Αρχική Πράσινο Ταμείο και άλλες διατάξειςΆρθρο 24 – Οικισμοί στερούμενοι νόμιμης έγκρισηςΣχόλιο του χρήστη Σοφία Βαρώνη- Σόνια Van Holstein, κάτοικοι Αγίου Στεφάνου | 19 Ιουλίου 2010, 22:28
Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Προσυπογράφουμε το κείμενο του κου Βεργή, το οποίο παραθέτουμε κατωτέρω: Με το άρθρο 24 του νόμου, καταργούνται ουσιαστικά οι οικισμοί προ του 1923, και μετατρέπονται σε περιοχές εκτός σχεδίου με ειδικούς όρους δόμησης. Κάθε έκδοση αδείας οικο-δομής θα είναι αδύνατη για πολλά χρόνια και έως για πάντα (η κύρωση των δασικών χαρτών μετά την εξάντληση των ενδίκων μέσων μπορεί να φτάσει και τα δέκα χρόνια). Εδώ τίθεται εύλογα το ερώτημα. Ποιος δίνει την εντολή να συνταχθεί δασολόγιο μέσα στον οικισμό ή σε τμήμα του οικισμού, και με τι κριτήρια προσδιορίζεται διότι κατ’ αυτό τον τρόπο καθορίζοντας εμμέσως και τα όριά του οικισμού ; Εάν είναι ο Υπουργός, μπορεί εύκολα να λύσει το πρόβλημα με το να μη συνταχθεί δα-σολόγιο μέσα στον οικισμό. Εάν είναι –μεταξύ των άλλων- η Διεύθυνση Δασών και το Δασαρ-χείο Πεντέλης, τότε αυτές οι υπηρεσίες, ειδικά για τον Άγιο Στέφανο, έχουν τοποθετηθεί τουλάχιστον από το έτος 1950. Συγκεκριμένα, με την 78384/31.5.1950 Απόφαση του Υπουρ-γού Γεωργίας, επετράπη η ρυμοτόμηση η κατάτμηση και η ανοικοδόμηση εκτάσεως, επειδή αυ-τή ενέπιπτε εντός των ορίων του οικισμού Οίον (σήμερα Άγιος Στέφανος και Άνοιξη) όπως αυτά καθορίστηκαν με την 12033/1940 Απόφαση. Στα μετέπειτα χρόνια, η περιοχή αντιμετωπίστηκε ως οικιστική από το Δασαρχείο Πεντέλης και γι’ αυτό δεν εφαρμόστηκε ο Ν. 998/79 (που ορίζει κατεδάφιση κτισμάτων σε δασική έκταση). Η περιοχή δε του οικισμού που κάηκε τον Αύγουστο του 2009, δεν κηρύχθη-κε αναδασωτέα, όπως προφορικά τουλάχιστον διαβεβαίωσε εμένα και άλλους πολίτες το Δα-σαρχείο Πεντέλης, ενώ αναμένεται και έγγραφη απάντηση. Αντιθέτως, κανένα εγκεκριμένο σχέδιο πόλεως περιοχών ομόρων ή και μακρύτερα του Αγίου Στεφάνου, όπως Προκόνησος, Εύξεινος Πόντος, Διόνυσος, Δροσιά, Εκάλη, Καστρί, Πολιτεία κλπ., δεν έχει προσυπογραφεί από τον Υπουργό Γεωργίας. Επειδή λοιπόν κανένα ε-γκεκριμένο σχέδιο από τα παραπάνω δεν είναι νόμιμο, για λόγους ίσης μεταχείρισης κυρία Υ-πουργέ, πρέπει να δώσετε εντολή ότι για την έκδοση αδείας οικοδομής στις εν λόγω περιοχές και για την διάσωση των «δασικών θυλάκων» θα πρέπει οι ενδιαφερόμενοι να προσκομίζουν βεβαίωση του Δασαρχείου. Επειδή η διοίκηση πρέπει να έχει συνέχεια και συνέπεια, είναι αδιανόητο να καταργού-νται οι οικισμοί προ του 1923, οι οριοθετηθέντες νομίμως πριν το Ν. 947/79, ενώ χτίζονται τουλάχιστον τα τελευταία 30 χρόνια κατ’ εφαρμογή του άρθρου 10 του από 13.3.1981 Π.Δ. (ΦΕΚ 138Δ/81). Επίσης, επειδή η διοίκηση πρέπει να έχει συνέχεια και συνέπεια, πρέπει κυ-ρία Υπουργέ να μελετήσετε τις απόψεις του Υπουργείου σας για τον οικισμό του Αγίου Στεφά-νου (εισήγηση της διεύθυνσης πολεοδομικού σχεδιασμού του ΥΠΕΧΩΔΕ προς το Κ.ΣΧΟΠ. για την ένταξη της πρώτης πολεοδομικής ενότητας του οικισμού Αγίου Στεφάνου σε σχέδιο πόλης) και όχι να ασπάζεστε μονομερώς τις απόψεις του Συμβούλου σας, που τυγχάνει και εις εκ των συντακτών του περίφημου πορίσματος «καταπέλτη» του Συνηγόρου του Πολίτη. Ειδικά δε για την περίπτωση του Αγίου Στεφάνου, μέγιστη ανοικοδόμηση έγινε κατόπιν ατομικών αυτοψιών υπαλλήλων του αρμοδίου πολεοδομικού γραφείου και ερεύνης, συντάξεως εκθέσεων κ.λπ. πράξεων κατά το σκεπτικό των αποφάσεων του Σ.τ.Ε. ( 2029, 2033/1978 κ.λπ. ). Προσθέτως και υπό το πρίσμα της προηγουμένης νομολογίας και των προδιαληφθει-σών ατομικών βεβαιώσεων έχει εκδοθεί το 916/26.7.1996 έγγραφο του αρμοδίου Πολεοδομι-κού Γραφείου Καπανδριτίου το οποίο ισχυροποιεί τα κατά την νομολογία πραγματικά όρια του οικισμού Αγίου Στεφάνου. Τέλος, οι «θύλακες» που διατηρούν τον δασικό τους χαρακτήρα (όπως εύκολα και α-νώδυνα χαρακτηρίζονται και στην ουσία δημεύονται) είναι περιουσίες πολιτών και η περιουσία είναι ανθρώπινο δικαίωμα. Και ναι μεν το δικαίωμα αυτό μπορεί να μην αναγνωρίζεται στην Ελλάδα, όμως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει υποχρεώσει το Ελ-ληνικό Δημόσιο (δηλαδή του Έλληνες φορολογούμενους) σε καταβολή τεραστίων αποζημιώσε-ων σε ανάλογες περιπτώσεις.