Αρχική Θαλάσσια ΣτρατηγικήΆρθρο 2 (άρθρο 1 Οδηγίας 2008/56/ΕΚ) Σκοπός-ΑντικείμενοΣχόλιο του χρήστη Αλέξανδρος Παπανδρέου | 21 Δεκεμβρίου 2010, 17:33
Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Ο αέρας και το νερό μπορεί να μην έχουν ιδιοκτήτη και για αυτό μέχρι τώρα να μην είναι δεσμευτική η προστασία τους, αλλά έχουν δικαιούχους, που σημαίνει ότι αυτοί που τα ρυπαίνουν οφείλουν και να τα καθαρίζουν, ως υποχρέωση προς τους υπόλοιπους. Όταν τα αγαθά αυτά καταστρέφονται, περιορίζεται και το δικαίωμα μας στη χρήση τους, και κανείς δε θα έπρεπε να έχει τη δυνατότητα να το κάνει αυτό. Είναι αναγκαίο να θεσπιστούν σκληρά μέτρα απέναντι σε όσους κακοδιαχειρίζονται το οικοσύστημα, γιατί το πρόβλημα που δημιουργούν είναι συνολικό. Είναι κρίσιμο να καταλάβουμε ότι ολόκληρη η ανθρωπότητα βρίσκεται στο ίδιο στρατόπεδο, όσον αφορά την καταπολέμηση του περιβαλλοντικού προβλήματος και έχουμε φτάσει στο σημείο καμπής όπου είναι επιτακτικό να αφήσουμε τις βραχυπρόθεσμες στρατηγικές γιατί μεσοπρόθεσμα το κόστος θα είναι τεράστιο και μη αντιστρέψιμο. Η διατήρηση του οικοσυστήματος δεν είναι ατομικό πρόβλημα, ούτε καν εθνικό ή διεθνές. Είναι πανανθρώπινο. Το περιβάλλον είναι ενιαίο και λειτουργεί με όρους συγκοινωνούντων δοχείων. Μεταβολές που συμβαίνουν σε ένα κομμάτι του πλανήτη, διαχέονται και μεσοπρόθεσμα επηρεάζουν και τα υπόλοιπα. Η τρύπα του όζοντος προκαλεί κλιματική αλλαγή σε ολόκληρο τον πλανήτη, το λιώσιμο των πάγων ανεβάζει τη στάθμη της θάλασσας με αποτέλεσμα να διαλύονται θαλάσσια οικοσυστήματα και να μεταβάλλεται η τροφική αλυσίδα. Το κάθε κράτος δεν είναι σε ένα κλειστό σύστημα, που δεν επηρεάζεται και δεν επιδρά με τα γειτονικά. Οι συγκεντρώσεις του άνθρακα διαχέονται, το ίδιο η μόλυνση και η αύξηση της θερμοκρασίας. Αυτό καθιστά υπόλογους, όσους είναι σε θέση να παίρνουν αποφάσεις, όχι μόνο απέναντι στους πολίτες του κράτους τους, που επωμίζονται τα άμεσα αποτελέσματα, αλλά και τους πολίτες του κόσμου τους οποίους επηρεάζουν έμμεσα.