Αρχική Ανάπτυξη ΥδατοκαλλιεργειώνΑΡΘΡΟ ΠΡΩΤΟΣχόλιο του χρήστη ΜΑΡΙΑ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ | 25 Μαΐου 2011, 16:39
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΜΑΡΙΑ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ' | 25 Μαΐου 2011, 16:39

    Από τα λίγα οικονομικά της Οικονομικής των Φυσικών πόρων που έχω διδαχθεί παλαιότερα ,ήθελα να επισημάνω το γεγονός ότι ακόμα και αν φτάσουμε σε δικαστικέςς αποφάσεις, η μόνη επίδραση που μπορεί να έχουν είναι η μεταβολή της κατανομής του κόστους και του οφέλους μεταξύ των ενδιαφερομένων μερών. Ξεκινώντας από αυτό θα ήθελα να επισημάνω το γεγονός ότι πρώτα-πρώτα θα πρέπει να υπάρχουν ακριβείς μελέτες σχετικά με το επίπεδο ρύπανσης, ώστε από αυτό και όχι από εκτιμήσεις μη-ειδικών να αποτυπωθεί η οπιαδήποτε βλάβη, ρύπανση κλπ.και να εκτιμηθεί με νούμερα. Κατά δεύτερον θα πρέπει να αποτυπωθεί και όχι απλά και μόνο επειδή διανύουμε μία δύσκολη οικονομικά εποχή , αλλά ούτως ή άλλως αυτό είναι το ζητούμενο σε κάθε περίπτωση , το όφελος που αποτυπώνεται(οικονομικό και κοινωνικό)από τη λειτουργία επιχειρήσεων τέτοιων μεγεθών, όπως τα Ιχθυοτροφεία Κεφαλονιάς. Το αποτέλεσμα κρίνεται πάντα στην εξίσωση ή μη του οριακού οφέλους και του οριακού κόστους. Με βάση τα παραπάνω και ως οικονομολόγος και ενώ σέβομαι τη γνώμη του καθενός , θα επιθυμούσα να μιλήσουν οι ειδικοί.Όμως από όσο γνωρίζω και αυτό με θλίβει ιδιαιτέρως (διότι στην Ελλάδα πρώτα κατηγορούμε και μετά ψάχνουμε για αποδείξεις) δεν περιμένουμε να ανακοινωθούν τα επίσημα αποτελέσματα μίας μελέτης από επιστήμονες , αλλά αφηνόμαστε να κατακλυζόμαστε από αυθαίρετες παρατηρήσεις ή συμπεράσματα που πολλές φορές μπορεί να αποδειχτούν ανεπαρκή. Επειδή λοιπόν το καθετί μπορεί να αποτυπωθεί οικονομικά και να κοστολογηθεί, αποτυπώστε μου το μέγεθος της μόλυνσης σε αξία, ώστε να γνωρίζω με τι μεγέθη έχουμε να κάνουμε και αν αυτό ξεπερνά τα οφέλη που μας αποδίδει. Διότι αν τελικά τα οφέλη που αποκομίζει μία κοινότητα σε σχέση με τη βλάβη που έχει υποστεί είναι μεγαλύτερα τότε,λυπάμαι πολύ αλλά θα πρέπει να αναλογιστούμε λίγο καλύτερα το μέλλον μας ως κοινωνία. Τα οφέλη ίσως να μπορούν να αποτυπωθούν πιο εύκολα: 1)εισόδημα για παραπάνω από εκατό οικογένειες. 2)τόνωση της τοπικής αγοράς 3)φθηνή τροφή για μεγάλο μέρος του τοπικού και μη πληθυσμού. 4)φθηνή πρώτη ύλη για τις επιχειρήσεις που σχετίζονται με τον τουρισμό (εστιατόρια , ξενοδοχεία κλπ.) 5)παραγωγή και αλίευση με συγκεκριμένα πρότυπα και όχι με επικίνδυνες μεθόδους για τη βιοποικιλότητα του κόλπου που συνήθως χρησιμοποιούνται από μεμονωμένους αλιείς(αλίευση του γόνου, υπεραλίευση, χρήση δυναμίτη, δίχτυα και άγκυρες που γίνονται αιτία να σκοτωθούν δελφίνια ή δαλάσσιες χελώνες , μόλυνση με καύσιμα και λάδια τα οποία χύνονται από βλάβη ή κλπ.) 5)μεγάλου μεγέθους επιχείρηση με ό,τι αυτό συνεπάγεται, όπως πώληση προϊόντων και εξαγωγιμότητά τους με πολύ σημαντικά οφέλη ακόμη και για το εμπορικό ισοζύγιο της χώρας. Όλα τα παραπάνω, σε σχέση και με τη δεινότητα των εποχών που διανύουμε σε οικονομικό επίπεδο ως έθνος αποκτούν μεγαλύτερη βαρύτητα , αν συνυπολογίσει κανείς και το γεγονός ότι: η Ελλάδα δεν αξιοποιεί όπως θα έπρεπε τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές και μία από αυτές είναι και η θάλασσα και δεύτερον η χώρα μας πάντα είχε μία υστέρηση σε σχέση με ευρωπαϊκές και μη χώρες ως προς την ανάπτυξη επιχειρήσεων που δεν είναι μικρομεσαίες, ή οικογενειακού τύπου, αλλά κινούνται σε άλλες οικονομίες κλίμακας. Βάζοντας λοιπόν σε μία ζυγαριά τα υπέρ και τα κατά αποφασίζει κανείς για το που υπάρχει το όφελος για την κοινωνία. Σε κάποια θέματα το όφελος θεωρώ προσωπικά, ότι ξεφεύγει από τα στενά τοπικά ή και χρονικά όρια για τη βιωσιμότητά μας ως οικονομική κοινωνία ,για τους λόγους που προανέφερα. Επίσης, πρέπει να γνωρίζουμε πόσο μετράται ή αποτιμάται αυτό το κατά. Επιπλέον, επειδή όπως έλεγε ο Σωκράτης πρέπει πάντα να λαμβάνουμε υπόψη μας τους ειδικούς , ας αφήσουμε αυτούς να μιλήσουν και όχι τον πάσα έναν που από άγνοια , πείσμα, ή για άλλος λόγους καταφέρεται ενάντια σε κάτι για το οποίο πολύ λίγα χειροπιαστά στοιχεία διαθέτει. Το ζύγισμα προέχει σε όλα πριν παρθούν οι αποφάσεις. Από καθαρά οικονομικής άποψης θεωρώ απαράδεκτο τον αφανισμό μίας τέτοιας επιχείρησης , όπως τα Ιχθυοτροφεία. Όπως θα έκανα το ίδιο αν έκλεινε ένα ξενοδοχείο, ή ένα εστιατόριο ή ένα κατάστημα και γενικά μία κερδοφόρος εταιρεία. Από την άλλη , υπάρχει πάντα οικονομικά η έννοια του οικονομικού φόρου-προστίμου , αλλά και η εφαρμογή μέτρων από τις ίδιες τις εταιρείες για την ελαχιστοποίηση της μόλυνσης, στην περίπτωση που αποδειχτεί κάτι τέτοιο. Αναλογιστείτε βέβαια πάντα όταν αναφέρεστε σε μόλυνση, ότι μία εταιρεία που έχει οργανωμένη παραγωγή και δράση παρακολουθείται και μπορεί να ελεγχθεί καλύτερα από ό, τι η δράση μεμονωμένω ατόμων. Και για να κάνω και λίγο το δικηγόρο του διαβόλου κι επιδή τυγχάνει να έχω ασχοληθεί στο παρελθόν, σ'αυτην την κακόμοιρη τη χώρα που ο καθείς βλέπει την καμπούρα του άλλου ,αλλά τη δική του ραχιτική πλάτη ποτέ δεν αντιλήφθηκε, θα ήθελα να γνωρίζω ποιες από τις επιχειρήσεις που δημιουργήθηκαν και για τις οποίες έπρεπε να είχε προηγηθεί περιβαλλοντική μελέτη τις έχουν υλοποιήσει. Βρείτε μου μία στην Κεφαλονιά που ζούμε και θα είμαι ευχαριστημένη. Κι αν έχουν υλοποιηθεί πως αποκτήθηκαν οι άδειες υπογραφής. Κι επειδή τυγχάνει να έχω γνωστούς , όπως δασολόγους, γεωλόγους , γεωπόνους κλπ. και να έχω παρακολουθήσει και τα αντίστοιχα σεμινάρια μαζί τους και οι οποίοι επιθυμούσαν να λάβουν αυτό το περιβόητο χαρτί (η νούμερο 27 αν θυμάμαι καλά άδεια όπου μπορούσε κάποιος να υπογράψει μία περιβαλλοντική) και βρήκαν τις πόρτες κλειστές.Μην ξεχνάτε εξάλλου ότι ζούμε σε μία χώρα όπου τα Ινστιτούτα, τα Δασαρχεία και λοιποί φορείς είναι απογυμνωμένα από το ανθρώπινο δυναμικό που θα τους άρμοζε με αποτέλεσμα να μην υπάρχει πρόληψη. Και ρωτώ, σε μία χώρα όπου πληρώνω ακριβά τον καφέ μου στην κάθε καντίνα , που υπερεκμεταλλεύται τον αιγιαλό, αυτό είναι ορθολογική και σωστή αξιοποίηση του φυσικού πόρου; Ή μήπως οι αναμνήσεις κάποιων σταματούν στην απεραντοσύνη του κόλπου που τον θαύμαζαν από μακριά και δε θέλουν να ξέρουν ότι σήμερα εμείς είμαστε οι ίδιοι που αφήνουμε το κουτάκι της μπύρας και τα αποτσίγαρα κληρονομιά στον επόμενο λουόμενο. Είμαστε εμείς οι ίδιοι που ανεχόμαστε να μας παρενοχολύν ηχητικά τα μηχανάκια του δρόμου , το στέρεο του γείτονα και τα οχτακόσια πενήντα ηχεία στο αυτοκίνητο του κάθε νεαρού που περνάει με καμάρι από την πλατεία. Είμαστε εμείς οι ίδιοι που όχι απλά δεν ανακυκλώνουμε , αλλά μας αρέσει να κάνουμε παζλ με σκουπίδια στους δρόμους που για μας φτιάχτηκαν κι εμείς τους χρησιμοποιούμε. Εμείς οι ίδιοι που αφήνουμε τα πρόβατα ανεξέλεγκτα στη γύρα καταστρέφοντας μόνοι μας τη βλάστηση για πάντα. Εμείς που δεν έχουμε αντιληφθεί γιατί π.χ. δε μας ενοχλεί και το λατομείο , που πιθανότατα όπως όλες οι επιχειρήσεις δεν τηρούν ευλαβικά το αξίωμα της τεχνικά και οικονομικά αποτελεσματικής αξιοποίησης των φυσικών πόρων, αλλά που όμως θα μας πειράξει και δικαίως αν θα αναγκαστεί να απολύσει κάποιους από μας. Εμείς λοιπόν όλοι που τελικά οικειοποιούμαστε τον κόλπο , αλλά το πεζοδρόμιο έξω από την πόρτα μας είναι κάποιου άλλου, εμείς που δεν έχουμε συνείδηση και τα λύματα από τα ξενοδοχεία μας δεν επηρεάζουν τους γυναικείους "κόλπους" μας (συγχωρείστε με για την έκφραση , αλλά κι εγώ γυναίκα είμαι) κατηγορούμε κάποιους ότι μολύνουν τον κόλπο. Ας κοιτάξουμε λίγο καλύτερα μέσα μας και ας αναλογιστούμε αν η ευθύνη των Ιχθυοτροφείων είναι μοναδική , γιατί αν δεν είναι (και πιστέψτε με υπάρχουν πολλών ειδών τρόποι για να αφανίσουμε τη φύση γύρω μας) θα πρέπει να αποτιμηθεί και συγκριτικά με αυτό το κάτι άλλο ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΜΑΛΛΟΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΤΣΟΥΝ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΛΛΟΙ ΑΚΟΜΗ ΣΤΗ ΓΩΝΙΑ!