Αρχική Ανάπτυξη ΥδατοκαλλιεργειώνΑΡΘΡΟ ΠΡΩΤΟΣχόλιο του χρήστη ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΕΟΦΥΤΟΥ | 17 Μαΐου 2011, 14:07
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΕΟΦΥΤΟΥ' | 17 Μαΐου 2011, 14:07

    Η προσπάθεια της πολιτείας να θέσει κανόνες και όρια στην υπάρχουσα και περαιτέρω ανάπτυξη της υδατοκαλλιέργειας, με τη θέσπιση των χωροταξικών ζωνών, θα έχει θετικά αποτελέσματα, αν θεσπιστούν και εφαρμοστούν σωστά. Είναι γνωστό, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) είναι ελλειμματική σε ιχθυηρά κατά 1,5-2,5 εκατομ. τόνους ετησίως. Το έλλειμμα αυτό από κάπου πρέπει να καλυφθεί, λαμβάνοντας υπόψη ότι η συλλεκτική αλιεία συνεχώς μειώνεται. Η Ελλάδα, ως μέλος της Ε.Ε., έχει ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα για το σκοπό αυτό, λόγω της εκτεταμένης ακτογραμμής της (15.000 Κm). Εδώ και 30 χρόνια, ξεκίνησαν οι μεγάλες επενδύσεις στις ιχθυοκαλλιέργειες κυρίως θαλασσίων ειδών (τσιπούρα και λαβράκι), για να βρεθεί ο παραγωγικός αυτός κλάδος στο ζενίθ της απογείωσής του στις αρχές της παρούσας δεκαετίας. Όπως όλα στην Ελλάδα ξεκινούν χωρίς σχεδιασμό, χωρίς κάποιο σχέδιο ανάπτυξης, έτσι και ο κλάδος αυτός ακολούθησε την ίδια πορεία. Ο χωροταξικός σχεδιασμός, όπως και το κτηματολόγιο, έπρεπε να υπάρχουν και να λειτουργούν εδώ και δεκαετίες. Δυστυχώς, μπήκαμε στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα και χαιρόμαστε για τα αυτονόητα, ότι επιτέλους θα γίνει κάτι. Βέβαια, ο θυμόσοφος λαός λέει «κάλλιο αργά παρά ποτέ». Το γεγονός αυτό είναι ενθαρρυντικό. Όλοι γνωρίζουμε ότι οι υδατοκαλλιέργειες είναι μία μορφή πρωτογενούς παραγωγής, που εξαρτάται άμεσα από τις περιβαλλοντικές συνθήκες και έχουν αμφίδρομη σχέση. Όμως, αυτό που με στεναχωρεί πάρα πολύ, στα 35 και πλέον χρόνια που διακονώ αυτό το αντικείμενο, είναι οι αντιπαλότητες και γενικά οι υπέρμαχοι ή οι πολέμιοι του κλάδου, κυρίως των θαλασσοκαλλιεργειών. Γι’ αυτό σήμερα καλούνται όλοι και θα έλεγα όλοι ΜΑΣ να βοηθήσουμε, ώστε τα όποια στρεβλά υπάρχουν στον κλάδο αυτό να διορθωθούν όσο το δυνατόν καλύτερα. Πάντοτε υπάρχουν λύσεις, αρκεί όλοι να είμεθα αποφασισμένοι να συνδράμουμε προς την κατεύθυνση αυτή. Βέβαια, με απογοητεύει το γεγονός που ακούω από διάφορους, που είμαι σίγουρος ότι πονούν και νοιάζονται για το αύριο αυτού του τόπου, να υποβαθμίζουν με τις ενέργειές τους το δυναμικό αυτό κλάδο της ελληνικής οικονομίας, προσπαθώντας να βάλουν φραγμούς στο ενθαρρυντικό και γόνιμο αποτέλεσμα που αναμένεται από αυτή τη δράση. Όμως, δεν πρέπει να μας διαφεύγει της προσοχής ότι στις ομάδες αυτές πιθανόν, να εισδύσουν και άτομα με προσωπικό συμφέρον. Ρωτούν κάποιοι μέσα από τις στήλες της διαβούλευσης, αν οι υδατοκαλλιέργειες ανταγωνίζονται τον τουρισμό. Απαντώ κατηγορηματικά ΟΧΙ. Αρκεί, όμως, να δουλεύουν όλα σύμφωνα με τους κανόνες της “ορθής πρακτικής”. Θα μπορούσα να παραθέσω πάρα πολλά παραδείγματα από πολλές χώρες. Αλλά, εμείς δεν κληθήκαμε να ανακαλύψουμε την Αμερική. Ένα δεύτερο σοβαρό ερώτημα που τίθεται, είναι αν ρυπαίνουν οι υδατοκαλλιέργειες. Εγώ θα αναφέρω αποτελέσματα μακροχρόνιων ερευνών. Στοιχεία από ημίκλειστους κόλπους, όπως π.