Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Νίκος Αλεξανδρής' | 30 Ιουνίου 2010, 22:55

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Απαραίτητη η θεωρία και οι ορισμοί αλλά δεν είναι αρκετή/-οί. Ο Νίκος Καζαντζάκης γράφει ότι η πιο ιερή μορφή της θεωρίας, η πιο στερνή, είναι η "πράξη". Και θα αναφέρω δυο παραδείγματα από την πράξη. Πρόθεσή μου δεν είναι ενοχοποιήσω πρόσωπα (είναι από κάθε άποψη λάθος ένα τέτοιο σκεπτικό) και προφανώς δεν κατονομάζω πρόσωπα. Πρόθεσή μου είναι όμως να δακτυλοδείξω μια νοοτροπία που μας αδικεί όλους. (1) Αντιγράφω από προσωπικό μήνυμα που έλαβα από φοιτήτρια (Μάϊος 2010), σε πρότασή μου να δημοσιεύσει τα δεδομένα υπό κάποια Creative Commons άδεια, δεδομένα που με πολύ κόπο ψηφιοποίησε "με το χέρι" στα πλαίσια μιας εργασία χρησιμοποιώντας (αναλογικά) γεω-δεδομένα και αντίστοιχα εξειδικευμένο λογισμικό. --------- "Έχω αρκετές απορίες πάνω σ'αυτό το θέμα...γιατί η δουλειά είναι δική μου, αλλά τους χάρτες πχ. δεν τους πήρα απο τη ΓΥΣ αλλά μου τους έδωσε ο καθηγητής μου σαρωμένους. Επιπλέον ξέρω ότι υπάρχει ανάλογη ψηφιοποίηση σε άλλους φορείς-υπηρεσίες για το νομό μου, και δεν ξέρω αν εγώ έχω το δικαίωμα να τα δημοσιοποιήσω, όταν έχει γίνει ανάλογη δουλειά και από άλλους. Εγώ προσπάθησα να "δανειστώ" ας πούμε τα δεδομένα αυτά, αλλά δεν δέχτηκε κανείς να μου παραχωρήσει τη δουλειά του (και δεν το κατακρίνω) και έτσι αναγκάστηκα να κάνω κι εγώ την αντίστοιχή δική μου πλέον ψηφιοποίηση." ---------- Είναι θλιβερό να θεωρούμε μη κατακριτέα τη νοοτροπία που θέλει να μένουν κρυμμένα, σε κάποιο σκληρό δίσκο, δεδομένα που (κατά πάσα πιθανότητα) έχουν δημιουργηθεί με χρήματα του κάθε έλληνα πολίτη. Μπορεί το νομοσχέδιο να περάσει από τη θεωρία στην πράξη και ανατρέψει αυτή την θλιβερή κατάσταση; (2) Από την προσωπική μου εμπειρία υπήρξε περίπτωση πριν από κάποια χρόνια όπου κάποιος υπεύθυνος σε κάποιο κρατικό πανεπιστημιακό ίδρυμα διαφήμιζε χωρίς αναστολές ότι (κατ')έχει ακριβά και υψηλής ανάλυσης δεδομένα. Απέφευγε βέβαια να δηλώσει ποια είναι η πηγή τους και με ποιον τρόπο τα έλαβε. Στην επιθυμία μου να χρησιμοποιήσω και εγώ αυτά τα ιδιαίτερα μεγάλης αξίας δεδομένα, εισέπραξα άρνηση. Η ερμηνεία μου είναι ότι συχνά κάποιοι (πάρα πολύ ίσως) είναι παγιδευμένοι στην εξής λογική: έχω δεδομένα μεγάλης αξίας, θα καταφέρω τα μέγιστα, μια εργασία με μεγάλο επιστημονικό ενδιαφέρον ή/και οικονομικό. Και μένει έτσι μέσα στην παγίδα του μαζί με τα δεδομένα "του" πιθανώς αποκομίζοντας κάποια προσωπικά (δήθεν) οφέλη. Ενώ, θα μπορούσε να βοηθήσει το φοιτητή να συνδράμει με νέες ιδέες, νέες δοκιμές, να βγει κάτι χρήσιμο, να κερδίσουν όλοι και πολλαπλάσια. Δεν επενδύει αλλά κόβει τις δυνατότητες τόσο των άλλων αλλά κα του ιδίου (χωρίς να το κατανοεί). Πεποίθησή μου είναι ότι και το οικονομικό το οποίο σαφώς και δικαιολογείται και όλοι το δικαιούνται, εφόσον εργάζονται, μπορεί να ικανοποιηθεί. Και μάλιστα πολύ καλύτερα όταν συντονιστούν οι προσπάθειες και οι έρευνες. Μπορεί το νομοσχέδιο να εξοβελίσει τέτοιες νοοτροπίες;