• Σχόλιο του χρήστη 'ΑΝΕΣΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΕΛΙΑΣ' | 14 Ιουλίου 2010, 15:51

    1. Είναι αντισυνταγματική αλλά και πρωτοφανής η διάταξη της παρ. 2 άρθρου 15 με την οποία τρίτος ιδιώτης νομιμοποιείται να στραφεί με ένδικο μέσο μάλιστα κατά του δικαιώματος ιδιοκτησίας άλλου. Μέχρι σήμερα είχαμε δει να κρίνεται από Δικαστήρια ως νόμιμη και έχουσα έννομο συμφέρον πρόσθετη παρέμβαση κάποιου Συλλόγου σε δίκη ιδιώτη για την ιδιοκτησία του και ορθά θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ένα τέτοιο δικαίωμα. Αλλά να έρχεται ο νομοθέτης και να καθιστά δημόσιο κατήγορο κάποιο σύλλογο κατά πολίτη και να υποκαθιστά αυτός ο σύλλογος την συντεταγμένη πολιτεία,αυτό είναι πρωτοφανές. Ουδείς κατά το Σύνταγμα στερείται της ιδιοκτησίας του παρά μόνο για δημόσια ωφέλεια και αφού πλήρως αποζημιωθεί, οι Έλληνες είναι ίσοι έναντι του νόμου, κανένας δεν στερείται χωρίς τη θέλησή του το δικαστή που του ορίζει ο νόμος (και όχι ο τρίτος, προφανώς με ιδιοτέλεια, όμορός του ιδιοκτήτης), καθένας μας έχει δικαίωμα προστασίας των προσωπικών του δεδομένων, όπως είναι και το δικαίωμα της ιδιοκτησίας του, και δεν μπορεί ο καθένας να νομιμοποιείται να αναζητεί τέτοια πληροφόρηση για δεδομένα άλλου,και επίσης καθένας έχει το δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στη ζωή της Χώρας, εφόσον όμως δεν προσβάλλει τα δικαώματα των άλλων αλλά καιτα χρηστά ήθη. 2. Κυρία Υπουργέ, να σας δώσω ένα απλό παράδειγμα, όπως αναφέρεται σε επίσημα έγγραφα και αναφορές εκπολιτιστικού Συλλόγου της περιοχής της Πεντέλης εδώ και πολλά έτη προς όλες τις δημόσιες αρχές και επανειλημμένα και προς το Υπουργείο σας, για να αναφανεί που οδηγεί η άνιση έναντι των πολιτών του συμπεριφορά του Κράτους και πως οδηγεί τελικά αυτή η διάταξη να νομιμοποιηθεί η ιδιοτέλεια που κάποιος μπορεί να έχει σε βάρος συμπολίτη του. Στη δεκαετία του 1950 οι γονείς αλλά και οι παππούδες μας αγόρασαν με συμβόλαια κανονικά και με καταβολή νομίμων φόρων αγροτεμάχια στην Πεντέλη από τη Μονή και αφού προηγούμενα ο τότε Υπουργός Γεωργίας είχε εκδώσει (και νόμιμα δημοσιεύσει) υπουργικές αποφάσεις που επέτρεπαν στη Μονή να πωλήσει σε ονομαστικά κατονομαζόμενους ιδιώτες συγκεκριμένα αγροτεμάχια, που μεταγράφτηκαν κανονικά, δηλώνονται κανονικά μέχρι σήμερα και φορολογούνται κανονικά από το Κράτος μέχρι και σήμερα. Συνολικά στην περιοχή πωλήθηκαν περίπου 1.500 στρέμματα. Από όλα αυτά όμως μόνον τα 677 στρέμματα (με τα ίδια στοιχεία και τον ίδιο φυσικό χαρακτήρα, αλλά προφανώς η Πολιτεία μόνο γι' αυτά είχε τότε ενδιαφέρον) εντάχθηκαν στο σχέδιο πόλης και τα υπόλοιπα 800 περίπου στρέμματα παρέμειναν εκτός σχεδίου. Φαίνεται όμως ότι τα 677, παρά την ένταξη, είχαν σοβαρό πρόβλημα, και σε, άσχετο, νομοθέτημα, που κανείς δεν μπορούσε εύκολα να διαπιστώσει με το άρθρο 67 του ν. 1566/1985 "περί παιδείας" αναγνωρίστηκαν ως έγκυρα τα συμβόλαια των αγοραστών αυτών των εκτάσεων των 677 στρεμμάτων, πρόβλημα όμως που δεν είχαν τα υπόλοιπα 800 στρέμματα γιατί γι΄αυτά υπήρξε απόφαση του Υπουργού Γεωργίας. Και όμως τα 677 στρέμματα νομιμοποιήθηκαν πανηγυρικά από την Πολιτεία, ενώ οι υπόλοιποι μικροιδιοκτήτες των 800 στρεμμάτων, που μόνον αυτοί είχαν νόμιμα συμβόλαια, και έξω από το σχέδιο πόλης παραμένουν επί 50 έτη και αντιμετωπίζονται από την Πολιτεία ως παράνομοι, ως κατέχοντες δήθεν δημόσια διακατεχόμενη δασική έκταση, εκτός βεβαίως από τους φόρους που τους επιβάλλει κανονικά η Πολιτεία. Δηλαδή οι "παράνομοι" έγιναν νόμιμοι και οι νόμιμοι "παράνομοι". Αντί λοιπόν να αποκαταστήσει το δίκαιο η Πολιτεία προς αυτούς σε βάρος των οποίων ενήργησε όλα αυτά τα έτη, έρχεται και με διάταξη νόμου επιτρέπει να στηθεί αρένα με θύματα 800 οικογένειες που τις στέλνει βορά σε όποιον θέλει δίπλα του να έχει πράσινο ή ελεύθερο χώρο για το σκυλάκι του, ο οποίος, νόμιμος πλέον (από το 1985), δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να καταδίδει το γείτονα και μάλιστα να τον χαρακτηρίζει και καταπατητή !! Εκεί οδηγεί η αναλγησία της Πολιτείας μας και το λεγόμενο πελατειακό σύστημα, που νομιμοποιεί όποιον έχει "μπάρμπα στην Κορώνη" και έρχεται τώρα και, αντί για αποκατάσταση του δικαίου,στήνει και ρωμαϊκές αρένες. Είναι γνωστές στις υπηρεσίες σας αυτές οι ιστορίες Κυρία Υπουργέ, χωρίς να έχει ληφθεί μέριμνα για την εξάλειψη τέτοιων καταστάσεων. Είναι όμως ευτύχημα αυτή η δυνατότητα που τώρα δίδεται να ακουστούν κάποιες απόψεις και δημιουργείται η ελπίδα με τις εν εξελίξει παρεμβάσεις και πρωτοβουλίες ότι επιτέλους η Πολιτεία θα αποφασίσει τί θέλει, να πάρει πίσω όσα επέτρεψε να αγοράσουμε και να μας αποζημιώσει για την χωρίς ευθύνη μας ζημία μας ή να αξιοποιήσει για δημόσιο σκοπό και την ιδική μας έκταση, εντάσσοντας την στο σχέδιο και αυξάνοντας τους ελεύθερους και κοινόχρηστους χώρους.