Αρχική Προστασία ορεινού όγκου ΥμηττούΆρθρο 7 – Άλλες διατάξειςΣχόλιο του χρήστη ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΘΕΟΧΑΡΗΣ | 17 Μαΐου 2010, 10:16
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΘΕΟΧΑΡΗΣ' | 17 Μαΐου 2010, 10:16

    Κυρία Υπουργέ, είμαι πρόεδρος ενός από του μεγαλύτερους Κυνηγετικούς Συλλόγους της χώρας μας του Κ.Σ. Κορωπίου, ο οποίος πλήττεται περισσότερο από κάθε έναν άλλο σύλλογο, από την προτεινόμενη απαγόρευση θήρας στον Υμηττό. Δεν θα μιλήσω για τις σπορές, για τις ποτίστρες, για τις απελευθερώσεις και για την πυρασφάλεια, όπου κάθε χρόνο με αυτοθυσία, με εθελοντική εργασία και με ζήλο όλοι μας προσπαθούμε για να διατηρήσουμε τον Υμηττό όσο πιο φυσικό και ζωντανό μπορούμε, καθώς όλα αυτά έχουν ειπωθεί στη διαβούλευσή σας από κατοίκους και κυνηγούς της περιοχής μας. Γνωρίζω πως σκόπιμα αγνοείτε εμάς του Κυνηγούς και μας θεωρείτε υπερβολικούς σε αυτά που λέμε τόσο για τις δράσεις μας, όσο και για την κατάντια της περιοχής που θα επέλθει μετά από λίγα χρόνια αν απαγορευτεί η θήρα, αλλά και για τις NATURA και τις ΖΕΠ. Κρίνοντας ότι δεν γνωρίζετε σας παραθέτω μέρος τις ομιλίας του Καθηγητή Θηραματοπονίας & Υχθιοπονίας Γλυκέων Υδάτων του ΑΠΘ Νικολάου Παπαγεωργίου Σύγχρονη αντίληψη της διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών του Νικολάου Παπαγεωργίου Καθηγητή Θηραματοπονίας & Υχθιοπονίας Γλυκέων Υδάτων ΑΠΘ Στο παρελθόν η διαχείριση των προστατευόμενων περιοχών επικεντρώνονταν απλά με την ανακήρυξη τους και την απομόνωση τους από οποιαδήποτε ανθρώπινη παρέμβαση με τη θέσπιση απαγορευτικών διατάξεων και περιορισμών. Η εμπειρία έδειξε ότι σε περιπτώσεις όπου η στρατηγική της προστασίας μιας περιοχής περιοριζόταν απλά στην απομάκρυνση κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας, δημιούργησε τις προϋποθέσεις για την μη επίτευξη του στόχου προστασίας της περιοχής. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του δάσους της Δαδιάς, όπου σκοπός της ανακήρυξης του ως προστατευόμενη περιοχή ήταν η προστασία των αρπακτικών πτηνών των οποίων η ποικιλομορφία ήταν μοναδική στον Ευρωπαϊκό χώρο. Η απομάκρυνση όλων των ανθρώπινων δραστηριοτήτων από τη περιοχή, όπως απαγόρευση υλοτομιών, εγκατάλειψη γεωργικών καλλιεργειών, απομάκρυνση της κτηνοτροφίας, κλείσιμο των δρόμων κλπ., συνετέλεσε στη διαταραχή των προϋπαρχουσών διεργασιών και αλληλεξαρτήσεων των βιοτικών και αβιοτικών παραμέτρων του οικοσυστήματος, με αποτέλεσμα τα υπάρχοντα διάκενα να περιορισθούν, η συγκόμωση του δάσους να αυξηθεί και να στερηθούν έτσι τα αρπακτικά των διαθέσιμων τροφής και τις θέσεις φωλεοποίησης. Προϋποθέσεις απαραίτητες για την επιβίωση και προστασία των αρπακτικών. Με τη σύγχρονη επιστημονική αντίληψη της φιλοσοφίας των πολλαπλών σκοπών του φυσικού περιβάλλοντος έγινε πλέον κατανοητό ότι είναι ανάγκη η υιοθέτηση μιας νέας νοοτροπίας και αντίληψης του ρόλου που πρέπει να έχουν οι περιοχές αυτές προστασίας ως προς τον τρόπο διαχείρισης. Μια διαχείριση που βασίζεται στις θεμελιώδεις οικολογικές αρχές και κανόνες και την αναγκαιότητα της ένταξης τους στη χρήση τους στην κοινωνία. Διάφορες ανθρώπινες δραστηριότητες συμβατές με τη μέχρι τώρα διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος ως π.χ. παραδοσιακή αλιεία, δασοπονία, κυνήγι κλπ., μπορούν να θεωρούνται ότι δεν πρέπει να αποκλείονται από τη διαχείριση των προστατευομένων περιοχών και ιδιαίτερα στις περιφερειακές ζώνες γύρω από τη ζώνη της περιοχής υψηλής προστασίας. Δεν πρέπει να αγνοείται το γεγονός ότι ο άνθρωπος στο παρελθόν ως χρήστης των περιοχών αυτών συνηγόρησε στη σημερινή ύπαρξη τους μέσα στα πλαίσια της συνύπαρξης ανθρώπου -φυσικό περιβάλλον. Με την ορθολογική διαχείριση οι προστατευμένες περιοχές μπορούν να προσφέρουν ανεκτίμητες αξίες και λειτουργίες στην κοινωνία όπως π.χ. έρευνα, διαφύλαξη γενετικού υλικού, διατήρηση βιοποικιλότητας, υπαίθρια αναψυχή, κυνήγι κλπ και να εξακολουθήσουν να παίζουν σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της φυσικής μας κληρονομιάς και την οικονομική ανάπτυξη και δραστηριότητες του ανθρώπου των τοπικών κυρίως περιοχών. Στην εφαρμογή των πολιτικών προστασίας και διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών, πρωταρχικά θα πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη η αντίδραση ενδεχομένως των τοπικών κοινωνιών, η οποία προέρχεται από την ελλιπή ενημέρωση των τοπικών κοινωνιών για την αναγκαιότητα της ίδρυσης τους. Η συνύπαρξη της οικονομικής προσφοράς των προστατευομένων περιοχών στην κοινωνία, με την ορθολογική διαχείριση τους, είναι όχι μόνο εφικτή αλλά και επιβεβλημένη. Έτσι μεγιστοποιείται αφενός μεν το κοινωνικό όφελος και αφετέρου επιτυγχάνεται η επίτευξη μιας ισορροπίας μεταξύ ανθρώπου και φυσικών πόρων και εξασφαλίζεται η αρχή της αειφορίας. Μιας αρχής που ικανοποιεί τις ανάγκες του σύγχρονου ανθρώπου και των μελλοντικών γενεών και ταυτόχρονα διασφαλίζεται η διατήρηση και ανάδειξη των πολιτιστικών, ιστορικών και οικολογικών αξιών κάθε περιοχής. Κυρία Υπουργέ, Κύριε Υφυπουργέ, κύριοι του Οργανισμού Αθήνας ελπίζω να μην αγνοήσετε και τον Καθηγητή Θηραματοπονίας & Υχθιοπονίας Γλυκέων Υδάτων του ΑΠΘ, γιατί αν πραγματικά συμβεί και αυτό τότε ΛΥΠΑΜΑΙ, ΛΥΠΑΜΑΙ γιατί το Υπουργείο σας κάθε άλλο από αυτό του Περιβάλλοντος που θέλει να λέγετε ότι είναι, θα είναι. Για την Αντιγραφή Θεοχάρης Αριστείδης