Αρχική Χωροθέτηση Μικρών Υδροηλεκτρικών Έργων (ΜΥΗΕ)Άρθρο 3 – Συμπλήρωση και εξειδίκευση τεχνικών και λοιπών λεπτομερειώνΣχόλιο του χρήστη ΗΛΙΑΣ ΚΑΚΙΟΠΟΥΛΟΣ | 19 Αυγούστου 2010, 14:38
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΗΛΙΑΣ ΚΑΚΙΟΠΟΥΛΟΣ' | 19 Αυγούστου 2010, 14:38

    Ως απόφοιτος του Μαθηματικού Αθήνας (1993), νικητής Μαθηματικών Διαγωνισμών (1986, 1987) και μέλος της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρίας (ΕΜΕ), θα προσπαθήσω να κάνω μία καθαρή μαθηματική ανάλυση του τύπου που περιλαμβάνεται στο Σχέδιο της Υ.Α.. Η καθαρή αυτή μαθηματική ανάλυση στόχο έχει να καταδείξει το λογικό του τύπου, αν δηλαδή ο εν λόγω τύπος έχει φυσική σημασία και αν οι μεταβλητές που περιλαμβάνονται, καλώς περιλαμβάνονται. Ο μαθηματικός τύπος είναι ο : Lmax = 0,25+(1,4-0,4*((Qοικ/Q’οικ)^0,5))*(11,2*(P-0,3)/(5+P-0,3)) (1) Είναι μία εξίσωση με 3 μεταβλητές στο δεξιό της μέρος. Θα την εξετάσουμε για ένα συγκεκριμένο υδατόρευμα, έστω το ΥΔ1 αφού το αποτέλεσμα της εξίσωσης εξαρτάται από την εφαρμοζόμενη περίπτωση υδατορεύματος. Στο συγκεκριμένο ΥΔ1, έχουμε με βάση τη νομοθεσία ορισμού της Οικολογικής Παροχής πως : Qοικ = ct, όπου ct είναι μία σταθερά (2) Επίσης εξ ορισμού (βλ. κείμενο Σχεδίου Υ.Α.) έχουμε ότι : Qοικ P = ct2*ct3* Qmax στροβίλου*ct4/100, όπου ct2, ct3, ct4 είναι σταθερές (4) Επίσης, αφού μιλάμε για ένα συγκεκριμένο ΥΔ1, όπου η καμπύλη διάρκειας παροχής (ΚΔΠ) είναι δεδομένη, παίρνοντας τον «Συνολικός Ετήσιος Όγκος απορροής που αξιοποιείται από το έργο» που εκφράζεται σε «m3/1year» και ανάγοντάς τον σε «m3/sec» προκύπτει η «Μέση Ετήσια Παροχή που αξιοποιείται από το έργο», που τη θέτουμε ίση με Q1. Επιλύοντας την καμπύλη διάρκειας παροχής (ΚΔΠ) θα έχουμε τότε ότι : Qmax στροβίλου = a*Q1, όπου α είναι σταθερά (5) Επίσης, αφού μιλάμε για ένα συγκεκριμένο ΥΔ1, όπου η καμπύλη διάρκειας παροχής (ΚΔΠ) είναι δεδομένη, παίρνοντας τον «Συνολικός Ετήσιος Όγκος απορροής που ΔΕΝ αξιοποιείται από το έργο» που εκφράζεται σε «m3/1year» και ανάγοντάς τον σε «m3/sec» προκύπτει η «Μέση Ετήσια Παροχή που ΔΕΝ αξιοποιείται από το έργο», που τη θέτουμε ίση με Q’οικ και για φυσικούς (προφανείς) λόγους έχουμε ότι : Q1 + Q’οικ = μέση ετήσια παροχή όλου του υδατορεύματος = ct5, όπου ct5 είναι σταθερά (6) Λύνοντας τις παραπάνω εξισώσεις (1) κ (2) κ (4) κ (5) κ (6) ==> Lmax=0,25+(1,4-0,4*((ct/(ct5–Q1))^0,5))*(11,2*((ct2*ct3*a*Q1*ct4/100)-0,3)/(5+(ct2*ct3* a*Q1*ct4/100)-0,3)) ==> Lmax = μη γραμμική συνάρτηση (Q1) (7) Δηλαδή το «μέγιστο επιτρεπόμενο μήκος εκτροπής