Αρχική Ανάπτυξη ΥδατοκαλλιεργειώνΑΡΘΡΟ ΠΡΩΤΟΣχόλιο του χρήστη ΓΙΟΥΚΙΚΟ ΚΡΟΝΤΗΡΑ | 26 Μαΐου 2011, 13:09
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΓΙΟΥΚΙΚΟ ΚΡΟΝΤΗΡΑ' | 26 Μαΐου 2011, 13:09

    Εργάζομαι σχετικά λίγο καιρό στον κλάδο των Ιχθυοκαλλιεργειών και συγκεκριμένα στα Ιχθυοτροφεία Κεφαλονιάς. Ό,τι επιστημονικό ή εμπειρικό πειστήριο ή σχόλιο ήταν να κατατεθεί σε σχέση με το προτεινόμενο πλαίσιο χωροταξικού σχεδιασμού των ιχθυοκαλλιεργειών στην Ελλάδα, έχει διατυπωθεί πάνω κάτω, και από λαμπρά ονόματα. Αυτό που έχω να καταθέσω, είναι απλά αυτό που με λυπεί και μου λείπει στην Ελλάδα από την άλλη μισή μου καταγωγή, την Ιαπωνική: οι Έλληνες δεν έχουμε ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ. Σε ΚΑΝΕΝΑΝ. Δεν εμπιστευόμαστε ούτε την σκιά μας. Κατά συνέπεια δεν εμπιστευόμαστε ούτε τους συνανθρώπους μας, ούτε τους εκλεγμένους εκπροσώπους μας, ούτε τις δομές, ούτε την ουσία των κανονισμών, ούτε την λειτουργία τους. Δεν εμπιστευόμαστε ότι κάτι μπορεί να γίνεται για το γενικότερο καλό, γιατί απλά είμαστε προκατειλημμένοι ότι όλα γίνονται εις βάρος μας, για την εκμετάλλευσή μας και το κέρδος των λίγων, στους οποίους δεν ανήκουμε. Και για αυτό δεν συμμετέχουμε σε εποικοδομητικές συζητήσεις, συνεργασίες, οράματα, προσπάθειες, έργα. Προτιμάμε-γιατί είναι πιο εύκολο και σύμφωνο με τον «φόβο» μας- να καθόμαστε ΑΠΕΝΑΝΤΙ, ΕΝΑΝΤΙΟΙ, σε κάθε τι δεν το ορίζουμε και δεν το γνωρίζουμε, παρά να πάμε ΚΟΝΤΑ, να το μάθουμε και να το κατανοήσουμε, και να βάλουμε κι ένα χεράκι προς την σωστή κατεύθυνση. Πηγαίνουμε στον γιατρό, συμβουλευόμαστε τον δικηγόρο, αγοράζουμε από τον προμηθευτή, ψηφίζουμε τον πολιτικό, αλλά δεν εμπιστευόμαστε κανέναν από αυτούς και επιμένουμε να ζούμε σε μια κατάσταση διαρκούς αντίδρασης, χωρίς όμως να έχουμε να αντιπροτείνουμε κάτι. Αν-αν λέω- υπήρχε λίγη ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ στο αίμα των Ελλήνων, τότε ίσως και οι αρμόδιοι-από τον κηπουρό που είναι υπεύθυνος για την κατάσταση του κήπου μας μέχρι τον πρωθυπουργό της χώρας-να ένιωθαν τη σιγουριά και το χρέος να προσπαθήσουν όσο περισσότερο μπορούν να επιβεβαιώσουν και να ανταμείψουν την εμπιστοσύνη του κόσμου, και όχι να τελούν υπό τον διαρκή φόβο της απόρριψης, της απόλυσης, της εκτός ορίων αντίδρασης και του τελικού μηδενισμού κάθε εποικοδομητικής προσπάθειας. Οι συμπατριώτες μου από την Ιαπωνική μου πλευρά, δείχνουν εμπιστοσύνη στις δομές, στις κυβερνήσεις, στους συνανθρώπους τους, εμπιστοσύνη του μεγέθους «ξέρω ότι ό,τι κάνετε είναι για το καλό το