Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Κώστας Ιατρού' | 8 Ιανουαρίου 2010, 13:25

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ιατρού Κωνσταντίνος, Φυσικός. Κα Υπουργέ H προώθηση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) και οι σημαντικές αλλαγές που προτείνονται στο νέο σχέδιο νόμου θα καθορίσουν τη μελλοντική πορεία του τόπου μας. Οι ΑΠΕ αν συνδυαστούν με σοβαρή μείωση της ενεργειακής κατανάλωσης, με ριζική αλλαγή του υπερκαταναλωτικού τρόπου ζωής μας αλλά και με τη βιώσιμη ανάπτυξη της χώρας μας θα δώσουν λύση στο ενεργειακό μας πρόβλημα, αλλά και λύση στο τεράστιο πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής. Αν όμως δούμε τις ΑΠΕ αποκομμένες και μόνο υπό το πρίσμα της στρεβλής οικονομικής ανάπτυξης και της επιχειρηματικότητας του σύντομου και εύκολου κέρδους, τότε όχι μόνο δεν θα λύσουμε τα παραπάνω προβλήματα αλλά θα τα εντείνουμε. Πιστεύω ότι εκτός των άλλων μεγάλη σημασία πρέπει να δοθεί στα παρακάτω σημεία: 1) ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΟΡΥΚΤΩΝ ΚΑΥΣΙΜΩΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΕΞΑΝΤΛΗΤΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΠΟΡΟ ΤΩΝ -ΑΠΕ- Η μείωση των αποθεμάτων των ορυκτών καυσίμων, με συνέπεια την αύξηση των τιμών τους (το πετρέλαιο έφτασε στιγμιαία στα 157 δολάρια το βαρέλι), και οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου που προκαλούν καθιστούν επιτακτική την αντικατάστασή των ορυκτών καυσίμων από ΑΠΕ. Η αντικατάσταση θα γίνει σταδιακά και με εντεινόμενο ρυθμό. 2) ΕΚΤΕΤΑΜΕΝΗ ΗΜΙΕΚΒΙΟΜΗΧΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΥΠΑΙΘΡΟΥ - ΔΕΚΑΔΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ -ΑΠΕ- Η μετάβαση όμως στις ΑΠΕ είναι δύσκολη και απαιτούνται εκτεταμένες εγκαταστάσεις υψηλού κόστους. Για να πετύχουμε το 20% της συνολικής ενεργειακής παραγωγής να παράγεται από ΑΠΕ μέχρι το 2020, πρέπει να εγκατασταθούν περίπου: · Φωτοβολταϊκά 7000μονάδες μικρής ισχύος κυρίως σε ταράτσες, και 1800 μέσης και μεγάλης ισχύος . Με παραγωγή μόλις 0,8% του ενεργειακού συνόλου. (Ισχύος 800MW). · Αιολικά Πάρκα με 6000 - 7500 ανεμογεννήτριες, με παραγωγή μόλις του 5,5% του ενεργειακού συνόλου (25% στην ηλεκτροπαραγωγή, με συνολική ισχύ 5500MW ). · Εκατοντάδες μικρές και μεσαίες υδροηλεκτρικές μονάδες, δεκάδες μονάδες βιομάζας. Όλα αυτά δεν θα είναι παρά μόνο η αρχή. Μέσα σε 20 έτη από σήμερα πρέπει να διπλασιάσουμε τον αριθμό των μονάδων, σε 30 να τον τριπλασιάσουμε κ.τ.