Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
- Το Τέλος Ανάπτυξης Βιομηχανικών Περιοχών παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος από λιγνιτικούς σταθμούς δε συνιστά Τέλος με τη στενή έννοια του όρου, ήτοι δεν επιβάλλεται στη Δ.Ε.Η. ως ανταπόδοση σε συγκεκριμένες υπηρεσίες ή έργα που λαμβάνει από την πρωτοβάθμια τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά ως αντιστάθμισμα έναντι των εξωτερικών αντιοικονομιών που η Δ.Ε.Η. προκαλεί σε αυτές τις περιοχές. Ουσιαστικά, το εν λόγω Τέλος αποτελεί οιωνεί φόρο προς τις βιομηχανικές περιοχές παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος από λιγνιτικούς σταθμούς. - Οι βιομηχανικές περιοχές παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από λιγνιτικούς σταθμούς, σύμφωνα με το άρθρο 20 του ν. 2446/1996, δεν ορίζονται επ' ακριβώς, ωστόσο, είναι ευνόητο ότι αυτές αφορούν τις περιοχές όπου με οργανωμένο τρόπο και σε ευρεία κλίμακα, παράγεται ηλεκτρικό ρεύμα, από λιγνιτικούς σταθμούς. - Εάν ο Νομοθέτης επιθυμούσε να επιβάλλει αυτό το Τέλος σε περιοχές μη χαρακτηρισμένες ως "Βιομηχανικές Περιοχές Παραγωγής Ηλεκτρικού Ρεύματος από Λιγνιτικούς Σταθμούς", κάλλιστα θα έκανε ειδικότερη μνεία, ήτοι, θα προέβλεπε το Τέλος να επιβάλλεται και σε περιοχές που παράγεται ηλεκτρικό Ρεύμα από Α.Π.Ε. ή από Φυσικό Αέριο ή από άλλο ενεργειακό καύσιμο, διάφορο του λιγνίτη. - Δεν περιέλαβε ο Νομοθέτης καμία τέτοια διάταξη, γιατί επιδίωκε να αποδίδεται αυτό το Τέλος μόνο στις προαναφερόμενες περιοχές, για τους ειδικότερους σκοπούς που είχε στο πνεύμα του. Από τα ανωτέρω, γίνεται κατανοητό ότι το Τέλος, όπως αναφέρεται (Τέλος Ανάπτυξης Βιομηχανικών Περιοχών Παραγωγής Ηλεκτρικού Ρεύματος από Λιγνιτικούς Σταθμούς)έχει συγκεκριμένο χωρικό προσδιορισμό, ήτοι επιβάλλεται αποκλειστικά υπέρ των περιοχών, στα διοικητικά όρια των των οποίων είναι εγκαταστημένοι λιγνιτικοί σταθμοί. Λιγνιτικοί Σταθμοί στον ελλαδικό χώρο, έως σήμερα, λειτουργούν στα διοικητικά όρια συγκεκριμένων πρωτοβάθμιων ΟΤΑ των Νομών Αρκαδίας, Κοζάνης και Φλώρινας. Ως εκ τούτου, η απόδοση αυτού του Τέλους υπέρ άλλων φορέων, πέραν αυτών των πρωτοβάθμιων Ο.Τ.Α., όπως προτείνεται στο Σχέδιο της Παρούσας Υπουργικής Απόφασης, ήτοι υπέρ και των οικείων Περιφερειών Πελοποννήσου και Δυτικής Μακεδονίας, συνιστά ακύρωση της ονομασίας του Τέλους και κατάφορη παράβαση του Νόμου με τον οποίο θεσπίσθηκε, καθώς οι εν λόγω Περιφέρειες δε μπορούν να χαρακτηρισθούν στο σύνολό τους ως Βιομηχανικές Περιοχές Παραγωγής Ηλεκτρικού Ρεύματος, καθ' ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Κατά συνέπεια, η απόδοση μέρους του Τέλους στις αιρετές Περιφέρειες είναι από το Νόμο άκυρη. Η μόνη λύση για να είναι θεμιτή η εισαγωγή τέτοιας διάταξης στη νέα Υπουργική Απόφαση είναι να αλλάξει ο τίτλος του Τέλους, κατά τρόπο που να αίρει την χωρική αποκλειστικότητα της απόδοσής του σε βιομηχανικές περιοχές παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος. Για να γίνει αυτό πρέπει να αλλάξει το άρθρο 20. Σε διαφορετική περίπτωση, η απόδοση του Τέλους πρέπει να είναι αποκλειστικά υπέρ των πρωτοβάθμιων Ο.Τ.Α. Πέραν αυτού του άρθρου, οι προτεινόμενες διατάξεις του Σχεδίου της Υπουργικής Απόφασης είναι αρκετά σωστές, με την προϋπόθεση ότι μπορούν να προσαρμοσθούν στο παραπάνω πνεύμα.