Αρχική Έρευνα και Εκμετάλλευση ΥδρογονανθράκωνΆρθρο 2 ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Σταύρος Πετρολέκας | 5 Ιανουαρίου 2011, 22:17
Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Η πληρότητα της διατύπωσης των σκοπών του υπο σύσταση Φορέα στο Νομοσχέδιο είναι εντυπωσιακή. Ιδιαίτερα σημαντικό είναι το γεγονός ότι διατυπώνεται η υποχρέωση αέναης,ενεργούς και σε βάθος εποπτείας όλων των φάσεων των συμβάσεων παραχώρησης και όλοκληρου του ετήσιου κύκλου εργασιών και προϋπολογισμών των αναδόχων....κάτι που νομίζω έλειπε ή προβλέπόταν χαλαρά σε ολόληρη την προγενέστερη σχετική νομοθεσία. Σημαντική είναι και η στόχευση της συλλογής, επεξεργασίας, αποθήκευσης, αποτίμησης και διαχείρισης δεδομένων, παλαιοτέρων και μελλοντικών. Επιτέλους η χώρα θα αποκτήσει κεντρικό αποθετήριο ενιαίων επίσημων στοιχείων γιά τα κοιτάσμάτα και τις υδρογοναθρακοφόρες δεξαμενές της, ενά είδος data bank και knowledge bank μαζί, αναγκαίο γιά οποιαδήποτε περαιτέρω ανάπτυξη του ευρύτερου ενεργειακού κλάδου. Παρατηρήσεις/σχόλια: α) - Ως προς 2;1:α, στ,ζ, η, θ & ι Πιστεύω ότι είναι απολύτως αναγκαίο - ιδίως όταν υπάρχει χρηματική συναλλαγή - η οποιανδήποτε σχέση μεταξύ του Φορέα και όσων μετέχουν της αγοράς E&P να διέπεται από τις αρχές αλλά και τις πρακτικές που ορίζονται στο EITI (Extractive Industries Transparency Initiative). Είναι ίσως η καλύτερη θεσμική προστασία ενάντια στην διαφθορά και την αδιαφάνεια που είναι ευρύτατα διαδεδομένη διεθνώς στον χώρο της εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων. Καλό θα ήταν επιπλέον να υπάρχει μνεία ως προς αυτή την συγκεκριμένη δέσμευση στο παρόν αρθρο του Νομοσχέδιο, και να διέπει άλλες παρεμφερείς διατάξεις που υπάρχουν στα άρθρα 3,5, 7 και 8. β) - Ως προς το 2;1:β ι) - Εδώ εστιάζει η υποβολή της κεντρικής αρχικής εισήγησης του Φορέα προς το ΥΕΠΚΑ. Τυπικά, πρόκειται για γνωμοδότηση αναβάθμισης και επικαιροποίησης της προηγούμενης σχετικής νομοθεσίας. Ουσιαστικά, είναι καθοριστική για την ανάπτυξη όλων των άλλων επιμέρους δράσεων του κλάδου Υ/Α στην Ελλάδα. Αφορά την εισήγηση πλαισίου γιά την υπό προϋποθέσεις εκχώρηση μέρους των αποκλειστικών δικαιωμάτων του Δημοσίου προς τις ανάδοχες εταιρείες, πλαίσιο προϋποθέσεων που στοιχειοθετείται από τους όρους παραχώρησης και εκμετάλλευσης. Στη διεθνή πρακτική υπάρχουν (με παραλλαγές) δύο βασικές προσεγγίσεις. Αυτή του ενιαίου Production Sharing Contract/Agreement – PSC, που είναι και η πίο διαδεδομένη, και αυτή των Διαδοχικών Αδειών (ΔΑ), που συνήθως οριοθετούν ξεχωριστές φάσεις αδειοδότησης δραστηρίοτήτων του Ε&P (μελέτης, εξερεύνησης, παραγωγής). Χωρίς να είναι εδώ ο χώρος ανάπτυξης της σχετικής επιχειρηματολογίας, προσωπικά τάσομαι υπέρ του πλαισίου προϋποθέσεων που οικοδομείται μέσω του PSC (χωρις óμως να συνοδεύεται από κάποιο είδος τριτοκοσμικού signature bonus). ιι) – Υπάρχει και ένα ζήτημα που βρίσκεται στην καρδιά τόσο του καθεστώτος PSC όσο και στο καθεστώς ΔΑ. Αφορά το ύψος των συνολικών απολαβών που θα δικαιούται να εισπράττει η Πολιτεία (εκτός από τα έσοδα των πλειοδοτικών γύρων). Το βασικό (αλλά όχι μόνο) κριτήριο είναι κατά πόσο επιζητά ταχύρρθυμη αναζήτηση και - ελπίζεται - παραγωγή Υ/Α. Ουσιαστικά, εάν θέλει γρήγορα να δεί εσοδα από παραγωγή, οι οικονομικοί συντελεστές και όροι επιβάρυνσης των αναδόχων εταιρειών (φορολογία, τέλη, δικαιώματα, κτλ) δεν πρέπει να είναι υψηλοί. Το σύνηθες ύψος σε χώρες της ΕΕ κυμαίνεται μεταξύ 40%-65% των συνολικών εσόδων / παραγωγής Υ/Α (στην Ρωσία, Νιγηρία, Ανγόλα, βρίσκεται στο ~80%, στην δε Βενεζουέλα ανέρχεται στο ~90%). Σε προγενέστερη Ελληνική νομοθεσία το ποσοστό αυτό, νομίζω, κυμαίνετο γύρω στο 60%. Περίπου το ίδιο μπορεί να ισχύει και τώρα.....