Αρχική Εθνική Υποδομή Γεωχωρικών ΠληροφοριώνΆρθρο 3 – ΟρισμοίΣχόλιο του χρήστη Γιώργος. Καλαντζόπουλος | 28 Ιουνίου 2010, 14:09
Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
1. Για τα «χωρικά αντικείμενα» και την «χωρική ταυτότητα» Ο ορισμός της έννοιας «χωρικό αντικείμενο» στο ως «αφηρημένη παρουσίαση πραγματικού φαινομένου ή αντικειμένου που σχετίζεται με συγκεκριμένη τοποθεσία ή γεωγραφική τοποθεσία» είναι ελλιπής και δημιουργεί συγχύσεις διότι αγνοεί μια κατηγορία χωρικών αντικειμένων που έχουν θεσμική υπόσταση. Αυτά τα χωροαντικείμενα δεν είναι «πραγματικά» αντικείμενα αφού δεν έχουν υλική υπόσταση, ούτε βεβαίως μπορούν να «αναγνωριστούν» ή να «καταγραφούν» από έρευνα στο φυσικό περιβάλλον. Μια «οικοδομική γραμμή», μια «ζώνη προστασίας» ή μια «ζώνη ειδικών χρήσεων» είναι αντικείμενα ιδεατά τα οποία οριοθετούν θεσμικές ρυθμίσεις στον πραγματικό χώρο. Η έννοια των «χωρικών αντικειμένων» ίσως είναι καλύτερα να προσδιοριστεί μέσω της έννοιας της «χωρικής ταυτότητας». Και να θεωρούνται ως «χωρικά αντικείμενα» τα θεσμικά ή φυσικά αντικείμενα στα οποία μπορεί να τους αποδοθεί «χωρική ταυτότητα». Η χωρική ταυτότητα επίσης θα πρέπει να ορισθεί με πιο ακριβή τρόπο απ’ όπως ορίζεται άρθρο «με συγκεκριμένη τοποθεσία ή γεωγραφική τοποθεσία». Μπορεί να γίνει χρήση των γεωμετρικών αντικειμένων στα οποία προσδιορίζουν την έννοια της «τοποθεσίας», δηλαδή του σημείου, της γραμμής και της κλειστής επιφάνειας. Η «χωρική ταυτότητα» είναι ο προσδιορισμός στον φυσικό χώρο της θέσης του μέσω παρομοίων γεωμετρικών αντικειμένων. 2.Για την διάκριση μεταξύ «θεσμικών» και «φυσικών» χωροαντικειμένων. Η διάκριση αυτή είναι βασική διότι αφορά: - α). Σε διακριτές διαδικασίες παραγωγής: Τα θεσμικά χωρο-αντικείμενα είναι προϊόντα σχεδιασμού και παράγονται μέσω διαδικασιών που προβλέπονται από συγκεκριμένες διατάξεις του νόμου. Η παραγωγή αυτών των αντικειμένων απεικονίζεται συνήθως σε θεματικούς χάρτες με τα αντίστοιχα υπομνήματα, οι οποίοι συνοδεύουν το Π.Δ. την υπουργική απόφαση, ή την ανάλογη διοικητική πράξη που προσδιορίζει το περιεχόμενο της θεσμικής ρύθμισης. Η διαδικασία μεταφοράς από το χαρτί στο έδαφος ονομάζεται συνήθως «εφαρμογή σχεδίου» και είναι απαραίτητη για την χρήση αυτών των αντικειμένων. Η χρήση ψηφιακών υποβάθρων (vector) και νέων τεχνολογιών ( GPS, κλπ) τροποποίησε σε μεγάλο βαθμό και την διαδικασία προσδιορισμού αυτών των θεσμικών αντικειμένων επί του εδάφους. Σήμερα οι υπηρεσίες που παράγουν θεσμικά χωροαντικείμενα θα πρέπει να είναι υποχρεωμένες να έχουν αποδώσει την ακριβή χωρική τους ταυτότητα κατά την θέσμισή τους και να μην αφίεται αυτό να γίνει σε επόμενο στάδιο από υπηρεσίες που έχουν αρμοδιότητα για την εφαρμογή του νόμου. Αυτό το ζήτημα είναι κρίσιμο για την διαφάνεια και την χρηστή διοίκηση. Δυστυχώς ακόμα σε πολλές περιπτώσεις δημοσιεύεται ένα προεδρικό διάταγμα που εντάσσει μια περιοχή στο σχέδιο ή ορίζει μια ζώνη προστασίας και οι ενδιαφερόμενοι πολίτες μετά την δημοσίευση δεν γνωρίζουν αν μπορούν αν μπορούν να οικοδομήσουν ή αν περιλαμβάνονται εντός ή εκτός της ζώνης. Ήδη προς αυτή την κατεύθυνση εδώ και μερικά χρόνια έχουν αρχίσει να γίνονται μερικά βήματα. Σε αρκετές περιπτώσεις μαζί με την δημοσίευση των χαρτών δημοσιεύονται και πίνακες με συντεταγμένες των κορυφών των ζωνών ή των Οικοδομικών τετραγώνων που εντάσσονται σε περιοχές εντός σχεδίου πόλης με Π.Δ. Η παραγωγή χωροαντικειμένων που αφορούν σε φυσικά αντικείμενα ή φαινόμενα στηρίζεται συνήθως σε χωρικές μετρήσεις και αποδόσεις πληροφορίας που έχει συγκεντρωθεί από τον φυσικό χώρο. - β). Στη διάθεση της «θεσμικής πληροφορίας», η οποία είναι υποχρεωτική προς τους πολίτες. Ως γνωστόν σήμερα ο νόμος προβλέπει τους τρόπους και τους μηχανισμούς για την διάθεσή της, όπως επίσης και για την πιστοποίηση της εγκυρότητά της μέσω της διαδικασίας χορήγησης «ακριβούς αντίγραφου» από εξουσιοδοτημένες για αυτό το λόγο δημόσιες υπηρεσίες. Επομένως το βασικό ζήτημα είναι πως αυτές οι διαδικασίες θα ενσωματωθούν στην «ηλεκτρονική διακυβέρνηση». Γι αυτό το λόγο το «κεφάλαιο Ε» του σχεδίου νόμου που αφορά την διάθεση γεωχωρικής πληροφορίας και υπηρεσιών θα πρέπει να αναπροσαρμοστεί με βάση αυτή την διάκριση.