Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Κασσάνδρα Αστερίου' | 18 Απριλίου 2011, 12:10

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Δίχως καμμία έκπληξη διαβάζω στα μέχρις στιγμής σχόλια επί του προκειμένου σχεδίου κοινής υπουργικής αποφάσεως τις σοβαρότατες αντιδράσεις ενώσεων πολιτών που διαμαρτύρονται και ζητούν την άμεση απομάκρυνση των υδατοκαλλιεργειών, κάθε μία για την περιοχή της. Παρόμοιες αντιδράσεις ανέγνωσα και επί του νομοσχεδίου για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στη χώρα μας και πληροφορούμαι από τον τύπο για την πρόθεση εκμετάλλευσης των αποθεμάτων χρυσού στη Χαλκιδική. ΄Ολες αυτές οι αντιδράσεις βρίσκουν έρεισμα στην οικολογική συνείδηση των πολιτών και την ανησυχία τους κυρίως για την εξασφάλιση του τουριστικού και παραθεριστικού χαρακτήρα της περιοχής τους. Σύμφωνα με τους ανήσυχους αυτούς συμπολίτες μου, στην χώρα μας πρέπει να αποκλειστούν πολλές παραγωγικές δραστηριότητες, που ούτως ή άλλως μετά δυσκολίας και βασάνων υπολειτουργούν επί σειρά ετών, με πρόσχημα την αποφυγή της επιβάρυνσης του περιβάλλοντος. Έτσι, η εκμετάλλευση των αποθεμάτων χρυσού πρέπει να σταματήσει άμεσα και οριστικά, η τυχόν άντληση πετρελαίου και υδρογονανθράκων εν γένει πρέπει ομοίως να αποκλειστεί, γιατί επίσης δημιουργεί κινδύνους για το περιβάλλον, οι υδατοκαλλιέργειες επίσης!! Εάν ανατρέξει κανείς στις μελέτες και έρευνες παγκόσμιων περιβαλλοντικών οργανώσεων, όπως η GREEN PEACE και η WWF, για τις επιπτώσεις της γεωργικής δραστηριότητας και της χρήσεως φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων στις αγροτικές καλλιέργειες και την εξ αυτών σοβαρότατη επιμόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα με όλες τις γνωστές εξ αυτών συνέπειες, κατ’ αναλογίαν θα έπρεπε πρωτίστως να στραφεί και εναντίον της γεωργίας, μεταξύ πολλών άλλων δραστηριοτήτων όπως η βιομηχανική δραστηριότητα, ή η χρήση λιγνίτη για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, οι οποίες αναντίρρητα είναι σαφώς επιβλαβέστερες της υδατοκαλλιέργειας. Κύριοι, η περιβαλλοντική ευαισθησία δεν είναι μονοπώλιο των συλλόγων παραθεριστών και πρέπει να τείνει στην επιστημονική διασφάλιση της αποτροπής δυσμενών συνεπειών στο περιβάλλον από τις λεγόμενες οχλήζουσες δραστηριότητες, αντί του θέσφατου της άμεσης παύσης και διακοπής όλων. Πώς μπορεί ποτέ σ’ αυτή τη χώρα να καταστεί δυνατή μία ορθολογική διαχείριση του πλούτου της, πώς μπορεί να οδηγηθεί σε ανάπτυξη, όταν υπό την επίφαση δήθεν συγκρούσεων, χρήσεων γης, συμφερόντων, σκοπών και δραστηριοτήτων, εμποδίζεται επί σειρά ετών, από μία άτολμη και ράθυμη διοίκηση, εν πλήρη απουσία πολιτικής βούλησης η πρακτική, τολμηρή και ειλικρινής επίλυσή τους, χωρίς να ληφθεί υπόψη το πολιτικό κόστος και χωρίς να ποδηγετείται η οποιαδήποτε κυβερνητική επιλογή από τα λεγόμενα μεγάλα συμφέροντα κάθε κλάδου; Ο φερόμενος με την παρούσα υπουργική απόφαση χωροταξικός σχεδιασμός για τις υδατοκαλλιέργειες έρχεται να επιλύσει το χρόνιο πρόβλημα του κλάδου που επί χρόνια λειτουργεί σε καθεστώς πλήρους νομοθετικής ανασφάλειας. Επί τέλους, η από είκοσι ετών δοθείσα νομοθετική εξουσιοδότηση για τον χωροταξικό σχεδιασμό των υδατοκαλλιεργειών, που στιγματίστηκε με εκατοντάδες αποφάσεις του ΣτΕ, ως ασυγχώρητη αμέλεια και καθυστέρηση της νομοθετικής εξουσίας και διοίκησης και οδήγησε στην κατάργηση αδειών και αφανισμό πολλών σχετικών επιχειρήσεων, άνευ άλλου τινός, και χωρίς ουσιαστική εξέταση των προϋποθέσεων και όρων λειτουργίας των, πραγματοποιείται με το παρόν σχέδιο και χαιρετίζεται ως