Αρχική Έκδοση Αδειών Δόμησης & Ελέγχου ΚατασκευώνΆρθρο 21 ΑρμοδιότητεςΣχόλιο του χρήστη Μαρία Φραντζή | 31 Ιουλίου 2011, 18:38
  • Σχόλιο του χρήστη 'Μαρία Φραντζή' | 31 Ιουλίου 2011, 18:38

    Συνεχίζοντας στη λογική που ανέπτυξα για τον ρόλο των ΣΑ και προβάλλοντάς τη στις αρμοδιότητές τους θυμίζω πως: "Η αντίδραση στους ταχείς, μεταπολεμικά, ρυθμούς αντικατάστασης του κτιριακού αποθέματος και η συνειδητοποίηση της διαφοράς σύγχρονου και παραδοσιακού περιβάλλοντος ζωής, δημιούργησαν την αφετηρία της ζήτησης χώρων με στοιχεία και δομή παραδοσιακή και τη νομιμοποίηση αυτής της ζήτησης. Η διατήρηση κρίθηκε απαραίτητη τότε για να εξασφαλίσει την εικόνα της εξέλιξης του αρχιτεκτονικού περιβάλλοντος, σαν παράγοντας ανάσχεσης της δημογραφικής υποβάθμισης και σαν μέσο αποφυγής της ομοιομορφοποίησης των ελληνικών οικισμών στα κερδοσκοπικά πρότυπα που επέβαλε η δυναμική της στρεβλής μεταπολεμικά ανάπτυξης των αστικών κέντρων που είχε εκτοπίσει για αρκετές, καθοριστικές δεκαετίες την παραδοσιακή κατασκευή τόσο στον τεχνικό τομέα όσο και στα αισθητικά πρότυπα. Έτσι πρόκυψαν τα διατάγματα του 78, σαν προσωρινή λύση άμεσης επέμβασης μέχρι να μελετηθούν ολοκληρωμένα οι οικισμοί και να διαμορφωθεί το πλαίσιο της ουσιαστικής τους προστασίας. Το κράτος δηλαδή, πριν τριάντα χρόνια, αντιλαμβάνεται τη «ζήτηση» για παράδοση και προσπαθεί να διατηρήσει ένα «όμορφο», τουριστικά καταναλώσιμο σκηνικό. Επικρατεί τελικά η χρήση του παραδοσιακού στοιχείου με τρόπο που το βγάζει από τη συνολική ιστορική του διάσταση παίζοντας ανασχετικό ρόλο στην κοινωνική και πνευματική ανανέωση. Η έκφραση αυτού του ρόλου είναι η χρήση των στοιχείων της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς ανεξέλεγκτα". Στον αντίποδα της διαμορφωμένης σήμερα προβληματικής προσέγγισης πρέπει να δοθεί έμφαση στον τρισδιάστατο χώρο να προσδιορίζονται τα χαρακτηριστικά του αστικού ιστού και η σχέση των όγκων των κτισμάτων με τον ιστό. Το ζητούμενο είναι η ρύθμιση του φυσικού χώρου μέσα από τον έλεγχο των αντιθέσεων/ανταγωνισμού στην κατασκευή του οικιστικού ιστού. Την απάντηση στο παραπάνω πρόβλημα μπορούν να δίνουν όσοι είναι εκπαιδευμένοι στην προσέγγιση του χώρου με τρόπο που αναλύει και συνθέτει τα χαρ/κά του και αυτοί είναι μόνο οι αρχιτέκτονες (βλ. αναφορές στο σχόλιο του Γιάννη Ζερβού) Με βάση όλα τα παραπάνω συντάσσομαι με την άποψη των συναδέλφων που υποστηρίζουν την τροποποίηση των αρμοδιοτήτων των ΣΑ και ειδικότερα της παρ. 1 ε του άρθρου 21 (Ανδρέας Μαριάτος, Γιώργος Μαδεμοχωρίτης, Γιαάννης Ζερβός, Βασίλης Καραχάλιος, Δημ. Καρύδης..). Κλείνοντας θέλω να επισημάνω ότι κάθε κτισμένος χώρος αποτελεί στοιχείο που παραδίδεται στις μελλοντικές γενιές. Η συνειδητοποίηση της πραγματικότητας αυτής διευρύνει τον ορισμό της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς και οδηγεί στην αναγκαιότητα της απλοποίησης των γενικών αρχών που καθορίζουν την αρχιτεκτονική δημιουργία και αφορούν στο σύνολο της χώρας. Είναι αναγκαίο λοιπόν να θεσμοθετηθεί ο νέος απλός και ευέλικτος ΑΟΚ (Αρχιτεκτονικός Οικοδομικός Κανονισμός). Ένας Οικοδομικός Κανονισμός που θα εξειδικεύεται από την κάθε Τοπική Κοινωνία – Εξουσία με βάση και την επιστημονική προσέγγιση μελετών Αστικού Σχεδιασμού και όχι απλά με την Καταγραφή Μορφολογικών Στοιχείων. Έτσι θα καθιερώνει τον μέγιστο σταθερό όγκο σε κάθε κτήριο, και θα ρυθμίζει την οικιστική ανάπτυξη με σεβασμό στις ισχύουσες Διεθνείς Συμβάσεις και στο σημερινό και μελλοντικό μας περιβάλλον.