της φυσικής κοίτης σε Km (σε οριζοντιογραφία)» είναι μία μη γραμμική συνάρτηση της «Μέσης Ετήσιας Παροχής που αξιοποιείται από το έργο», για την οποία θυμίζω πως με βάση την απαίτηση της ΡΑΕ (ο «Βαθμός Ενεργειακής Αξιοποίησης (ΒΕΑ)» >= 75%) για να δώσει Άδεια Παραγωγής πρέπει να είναι >= 75% του μεγέθους : (Μέση Συνολική Ετήσια Παροχή – Qοικ) του ΥΔ1. Το παραπάνω ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΜΕΝΟ συμπέρασμα μας οδηγεί στις εξής παρατηρήσεις : 1. Πουθενά στην εξίσωση (7) δεν υπάρχει ως μέγεθος η ισχύς (P) του έργου. Άρα είναι λάθος από μαθηματικής άποψης, και για αυτό πρέπει να βγει από το Σχέδιο της Υ.Α. η διαφοροποίηση των Lmax ανάλογα με το αν έχουμε Ρ<=0,3MW ή 0,3 MW <R<=15ΜW. Πρέπει δηλαδή να απαλειφθεί από όλο το Σχέδιο της Υ.Α. το «μέγεθος Ισχύς (P)» διότι επί της ουσίας πλεονάζει και ΔΕ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΟΥΤΕ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΕΙ ΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΤΡΟΠΟ το αποτέλεσμα του μαθηματικού τύπου. Η ύπαρξη της Ισχύος (P) στον μαθηματικό τύπο του Σχεδίου της Υ.Α. είναι αυτό που λέμε στα μαθηματική, «μία ταυτολογία», μία περιττή δηλαδή λογική πρόταση, που όταν υπεισέρχεται σε ένα μαθηματικό πρόβλημα, μοναδικό στόχο έχει να αποπροσανατολίζει τον εν δυνάμει λύτη του προβλήματος. 2. Είναι όμως λογικό να υπογραφεί μία Υ.Α. που να συσχετίζει το «μέγιστο επιτρεπόμενο μήκος όδευσης» με τη «Μέση Ετήσια Παροχή που αξιοποιείται από το έργο» και μάλιστα με μη γραμμικό τρόπο? Ποια η φυσική σημασία αυτού του συσχετισμού? Σε τι θα στοχεύσει? Σημειώνω πως αν δεν υπάρχει φυσική σημασία για αυτό το συσχετισμό, τότε ο τύπος του Σχεδίου της Υ.Α. είναι μαθηματικά (επιστημονικά) λανθασμένος. 3. Επειδή περαιτέρω, το «μέγιστο επιτρεπόμενο μήκος όδευσης» στο ΥΔ1 προκύπτει από την «υδατόπτωση» μεταξύ των 2 άκρων της «όδευσης» διά την «εφαπτομένη της κλίσης του εδάφους σε μοίρες», η εξίσωση (7) μετασχηματίζεται στην : Υδατόπτωση = μη γραμμική συνάρτηση2(Q1) (8) δηλαδή εν τέλει συσχετίζεται η «Υδατόπτωση» με τη «Μέση Ετήσια Παροχή που αξιοποιείται από το έργο» και μάλιστα με ΜΗ ΓΡΑΜΜΙΚΟ ΤΡΟΠΟ. Ποιά είναι η φυσική σημασία αυτού του συσχετισμού? Ποιά προστασία του περιβάλλοντος επιτυγχάνουμε έτσι? Φυσικά αυτά τα μεγέθη είναι λάθος να συσχετίζονται με ΜΗ ΓΡΑΜΜΙΚΟ ΤΡΟΠΟ, Δηλαδή ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΛΟΓΙΚΟ ΝΟΗΜΑ τη μία φορά που αυξάνει η Q1 να μειώνεται η «Υδατόπτωση» και την άλλη φορά που θα αυξάνει η Q1 να αυξάνει η «Υδατόπτωση».