Αρχική Σχέδιο Πλαίσιο-Νόμου για τα ΑπόβληταΆρθρο 17 (άρθρο 17 της Οδηγίας) Έλεγχος επικίνδυνων αποβλήτωνΣχόλιο του χρήστη Ιωαννίδης Α. Θεμιστοκλής | 7 Απριλίου 2011, 20:52
Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Είναι προφανές, ότι πηγαίνει για Διεθνοποίηση το θέμα. Λυπάμαι. Είναι αδύνατον να υπάρχει έστω ένας στο όποιο επιτελείο σας που να ενδιαφέρεται να βάλει σε μια τάξη αυτό το θέμα στην πραγματικότητα. Και να έχει καλές προθέσεις, είναι κατώτερος των περιστάσεων κατά τάξεις μεγέθους. Μια από τα ίδια με πριν, με τη σφραγίδα ΕΕ σε μετάφραση μου φαίνεται. Συγκεκριμένα. 1. Δε λέτε πώς γίνεται ο έλεγχος των αποβλήτων. Ενώ αναφέρετε με τη σειρά τις διεργασίες, δε λέτε το πιο προφανές; ΠΩΣ ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ; Βγάλτε το τουλάχιστον από τον τίτλο, γιατί θα έρθει κανένα σπουδαγμένο στο εξωτερικό καλόπαιδο (με θητεία σε ΜΚΟ κλπ.) και θα μας το παίζει "εξέχων" επιστήμονας στη Περιβαλλοντική Νομοθεσία και στον έλεγχο. Με λίγο τηλεόραση και Lifestyle, όλα γίνονται σήμερα. Και φυσικά, του δίνετε τα όπλα και την ασάφεια για να κερδίσει. Η αλήθεια βέβαια δεν παύει να είναι ΔΕΝ ΕΛΕΓΧΕΙΣ - ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΣΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ. 2. Αν δεν κάνω λάθος, τα βασικότερα κριτήρια που υπάρχουν στον πολιτισμένο (κατά τα άλλα) κόσμο περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων: - Χημικές αναλύσεις (πώς θα ξέρουμε αλλιώς με τι έχουμε να κάνουμε;) και επιπλέον, κατά την άποψή μου, χαρακτηρισμός πλήρης του εκάστοτε αποβλήτου. Με τις υπάρχουσες τεχνικές μεθόδους από χημικής, φυσικής και βιολογικής απόψεως μπορούμε να έχουμε μια εξαιρετικά σαφή εικόνα. Συν τα οφέλη για τους καλύτερους τρόπους ορθολογικής διαχείρισης. - Πειράματα έκπλυσης. Γίνεται να χαρακτηρίσουμε κάποιο απόβλητο ως επικίνδυνο χωρίς να γνωρίζουμε τι και κάτω από ποιες συνθήκες διαλύεται εκλεκτικά; Τόσα εργαλεία έχουν γίνει για το θέμα, με χρηματοδότη την ΕΕ κυρίως. Το ίδιο και σε άλλες χώρες. Δεν ακούει η ΕΕ και δεν βλέπει τι έγινε με αυτά που πλήρωσε; Υπάρχουν κι άλλα, αλλά δε βλέπω το νόημα να τα αναφέρω. Και υπάρχει και μια πιο πρακτική ερώτηση. Ποιος θα τα κάνει αυτά; Κοιτάξατε τον αριθμό των Επιθεωρητών Περιβάλλοντος και σας βγαίνει το νούμερο; Εκτός από αυτά που κάνουν (όσοι εξ αυτών κάνουν καλά τη δουλειά τους και πληρώνουν το τίμημα), θα πρέπει να γίνουν και Χημικοί, Φυσικοί, Βιολόγοι, Ντετέκτιβ και ότι άλλο προκύψει; Δε νομίζετε ο καιρός της μέγιστης συνεργασίας όλων ήρθε; Αν όχι τώρα, πότε; Πραγματικά, μυαλό η φτιαχτή αυτή κρίση δε φαίνεται να μας έβαλε. Άλλο διαχείριση και άλλο έλεγχος. Ο έλεγχος, βοηθάει και στη διαχείριση συν τοις άλλοις. Έχει και συνέχεια το θέμα, δε θα τελειώσει εδώ. Το Άρθρο 17 κάνει το Άρθρο 13 ένα όμορφο παραμυθάκι Νηπιαγωγείου. Θεμιστοκλής Α. Ιωαννίδης Επικ. Καθηγητής (Π.Δ. 407/80) Τμήμα Μηχανικών και Επιστήμης των Υλικών Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων