Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Αλεξόπουλος Κωνσταντίνος' | 8 Ιουνίου 2011, 22:23

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Από την δημοσίευση του χάρτη ο οποίος απεικονίζει το δυτικό τμήμα της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης προκύπτουν αμείλικτα και ζωτικού ενδιαφέροντος ερωτήματα: 1.Δεδομένου ότι η Σύμβαση για το (νέο) Δίκαιο της Θάλασσας, του Montego Bay, Jamaica, της 10ης Δεκ. 1982, καθορίζει ότι το εκάστοτε παράκτιο κράτος δικαιούται να ανακυρήξει μονομερώς την ΑΟΖ του, κατά πόσο αυτό επαληθεύεται για την Ελλάδα? Ανακυρήξαμε ΑΟΖ με την Λιβύη με τον ''αέρα'' του νομίμου δικαιώματος του Διεθνούς Δικαίου?κάνοντας χρήση του νομίμου δικαιώματός μας? Αν ναι, που θα το ευχόμουν, τότε με επιφυλακτική αισιοδοξία, θα ανάμενα ακόμα καλύτερες κινήσεις με τον γείτονα στην Ανατολή.... Αν πράγματι την ανακυρήξαμε μονομερώς και αυτοδικαίως, δεν θα έπρεπε οι Λίβυοι να αντιδράσουν, να δηλώσουν κάτι, να συμφωνήσουν ή να διαφωνήσουν? Δεν ακούσαμε κάτι.....Μήπως τούτο σημαίνει μυστική διαπραγμάτευση με ότι θετικό ή αρνητικό συνεπάγεται? 2. Στον δημοσιευμένο χάρτη, εμφανώς-και αυτοδικαίως-συμπεριλαμβάνεται η Γαύδος. Η οποία είναι νήσος και όχι βραχονησίδα, με μόνιμο πληθυσμό, και συνεπώς έχει υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Μα τόσα χρόνια, οι Λίβυοι δεν την αναγνώριζαν παρά το δίκαιο που έχουμε με το μέρος μας.Τώρα ξαφνικά, με την Λιβύη βαλλόμενη, κάναμε το αυτοδίκαιο, εκμεταλλευόμενοι την συγκυρία? Η Γαύδος υπήρξε διεκδικούμενη από τους Λίβυους-ενεργειακά και γεωπολιτικά κατ΄επέκταση-τώρα τι έγινε? 3. Η Σύμβαση του 1982, ορίζει πως η ΑΟΖ μετράται από τις ηπειρωτικές και νησιωτικές ακτές του παράκτιου κράτους μέχρι τα 200 ναυτικά μίλλια (ήτοι 370,3 χλμ. προς την θάλασσα). Σε περίπτωση που δεν υπάρχει τέτοια γεωγραφική δυνατότητα, τότε εφαρμόζεται η αρχή ''της μέσης γραμμης'', όπως ακριβώς φαίνεται στον χάρτη. Ως εδώ καλά. Τότε μοιράζοντας την απόσταση μεταξύ ελληνικής και λυβικής ακτογραμμής, οι δύο συνορεύουσες Ζώνες, εφάπτονται εντός του Κόλπου της Σύρτης. Αυτό στο χάρτη δεν φαίνεται.Γιατί??? Εκείνο που φαίνεται είναι πως η μέτρηση για την Λιβύη, στον ελληνικό χάρτη, ξεκινά από την νοητή γραμμή η οποία ενώνει τα άκρα του Κόλπου της Σύρτης. Δηλαδή, το ίδιο το ελληνικό υπουργείο,μέτρησε με αφετηρία όχι την λιβυκή ακτή ως όφειλε, αλλά την ευθεία που ενώνει τα άκρα του Κόλπου? Έχουμε επιλεκτική εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου? Προς τι η παραχώρηση, αν έγινε έτσι βέβαια? Τουλάχιστον, αν δεν υπάρχει η απαραίτητη συνολική ισχύς για την de facto κατοχύρωση των ελληνικών δικαιωμάτων (γιατί de jure υπάρχει κατοχύρωση)δεν θα έπρεπε να υπάρχει ισχυρή διεκδίκηση, ώστε όσο ήταν δυνατόν να κερδηθεί στη Σύρτη, σε αυτήν την εύνοική συγκυρία αναφορικά με την διαπραγματευτική κατάσταση των Λιβύων στην παρούσα? Πως φτάσαμε εδώ? Τέλος, δεν θα ήθελα να παραβλέψω ότι σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι στις αρμόδιες θέσεις του υπουργείου, που αφανώς παλεύουν για το καλό της χώρας. Η προσπάθεια που έγινε, αξίζει, μα δεν πρέπει να παραχωρηθεί τίποτα από τα δικαιούμενα, χωρίς σκληρότατη διαπραγμάτευση, ώστε να μεγιστοποιηθούν τα οφέλη. Στο κάτω-κάτω, το μάξιμουμ της δυτικής ΑΟΖ είναι νομικά και εθιμικά κατοχυρωμένο. Γιατί όχι και πρακτικά-ρεαλιστικά? Είναι θέμα όλων των μελλοντικών γενεών Ελλήνων,και θεμέλιο για την επάνοδο της χώρας σε αξιοπρεπή επίπεδα ισχύος, αξιοπρέπειας και διεθνούς αναγνώρισης δικαιωμάτων της στην Κεντρική Μεσόγειο (δυτική ΑΟΖ), όσο και στην Ανατολική Μεσόγειο (ανατολική ΑΟΖ)