χ. ο Παγασητικός, που συλλέχθηκαν επί μηνιαίας βάσεως και τα οποία έδειξαν ότι το όποιο φορτίο μετρήθηκε κάτω από τις μονάδες (στήλη και πυθμένα), σε απόσταση 50 μέτρα από την περίμετρο της μονάδας, άρχισε να μειώνεται κάθετα για να μηδενισθεί εντελώς στα 500 μέτρα. Τα στοιχεία αυτά είναι δημοσιευμένα. Τόνισα, όμως, παραπάνω ότι πρέπει να τηρούνται οι κανόνες της ορθής πρακτικής. Το χωροταξικό, πιστεύω, ότι θα λύσει προβλήματα που όλοι καλόπιστα επισημαίνουν στα σχόλιά τους στη σελίδα της διαβούλευσης. Επιτέλους, πρέπει κάτι να γίνει. Αυτό το κάτι είμαι σίγουρος, ότι είναι η παρούσα ενέργεια του Υπουργείου που αφορά το πλαίσιο χωροταξικού σχεδιασμού αειφόρου ανάπτυξης των υδατοκαλλιεργειών. Φυσικά, η λέξη «αειφορία» έχει πάρα πολύ ταλαιπωρηθεί, γιατί είναι το «σουξέ» της εποχής, αλλά δεν είναι του παρόντος να αναλυθεί η έννοια και η σημασία της. Καμία σωστή ανάπτυξη δεν υποβαθμίζει την ποιότητα ζωής των ανθρώπων που ζουν πλησίον του πυρήνα της αναπτυξιακής αυτής δράσης. Κακό κάνουν οι στρεβλές αποφάσεις και τα στρεβλά μυαλά και όχι αυτή καθεαυτή η δράση. Το γεγονός, ότι το επίσημο κράτος βοήθησε στην αρχή να εδραιωθεί ο κλάδος, ίσως παρακάμπτοντας ή παραβλέποντας κάποιες ενέργειες που υποβάθμιζαν το περιβάλλον, δε πρέπει αυτό καθεαυτό το γεγονός να μας σταματά να παράγουμε προϊόντα, που παρουσιάζουν προστιθέμενη αξία και συγχρόνως ενεργούν μακροπρόθεσμα θετικά στο περιβάλλον, κυρίως με τη μείωση της πίεσης στον φυσικό παραγωγικό ιστό των υδάτινων οικοσυστημάτων. Ο κλάδος των υδατοκαλλιεργειών, ως ταχύτατα αναπτυχθείς σε παγκόσμια κλίμακα, έχει επιδράσει και θα συνεχίσει και στο μέλλον, για πάρα πολλούς λόγους, να επιδρά στην αποκεντρωμένη τοπική κοινωνία για την παραμονή του πληθυσμού στις νησιωτικές και προβληματικές περιοχές, παρέχοντας απασχόληση στους κατοίκους των περιοχών αυτών και όχι μόνο. Άρα, θα πρέπει να προσπαθήσουμε όλοι ΜΑΣ, μέσα από το στάδιο της διαβούλευσης, να ξεπεράσουμε τις όποιες αντιπαλότητες, προκειμένου να καταφέρουμε να δημιουργήσουμε την ΚΥΑ εκείνη, που θα βοηθήσει στην ανάπτυξη των υδατοκαλλιεργειών, χωρίς όμως, να δημιουργηθούν προβλήματα είτε ρύπανσης, είτε μείωσης τουρισμού ή είτε προβλήματα στη θαλάσσια αλιεία. Φυσικά, τα άρθρα της δημοσίευσης του σχεδίου της ΚΥΑ, παρουσιάζουν ελλείψεις που χρήζουν καλόπιστων διορθώσεων, για τα οποία θα επανέλθω σύντομα. Αυτά, όμως, δε φρενάρουν τη θετική μου προσέγγιση στην ΚΥΑ. Χρήστος Νεοφύτου, Καθηγητής Ιχθυολογίας – Υδροβιολογίας του Π.Θ. Πρόεδρος του Τμήματος Γεωπονίας Ιχθυολογίας και Υδάτινου Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας