Αρχική Χωροθέτηση Μικρών Υδροηλεκτρικών Έργων (ΜΥΗΕ)Άρθρο 2 – Πεδίο ΕφαρμογήςΣχόλιο του χρήστη ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ | 19 Αυγούστου 2010, 21:27
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ' | 19 Αυγούστου 2010, 21:27

    ΚΑΤΗΓΟΡΙΟΠΟΙΗΣΗ ΜΥΗΕ. TΑ ΜΥΗΕ «ΥΠΟ ΔΙΩΓΜΟ» Μέχρι σήμερα, για την έκδοση των αδειών που απαιτούνται για την υλοποίηση ενός έργου ΑΠΕ έχει εκδοθεί και ισχύει πλήθος υπουργικών αποφάσεων και νόμων, οι περισσότερες από τις οποίες αφορούν την περιβαλλοντική αδειοδότηση των έργων. Σκοπός των εν λόγω διατάξεων είναι κυρίως να απλοποιήσουν την διαδικασία αδειοδότησης, να θεσπίσουν κριτήρια και κανόνες για όλες τις τεχνολογίες ΑΠΕ, αλλά και να εναρμονίσουν την ελληνική νομοθεσία με τις ευρωπαϊκές οδηγίες. Ειδικά όμως για τα ΜΥΗΕ, με βάση και τις τελευταίες νομοθετικές διατάξεις, η διαδικασία αδειοδότησης έχει επιβαρυνθεί σε μεγάλο βαθμό (σε σύγκριση με τις υπόλοιπες ΑΠΕ αλλά και με το παρελθόν) καθιστώντας την μια εξαιρετικά πολύπλοκη και ιδιαίτερα χρονοβόρα διαδικασία. Παράλληλα, η συνεχής και αποσπασματική θέσπιση όλο και περισσότερων περιβαλλοντικών κριτηρίων, τα οποία πολλές φορές είναι αλληλοσυγκρουόμενα μεταξύ τους και σε καμία περίπτωση δεν ακολουθούν μια γενική περιβαλλοντική πολιτική, αλλά κυρίως η συνεχής εναλλαγή της περιβαλλοντικής κατηγοριοποίησης των ΜΥΗΕ (με αποτέλεσμα να αλλάζουν συνεχώς τα κριτήρια περιβαλλοντικής αδειοδότησης αλλά και οι αρμόδιες υπηρεσίες), καθιστούν άνιση και άδικη την διαδικασία αδειοδότησης των ΜΥΗΕ, σε σχέση με τις άλλες ΑΠΕ αλλά και τις πρακτικές που ακολουθούνται σε όλο τον κόσμο. Προς απόδειξη των παραπάνω, στη συνέχεια γίνεται μια γρήγορη αναφορά στο νομοθετικό πλαίσιο που διέπει την διαδικασία αδειοδότησης των ΜΥΗΕ, επισημαίνοντας τα σημεία που έχουν διαφοροποιηθεί με βάση τις πρόσφατες νομοθετικές ρυθμίσεις και θεωρείται ότι έχουν επιβαρύνει ιδιαίτερα την αδειοδότηση (αλλά και την ανάπτυξη γενικώς) των ΜΥΗΕ. ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΑΔΕΙΟΔΟΤΗΣΗΣ ΕΡΓΩΝ ΑΠΕ  ΚΥΑ 69269/5387/90. Μέχρι το 2002, η περιβαλλοντική αδειοδότηση των έργων ΑΠΕ καθορίζονταν με βάση την ΚΥΑ 69269/5387/90 η οποία είχε εκδοθεί κατ’ εξουσιοδότηση του Ν.1650/1986. Σύμφωνα με την εν λόγω ΚΥΑ τα ΜΥΗΕ κατατάσσονταν στην κατηγορία ΑΙΙ.  ΚΥΑ 10537/93. Με την εν λόγω ΚΥΑ τα έργα κατηγορίας ΑΙΙ χαρακτηρίζονται ως δραστηριότητες Μέσης Όχλησης.  ΚΥΑ 2000/13.02.2002. Με την εν λόγω ΚΥΑ καθορίζονται οι διαδικασίες για την έκδοση αδειών εγκατάστασης και λειτουργίας έργων ΑΠΕ. Επίσης γίνεται ρητός διαχωρισμός ότι Μικρά ΥΗΕ θεωρούνται αυτά με ισχύ μέχρι 10 MWe και μεγάλα ΥΗΕ αυτά με ισχύ μεγαλύτερη το παραπάνω όριο.  