Αρχική Ανάπτυξη ΥδατοκαλλιεργειώνΑΡΘΡΟ ΠΡΩΤΟΣχόλιο του χρήστη ΣΤΑΥΡΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ | 27 Μαΐου 2011, 19:53
- Αρχική
- Πρωθυπουργός της Ελλάδας
- Ανοικτή Διακυβέρνηση
- Δικτυακός Τόπος Υπουργείου
- Διαβουλεύσεις Υπουργείων
|
Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
ΣΤΑΥΡΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ Γεωπόνος-Υδροβολόγος(DEA) Με αφορμή την επιστολή του Πανελλήνιου Συλλόγου Ιχθυολόγων του Δημοσίου προς την Διοίκηση, και τις ενστάσεις που προβάλει για την συμμετοχή του κλαδικού οργάνου στο υπό διαβούλευση σχέδιο, θα ήθελα να ρωτήσω πως, πότε και με ποιό τρόπο το επιστημονικό δυναμικό του Συλλόγου έχει συμβάλει με εμπεριστατωμένες μελέτες ή/και δημιουργικές προτάσεις στην διευθέτηση των χωροταξικών, περιβαλλοντικών και κοινωνικοοικονομικών θεμάτων που αντιμετωπίζει ο κλάδος επί 25+ έτη, στο πεδίο εφαρμογής. Με ποιόν - επιστημονικά τεκμηριωμένο - τρόπο υποστήριξαν τον ανώνυμο Ιχθυοκαλλιεργητή που αντιμετωπίζει καθημερινά διαρκείς ενστάσεις για τη συνέχιση της λειτουργίας του, από δήθεν "εξωραιστικούς" και "περιβαλλοντικούς" κοινοτικούς συλλόγους, καθώς και ανεκδιήγητα Δημοτικά ή (τέως) Νομαρχιακά Συμβούλια ; Η πρόταση των Ιχθυολόγων του Δημοσίου για την "μη έγκριση της ΣΜΠΕ" και την "έναρξη συζήτησης από μηδενική βάση"(!), αποδεικνύει την ουσιαστική απουσία τους από τις ανάγκες και την αγωνία που βιώνει ο κλάδος της Ελληνικής Ιχθυοκαλλιέργειας για το μέλλον του. Γνωρίζουν άριστα ότι με την πρόταση αυτή εισηγούνται την διατήρηση του τέλματος που δημιουργεί η διαχρονική απουσία θεσμικού πλαισίου για την νόμιμη λειτουργία του κλάδου. Η Ιχθυοκαλλιέργεια αποτελεί επιστημονικά και επιχειρηματικά μία εξαιρετικά σύνθετη και απαιτητική δραστηριότητα με πολλαπλούς κινδύνους για τα σημαντικά επενδεδυμένα κεφάλαια που απαιτεί η λειτουργία της. Στη χώρα μας εκτός από τις αντικειμενικές λειτουργικές δυσκολίες, ο κλάδος ειναι υποχρεωμένος να απασχολείται επιπρόσθετα με την εξεύρεση λύσεων για την νόμιμη λειτουργία του, χωρίς να ευθύνεται. Η στάση και η αντίληψη των επιστημονικών φορέων του Δημοσίου, που την κρίσιμη αυτή περίοδο θα έπρεπε να λειτουργούν ως οι βασικοί αρωγοί στην προσπάθεια της Πολιτείας να πράξει - με καθυστέρηση δεκαετιών - το αυτονόητο για κάθε πολιτισμένη χώρα, δημιουργεί τουλάχιστον μελαγχολία.