ενδεχομένως οριακά χαμηλότερα. ιιι) - Οτι πάντως αποφασισθεί και ως προς το καθεστώς των παραχωρήσεων και ως προς το ύψος των απαιτήσεων του κράτος, είναι απολύτως ανάγκη να διατυπωθούν και τα δύο ευθύς εξ αρχής και με απόλυτη σαφήνεια......Τόσο για να υπάρχει εγγύηση ασφάλειας δικαίου στις εταιρείες και να μη συρθεί η χώρα σε διεθνή οικονομικά δικαστήρια με εκ των υστέρων αποφάσεις (η μπλέξουμε όπως το Ισραήλ με γελοίες απόπειρες αλλαγής συμβατικών όρων μετά τις προσφατες γιγάντιες υποθαλάσσιες ανακαλύψεις φυσικού αερίου εκεί). γ) - Ως προς το 2;1:δ Ευελπιστώ ότι η επεξεργασία/καταγραφή των δεδομένων και η διαχείρηση/χρήση αυτών θα ακολουθήσει την τυποποίηση που βασίζεται σε διεθνώς καθιερωμένες προδιαγραφές του E&P κλάδου, δηλαδή του PRMS (Petroleum Resources Management System). Ενα τέτοιο σύστημα καταγραφής όχι μόνο θα ενισχύσει την χρησιμότητα και αξιοπιστία των επίσημων Ελληνικών στατιστικών πηγών, μα θα θωρακίσει με φερεγγυότητα και τις δημόσιες αναφορές των ανάδοχων εταιρείων (πχ προς τους μετόχους των ή τις διάφορες χρηματηστηριακές αρχές των χωρών προέλευσής των),μιάς και εξυπακούεται ότι οι εταιρείες θα δεμεύονται και αυτές να τηρούν/ανακοινώνουν ιδίας τυποποίησης στοιχεία. δ) - Ως προς το 2;1:ι ι)- Προτείνεται να αναφερθεί στο παρόν λήμμα ότι η κατάρτιση εθνικών κανονισμών ασφαλείας/προστασίας του περιβάλλοντος στην Ε&P/YA (βάσει των οποίων θα εγκρίνοναι τα λεγόμενα Detailed Environmental Impact Assessments-DEIA των αναδόχων εταιρειών) θα βασισθεί - κατά το ελάχιστον - στις σχετικές προδιαγραφές βέλτιστης πρακτικής της Παγκόσμιας Τράπεζας. (Είναι ομόλογες με τις κοινοτικές ρήτρες αλλά πιό διαδεδομένες διεθνώς) ιι)- Ειδικά όμως για δραστηριότητες αναζήτησης/εκμετάλλευσης ΥΑ σε υποθαλάσσιες περιοχές (όπου δεν υπάρχει ακόμη πλήρως διαμορφωμένο κανονιστικό πλαίσιο στην ΕΕ), προτείνεται επιπρόσθετα η υιοθέτηση της προσέγγισης γνωστής διεθνώς ως “Safety Case”, η οποία ακολουθείται απο τις σοβαρότερες πετρελαιπαραγωγές χώρες (Νορβηγία, Ηνωμένο Βασιλειο, Αυστραλία, Καναδά....αλλά όχι τις ΗΠΑ). Ουσιαστικά με το “Safety Case” αποφεύγεται το δαιδαλώδης και τελικά ατελέσφορο καθεστώς πληθώρας ρυθμίσεων (όπως το Αμερικανικό που αποδείχθηκε εντελώς αποτυχημένο με την πρόσφατη τραγωδία στον Κόλπο του Μεξικού). Συνίσταται στο να επιβαρύνονται, νομικά και υλικά οι εταιρείες ανάδοχοι, γιά οτιδήποτε μπορεί να πάει λάθος, υποδεικνύοντας στις αρμόδιες αρχές πως θα αποφύγουν ή θα διορθώσουν /αποζημιώσουν οι ίδιοι το λάθος. Η ευθύνη των εταιρειών είναι δηλαδή εκ των προτέρων καθορισένη και καθολική, - πράγμα που τις κάνει πολυ πιο προσεχτικές - χωρίς βέβαια να απαλλάσονται της υποχρέωσης συμμόρφωσης με τις περιοδικές υποδείξεις των αρμοδίων κρατικών επιθεωρήσεων και ελέγχων. ε) - Ως προς το 2;2 Να προστεθούν οι λέξεις της ημεδαπής και αλλοδαπής..ως ακολούθως: «...καθώς και με άλλους σχετικούς με αυτά οργανισμούς της ημεδαπής και αλλοδαπής και..» Προφανώς υπάρχουν οργανισμοί και υπηρεσίες που βρίσκονται εκτός εθνικής και κοινοτικής επικράτειας οι οποίοι έχουν υψηλή εξειδικευση σε ορισμένα τεχνικά θέματα ΥΑ.Επιπλέον, καλό είναι να διατυπώνεται σαφώς και διάθεση για εξωστρέφια στις δυνητικές επιδιωκόμενες συνεργασίες του Φορέα.