Αρχική Έκδοση Αδειών Δόμησης & Ελέγχου ΚατασκευώνΆρθρο 21 ΑρμοδιότητεςΣχόλιο του χρήστη Γιάννης Κλ. Ζερβός | 2 Αυγούστου 2011, 21:24
Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Η Αρχιτεκτονική πάντα ερμηνεύει και εκφράζει πολλών ειδών δεσμεύσεις και ανάγκες. Υλοποιείται πάντα σε περιβάλλον που προυπάρχει, φυσικό και ανθρωπογενές και δεν είναι ποτέ "ελεύθερη". Όταν υλοποιείται σε χαρακτηρισμένο ιστορικό περιβάλλον, στην γεωγραφική και πολιτισμική περιοχή της Ευρώπης, υπάρχουν οι ειδικές επιστημονικές και θεσμικές δεσμεύσεις, (Χάρτες αρχών και Συμβάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης), οι οποίες δεν εμποδίζουν καθόλου την Αρχιτεκτονική να εκφραστεί σαν τέχνη και στο πεδίο της αποκατάστασης των πολιτιστικών αγαθών, (Restauro Critico). Μάλιστα σε όλες τις κλίμακες του σχεδιασμού, κτιριακού, αστικού, πολεοδομικού μέχρι την κλίμακα του τοπίου . Η Λόγια έκφραση της Αρχιτεκτονικής πρέπει να έχει δικαίωμα ύπαρξης παντού, εκτός ΚΑΙ εντός του "παραδοσιακού" περιβάλλοντος . Οι μορφολογικοί κανόνες, που θα συνταγογραφηθούν από τις 48 "μελέτες,"σε όλες τις περιφέρειες της χώρας, ας ισχύσουν γιά όσους δεν είναι μεν Αρχιτέκτονες, αλλά έχουν νομικά κεκτημμένα ν' Αρχιτεκτονούν, από το δικαίωμα που τους δίνει ο Ν.4663/30, ή από όποια άλλη νομική στρεύλωση υπάρχει ακόμα στη χώρα. Η Οδηγία 2005/36/ΕΚ όπως ξέρουμε προβλέπει και αυτή κάποια "κεκτημμένα δικαιώματα". Η γενικευμένη όμως επιβολή των μορφολογικών κανόνων, λογοκρίνει και ποινικοποιεί την πραγματική Αρχιτεκτονική έκφραση, αυτήν που σπουδάσαμε, και νομιμοποιεί επ' αόριστον το δικαίωμα υπογραφής Αρχιτεκτονικών μελετών από όλους εκείνους που δεν έχουν κάνει πιστοποιημένες σπουδές Αρχιτεκτονικής. Από εδώ και πέρα όποιος μελετητής Αρχιτέκτονας τολμήσει να υποβάλει σε Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής την δική του Αρχιτεκτονική άποψη, θα ρισκάρει την επαγγελματική του επιβίωση, ενώ αυτό θα έπρεπε να ισχύει γιά όσους δεν έχουν τα κατάλληλα προσόντα γιά ν' Αρχιτεκτονούν και να έλθουν έτσι σιγά σιγά τα πράγματα στη θέση τους, δηλαδή να περάσει στο θεσμικό πλαίσιο και στην κοινωνική συνείδηση, ότι κάθε ειδικός είναι σωστό να υπογράφει γιά την ειδικότητά του. Η "ειδικότητα" του Αρχιτέκτονα πρέπει να έχει το δικαίωμα ύπαρξης σε όλο το ιδεολογικό φάσμα της έκφρασης. Η πολιτεία ας φροντίσει να επιταχύνει τον βαλτωμένο Χωροταξικό, Πολεοδομικό και Αστικό σχεδιασμό, αν θέλει πράγματι να ελέγξει την υγειή εξέλιξη των οικισμών και ας αφήσει τις στυλιστικές συνταγές γιά τη Disneyland... Ζ