Αρχική Ανάπτυξη ΥδατοκαλλιεργειώνΑΡΘΡΟ ΠΡΩΤΟΣχόλιο του χρήστη ΚΑΝΛΗΣ - ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ | 29 Απριλίου 2011, 20:54
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΚΑΝΛΗΣ - ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ' | 29 Απριλίου 2011, 20:54

    Α) Σοβαρό εμπόδιο για την ίδρυση και λειτουργία των υδατοκαλλιεργητικών επιχειρήσεων συνιστά η δαιδαλώδης γραφειοκρατία του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Με την τρέχουσα πρωτοβουλία του ΥΠΕΚΑ θα βελτιωθεί σε κάτι αυτή η κατάσταση; γιατί, αν πρόκειται για ενδιαφέρον ως προς την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, όλη η υπάρχουσα γραφειοκρατία είναι πολύ αποτελεσματική αλλά μόνον στο να δημιουργεί προβλήματα στις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον χώρο. Β) Απουσιάζει εδώ και πολλά χρόνια (ευθύνη κυρίως των πολιτικάντηδων) ένα σαφές και συνεκτικό εθνικό στρατηγικό πλαίσιο ανάπτυξης των υδατοκαλλιεργειών που να ενσωματώνει και τα περιβαλλοντικά θέματα – και όχι να παρουσιάζονται τα τελευταία αποσπασματικά ως προς το σύνολο. Ένα τέτοιο πλαίσιο θα έπρεπε κατ’ αρχήν να δίνει έμφαση στην προαγωγή της επιστημονικής έρευνας και της ανάπτυξης εγχώριας τεχνογνωσίας σε όλες τις διαστάσεις του κλάδου (μαζί με τα περιβαλλοντολογικά) και να έχει ως κύριες προτεραιότητες, κατά την γνώμη μας, 1) την ανάπτυξη νέων ειδών για καλλιέργεια, και 2) την ανάπτυξη της θαλάσσιας ιχθυοκαλλιέργειας με την επικρατούσα μορφή της (δηλ. εντατική εκτροφή ομοιόμορφων πληθυσμών σε κλωβούς) σε ανοιχτά νερά (δηλ. σε απόσταση τουλάχιστον 1ν.μ. από την πλησιέστερη ακτή) – με το οποίο θα μπορούσαν να λυθούν πολλά περιβαλλοντολογικά ζητήματα και να καταπραϋνθούν οι ποικίλοι ανησυχούντες (οικολογικοί τε και οικοπεδικοί). Γ) Η περαιτέρω ανάπτυξη των υδατοκαλλιεργειών είναι μια παγκόσμια όσο και εθνική αναγκαιότητα. Κανείς σοβαρός και ανιδιοτελής επιστήμονας δεν θα διαφωνήσει ότι οι υδατοκαλλιέργειες είναι κατ’ εξοχήν φιλικές προς το φυσικό περιβάλλον και με επιπτώσεις πολύ πιο ήπιες και διαχειρίσημες σε σχέση με όλες σχεδόν τις άλλες παραγωγικές και αναπτυξιακές δραστηριότητες. Όλοι όσοι ενδιαφέρονται ανυστερόβουλα για τυχόν δυσμενείς επιδράσεις από υδατοκαλλιέργειες στο περιβάλλον πρέπει να γνωρίζουν ότι αυτές, στον βαθμό και μόνον που είναι πραγματικές, αποτελούν την εξαίρεση του κανόνα ενώ τα αποτελέσματά τους είναι συνήθως πλήρως αντιστρεπτά. Οι άλλοι, που διαρκώς ολοφύρονται, είναι άσχετοι με το αντικείμενο και, πιθανότατα, με κίνητρα αμφιβόλου ηθικής. Δυστυχώς, η κρατική πολιτική στις υδατοκαλλιέργειες έχει εν πολλοίς διαμορφωθεί υπό την πίεση τέτοιων οργανωμένων συμφερόντων και, επίσης, από κομματοσυνδικαλιστικούς παράγοντες, κατά δήλωσιν ειδήμονες επί παντός του επιστητού, οι οποίοι συχνά αμείβονται παχυλότατα για να παρέχουν συμβουλές ενάντια στην ορθολογική ανάπτυξη του κλάδου και στα καλώς εννοούμενα συμφέροντα των επιχειρήσεων οι οποίες, όμως, είναι αυτές που σε τελική ανάλυση πληρώνουν, μέσω φόρων, τους μισθούς τους! η νεοελληνική ιλαροτραγωδία σε όλο της το μεγαλείο!! Αδαείς και ημιμαθείς «επαΐοντες» δημιουργούν κλίμα και αποπροσανατολίζουν αλλά, σε τελική ανάλυση, με μελέτες αμφίβολης επιστημονικής αξίας και με βαρύγδουπες «αναλύσεις», διαμορφώνουν την κοινή γνώμη και καθορίζουν τις εθνικές πολιτικές. Μεταξύ άλλων που λέγονται προς άγραν εντυπώσεων, κάπου διαβάζουμε το «επιχείρημα» ότι τα ψάρια επιβιώνουν και σε λιμάνια (δηλ. σε περιοχές με υψηλή, κατά τεκμήριο, ρύπανση και μόλυνση)… επομένως, παντού όπου υπάρχουν ψάρια μπορεί να υπάρχει και ρύπανση ή μόλυνση – πόσο μάλλον εκεί που υπάρχουν πολλά ψάρια (δηλ. στις ιχθυοκαλλιέργειες)! επιχείρημα, λογικώς μεν ασταθές, επιστημονικώς δε αστήρικτο – αν μη και εκ του πονηρού! Με κάτι τέτοια όμως έχει «συμπορευτεί» ο κλάδος επί ολόκληρη 20ετία τώρα!! Για να τελειώνουμε με όλα αυτά, ας επαναλάβουμε, κλείνοντας, το τετριμμένο αλλά αυτονόητο: ο πρώτος που έχει άμεσο και αδιαμφισβήτητο συμφέρον να είναι και να διατηρείται σε καλή κατάσταση το φυσικό περιβάλλον (νερά και βιότοπος) δεν είναι άλλος από τον ιχθυοκαλλιεργητή που επενδύει χρήμα και χρόνο και προσωπική ενέργεια εκεί. Κάθε ισχυρή διαταραχή και επί τα χείρω μεταβολή του περιβάλλοντος απειλεί ευθέως την οικονομική του βιωσιμότητα καθώς μπορεί, είτε να δημιουργήσει πρόβλημα στην υγεία του εκτρεφόμενου ζωικού κεφαλαίου (με επιπτώσεις από απλή επιβάρυνση της σωματικής ανάπτυξης και αύξησης έως την νοσηρότητα ή την θνησιμότητα στους πληθυσμούς), είτε να προκαλέσει χειροτέρευση της ποιότητας του τελικού προϊόντος (προοριζόμενου για την ανθρώπινη διατροφή) με την αισθητή υποβάθμιση των οργανοληπτικών του χαρακτηριστικών στον καταναλωτή ή/και την πιθανότητα έγερσης ζητήματος ως προς την Δημόσια Υγεία. Ας το καταλάβουν, επιτέλους, όλοι! δεν είναι και τόσο δύσκολο! Dr. Γρηγόριος Κανλής, Κτηνίατρος και Ιχθυολόγος, Ειδικευθείς και Διδάκτωρ του Αυτοκρατορικού Πανεπιστημίου του Τόκιο και Παναγιώτης Λογοθέτης, Βιολόγος, Iχθυολόγος, Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Heriot-Watt