λ. Για να έχουμε 20% παραγωγή από φωτοβολταϊκά θέλουμε περίπου 45000 μέσες μονάδες με εμβαδό 2 – 30 στρέμματα η κάθε μία και άλλες 175000 μικρές μονάδες σε ταράτσες. Για ένα 25% παραγωγή από αιολική θέλουμε 27000 – 34000 ανεμογεννήτριες. Χώρια το υπόλοιπο ενεργειακό 55% που πρέπει να καλύψουμε. Συζητάμε λοιπόν όχι για 100 – 1000 αλλά για ΔΕΚΑΔΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ανεμογεννήτριες και ΔΕΚΑΔΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ μονάδες φωτοβολταϊκών. Αυτός ο μεγάλος αριθμός είναι και το βασικότερο τους πρόβλημα . Ομολογώ ότι και εγώ ξαφνιάστηκα από τα αποτελέσματα των υπολογισμών και αναθεώρησα την αρχική μου άποψη, ότι με τις ΑΠΕ θα λύσουμε όλα τα προβλήματα. Φαίνεται καθαρά ότι οι ΑΠΕ από μόνες τους δεν μπορούν να λύσουν το ενεργειακό μας πρόβλημα, αν δεν συνδυαστούν με την δραστική μείωση της ενεργειακής κατανάλωσης και αλλαγή του υπερκαταναλωτικού και ενεργοβόρου τρόπου ζωής μας. Μία μεσαία μονάδα ΑΠΕ όπως για παράδειγμα ένα Αιολικό πάρκο 10 τυπικών ανεμογεννητριών, είναι ΗΜΙΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ εγκατάσταση γιατί «είναι συνδυασμός Α) Έργων ηλεκτροπαραγωγής και Β) συνοδών έργων (χωματουργικές εργασίες, έργα οδοποιίας, καλωδιώσεις πυλώνες σύνδεσης με το δίκτυο της ΔΕΗ). Επομένως οι επιπτώσεις από την κατασκευή και λειτουργία αφορούν το σύνολο του έργου ». Επιπλέον οι ανεμογεννήτριες είναι τεράστια κατασκευάσματα. Η ισχύος 3MW έχει ύψος 135μ και βάρος 290 τόνους και μία ακόμα μεγαλύτερη, ισχύος 4,5 - 6MW έχει ύψος 204μ!!!. ΗΜΙΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΕΣ εγκαταστάσεις είναι και οι εγκαταστάσεις μεσαίων και μεγάλων φωτοβολταϊκών μονάδων που απαιτούν 2-50 στρέμματα εγκαταστάσεων, αλλά και τα μικρά υδροηλεκτρικά έργα. Ο μεγάλος αριθμός τους όλων των παραπάνω οδηγεί σε βάθος χρόνου σε εκτεταμένη ΗΜΙΕΚΒΙΟΜΗΧΑΝΙΣΗ της υπαίθρου. Ακόμα είναι προφανής η ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΠΙΕΣΗ που θα ασκηθεί, αλλά και τι πρόκειται να συμβεί αν η χωροθέτηση όλων αυτών των μονάδων δεν γίνει με τέλειο τρόπο. 3) ΧΩΡΟΘΕΤΗΣΗ ΤΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ -ΑΠΕ- (ΑΡΘΡΟ 9) Το άρθρο 9 είναι και το κρισιμότερο. Όμως τα πράγματα εδώ δεν πηγαίνουν καθόλου καλά. Ακόμα δεν έχουμε ξεκινήσει καλά - καλά και δεν έχουμε εγκαταστήσει παρά ελάχιστο μέρος μονάδων ΑΠΕ περίπου 1500 ανεμογεννήτριες και μερικές δεκάδες μονάδες φωτοβολταϊκών και αρχίσαμε τις περιβαλλοντικές εκπτώσεις. Αν κατάλαβα καλά στο σχέδιο του νέου νόμου προτείνει ούτε λίγο ούτε πολύ η εγκατάσταση ΑΠΕ παντού και όπου βρούμε. Κατόπιν διαδικασίας Περιβαλλοντικής Αδειοδότησης Εξπρές, που δεν θα χρειάζεται να εγκριθεί από τα Νομαρχιακά ή Δημοτικά Συμβούλια, θα επιτρέπεται εγκατάσταση ΑΠΕ: · Σε Δάση, · Στους εθνικούς δρυμούς που δεν περιλαμβάνονται στο ν. 1650/1986, · Εντός των ορίων των παραδοσιακών οικισμών (αφού είναι προ του 1923), · Στις περιοχές Natura (δίκτυο ΦΥΣΗ 2000), · Σε θεματικά πάρκα και Π.Ο.Τ.