δικό μου και της χώρας μας», και δουλεύουν και λειτουργούν προς αυτή την κοινή κατεύθυνση, καταφέροντας να διατηρούν και τις παραδόσεις, την φύση, την κληρονομιά τους. Η απεργία τους συνίσταται στο να εργαστούν κανονικά φορώντας ένα περιβραχιόνιο που υποδηλώνει την αντίθεσή τους , όχι στο να παγώσουν τα πάντα στην πόλη τους και στη χώρα. Ξέρουν ότι κοινός σκοπός όλων των κατοίκων είναι η πρόοδος της χώρας, ξέρουν ότι οι καλύτερες πιθανότητες να έχουν ποιοτική ζωή και αυτοί και τα παιδιά τους και οι επόμενες γενιές είναι μέσα σε μια χώρα που λειτουργεί καλά και προοδεύει, και με αυτή την εμπιστοσύνη πορεύονται. Γνωρίζουν ποια είναι τα οφέλη και ποια τα ρίσκα σε κάθε τι, δέχονται ότι στις εποχές που ζούμε και με τις απαιτήσεις που έχουμε δημιουργήσει εμείς οι ίδιοι, τα πάντα είναι θέμα ισορροπίας, και κάνουν ό,τι καλύτερο μπορεί ο καθένας, αναλαμβάνοντας την ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΤΟΥ ΕΥΘΥΝΗ, πιστεύοντας ότι αυτό θα κάνουν και όλοι οι άλλοι ώστε να πάνε όλα κατ’ ευχήν. Ένας τραυματίας Ιάπωνας στις καταστροφές της Φουκουσίμα, ζητάει συγνώμη από τους τραυματιοφορείς που έχουν έρθει να τον περιμαζέψουν, συγνώμη γιατί τους δημιουργεί αναστάτωση, γιατί τους βάζει σε κόπο, και ίσως να τους απασχολεί ενώ θα έπρεπε να πάνε να σώσουν κάποιον άλλο πρώτα. Στην Ελλάδα ένας οποιοσδήποτε τραυματίας στρέφεται στην κάμερα και καταλογίζει ευθύνες στην πολιτεία και τους συνανθρώπους του που δεν έφτασαν εγκαίρως να τον βγάλουν από την λάσπη, κι ας είναι ευθύνη του που έχτισε το σπίτι του μέσα στο δάσος που πρώτα έκαψε για να το κάνει οικοδομήσιμο, και δεν υπολόγισε ότι εξίσου εύκολα πιάνει φωτιά και το υπόλοιπο δάσος. ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ. Θα έκανε τόσο μεγάλη διαφορά… Και στους μεν-σε αυτούς που θέλουν να πράξουν- και στους δε-αυτούς που θέλουν να αντιδράσουν. Μέχρι να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, δεν βλάπτει να αναζητούμε πραγματικά στοιχεία σχετικά με αυτά που αμφισβητούμε. Τα Ιχθυοτροφεία Κεφαλονιάς ακολουθούν μια τακτική διαφάνειας και διαθέτουν όσα στοιχεία θέλει να μελετήσει καθένας, πριν αρχίσει να αντιδρά. Σκοπός τους είναι το καλό όλων-της επιχείρησης, των εργαζομένων, του περιβάλλοντος, της κοινωνίας, της οικονομίας της χώρας, του ανθρώπου και του συνανθρώπου, των επόμενων γενιών- και καλεί όσους θέλουν να έρθουν κοντά να μάθουν, να ενημερωθούν, μήπως και μπορέσουν επιτέλους να ΕΜΠΙΣΤΕΥΘΟΥΝ και να υπάρξει επιτέλους πρόοδος, πρόοδος για όλους. Γιούκικο Κροντηρά, Βιολόγος/Ωκεανογράφος