Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'gm2263' | 1 Δεκεμβρίου 2010, 14:13

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Είναι λυπηρό το πόσο επιλεκτικά εκδηλώνονται οι ευαισθησίες ορισμένων συμπολιτών μας σχετικά με τη διπλή ανάπτυξη. Σχεδόν αέρινα, βελούδινα, ξαφνικά ανακαλύπτουμε ότι αποτελεί «τσιμεντοποίηση» η κατασκευή αναπτύξεων στην πιο υποβαθμισμένη περιοχή της πρωτεύουσας όπου το μόνο που δεν υπάρχει είναι… πράσινο, λες και μιλάμε για κατασκευές μέσα στον Εθνικό κήπο!!! Αν διαβάσει κανείς τα επιχειρήματα των αντιθέτων με την ανάπλαση θα διακρίνει την εχθρικότητα προς αυτό που χαρακτηρίζει την αστικότητα των μεγάλων πόλεων: Δηλαδή μεγάλα μεγέθη, οργανωμένες λειτουργίες, τόπους συγκέντρωσης πολλών ανθρώπων, επικερδείς δραστηριότητες κλπ. Από την άλλη, κανείς δεν ενοχλείται από την τσιμεντένια πανούκλα που κατατρώγει βουνά και αιγιαλούς, κανείς δεν ενοχλείται από την εικόνα του μικροεργολάβου «Ρομπέν των Μπετών» μου με καπατσοσύνη και αξιοπρόσεκτη μαεστρία «κλέβει» σε ύψος και πλάτος οικοδομών αντιπαλεύοντας στα μουλωχτά με τους παράλογους και άκρως περιοριστικούς πολεοδομικούς κανονισμούς, και εκτείνει την παρουσία του όχι σε ήδη υποβαθμισμένες εκτάσεις αλλά πάνω σε παρθένα γη στις παρυφές της πόλης αφανίζοντας κανονικό πράσινο και όχι ήδη ερειπωμένες εκτάσεις. Νομίζω ότι οι άκρως περιοριστικοί κανονισμοί της πολεοδομίας δεν εξυπηρετούν πλέον τον σκοπό για τον οποίο έχουν συνταχτεί εδώ και δεκαετίες. Αναφέρονται σε άλλα δεδομένα και μεγέθη. Η Αθήνα έχει πλέον ανάγκη από σύνθετες αναπλάσεις που θα περιλαμβάνουν όλους τους τρόπους επέμβασης μέσα στην πόλη όπως ΚΑΙ δημιουργία χώρων πρασίνου, ΚΑΙ δημιουργία ελευθέρων χώρων αλλά ΚΑΙ κατασκευές μεγάλων κλιμάκων, συμπεριλαμβανομένων και ψηλών κτιρίων – ουρανοξυστών σε επιλεγμένα σημεία μακράν ιστορικού κέντρου. Δεν είναι τυχαίο το ότι σε αντίθεση με τα ισχύοντα, ιδίως σε περιόδους κρίσεων σαν και αυτή που διανύουμε, τα περισσότερα μηνύματα των κατοίκων σε αυτό το βήμα είναι αναφανδόν ΥΠΕΡ της υπό διαβούλευση ανάπτυξης. Δεν είναι τυχαίο το ότι σε αυτή την περίοδο κρίσης κάθε νέο έργο μεγάλης κλίμακας είτε είναι μουσείο και χώρος πολιτισμού (πχ μουσείο Ακροπόλεως και δέστε τι θα γίνει με την Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ωνασείου ιδρύματος), αλλά και εμπορικά κέντρα, στην ουσία βουλιάζουν από τους επισκέπτες, ενώ το ίδιο αύριο θα γίνει και με την κατασκευή ενός επισκέψιμου αξιόλογου ψηλού κτιρίου σε κάποια περιοχή μακράν κέντρου. Ας μην κωφεύουν οι ταγοί μας στα αιτήματα των δεκάδων πολιτών όπως διαμορφώνονται εδώ πέρα. Δεν είναι μόνον η διάσωση των θέσεων εργασίας (που και αυτό θα έπρεπε να αρκεί σαν αιτιολογία, εκτός αν ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων είναι πολίτες δεύτερης διαλογής επειδή έτυχε να εργάζονται εκεί που εργάζονται) στην εταιρεία του επίτηδες στοχοποιημένου κατασκευαστή, άσχετα από το ποιος είναι και τι κάνει. Είναι το ότι διαμορφώνεται μια (όχι και τόσο) σιωπηλή πλειοψηφία η οποία θέλει μιαν άλλη Αθήνα από αυτή που πάει να της επιβληθεί από κάποιους επί δεκαετίες αυτόκλητους προστάτες της αισθητικής μας οι οποίοι ούτε το πράσινο αύξησαν, ούτε το τσιμέντο μείωσαν, ούτε κατόρθωσαν να αναστρέψουν την πορεία της πόλης μας παρόλη την επί δεκαετίες υπεροχή τους και στα ΜΜΕ, και στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, και στον πόλεμο των εντυπώσεων στην κοινωνία ελλείπει συντεταγμένου αντιλόγου. Αν πραγματικά κόπτονται όλοι για το Πράσινο, ας συνταχτούν με τις διάφορες ομάδες ακτιβιστών που φυτεύουν κατά χιλιάδες δέντρα σε όλα τα σημεία εντός και εκτός της πρωτεύουσας με τη συνδρομή και του ιδιωτικού τομέα, ή με διάφορα νεοπαγή κινήματα "Αθηνοκεντριστών" που κινούνται και εφαρμόζουν θετικές δράσεις στην πόλη αντί να προσπαθούν απλά να ματαιώσουν και να σταματήσουν διάφορα έργα. Εκτός αν ο τελικός σκοπός είναι η ματαίωση συγκεκριμένου χαρακτήρα έργων που δεν συνάδουν με τις κοσμοθεωρίες τους ή με την κομματική τους ταυτότητα. Σε αυτή την περίπτωση το πράγμα πάει αλλού, δε μιλάμε για αμιγώς κοινωνική ευαισθησία αλλά τουλάχιστον για πολιτικάντικο λαϊκισμό. Επιτέλους είναι περίεργη η τόση "λύσσα" με το συγκεκριμένο έργο σε μια περιοχή που είναι ο σκουπιδοτενεκές της Αθήνας. Υπάρχουν τόσες πράσινες περιοχές της ευρύτερης περιοχής της Αθήνας που έχουν βιαστεί με την αυθαίρετη δόμηση των μικροεργολάβων. Εκεί γιατί δεν επεμβαίνει κανένας; Γιατί αυτός ο ανταρτοπόλεμος κάθε φορά μα ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που αναγγέλλεται ένα μεγάλο έργο; Και ΜΟΝΟΝ τότε; Γιατί αυτός ο φανατισμός; Καιρός να ακουστεί και κάποια άλλη άποψη. Αρκετά κράτησε ο μονόλογος του μη-λόγου!!! Θέλουμε την πόλη που μας αξίζει ΤΩΡΑ!!!