ΚΥΑ 15393/2332/5.08.2002. Με την εν λόγω ΚΥΑ γίνεται κατάταξη των έργων και δραστηριοτήτων σε 4 κατηγορίες: Α1, Α2, Β3, Β4. Τα ΜΥΗΕ κατατάσσονται στην 2η ομάδα (υδραυλικά έργα) ως εξής:  Β3: έργα με αγωγό εκτροπής <1000 m και ισχύ1000 m, ή ισχύ > 8 MW ή ταμιευτήρα με όγκο > 1.000.000 m3  Α2: οι υπόλοιπες περιπτώσεις, δηλαδή έργα έως 8 MW με μήκος εκτροπής λιγότερο του 1 km (δηλαδή φράγματα) ΣΧΟΛΙΑ ΕΠΙ ΤΗΣ ΚΥΑ 15393/2002. ΣΤΡΕΒΛΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΔΕΙΟΔΟΤΗΣΗ ΤΩΝ ΜΥΗΕ Με την ΚΥΑ 15393/2002 έγινε κατάταξη και διαχωρισμός των ΜΥΗΕ σε περιβαλλοντικές κατηγορίες με τρόπο ατεκμηρίωτο και αδικαιολόγητο, δημιουργώντας εντελώς άνισες και άδικες συνθήκες στην αδειοδότηση των έργων, ήτοι:  Στην ΚΥΑ 15393 / 2002, ορίζοντας ως έργα της 1ης υποκατηγορίας (Α1) τα ΜΥΕ με αγωγό άνω των 1000 μέτρων και ως έργα της 3ης υποκατηγορίας (Β3) τα έργα με αγωγό μικρότερο των 1000 μέτρων, ουσιαστικά εξαφανίζεται η 2η Υποκατηγορία (Α2) για τα ΜΥΕ (τότε προς τι η ύπαρξη κριτηρίων υπαγωγής στην 2η υποκατηγορία με βάση ισχύ και χωρητικότητα ταμιευτήρα?)  στην ΚΥΑ 15393/2002, το σύνολο σχεδόν των έργων ΑΠΕ υπάγονται στην κατηγορία Α2 ή σε χαμηλότερη, ενώ τα ΜΥΗΕ με αγωγό > 1000 m κατατάσσονται στην κατηγορία Α1 (ανεξαρτήτου ισχύος).  Με την ΚΥΑ 15393/2002 όλα τα ΜΥΗΕ με αγωγό > 1000 m (ανεξαρτήτου ισχύος) κατατάσσονται στην κατηγορία Α1, στην ίδια κατηγορία δηλαδή που κατατάσσονται τα αιολικά με ισχύ > 40 MW, οι εθνικές ή περιφερειακές αρτηρίες, οι γραμμές υψηλής τάσεως (400 kV), αρδευτικά φράγματα με ύψος >30 m, τα λιμάνια, οι εγκαταστάσεις επεξεργασίας και υγειονομικής ταφής επικίνδυνων αποβλήτων και χημικών !!!!, τα ορυχεία, οι κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις, τα διυλιστήρια, οι εγκαταστάσεις πυρηνικών καυσίμων και αποβλήτων. Σύμφωνα με την συγκεκριμένη ΚΥΑ δηλαδή όλα τα παραπάνω έργα θεωρούνται ότι προκαλούν τις ίδιες περ/κές επιπτώσεις και αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο, αν και ταυτόχρονα τα ΜΥΗΕ μέχρι 10 MWe χαρακτηρίζονται ως μη οχλούσες δραστηριότητες, και επιτρέπεται η εγκατάστασή τους ακόμη και εντός ορίων οικισμών. Η ισχύουσα κατηγοριοποίηση των ΜΥΗΕ έχει ως συνακόλουθη συνέπεια την έκδοση κοινών υπουργικών αποφάσεων για την αδειοδότηση των έργων κατηγορίας Α1.  Τα όρια που τέθηκαν (1.000 m μήκος εκτροπής και 8 MW ισχύος) δεν καλύπτονται από τεκμηρίωση και δεν δικαιολογούνται από την αντίστοιχη υπόσταση των έργων.  