Αρχική Ανάπτυξη ΥδατοκαλλιεργειώνΑΡΘΡΟ ΠΡΩΤΟΣχόλιο του χρήστη Ντόμαλης Κώστας | 27 Απριλίου 2011, 03:16
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ντόμαλης Κώστας' | 27 Απριλίου 2011, 03:16

    Διαβάζω με προσοχή τα σχόλια που γίνονται. Θα ήθελα να παρατηρήσω μερικά σχετικά με αυτά εκπροσωπώντας μόνο τον εαυτό μου και νομίζω και την κοινή λογική. 1) Βλέπω πληθώρα χαρακτηρισμών του τύπου «χαβούζα» «βούρκος» κλπ. Είναι προφανέστατα υπερβολικοί χαρακτηρισμοί ανθρώπων που μάλλον διακατέχονται από μια ακραία λογική ίσως και φανατισμό που οδηγεί στην υποκειμενικότητα της κρίσης τους και αποδυναμώνει κάθε επιχείρημα τους. Η Ελλάδα τα τελευταία 25 χρόνια είναι μακράν ο μεγαλύτερος παραγωγός τσιπούρας και λαυρακιού στην Μεσόγειο (50 % της συνολικής παραγωγής) αλλά έχει και τις πιο καθαρές θάλασσες και παραλίες με τις περισσότερες μπλε σημαίες στην μεσόγειο. Που είναι οι «χαβούζες»? 2) Βλέπω μελέτες με αναφορές σε προβλήματα που δημιουργούν οι ιχθυοκαλλιέργειες στο περιβάλλον. Μα είναι δυνατόν να υπάρξει δραστηριότητα που να μην αφήσει κανένα ίχνος στο περιβάλλον? Αν ήταν έτσι θα είχε νόημα η συζήτηση για χωροταξικο σχεδιασμό? Δεν βλέπω το νόημα να απαντήσω σε όλα όσα αναφέρονται και χρησιμοποιούνται αποσπασματικά για να υποστηριχθεί μια αδικαιολόγητα και τυφλή θα έλεγα αρνητική στάση προς την ιχθυοκαλλιέργεια αλλά θα αναφερθώ σε μερικά ενδεικτικά. a. «Μια μονάδα δυναμικότητας 20 τόνων ανά έτος παραγει ρυπαντικό φορτίο που ισοδυναμεί με οικισμό πληθυσμου 900 ατόμων» Από τα λίγα που γνωρίζω ως ιχθυολόγος εργαζόμενος από το 1986 σε μονάδες ιχθυοκαλλιεργειών μπορώ να υπολογίσω τα ακόλουθα: 900 άτομα μέσου βάρους 80 κιλών έχουν βιομάζα 900Χ80=72.000 δηλαδή 72 τόνοι. Τα βιολογικά απόβλητα κάθε οργανισμού εξαρτώνται από την βιομάζα του, την ποσότητα της τροφής που λαμβάνει και από τον συντελεστή μετατρεψιμότητας αυτής δηλαδή πόση τροφή μετατρέπεται σε πρόσθετη βιομάζα του οργανισμού. 20 τόνοι βιομάζας αντιστοιχούν σε 20.000/80=250 ανθρώπους. Τώρα θα πει κάποιος πως μπορεί να γίνει σύγκριση και δύσκολα μπορώ να καταλάβω τα παραπάνω. Μα μίλησα μόνο για τα βιολογικά απόβλητα. Μόνο αυτό το ρυπαντικό φορτίο παράγει ο άνθρωπος? Μήπως έχει προσέξει κανείς πόσα φορτηγά καθημερινά χρειάζονται για να συλλέξουν τα ημερήσια σκουπίδια μιας μικρής πόλης 900 ανθρώπων? Υπάρχει αμφισβήτηση ότι η συγκεκριμένη αναφορά είναι μια ακραία ανακρίβεια? Ο φανατισμός έχει καταστρέψει κάθε επεξεργασία των επιχειρημάτων και εμποδίζει την ψύχραιμη κριτική σκέψη όπως καταλαβαίνω με αποτέλεσμα να μην βλέπουμε ούτε τα αυτονόητα. b. «Παθολογικά προβλήματα παρατηρούνται στην ελεγχόμενη ιχθυοκαλλιέργεια με καταστρεπτικές συνεπειες στη δημόσια υγεία από τα νοσήματα των ψαριών που μεταδίδονται στον άνθρωπο» Να και κάτι καινούργιο που δεν ήξερα. Τα ψάρια είναι ποικιλόθερμοι οργανισμοί δεν παρουσιάζουν ιδιαίτερες συμβατότητες με τον ανθρώπινο οργανισμό. Δεν έχει παρατηρηθεί (και ούτε είναι πολύ πιθανό στο άμεσο μέλλον λόγο ασυμβατότητας) καμιά μεταφορά