Αρχική Χωροθέτηση Μικρών Υδροηλεκτρικών Έργων (ΜΥΗΕ)Άρθρο 3 – Συμπλήρωση και εξειδίκευση τεχνικών και λοιπών λεπτομερειώνΣχόλιο του χρήστη Παναγιώτης Μεντζελόπουλος | 18 Αυγούστου 2010, 20:08
  • Σχόλιο του χρήστη 'Παναγιώτης Μεντζελόπουλος' | 18 Αυγούστου 2010, 20:08

    Άρθρο 3, παρ. (β) Πρόκειται για προϊόν της ιδεολογίας που διακατέχει την ελληνική δημόσια διοίκηση από συστάσεως ελληνικού κράτους και εντεύθεν. Νομοθετικού χαρακτήρα επιβολή κάθε τεχνικής λεπτομέρειας, ακυρώνοντας το ρόλο του επιστήμονα – τεχνικού – μελετητή. Επιχειρεί με επιστημονικοφανείς διατυπώσεις να θεραπεύσει τη διαπιστωμένη αδυναμία των υπηρεσιών να αξιολογήσουν με αυστηρά επιστημονικά κριτήρια τις «συνεργιστικές» περιβαλλοντικές επιπτώσεις των ΜΥΗΕ. Η μαθηματικοποίηση του χωροθετικού κριτηρίου δεν αντέχει σε κριτική. Αντανακλά τη βούληση των εμπνευστών του να αποτυπώσουν διοικητικά το «χάρτη» των επιτρέπομενων ΜΥΗΕ ως προϊόν a priori, δογματικής αντιμετώπισης, καταστρατηγώντας ακριβώς την έννοια της κατά περίπτωση αξιολόγησης των ουσιαστικών εκτιμώμενων επιπτώσεων στο περιβάλλον. Δεν ευσταθεί το αντεπιχείρημα ότι ο «μαθηματικός τύπος» δεν αναιρεί την επιστημονικά ορθή και τεκμηριωμένη, κατά περίπτωση αξιολόγηση του κάθε έργου, διότι αν οι εμπνευστές της διάταξης το πίστευαν, τότε δεν θα υπήρχε λόγος να εκθέσουν την πολιτική ηγεσία στην υιοθεσία μιας τέτοιας εντελώς αμφιλεγόμενης διάταξης. Η διοίκηση εν προκειμένω μαρτυρεί την αδυναμία της να πράξει το καθήκον της φερέγγυα. Eπιβάλλει στους λειτουργούς της (το μέσο δημόσιο υπάλληλο – αξιολογητή) εντελώς αυθαίρετο «τυφλοσούρτη», ενδύοντάς τον με τον πλέον αποκρουστικό «επιστημονικοφανή» (δια της μαθηματικοποίησης) τρόπο, ανάλογο του θετικισμού του 19ου αιώνα! Η επιστημονική σκέψη και κρίση, η πολυδιάστατη και διεπιστημονική αξιολόγηση που απαιτεί το θέμα δεν χωρά σε μαθηματικό τύπο. Το επόμενο βήμα είναι να εισαχθούν ανάλογοι «μαθηματικοί τύποι» για το επιτρεπτό μήκος δικτύου σύνδεσης, το μήκος των οδών προσπέλασης, το ύψος του αναβαθμού της υδροληψίας και κάθε λογής τεχνική παραμέτρο των ΜΥΗΕ, κορυφώνοντας τη φαιδρότητα της αντιμετώπισης. Προκαλεί απογοήτευση η ταχύτητα με την οποία η νέα πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ, η οποία αναμένονταν να εξορθολογικοποιήσει το πράγματι δαιδαλώδες, χρονοβόρο και ατελέσφορο σύστημα αδειοδότησης των ΜΥΗΕ, κινδυνεύει να εγκλωβιστεί από τις επιστημονικοφανείς γραφειοκρατικές πρακτικές της διοίκησης. Εξάλλου η εφαρμογή της διάταξης θα οδηγήσει σε αντιοικονομικούς σχεδιασμούς έργων προκειμένου να ικανοποιηθεί το χωροθετικό κριτήριο. Για το δεδομένο ύψος πτώσης θα επιλέγεται ακόμη υψηλότερη ον. παροχή, μεγαλύτερη και από αυτήν που επιβάλεται ήδη από άλλη διοικητική στρέβλωση (εκείνη του ΒΕΑ: βαθμού ενεργειακής αξιοποίησης, με προϊστορία από την εποχή της Υ.Α. 12160/99). Στις περιπτώσεις μάλιστα των ορεινών υδατορρευμάτων που είναι σε απομονωμένες θέσεις με ασθενή ηλεκτρικά δίκτυα (χαμηλή ισχύς βραχυκυκλώσεως στο σημείο σύνδεσης), η «τεχνητά» αυξημένη ισχύς κατά τα ανωτέρω, συνεπάγεται και υψηλότερες δαπάνες δικτύων για δυσανάλογα μικρή επιπλέον ενεργειακή συνεισφορά. Στις σχετικές με το ΒΕΑ στρεβλώσεις για τα ιδιαιτέρως χειμαρικής ροής ορεινά υδατορρεύματα που έχουν επισημανθεί και παλαιότερα (Δ. Παπαντώνης, Εργαστήριο Υδροδυναμικών Μηχανών ΕΜΠ, 2ο Εθν. Συνέδριο ΑΠΕ, Αθήνα, 2002) προστίθεται νέα διοικητική στρέβλωση με επιβλαβείς συνέπειες όχι μόνον στη βιωσιμότητα του εκάστοτε ΜΥΗΕ αλλά και στα δημόσια οικονομικά αφού με βάση τους «απλοϊκούς» κανόνες που εφαρμόζονται από τις υπηρεσίες που επιχορηγούν τα ΜΥΗΕ (π.