Αρχική Πράσινο Ταμείο και άλλες διατάξειςΆρθρο 24 – Οικισμοί στερούμενοι νόμιμης έγκρισηςΣχόλιο του χρήστη Σταύρος Τροχίδης | 16 Ιουλίου 2010, 20:59
  • Σχόλιο του χρήστη 'Σταύρος Τροχίδης' | 16 Ιουλίου 2010, 20:59

    Προς την Υπουργό Π.Ε.Κ.Α. κ. Τ. Μπιρμπίλη Υπόμνημα – Σημείωμα Σταύρου Τροχίδη, πολιτικού μηχανικού ΘΕΜΑ : Θέσεις και σχόλια επί του άρθρου 24 του προσχεδίου νόμου του Υ.Π.Ε.Κ.Α. υπό τον τίτλο : « Χρηματοδότηση Περιβαλλοντικών Παρεμβάσεων, Πράσινο Ταμείο, Κύρωση Δασικών Χαρτών και άλλες διατάξεις ». * * * Επί του ανωτέρω ζητήματος ( και παρότι βέβαιος ότι η « Δημόσια Διαβούλευση » απο-τελεί προπαγανδιστικό εργαλείο και άμβωνα εκτόνωσης των δυσαρεστημένων ) μπαίνω στον πειρασμό να συμπράξω – παρότι βέβαιος ότι απευθύνομαι σε ώτα μη ακουόντων – και να σας παραθέσω και πάλι αυτούσια την 4287/27.4.2010 Πολιτική Επιστολή – Διοικητική Αίτηση Θεραπείας που σας διαβιβάστηκε με το 4009/15.4.2010 έγγραφο του Δήμου Αγίου Στεφάνου, την οποία θεωρώ απολύτως σχετική επί του θέματος – και η οποία, όπως γνωρίζετε, μέχρι σήμερα δεν έτυχε απαντήσεως. « Αρ. Πρ. Δήμου Αγίου Στεφάνου 4009 /15.4.2010 Αρ. Πρ. Τ. Μπιρμπίλη 4287 / 27.4.2010 Προς : Την Υπουργό Π.Ε.Κ.Α. κ. Τ. Μπιρμπίλη και τους Βουλευτές Αττικής ( Διά του Δήμου Αγίου Στεφάνου ) Πολιτική Επιστολή – Διοικητική Αίτησις Θεραπείας Σταύρου Τροχίδη, κατ. Αγ. Στεφάνου, Τ.Κ. 14565, οδ. 25ης Μαρτίου, αρ. 22, τηλ. 210 8140123 και τηλ. - Τ/Ο 210 8140053 ΣΧΕΤΙΚΑ : 1. Η από 5.12.2001 εισήγησης προς το Κ. ΣΧΟΠ του Α΄ τμήματος της Δ/νσης Πολ. Σχεδιασμού του τότε αρμοδίου ΥΠΕΧΩΔΕ 2. Η από 27.2.2002 Γνωμοδότηση του Κ. ΣΧΟΠ ( Συνεδρίαση 6η, Πρ. 38 ) 3. Η από 20.8.2009 Γνωμοδότηση των καθηγητών κ.κ. Δ. Χριστοφιλοπούλου και Ν.-Κ. Χλέπα Με αφορμή τις από 26.1 ε.ε. δηλώσεις-θέσεις της Υπουργού Π.Ε.Κ.Α. στη Βουλή κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου « Απαγόρευση ανοικοδόμησης σε εντός και εκτός σχεδίου πε-ριοχές και προστασία των Δασών και Δασικών εκτάσεων του Νομού Αττικής », και κατά το σημείο που αυτές αφορούν την πόλη μας - θέτω υπ’ όψιν σας τα εξής : ( 1 ) Ο οικισμός που κατά το έτος 1940 ονομαζόταν « ΟΙΟΝ », παλαιότερα « Μπογιάτι » ή « Μπουγιάτι » και μετέπειτα οι Κοινότητες και ήδη Δήμοι « Αγίου Στεφάνου » και « Ανοίξεως », προϋφίσταται όχι μόνον του έτους 1923 αλλά και του 1883. Διά την ακρίβεια των προαναφερθέντων βλέπετε, ενδεικτικά και μόνον : α. Τον χάρτη Karten von Attika έτους 1883 της Βαυαρικής Αρχαιολογικής Σχολής β. Τον από του έτους 1923 χάρτη του εκδοτικού οίκου ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗ γ. Το 7756/96/11.2.1970 Έγγραφο του Γραφείου Πολεοδομίας Αθηνών κ.