Αρχική Εθνική Υποδομή Γεωχωρικών ΠληροφοριώνΆρθρο 2 – ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Κωνσταντίνος Χαμηλοθώρης | 30 Ιουνίου 2010, 00:33
  • Σχόλιο του χρήστη 'Κωνσταντίνος Χαμηλοθώρης' | 30 Ιουνίου 2010, 00:33

    Κομβικό σημείο για το παρόν νομοσχέδιο αποτελεί "η θέσπιση γενικών αρχών, κανόνων, μέτρων και διαδικασιών σε διοικητικό και τεχνολογικό επίπεδο". Γενικές αρχές και κανόνες οι οποίοι θα πρέπει εν πολλοίς να είναι ανεξάρτητοι από το τεχνολογικό επίπεδο της κάθε εποχής. Ως παράδειγμα "ισχυρών" θεσμικών πλαισίων αποτελεί το ν.δ. "περί εφαρμογής των σχεδίων πόλεως" το οποίο έχει αδιαμφισβήτητη ισχύ και νομική θωράκιση σχεδόν για ένα ολόκληρο αιώνα !!! Χωρίς να σημαίνει ότι η τεχνολογικός εκσυγχρονισμός του, όποτε επιχειρήθηκε, επηρέασε τη φιλοσοφία του. Θεωρώ ότι ο όρος "Γεωχωρικός - Γεωχωρική - Γεωχωρικό" είναι τουλάχιστον ατυχής, μιας και όποτε στο μέλλον απαιτηθεί (και η πείρα δείχνει ότι ΣΙΓΟΥΡΑ θα απαιτηθεί ...) "στενή ερμηνεία" του όρου, θα υπάρχει σοβαρός περιορισμός σε ορισμένα μόνο πεδία εφαρμογής, προφανώς όσα σχετίζονται με τις γεω-επιστήμες και το περιβάλλον. Προτείνω στη θέση του την υιοθέτηση του γενικότερου όρου "Χωρικός - Χωρική - Χωρικό" ο οποίος παρέχει δυνατότητα επέκτασης ισχύος του νόμου και σε πεδία που σήμερα δεν είναι τόσο προφανή όπως π.χ. υγειο-χωρικές, οικονομο-χωρικές, χρονο-χωρικές πληροφορίες κτλ. Δεν είναι καθόλου εφικτό σε ορίζοντα μιας εικοσαετίας τουλάχιστον να "ομογενοποιηθεί" το τεχνολογικό επίπεδο σε όλη την έκταση της Δημόσιας Διοίκησης ανά την επικράτεια. Πάντοτε οι κεντρικές υπηρεσίες θα βρίσκονται σε θέση υπεροχής τεχνολογικά έναντι των περιφερειακών και τοπικών, ακόμη και λόγω φυσικών εμποδίων (νησιωτικότητα και ορεινότητα) εκτός των ήδη γνωστών άλλων αιτίων. Είναι απαραίτητη λοιπόν η αποσύνδεση των διοικητικών δομών από τις τεχνολογικές, αν θέλουμε να μην τροποποιείται συνεχώς εκ βάθρων ο νόμος με τα γνωστά επακόλουθα της δαιδαλώδους πολυνομίας. Προτείνω την απαλοιφή του όρου "τεχνολογικό" από τη διατύπωση του εδαφίου 1 ώστε να αποφευχθούν οι εξ ανάγκης αποκλεισμοί δημόσιων φορέων από την εφαρμογή του νόμου. Το εδάφιο 2 με τη διατύπωση του ανάγει σε ένα κανονιστικό πλαίσιο απολύτως δεσμευτικό για τους φορείς του δημόσιου τομέα χωρίς να είναι διασφαλισμένη η δυνατότητα να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις του νόμου. Δεν είναι όμως εξίσου δεσμευτική για τον ιδιωτικό τομέα παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι σχεδόν στο σύνολο τους τα χωρικά δεδομένα παράγονται από τον ιδιωτικό τομέα. Από αυτά, το μεγαλύτερο κομμάτι γίνεται για λογαριασμό δημόσιων φορέων οι οποίοι αποτελούν και τους αποδέκτες (ως αποθήκες) με πολύ μικρό βαθμό αξιοποίησης και διαχείρισης αυτών των πληροφοριών, ακριβώς λόγω της έλλειψης ενός δεσμευτικού πλαισίου για όλους. Προτρέπω κάθε ενδιαφερόμενο να μελετήσει προκυρήξεις και υλοποιήσεις έργων ενταγμένων στο μέτρο 2.4 του προγράμματος "Κοινωνία της Πληροφορίας" το οποίο αφορούσε σε Περιφερειακά Γεωγραφικά Συστήματα Πληροφοριών. Πολύ γρήγορα θα καταλάβει τις σοβαρές συνέπειες από την έλλειψη του θεσμικού πλαισίου που επιχειρί να καλύψει αυτός ο νόμος. Παρά τη δεδομένη πίεση που αναγνωρίζεται με σαφήνεια στο εδάφιο 3 για την εναρμόνιση με την κοινοτική νομοθεσία, είναι "χρυσή ευκαιρία" να μπουν θεμέλια γερά για την αξιοποίηση των χωρικών πληροφοριών. Στο εδάφιο 4 προτείνω να προστεθούν και οι τίτλοι των εν λόγω οδηγιών που έχουν ενσωματωθεί στο εθνικό μας δίκαιο προκειμένου να αποσαφηνίζεται ρητά η συσχέτιση αυτού του νόμου με την ευρύτερη ήδη ισχύουσα νομοθεσία μας για τη "δημόσια πληροφορία", η οποία σε μεγάλο βαθμό καταστρατηγείται από άγνοια.