χ. ΥΠΑΝ, ΥΠΟΙΟ) το επιλέξιμο κόστος επιχορήγησης του δημοσίου είναι συνάρτηση της ισχύος (π.χ. 1500 €/kW). Προτείνεται η διαγραφή της παρ. β του αρθ. 3. Άρθρο 3, παρ. (δ) Η διάταξη υποδηλώνει έλλειψη εμπιστοσύνης της δημόσιας διοίκησης στον ίδιο της τον εαυτό, δηλ. το μέσο δημόσιο υπάλληλο που αξιολογεί τις ΜΠΕ και εισηγείται περιβαλλοντικούς όρους. Ή μήπως ο συντάκτης της διάταξης θεωρεί ανεπαρκή την επιστημονική κοινότητα (δηλ. τους μελετητές που αναλαμβάνουν δια της υπογραφής τους τη σχετική ευθύνη) να κρίνει το θέμα; Γιατί θα έπρεπε το αυτονόητο, δηλαδή η τεκμηρίωση της επάρκειας της οικολογικής παροχής για τη διαβίωση της ιχθυοπανίδας, να αποτελεί αντικείμενο ρύθμισης Υπουργικής Απόφασης; Θεωρεί η διοίκηση ότι οι διατάξεις που διέπουν την περιβαλλοντική αδειοδότηση είναι ανεπαρκείς και δεν εξοπλίζουν τις υπηρεσίες με τα εργαλεία εκείνα που προστατεύουν το προστατευταίο αντικείμενο; Εργαλεία υπάρχουν ήδη. Αρκεί να εφαρμοστούν. Εξάλλου, πώς φαντάζεται η διοίκηση ότι θα κριθούν υδραυλικά τα 20 εκατοστά βάθος που διοικητικά επιβάλλει; Σε ποια διατομή; Έχει αναλογιστεί κανείς από τους συντάκτες της διάταξης πώς μετατοπίζεται η κοίτη μετά από κάθε πλημμυρικό γεγονός σε ένα ορεινό υδατόρρευμα; Μήπως θα «διατάξει τη φύση» να υπακούσει και αυτή στις δικές της διοικητικές διατάξεις, να «προσαρμοστεί» στις διατομές που από καθέδρας θα κρίνονται από την ίδια ως «τυπικές» ή «δυσμενείς» ή τέλος πάντων όπως τις εξειδικεύσει με μελλοντική της Εγκύκλιο; Ή μήπως όλα τα είδη ιχθυοπανίδας απαιτούν τις ίδιες συνθήκες ροής, δηλ. τα 20 εκατοστά της διάταξης; Απαιτείται το ίδιο βάθος ροής για την πέστροφα ή την μπριάνα με εκείνο για τη λιάρα και την ποταμοσαλιάρα; Προφανώς εδώ ανοίγεται «πεδίον δόξης λαμπρόν» για το μελετητικό κόσμο να «αποδείξει» το αναπόδεικτο και μετά από μερικά χρόνια θα κουβεντιάζεται πώς «η μία πλευρά κοροϊδεύει την άλλη» στο πλαίσιο γραφειοκρατικής αντιμετώπισης εκατέρωθεν! Άγονη διάταξη που θα εξωθήσει σε «καινοτόμους» τρόπους αντιμετώπισης το μελετητικό κόσμο, χωρίς ίχνος σεβασμού στην επιστημονική διάσταση της δουλειάς αμφότερων των πλευρών, μελετητών και ελεγκτών. Η πρωτοβουλία εντάσσεται στο πλαίσιο της αντίληψης που διαπνέει τη δημόσια διοίκηση η οποία θέλει να «εξαντλεί» την επενδυτική ιδέα (το Έργο) στον από καθέδρας έλεγχο πλείστων όσων παραμέτρων για τη δήθεν διασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος και εν συνεχεία να αφήνει ανέλεγκτη την εφαρμογή τους, χωρίς ποτέ να γνωρίζει τι πράγματι συμβαίνει στην πράξη. Αυτό που απαιτείται δεν είναι καταστρατήγηση των διατάξεων του Ειδικού Χωροταξικού των ΑΠΕ δημιουργώντας νέα εμπόδια στην ανάπτυξη έργων, αλλά η εφαρμογή των υπαρχόντων διατάξεων με φερέγγυο και επιστημονικά τεκμηριωμένο τρόπο. Για το σκοπό αυτό δε, κρίνεται σκόπιμη η εκπαίδευση των υπηρεσιών ώστε να κάνουν τη δουλειά τους σωστά, επιβάλλοντας αντιστοίχως και στο μελετητικό κόσμο και στους επενδυτές αντίστοιχα υψηλά standard. Προτείνεται η διαγραφή της παρ. δ του αρθ. 3. Π. Μεντζελόπουλος Μηχ/γος Μηχ. – Αερον/γός M.Sc. MIT AM TEE 47171 Βοσπόρου 1, 146 71 Ν. Ερυθραία τηλ. 6945-298375, e-mail: pment@tee.gr