Αρχική Πράσινο Ταμείο και άλλες διατάξειςΆρθρο 24 – Οικισμοί στερούμενοι νόμιμης έγκρισηςΣχόλιο του χρήστη ΜΥΣΤΗΛΙΑΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ | 19 Ιουλίου 2010, 22:36
Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 24 Διαβάζοντας το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο και συγκεκριμένα το άρθρο 24 – οικισμοί στερούμενοι νόμιμης έγκρισης - συμπεραίνει κανείς με ευχέρεια από την παράγραφο 1 εδάφιο i, ότι η παρούσα Δ/ση του αρμοδίου Υπουργείου θεωρεί ότι από την ισχύ του Ν.Δ. 17-7-1923 « περί σχεδίων πόλεων , κωμών και συνοικισμών του κράτους και οικοδομής αυτών» ( ΦΕΚ 228 Α /16-8-1923) μέχρι την ισχύ του Π.Δ. 19-7-1979 « περί τροποποιήσεως των όρων και περιορισμών δομήσεως των οικοπέδων των κειμένων εντός των ορίων των νομίμως υφισταμένων προ του έτους 1923 οικισμών, των στερουμένων εγκεκριμένου ρυμ. Σχεδίου» ( ΦΕΚ 401Δ/25-7-79), τίποτα νόμιμο και τίποτα έγκυρο δεν έχει γίνει επί 56 χρόνια σ΄ αυτή την χώρα που να αφορά τον καθορισμό των ορίων του προ του 23 οικισμών σαν να είχε η χώρα , η κοινωνία, ο πληθυσμός ,παγώσει όπως στα παραμύθια και περίμενε 87 ολόκληρα χρόνια το μαγικό φιλί κάποιας «εμπνευσμένης » Δ/σης για να αναστηθούν τα πάντα και να αρχίσουν όλα από την αρχή, δηλαδή να επανακαθορισθούν τα όρια και οι χρήσεις των προ του 23 οικισμών κάτω από την «πεφωτισμένη» και αποκλειστική καθοδήγηση των δασικών υπηρεσιών και διάφορων αυτοαποκαλούμενων περιβαλλοντικών οργανώσεων . Δεν φαίνεται όμως από το νομοσχέδιο, πως θα παρακαμφθούν τα πολλά εκατομμύρια νόμιμες διοικητικές πράξεις όλων των κρατικών φορέων που έχουν καθορίσει εφάπαξ και που πιστοποιούν διαρκώς τα όρια των προ του 23 οικισμών ανά την Ελλάδα. Δεν φαίνεται επίσης να αντιμετωπίζεται από το νομοσχέδιο ο τρόπος που αυτές οι διοικητικές πράξεις θα κηρυχθούν συλλήβδην άκυρες ( ώστε να μεταμορφωθούν εν μια νυκτί τα οικόπεδα σε δάση ) και κατά συνέπεια πως θα αποζημιωθούν οι εξαπατηθέντες από το κράτος ιδιοκτήτες που νόμιμα κατέχουν οικοδομήσιμη γη (οικόπεδα) εντός οικισμού και θα βρεθούν με παράνομα δασοτεμάχια, καθώς και από πού θα προκύψουν οι πόροι αλλά και ποια φυσικά και νομικά πρόσωπα θα έχουν την ευθύνη και τις νομικές συνέπειες για τις αποφάσεις αυτές. Δεν θα αναφερθώ λεπτομερώς σε τεχνικά και νομικά θέματα των οικισμών γιατί αυτά έχουν ήδη εξαντληθεί από άλλους διαβουλευόμενους , δεν μπορώ όμως να μην αναρωτηθώ πως θα κηρυχθεί άκυρη ( ; ), παράνομη ( ; ) , ως μη υφιστάμενη ( ; ) η πράξη του Γραφείου Σχεδίου Πόλεων Αττικοβοιωτίας υπ. αρ. 12033/8-6-1940 που αφορά τα όρια του προ του 23 οικισμού του Αγ. Στεφάνου Αττικής. Η πράξη αυτή είναι καθόλα νόμιμη και ισχυρή αφού εκδόθηκε από το αρμόδιο για το σκοπό αυτό όργανο βάσει των εξουσιοδοτικών διατάξεων των παραγράφων 4 και 5 του άρθρου 14 του Ν.Δ. 17-7-1923 και ουδέποτε κρίθηκε από το ΣτΕ ή άλλο δικαστήριο ή αρχή, ως μη νόμιμη ή ανίσχυρη. Εν κατακλείδι πιστεύω ότι με την προικοδότηση των οικισμών προ του 23 με σχέδιο πόλης, χωρίς αποκλεισμούς αλλά με χαμηλούς Συντελεστές Δόμησης και χαμηλό ποσοστό κάλυψης επιτυγχάνεται χωρίς μεγάλες αντιθέσεις και απαιτήσεις αποζημίωσης η βελτίωση των περιβαλλοντικών και οικιστικών συνθηκών εντός των προ του 23 οικισμών , πράγμα που εάν είχε γίνει από το 1992 στον Αγ. Στέφανο με την τότε προτεινόμενη πολεοδομική μελέτη θα είχαν σωθεί αρκετές χιλιάδες δένδρα. Όσο αφορά την δράση και την απασχόληση των δασικών υπηρεσιών και των διαφόρων αυτοαποκαλούμενων περιβαλλοντολογικών οργανώσεων , υπάρχει πεδίο δόξης λαμπρό στα υφιστάμενα δάση, στις εκτός σχεδίου πόλης και εκτός ορίων οικισμών περιοχές , τα οποία καθημερινά καίγονται, καταπατώνται, δομούνται αυθαιρέτως, φυτεύονται με καλλιέργειες , με μια λέξη καταστρέφονται, αλλά περιέργως οι ανωτέρω αλληθωρίζουν και κοιτούν αλλού να βρουν δάση προς προστασία . Θεωρώ λοιπόν ότι είναι ευκαιρία η παρούσα Δ/ση του ΥΠΕΚΑ να προωθήσει σχέδια πόλης , εντός των υφισταμένων ορίων προ του 23 οικισμών, λαμβάνοντας υπόψη πέραν των άλλων και την υφιστάμενη δασική νομοθεσία ( Ν. 998/79 ΦΕΚ 289 Α /29-12-1979 ) και συγκεκριμένα το εδάφιο ε της παραγράφου 6 του άρθρου 3, σύμφωνα με την οποία "οι περιοχές σχεδίων πόλεων και των οικισμών των προ του έτους 1923 , δεν υπάγονται οπωσδήποτε εις τας διατάξεις περί προστασίας των δασών και των δασικών εν γένει εκτάσεων της χώρας" και συνεπώς η πολεοδόμηση των οικισμών με χαμηλή δόμηση και κάλυψη είναι η μοναδική λύση.