των σχετικά ελάχιστων ασθενειών των ψαριών στον άνθρωπο σε αντίθεση βέβαια με τα υπόλοιπα ζώα της ξηράς που τέτοια περιστατικά συμβαίνουν συχνά βλέπε πχ. Γρίπη των πτηνών και των χοίρων, μελιταίο πυρετό, λύσσα, εχινόκοκκους κλπ. Αν καταστραφεί η δημόσια υγεία των ανθρώπων αυτό λογικά θα γίνει από τα χερσαία ζώα. Παρακαλώ επίσης να μην γινόμαστε όλοι ειδικοί προκειμένου να υποστηρίξουμε με κάθε τρόπο την όποια θέση μας. Απειλούν οι σκελετικές παραμορφώσεις, οι δυσμορφίες η λιπώδη εκφύλιση του ήπατος, και το ανοιξιάτικο σύνδρομο που ουδεμία σχέση έχουν με νοσογόνους παράγοντες την υγεία μας? Ο Φανατισμός έδρασε και εδώ. c. «Οι αρρώστιες αντιμετωπίζονται με φάρμακα μεγαλύτερο μέρος των οποίων μπαίνει στο θαλασσινό νερο. Για τα αντιβιοτικά που χρησιμοποιούνται και προληπτικά, το 75% διαφευγει στο άμεσο περιβαλλον» Είναι η φύση της καλλιέργειας τέτοια (αδυναμία επαφής με κάθε ένα εκτρεφόμενο ψάρι, θαλασσινό περιβάλλον εκτροφής) που πρακτικά είναι πολύ δύσκολο να εφαρμοστούν θεραπείες όταν υπάρχουν προβλήματα στα εκτρεφόμενα ψάρια. Και λέω πρακτικά γιατί φυσικά θα μπορούσε να εφαρμοστεί μια θεραπεία με μπάνιο όπου το κάθε φάρμακο θα έπρεπε να διαλυθεί σε πολύ μεγάλες ποσότητες νερού που έχουν οι ιχθυοκλωβοί με αποτέλεσμα για να επιτύχουμε την αναγκαία συγκέντρωση φαρμάκου για την θεραπεία να απαιτούνται τεράστιες ποστότητες από αυτά επί αρκετές ημέρες. Επίσης είναι πολύ δύσκολο να προστεθούν φάρμακα στις τροφές γιατί αυτές περνούν από θερμική επεξεργασία (extruder) κατά την παρασκευή τους που καταστρέφει/αδρανοποιεί μεγάλο μέρος των φαρμάκων. Όλα αυτά σημαίνουν ότι το κόστος οποιαδήποτε θεραπείας στα ψάρια είναι πολλές φορές μεγαλύτερο από το αντίστοιχο κόστος χερσαίων εκτρεφόμενων ζώων και το αποτέλεσμα δεν είναι εξασφαλισμένο. Άλλωστε αυτό ενισχύεται και από το γραφόμενο ότι «το 75% (των πανάκριβων αντιβιοτικών προσθέτω) διαφευγει στο άμεσο περιβαλλον» Οι ιχθυοτρόφοι ενδιαφέρονται για να κερδίσουν και η εφαρμογή θεραπειών εύκολα εξαφανίζει κάθε κέρδος και οδηγεί σε ζημιές. Οι ιχθυοτρόφοι το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό για αυτό φροντίζουν να κάνουν μονάδες σε μέρη με καθαρά νερά χωρίς ρύπανση με παρουσία ισχυρών θαλασσίων ρευμάτων για να μην έχουν προβλήματα με ασθένειες. Αυτονόητο είναι ότι ούτε λόγος φυσικά δεν γίνεται για προληπτικές θεραπείες. 3) Διαβάζω την μελέτη κάποιου χημικού που τιμήθηκε με αρκετά βραβεία για την συμβολή του στη προστασία του περιβάλλοντος. Τον συγχαίρω αφού ο πρώτος που θίγεται από την υποβάθμιση του περιβάλλοντος ενός ιχθυοτροφείου είναι το ίδιο το ιχθυοτροφείο και οι εργαζόμενοι σε αυτό και έχουν κάθε λόγο να φροντίζουν για την προστασία του. Διαπιστώνω και εδώ το ίδιο πνεύμα που φυσικά δεν διευκολύνει την αντικειμενική σκέψη και την απλή λογική να επικρατήσει. Υποβάθμιση του περιβάλλοντος σε ένα ιχθυοτροφείο σημαίνει μεγαλύτερος κίνδυνος εμφάνισης ασθενειών, περισσότερες απώλειες ψαριών, χαμηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης των ψαριών, χαμηλότερους συντελεστές μετατρεψιμότητας των τροφών (χρήση περισσότερης τροφής για να πάρουμε μικρότερη ανάπτυξη) και φυσικά υποβάθμιση της ποιότητας των παραγόμενων ψαριών. Όλα αυτά οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε ένα ζημιογόνο παραγωγικό αποτέλεσμα και στον θάνατο της επιχείρησης αν όχι και των ίδιων των ψαριών. 