Αρχική Χωροθέτηση Μικρών Υδροηλεκτρικών Έργων (ΜΥΗΕ)Άρθρο 1 – ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Κώστας Βασιλικός | 24 Αυγούστου 2010, 14:58
  • Σχόλιο του χρήστη 'Κώστας Βασιλικός' | 24 Αυγούστου 2010, 14:58

    Σύμφωνα με την «Οικονομική του Περιβάλλοντος» του Δρ. Κουτσερή Ευστάθιου (Γεωπόνος, Χωροτάκτης Περιβάλλοντος, DEA, Διδάκτωρ Χωροταξίας), βασική θεωρητική αρχή επιπτώσεων κάποιου έργου είναι πρώτα η εξέταση του προβλήματος μέσω των εναλλακτικών λύσεων και σεναρίων και κατόπιν η επιλογή της λύσης με το μικρότερο περιβαλλοντικό κόστος. Δηλαδή απλά πρώτα κάνουμε διαλογή και κατόπιν επιλογή και όχι το αντίθετο. Έτσι λειτουργούμε πρώτα θετικά και μετά κανονιστικά –θεσμικά. Όταν η επιλογή της λύσης βασίζεται σε μοντέλο ή σε μαθηματικό τύπο και μετά αναζητείται η καλύτερη μεθοδολογική εναλλακτική λύση, στην ουσία λειτουργούμε κανονιστικά και εμπειριοκρατικά και εντάσσουμε πλέον κάθε στρατηγική μας στο επιχειρρείν, το οποίο εκφράζεται σήμερα ποικιλοτρόπως από πολλές περιβαλλοντικές οργανώσεις (deep ecologists). Με άλλα λόγια, η δράση μας τότε δεν έχει πλέον κοινωνικό και ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα παραγωγής κοινωνικού οφέλους αλλά οικοκεντρικό και μόνο. Η αδυναμία της σωστής αξιολόγησης ενός έργου (μέσω και των εναλλακτικών λύσεων, επιβάλει τον προσδιορισμό κριτηρίων ώστε να ταξινομηθούν τα έργα βάσει του μεγέθους τους και όχι της βλάβης που προκαλούν. Δηλαδή πρόκειται για την κατάσταση που πιέζονται οι κυβερνώντες από δήθεν οικολογίζοντες με το ζόρι να φορέσουν κοστούμι σε όλες τις περιπτώσεις έργων. Ο προσδιορισμός κριτηρίων (κοστούμι ταξινόμησης έργων) δεν είναι απορριπτέος αν αυτά προκύπτουν κατόπιν σοβαρής και εμπεριστατωμένης μελέτης. Στην φέρουσα ικανότητα τουριστικής ανάπτυξης π.χ. των ακτών, το νερό, η στάθμευση και η χωρητικότητα των ακτών σε λουόμενους μπορεί να βοηθήσει τις στρατηγικές ανάπτυξης, μιας περιοχής, για το ιδανικό μέγεθος κλινών να κτίσει κάποιος ένα ξενοδοχείο. Τότε χρησιμοποιούμε τα κριτήρια π.χ του ΥΠΕΧΩΔΕ, 250 λίτρα νερό την ημέρα και ένας λουόμενος ανά 10 τμ στην ακτή. Αλλά πάντα οι πολιτική των ‘στάνταρς’ είναι κατώτερη της πολιτικής των σεναρίων. Και τα ‘στάνταρς’ απλά μας δείχνουν το εύρος, τα όρια και την τάση ανάπτυξης και δεν είναι απόλυτα. Αναφερόμενοι στην οικολογική παροχή και έχοντας υπόψη την γερμανική και αγγλική βιβλιογραφία σχετικά με το θέμα, αυτή μπορεί είναι καθορίζεται ως ποσοστό της μέσης ετήσιας ελάχιστης παροχής για την ικανοποίηση των αναγκών της άβιας και έμβιας φύσης. Σχετικά με το θέμα των ασβεστολιθικών πετρωμάτων, (το οποίο αποτελεί μοναδική ιδιαιτερότητα της χώρας μας…), θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι ο ασβεστόλιθος δημιουργεί δευτερογενώς πορώδες διότι αν ίσχυε το πρωτογενές θα είχαμε διαβρωθεί κι’ εμείς οι ιδιοι…κατά συνέπεια τα περί βάθους ροής και τα περί 20 cm είναι αυθαίρετο κουστουμάκι, όταν δεν αναφέρεται η ταχύτητα ροής και η κλίση. Αποτελούν κυριολεκτικά κριτήρια του ποδαριού και υπηρετούν συγκεκριμένες σκοπιμότητες που καμία σχέση δεν έχουν με το περιβάλλον. Σχετικά με το θέμα του μεγέθους ή της ισχύος. Κάθε γενική απαγόρευση θα στερήσει τη χώρα από εναλλακτικές λύσεις παραγωγής ΑΠΕ προσπαθώντας να θέσει ορισμό για την δήθεν περιβαλλοντική αξία ύπαρξης ενός πόρου. Άς τολμήσει όμως κάποιος να ορίσει την συγκεκριμένη αξία, εκεί είναι η προκληση.