Άρθρο 3
Εξαιρέσεις από την περιβαλλοντική αδειοδότηση – Τροποποίηση παρ. 2α και 2β άρθρου 1 ν. 4014/2011
(Παρ. 3 άρθρου 1 και παρ. 5 άρθρου 2 Οδηγίας 2011/92/ΕΕ)
Οι παρ. 2α και 2β του άρθρου 1 του ν. 4014/2011 (Α’ 209), περί κατάταξης έργων και δραστηριοτήτων, αντικαθίστανται ως εξής:
«2α. Από την εφαρμογή του Κεφαλαίου Α’ εξαιρούνται:
α) Έργα και δραστηριότητες που απαιτούνται αποκλειστικά για την αντιμετώπιση έκτακτων περιστατικών πολιτικής προστασίας, σύμφωνα με το άρθρο 25 του ν. 4662/2020 (Α’ 27), εάν η εφαρμογή της περιβαλλοντικής αδειοδότησης έχει δυσμενείς συνέπειες στους σκοπούς του έργου και της δραστηριότητας. Η εκτίμηση της συνδρομής των προϋποθέσεων εξαίρεσης γίνεται με την υποβολή αίτησης από τον φορέα του έργου ή της δραστηριότητας, που συνοδεύεται από έκθεση τεκμηρίωσης, στην αρμόδια περιβαλλοντική αρχή, η οποία αποφαίνεται εντός δεκαπέντε (15) ημερών.
β) Έργα ή τμήματα έργων και δραστηριότητες που εξυπηρετούν αποκλειστικά σκοπούς εθνικής άμυνας, εάν η εφαρμογή της περιβαλλοντικής αδειοδότησης ενδέχεται να επιφέρει συνέπειες στην πραγμάτωσή τους. Η εκτίμηση της συνδρομής των προϋποθέσεων εξαίρεσης γίνεται με την υποβολή αίτησης από το αρμόδιο όργανο του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, που συνοδεύεται από έκθεση τεκμηρίωσης για την εξυπηρέτηση αποκλειστικά σκοπών εθνικής άμυνας, στο αρμόδιο όργανο του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, το οποίο εκδίδει την απόφαση εξαίρεσης από την περιβαλλοντική αδειοδότηση. Η διαδικασία της παρούσας δεν απαιτείται για αεροδρόμια, λιμάνια, δεξαμενές καυσίμων και αγωγούς μεταφοράς υγρών καυσίμων που εξυπηρετούν σκοπούς εθνικής άμυνας.
2β. α) Με την επιφύλαξη της περίπτωσης έργου, το οποίο ενδέχεται να έχει σημαντικές δυσμενείς συνέπειες στο περιβάλλον άλλου κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) ή όταν ζητηθεί από άλλο κράτος μέλος της Ε.Ε., που ενδέχεται να θίγεται σοβαρά, δύναται σε εξαιρετικές περιπτώσεις, να εξαιρείται έργο, τμήμα έργου ή δραστηριότητα, από τη διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης, εάν αυτή επιφέρει συνέπειες στους σκοπούς του έργου και της δραστηριότητας και πληρούνται οι στόχοι της Οδηγίας 2011/92/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Δεκεμβρίου 2011, «για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων δημοσίων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον» (L 26).
β) Η απόφαση εξαίρεσης εκδίδεται από την αρμόδια για την περιβαλλοντική αδειοδότηση αρχή του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Για τη χορήγηση της εξαίρεσης απαιτείται η προηγούμενη υποβολή σχετικού φακέλου από τον φορέα υλοποίησης του έργου, με τον οποίο τεκμηριώνεται ότι η εφαρμογή του συνόλου των απαιτήσεων της διαδικασίας περιβαλλοντικής αδειοδότησης έργων και δραστηριοτήτων επηρεάζει αρνητικά τον σκοπό του έργου ή της δραστηριότητας. Το περιεχόμενο του φακέλου καθορίζεται με απόφαση της ανωτέρω αρμόδιας αρχής.
Στην απόφαση εξαίρεσης ορίζονται ρητά:
βα) το χρονικό διάστημα ισχύος της, και
ββ) η υποχρέωση υποβολής από τον ενδιαφερόμενο, εντός του χρονικού διαστήματος ισχύος της απόφασης, Τεχνικής Περιβαλλοντικής Μελέτης (ΤΕΠΕΜ), η οποία περιλαμβάνει γενική εκτίμηση και μέτρα αντιμετώπισης των περιβαλλοντικών επιπτώσεων, καθώς και μέτρα αποκατάστασης του περιβάλλοντος, μετά την ολοκλήρωση του έργου και πριν την έναρξη της λειτουργίας του.
Ως προς το περιεχόμενο της ΤΕΠΕΜ εφαρμόζονται αναλόγως η παρ. 11 του άρθρου 11.
γ) Η αρμόδια για την περιβαλλοντική αδειοδότηση αρχή του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, στο πλαίσιο έκδοσης της απόφασης εξαίρεσης:
γα) εξετάζει αν ενδείκνυται άλλη μορφή εκτίμησης των επιπτώσεων στο περιβάλλον,
γβ) θέτει στη διάθεση του ενδιαφερόμενου κοινού της παρ. 8 του άρθρου 3, της υπ. αρ. 1649/45/14.1.2014 κοινής απόφασης των Υπουργών Εσωτερικών και Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (Β’ 45), με δημοσίευση σχετικής ανακοίνωσης, τις πληροφορίες της υποπερ. γα) που έχουν αποκτηθεί στο πλαίσιο άλλων μορφών εκτίμησης, καθώς και αυτές σχετικά με την απόφαση εξαίρεσης και τους λόγους χορήγησής της,
γγ) ενημερώνει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, πριν τη λήψη της απόφασης εξαίρεσης, για τους λόγους που δικαιολογούν την παρεχόμενη εξαίρεση και της χορηγεί πληροφορίες, τις οποίες γνωστοποιεί και στο ενδιαφερόμενο κοινό.
Δεν απαιτείται εκ νέου περιβαλλοντική αδειοδότηση έργου, τμήματος έργου ή δραστηριότητας, εάν αυτή υφίσταται ήδη και οι προβλεπόμενες ή εκτελούμενες εργασίες αφορούν στην αποκατάσταση του έργου στην προτέρα, πριν την επέμβαση, κατάσταση.».
Άρθρο 4
Απλοποίηση διαδικασίας ενημέρωσης ή τροποποίησης Απόφασης Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων – Τροποποίηση παρ. 1 και 1α και υποπερ. αα’ περ. β’ παρ. 2 άρθρου 6 ν. 4014/2011
Στην παρ. 1 του άρθρου 6 του ν. 4014/2011 (Α΄ 209), περί τροποποίησης Αποφάσεων Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (ΑΕΠΟ), προστίθεται δεύτερο εδάφιο, η παρ. 1α αντικαθίσταται, στο πρώτο και δεύτερο εδάφιο της υποπερ. αα) της περ. β) της παρ. 2 επέρχονται νομοτεχνικές βελτιώσεις, στην ενδεικτική αναφορά μη ουσιωδών τροποποιήσεων των ΑΕΠΟ του ως άνω δευτέρου εδαφίου, προστίθεται η αλλαγή της διαχείρισης αποβλήτων, στο τέλος της ανωτέρω υποπερίπτωσης προστίθεται τελευταίο εδάφιο και οι παρ. 1 έως 2 διαμορφώνονται ως εξής:
«1. Οι φορείς έργων και δραστηριοτήτων σε περίπτωση εκσυγχρονισμού, επέκτασης, βελτίωσης ή τροποποίησης περιβαλλοντικά αδειοδοτημένων έργων ή δραστηριοτήτων, υποχρεούνται να υποβάλλουν προς έγκριση στην αρμόδια περιβαλλοντική αρχή Φάκελο Τροποποίησης ΑΕΠΟ, όπως αυτός καθορίζεται στην παράγραφο 6 του άρθρου 11 του παρόντος. Σε περιπτώσεις μη ουσιώδους μεταβολής των περιβαλλοντικών επιπτώσεων, η τροποποίηση περιβαλλοντικών όρων που έχουν εγκριθεί κατά τη χωροθέτηση επενδυτικού σχεδίου αξιοποίησης δημοσίου ακινήτου του άρθρου 13 του ν. 3986/2011 (Α’ 152), επενδυτικού σχεδίου ανάπτυξης στρατηγικών επενδύσεων του άρθρου 7 του ν. 4864/2021 (Α’ 237), τουριστικού λιμένα του άρθρου 31 του ν. 2160/1993 (Α’ 118) και ανάπτυξης επιχειρηματικού πάρκου του άρθρου 47 του ν. 3982/2011 (Α’ 143), πραγματοποιείται σύμφωνα με την υποπερ. αα) της περ. β) της παρ. 2.