Α., · Σε ατύπως διαμορφωμένες τουριστικές και οικιστικές περιοχές, · Σε ακτές κολύμβησης με γαλάζιες σημαίες, με διάκριση Χρυσός Αστέρας (απομονωμένες, ιδιαίτερου φυσικού κάλλους), σε πλαζ του ΕΟΤ κτλ, · Σε γαίες υψηλής παραγωγικότητας. Από τις 12 περιοχές αποκλεισμού που πρόβλεπε ο προηγούμενος νόμος ΦΕΚ2464/2008 μένουν σε ισχύ οι 3 (περιπτώσεις β, γ και η α όχι ολόκληρη). Αυτό δεν αποτελεί τροποποίηση αλλά ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ όλου του χωροταξικού σχεδιασμού και μάλιστα χωρίς ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ με τις τοπικές κοινωνίες και τους αρμόδιους φορείς της τοπικής Αυτοδιοίκησης. Δυστυχώς φτάσαμε στην άλλη άκρη. Φανταστείτε τι έχει να γίνει όταν φτάσουμε στις 10000 ή 15000 ανεμογεννήτριες. Όμως τι φταίει το περιβάλλον, οι δασικές περιοχές κτλ από το δαιδαλώδες νομικό καθεστώς (το νέο σχέδιο προτείνει τροποποιήσεις σε 33 νόμους), αλλά και από τις ελλιπείς μελέτες που υπέβαλαν ορισμένοι επενδυτές (ΜΠΕ υπό μορφή ερωτηματολογίων κτλ); Από τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα , τα έργα μπλοκάρουν για λόγους όπως: Ολιγωρία 12%, Εταιρικά 1%, Ανάκληση 6%, Όροι σύνδεσης 18%, Δίκτυο 51% δηλαδή συνολικά το 88% των επενδύσεων τελμάτωσαν για άλλες αιτίες και όχι για περιβαλλοντικούς λόγους. Οι Προσφυγές στο ΣτΕ 13%, οι ανακλήσεις 6% αλλά και οι τοπικές αντιδράσεις 10% (σύνολο 29%), με τις αλλαγές που προτείνονται είναι σίγουρο ότι θα ενταθούν, πράγμα που φαίνεται και από τις αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών. Επιπλέον με τις πρώτες προσφυγές στο ΣτΕ θα αποκλειστεί η εγκατάσταση ΑΠΕ στις παραπάνω περιοχές. Εξαλείψτε λοιπόν όλους τους άλλους λόγους καθυστερήσεων και αφήστε τα δάση, τις περιοχές Natura, τους εθνικούς δρυμούς, τις ακτές μας, τους παραδοσιακούς οικισμούς, και τις αρχαιολογικές θέσεις ήσυχα. Αυτά είναι ότι πολυτιμότερο έχουμε και πρέπει πάση θυσία να διατηρηθούν, γιατί αποτελούν τη μεγαλύτερη κληρονομιά για τις επόμενες γενιές. Τη λύση στο χωροταξικό σχεδιασμό μπορεί να τη δώσει η ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑ. Στο Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού για τις ΑΠΕ (Ν. 2742/1999) ΥΠΕΧΩΔΕ 2007 σελ.74-76 αναφέρεται: «Χώρες με ισχυρή και μακροχρόνια παράδοση στο χωροταξικό σχεδιασμό, εντάσσουν στα τοπικά χωροταξικά τους σχέδια (επίπεδο δήμου ή κοινότητας) τις περιοχές εγκατάστασης ΑΠΕ (zoning). Τα σχέδια αυτά αποφασίζονται μετά από εκτεταμένη δημόσια διαβούλευση στο τοπικό επίπεδο». «Η Δανία, όπου παρατηρείται πρόσφατα ευρεία διείσδυση των ΑΠΕ, αποτελεί το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα. Οι νομαρχίες και οι δημοτικές αρχές είναι υποχρεωμένες να καταθέτουν κάθε 12 χρόνια ένα χωροταξικό σχέδιο που αφορά την περιοχή δικαιοδοσία τους και να το αναθεωρούν κάθε τέσσερα χρόνια, εστιάζοντας σε θέματα χρήσης ελεύθερων χώρων, προστασίας φυσικών πόρων κτλ. Η θεσμοθέτηση των παραπάνω στα τοπικά χωροταξικά σχέδια επέτρεψε την πλήρη επιτυχία του στόχου». «Ταυτόχρονα, η ευνοϊκή τιμολογιακή πολιτική προς τους ιδιώτες και η συμπαραγωγή του τοπικού κρατικού φορέα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με ιδιώτες, Δήμους και Συνεταιρισμούς, έφερε σαν αποτέλεσμα το 80% την της εγκατεστημένης ισχύος αιολικών να προέρχεται από ιδιώτες (γεωργικούς, τοπικούς συνεταιρισμός) κ.