Αρχική Ανάπτυξη ΥδατοκαλλιεργειώνΑΡΘΡΟ ΠΡΩΤΟΣχόλιο του χρήστη Ντόμαλης Κώστας | 14 Μαΐου 2011, 15:20
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ντόμαλης Κώστας' | 14 Μαΐου 2011, 15:20

    Διαβάζοντας τα σχόλια των διαφόρων συλλόγων αλλά και δημοτικών αρχόντων αλλά και μπαίνοντας και στην ουσία της διαβούλευσης έχω να παρατηρήσω τα ακόλουθα: 1) Είναι ξεκάθαρο ότι οι ιχθυοκαλλιέργειες (ι/κ) βοηθούν στον περιορισμό της καταστρεπτικής συνέπειας που έχει η υπεραλίευση. Και αυτό το κάνουν μειώνοντας τις ανάγκες για αλιεία, εμπλουτίζοντας τις θάλασσες με ψάρια και γόνο, τρέφοντας σε κάποιο βαθμό τα άγρια ψάρια και δημιουργώντας φυσικά πάρκα προστασίας του αγρίου πληθυσμού (γύρω από τις μονάδες) όπου δεν επιτρέπεται η αλιεία. Επίσης η παρουσία των μονάδων ι/κ σε απομονωμένες περιοχές εμπόδισε την παράνομη αλιεία πχ με εκρηκτικά. Δεν αντιλαμβάνομαι συνεπώς τις αντιδράσεις ελάχιστων επαγγελματικών φορέων αλιείας αφού οι ι/κ συμβάλλουν στην προστασία και αύξηση των αγρίων ιχθυοαποθεμάτων αναγκαία προϋπόθεση επιβίωσης του κλάδου τους. 2) Οι τουριστικοί και οικιστικοί σύλλογοι αντιδρούν επίσης άδικα. Μεγάλο μέρος των περιοχών που σήμερα υπάρχει αντίδραση πριν να εγκατασταθούν μονάδες ήταν εγκαταλειμμένες περιοχές χωρίς καμιά οδική πρόσβαση. Οι οικιστές χρησιμοποίησαν τους δρόμους, που έφτιαξαν οι ιχθυοτρόφοι, για να κάνουν τα σπίτια τους και σήμερα διαμαρτύρονται για τις ιχθυοκαλλιέργειες που προϋπήρχαν! Επίσης δεν βλέπουν τις θετικές συνέργειες που μπορεί να ή έχει ο τουρισμός από την ι/κ. 3) Οι δήμοι αντιδρούν και ξεσηκώνουν τους κατοίκους σκεφτόμενοι μόνο κοντόφθαλμα και επιπόλαια. Είναι σίγουρο ότι όποιον και να ρωτήσεις «θέλεις μια ι/κ κοντά στο σπίτι σου?» θα απαντήσει φυσικά όχι. Είναι όμως αυτή η λογική που σε μεγάλο βαθμό κατέστρεψε κάθε παραγωγική δραστηριότητα της πατρίδας μας με τα γνωστά αποτελέσματα που σήμερα όλοι βιώνουμε. Γιατί κύριοι άρχοντες των δήμων δεν ζητάτε από τις τοπικές ι/κ βοήθεια? Π.χ. να υποστηρίξουν τον ντόπιο πληθυσμό προσφέροντας θέσεις εργασίας, να δώσουν υποτροφίες σε παιδία της περιοχής σας για να δημιουργήσουν έτσι τα μελλοντικά τους στελέχη κλπ. Είναι ξεκάθαρο από αυτά που βλέπουμε εδώ ότι οι αποφάσεις για την λειτουργία μονάδων ι/κ δεν μπορούν να παίρνονται σε τοπικό επίπεδο. Και μην μου πείτε για δημοκρατία κλπ γιατί ακριβώς επειδή «δεν είμαστε έτοιμοι ως λαός» έχουμε θεσπίσει συνταγματικά την μονιμότητα των Δημοσίων Υπαλλήλων. 