μία γενναία και τολμηρή νομοθετική πρωτοβουλία ερχόμενη σε δύσκολες εποχές προς ενίσχυση μιας παραγωγικής δραστηριότητας που σκόπιμα υποσκάπτεται και δυναμιτίζεται από δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς που με πρόσχημα το περιβάλλον προωθούν την διατήρηση των στενών ατομικών συμφερόντων τους. Η υδατοκαλλιέργεια ενοχλεί κυρίως τους ιδιοκτήτες παραθεριστικών κατοικιών της περιοχής όπου λειτουργεί εκάστοτε, οι οποίοι εννοούν να αντιμετωπίζουν τις ακτές, παραλίες και ευρύτερο θαλάσσιο χώρο, όπου η ιδιοκτησία τους, ως σφαίρα επιρροής τους. Ανεξαρτήτως, εάν έκτισαν τις παραθεριστικές κατοικίες τους όλως παρανόμως σε δασικές εκτάσεις υπό τα αδιάφορα όμματα των δασικών και άλλων δημόσιων υπηρεσιών, αποβλέπουν και αποσκοπούν όχι μόνο στην διατήρηση των παράνομων έργων τους, αλλά και στην παρεμπόδιση κάθε δραστηριότητας, ακόμη και της τουριστικής αξιοποίησης στην περιοχή τους. Είναι αυτοί που αντιτίθενται στην ίδρυση μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων και την οργανωμένη ανάπτυξη του τουρισμού, είναι αυτοί που αντέδρασαν πρώτοι στην θέσπιση του ορίου αρτιότητας των 10 στρεμμάτων στις περιοχές ΝΑΤΟΥΡΑ, είναι αυτοί που συνεπικουρούμενοι κατά περίπτωση από δημοτικούς φορείς και υπό το ένδυμα της δήθεν οικολογικής οργάνωσης, καταδιώκουν με ένδικα μέσα την ανάπτυξη κάθε παραγωγικής δραστηριότητας. Η επιδίωξη του στενού ατομικού συμφέροντος του καθενός από εμάς και όχι η μακροπρόθεσμη θεώρηση του ατομικού μας συμφέροντος του συναρτώμενου άμεσα με το συμφέρον του συμπολίτη μας αλλά και με το κοινό συμφέρον, μας ωδήγησε σήμερα στην παρούσα κατάσταση. Είναι καθ’ όλα υποκριτική η επίκληση λόγων προστασίας του περιβάλλοντος, όταν έχει αποδειχθεί από τεκμηριωμένες επιστημονικές έρευνες ελληνικών και ξένων πανεπιστημίων και περιβαλλοντικές οργανώσεις του μεγέθους της GREENPEACE και της WWF ότι οι υδατοκαλλιέργειες δεν επιβαρύνουν το περιβάλλον όταν λαμβάνονται τα αναγκαία μέτρα προστασίας και διασφάλισης της λειτουργίας των. Συνεχώς γίνεται αναφορά σε επιστημονικές εργασίες, χωρίς να κατονομάζεται έστω και μία που ενοχοποιεί τον κλάδο, αντιθέτως υπάρχουν παντού γενικόλογες αναφορές για βούρκους, γλίτσα, ρύπανση….χωρίς όμως αυτό να προκύπτει από κανέναν έλεγχο, δειγματοληψία αρμόδιου φορέα, ενώ σκόπιμα παραγνωρίζεται το γεγονός ότι η υδατοκαλλιέργεια δεν είναι βιώσιμη σε περιβάλλον μόλυνσης, συνεπώς ενδιαφέρεται πρώτη αυτή για την καθαρότητα των νερών. Ενώ, σε περιοχές, όπου αντιδρούν οι λεγόμενες «τοπικές κοινωνίες» σε υφιστάμενες δραστηριότητες, έχουν παρατηρηθεί περιστασιακά κακή λειτουργία των βιολογικών καθαρισμών, έλλειψη έργων αποχέτευσης και μέτρων στοιχειώδους καθαρισμού των ακτών, ποτέ όμως κάτι που να προκύπτει από την υδατοκαλλιέργεια, που ούτως ή άλλως βρίσκονται σε θέσεις πολύ απομακρυσμένες από τις ακτές των λουομένων…η ευαισθησία των τοπικών κοινωνιών στοχοποιεί αυτή την δραστηριότητα αδιαφορώντας για τις συνέπειες της άναρχης οικιστικής ανάπτυξης. Εν κατακλείδι, το παρόν σχέδιο το προτεινόμενο για διαβούλευση, καθώς και η εφαρμογή του στην πράξη με ίσους όρους για μεγάλες και μικρές επιχειρήσεις και με ουσιαστική εξέταση και προσεκτική αντιμετώπιση της κάθε μεμονωμένης περίπτωσης, θα αποδείξει την πραγματική βούληση της κυβέρνησης για ριζικές αλλαγές και θεραπεία χρόνιων και αρρωστημένων νοοτροπιών περί την αντιμετώπιση της ανάπτυξης και πραγματικής ενίσχυσης των παραγωγικών δραστηριοτήτων με όργανο μια διοίκηση αποφασισμένη να εφαρμόσει το νόμο παρά την συντονισμένη διαδήλωση θιγόμενων ατομικών συμφερόντων.