τ.λ.. Οι πιο πάνω ρυθμίσεις επιτρέπουν την άρση της αβεβαιότητας των διαδικασιών χωροθέτησης από την πλευρά των επενδυτών……» Προς αυτή τη κατεύθυνση πρέπει να κινηθείτε και αν δεν μπορείτε αμέσως, επανεξετάστε όλο το θέμα και σε χρονικό ορίζοντα 2 ετών προτείνετε νέο νομοσχέδιο προς αυτή τη κατεύθυνση. Με λίγα λόγια ας αντιγράψουμε τουλάχιστον σωστά τη διεθνή εμπειρία! Αλίμονο αν για να κερδίσουμε λίγο χρόνο χωροθετήσουμε τις μονάδες ΑΠΕ σε λάθος θέσεις, θα είναι πραγματική καταστροφή. Μικρές καθυστερήσεις (διάρκειας αρκετών μηνών ή και ενός ή δύο ετών) για τη σωστή χωροθέτηση, είναι ασήμαντες σε σχέση με την απεριόριστη χρονική διάρκεια εκμετάλλευσης των περιοχών με υψηλό αιολικό δυναμικό και μεγάλη ηλιοφάνεια. 4) ΑΠΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ ΑΠΕ – ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΕΡΙΟΧΩΝ Στο νομοσχέδιο δεν αναφέρεται τίποτα για το τι θα γίνει με τις μονάδες ΑΠΕ μετά το τέλος του χρόνου λειτουργίας τους. Το άρθρο 26 του παλιού νομοσχεδίου που δεν τροποποιείται, αποτελεί ένα ευχολόγιο χωρίς ουσιαστικές δεσμεύσεις, πρόστιμα, ποινικές ρήτρες κτλ. Όμως κανένας επιχειρηματίας από μόνος του δεν πρόκειται να αποκαταστήσει τον περιβάλλοντα χώρο και να απομακρύνει τις κατεστραμμένες μονάδες αν κάτι δεν πάει καλά ή αν δεν έχει πρόσθετο κέρδος. Οι άδεις λειτουργίας δίνονται για εξαιρετικά μεγάλο χρονικό διάστημα 25+25=50 έτη και καμία σοβαρή πρόβλεψη δεν μπορεί να γίνει. Λόγοι διακοπής μπορεί να είναι: Διακοπή επιδοτήσεων, λειτουργία αντιδραστήρων πυρηνικής σύντηξης μετά 20-30 χρόνια, οικονομικές κρίσεις, ελαχιστοποίηση του κόστους των φωτοβολταϊκών που θα είναι ανταγωνιστικώτερα όλων των άλλων ΑΠΕ (συζητείται ακόμα και η κατασκευή φωτοβολταϊκών με μορφή μπογιάς), αλλά και χίλιοι δυο απρόβλεπτοι παράγοντες. Τώρα που βρισκόμαστε στην αρχή της προώθησης των ΑΠΕ, είναι μεγάλη ευκαιρία να λύσουμε το αυτό το πρόβλημα μια για πάντα. Διαφορετικά κινδυνεύουμε μετά από 20 - 30 χρόνια να γεμίσουμε την ύπαιθρο και τις θάλασσές μας, με τεράστιο αριθμό σκουπιδιών γιγαντιαίων διαστάσεων, εκατοντάδων τόνων το καθένα. Κατεστραμμένες και σκουριασμένες ανεμογεννήτριες, εγκαταλειμμένα πάρκα φωτοβολταϊκών, μικρά υδροηλεκτρικά, κτλ. θα δώσουν μετά την αυθαίρετη και την εκτός σχεδίου δόμηση τη χαριστική βολή στην Ελληνική ύπαιθρο. Για την αδειοδότηση λοιπόν πρέπει να απαιτείται: · Οικονομοτεχνική μελέτη ενσωματωμένη στη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του έργου, με αναλυτικό τρόπο απεγκατάστασης και αποκατάστασης του χώρου και υπολογισμό του κόστος της. Το κόστος απεγκατάστασης πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στα οικονομικά στοιχεία του έργου ώστε να προκύπτει το τελικό πραγματικό κέρδος από τη χρήση της μονάδας. · Πρόβλεψη του τρόπου ανακύκλωσης των αποσυρόμενων μονάδων σε ειδικά εργοστάσια για την αποφυγή