4) Οι «σύλλογοι» προστασίας του περιβάλλοντος ουσιαστικά έχουν χάσει κάθε αξιοπιστία αφού καταφέρονται επιλεκτικά μόνο απέναντι στις ι/κ χρησιμοποιώντας ψευδή και αστεία επιχειρήματα που δεν αντέχουν καμιά κριτική και στην ουσία αποτελούν τον φερετζέ της αρνητικής στάσης που έχουν υιοθετήσει ορισμένοι για καθαρά προσωπικούς ιδιοτελείς λογούς. Όμως το περιβάλλον είναι σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουμε στους «συλλόγους». Αφού κανείς δεν μπορεί να το υπερασπιστεί με επιχειρήματα θα το κάνω εγώ. Κάθε μια περιοχή που είναι εγκατεστημένη μονάδα ι/κ έχει μοναδικά χαρακτηριστικά. Όπως και στην βιομηχανία έτσι και εδώ οι εταιρίες πρέπει να είναι υποχρεούμενες να διατηρούν αρχείο με μετρήσεις που αφορούν το περιβάλλον. Μετρήσεις για Διαλυμένο οξυγόνο, θολερότητα του νερού, ολικά διαλυμένα στερεά σε αυτό και μέτρηση πιθανού ιζήματος στον βυθό νομίζω ότι είναι απαραίτητες να γίνονται ανά τακτά διαστήματα. Οι μετρήσεις αυτές πρέπει να επαληθεύονται δειγματοληπτικά από τις αρμόδιες υπηρεσίες. Όταν υπάρχουν σημαντικές αποκλίσεις σε σχέση με τα φυσικά χαρακτηριστικά της περιοχής τότε πρέπει να λαμβάνονται μέτρα (μείωση δυναμικότητας, αγρανάπαυση, μετεγκατάσταση της μονάδας κλπ). Έτσι θα εξασφαλίσουμε ότι η κάθε μονάδα θα έχει την βέλτιστη δυναμικότητα η οποία θα μπορεί να αυξομειώνεται ανάλογα με την διαθέσιμη τεχνολογία/τεχνογνωσία, που εξελίσσεται ταχύτατα αλλά και με τις τοπικές περιβαλλοντικές συνθήκες (πχ ρεύματα). Συζητούμε για όριο δυναμικότητας των μονάδων βάση της φέρουσας ικανότητας της περιοχής και αυτό το καθορίζουμε σε τόνους παραγόμενου ψαριού. Νομίζω είναι λάθος προσέγγιση. Το περιβάλλον έχει ελάχιστη έως καμιά επιβάρυνση από την κολύμβηση των ψαριών σε αυτό. Το πρόβλημα είναι οι τροφές που προσθέτουμε. Αυτές δημιουργούν την όποια επιβάρυνση. Γιατί δεν βάζουμε όρια παρεχόμενης τροφής αντί να βάζουμε όρια δυναμικότητας στις μονάδες? Γιατί δεν λαμβάνουμε υπ’ όψιν μας ότι τροφές με μεγάλη πεπτικότητα και χαμηλό FCR θα επιβαρύνουν λιγότερο το περιβάλλον? Γιατί δεν βάζουμε περιβαλλοντικά κριτήρια στις τροφές (πράσινες τροφές, φιλικές προς το περιβάλλον) που θα πρέπει να ταΐζονται στις μονάδες αφού σαφώς αυτές είναι που θα καθορίσουν στον μεγαλύτερο βαθμό την όποια επιβάρυνση σε αυτό? Τέλος να κάνω και ένα παράπονο προς την πολιτεία. Καλά κάνουμε και βάζουμε κανόνες προστασίας του περιβάλλοντος, εξασφάλισης της ποιότητας των παραγομένων ψαριών και της ευζωίας αυτών (το γνωστό welfare που τόσες φορές έχουμε συζητήσει ως κλάδος). Όμως όλα αυτά έχουν κόστος για τις επιχειρήσεις. Δεν είναι άδικο και αθέμιτο αυτοί οι κανόνες να μην εφαρμόζονται και για όλα τα αντίστοιχα ψάρια που εκτρέφονται και σε όλες τις άλλες χώρες της Ε.Ε. ή εισάγονται σε αυτή?