4) Διαβάζω όχι ιχθυοτροφεία εδώ όχι ιχθυοτροφεία εκεί κλπ. Συμπαρίσταμαι πλήρως. Φυσικά όχι ιχθυοτροφεία παντού. Αυτός είναι και ο λόγος αυτού του σχεδίου που συζητάμε εδώ. Όχι παντού αλλά σε συγκεκριμένες περιοχές. Σε περιοχές που έχουν χωροθετηθεί και διαθέτουν όλα τα χαρακτηριστικά που απαιτούντα για μια τέτοια δραστηριότητα. Αντί συνεπώς να υιοθετούμε μια φανατική πλήρως αρνητική στάση (απλά έξω από εδώ λες και το περιβάλλον υπάρχει μόνο στον Πόρο ή στην Φθιώτιδα) μήπως να συζητήσουμε όρους και προϋποθέσεις? Να κάνουμε αντιπροτάσεις? Να προτείνουμε λύσεις? Το όχι σε όλα δεν είναι και τόσο ρεαλιστικό νομίζω. Τόσες χώρες στον κόσμο με μεγάλη ιστορία στην προστασία του περιβάλλοντος έχουν αναδειχτεί υπερδυνάμεις στην καλλιέργεια άλλων ψαριών π.χ. σολομού με παραγωγές πολλές φορές μεγαλύτερες από αυτές των δικών μας ψαριών, έχουν κάνει λάθος? Δεν έχουμε κάτι να ανακαλύψουμε, ας δούμε τι έχουν κάνει άλλες «πολιτισμένες» χώρες και ας το χρησιμοποιήσουμε ως μπούσουλα. 5) Θα ήθελα να επισημάνω/υπενθυμίσω και την ύπαρξη των θαλασσίων ρευμάτων και τον ρόλο που αυτά διαδραματίζουν. Είναι τόσο τεράστια η αραίωση των ελαχιστων αποβλήτων από τα ιχθυοτροφεία που πρακτικά δεν επηρεάζουν το περιβάλλον. Τόσοι χιλιάδες τόνοι μολυσμένου νερού με ραδιενέργεια έπεσαν και πέφτουν από την Φουκουσίμα στην θάλασσα και όλοι οι επιστήμονες (υπολογίζοντας τα ρεύματα και την αραίωση που θα υπάρξει) ανέφεραν ότι οι μελλοντικές επιπτώσεις θα είναι μηδαμινές για το περιβάλλον. Δεν μίλησε κανείς για «χαβούζα» εκεί. 6) Τελειώνοντας διαπιστώνω την έως σήμερα απουσία σχολίων διατυπωμένων από ιδιοκτήτες των μονάδων αλλά και από εργαζόμενους σε αυτές. Δεν αισθάνονται την ανάγκη να απαντήσουν σε ακραίες, αστήρικτες και υπερβολικές κατηγορίες και ισχυρισμούς που αναπτύσσονται εδώ? Θα τελειώσω κάπως «φιλοσοφικά» την παρέμβαση μου. Διαβάζοντας όλα όσα έχουν αναφερθεί σε αυτή την διαβούλευση για κάποιο λόγο μου έρχεται στο μυαλό η πολύ συνηθισμένη εικόνα σήμερα θαμώνων κλειστών χώρων καφενείων που καπνίζοντας αρειμανίως κατακρίνουν το ανάλγητο κράτος και τους «άλλους» Έλληνες που δεν σέβονται τίποτα δεν εφαρμόζουν τους νομούς, δεν έχουν επίπεδο κλπ. Δεν ξέρω πως μου ήρθε αυτό τώρα ίσως με αφορμή σχολίων κάποιων σε αυτή την διαβούλευση ότι σε αυτό το κράτος που ζούμε δεν υπάρχουν ελεγκτικοί μηχανισμοί και συνεπώς κανένας λόγος για χωροθετηση και κανόνες ανάπτυξης των μονάδων ιχθυοκαλλιέργειας αφού δεν είμαστε κράτος εμείς και οι μονάδες θα αυθαιρετήσουν. Αφοπλιστικό επιχείρημα. Και ακούγεται τόσο συχνά σήμερα στην Ελλάδα ! Λυπάμαι. Ας μιλάμε ο κάθε ένας για τον εαυτό μας πρώτα και έπειτα για τους διπλανούς μας.