1α. Διαφοροποιήσεις μικρής κλίμακας που αφορούν σε τεχνικές ή λειτουργικές λεπτομέρειες περιβαλλοντικά αδειοδοτημένου έργου ή δραστηριότητας δεν συνιστούν τροποποίηση, εκσυγχρονισμό, επέκταση ή βελτίωση του έργου ή της δραστηριότητας. Οι διαφοροποιήσεις αυτές κοινοποιούνται στην αρμόδια περιβαλλοντική αρχή η οποία μπορεί αιτιολογημένα, εντός αποκλειστικής προθεσμίας δεκαπέντε (15) εργάσιμων ημερών, να ζητήσει την εφαρμογή της παρ. 2. Αν έχουν προηγηθεί παρόμοιες διαδοχικές διαφοροποιήσεις, η αρμόδια περιβαλλοντική αρχή εξετάζει τη νέα διαφοροποίηση σωρευτικά με τις προηγούμενες. Διαφοροποιήσεις μικρής κλίμακας συνιστούν ιδίως οι εργασίες:
α) συντήρησης και επισκευής του έργου ή μηχανημάτων ή βοηθητικών εγκαταστάσεων,
β) κτιριακής ανακαίνισης, κύριων ή βοηθητικών χώρων, χωρίς αλλαγή χρήσης ή αύξηση δυναμικότητας,
γ) αντικατάστασης μηχανολογικού εξοπλισμού, χωρίς αύξηση της εγκατεστημένης ισχύος και αύξηση της δυναμικότητας,
δ) εγκατάστασης βοηθητικού εξοπλισμού, όπως γερανογέφυρες, γεφυροπλάστιγγες και υποσταθμοί ηλεκτρικού ρεύματος,
ε) αλλαγές στη διαρρύθμιση των μηχανημάτων, του εργοταξίου, της πλατείας της εγκατάστασης εξόρυξης και της εσωτερικής διαρρύθμισης των χώρων.
στ) τροποποιήσεις οι οποίες ως αυτοτελές έργο δεν υπόκεινται σε περιβαλλοντική αδειοδότηση, χωρίς ωστόσο να έχουν ως αποτέλεσμα την αλλαγή της κατηγορίας ή υποκατηγορίας κατάταξης του συνολικού έργου ή τη συμπερίληψή του σε αυτές.
2. Μετά την υποβολή του Φακέλου Τροποποίησης ΑΕΠΟ, η αρμόδια περιβαλλοντική αρχή προβαίνει στις ακόλουθες ενέργειες:
α) Εντός τριών (3) εργάσιμων ημερών από την υποβολή του φακέλου, ελέγχει την πληρότητα. Σε περίπτωση έλλειψης πληρότητας, η αρμόδια περιβαλλοντική αρχή ζητά με έγγραφη αιτιολόγηση από τον φορέα του έργου ή της δραστηριότητας τη συμπλήρωση του φακέλου. Εντός προθεσμίας τριών (3) εργάσιμων ημερών από την υποβολή τους, η αρμόδια περιβαλλοντική αρχή, κατόπιν ελέγχου πληρότητας του συμπληρωμένου φακέλου, είτε προχωρά στα επόμενα στάδια είτε απορρίπτει τον φάκελο εάν διαπιστωθούν ελλείψεις. Η άπρακτη παρέλευση της προθεσμίας του προηγούμενου εδαφίου έχει ως συνέπεια να θεωρείται ο φάκελος πλήρης.
β) Εντός προθεσμίας δέκα (10) εργάσιμων ημερών η αρμόδια περιβαλλοντική αρχή αξιολογεί τον φάκελο και αποφαίνεται:
αα) είτε ότι, λόγω των διαφοροποιήσεων, επέρχεται μη ουσιώδης μεταβολή των περιβαλλοντικών επιπτώσεων από τη λειτουργία του έργου ή της δραστηριότητας, οπότε εκδίδεται απόφαση, η οποία είτε εγκρίνει την τροποποίηση άνευ ετέρου είτε δύναται να προβλέπει τυχόν πρόσθετους όρους, μόνο ως προς το τροποποιούμενο φυσικό αντικείμενο.
Σε κάθε περίπτωση, μη ουσιώδεις θεωρούνται τροποποιήσεις που έχουν θετικό αντίκτυπο και μειώνουν τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις, όπως ενδεικτικά: η αλλαγή σε καύσιμο με λιγότερες εκπομπές αέριων ρύπων ή/και διοξειδίου του άνθρακα, η βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης, η λήψη πρόσθετων μέτρων αντιρρύπανσης, η μείωση της χρήσης πρώτων υλών και η αλλαγή της διαχείρισης των αποβλήτων σε μέθοδο που βρίσκεται υψηλότερα στην ιεράρχηση των αποβλήτων, σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 4 του ν. 4819/2021 (Α’ 129), καθώς και οι τροποποιήσεις οι οποίες ως αυτοτελές έργο δεν υπάγονται στην κατηγορία Α, χωρίς ωστόσο να έχουν σαν αποτέλεσμα την αλλαγή της κατηγορίας ή υποκατηγορίας κατάταξης του συνολικού έργου.
Σε περίπτωση που έχουν προηγηθεί άλλες τροποποιήσεις, η αρμόδια περιβαλλοντική αρχή, προκειμένου να αξιολογήσει τον ουσιώδη ή μη χαρακτήρα της τροποποίησης, συνεκτιμά όλες τις προηγούμενες τροποποιήσεις, ιδίως, δε τους περιβαλλοντικούς όρους, όπως έχουν διαμορφωθεί μετά την τελευταία τροποποίηση.
Σε περίπτωση που οι διαφοροποιήσεις αυτές απαιτούν απόψεις ορισμένων υπηρεσιών που αφορούν στο τροποποιούμενο φυσικό αντικείμενο και οι οποίες δεν έχουν προσκομισθεί από τον φορέα του έργου ή της δραστηριότητας, η απόφαση έγκρισης της τροποποίησης εκδίδεται εντός είκοσι πέντε (25) εργάσιμων ημερών.
ββ) είτε ότι λόγω των διαφοροποιήσεων επέρχεται ουσιώδης μεταβολή των περιβαλλοντικών επιπτώσεων από τη λειτουργία του έργου ή της δραστηριότητας, οπότε απαιτείται η υποβολή νέας ΜΠΕ και εκκινεί η διαδικασία των άρθρων 3 ή 4, κατά περίπτωση. Στην περίπτωση αυτή, δεν ζητούνται εκ νέου γνωμοδοτήσεις από τους δημόσιους φορείς και τις υπηρεσίες που γνωμοδότησαν στο πλαίσιο της έκδοσης της ΑΕΠΟ, παρά μόνον εάν, η τροποποίηση τις αφορά κατά αρμοδιότητα. Ειδικά για τα έργα και τις δραστηριότητες που εντάσσονται στο πεδίο εφαρμογής της κοινής υπουργικής απόφασης 36060/1155/Ε.103/2013 (Β` 1450) εφαρμόζονται οι διατάξεις της παραγράφου 3 του άρθρου 16 αυτής.
Με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας δύναται να καθορίζονται γενικά ή ειδικότερα κριτήρια ανά είδος έργου ή δραστηριότητας, βάσει των οποίων κρίνεται ο ουσιώδης ή μη χαρακτήρας μιας μεταβολής περιβαλλοντικών επιπτώσεων από τη λειτουργία έργου ή δραστηριότητας, λαμβανομένων υπόψη της παραγράφου 24 του Παραρτήματος Ι και την παράγραφο 13 του Παραρτήματος ΙΙ της Οδηγίας 2011/92.».
Άρθρο 5
Καθορισμός αποδέκτη λυμάτων και βιομηχανικών αποβλήτων κατά την περιβαλλοντική αδειοδότηση – Τροποποίηση παρ. 1 άρθρου 12 ν. 4014/2011
Πριν το τελευταίο εδάφιο της παρ. 1 του άρθρου 12 του ν. 4014/2011 (Α΄209), περί αντικατάστασης παλαιότερων αδειών από Αποφάσεις Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (ΑΕΠΟ) και Πρότυπες Περιβαλλοντικές Δεσμεύσεις (ΠΠΔ), προστίθεται περ. δ και η παρ. 1 διαμορφώνεται ως εξής:
«1. Με τη δημοσίευση του παρόντος νόμου καταργούνται για έργα και δραστηριότητες κατηγορίας Α και Β αντικαθιστάμενες από την ΑΕΠΟ ή τις ΠΠΔ αντίστοιχα:
α. όλες οι άδειες και εγκρίσεις για τη διαχείριση αποβλήτων, η έννοια της οποίας προσδιορίζεται στις διατάξεις της κείμενης νομοθεσίας που αφορά στο πλαίσιο παραγωγής και διαχείρισης αποβλήτων, όπως ισχύει.
β. η έγκριση επέμβασης κατά την έννοια του έκτου κεφαλαίου του ν. 998/1979 (Α`279), του άρθρου 13 του ν. 1734/1987 (Α`189), ως και κάθε άλλης σχετικής διάταξης της δασικής νομοθεσίας, καθώς και
γ. η άδεια διάθεσης λυμάτων ή βιομηχανικών αποβλήτων που προβλέπεται στο άρθρο 14 της κ.υ.α. Ειβ. 221/65 (Β` 138), όπως έχει τροποποιηθεί με το άρθρο 3 της κ.υ.α. Γι/17831/71 (Β` 986).
δ. Οι αποφάσεις καθορισμού χρήσεως των επιφανειακών υδάτων για τη διάθεση λυμάτων ή βιομηχανικών αποβλήτων που προβλέπονταν στο άρθρο 6 της υπό στοιχεία Υγ. Διατ. Ειβ. 221/1965 κοινής απόφασης των Υπουργών Εσωτερικών και Υγιεινής (Β’ 138). Στην περίπτωση αυτή για την έκδοση ΑΕΠΟ ή ΠΠΔ απαιτείται και η γνώμη της οικείας Διεύθυνσης Υδάτων της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, εάν δεν έχει γίνει ήδη ο καθορισμός αποδεκτών στην οικεία Περιφερειακή Ενότητα, βάσει της ανωτέρω κοινής απόφασης.
Ο φορέας υφιστάμενης δραστηριότητας που περιλαμβάνει διαχείριση επικίνδυνων αποβλήτων υποχρεούται να διαθέτει σε ισχύ ασφαλιστήριο συμβόλαιο ή εγγυητική επιστολή για τις αντίστοιχες εργασίες διαχείρισης επικίνδυνων αποβλήτων, σύμφωνα με τις οικείες διατάξεις, το οποίο υποχρεούται να προσκομίζει στην αρμόδια υπηρεσία, κατά την ανανέωση ή τροποποίηση των περιβαλλοντικών όρων της δραστηριότητας. Για τον φορέα νέου έργου ή δραστηριότητας που περιλαμβάνει διαχείριση επικίνδυνων αποβλήτων, η έκδοση του ασφαλιστηρίου (ή της εγγυητικής επιστολής) αποτελεί προϋπόθεση για την έναρξη της λειτουργίας.».
Άρθρο 6
Καθορισμός τρόπου πληρωμής των πιστοποιημένων αξιολογητών – Τροποποίηση παρ. 7 άρθρου 16 ν. 4014/2011
Στην παρ. 7 του άρθρου 16 του ν. 4014/2011 (Α’ 209), προσδιορίζεται ότι η αναφορά σε πιστοποιημένο αξιολογητή αφορά τις Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ), προβλέπεται ότι η πληρωμή αυτών καταβάλλεται απευθείας, και η παρ. 7 διαμορφώνεται ως εξής:
«7. Στις περιπτώσεις που η ανάθεση ορισμένου έργου σε Πιστοποιημένο Αξιολογητή ΜΠΕ διενεργείται κατόπιν αιτήματος του φορέα του έργου ή της δραστηριότητας, ο τελευταίος υποχρεούται σε καταβολή της προβλεπόμενης από την απόφαση της παρ. 8 αμοιβής, η οποία καταβάλλεται απευθείας στον πρώτο, χωρίς να ισχύει η υποχρέωση που απορρέει από την παρ. 3 του άρθρου 17.».
Άρθρο 7
Συμπληρώσεις διαδικασίας περιβαλλοντικών ελέγχων – Τροποποίηση παρ. 5, 11, 15α, 15β, 15γ και 21 άρθρου 20 ν. 4014/2011
1. Στην περ. γ) της παρ. 5 του άρθρου 20 του ν. 4014/2011 (Α΄ 209), περί σύστασης Μητρώου Περιβαλλοντικών Ελεγκτών, αφαιρούνται οι αναφορές περί επικουρίας της Γενικής Διεύθυνσης του Σώματος Επιθεωρητών και Ελεγκτών από Εποπτικό Συμβούλιο, διαγράφεται η περ. δ, και η παρ. 5 διαμορφώνεται ως εξής:
«5. α) Για την κάλυψη των αναγκών ελέγχου των υποκείμενων σε επιθεώρηση έργων και δραστηριοτήτων συνιστάται Μητρώο Περιβαλλοντικών Ελεγκτών, που τηρείται στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, με ευθύνη της Γενικής Διεύθυνσης του Σώματος Επιθεωρητών και Ελεγκτών. Η ιδιότητα του Περιβαλλοντικού Ελεγκτή αποκτάται με τη χορήγηση σχετικής άδειας από το αρμόδιο όργανο του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας.
β) Οι Περιβαλλοντικοί Ελεγκτές έχουν ως αντικείμενο τη διενέργεια περιβαλλοντικών επιθεωρήσεων σε κάθε περίπτωση που τους ζητείται από τις αρμόδιες προς τούτο υπηρεσίες.
γ) Η παρακολούθηση του έργου των Περιβαλλοντικών Ελεγκτών και της ορθής εκτέλεσης των καθηκόντων τους διενεργείται από τη Γενική Διεύθυνση του Σώματος Επιθεωρητών και Ελεγκτών.».
2. Στο τέλος της παρ. 11 του άρθρου 20 του ν. 4014/2011, περί διενέργειας αυτοψίας, προστίθεται τελευταίο εδάφιο, και η παρ. 11 διαμορφώνεται ως εξής:
«11. α. Σε κάθε αυτοψία, οι αρμόδιες αρχές περιβαλλοντικών επιθεωρήσεων της παρ. 3 συντάσσουν επιτόπου έκθεση αυτοψίας στην οποία καταχωρίζονται τα ευρήματα του ελέγχου. Ακολούθως, συντάσσουν προσωρινή έκθεση ελέγχου σύμφωνα με την απόφαση της περ. α΄ της παρ. 21.
Η προσωρινή έκθεση ελέγχου κοινοποιείται στον φορέα του έργου ή της δραστηριότητας το αργότερο εντός ενός (1) μήνα από την πραγματοποίηση της αυτοψίας. Ο εν λόγω φορέας, σε περίπτωση διαπίστωσης πιθανών παραβάσεων, καλείται ταυτόχρονα σε απολογία. Η ανωτέρω προθεσμία ορίζεται σε δύο (2) μήνες για τα έργα και δραστηριότητες που εντάσσονται στο Παράρτημα Ι της υπό στοιχεία 36060/1155/Ε103/13.6.2013 κοινής απόφασης.
Ο έλεγχος διενεργείται υποχρεωτικά με τη χρήση των φύλλων ελέγχου, τα οποία υποκαθιστούν την έκθεση αυτοψίας για τις περιπτώσεις περιβαλλοντικών επιθεωρήσεων όπου η αρμόδια Αρχή Οργάνωσης, Εποπτείας και Συντονισμού του άρθρου 124 του ν. 4759/2020 (Α΄ 245), εκδίδει φύλλα ελέγχου, σύμφωνα με το άρθρο 147 του ν. 4512/2018 (Α΄ 5). Τα φύλλα ελέγχου δύνανται να ενσωματώνουν τα αποτελέσματα του ελέγχου και να επέχουν θέση προσωρινής έκθεσης ελέγχου. Επιπρόσθετα, σε περίπτωση που η έλλειψη συμμόρφωσης είναι ασήμαντη, ήτοι δεν προκαλεί ρύπανση, υποβάθμιση ή κίνδυνο για το περιβάλλον, στα φύλλα ελέγχου δύναται να ενσωματώνονται κατευθυντήριες οδηγίες για την συμμόρφωση, να προβλέπεται επανέλεγχος εντός προθεσμίας ή προειδοποίηση επιβολής κυρώσεων.
β. Σε περίπτωση μη διαπίστωσης παράβασης και αξιολόγησης των μη συμμορφώσεων ως ασήμαντων, σύμφωνα με το έβδομο εδάφιο της περ. α΄, η προσωρινή έκθεση ελέγχου καθίσταται οριστική και αναρτάται αμελλητί στο ΗΠΜ της παρ. 1 του άρθρου 18 του ν. 4042/2012.
γ. Σε περίπτωση διαπίστωσης παραβάσεων που δεν εμπίπτουν στην περ. β΄, τάσσεται προθεσμία για την απολογία που δεν δύναται να είναι μικρότερη από δέκα (10) εργάσιμες ημέρες από την επομένη ημέρα της επίδοσης της κλήσης σε απολογία, με δυνατότητα παράτασης μετά από αίτημα του φορέα έως δέκα εργάσιμες (10) ημέρες επιπλέον. Μετά την υποβολή της απολογίας ή εφόσον παρέλθει άπρακτη η προθεσμία που τάχθηκε για την υποβολή της, η αρμόδια αρχή που διενεργεί τον έλεγχο συντάσσει οριστική έκθεση ελέγχου εντός σαράντα πέντε (45) ημερών από την παρέλευση της προθεσμίας απολογίας. Η ανωτέρω προθεσμία ορίζεται σε τέσσερις (4) μήνες από την πραγματοποίηση της αυτοψίας για τα έργα και δραστηριότητες που εντάσσονται στο Παράρτημα Ι της υπό στοιχεία 36060/1155/Ε103/13.6.2013 κοινής απόφασης. Σε περίπτωση που για την ολοκλήρωση του ελέγχου απαιτείται η διεξαγωγή συμπληρωματικών εργαστηριακών μετρήσεων και αναλύσεων ή η λήψη πορισμάτων από άλλες συναρμόδιες υπηρεσίες, καθώς και ενδεχόμενη κλήση σε συμπληρωματική απολογία σε συνέχεια των συμπληρωματικών ευρημάτων που προκύπτουν από τους προαναφερθέντες εργαστηριακούς ελέγχους και μετρήσεις ή τα πορίσματα άλλων συναρμόδιων υπηρεσιών, ο χρόνος αυτός δεν προσμετράται στην προθεσμία των σαράντα πέντε (45) ημερών.
Η οριστική έκθεση ελέγχου περιέχει συμπεράσματα σχετικά με το κατά πόσον απαιτούνται περαιτέρω ενέργειες, καθώς και Πλάνο Διορθωτικών Ενεργειών, σύμφωνα με τις παρ. 15 και 15γ, όπου αυτές έχουν εφαρμογή, προκειμένου να εξασφαλίζει ότι ο φορέας εκμετάλλευσης προβαίνει σε όλες τις αναγκαίες ενέργειες για τη συμμόρφωση με τις υποδείξεις του Πλάνου Διορθωτικών Ενεργειών εντός εύλογης προθεσμίας. Η οριστική έκθεση ελέγχου αναρτάται αμελλητί στο ΗΠΜ από την αρμόδια αρχή και, ανάλογα με τα ευρήματα αυτής, δύναται να κοινοποιείται στην αρχή που χορήγησε στον ελεγχόμενο την άδεια/έγκριση/γνωστοποίηση κατασκευής ή λειτουργίας του έργου ή έναρξης της δραστηριότητας ή, κατά περίπτωση, την ανανέωση αυτών. Ειδικά για τα έργα και τις δραστηριότητες κατηγορίας Β’, έως τη λειτουργία του Ηλεκτρονικού Περιβαλλοντικού Μητρώου (ΗΠΜ), η οριστική έκθεση ελέγχου αναρτάται στην ιστοσελίδα της οικείας Περιφέρειας.».