Γιατί, άραγε θα πρέπει να διαφοροποιείται ένα ΜΥΗΕ με βάση την ισχύ του και γιατί ένα ΜΥΗΕ με ισχύ π.χ. 6 MW θα πρέπει να κατατάσσεται περιβαλλοντικά σε χαμηλότερη κατηγορία από ένα έργο ισχύος 9 MW, τη στιγμή που μπορεί να έχουν τις ίδιες ακριβώς περιβαλλοντικές επιπτώσεις; Αφού ως ΜΥΗΕ ορίζονται τα έργα μέχρι 10 MW σύμφωνα με ΚΥΑ 2000/2002 (15 MW με βάση νέα ΚΥΑ 13310/2007) γιατί θα πρέπει να υπάρχει διαχωρισμός στην περιβαλλοντική αδειοδότηση έργων ισχύος 4 ή 8 ή 10 MW με κριτήριο την ισχύ των έργων;  Θα πρέπει ίσως να μπουν άλλοι όροι και περιορισμοί ως προς το είδος των ΜΥΗΕ που μπορούν να κατασκευαστούν και των συνολικών περιβαλλοντικών επιπτώσεών τους και όχι περιορισμοί στην ισχύ του έργου, οι οποίοι μπορούν να οδηγήσουν σε στρέβλωση κατά το σχεδιασμό, σε μη ορθολογική και πλήρη αξιοποίηση του διαθέσιμου υδροδυναμικού και σε τελική ανάλυση σε σπατάλη εθνικών πόρων και πηγών. Τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι μέσω της ΚΥΑ 15393/2002 πραγματοποιείται εκτός από στρέβλωση αλλά και μια καταφανής αδικία, καθώς ένα έργο 100 kW με αγωγό 1100 μέτρα αδειοδοτείται περιβαλλοντικά παρόμοια με ένα ΜΥΕ ισχύος 15 MW ή με ένα διυλιστήριο ή με μια εγκατάσταση αποβλήτων, χημικών ή πυρηνικών καυσίμων. Η παραπάνω θεώρηση περι «στρέβλωσης» και καθεστώτος το οποίο θέτει υπό διωγμό τα ΜΥΗΕ, αποδεικνύεται εύκολα αν αναλύσει κανείς την περιβαλλοντική κατηγοριοποίηση των συνιστωσών ενός ΜΥΗΕ. Συγκεκριμένα ένα ΜΥΗΕ ισχύος 1,5 MW (το οποίο θεωρείται ως έργο κατηγορίας Α1) απαρτίζεται συνήθως από τα εξής: • Μικρό φράγμα (αναβαθμό) ορεινού τύπου ύψους 2-5 m. • Μηδενική αποθήκευση νερού ανάντη • Αγωγό προσαγωγής νερού μήκους π.χ. 3000 m • Δασική οδοποιία πρόσβασης και τοποθέτησης αγωγού ~ 5000 m • Οικίσκο στέγασης ΗΜ εξοπλισμού εμβαδού μερικών δεκάδων τετρ. μέτρων. • Γραμμή σύνδεσης με το δίκτυο της ΔΕΗ, ΜΤ (ξύλινες κολώνες) μήκους μερικών χιλιομέτρων. Ας δούμε τώρα, πως κατατάσσονται σύμφωνα με την ΚΥΑ 15393/2002, ανάλογες κατηγορίες έργων. Έχουμε και λέμε: • Φράγματα μόνιμης αποθήκευσης με όγκο ταμιευτήρα έως 5 εκατ. m3.: Κατηγορία Α2 • Φράγματα ύψους έως 30 m: Κατηγορία Α2 • Απολήψεις επιφανειακών νερών για άρδευση έως 100.000 κατοίκων ή άρδευση έως 15000 στρεμμάτων ή για βιομηχανική χρήση βιομηχανικών έργων κατηγορίας Α2 ανευ ορίου: κατηγορία Α2 • Αγωγοί επί υφιστάμενου οδικού δικτύου με μήκος >10 km: κατηγορία Α2 • Αγωγοί εκτός κοίτης και εκτός οδικού δικτύου με μήκος> 5 km: κατηγορία Α2 • Αγωγοί εντός ευρείας κοίτης με μήκος > 2 km: κατηγορία Α2 • Διώρυγες εντός ευρείας κοίτης με επιφάνεις έως 6 m2 ανεξαρτήτου μήκους: κατηγορία Α2 • Υπεραστικές οδοί ανεξαρτήτου μήκους: κατηγορία Α2 • Επαρχιακό οδικό δίκτυο ανεξαρτήτου μήκους: κατηγορία Α2 • Αστικές, περιφερειακές οδοί, περιμετρικές οδοί, δημοτικές και κοινοτικές οδοί, αγροτικές και δασικές οδοί ανεξαρτήτου μήκους: κατηγορία Α2 και κάποιες κατηγορία Β3. • Έργα διευθέτησης κοίτης, αντιπλημμυρικά, αναχώματα, αναβαθμοί, έργα προστασίας από διάβρωση, κλπ. : κατηγορία Α2 ή μικρότερη • Αμμοληψίες από ποταμούς, ρέματα ή χειμάρρους: κατηγορία Β3 • Ξενοδοχεία, συνεδριακά κέντρα (> 500 κλίνες), γήπεδα 5000 θεατών: κατηγορία Α2 ή μικρότερη • Γραμμές μεταφοράς ΜΤ: ανευ περιβαλλοντικής αδειοδότησης • Υποσταθμοί 150 kV: κατηγορία Β4 Το σύνολο των παραπάνω έργων εντάσσεται στην Κατηγορία Α2 (ή σε μικρότερη), γεγονός το οποίο δημιουργεί εύλογα ερωτήματα σε σύγκριση με την αντίστοιχη περιβαλλοντική κατάταξη των ΜΥΗΕ τα οποία έχουν αντίστοιχα πολύ μικρότερου μεγέθους περιβαλλοντικές επιπτώσεις με δεδομένο ότι είναι τα μόνα έργα που κάνουν μόνο χρήση και όχι κατανάλωση του νερού. (Η μόνη διαφορά στις περισσότερες περιπτώσεις είναι η προσθήκη του στροβίλου και της γεννήτριας στο φράγμα ή στο τέλος του αντίστοιχου αρδευτικού αγωγού) Ένα ΜΥΗΕ, σχεδόν ποτέ δεν απαιτεί το σύνολο των παραπάνω κατηγοριών, ενώ το κάθε επιμέρους έργο είναι συντριπτικά χαμηλότερης κλίμακας και μεγέθους. Χωρίς να γίνεται σύγκριση με ακραίες κατηγορίες έργων, με βάση τα παραπάνω θεωρείται ότι δεν μένει κανένα ερωτηματικό για τον τίτλο του θέματος περί στρέβλωσης και διωγμού των ΜΥΗΕ. Δημιουργούνται όμως άλλα εύλογα ερωτήματα που σαφώς και χρήζουν απάντησης.  Από την παραπάνω κατηγοριοποίηση είναι εμφανές ότι η περιβαλλοντική νομοθεσία πριμοδοτεί την κατασκευή φραγμάτων μεγάλου ύψους γιατί μόνο έτσι είναι δυνατή η υλοποίηση έργου με ισχύ μεγαλύτερη του 1 MW σε μήκος μικρότερο του χιλιομέτρου (τα μόνα έργα που εντάσσονται στην κατηγορία Α2). Τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι μέσω της ΚΥΑ 15393 πραγματοποιείται εκτός από στρέβλωση αλλά και μια καταφανής αδικία, καθώς ένα έργο 100 kW με αγωγό 1100 μέτρα αδειοδοτείται περιβαλλοντικά παρόμοια με ένα ΜΥΕ ισχύος 15 MW ή με ένα διυλιστήριο ή με μια εγκατάσταση αποβλήτων, χημικών ή πυρηνικών καυσίμων. Προσπάθεια να αμβλυνθεί η στρέβλωση (η οποία είχε αναγνωριστεί) έγινε με την ΚΥΑ 1726/2003, που καθόριζε τα ΜΥΕ με αγωγό μεταξύ 1000 και 3000 μέτρων να αδειοδοτούνται ως έργα 2ης υποκατηγορίας, χωρίς όμως να κατηγοριοποιούνται ως τέτοια. Η ανωτέρω ΚΥΑ όμως καταργήθηκε με την ΚΥΑ 104247/2006 και η αρχική στρέβλωση επανήλθε πλήρως. Συμπέρασμα. Το πρόβλημα που προκύπτει από την κατηγοριοποίηση της ΚΥΑ 15393 Η παραπάνω κατηγοριοποίηση έργων εκτός του ότι στερείται τεκμηρίωσης, είναι απολύτως άδικη για τα ΜΥΕ και οδηγεί σε: • Απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας λόγω της μείωσης του αριθμού των έργων και περαιτέρω υποβάθμιση απομακρυσμένων περιοχών. • Σχεδιασμό μικρών και μη αποδοτικών έργων • Κατασπατάληση του διαθέσιμου υδροδυναμικού και των εθνικών πόρων • Κατακερματισμό των υδατορευμάτων με την χωροθέτηση πολλών εν σειρά έργων • Μη πλήρη αξιοποίηση του διαθέσιμου υδροδυναμικού. • Πολλαπλάσιες περιβαλλοντικές επιπτώσεις. • Ασυμφωνία με τον αντίστοιχο αναπτυξιακό χαρακτήρα και την προστασία κάθε περιοχής. • Στρέβλωση της αγορά των ΜΥΗΕ και της αντίστοιχης ενεργειακής πολιτικής. ΙΣΧΥΟΝ ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ. ΚΥΑ 104247 & 104248 /26.05.2006. Με τις εν λόγω ΚΥΑ καθορίστηκε εκ νέου η διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης των έργων ΑΠΕ και το περιεχόμενο των περιβαλλοντικών μελετών. Καταργείται η ΚΥΑ 1726/2003. Ν.3468/27.06.2006. Νέο νομικό πλαίσιο για τις ΑΠΕ με σκοπό μεταξύ άλλων την εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με την οδηγία 2001/77/ΕΚ. Όριο ΜΥΗΕ τα 15 MW. Με βάση τις παραπάνω διατάξεις προέκυψαν οι εξής αλλαγές στην αδειοδότηση των έργων ΑΠΕ: 1. Με την ΚΥΑ 104247, καταργήθηκε η ΚΥΑ 1726/2003 η οποία εισήγαγε την εξαίρεση των ΜΥΗΕ με μήκος εκτροπής μέχρι 3 km από την κατηγορία Α1, με αποτέλεσμα να επανέλθει σε πλήρη ισχύ η κατηγοριοποίηση της ΚΥΑ 15393/2002 σύμφωνα με την οποία όλα τα ΜΥΗΕ με ισχύ μεγαλύτερη από 1 MW και μήκος εκτροπής μεγαλύτερο των 1000 m να εντάσσονται στην μέγιστη περιβαλλοντική κατηγορία (Α1), με αποτέλεσμα να επανέλθουμε εκ νέου στην πρότερη κατάσταση που ίσχυε η ΚΥΑ 15393 και στα αντίστοιχα προβλήματα. Παράλληλα είναι γνωστό, ότι με βάση την ΚΥΑ 19500/11.11.2004 (που τροποποίησε και συμπλήρωσε την ΚΥΑ 13727/724/2003), τα ΜΥΗΕ μέχρι 10 MWe χαρακτηρίζονται ως μη οχλούσες δραστηριότητες, και επιτρέπεται η εγκατάστασή τους ακόμη και εντός ορίων οικισμών. Από τις παραπάνω παραγράφους προκύπτει το οξύμωρο συμπέρασμα ότι με την κατάργηση της 1726/2003, τα ΜΥΗΕ μέχρι 10 MW είναι μεν μη οχλούσες δραστηριότητες αλλά αν έχουν μήκος εκτροπής >1000 m θεωρούνται και κατατάσσονται στις πλέον οχλούσες δραστηριότητες της κατηγορίας Α1 της ΚΥΑ 15393/2332/2002 2. Εκτός της παραπάνω αλλαγής, με βάση το ισχύον νομικό πλαίσιο, προκύπτουν επίσης και οι ακόλουθες, σημαντικότατες, αλλαγές στην αδειοδότηση των έργων ΑΠΕ: • Σύμφωνα με την ΚΥΑ 104247/2006, η απόφαση έγκρισης περιβαλλοντικών όρων έργου ΑΠΕ κατηγορίας Α1, εκδίδεται με κοινή υπουργική απόφαση • Σύμφωνα με το Ν.3468/2006, η άδεια εγκατάστασης και η άδεια λειτουργίας για έργα κατηγορίας Α1 εκδίδονται με κοινή υπουργική απόφαση (Το τι θα ισχύσει σήμερα μετα την ίδρυση του ΥΠΕΚΑ δεν γνωρίζουμε διότι δεν έχει εκδοθεί κάποια απόφαση μεχρι σήμερα για ΜΥΗΕ) ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΕΚΥΨΑΝ ΣΤΗΝ ΑΔΕΙΟΔΟΤΗΣΗ ΤΩΝ ΜΥΗΕ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΙΣΧΥΟΝ ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ 1. Με βάση τα παραπάνω, είναι σαφές ότι, εκτός από την συνολική επιβάρυνση που έχει προκύψει στην περιβαλλοντική αδειοδότηση της πλειοψηφίας των ΜΥΗΕ κατατάσσοντας τα στην πλέον υψηλή περιβαλλοντική κατηγορία (Α1), προκύπτει σημαντική χρονική καθυστέρηση στην έκδοση των σχετικών αποφάσεων Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων, Άδειας Εγκατάστασης και Λειτουργίας από τη στιγμή που η κάθε μία απαιτεί την υπογραφή δύο και τριών Υπουργών. Ενδεικτικά αναφέρεται, ότι κατά τη διάρκεια ισχύος της ΚΥΑ 1726, για τα έργα που εξαιρούνται από την Κατηγορία Α1 και τα οποία αποτελούσαν την πλειοψηφία των έργων, αρμόδιος για την έκδοση των παραπάνω αποφάσεων ήταν ο Γενικός Γραμματέας της Περιφέρειας, γεγονός που αποδεικνύει από μόνο του τη σημαντική χρονική καθυστέρηση που προκύπτει με βάση τη νέα διαδικασία, η οποία τελικά βαίνει εις βάρος της ανάπτυξης των ΜΥΗΕ στη χώρα. 2. Με βάση το νέο νομικό πλαίσιο, αρμόδια υπηρεσία για την έκδοση των αδειών εγκατάστασης και λειτουργίας όλων των έργων κατηγορίας Α1 είναι πια το Υπουργείο ΠΕΚΑ αντί των οικείων Περιφερειών. Στην περίπτωση των ΜΥΗΕ αυτό σημαίνει ότι η αδειοδοτική διαδικασία επιβαρύνεται επιπλέον με την υπογραφή των σχετικών υπουργικών αποφάσεων , οι οποίες δεν απαιτούνταν με το προηγούμενο νομικό πλαίσιο με συνολική χρονική επιβάρυνση της διαδικασίας αδειοδότησης της τάξεως των 18 μηνών περίπου. ΕΓΚΥΚΛΙΟΙ ΤΗΣ ΕΥΠΕ ΜΕ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΟΔΟΤΗΣΗ ΤΩΝ ΜΥΗΕ Ενημερωτικά αναφέρεται ότι από το 2001 έως σήμερα, η πλειοψηφία των ΜΥΗΕ που έλαβε άδεια παραγωγής, είχε μήκος εκτροπής της τάξεως των 3,0 km, κυρίως λόγω των διατάξεων του τότε υφιστάμενου νομικού πλαισίου (Κατηγορία Α2, αδειοδοτούσα αρχή η Οικεία Περιφέρεια). Με την αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου, αυτομάτως, το σύνολο των έργων χαρακτηρίστηκε ως έργα κατηγορίας Α1, με υπεύθυνη υπηρεσία για την περιβαλλοντική αδειοδότηση τους την ΕΥΠΕ. Από το 2006 και μετά η ΕΥΠΕ, έχει θέσει άτυπα σε