• Σχόλιο του χρήστη 'ΤΣΟΓΙΑΣ Γρηγόριος' | 6 Ιανουαρίου 2010, 12:05

    Αγαπητέ κα Υπουργέ, Οι παρακάτω σκέψεις είναι μία περίληψη γενικού περιεχομένου σχετικά με το νόημα των επιδοτήσεων στα φωτοβολταϊκά. Συγκρίνοντας κάποιος δεδομένα των χωρών της Ευρώπης με μεγάλη εμπειρία και μακροχρόνια ενασχόληση με το θέμα των ΑΠΕ, διαπιστώνουμε πως η χώρα μας έχει οικονομικά μία από τις ευνοϊκότερες νομοθεσίες. Έχει όχι μόνο την μεγαλύτερη τιμή μεταπώλησης της παραγόμενης κιλοβατώρας, αλλά και γεωγραφικά περίπου 40% περισσότερη ηλιοφάνεια από ότι π.χ. η Γερμανία. Λαμβάνοντας δε υπόψη και τον αναπτυξιακό νόμο 3299/2004 διαπιστώνουμε πως είμαστε στην Ευρώπη η μόνη χώρα που επιδοτεί την επένδυση στα φωτοβολταϊκά με έως και 40% του κόστους εγκατάστασης. Αυτή η επιδότηση ίσως είχε νόημα το 2006 όταν ψηφίστηκε ο νόμος 3468 και η τιμή κατασκευής και εγκατάστασης ενός ΜWatt ήταν περίπου διπλάσια από ότι σήμερα, δηλαδή 6.000.000€. Το γερμανικό μοντέλο σύμφωνα με το «Spiegel Online» κοστίζει μακροπρόθεσμα (για είκοσι χρόνια) στο γερμανό φορολογούμενο 27.000.000.000€ το χρόνο, πράγμα που αναλογεί περίπου σε 337,5€ ανά πολίτη το χρόνο! Η συμβουλή της ηλιακής ενέργειας στις συνολικές ενεργειακές ανάγκες στη Γερμανίας είναι με 1% πολύ ελάχιστη. Βέβαια η ηλιακή ενέργεια δημιούργησε στη Γερμανία 80.000 άμεσες εργατικές θέσεις στον τομέα αυτό και άλλες περίπου 300.000 έμμεσες εργατικές θέσεις. Στην Ελλάδα σχεδιάζεται να εγκατασταθούν σε πρώτο βήμα φωτοβολταϊκές μονάδες με συνολική εγκατεστημένη ισχύς 800 ΜW. Η μεταπώληση της παραγωγής ρεύματος από αυτά, με κατά μέσο όρο 0,40 €ct/kWh σημαίνει κόστος ετησίως της τάξεως των 451.347.840€, δηλαδή περίπου 45 € ανά πολίτη. Δεν γνωρίζω αν το ποσό αυτό καλύπτεται από τον φόρο στον λογαριασμό της ΔΕΗ για τις ΑΠΕ, ούτε γνωρίζω πόσες πρωτογενείς θέσεις εργασίας δημιουργήσαμε στις ΑΠΕ. Στον συλλογισμό αυτό δεν λάβαμε επίσης υπόψη το κόστος για ρίπους που πληρώνουμε ή θα πληρώνουμε στο μέλλον αν δεν γίνουν τα 800 ΜW. Ας δούμε το κόστος των επιδοτήσεων: Το κόστος επιδοτώντας με 40% τις φωτοβολταϊκές εγκαταστάσεις, δηλαδή τα 800 MW, που σχεδιάζονται έχει ως εξής: Προβλεπόμενες επιδοτήσεις για μελλοντικές μονάδες των 800ΜW Κόστος εγκατάστασης ανά ΜW 3.000.000€ Συνολικό κόστος των επενδύσεων 2.400.000.000€ Κόστος επιδότησης της τάξεως του 40% 960.000.000€ Το κόστος κατασκευής ενός εργοστασίου παραγωγής 30 ΜΒ ετησίως ανέρχεται περίπου