3. Στην παρ. 15α του άρθρου 20 του ν. 4014/2011, περί δήλωσης συμμόρφωσης, προστίθεται νέο πέμπτο εδάφιο, στην περ. γ) της παρ. 15β αφαιρείται η αναφορά στις Πρότυπες Περιβαλλοντικές Δεσμεύσεις (ΠΠΔ), στην υποπερ. βγ) της περ. β της παρ. 15γ προστίθεται δεύτερο εδάφιο, στο πρώτο εδάφιο της περ. δ αυτής, ορίζεται ότι η ανάρτηση της πράξης βεβαίωσης της παράβασης μπορεί να γίνει και στην ιστοσελίδα της εκάστοτε Περιφέρειας, και οι παρ. 15α έως 15γ διαμορφώνονται ως εξής:
«15α. Μετά την παρέλευση της προθεσμίας συμμόρφωσης διενεργείται νέα αυτοψία για την επαλήθευση της συμμόρφωσης του φορέα του έργου ή της δραστηριότητας με το Πλάνο Διορθωτικών Ενεργειών, σύμφωνα και με τη σχετική Δήλωση Συμμόρφωσης. Η επαλήθευση της συμμόρφωσης μπορεί να πραγματοποιείται και με προσκόμιση εγγράφων, παραστατικών, φωτογραφιών και λοιπών στοιχείων, αντί αυτοψίας, υπό την προϋπόθεση της αποδοχής τους από την αρμόδια αρχή της παρ. 3 ως επαρκών στοιχείων για την τεκμηρίωση της συμμόρφωσης. Στην περίπτωση που επαληθεύεται η συμμόρφωση, παύει η σχετική διαδικασία ελέγχου και η Δήλωση Συμμόρφωσης αναρτάται αμελλητί στο ΗΠΜ. Η ανάρτησή της στο ΗΠΜ επέχει θέση αποδοχής της από την αρμόδια για τους περιβαλλοντικούς ελέγχους αρχή. Ειδικά για τα έργα και τις δραστηριότητες κατηγορίας Β΄, έως τη λειτουργία του ΗΠΜ, η Δήλωση Συμμόρφωσης αναρτάται στην ιστοσελίδα της οικείας Περιφέρειας. Στην περίπτωση που διαπιστώνεται ότι ο φορέας του έργου ή της δραστηριότητας δεν έχει συμμορφωθεί με το Πλάνο Διορθωτικών Ενεργειών, η αρμόδια αρχή της παρ. 3 προχωρά στην επιβολή κυρώσεων, συντάσσοντας αιτιολογημένη πράξη βεβαίωσης της παράβασης, σύμφωνα με την περ. β΄ της παρ. 15γ.
15β. Η διαδικασία των παρ. 15 και 15α δεν εφαρμόζεται όταν η παράβαση ενέχει κίνδυνο για το δημόσιο συμφέρον, που δεν μπορεί να αποτραπεί χωρίς άμεση ενέργεια εκ μέρους του ελεγκτή, δηλαδή κατατάσσεται στις κατηγορίες «ΣΗΜΑΝΤΙΚΗΣ» και «ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗΣ» σοβαρότητας της παρ. 1α του άρθρου 30 του ν. 1650/1986. Ειδικότερα τέτοιες περιπτώσεις θεωρούνται:
α) όταν η άμεση επιβολή μέτρων και κυρώσεων είναι αναγκαία για λόγους προστασίας του δημοσίου συμφέροντος,
β) όταν η παράβαση ενέχει άμεσο κίνδυνο για τη δημόσια υγεία ή απειλεί με άμεσες και σημαντικές αρνητικές συνέπειες το περιβάλλον που δεν μπορούν να αποτραπούν χωρίς άμεση ενέργεια εκ μέρους της αρμόδιας για τη διεξαγωγή περιβαλλοντικών επιθεωρήσεων αρχής της παρ. 3 ή ενέχουν κίνδυνο ευρείας οικολογικής διατάραξης,
γ) στις περιπτώσεις ουσιωδών διοικητικών παραβάσεων, όπως η έλλειψη εν ισχύ Α.Ε.Π.Ο..
Για την αξιολόγηση της σοβαρότητας της παράβασης και την εφαρμογή ή μη της παρούσας λαμβάνονται υπόψη η φύση της παράβασης και το ύψος υπέρβασης των θεσμοθετημένων ορίων εκπομπών, η υποτροπή και το ιστορικό συμμόρφωσης, η συμπεριφορά και ο βαθμός συνεργασίας του ελεγχόμενου φορέα, άλλοι ελαφρυντικοί ή επιβαρυντικοί παράγοντες, καθώς και τα προβλεπόμενα στο άρθρο 3 του ν. 4042/2012 (Α΄ 24).
15γ. α. Εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις της παρ. 15β, μετά την υποβολή της απολογίας ή την άπρακτη πάροδο της προθεσμίας που τάχθηκε για την υποβολή της, η αρμόδια αρχή, που διενεργεί την περιβαλλοντική επιθεώρηση, συντάσσει αιτιολογημένη πράξη βεβαίωσης της παράβασης, η οποία υπέχει θέσης οριστικής έκθεσης ελέγχου εντός της προθεσμίας της περ. γ΄ της παρ. 11.
β. Η ως άνω βεβαίωση:
βα) περιλαμβάνει τη σχετική εισήγηση για επιβολή προστίμου προς την αρμόδια αρχή, σύμφωνα με την παρ. 2 του άρθρου 30 του ν. 1650/1986,
ββ) περιλαμβάνει, όπου απαιτείται, Πλάνο Διορθωτικών Ενεργειών, σύμφωνα με το Μοντέλο Ενεργειών Συμμόρφωσης της περ. στ΄ της παρ. 21, το οποίο ο ελεγχόμενος φορέας του έργου ή της δραστηριότητας οφείλει να υλοποιήσει, υποβάλλοντας προς τις αρμόδιες αρχές περιβαλλοντικών επιθεωρήσεων της παρ. 3, Δήλωση Συμμόρφωσης, με την πάροδο του τεθέντος χρονοδιαγράμματος,
βγ) αναρτάται από την αρμόδια αρχή αμελλητί στο ΗΠΜ. Ειδικά για τα έργα και τις δραστηριότητες κατηγορίας Β΄, έως τη λειτουργία του ΗΠΜ, η βεβαίωση αναρτάται στην ιστοσελίδα της οικείας Περιφέρειας,
βδ) κοινοποιείται υποχρεωτικά στην αρχή που χορήγησε στον ελεγχόμενο την άδεια/έγκριση/γνωστοποίηση κατασκευής ή λειτουργίας του έργου ή έναρξης της δραστηριότητας ή, κατά περίπτωση, την ανανέωση αυτών,
βε) κοινοποιείται στην αρμόδια εισαγγελική αρχή, εφόσον για τη συγκεκριμένη παράβαση προβλέπεται ποινική κύρωση.
γ. Μετά την παρέλευση της τεθείσας προθεσμίας διενεργείται νέα αυτοψία για την επαλήθευση της συμμόρφωσης του φορέα του έργου ή της δραστηριότητας με το Πλάνο Διορθωτικών Ενεργειών Συμμόρφωσης, σύμφωνα και με τη σχετική Δήλωση Συμμόρφωσης. Η επαλήθευση της συμμόρφωσης μπορεί να πραγματοποιείται και με προσκόμιση εγγράφων, παραστατικών, φωτογραφιών και λοιπών στοιχείων, αντί αυτοψίας, υπό την προϋπόθεση της αποδοχής τους από την αρμόδια αρχή της παρ. 3, ως επαρκών στοιχείων για την τεκμηρίωση της συμμόρφωσης. Στην περίπτωση που επαληθεύεται η συμμόρφωση, η Δήλωση Συμμόρφωσης αναρτάται αμελλητί στο ΗΠΜ.
δ. Η ανάρτησή της στο ΗΠΜ ή στην ιστοσελίδα της οικείας Περιφέρειας επέχει θέση αποδοχής της από την αρμόδια για τους περιβαλλοντικούς ελέγχους αρχή. Η αποδοχή της Δήλωσης Συμμόρφωσης δεν αίρει τη διαδικασία επιβολής προστίμου από την αρμόδια αρχή, σύμφωνα με τη σχετική πράξη βεβαίωσης παράβασης. Στην περίπτωση που διαπιστώνεται ότι ο φορέας του έργου ή της δραστηριότητας δεν έχει συμμορφωθεί με το Πλάνο Διορθωτικών Ενεργειών, αυτός θεωρείται υπότροπος και υποβάλλονται οι προσήκουσες κυρώσεις.».
4. Στο τέλος της παρ. 21 του άρθρου 20 του ν. 4014/2011, περί του Μοντέλου Ενεργειών Συμμόρφωσης των περιβαλλοντικών επιθεωρήσεων, προστίθεται εδάφιο, και η παρ. 21 διαμορφώνεται ως εξής:
«21. Με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας υιοθετείται το Μοντέλο Ενεργειών Συμμόρφωσης («ΜΕΣ») για τις περιβαλλοντικές επιθεωρήσεις, το οποίο καταρτίζεται βάσει των κριτηρίων του άρθρου 149 του ν. 4512/2018, από τη Γενική Διεύθυνση του Σώματος Επιθεωρητών και Ελεγκτών, ως Αρχή Οργάνωσης Εποπτείας και Συντονισμού του άρθρου 124 του ν. 4759/ 2020, και το οποίο περιλαμβάνει τις διαδικασίες και τις οδηγίες για την καθοδήγηση των ενεργειών και των αποφάσεων των αρμοδίων αρχών που λαμβάνονται κατά τη διάρκεια και σε συνέχεια του ελέγχου στο πλαίσιο της ενιαίας αντιμετώπισης των ελέγχων και των λοιπών δραστηριοτήτων εποπτείας, συμπεριλαμβανομένων των ειδικότερων κριτηρίων για τον καθορισμό της προθεσμίας συμμόρφωσης, των αναγκαίων λεπτομερειών για την εφαρμογή αυτού και των διοικητικών μέτρων της περ. α΄ της παρ. 1 του άρθρου 30 του ν. 1650/1986, και στο οποίο εξειδικεύονται:
α) το περιεχόμενο της προσωρινής και της οριστικής έκθεσης ελέγχου της παρ. 11,
β) οι παραβάσεις της παρ. 15, συμπεριλαμβανομένων των μη ουσιωδών διοικητικών παραβάσεων και οι παραβάσεις της παρ. 15β, οι οποίες δύνανται να εξειδικεύονται ανά είδος έργου ή δραστηριότητας,
γ) το περιεχόμενο του Πλάνου Διορθωτικών Ενεργειών της παρ. 15 και της υποπερ. ββ) της περ. β΄ της παρ. 15γ,
δ) η κατάταξη των παραβάσεων στις τέσσερις (4) κατηγορίες «ΧΑΜΗΛΗΣ», «ΜΕΤΡΙΑΣ», «ΣΗΜΑΝΤΙΚΗΣ» και «ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗΣ» σοβαρότητας της παρ. 1α του άρθρου 30 του ν. 1650/1986, σύμφωνα με τα κριτήρια της παρ. 15β,
ε) το σύνολο των ελαφρυντικών ή επιβαρυντικών παραγόντων, οι οποίοι συνεκτιμώνται για την αξιολόγηση της σοβαρότητας της παράβασης, σύμφωνα με την παρ. 15β, και ο τρόπος υπολογισμού του προστίμου που επιβάλλεται σύμφωνα με το άρθρο 30 του ν. 1650/1986,
στ) κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή των παρ. 11 έως 15γ.
Για το περιεχόμενο των περ. β΄ και γ΄ της παρούσας ζητείται η απλή γνώμη της Γενικής Διεύθυνσης Περιβαλλοντικής Πολιτικής και της Διεύθυνσης Διαχείρισης Αποβλήτων του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Το ΜΕΣ εφαρμόζεται κατ’ αναλογία και στις παραβάσεις έργων και δραστηριοτήτων που δεν απαιτούν περιβαλλοντική αδειοδότηση, σύμφωνα με το άρθρο 1.».
Άρθρο 8
Επιθεωρήσεις και έλεγχοι – Τροποποίηση περ. β) παρ. 4 άρθρου 61 ν. 4819/2021
Στην περ. β) της παρ. 4 του άρθρου 61 του ν. 4819/2021 (Α΄ 129, διόρθωση σφάλματος Α’ 171), περί επιθεωρήσεων και περιβαλλοντικών ελέγχων φορέων επεξεργασίας αποβλήτων, εξειδικεύεται το όργανο διενέργειας ελέγχων, διορθώνονται οι νομοθετικές παραπομπές, και η παρ. 4 διαμορφώνεται ως εξής:
«4. Οι έλεγχοι του παρόντος διενεργούνται:
α) στους οργανισμούς ή τις επιχειρήσεις που πραγματοποιούν εργασίες επεξεργασίας αποβλήτων ή παράγουν επικίνδυνα απόβλητα, από τις αρμόδιες ελεγκτικές αρχές, σύμφωνα με όσα ειδικότερα ορίζονται στο άρθρο 20 του ν. 4014/2011 (Α’ 209),
β) στους οργανισμούς ή τις επιχειρήσεις που συλλέγουν ή μεταφέρουν απόβλητα σε επαγγελματική βάση, από τη Γενική Διεύθυνση του Σώματος Επιθεωρητών και Ελεγκτών και από τα Κλιμάκια Ελέγχου Ποιότητας Περιβάλλοντος της παρ. 3 του άρθρου 20 του ν. 4014/2011,
γ) στους μεσίτες και τους εμπόρους αποβλήτων, από τα Κ.Ε.Π.ΠΕ. της παρ. 4 του άρθρου 20 του ν. 4014/2011.».
Άρθρο 9
Τροποποίηση διοικητικών κυρώσεων για περιβαλλοντικές παραβάσεις – Τροποποίηση παρ. 1, 1α και 6 άρθρου 21 ν. 4014/2011
1. Στο τελευταίο εδάφιο της παρ. 1 του άρθρου 21 του ν. 4014/2011 (Α’ 209), περί διοικητικών μέτρων και κυρώσεων επί περιβαλλοντικών παραβάσεων, προστίθεται παραπομπή στον ν. 4042/2012 (Α’ 24), οι περ. α) έως δ) και τα δύο τελευταία εδάφια της παρ. 1α τροποποιούνται ως προς τον τρόπο υπολογισμού των προστίμων παράβασης, μετά την περ. δ) προστίθενται δύο νέα εδάφια, και οι παρ. 1 και 1α διαμορφώνονται ως εξής:
«1. Σε φυσικά ή νομικά πρόσωπα που προκαλούν οποιαδήποτε ρύπανση ή άλλη υποβάθμιση του περιβάλλοντος ή παραβαίνουν τις διατάξεις του παρόντος ή των κατ` εξουσιοδότησή του εκδιδόμενων διαταγμάτων ή υπουργικών αποφάσεων ή αποφάσεων της Αποκεντρωμένης Διοίκησης ή της Περιφέρειας, ανεξάρτητα από την αστική ή ποινική ευθύνη, επιβάλλονται τα ακόλουθα διοικητικά μέτρα και κυρώσεις:
α) Πλάνο Διορθωτικών Ενεργειών της υποπερ. ββ΄ της περ. β΄ της παρ. 15γ του άρθρου 6 του ν. 1650/1986 (Α΄ 160), που επέχει τη θέση του μέτρου της γραπτής σύστασης της περ. α΄ της παρ. 5 του άρθρου 151 του ν. 4512/2018 (Α΄ 5), πιθανός επανέλεγχος εντός προθεσμίας, προειδοποίηση επιβολής κυρώσεων.
β) Πρόστιμο από πεντακόσια (500) έως και πέντε εκατομμύρια (5.000.000) ευρώ σύμφωνα με την παρ. 1α ή και Πλάνο Διορθωτικών Ενεργειών .
γ) Προσωρινή ή οριστική διακοπή λειτουργίας, όπως προβλέπεται την παρ. 6, μετά από εισήγηση της αρμόδιας για την περιβαλλοντική επιθεώρηση αρχής.
δ) Διοικητικά μέτρα και κυρώσεις που προβλέπονται από την περιβαλλοντική νομοθεσία.
Τα εν λόγω μέτρα και οι κυρώσεις είναι αναλογικά και εύλογα, στηρίζονται δε στην αξιολόγηση του κινδύνου που η παράβαση επιφέρει στην προστασία του δημοσίου συμφέροντος σύμφωνα με την παρ. 1α και επιβάλλονται, σύμφωνα με την απόφαση της παρ. 21 του άρθρου 20, ανάλογα με τη σοβαρότητα της παράβασης, τη συχνότητα ή την χρονική διάρκεια, την υποτροπή και το ιστορικό συμμόρφωσης, τη συμπεριφορά και τον βαθμό συνεργασίας του ελεγχόμενου οικονομικού φορέα, το ύψος υπέρβασης των θεσμοθετημένων ορίων εκπομπών και την παραβίαση των περιβαλλοντικών όρων και προτύπων περιβαλλοντικών δεσμεύσεων, λόγους δημοσίου συμφέροντος, καθώς και τυχόν συντρέχοντες ελαφρυντικούς ή επιβαρυντικούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένου του άμεσου ή έμμεσου κέρδους που η παράβαση απέφερε στον φορέα του έργου ή της δραστηριότητας. Τα πρόστιμα της περ. β΄ επιβάλλονται μετά από ενιαία αξιολόγηση της σοβαρότητας του συνόλου των παραβάσεων, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στην παρ. 1α. Εφόσον από τη νομοθεσία προβλέπεται ποινική κύρωση για τη συγκεκριμένη παράβαση, σύμφωνα με το άρθρο 3 του ν. 4042/2012 (Α’ 24), η πράξη βεβαίωσης παράβασης διαβιβάζεται στην αρμόδια Εισαγγελική Αρχή.
1α. Οι παραβάσεις κατατάσσονται σε τέσσερις κατηγορίες ΧΑΜΗΛΗΣ, ΜΕΤΡΙΑΣ, ΣΗΜΑΝΤΙΚΗΣ και ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗΣ σοβαρότητας σύμφωνα με την υπουργική απόφαση της παρ. 21 του άρθρου 20.
