Αρχική Ανάπτυξη ΥδατοκαλλιεργειώνΑΡΘΡΟ ΠΡΩΤΟ [Άρθρο 1 Σκοπός και περιεχόμενο]Σχόλιο του χρήστη WWF Ελλάς | 25 Μαΐου 2011, 16:43
Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Ακολουθεί ο σχολιασμός του WWF Ελλάς σε συγκεκριμένα άρθρα (5, 6 και 7), αναφορικά με το το σχέδιο της Κοινής Υπουργικής Απόφασης με τίτλο «Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τις Υδατοκαλλιέργειες» και όσον αφορά το θαλάσσιο σκέλος τους. Δυστυχώς το Ειδικό Πλαίσιο φαίνεται να αποτελεί μία προσπάθεια δημιουργίας ενός θεσμικού πλαισίου που θα νομιμοποιεί την υπάρχουσα κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα. Αν και θεωρητικά το Ειδικό Πλαίσιο είναι μία πραγματική ευκαιρία να αλλάξει το προφίλ των θαλάσσιων υδατοκαλλιεργειών ως προς το περιβάλλον και τις τοπικές κοινωνίες, το αποτέλεσμα είναι μάλλον απογοητευτικό αναφορικά με τις κατευθύνσεις λειτουργίας και ανάπτυξης του κλάδου που προτείνει. Συγκεκριμένα, πιστεύουμε ότι το Ειδικό Πλαίσιο θα έπρεπε να διερευνήσει και να αξιοποιήσει πρακτικές που θα βελτίωναν την κατάσταση του κλαδου των υδατοκαλλιεργειών από κάθε άποψη – ειδικά περιβαλλοντικά, όπως η βιολογική υδατοκαλλιέργεια και η απομάκρυνση των μεγάλων συγκεντρώσεων μονάδων όσο πιο μακριά από το παράκτιο περιβάλλον είναι δυνατό. Επίσης, υπάρχει το εξαιρετικά σημαντικό θέμα της ουσιαστικής εφαρμογής της νομοθεσίας και του ελέγχου στα πλαίσια της ελληνικής πραγματικότητας, το οποίο φυσικά δεν αντιμετωπίζεται μέσα από ένα ειδικό πλαίσιο χωροταξικού, αλλά απαιτεί την σχετική πολιτική βούληση. Σημειώνεται επίσης ότι το Ειδικό Πλαίσιο θα πρέπει να λάβει υπόψη την Οδηγία 2008/56 Οδηγία–Πλαίσιο για την θαλάσσια στρατηγική, η οποία αναφέρεται και στην πίεση που ασκείται στο θαλάσσιο περιβάλλον από δραστηριότητες όπως οι υδατοκαλλιέργειες (Παράρτημα ΙΙΙ, Πίνακας 2, Πιέσεις και επιπτώσεις). Τέλος, στο Παράρτημα Ι, Πίνακας 2, στην ΠΟΑΥ Μεσσηνίας παρουσιάζονται δύο νέες φάρμες τόνου, στη Ν. Σαπιέντζα και στη Ν. Σχίζα, με συνολική δυναμικότητα 1.500 τόνους/έτος, ενώ στην ΠΟΑΥ Εχινάδων, αναφέρεται η δυναμικότητα των 2.400 τόνων/έτος της υπάρχουσας αδειοδοτημένης φάρμας. Πρέπει να αναφερθεί, ότι εκτός από το γεγονός ότι είναι απαράδεκτο για το Υπουργείο ΠΕ.Κ.Α. να σχεδιάζει τη δημιουργία νέων φαρμών πάχυνσης ερυθρού τόνου και την αύξηση δυναμικότητας της υπάρχουσας φάρμας για ένα είδος υπό εξαφάνιση, ο σχεδιασμός είναι αντίθετος με τη διεθνή νομοθεσία που διέπει τη δραστηριότητα. Συγκεκριμένα, μέχρι και το 2013, η Ελλάδα έχει δικαίωμα για πάχυνση 785 μετρικών τόνων ετησίως, στη μόνη φάρμα (στις Ν. Εχινάδες) που έχει άδεια να λειτουργήσει, με το συγκεκριμένο tonnage για αυτά τα έτη (ICCAT, Doc. No. PA2-601/2009).