στα 80.000.000€. Αυτό αναλογεί με 12 εργοστάσια δυνατότητας παραγωγής 30 ΜW το κάθε ένα ετησίως. Η συνολική παραγωγή των 12 εργοστασίων ανέρχεται στα 360MW ετησίως. Οι θέσεις εργασίας υπολογίζονται με 120 ανά εργοστάσιο, δηλαδή για τα 12 εργοστάσια περίπου 1440 θέσεις εργασίας. Ερωτήματα 1. Υπάρχει οικονομικά καλύτερη εναλλακτική από τις επιδοτήσεις του 40% των φωτοβολταϊκών επιδοτήσεων; Το παράδειγμα μας δείχνει πως μπορούμε να δημιουργήσουμε έως και 12 μονάδες παραγωγής φωτοβολταϊκών, όπως αυτή της heliosphera στην Τρίπολη καθώς και 1.440 εργατικές θέσεις με ετήσια παραγωγή 360 ΜW με το ίδιο κόστος που ισοδυναμεί με τις συνολικές επιδοτήσεις, δηλ. με τα 960.000.000€. Ερώτημα 2: που τίθεται με τις επιδοτήσεις είναι το εξής. Εκείνο που μπορεί να επιδοτηθεί σύμφωνα με το αναπτυξιακό τώρα, είναι μόνο τα μεγάλα έργα, δηλαδή της τάξεως πάνω από 100.000 Ευρώ. Τα μικρότερα έργα < 20ΚWp, δηλαδή οι περίφημες «εικοσάρες» ή οι μικρές μονάδες σε στέγες δεν μπορούν να μπουν στον αναπτυξιακό. Εδώ οφείλω να πω πως το μοντέλο που ακολούθησε η Ελλάδα με τους οικιακούς ηλιακούς για παροχή ζεστού νερού υλοποιήθηκε γρήγορα και έφερε την χώρα μας για πολλά χρόνια στην πρώτη θέση στην Ευρώπη. Μία παρόμοια επιδότηση θα ήταν σίγουρα και πιο δίκαιη, από ότι η σημερινή πού όντος πριμοδοτεί τα πολύ μεγάλα έργα, (ελληνικά και ξένα), τη στιγμή μάλιστα που ο ενεργειακός εξοπλισμός είναι προ το παρόν κατά κύριο λόγο μόνο εισαγωγής. Συμπέρασμα: Μόνο με ένα μοντέλο παρόμοιο με αυτό των ηλιακών θα εξασφάλιζε ίδια μεταχείριση όλων των επενδυτών, μικρών και μεγάλων. Ερώτημα 3: Γιατί να μπορούν π. χ. γερμανικές τράπεζες εκμεταλλευόμενες το ευνοϊκό νομικό πλαίσιο και την περισσότερη ηλιοφάνεια να εκδίδουν ενεργειακά αμοιβαία κεφάλαια, μάλιστα δε όταν ο εξοπλισμός είναι κυρίως γερμανικός, που σημαίνει πως οι εργατικές θέσεις μένουν στην Γερμανία ή ακόμη και στην Κίνα. Η πρόταση μας είναι συνεπώς να συνδυαστούν οι επιδοτήσεις με την δυνατότητα δημιουργίας εργατικών θέσεων στην Ελλάδα, κάτι παρόμοιο που ισχύει και τις χώρες όπως η Ισπανία και κυρίως η Γερμανία στην Ευρώπη. Αντί αυτού θα μπορούσε ίσως να επιδοτηθούν οι μονάδες παραγωγής φωτοβολταϊκών πλαισίων. Γρηγόριος Τσόγιας, Οικονομολόγος, καθηγητής Οικονομικών, απόφοιτος, απόφοιτος του Ελ. Πανεπιστημίου Βερολίνου, σύμβουλος φωτοβολταϊκών, DGS Berlin Διευθυντής της helio-energy ο. e. βλέπε www.helio-energy.com info@helio-energy.com