Αρχική Χωροθέτηση Μικρών Υδροηλεκτρικών Έργων (ΜΥΗΕ)Άρθρο 1 – ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Παναγιώτης Μεντζελόπουλος | 18 Αυγούστου 2010, 20:20
  • Σχόλιο του χρήστη 'Παναγιώτης Μεντζελόπουλος' | 18 Αυγούστου 2010, 20:20

    Το σχέδιο Υ.Α. αποτελεί πανηγυρική επιβολή της άποψης που θέλει «ένα μεγάλο ΥΗΕ καλύτερο από 100 μικρά». Αποτελεί αρνητική «υπερ-αντίδραση» σε μια χώρα όπως η δική μας που στερείται υδατικών πόρων ανάλογων των χωρών της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης και όπου εν μέρη επιχειρήθηκε η ανάπτυξη μη οικονομοτεχνικά βιώσιμων έργων, η εκμετάλλευση επιδοτήσεων, το εμπόριο αδειών και η εξαργύρωσή τους στο χρηματιστήριο. Προς αποφυγή αυτών των φαινομένων θα αρκούσε ίσως η αλλαγή του καθεστώτος επιχορήγησης των ΜΥΗΕ, όπως και των άλλων έργων ΑΠΕ, κι όχι αμφιλεγόμενες, επιστημονικοφανείς διατάξεις όπως οι περιεχόμενες στο σχέδιο Υ.Α. Η υγιής επιχειρηματικότητα θα τις υποδεχθεί με ανακούφιση. Εξάλλου, η δραστηριότητα των ΜΥΗΕ είναι σήμερα παράνομη λόγω έλλειψης Σχεδίων Διαχείρισης Υδατικών Πόρων όπως έχει από καιρού πλέον κριθεί από το ΣτΕ [ενδεικτικά: .2179-2006 ΣΤΕ (413222), 1688-2005 ΣΤΕ (ΟΛΟΜ) (375512) κλπ]. Αναρωτιέται κανείς γιατί η σπουδή αυτή από πλευράς της διοίκησης. Θα συνεχίσει να χορηγεί ΕΠΟ, άδειες χρήσης νερού ή άδειες εγκατάστασης χωρίς προηγουμένως να έχει καταρτίσει Σχέδια Διαχείρισης Υδατικών Πόρων ανά Λεκάνη Απορροής Ποταμού, όπως επιτάσσει η Οδηγία 2000/60 και ο ν. 3199/03; Μα η ίδια το απαγορεύει στους λειτουργούς της ρητά (μετά τις 22.12.09) με το αρθ. 27, παρ. 10 του ν. 3468/06, διάταξη που δεν τροποποίησε ούτε και με την πρόσφατη νομοθετική της πρωτοβουλία (ν. 3851/10). Αντίφαση, έλλειψη πρόνοιας ή συνειδητή πολιτική; Από το 1987 που θεσπίστηκε ο ν. 1739/87 μέχρι σήμερα, 23 χρόνια αργότερα, η διοίκηση αναλώθηκε σε προετοιμασίες επί του θέματος της διαχείρισης των υδάτων, των ΜΥΗΕ συμπεριλαμβανομένων, χωρίς να έχει κάνει τίποτε ουσιαστικό γι΄αυτό. Αντί οι φορείς της διοίκησης να αναλογίζονται τις ευθύνες τους για την κατάσταση αυτή, τη δαπάνη που χρέωσαν τον ελληνικό λαό (άμεσες για μελέτες εκατομμυρίων Ευρώ, κλπ έμμεσες) και την αναποτελεσματικότητά της επί τέτοιο μακρό χρονικό διάστημα, εμπλέκει σήμερα τη νέα πολιτική ηγεσία σε καινούργιες γραφειοκρατικές περιπέτειες, εξαπατώντας ταυτοχρόνως τον επιχειρηματικό κόσμο (μικρούς και μεγάλους, έλληνες και αλλοδαπούς) ότι δήθεν μπορεί να γίνει νόμιμη ανάπτυξη της δραστηριότητας αυτής στη χώρα. Και οι μεν αλλοδαποί επενδυτές κοιτάζουν να απεμπλακούν, αν δεν το έχουν ήδη πράξει (π.χ. ENDESA με πολλές δεκάδες MW ΜΥΗΕ), αποχωρώντας από την ελληνική αγορά, οι δε έλληνες πασχίζουν να τοποθετηθούν «αθόρυβα», μήπως και «γλιτώσουν» την προσφυγή κατά του κύρους της παράνομης άδειας που τους χορήγησε (ή θα τους χορηγήσει) η πολιτεία τα επόμενα χρόνια, όσο δεν θα υπάρχουν ακόμη Σχέδια Διαχείρισης Υδατικών Πόρων. Θα ήλπιζε κανείς ότι εν μέσω του κλίματος εξορθολογισμού που επιχειρείται σήμερα στη χώρα, κάποιοι από τους συμβούλους της νέας πολιτικής ηγεσίας θα ενσκύψουν στο πρόβλημα και θα αναφωνήσουν: «ως εδώ...., τέρμα η κοροϊδία»! Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν χρειάζεται! Να εφαρμοστούν οι νόμοι που ήδη υπάρχουν, πρώτα και κύρια από τους ίδιους τους κόλπους της διοίκησης. Να απαιτήσουν οι υπηρεσίες μελέτες με περιεχόμενο και τεκμηρίωση. Να είναι σε θέση οι ίδιες να αξιολογήσουν τι ζητάνε και τι μπορεί ρεαλιστικά να τεκμηριωθεί. Ενδεχομένως απαιτείται περαιτέρω κατάρτιση και αυτών των ιδίων. Να αναλάβουν από κοινού η επιστημονική κοινότητα (π.χ. ΤΕΕ και άλλοι αντίστοιχοι φορείς), το ΕΜΠ, σχετικοί επαγγελματικοί φορείς (π.χ. Σύνδεσμοι Επενδυτών, ΙΟΒΕ κλπ), οι ΜΚΟ (π.χ. WWF, Αρκτούρος κοκ) και οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες, μέσα από τεκμηριωμένη πρακτική με επιστημονικά κριτήρια και όχι «τυφλοσούρτες», την ευθύνη κατάρτισης προτύπου (Κανονισμού) αρχών τεχνικού σχεδιασμού των ΜΥΗΕ, ώστε αυτά να είναι συμβατά με την αρχή της αειφορίας, διατυπώνοντας οδηγίες για τον υπογολογισμό κρίσιμων τεχνικών παραμέτρων και αναδεικνύοντας θέματα προς αντιμετώπιση στις ΜΠΕ με τεχνικής φύσης προτάσεις αντιμετώπισης. Αμιγώς τεχνικής φύσης τέτοιοι Κανονισμοί ήδη υπάρχουν (π.χ. IEC 1116). Η συμπλήρωσή τους με αντίστοιχα πρότυπα που να αντιμετωπίζουν τα ζητήματα περιβάλλοντος είναι το ζητούμενο. Θα ωφεληθούν επενδυτές και πολιτεία. Αυτή η προβληματική αναπτύσσεται ήδη στον υπόλοιπο κόσμο, όπου σχετικές πρωτοβουλίες είναι εν εξελίξει (ενδεικτικά: Πρακτικά 5th World Water Forum, Κων/πολη, 2009, ή MOU μεταξύ U.S. DOE & Army Corps of Engineers 24.03.10, ή International Hydropower Association, Assessment Tool που αναπτύσσεται ή ανάλογες πρωτοβουλίες IUCN κλπ). Αρκεί η ΕΥΠΕ και το ΥΠΕΚΑ να στείλουν ένα – δυο υπαλλήλους τους στο επόμενο διεθνές συνέδριο (World Water Forum) μαζί με κάποιον σύμβουλο της πολιτικής ηγεσίας που να καταλαβαίνει το αντικείμενο και να αφουγκραστούν τις ανησυχίες της υπολοίπου υφηλίου πάνω σε τέτοια θέματα και μάλιστα για πολύ σοβαρότερα και μεγαλύτερα έργα, όχι μόνο για τα ΜΥΗΕ! Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, προτείνεται η απόσυρση της Υπουργικής Απόφασης. Π. Μεντζελόπουλος Μηχ/γος Μηχ. – Αερον/γός M.Sc. MIT AM TEE 47171 Βοσπόρου 1, 146 71 Ν. Ερυθραία τηλ. 6945-298375, e-mail: pment@tee.gr