Αρχική Προστασία ορεινού όγκου ΥμηττούΆρθρο 7 – Άλλες διατάξειςΣχόλιο του χρήστη Τζίνα Π. | 20 Μαΐου 2010, 15:53
Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Δυστυχώς η μέχρι σήμερα εμπειρία από τις καθολικές απαγορεύσεις και τη θεσμοθέτηση πολύ αυστηρών περιορισμών όπως εν προκειμένω η απαγόρευση της θήρας αλλά και γενικά κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας στον Υμηττό, δεν με πείθει ότι αποτελούν λύση στα προβλήματα περιβάλλοντος στη χώρα μας. Θεωρώ ότι αυτή η αντιμετώπιση επιφέρει κάτι αντίστοιχο με την πολυνομία που έχουμε στην Ελλάδα η οποία όχι μόνο δεν εξασφαλίζει την τήρηση της νομιμότητας, αλλά αντίθετα αποτελεί σημαντικό παράγοντα για επικράτηση καθεστώτος ατιμωρησίας καθώς και πλήθους ανομιών και στρεβλώσεων. Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η Πάρνηθα που αν και απολάμβανε υψηλό καθεστώς προστασίας ως Εθνικός Δρυμός στον οποίο ίσχυαν αυστηρές απαγορεύσεις αντίστοιχες με τις προτεινόμενες για τον Υμηττό, δεν σώθηκε από την φωτιά, τις καταπατήσεις και τις αυθαιρεσίες ή τους αδίστακτους λαθροθήρες των ελαφιών. Μπορεί η θήρα να μη με εκφράζει προσωπικά αλλά η ακραία έως ρατσιστική αντίληψη ότι μόνο μη κυνηγοί ή δηλωμένοι αντικυνηγοί καλύτερα, έχουν δικαίωμα να εκφράζουν άποψη ή και να νομοθετούν για ζητήματα προστασίας περιβάλλοντος είναι εσφαλμένη. Πιστεύω ότι κατά βάθος αποπροσανατολίζει από τα σοβαρά ζητήματα γεγονός που εξυπηρετεί μόνον αυτούς που συστηματικά υποβαθμίζουν τη φύση με γνώμονα το κέρδος. Η μάχη για ένα καλύτερο φυσικό περιβάλλον είναι διαρκής και σαυτήν δεν περισσεύει κανείς. Ασφαλώς ούτε οι κυνηγοί.