και μολύνσεων από διάφορα ρυπογόνα τμήματα τους, κτλ. · Σε περίπτωση μη αποκατάστασης να προβλέπονται αυστηρά πρόστιμα και ποινικές ρήτρες. Λύσεις μπορεί να είναι τραπεζικές εγγυήσεις όπως προβλέπονται στο Βέλγιο ή η δημιουργία ταμείου απεγκατάστασης ΑΠΕ στο οποίο να παραμένει μέρος της αρχικής χρηματοδότησης ή κάποιο ενδιάμεσο τέλος για το σκοπό αυτό. Ακόμα δύο σημεία 5) Ο ΑΣΤΕΙΡΕΥΤΟΣ ΕΘΝΙΚΟΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΣ ΠΟΡΟΣ ΤΩΝ ΑΠΕ ΠΕΡΝΑ ΣΕ ΧΕΡΙΑ ΙΔΙΩΤΩΝ. Οι ΑΠΕ αποτελούν έναν αέναο Εθνικό Ενεργειακό και Οικονομικό Πόρο με μηδενικές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. Οι μηδενικές εκπομπές έχουν ιδιαίτερη σημασία αν συνδυαστούν με τη συνθήκη του Κιότο για την εμπορία των αέριων ρύπων. Οι ενεργειακές μονάδες της ΔΕΗ, θα απαξιωθούν λόγω της πρόσθετης επιβάρυνσης του τέλους για τις εκπομπές των αέριων ρύπων που προκαλούν. Τελικά βιώσιμες θα είναι μόνο οι μονάδες Α.Π.Ε. οι οποίες όμως κινδυνεύουμε να δοθούν αποκλειστικά σε ιδιώτες και μάλιστα όπως κυκλοφορεί στην αγορά (τουλάχιστον για την αιολική), σε ελάχιστους γνωστούς επιχειρηματικούς και κατασκευαστικούς ομίλους. Η επιδότηση των μονάδων, οι μακροχρόνιες άδειες λειτουργίας για 25+25=50 έτη και το αστείο ποσοστό ειδικού τέλους 3% , λειτουργούν σαν μαγνήτης για τους επενδύτές. Οι αξιόλογες θέσεις με υψηλό αιολικό δυναμικό θα καταληφθούν αμέσως και όλη η παραγωγή Αιολικής Ενέργειας θα περάσει σε ιδιώτες. Άμεσα λοιπόν να τεθεί ως Εθνικός Στόχος εκτεταμένες Δημόσιες Επενδύσεις στις ΑΠΕ. Η ΔΕΗ πρέπει να κινηθεί δυναμικά γιατί κινδυνεύει να μείνει χωρίς παραγωγικές μονάδες. Η θυγατρική της «ΔΕΗ ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΕΣ Α.Ε.» με 105MW εν λειτουργία, δεν μπορεί να λειτουργήσει ανταγωνιστικά στο χώρο. Ακόμα και το σύνολο των έργων να πραγματοποιήσει μέχρι το 2020 πάλι θα είναι σταγόνα εν τω ωκεανό. Θα έχει συνολική ισχύ 584ΜW με συμμετοχή 2,7% στην ηλεκτρική παραγωγή και μόνο 0,6% στην συνολική ενεργειακή παραγωγή της χώρας. Ότι καλύτερο για τη χώρα μας είναι οι ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ από ΑΠΕ που θα λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, με τη συμμετοχή του δημοσίου και που θα δρουν ανταγωνιστικά με τον αντίστοιχο ιδιωτικό τομέα. Η ΔΕΗ, οι Ελληνικές Τράπεζες, οι ΟΤΑ, οι Συνεταιρισμοί και μεγάλος αριθμός ιδιωτών, μπορούν να συμμετέχουν. Αυτό γίνεται σε μεγάλη έκταση στη Δανία , αλλά και σε άλλες χώρες. Η προώθηση τέτοιων σχημάτων θα βοηθήσει στη αποφυγή των περιβαλλοντικών πιέσεων που αναφέρθηκαν στο σημείο (2), μιας και μπορούν να επιχειρηθούν λύσεις όχι με αποκλειστικό στόχο το μεγάλο οικονομικό όφελος σε μικρό χρόνο, αλλά λύσεις με πιο μακροχρόνια και βιώσιμη προοπτική. 6) ΜΕΙΩΣΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ ΚΤΙΡΙΩΝ (ΑΡΘΡΟ 10). Ο στόχος της μείωσης της ενεργειακής κατανάλωσης κατά 20% μέχρι το 2020 είναι εξ ίσου αν όχι σημαντικότερος του στόχου της παραγωγής ενέργειας από ΑΠΕ κατά 20% επειδή: · Δεν πιέζεται το περιβάλλον και τα οικοσυστήματα από τη εγκατάσταση συνεχώς νέων μονάδων παραγωγής ενέργειας. · Μειώνει τη παραγωγή αέριων ρύπων. · Δεν εξαντλεί πολύτιμους φυσικούς πόρους (ορυκτά καύσιμα) για ενεργειακή παραγωγή. · Δεν εξαντλεί άλλους φυσικούς πόρους μέταλλα κτλ. Μία μόνο ανεμογεννήτρια έχει βάρος 290 τόνους περίπου και είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου μεταλλική κατασκευή. Για τη στήριξη της χρειάζονται εκατοντάδες κυβικά μέτρα μπετό και ειδικά στα offshore αιολικά πάρκα (εγκατεστημένα μακριά από τις ακτές) πολύ περισσότερα. · Βελτιώνει το ισοζύγιο εμπορικών συναλλαγών εξοικονομώντας τεράστια ποσά μειώνοντας τις εισαγωγές ορυκτών καυσίμων. · Κινείται στη κατεύθυνση της αλλαγής νοοτροπίας για ελαχιστοποίηση των καταναλωτικών μας συνηθειών, που είναι και το κλειδί για την αποφυγή της κλιματικής αλλαγής. · Μειώνεται ο ρυθμός παραγωγής θερμότητας και αύξησης της εντροπίας στο κλειστό ατμοσφαιρικό σύστημα. Με ένα πρόχειρο υπολογισμό προκύπτει ότι το 20% μείωσης της ενεργειακής κατανάλωσης με τα στοιχεία του 2006 αντιστοιχεί σε ποσότητα 72ΤWh, δηλαδή όση η συνολική ηλεκτρική παραγωγή της χώρας αξίας 6,3 δισεκατομμυρίων ευρώ κάθε έτος . Αν παρακολουθείται τα οικονομικά μεγέθη, τότε αντιλαμβάνεστε τη σημασία του ποσού. Όλα αυτά τα ποσά όμως είναι χωρίς καμία περιβαλλοντική επιβάρυνση και με ελάχιστο κόστος σε σχέση με την εγκατάσταση των πανάκριβων μονάδων ΑΠΕ. Εκτός της βελτίωσης της ενεργειακής απόδοσης των κτιρίων που προβλέπεται από το νομοσχέδιο, χρειάζονται και μέτρα προς άλλες κατευθύνσεις, όπως: · Η ενημέρωση του πληθυσμού και η εισαγωγή στο εκπαιδευτικό σύστημα της σημασίας της μείωσης της ενεργειακής κατανάλωσης. · Υιοθέτηση νοοτροπιών προς τη κατεύθυνση της ελαχιστοποίησης της υπερκατανάλωσης και αλλαγής του ενεργοβόρου τρόπου ζωής μας. Πρέπει να εμπεδωθεί από τους νέους η έννοια της εξοικονόμησης ενέργειας σε όλα τα επίπεδα και σε όλους τους τομείς. Ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα με κόστος όσο το κόστος ενός αιολικού πάρκου, ενεργοποιώντας χιλιάδες μαθητές, μπορεί τελικά να αποδώσει ενεργειακά πολύ περισσότερο σε μείωση κατανάλωσης ενέργειας, από την ενέργεια που θα παράγει το αιολικό πάρκο. Πρέπει τέλος να σταματήσουν οι κραυγαλέες περιπτώσεις ενεργειακής κατανάλωσης όπως: · Αδικαιολόγητα ισχυρός φωτισμός σε καταστήματα, · Κατάχρηση κλιματιστικών και θέρμανσης σε δημόσια κτήρια, · Επιλογή ενεργοβόρων μεγάλου κυβισμού Jeep για μετακινήσεις μέσα στις πόλεις. · Γυάλινα κτήρια, κτλ Επιβάλλοντας τους οικονομικές κυρώσεις. 7) ΑΛΛΕΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ 7.1. ΓΕΝΙΚΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ Στο σχέδιο νόμου προτείνει τη τροποποίηση άρθρων σε 35 διαφορετικούς νόμους από τον νόμο (998/1979) έως και τον (3734/2009) . Ο προηγούμενος νόμος 3468/2006 «Παραγωγή Ηλεκτρικής Ενέργειας από Α.Π.Ε.» τροποποιούσε άλλους 20 νόμους κ.τ.λ.. Με δύο λόγια η τροποποίηση της τροποποίησης. Κανένας δεν εγγυάται ότι μετά από μια τέτοια νομική διαδρομή μπορεί να φτάσει στο τέλος η διαδικασία αδειοδότησης. Επιπλέον η υποψία διαπλοκής και συναλλαγής είναι έντονη. Η κωδικοποίηση σε λιτότερο νομικό πλαίσιο θα βελτιώσει σημαντικά την όλη διαδικασία. 7.2. ΑΡΘΡΟ 1 Στο άρθρο 1 προτείνεται: «Η προστασία του κλίματος μέσω της προώθησης της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από Α.Π.Ε. αποτελεί περιβαλλοντική και ενεργειακή προτεραιότητα υψίστης σημασίας για τη χώρα. Η προτεραιότητα αυτή λαμβάνεται καθοριστικά υπ’ όψιν σε περιπτώσεις στάθμισης με άλλες περιβαλλοντικές ή κοινωνικές παραμέτρους». Οι δύο τελευταίες σειρές να γίνουν: Η προτεραιότητα αυτή λαμβάνεται παράλληλα και ισοδύναμα υπ’ όψιν σε περιπτώσεις στάθμισης με άλλες περιβαλλοντικές ή κοινωνικές παραμέτρους, έτσι ώστε να ευνοείται η βιώσιμη ανάπτυξη της περιοχής σε βάθος χρόνου». Η δυνατότητα βιώσιμης και σε βάθος χρόνου ανάπτυξη μιας περιοχής προηγείται είναι το ζητούμενο, επιπλέον είναι και προς τη κατεύθυνση της αποτροπής της κλιματικής αλλαγής, και όχι μόνο. Η χλωρίδα, η πανίδα, οι αρχαιολογικές θέσεις, τα παραδοσιακά μονοπάτια, τα δάση, οι εθνικοί δρυμοί, οι περιοχές εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς, οι παραλίες μας, ο χαρακτήρας των παραδοσιακών οικισμών πρέπει πάση θυσία να διατηρηθούν, γιατί αποτελούν τη μεγαλύτερη κληρονομιά μας για τις επόμενες γενιές. 7.3. ΑΡΘΡΟ 3 Α) Κατά την διαδικασία της αδειοδότησης, να προβλέπεται η «υποχρεωτική ανάρτηση στο διαδίκτυο της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) αλλά και της Έγκρισης των Περιβαλλοντικών Όρων ΕΠΟ στις ιστοσελίδες: · Του Δήμου στη περιοχή του οποίου θα γίνει το έργο · Του site της αντίστοιχης Νομαρχίας · Του Υπουργείου Περιβάλλοντος Επιπλέον να αναρτώνται στις ιστοσελίδες του Υπουργείου συγκεντρωτικοί κατάλογοι των εταιρειών που έχουν μεγάλες μονάδες ΑΠΕ με τα στοιχεία των μονάδων, ώστε να αποφεύγονται τάσεις μονοπώλησης της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ και από μεγάλες εταιρείες του είδους. Η διαφάνεια στη διαδικασία αδειοδότησης είναι αυτονόητη. Το αντίθετο μόνο προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει. Οι προσφυγές στο ΣτΕ μπορούν να μπλοκάρουν έργα σε εξέλιξη με καταστροφικές οικονομικές συνέπειες για τους επιχειρηματίες, αλλά και εμπλέκοντας τις τοπικές κοινωνίες σε δαιδαλώδεις νομικούς δρόμους. Β) Τα Δημοτικά και τα Νομαρχιακά συμβούλια πρέπει να μην έχουν λόγο σε καθαρά τεχνικά θέματα, αλλά πρέπει να έχουν ουσιαστικό ρόλο στη έγκριση της ΜΠΕ που αφορά θέματα χωροθέτησης των μονάδων. Γ) Μείωση χρονικής διάρκειας ανανέωσης της άδειας από 25 σε 10 έτη για τη κάθε ανανέωση. Ειδικά για αιολικά πάρκα τα 25+25=50 έτη είναι τεράστιο χρονικό διάστημα. Να γίνει 25+10+10 έτη.