λπ. ( 2 ) Τα όρια του οικισμού « ΟΙΟΝ » του προϋφισταμένου του έτους 1923 ( όπου σήμερα οι Δήμοι Αγίου Στεφάνου και Ανοίξεως ) προσδιορίσθησαν και καθορίσθησαν με την 12033/8.6.1940 πράξη του, τότε αρμοδίου, Γραφείου Σχεδίου Πόλεως Αττικής και Βοιωτί-ας ( Γ.Σ.Π.Α.Β. ). Η πράξις αυτή έχει εκδοθεί νομίμως ( βλέπετε κυρίως §§ 4 και 5 του άρθρου 14 του από 17.7.1923 ν.δ. ) υπό της νόμω εξουσιοδοτημένης αρχής ( Γ.Σ.Π.Α.Β. ), διά της νόμω προ-βλεπομένης διαδικασίας και έλαβε υπ’ όψιν της όλα τα υπό του νόμου προβλεπόμενα στοιχεία ( τις εις τα άκρα της πόλεως ευρισκόμενες οικίες, γέφυρες, οδούς, εκκλησίες κ.λπ. ), χωρίς μέ-χρι σήμερα να έχει ανακληθεί, καταργηθεί ή ακυρωθεί. Επομένως οι όποιες κρίσεις του ακυρωτικού δικαστή όπως : α. περί ανυπαρξίας αρμοδιότητος σε ολόκληρη ( ! ) την πολεοδομική νομοθεσία « προς έκδοσιν ειδικών πράξεων διαπιστωτικών της υπάρξεως οικισμού διαμορφοθέντος ήδη προ του 1923 και των ορίων αυτού » ( βλ. Σχ. 3 ) είτε β. ότι οι πράξεις καθορισμού των ορίων οικισμών προ του 1923 είναι κανονιστικές ( δηλαδή απρόσωπες και αφηρημένες ) και όχι ατομικές διαπιστωτικές ( των ορίων του οικισμού ), και άρα υπόκεινται σε διαρκή και απεριόριστο παρεμπίπτοντα έλεγχο νομιμότητος – πολλές φορές και με μεταγενέστερους κανόνες δικαίου - είναι απαράδεκτες, καταφανώς εσφαλμένες ( βλ. Σχ. 3 ) και προφανώς επικίνδυνες δια την ασφάλεια του δικαίου με ότι αυτό συνεπάγεται για την Εθνική Οικονομία. Ας σημειωθεί ότι οι οικισμοί αυτοί απέκτησαν όρους δόμησης το πρώτον με το από 15.6/2.7.1968 β.δ. φ.ε.κ. 111 τ. δ΄ « Περί καθορισμού των όρων και περιορισμών δο-μήσεως των οικοπέδων των νομίμως υφισταμένων προ του έτους 1923 οικι-σμών στερουμένων εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου » Είναι επίσης σκόπιμο να τονιστεί – προς σύγκριση - ότι οι πράξεις εγκρίσεως ρυμοτομι-κών σχεδίων ( οι οποίες περιλαμβάνουν δάση -χωρίς την συνυπογραφή του Υπουργού Γεωργίας - όπως π.χ. Εκάλη, Αιολίδα, Δροσιά, Προκόνησος, Εύξεινος Πόντος, κ.α. ) ή καθορισμού οριογραμμών αιγιαλού ή καθορισμού ορίων Γ.Π.Σ. ή α-κόμη και πράξεις αναδασώσεως – όπως π.χ. η 844/82 του Νομ. Αν. Αττικής - έχουν χαρακτη-ριστεί, από τον αυτό δικαστή, ως γενικές ατομικές και προσβάλλονται μόνον εντός διμήνου από της γνώσεώς των είτε της δημοσιεύσεώς των στην ε.κ. ( βλ. Σχ. 3 ) ( 3 ) Των ορίων αυτών της πράξεως 12033 του 1940 ετέλουν εν πλήρη γνώσει και εφήρμοζαν – αδιαλείπτως έκτοτε και μέχρις σήμερα – πέραν των Πολεοδομικών, Οικονομικών-Φορολογικών, Ο.Τ.Α., Κοινής Ωφέλειας κ.λπ. υπηρεσιών και όλες οι υπηρεσίες του Υπουργείου Γεωργίας από επιπέδου Υπουργού μέχρις Δασονομείου. Προς επίρρωση του ισχυρισμού αυτού επικαλούμαι ενδεικτικά και τα εξής έγγραφα : ( α ) Την 62871/1033/18.7.1947 και κυρίως την 78384/31.5.1950 Αποφάσεις του Υπουργού Γεωργίας και το συνοδευτικό αυτής ρυμοτομικό διάγραμμα υπογεγραμμένο από τον αυτόν υπουργό Γεωργίας, από τα οποία προκύπτει ότι η συ-γκεκριμένη ρυμοτομική πράξη εκδίδεται επειδή η εν λόγω έκταση εμπίπτει εντός των ορίων του προ του 1923 οικισμού « ΟΙΟΝ » τα όρια του οποίου καθορίσθησαν με την 12033/8.6.1940 πράξη του Γ.