ισχύ εγκύκλιο (η οποία επιδιώκεται να γίνει ΥΑ) η οποία θέτει ατεκμηρίωτα τις γνωστές (διαφορετικές κατά καιρούς) προδιαγραφές και περιορισμούς κατά τη σχεδίαση ενός ΜΥΗΕ αλλά και κατά την υποβολή των σχετικών Προμελετών και Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, οι οποίοι δεν συμπεριλαμβάνονται στις ισχύουσες από τον νόμο διατάξεις, ενώ παράλληλα είναι και σε αντίθεση με το ειδικό χωροταξικό πλαίσιο για τις ΑΠΕ. Γεγονός αποτελεί πάντως ότι η συγκεκριμένη εγκύκλιος (στις διάφορες εκδοχές της) χωρίς να έχει θεσπιστεί νομοθετικά, αποτελεί πρακτική που εφαρμόζεται μέχρι σήμερα . Η πιθανή θεσμοθέτηση των σχετικών κατευθύνσεων μέσω υπουργικής απόφασης οδηγεί πρακτικά στον μηδενισμό του διαθέσιμου και οικονομοτεχνικά εκμεταλλεύσιμου μικροϋδροηλεκτρικού δυναμικού στον ελληνικό χώρο. Είναι σαφές ότι μοναδική, λογική και αυτονόητη λύση για την άρση των προβλημάτων και των στρεβλώσεων είναι είναι η αλλαγή περιβαλλοντικής κατηγορίας της μεγάλης πλειοψηφίας των ΜΥΗΕ από την κατηγορία Α1 σε χαμηλότερη κατηγορία. Για την κατηγοριοποίηση ΜΥΗΕ σε κατηγορία μικρότερη της Α1 μπορούν να χρησιμοποιηθούν πολλοί κανόνες και πολλά κριτήρια. Ένας από τους τρόπους θα ήταν η εξαίρεση κάποιων ΜΥΗΕ με συγκεκριμένο μήκος εκτροπής. Σκοπός της εν λόγω αλλαγής είναι κυρίως: • Η άρση των άνισων και άδικων συνθηκών αδειοδότησης των ΜΥΗΕ • Η άρση των σημαντικών περιορισμών που τίθενται στην εγκατάσταση ΜΥΗΕ τα οποία είναι έργα ΑΠΕ λόγω των περιορισμών που υφίστανται τα υπόλοιπα έργα κατηγορίας Α1 • Η αποκέντρωση των διαδικασιών περιβαλλοντικής αδειοδότησης με την αλλαγή της αρμόδιας υπηρεσίας περιβαλλοντικής αδειοδότησης (από κεντρική υπηρεσία του ΥΠΕΧΩΔΕ που είναι αρμόδια για έργα κατηγορίας Α1 σε περιφερειακή υπηρεσία που είναι αρμόδια για έργα χαμηλότερων κατηγοριών σύμφωνα με την ΚΥΑ 15393) • Η αποφυγή της διαδικασίας έκδοσης πολλαπλών υπουργικών αποφάσεων για την έκδοση της Έγκρισης Περιβαλλοντικών όρων και των Αδειών Εγκατάστασης και Λειτουργίας. Με τον τρόπο αυτό θα επέλθει σημαντική μείωση του χρονικού διαστήματος που απαιτείται για την έκδοση των εν λόγω αποφάσεων, αρμόδιος για τις οποίες μπορεί να είναι πάλι ο Γενικός Γραμματέας της Οικείας Περιφέρειας. Παράλληλα, χωρίς να θεωρείται ώς το πλέον σημαντικό, η εκχώρηση των αρμοδιοτήτων περιβαλλοντικής αδειοδότησης των ΜΥΗΕ κατηγορίας χαμηλότερης της Α1 σε περιφερειακές υπηρεσίες, εκτός του ότι θα μειώσει το χρονικό διάστημα έκδοσης των αποφάσεων παράλληλα θα αποφορτίσει τις κεντρικές υπηρεσίες από τον τεράστιο όγκο των αιτήσεων που καλούνται να διεκπεραιώσουν.