Αρχική Ανάπτυξη ΥδατοκαλλιεργειώνΑΡΘΡΟ ΠΡΩΤΟΣχόλιο του χρήστη ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΧΙΟΥ | 20 Μαΐου 2011, 12:35
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΧΙΟΥ' | 20 Μαΐου 2011, 12:35

    Η έλλειψη ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού για την ελληνική Υδατοκαλλιέργεια έχει συσσωρεύσει τα τελευταία χρόνια μια σειρά από προβλήματα, τα οποία έχουν άμεση σχέση με τις επιπτώσεις της δραστηριότητας στο ευρύτερο φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον. Η έλλειψη σχεδιασμού σε συνδυασμό με την ανακολουθία του θεσμικού πλαισίου, το οποίο συνήθως υστερούσε και ακολουθούσε τις εξελίξεις του κλάδου, ενώ θα έπρεπε να τις κατευθύνει, χαράζοντας πολιτικές, έχουν «εκθέσει» την Υδατοκαλλιέργεια (καθιστώντας την ευάλωτη) σε τρίτους για περιβαλλοντικά ζητήματα και δημιουργώντας την αίσθηση στους πολίτες και στην ευρύτερη τοπική κοινωνία για μια δραστηριότητα που οχλεί. Αντίθετα, είναι ευρέως αποδεδειγμένο σύμφωνα και με την επιστημονική κοινότητα ότι η Υδατοκαλλιέργεια, μπορεί να αποτελεί μια φιλική προς το περιβάλλον δραστηριότητα καθώς είναι η πλέον ήπια δραστηριότητα του πρωτογενούς τομέα. Στρατηγικοί στόχοι των Ειδικών Πλαισίων Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης είναι η προστασία του περιβάλλοντος, η ισότητα και η κοινωνική συνοχή καθώς και η οικονομική ανάπτυξη. Η υδατοκαλλιεργητική δραστηριότητα συνδέεται και με τις τρεις αυτές συνιστώσες. Το προτεινόμενο σχέδιο βρίσκεται σε γενικές γραμμές σε θετική κατεύθυνση και θα μπορέσει να δώσει τέλος στην ομηρία των επιχειρήσεων του κλάδου της ιχθυοκαλλιέργειας που προκύπτει για σειρά ετών από την έλλειψη χωροταξικού σχεδιασμού. Η θαλάσσια υδατοκαλλιεργητική δραστηριότητα αναπτύσσεται σε ευρύτερες θαλάσσιες περιοχές που συγκροτούν ενιαίους χώρους με κοινά χαρακτηριστικά, αναφερόμενες εφεξής ως Περιοχές Ανάπτυξης Υδατοκαλλιέργειας (Π.Α.Υ.), οι οποίες υποδεικνύουν την καταλληλότητα των περιοχών για την ανάπτυξη υδατοκαλλιεργειών. Η μέχρι σήμερα εφαρμογή της ισχύουσας νομοθεσίας για τη χωροθέτηση παραγωγικών δραστηριοτήτων, αφορά κυρίως το χερσαίο χώρο και δεν καλύπτει επαρκώς το θαλάσσιο χώρο και ειδικότερα τις υδατοκαλλιέργειες, με συνέπεια η χωροθέτησή τους να εξαρτάται από την ανάπτυξη ή μη των άλλων δραστηριοτήτων, θέτοντας τον τομέα των υδατοκαλλιεργειών στη θέση του «νεοεισερχόμενου» που παρενοχλεί όχι μόνο τις υφιστάμενες, αλλά ακόμη και τις εν δυνάμει, δραστηριότητες. Η συνολική θαλάσσια έκταση που καλύπτουν οι ιχθυοκαλλιέργειες στην Ελλάδα είναι μόλις 7,8 χλμ², μια σχετικά μικρή έκταση σύμφωνα με το κοινωνιοκο-οικονομικό όφελος που παρέχουν. Σε σύγκριση μεγέθους, να σημειωθεί ότι το αεροδρόμιο Αθηνών καταλαμβάνει αντίστοιχα 16,5 χλμ². Η ανάπτυξη των υδατοκαλλιεργειών και του τουρισμού παράλληλα σε μια περιοχή δεν είναι κατ’ ανάγκη ασύμβατη. Πέραν των παραδειγμάτων της Κυανής Ακτής στη Γαλλία, του Vigo της Ισπανίας, της Ρόδου και του Γαλαξιδίου στη χώρα μας είναι προφανές ότι με σαφείς κανόνες είναι δυνατή η πολύπλευρη και εν τέλει η αειφόρος ανάπτυξη μιας περιοχής, ενώ ειδικές μορφές αλιευτικού τουρισμού (Ιρλανδία και Ιταλία) μπορούν να δώσουν νέα προϊόντα στην Τουριστική Βιομηχανία. Τέλος, αναφέρουμε ότι η δραστηριότητα της υδατοκαλλιέργειας στηρίζει την τοπική οικονομία προσφέροντας εναλλακτική λύση στην απασχόληση ατόμων που ενισχύουν με τον τρόπο αυτόν το εισόδημά τους στα πλαίσια της πολυδραστηριότητας.