Σ.Π.Α.Β. Σημειωθήτω εν προκειμένω ότι η προηγούμενη έκταση ευρίσκεται στην περιφέρεια του οικισμού « ΟΙΟΝ » του Δήμου Αγίου Στεφάνου και αργότερα κηρύχθηκε – παρότι δομημένη νομίμως – αναδασωτέα δια της 844/22.3.1982 πράξεως του Νομάρχη Ανατολικής Αττικής, καθώς επίσης ότι κανένα από τα σχέδια πόλεως της περιοχής που ανα-φέρθηκαν προηγουμένως – για να μη γενικεύσω της Ελλάδος – δεν φέρει την, αναγκαία κατά νό-μον, συνυπογραφή του Υπ. Γεωργίας. ( β ) Τα 889/2.5.1950 και 1165/6.5.1954 Έγγραφα του Δασαρχείου Πεντελικού για των οποίων αναγνωρίζεται και χαρακτηρίζεται ως οικοδομητέα η αυτή ως άνω περιοχή διότι κατόπιν αυτοψίας διαπιστώθηκε ότι η υπ’ όψιν έκταση είναι εντός των ορίων της 12033/8.6.1940 αποφάσεως του Γ.Σ.Π.Α.Β. ( γ ) Τις εκατοντάδες άδειες υλοτομίας του Δασαρχείου Πεντέλης – όπως Χ-12118/29.8.1977, 1113/8.2.1975, Χ-5897/11.7.1975, Χ-714/25.1.1978 κ.λπ. - προκειμένου να ανεγερθούν οικοδομές επί οικοπέδων εντός οικισμού προ του 1923. ( δ ) Το 3136/24.6.1991 έγγραφο του τμήματος προστασίας Δασών του Δασαρχείου Πεντέλης προς την Δ/νση Δασών Αν. Αττικής, το οποίο αναγνωρίζει ότι : « Τα όρια της οικιστικής περιοχής της Κοινότ. Αγίου Στεφάνου – Αττικής που προϋπήρχαν του έτους 1923, καθορίστηκαν με την υπ’ αρ. 12033/1940 απόφαση του Γρα-φείου Πολεοδομίας Αθηνών και στη συνέχεια διευκρινίσθηκαν με την υπ’ αρ. 30628/2903/28.9.1976 ισχύουσα ακόμη απόφαση του κ. Νομάρχη Ανατ. Αττι-κής που δημοσιεύθηκε νόμιμα ( ΦΕΚ 311 τ. Δ΄ της 7.10.1976 ).» ( ε ) Το από 16.2.1999 έγγραφο του Δασονομείου Αγίου Στεφάνου προς την Πολεοδο-μία Καπανδριτίου – με κοινοποίηση στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών κ. Κολιούση και στο Δασαρ-χείο Πεντέλης – στο οποίο μεταξύ άλλων αναφέρεται : « Από νεώτερα στοιχεία που μου έδωσε το Δασαρχείο Πεντέλης προκύπτει ότι η έκταση αυτή που εκδόθηκε η ανωτέρω οικοδομική άδεια εμπίπτει στον προϋφιστάμενο οικισμό του Αγίου Στεφάνου, . . . » και τέλος ( στ ) Το 88680/723/27.3.2008 έγγραφο του τμήματος Αλλαγής χρήσης δασικών γαιών με το οποίο απαντούν στην από 30.1.2008 επιστολή μου, αναφέρουν ανακριβώς ( διαψευδόμενοι από τα προδιαληφθέντα και τα πράγματα ) ότι « 1) Οι απόψεις που διατυπώνουμε στο υπ’ αρ. 85337/52/16-1-2008 έγγραφό μας είναι ίδιες με αυτές που έχουν διατυπωθεί από το Υπουργείο μας, κατά καιρούς, επί τριάντα χρόνια και είναι ταυτόσημες με αυτές που διαλαμβάνονται στο από 14-10-1999 πόρισμα του Συνήγορου του Πολίτη » ). Καθόσον, αφορά τις απόψεις της Υπουργού Π.Ε.Κ.Α. για « πόρισμα κατα-πέλτης » των κυρίων που στεγάζονται στο πολυτελέστατο γρανιτοσκεπές κτίριο της ο-δού Χατζηγιάννη Μέξη και απολαμβάνουν τις αποδοχές είκοσι ( 20 ) χαμηλοσυνταξιούχων δια-τηρώντας το ισόβιο προνόμιο του ακαταλόγιστου και το ανεύθυνου των πράξεών τους έναντι πάντων, επιδιδόμενοι συστηματικά σε πολιτικές πράξεις συγκεκριμένης παραταξιακής λογικής ( όπως εκείνη της ημερίδας της 28.11.2006 κατά την οποία μαζί με ομάδα δικαστών του Σ.τ.Ε., Δασολόγων από ολόκληρη την Ελλάδα και εκπροσώπων κρατικοδίαιτων οργανώσεων εμπορίας οικολογίας, τρώγοντας πίνοντας και αποζημιούμενοι κανονικά – παρότι εκτός υπηρεσίας - πολι-τικολογούσαν συζητούντες, για την τροποποίηση του άρθρου 24 του Συντάγματος και όχι μόνον ) αρνούμαι να τις αντικρούσω παρότι θα μπορούσα να τους παραπέμψω στις σελίδες 6 – 10 της από 5.12.2001 εισήγησης προς το Κ. ΣΧΟΠ της Δ/νσης Πολ. Σχεδιασμού του τότε αρμοδίου ΥΠΕΧΩΔΕ ( Σχ. 1 ), στην από 20.8.2009 Γνωμοδότηση των καθηγητών κ.κ. Δημητρίου Χρι-στοφιλοπούλου και Νικολάου-Κομνηνού Χλέπα σελ. 5-23 ( Σχ. 3 ), στην περίπτωση ασυλίας της Εκάλης, Αιολίδας κ.λπ., τόποι διαμονής των ισχυρώς κρατούντων. ( 4 ) Καθόσον αφορά την υπ’ αρ. 30628/2903/28.9.1976 απόφαση του κ. Νομάρχη Ανατ. Αττικής ( ΦΕΚ 311 τ. δ΄ της 7.10.1976 ) αυτή δεν καθόρισε νέα όρια αλλά απλώς απέ-δωσε επί χάρτου και δημοσιοποίησε δια της εφημερίδος της Κηβερνήσεως τα όρια της 12033/8.6.1940. Προς επίρρωση και αυτού του ισχυρισμού παραπέμπω σε αυτή ταύτη την Νομαρχιακή απόφαση ( 30628/2903/28.9.1976 ) στην οποία ρητά αναφέρεται : « Έχοντες υπ’ όψει . . . . . 8. Την ανάγκη διευθετήσεως των ορίων του εν θέματι Οικισμού, . . . κα-θόσον πλείστα των ορίων τούτων περιλαμβανόμενα εις το υπ’ αριθ. 12033/8.6.1940 έγγραφον του Γραφείου Πολεοδομίας Αθηνών, δια του οποί-ου είχαν καθορισθή τα όρια του προ του 1923 οικισμού Οίου Αττικής ήσαν α-σαφή ή είχον εσφαλμένως εφαρμοσθή υπό της Κοινότητος, δεδομένου ότι δεν υπήρχεν τοπογραφικόν διάγραμμα συνοδεύον τούτο και αφ’ ετέρου, διά του άνω εγγράφου καθορίζοντο τα όρια της Κοινότητος Οίον Αττικής, ήτις διεσπάσθη αργότερον εις τας Κοινότητας Αγ. Στεφάνου και Ανοίξεως, αποφασίζομεν . . . », στις 2698/1981 2425/1982 Απ. του Σ.τ.Ε. κ.λπ. Επειδή ενδέχεται να προβληθούν, απόψεις του τύπου « Καλή και σωστή η απόφαση 12033/8.6.1940 αλλά με την απόφαση του Νομάρχη 30628/2903/28.9.1976 έγινε επέκταση του οικισμού », τονίζεται ότι όχι μόνον επέκταση δεν έγινε αλλά αντιθέτως το 1976 έγινε συρ-ρίκνωση του οικισμού του 1940 λόγω της εν τω μεταξύ διάνοιξης της Εθνικής οδού Αθηνών – Λαμίας ( έτος 1962 - 1964 ) κ.λπ. και τους παραπέμπω, πέραν των άλλων : ( α ) Στην σύγκριση των σημείων 3 – 10 της απόφασης του 1976 και των αντιστοίχων σημείων : . . . φυλάκιον Χατζημιχάλη και από τούτου καθέτως μέχρις της οδού προς Μπάφι, οδός προς Μπάφι μέχρις οικίας Καραβασίλη, οικία Καστρινάκη, οικία Αράπη, Παρυφή δάσους Κουρεμένου, κοινοτικαί κεραμοκάμινοι, . . . της απόφασης 12033 του 1940 ( β ) Στην σωρεία αυτοψιών της αρμοδίας πολεοδομίας σε περιφερειακά σημεία του οικισμού ( όπως η από 8.9.1998 Έκθεση Αυτοψίας για την ιδιοκτησία Ι.Μ., τα 3084/99/5.11.1999, 6254/99/11.1999, από 27.10.1999 Έκθεση Αυτοψίας για την ιδιοκτησία Ι. και Π.Κ., το 1568/24.2.2003 Πρακτικό αυτοψίας, κ.λπ. ) κατά το σκεπτικό πάγιας νομολογί-ας του Σ.τ.Ε. όπως των 2029, 2033/78 κ.α.. ( 5 ) Τέλος είναι χρήσιμο να αναφερθούν οι διατάξεις του άρθρου 21 § 2 του ν. 3208/2003 κατά τις οποίες : « Οι εκτάσεις των περιπτώσεων . . . ε της παραγράφου 6 του άρθρου 3 του ν. 998 / 79 ( Σημείωση συντάκτου : πρόκειται για τους οικισμούς προ του 1923 ). . . δεν υπάγονται στις διατάξεις του Δασικού Κώδικα, τυχόν δε α-ποφάσεις με τις οποίες οι εν λόγω εκτάσεις κηρύχθηκαν αναδασωτέες . . . αίρονται υποχρεωτικά με πράξη του αρμόδιου οργάνου ». Κατά ταύτα, σε κάθε περίπτωση, επειδή πρόκειται για περιοχή η οποία καταλαμβάνεται υπό οικισμού προϋφισταμένου του έτους 1923, δηλαδή έκτασις της περίπτωσης ε της παρ. 6 του άρθρου 3 του ν. 998/79, η άρση της υπ’ όψιν αναδασώσεως είναι υποχρεωτική δια την διοί-κηση. Πέραν τούτου προσθέτως τονίζονται και τα ακόλουθα : ( α ) Η Υπουργική Απόφασις 78384/31.5.1950 του Υπουργού Γεωργίας, ακόμη και σαν γενική ατομική, δεν μπορεί ν’ ανακληθή νομίμως και ( β ) Ο Γενικός Γραμματέας της Περιφέρειας είναι ο μόνος αρμόδιος κατά νόμον ( άρθρο 21 § 2 ν. 3208/2003 ) να άρει κάθε αναδασωτική πράξη ( όπως π.χ. 844/1982 ) εντός των ορίων του οικισμού Αγίου Στεφά-νου του προϋφισταμένου του 1923. Άλλως εφόσον ( παρανόμως κατά τα ανωτέρω ) υποστηρίζει και επιμένει ότι η πράξη αναδασώσεως είναι νόμιμη, οφείλει να ζητήσει από τον αρμόδιο Υπουργό την ανάκληση της α-ποφάσεως του 1950, ν’ αποζημιώσει κατά νόμον τους θιγομένους ιδιοκτήτες ( βλ. Αποφάσεις 35332/05/21.2.2008, 9368/06/11.12.2008, 14216/03/28.5.2009 κ.α. του Ευρωπαϊκού Δι-καστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων – Ε.Δ.Α.Δ. - κατά Ελλάδος ) και να παραπέμψει τους υφι-σταμένους του ( Διευθυντές Δασών, Δασάρχες, Δασονόμους, Δασοφύλακες κ.λπ. ) αλλά και τους κάθε είδους συναρμόδιους ( Υποθηκοφύλακες, Συμβολαιογράφους, Εφοριακούς κ.α. ) στον αρμόδιο Εισαγγελέα, πάντως - σε κάθε περίπτωση - δεν μπορεί να αδρανεί και να παραλείπει να πράξει το καθήκον του. Μετά από όλα τα παραπάνω γίνεται πλέον καταφανές ότι : ( 1 ) Ο Δήμος Αγίου Στεφάνου διαθέτει πολεοδομικό κεκτημένο οικισμού προ του 1923 το οποίο ισχύει εδώ και εβδομήντα ( 70 ) χρόνια, και στηρίζεται σε κανόνες δικαίου εκατοντα-ετίας. Συνεπώς αναληθώς αναφέρθηκε στην βουλή ότι τα όρια του οικισμού Αγίου Στεφάνου έχουν καθοριστεί με την Νομαρχιακή Απόφαση του 1976. ( 2 ) Εάν κατά καιρούς, αναρμόδιοι και ακατατόπιστοι υπηρεσιακοί παράγοντες του Υπ. Γεωργίας αλλά και άλλοι ανευθύνως ψευδονομολογούντες και παρακάμπτοντες εκ του ασφαλούς τον διαμεσολαβητικό τους ρόλο αναπτύσσουν - εν ώρα υπηρεσίας - πολιτική και προπαγανδιστική δράση, αυτούς υποχρεούται η πολιτική εξουσία να τους καταργήσει διότι με την νοοτροπία αυτή πτωχεύσαμε και δεν έχουμε λεφτά να πληρώνουμε πλέον ούτε τους μισθούς τους, ούτε τις ημερίδες τους και κυρίως ούτε τις αποζημιώσεις σε βάρος της Ελλάδας για αποκατάσταση των αδίκως θιγομένων. Είναι προφανές ότι η όποια πρόσληψή τους σε θέσεις ειδικών συμβούλων και η ανάδει-ξή τους σε ρυθμιστές των πολιτικών πραγμάτων οδηγεί σε ανεπίτρεπτα ολισθήματα όπως ε-κείνο της δήλωσης-θέσης της Υπουργού στην Βουλή στις 16.1. ( 3 ) Ο μόνος αρμόδιος για να λύσει το ζήτημα είναι ο Γενικός Γραμματέας της περιφέρειας, και σε καμία περίπτωση δεν υφίσταται κενό νόμου για να απαιτείται νομοθετική ρύθμιση. Είναι λοιπόν προφανές ότι σε περίπτωση νομοθετικής ρύθμισης δίδεται διοικητικό άλλοθι για πράξεις και παραλήψεις του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας και των υπ’ αυτόν συνυπευθύνων υπαλλήλων των δασικών υπηρεσιών, ενώ αποδυναμώνονται τα πολεοδομικά δικαιώματα δεκαετιών του τόπου. ( 4 ) Εάν για διάφορους λόγους η διοίκηση θέλει να κάνει πολιτικά παιχνίδια και να α-φαιρέσει πολεοδομικά δικαιώματα δεκαετιών, αναδασώνοντας τον νόμιμο οικισμό μας ας απο-ζημιώσει τους οικοπεδούχους πριν αυτοί προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπί-νων Δικαιωμάτων και διασυρθεί για μία ακόμη φορά, και πάλι από υπαιτιότητα των υποθηκευ-τών-διαχειριστών της, η πτωχευμένη χώρα μας Τέλος δεν μπορεί η διοίκηση ( εν προκειμένω ο γενικός γραμματέας της περιφέρειας ή η Διεύθυνση δασών ή το δασαρχείο ή το δασονομείο ) να αλλάζουν πρόσωπο κατά το δοκούν. Πόσα πρόσωπα δικαιούνται επιτέλους να έχουν ; Άγιος Στέφανος 15 Απριλίου 2010 ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΡΟΧΙΔΗΣ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟΝ ( 1 ) Εάν μετά ταύτα δεν έχει γίνει κατανοητό ότι το πρόβλημα του Αγίου Στεφάνου είναι δη-μιούργημα και προϊόν της δομής του συστήματος και της νοοτροπίας του ακαταδίωκτου που διατρέχει τους κάθε είδους παράγοντες ( υπηρεσιακούς και μη ) του Δημόσιου βίου τότε, πολύ φοβούμαι, ότι δεν θα γίνουν κατανοητοί ούτε οι λόγοι που απαξίωσαν το πολιτικό σύστημα και οδήγησαν την Χώρα σε πτώχευση. ( 2 ) Άπαντα τα αναφερόμενα ενταύθα στοιχεία είναι και εις χείρας μου και ασφαλώς στην διά-θεση κάθε ενδιαφερόμενου. Σ.Τ. »