Αρχική Προστασία ορεινού όγκου ΥμηττούΆρθρο 7 – Άλλες διατάξειςΣχόλιο του χρήστη Χρήστος Σώκος | 20 Μαΐου 2010, 15:42
  • Σχόλιο του χρήστη 'Χρήστος Σώκος' | 20 Μαΐου 2010, 15:42

                                                                                                            Χρήστος Κ. Σώκος                                                                               Δασολόγος - Θηραματολόγος ΜΔΕ Θέμα: Διαβούλευση για την προστασία ορεινού όγκου Υμηττού (άρθρο 7) Είναι γεγονός πως οι ελληνικές κυνηγετικές οργανώσεις απασχολούν περισσότερους επιστήμονες εξειδικευμένους στη διαχείριση της άγριας πανίδας και της θήρας σε σχέση με τις αρμόδιες υπηρεσίες του Ελληνικού Δημοσίου. Οι κυνηγοί επιζητούν τη συνδρομή της Πολιτείας, όχι βέβαια σε ατεκμηρίωτους περιορισμούς, αλλά στην ουσιαστική διαχείριση. Η τελευταία συνίσταται σε σπορές, δεντροφυτεύεις, στην αντιμετώπιση των ασθενειών των ειδών της πανίδας, στην επανεγκατάσταση πληθυσμών ειδών, στον περιορισμό της λαθροθήρας, σε τεκμηριωμένους κανονισμούς κυνηγίου και στην εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση των κυνηγών και των πολιτών. Τις προαναφερθείσες δράσεις σε πολλά κράτη τις αναλαμβάνει επιτυχώς η Πολιτεία με κατάλληλα στελεχωμένες υπηρεσίες και με τη συνεργασία των κυνηγών. Παράδειγμα αποτελεί το επιτυχημένο Ταμείο Θήρας της Κύπρου. Στην Ελλάδα αντίστροφα τις δράσεις αυτές τις έχουν αναλάβει κυρίως οι κυνηγετικές οργανώσεις και επιζητούν τη συνεργασία της Πολιτείας. Απόδειξη το πλήθος των φιλοπεριβαλλοντικών δράσεων, των επιστημονικών ερευνών, αλλά και των μηνύσεων κατά των λαθροθηρών τα οποία πραγματοποιούν οι ελληνικές κυνηγετικές οργανώσεις. Για παράδειγμα όταν πέθαιναν 35.000 πουλιά στην «προστατευόμενη» Λίμνη Κορώνεια από ασθένεια, οι επιστήμονες και θηροφύλακες των κυνηγετικών οργανώσεων εντόπισαν και συνέβαλαν στον περιορισμό του προβλήματος.  Το κυνήγι είναι αρχέγονη δραστηριότητα και ασκείται στην Ελλάδα με κανονισμούς ώστε να καθίσταται συμβατό με την προστασία του περιβάλλοντος και την αειφορία, όπως ορίζονται από την επιστήμη της Θηραματολογίας, την Κυνηγετική Νομοθεσία και τις Ευρωπαϊκές Οδηγίες.   Στην περίπτωση του σχεδίου προεδρικού διατάγματος «Προστασία ορεινού όγκου Υμηττού» περιορίζεται η θήρα (δραστηριότητα που υφίσταται στην περιοχή με τη σημερινή της μορφή εδώ και δύο αιώνες περίπου) σε όλες τις ζώνες χωρίς να αναφέρεται εάν στηρίχθηκαν οι συντάκτες σε κάποια μελέτη ειδικών ή τουλάχιστον σε κάποιο σκεπτικό. Επομένως ο ατεκμηρίωτος περιορισμός της θήρας αναγκάζει και τον πιο καλόπιστο να αναρωτηθεί μήπως ο αντικυνηγετικός συναισθηματισμός υπερέχει των επιστημονικών ή πολιτικών ιδιοτήτων των συντακτών του σχεδίου. Σύμφωνα με έρευνες η κοινή γνώμη είναι θετική στο κυνήγι. Περισσότεροι από εννέα στους δέκα ανθρώπους υποστηρίζουν κάποια μορφή κυνηγιού (Heberlein and Willebrand 1998). Ο αντικυνηγετικός συναισθηματισμός εντοπίζεται σε μια μειοψηφία της κοινωνίας που την αποτελούν άνθρωποι με τα εξής συνήθως χαρακτηριστικά: είναι γυναικείου φύλου, μορφωμένοι, μέσης ηλικίας, ευκατάστατοι, που κατέχουν μια εκτελεστική ή διευθυντική θέση, είναι ιδιοκτήτες κατοικίδιων ζώων, προέρχονται από μονογονεϊκές οικογένειες και ζουν σε πόλη (Shaw 1977, Holden 1987,  Mendelsohn et al. 1997, Heberlein and Ericsson 2005). Σε πολλές χώρες οι αρμόδιες υπηρεσίες και επιστήμονες προσπαθούν να περιορίσουν τον αντικυνηγετικό συναισθηματισμό διότι προκαλεί προβλήματα στη διατήρηση του περιβάλλοντος (Hooper 1994). Στην περίπτωση του Υμηττού, ο καθένας μπορεί να διαπιστώσει πως το αρμόδιο Υπουργείο, επιδεικνύει το ίδιο, αντικυνηγετικό συναισθηματισμό!!! Το αποτέλεσμα ήταν στη διαβούλευση αυτή η πλειοψηφία των μηνυμάτων να προέλθει από πολίτες και κυνηγετικές οργανώσεις χιλιάδων μελών που αντιδρούν στον περιορισμό της θήρας.  Εύχομαι λοιπόν να ενημερωθούν πληρέστερα οι αρμόδιοι στην Ελλάδα, να επιδείξουν σοβαρότητα και να φροντίσουν για την τεκμηρίωση των αποφάσεων τους.  Heberlein, T.A., and G. Ericsson. 2005. Ties to the countryside: accounting for urbanites' attitudes toward hunting, wolves, and wildlife. Human Dimensions of Wildlife 10: 213-227. Heberlein, T.A., and T. Willebrand. 1998. Attitudes towards hunting across time and continents: The United States and Sweden. Game and Wildlife Biology 15: 1071-1080. Holden, C. 1987. Animal regulations: so far, so good. Science 238: 880-882. Hooper, J.K. 1994. What do animal activists want? (And how should wildlife managers respond?). Proceedings of the Vertebrate Pest Conference 16: 320-326. Mendelsohn, R.D., N.J. Dietz, and K.F. Higgins. 1997. Student opinions about hunting in South Dakota. Proceedings of the South Dakota Academy of Science 76: 239-252. Shaw, W.W. 1977. A survey of hunting opponents. Wildl. Soc. Bull. 5(1): 19-24.