Αρχική Ανάπτυξη ΥδατοκαλλιεργειώνΑΡΘΡΟ ΠΡΩΤΟ [Άρθρο 2 Στόχοι του Ειδικού Πλαισίου]Σχόλιο του χρήστη Tάνια Σωτηροπούλου | 4 Μαΐου 2011, 09:46
  • Σχόλιο του χρήστη 'Tάνια Σωτηροπούλου' | 4 Μαΐου 2011, 09:46

    Οι οξείες αντιπαραθέσεις που προκύπτουν από τα μέχρι σήμερα σχόλια επί της διαβούλευσης αποδεικνύουν τις μεγάλες συγκρούσεις συμφερόντων, και κυρίως συγκρούσεις ανταγωνιστικών χρήσεων, συνεπεία ακριβώς των οποίων, ο νομοθέτης καθυστέρησε επί 17 ολόκληρα χρόνια να προβεί στη θέσπιση χωροταξικού σχεδίου για τον κλάδο. Πράγματι, με το άρθρο 6 του Ν. 2242/1994 προβλεπόταν ότι η εγκατάσταση μονάδων υδατοκαλλιέργειας είναι επιτρεπτή μόνο σε περιοχές που εκ των προτέρων και με βάση νόμιμα κριτήρια έχουν καθορισθεί ως περιοχές προοριζόμενες για την ανάπτυξη της δραστηριότητας αυτής και προέβλεπε την διά νόμου θέσπιση χωροταξικών σχεδίων, τα οποία ουδείς μέχρι σήμερα ανέλαβε να εκπονήσει. Ο λόγος είναι προφανής. Οι συνέπειες, όμως, της σκόπιμης ολιγωρίας του νομοθέτη υπήρξε καταστροφική για τον κλάδο, που επί 17 χρόνια λειτούργησε σε καθεστώς πλήρους νομικής ανασφάλειας, με αποτέλεσμα σωρεία αιτήσεων ακυρώσεως «ενδιαφερομένων», κυρίως δήμων και ιδιωτικών συλλόγων, κατά των διοικητικών πράξεων χωροθετήσεως ή μετεγκαταστάσεως μονάδων ενώπιον του ΣτΕ, έβρισκαν μοναδικό έρεισμα στην έλλειψη χωροταξικών σχεδίων και οδηγούσαν τις επιχειρήσεις στον αφανισμό άνευ άλλου τινός. Στα πολλά χρόνια που μεσολάβησαν η θέσπιση περιοχών οργανωμένης ανάπτυξης υδατοκαλλιεργειών βρήκε θερμούς υποστηρικτές ως μια λύση που θα βοηθούσε στην συγκέντρωση ομοειδών δραστηριοτήτων σε έναν χώρο, ευχερέστερη αδειοδότηση και έλεγχο επ’ αυτών. Προφανώς, το ΥΠΕΚΑ έχει συνεκτιμήσει, ως φαίνεται και από το προοίμιο του σχεδίου αποφάσεως, τα μέχρι σήμερα προβλήματα του κλάδου, τη συμβολή του, στην ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας και έχει σταθμίσει τις πραγματικές επιπτώσεις που προκύπτουν από την συγκεκριμένη δραστηριότητα για το περιβάλλον. Και ναι μεν, το χωροταξικό σχέδιο έρχεται να καλύψει το κενό δικαίου πολλών ετών, πλην όμως, εάν ο στόχος είναι να ενισχυθεί και αναπτυχθεί ο κλάδος, θα πρέπει να συνδυασθεί και με σειρά μέτρων που θα αφορούν, κατά κύριο λόγο, την απλούστευση και επιτάχυνση της διοικητικής διαδικασίας περιβαλλοντικής αδειοδότησης και την εξ αρχής θέσπιση σαφών και ακριβών κριτηρίων, που δεν θα επιδέχονται αμφισβητήσεις και ερμηνείες ούτε από την διοίκηση, ούτε από τους τρίτους. Η παρούσα κατάσταση και συγκυρία, την οποία βιώνουμε όλοι, απαιτεί την αντιμετώπιση κάθε φορά και για κάθε περίπτωση, ολοκληρωμένων λύσεων και όχι μεσοβέζικων αντιλήψεων του τύπου ναι μεν αλλά….προκειμένου να ικανοποιηθούν και οι δύο πλευρές. Ως παράδειγμα, σας αναφέρω αίτημα μικρής μονάδος υδατοκαλλιέργειας για ανανέωση της απόφασης έγκρισης περιβαλλοντικών όρων που απαντήθηκε μετά από τρία ολόκληρα χρόνια. Υποβλήθηκε το 2006 και εξεδόθη ΑΕΠΟ το 2010!!! κατά παράβαση κάθε νόμιμης προβλεπόμενης προθεσμίας. Γιατί; Γιατί υπήρχαν αντιδράσεις… Αντιδράσεις όπως αυτές που διαβάζουμε στα σχόλια της διαβούλευσης, πανομοιότυπες ακόμη και ως προς το λεξιλόγιο, παρά ταύτα εντελώς ατεκμηρίωτες και αναπόδεικτες. Κατά το διάστημα των 3 ετών της ολιγωρίας της διοικήσεως, ο ιδιοκτήτης της μονάδος καταγγέλθηκε πλείστες όσες φορές και υπεβλήθη σε διοικητικά πρόστιμα και ποινές για τον λόγο ότι λειτουργούσε χωρίς ΑΕΠΟ, άνευ υπαιτιότητάς του!!! Η παρέμβαση τρίτων ενδιαφερομένων στην διοικητική διαδικασία της εκδόσεως ΑΕΠΟ με σκοπό την καθυστέρησή της και η ταυτόχρονη υποβολή συνεχών καταγγελιών σε βάρος της, ισοδυναμεί ουσιαστικά με εκβίασή της να εγκαταλείψει και να φύγει!!!! ανεξαρτήτως εάν πληρεί ή όχι τα κριτήρια και τις προϋποθέσεις του νόμου …. Είναι φανερό ότι η παρούσα γενναία νομοθετική πρωτοβουλία πρέπει να συνδυαστεί και με μέτρα που θα αφορούν την απλούστευση και εκλογίκευση της διοικητικής διαδικασίας για να επιτύχει τον στόχο της.