Τα επιβαλλόμενα πρόστιμα της περ. β΄ της παρ. 1 κατανέμονται, ανάλογα με την κατηγορία της παράβασης, ως ακολούθως:
α) για τις παραβάσεις χαμηλής σοβαρότητας, το πρόστιμο δεν υπερβαίνει το μηδέν κόμμα πέντε τοις εκατό (0,5%), επί του συνολικού κύκλου εργασιών της τελευταίας χρήσης του φορέα του έργου ή της δραστηριότητας, βάσει του κύκλου εργασιών της τελευταίας υποβληθείσας δήλωσης φορολογίας εισοδήματός του, και κυμαίνεται από πεντακόσια (500) έως και πενήντα χιλιάδες (50.000) ευρώ,
β) για τις παραβάσεις μέτριας σοβαρότητας, το πρόστιμο δεν υπερβαίνει το ένα κόμμα πέντε τοις εκατό (1,5%), επί του συνολικού κύκλου εργασιών της τελευταίας χρήσης του φορέα του έργου ή της δραστηριότητας, βάσει του κύκλου εργασιών της τελευταίας υποβληθείσας δήλωσης φορολογίας εισοδήματός του, και κυμαίνεται από χίλια (1000) έως και διακόσιες χιλιάδες (200.000) ευρώ,
γ) για τις παραβάσεις σημαντικής σοβαρότητας, το πρόστιμο δεν υπερβαίνει το έξι τοις εκατό (6%), επί του συνολικού κύκλου εργασιών της τελευταίας χρήσης του φορέα του έργου ή της δραστηριότητας, βάσει του κύκλου εργασιών της τελευταίας υποβληθείσας δήλωσης φορολογίας εισοδήματός του, και κυμαίνεται από τέσσερις χιλιάδες (4.000) έως και οκτακόσιες χιλιάδες (800.000) ευρώ,
δ) για τις παραβάσεις πολύ σημαντικής σοβαρότητας, το πρόστιμο δεν υπερβαίνει το δέκα τοις εκατό (10%), επί του συνολικού κύκλου εργασιών της τελευταίας χρήσης του φορέα του έργου ή της δραστηριότητας, βάσει του κύκλου εργασιών της τελευταίας υποβληθείσας δήλωσης φορολογίας εισοδήματός του, και κυμαίνεται από δέκα χιλιάδες (10.000) έως και πέντε εκατομμύρια (5.000.000) ευρώ.
Αν το ποσό του προστίμου που αντιστοιχεί στο ανώτατο ποσοστό, επί του συνολικού κύκλου εργασιών της τελευταίας χρήσης του φορέα του έργου ή της δραστηριότητας, βάσει του κύκλου εργασιών της τελευταίας υποβληθείσας δήλωσης φορολογίας εισοδήματος, είναι μικρότερο του ελάχιστου προβλεπόμενου προστίμου της κατηγορίας παράβασης, το πρόστιμο ισούται με το ελάχιστο προβλεπόμενο για την εκάστοτε κατηγορία παράβασης.
Αν η διοικητική παράβαση συνίσταται στην έλλειψη Πρότυπων Περιβαλλοντικών Δεσμεύσεων (ΠΠΔ) επιβάλλεται πρόστιμο δύο τοις εκατό (2%), επί του συνολικού κύκλου εργασιών της τελευταίας χρήσης του φορέα του έργου ή της δραστηριότητας, με βάση τον κύκλο εργασιών της τελευταίας υποβληθείσας δήλωσης φορολογίας εισοδήματός του, το οποίο σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να είναι κατώτερο των χιλίων (1.000) ευρώ.
Σε περίπτωση υποτροπής, τα ποσοστά των περ. α) έως και δ) επί του συνολικού κύκλου εργασιών της τελευταίας χρήσης του φορέα του έργου ή της δραστηριότητας διπλασιάζονται.
Το κριτήριο του ποσοστού επί του συνολικού κύκλου εργασιών της τελευταίας χρήσης του φορέα του έργου ή της δραστηριότητας δεν εφαρμόζεται σε έργα και δραστηριότητες που δεν έχουν οικονομικό χαρακτήρα.».
2. Στην αρχή του δευτέρου εδαφίου της παρ. 6 του άρθρου 21 του ν. 4014/2011, η επιβαλλόμενη κύρωση του προστίμου αντικαθίσταται με την προσωρινή απαγόρευση λειτουργίας, και η παρ. 6 διαμορφώνεται ως εξής:
«6. Αν μια επιχείρηση ή δραστηριότητα προκαλεί ρύπανση ή άλλη υποβάθμιση του περιβάλλοντος που κατατάσσεται στις «πολύ σημαντικές» παραβάσεις, μπορεί να επιβληθεί προσωρινή απαγόρευση της λειτουργίας της μέχρις ότου ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα ώστε να αποτρέπεται η ρύπανση ή η υποβάθμιση σύμφωνα με την παρ. 6 του άρθρου 151 του ν. 4512/2018. Η προσωρινή απαγόρευση λειτουργίας επιβάλλεται από την αρχή ή το όργανο που εξέδωσε την άδεια, ή την έγκριση, ή τη γνωστοποίηση κατασκευής ή λειτουργίας του έργου ή έναρξης της δραστηριότητας ή, κατά περίπτωση, την ανανέωση αυτών. Ο αρμόδιος περιφερειάρχης δύναται να επιβάλει οριστική διακοπή της λειτουργίας της επιχείρησης, αν η επιχείρηση ή η δραστηριότητα παραλείπει να συμμορφωθεί προς τα μέτρα που υποδεικνύονται με την απόφαση του πρώτου εδαφίου ή αν η λήψη αποτελεσματικών μέτρων είναι ανέφικτη. Αν συντρέχουν εξαιρετικοί λόγοι, ιδίως σε περίπτωση που από το είδος ή την ποσότητα των ρύπων ή από την έκταση και τη σημασία της υποβάθμισης του περιβάλλοντος υπάρχει κίνδυνος θανάτου ή βαριάς σωματικής βλάβης ή ευρείας οικολογικής διατάραξης ή καταστροφής, ενόψει και της σπουδαιότητας της επιχείρησης ή δραστηριότητας, το αρμόδιο όργανο του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας από κοινού με το αρμόδιο όργανο τυχόν συναρμόδιου Υπουργείου επιβάλλει τις παραπάνω κυρώσεις. Με την πράξη επιβολής της προσωρινής απαγόρευσης λειτουργίας επιβάλλεται και πρόστιμο το οποίο ισούται με το διπλάσιο των ημερήσιων ακαθάριστων εσόδων λειτουργίας, ήτοι των ετήσιων ακαθάριστων εσόδων του φορέα του έργου ή της δραστηριότητας αναγομένων ανά ημέρα λειτουργίας, και ανέρχεται κατ’ ελάχιστον σε πεντακόσια (500) ευρώ για κάθε ημέρα παράβασης της απαγόρευσης. Η παράβαση διαπιστώνεται με πράξη του οργάνου που επέβαλε την απαγόρευση με την οποία καταλογίζεται το πρόστιμο. Με απόφαση του οργάνου που επέβαλε την προσωρινή απαγόρευση λειτουργίας της επιχείρησης ή δραστηριότητας μπορεί, σε κάθε περίπτωση, να αίρεται η απαγόρευση αυτή, ώστε να παύσει οριστικά η ρύπανση ή υποβάθμιση του περιβάλλοντος.».
Άρθρο 10
Εκκρεμείς περιβαλλοντικοί έλεγχοι – Μεταβατική διάταξη – Τροποποίηση άρθρου 52 ν. 4843/2021
Στο πρώτο εδάφιο της παρ. 1 του άρθρου 52 του ν. 4843/2021 (Α’ 193), τροποποιείται το νομικό καθεστώς διεκπεραίωσης των εκκρεμών υποθέσεων που αφορούν διενεργηθέντες περιβαλλοντικούς ελέγχους, αντικαθίσταται η παρ. 2, και το άρθρο 52 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 52
Μεταβατικές διατάξεις
1. Εκκρεμείς υποθέσεις περιβαλλοντικών ελέγχων, επιθεωρήσεων και επιβολής διοικητικών κυρώσεων για περιβαλλοντικές παραβάσεις διεκπεραιώνονται σύμφωνα με το άρθρο 20 του ν. 4014/2011 (Α’ 209), μη εφαρμοζόμενών των προθεσμιών των τεσσάρων πρώτων εδαφίων της περ. γ) της παρ. 11 του ανωτέρω άρθρου.
2. Αν έχει ήδη εκδοθεί πράξη βεβαίωσης παράβασης αυτή ακυρώνεται και εκδίδεται οριστική έκθεση ελέγχου, σύμφωνα με την παρ. 1, λαμβάνοντας υπόψη τα συμπεράσματα της ακυρωθείσας πράξης βεβαίωσης παράβασης.».
ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΤΗΣ WWF HELLAS ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝ ΛΟΓΩ ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΩΣ ΚΑΤΩΘΙ:
Σχόλιο στο Άρθρο 3 (Εξαιρέσεις από την περιβαλλοντική αδειοδότηση)
Η ρύθμιση αγνοεί τον παράγοντα της κλιματικής αλλαγής και τη σωρεία ειδικότερων ρυθμίσεων για τα θέματα αυτά – στο πλαίσιο των οποίων θα έπρεπε να προσδιοριστεί η ανάγκη και οι διαδικασίες εξαίρεσης από την περιβαλλοντική αδειοδότηση. Δύο χρόνια μετά από τη θέσπιση της υποχρέωσης εκπόνησής της, «Εθνική Πολιτική Μείωσης Κινδύνου Καταστροφών» δεν υπάρχει (9 παρ. 1 ν. 4662/2020). Είναι άγνωστο αν η χώρα έχει εκπονήσει την εθνική εκτίμηση κινδύνων που απαιτεί η ενωσιακή νομοθεσία για την πολιτική προστασία (άρθ. 6 Απόφασης 1313/2003/ΕΕ) και εάν όντως αυτό έχει συμβεί, δεν μπορούν να ανευρεθούν οι σχετικές πληροφορίες.Η Εθνική Στρατηγική για την Προσαρμογή στην Κλιματική Αλλαγή (ΕΣΠΚΑ, 2016) χρήζει επικαιροποίησης, και, στον βαθμό που ισχύει, επίσης δεν προβλέπει την ανάγκη παρόμοιων εξαιρέσεων (45 ν. 4414/2016, 4-5 ν. 4936/2022). Το Υπουργείο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας έχει αναρτήσει διάφορα ad hoc κείμενα που δίνουν με «επιτελικό» τρόπο οδηγίες αντιμετώπισης παρόμοιων καταστροφών σε άλλους φορείς (π.χ., το από 11.5.2020 «Πρότυπο Υπόδειγμα Σχεδίου Αντιμετώπισης Έκτακτων Αναγκών εξαιτίας Δασικών Πυρκαγιών για την σύνταξη σχεδίων από τους δήμους της Χώρας»): ούτε τα κείμενα αυτά φαίνεται να προβλέπουν, στην πλειονότητά τους, παρόμοιες εξαιρέσεις. Δεν χρειάζεται φυσικά να ειπωθεί ότι μία ευνομούμενη (και εκτεθειμένη σε σοβαρούς φυσικούς κινδύνους) χώρα, αφιερώνει τους απαραίτητους πόρους στην πρόληψη, στην διαχείριση κινδύνων, στην κοινωνική αλληλεγγύη και στην προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή, πριν την (ή παράλληλα με) την εξέταση αλλαγών (και μάλιστα «απλοποιήσεων») στο θεσμικό πλαίσιο. Άλλωστε, όπως σημειώνει το σχετικό Κατευθυντήριο Έγγραφο της ΕΕ, «η εξαίρεση θα ήταν γενικά δικαιολογημένη μόνο εάν η το έκτακτο περιστατικό που οδήγησε στο έργο δεν μπορούσε να προβλεφθεί ή, στην περίπτωση που μπορούσε να προβλεφθεί, το έργο δεν μπορούσε να έχει αναληφθεί νωρίτερα. Για παράδειγμα, ένα αντιπλημμυρικό έργο θα μπορούσε να θεωρηθεί μέτρο για την αντιμετώπιση πιθανού έκτακτου περιστατικού επαρκώς επείγοντος ώστε να δικαιολογείται η επίκληση της εξαίρεσης, αν ήταν αδύνατο να αναληφθεί νωρίτερα….» (Ανακοίνωση της Επιτροπής, Έγγραφο καθοδήγησης σχετικά με την εφαρμογή εξαιρέσεων βάσει της οδηγίας για την εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων, 2019/C 386/05). Θα πρέπει επίσης να ειπωθεί ότι τα παραπάνω κείμενα (όπως ο «Ξενοκράτης» του 2003) τονίζουν την ανάγκη πρόληψης, μείωσης και διαχείρισης κινδύνων για το περιβάλλον παράλληλα με τους αντίστοιχους κινδύνους για τον πληθυσμό και τις υποδομές.Το ενωσιακό δίκαιο επιτρέπει την εξαίρεση από την περιβαλλοντική αδειοδότηση των έργων (ή τμημάτων έργων) που «εξυπηρετούν αποκλειστικά σκοπούς άμυνας» (άρθρο 1 παρ. 3 οδηγίας 2011/92). Το τελευταίο εδάφιο της υποπερίπτωσης (β) της παρ. 2α («η διαδικασία της παρούσας δεν απαιτείται για αεροδρόμια, λιμάνια, δεξαμενές καυσίμων και αγωγούς μεταφοράς υγρών καυσίμων που εξυπηρετούν σκοπούς εθνικής άμυνας») παραβιάζει την υποχρέωση αυτή για 2 λόγους: πρώτον, δεν προβλέπει σχετική διαδικασία (δεν αποτελεί, δηλαδή, «ενσωμάτωση» οδηγίας). Και δεύτερον, διότι παραλείπει τον όρο «αποκλειστικά», και εξαιρεί έναν αδιευκρίνιστο αριθμό μεγάλων έργων υποδομών, με σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον, τα οποία μόνο περιστασιακά μπορεί να εξυπηρετούν ανάγκες εθνικής άμυνας. Πρόκειται για συνήθη περίπτωση στην Ελλάδα.Με την υποπαράγραφο 2β επιδιώκεται η ενσωμάτωση του άρθρου 2 παρ. 4 της οδηγίας 2011/92, με το οποίο επιτρέπεται, «σε εξαιρετικές περιπτώσεις», η εξαίρεση «συγκεκριμένου έργου» από τις διατάξεις της οδηγίας, «εφόσον η εφαρμογή των εν λόγω διατάξεων θα επηρέαζε αρνητικά τον σκοπό του έργου, υπό τον όρο ότι πληρούνται οι στόχοι της παρούσας οδηγίας». Η προτεινόμενη διάταξη εισάγει μία τεράστια και μη οριοθετημένη εξαίρεση, χωρίς κανένα περιορισμό ή κριτήριο, από τις διατάξεις που αφορούν την περιβαλλοντική αδειοδότηση, και παραβιάζει πολλαπλά τις απαιτήσεις της ενωσιακής νομοθεσίας. Πρώτον, η εξαίρεση επιτρέπεται «σε εξαιρετικές περιπτώσεις», και η προτεινόμενη διάταξη δεν ορίζει καμία ειδική, πόσο μάλλον «εξαιρετική», περίπτωση. Δεύτερον, η διάταξη είναι εφαρμοστέα «υπό τον όρο ότι πληρούνται οι στόχοι της παρούσας οδηγίας»: ένας στόχος της Οδηγίας είναι ότι «η εκτίμηση των σημαντικών επιπτώσεων που ενδέχεται να έχουν» μία ομάδα ρυπογόνων έργων, «με γνώμονα την προστασία της ανθρώπινης υγείας, τη συμβολή, με τη δημιουργία ενός καλύτερου περιβάλλοντος, στη βελτίωση της ποιότητας ζωής, τη φροντίδα για τη διατήρηση των ποικιλιών των ειδών και τη διατήρησή της αναπαραγωγικής ικανότητας του οικοσυστήματος ως θεμελιώδους πόρου ζωής» (δικαιολογητικές σκέψεις 8 και 14). Ωστόσο, στην συγκεκριμένη περίπτωση, προβλέπεται η εκπόνηση ΤΕΠΕΜ, η οποία δεν περιλαμβάνει καμία απολύτως παρόμοια πληροφορία (πρβλ. 11 παρ. 11 ν. 4014/2011, που εφαρμόζεται αναλόγως, ανεξάρτητα από ό,τι προβλέπει η υποπερίπτωση ββ) της παρ. 2β). Επιπροσθέτως, ένας άλλος στόχος της Οδηγίας είναι η διασφάλιση της «εγκυρότητας και διαφάνειας της διαδικασίας λήψης αποφάσεων» (δικαιολογητική σκέψη 16): εδώ, αντιθέτως, προβλέπεται μόνο η δημοσίευση της απόφασης εξαίρεσης, και όχι του εισαγωγικού φακέλου (με τον οποίον δήθεν «τεκμηριώνεται», με στοιχεία που δεν δημοσιεύονται, «ότι η εφαρμογή του συνόλου των απαιτήσεων της διαδικασίας περιβαλλοντικής αδειοδότησης επηρεάζει αρνητικά τον σκοπό του έργου ή της δραστηριότητας»), ή της μεταγενέστερης ΤΕΠΕΜ. Ειρήσθω εν παρόδω, δεν υπάρχει έργο στο οποίο να μην μπορεί να τεκμηριωθεί ότι η «εφαρμογή του συνόλου των απαιτήσεων της διαδικασίας περιβαλλοντικής αδειοδότησης επηρεάζει αρνητικά τον σκοπό του έργου ή της δραστηριότητας» (σημείο β)), καθώς η περιβαλλοντική αδειοδότηση συνεπάγεται καθυστέρηση και έξοδα. Ωστόσο, συνεπάγεται επίσης διάχυτα οφέλη που αφορούν (μεταξύ πολλών άλλων) την βιώσιμη ανάπτυξη, την προστασία των φυσικών και πολιτιστικών αγαθών, την προστασία της δημόσιας υγείας, την βελτιστοποίηση των αδειών, την κοινωνική συνοχή και τα οφέλη αυτά είναι αδύνατο να τεκμηριωθούν από τον ενδιαφερόμενο (ούτε η προτεινόμενη διάταξη απαιτεί την τεκμηρίωσή τους με οποιοδήποτε άλλο τρόπο). Τέταρτον, το WWF ελπίζει να είναι αντιληπτό στο ΥΠΕΝ ότι η εξαίρεση αναφέρεται σε μελλοντικά έργα,και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την τακτοποίηση παρανομιών και αυθαιρεσιών. Τέλος, η ΤΕΠΕΜ, όχι μόνο δεν έχει το κατάλληλο περιεχόμενο, αλλά και υποβάλλεται μετά την ολοκλήρωση της κατασκευής του έργου.Σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο, η περιβαλλοντική εκτίμηση είναι το νομικό περίβλημα με το οποίο υλοποιούνται οι θεσμοί της «δέουσας εκτίμησης» (άρθρο 6 παρ. 3 οδηγίας 92/43) και της «αδειοδότησης» εγκαταστάσεων που υπάγονται στο Παράρτημα Ι της οδηγίας 2010/75. Με άλλα λόγια, και σύμφωνα με την ορολογία του ενωσιακού δικαίου, ακολουθείται η «κοινή διαδικασία» (Ανακοίνωση της Επιτροπής, Έγγραφο καθοδήγησης της Επιτροπής για τον εξορθολογισμό των εκτιμήσεων περιβαλλοντικών επιπτώσεων που διεξάγονται βάσει του άρθρου 2 παράγραφος 3 της οδηγίας για την εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων, 2016/C 273/01). Καμία όμως από τις οδηγίες αυτές δεν προβλέπει εξαιρέσεις όπως αυτές που εισάγονται με την σχολιαζόμενη διάταξη του παρόντος νομοσχεδίου. Συνεπώς, η εφαρμογή των προτεινόμενων διατάξεων σε όσα έργα ή δραστηριότητες απαιτούν «δέουσα εκτίμηση» ή εμπίπτουν στο Παράρτημα Ι της οδηγίας 2010/75 είναι παράνομη, και το ΥΠΕΝ οφείλει να τις εξαιρέσει αμέσως από την εφαρμογή του άρθρου 3 του νομοσχεδίου. Παράλληλα, εφόσον ένα έργο ή δραστηριότητα εμπίπτει στο άρθρο 4 παρ. 7 της οδηγίας 2000/60 (Οδηγίας – Πλαίσιο για τα ύδατα) (όπως μπορεί να συμβεί με έργα που επηρεάζουν την κατάσταση υπόγειων ή επιφανειακών υδάτων), θα πρέπει να τεκμηριωθεί η συνδρομή των προϋποθέσεων για την εφαρμογή των διατάξεων της Οδηγίας αυτής – κάτι που, σήμερα, γίνεται στα πλαίσια της περιβαλλοντικής αδειοδότησης. Για το θέμα αυτό, οι προτεινόμενες από το νομοσχέδιο διατάξεις δεν λαμβάνουν καμία μέριμνα, και, κατά συνέπεια, και τα έργα αυτά θα πρέπει να εξαιρεθούν από τις προτεινόμενες διατάξεις.Το τελευταίο εδάφιο του προτεινόμενου άρθρου 3 ορίζει ότι «δεν απαιτείται εκ νέου περιβαλλοντική αδειοδότηση έργου, τμήματος έργου ή δραστηριότητας, εάν αυτή υφίσταται ήδη και οι προβλεπόμενες ή εκτελούμενες εργασίες αφορούν στην αποκατάσταση του έργου στην προτέρα, πριν την επέμβαση, κατάσταση» (προφανώς, υπονοείται η περίπτωση που η αρχική περιβαλλοντική αδειοδότηση δεν έχει μεριμνήσει για τα θέματα αυτά, διότι, σε αντίθετη περίπτωση, δεν υφίσταται θέμα). Η διάταξη πρέπει να αποσυρθεί, διότι παραβιάζει ευθέως το ενωσιακό δίκαιο, τόσο στην περίπτωση έργων που υπάγονται στην Οδηγία 2011/92 (πρβλ. Παράρτημα IV σημείο 1 (β), σύμφωνα με το οποίο η ΜΠΕ περιλαμβάνει «περιγραφή των φυσικών χαρακτηριστικών του όλου έργου, καθώς και, εφόσον χρειάζεται, των αναγκαίων εργασιών κατεδάφισης» ) όσο και εγκαταστάσεων που υπάγονται στην Οδηγία 2010/75 (πρβλ. 12 παρ. 1 ε) , σύμφωνα με το οποίο η «αίτηση αδείας» περιλαμβάνει την «βασική έκθεση» για την εξυγίανση και αποκατάσταση του χώρου μετά την παύση των δραστηριοτήτων). Δεν χρειάζεται να τονιστεί η σημασία των διατάξεων αυτών, καθώς η χώρα προσπαθεί να αναπροσαρμόσει τις οικονομικές της δραστηριότητες εν όψει των νέων συνθηκών της πανδημίας και της κλιματικής αλλαγής. Προκαλεί, πάντως, αλγεινή εντύπωση η ποιότητα του νομοθετικού έργου του ΥΠΕΝ, το οποίο αγνοεί βασικές παραμέτρους των θεμάτων που επιδιώκει να ρυθμίσει.Σχόλιο στο Άρθρο 4 – (Διαδικασία ΑΕΠΟ)Το WWF Ελλάς έχει επανειλημμένα ασκήσει κριτική για την επίκληση των «μη ουσιωδών» τροποποιήσεων της ΑΕΠΟ προκειμένου να αποδυναμωθεί περαιτέρω ο θεσμός της περιβαλλοντικής αδειοδότησης (βλ. σχετικά σχόλια στον ν. 4685/2020). Η οδηγία 2011/92 αναφέρεται σε «κάθε μεταβολή» ή «οποιαδήποτε τροποποίηση» (σημείο 24 Παραρτήματος Ι, σημείο 13 α) Παραρτήματος ΙΙ). Η εγκατάσταση βοηθητικού εξοπλισμού, η συντήρηση και η ανακαίνιση εντάσσονται στην «λειτουργία» του έργου, οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις της οποίας έπρεπε να είχαν εκτιμηθεί στην αρχική ΑΕΠΟ [βλ., ενδεικτικά, την ΚΥΑ 170225/2015 (ΦΕΚ Β’ 45), όπου όλα αυτά τα θέματα εξετάζονται εξαντλητικά, και το Παράρτημα IV της οδηγίας 2011/92]. Οι «υποσταθμοί» είναι έργο που υπόκειται αυτοτελώς σε περιβαλλοντική αδειοδότηση κατά την εθνική νομοθεσία (11η Ομάδα, ΚΥΑ ΔΙΠΑ/οικ. 37674/2014 όπως ισχύει), και δεν είναι σαφείς οι λόγοι για τους οποίους η διάταξη τους θεωρεί «διαφοροποίηση μικρής κλίμακας». Οι αλλαγές στην εσωτερική διαρρύθμιση των μηχανημάτων δεν είναι έργο που υπόκειται σε περιβαλλοντική αδειοδότηση, αλλά μπορεί να αφορά άλλες άδειες (π.χ., την άδεια λειτουργίας).Σχόλια στο Άρθρο 5 (αποδέκτες λυμάτων)1. Η υγειονομική διάταξη Ε1β/221/1965 απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών και Υγιεινής «Περί διαθέσεως λυμάτων και βιομηχανικών αποβλήτων» και οι μεταγενέστερες υγειονομικές διατάξεις τροποποίησης της, καθόσον αφορά τα απόβλητα που περιλαμβάνονται στον Ευρωπαϊκό Κατάλογο Αποβλήτων (ΕΚΑ), που καταρτίστηκε με την απόφαση 2000/532/ΕΚ (ΕΕ L 204/37/21.7.1998)» (όπως η τελευταία ισχύει) έχει καταργηθεί «καθόσον αφορά τα απόβλητα που περιλαμβάνονται στον Ευρωπαϊκό Κατάλογο Αποβλήτων (ΕΚΑ), που καταρτίστηκε με την απόφαση 2000/532/ΕΚ (ΕΕ L 204/37/21.7.1998)» (59 παρ. 2 ν. 4042/2012). Η διαδικασία «καθορισμού αποδέκτη» δεν υφίσταται πλέον, και, κατά συνέπεια, δεν μπορεί να «αντικατασταθεί» από την ΑΕΠΟ. Συνεπώς, οι συντάκτες του νομοσχεδίου θα πρέπει να επανεξετάσουν το νόημα της νέας περίπτωσης δ’ του άρθρου. 12 παρ. 1 ν. 4014/2011.
Γενικότερα, σημειώνεται ότι για τις «σημειακές πηγές απορρίψεων που ενδέχεται να προκαλέσουν ρύπανση», η ενωσιακή νομοθεσία απαιτεί «προηγούμενη κανονιστική ρύθμιση, όπως η απαγόρευση της εισόδου ρύπων στα ύδατα, ή …προηγούμενη άδεια, ή ..καταχώρηση βασιζόμενη σε γενικούς δεσμευτικούς κανόνες που να καθορίζουν ελέγχους εκπομπών για τους σχετικούς ρύπους…» [άρθρο 11 παρ. ζ) Οδηγίας 2000/60]. Μολονότι η ΑΕΠΟ μπορεί να θεωρηθεί ότι καλύπτει την υποχρέωση της «προηγούμενης άδειας», οι διοικητικές ρυθμίσεις θα πρέπει να συντονίζονται σε επίπεδο λεκάνης απορροής (άρθρο 3 παρ. 4 Οδηγίας 2000/60). Κατά συνέπεια, το μόνο εργαλείο για τον καθορισμό αποδεκτών και όρων απόρριψης είναι το Σχέδιο Διαχείρισης Λ.Α.Π.Σχόλια στο Άρθρο 6 (Καθορισμός τρόπου πληρωμής των πιστοποιημένων αξιολογητών)Με αυτή τη διάταξη ουσιαστικά επιδιώκεται η πληρωμή του αξιολογητή ΜΠΕ χωρίς να παρεμβάλλεται ο «κωδικός της παρ. 5 του άρθρου 17» (όπως προβλέπεται από το σημερινό άρθ. 16 παρ. 7 ν. 4014/2011). Με τον τρόπο αυτό, δημιουργείται μία απευθείας εμπορική συναλλαγή μεταξύ του αξιολογητή ΜΠΕ και του φορέα του έργου – στην ουσία, ο τελευταίος επιλέγει, ελέγχει και κατευθύνει τον αξιολογητή ΜΠΕ του. Εννοείται ότι, με τον τρόπο αυτό, δημιουργείται μία εστία αδιαφάνειας και σύγκρουσης συμφερόντων (αν όχι διαφθοράς), και η αξιοπιστία των εξωτερικών αξιολογήσεων ΜΠΕ θα είναι μηδαμινή. Πόσο μάλλον που το ΥΠΕΝ αδυνατεί, επί 2 χρόνια, να εκδώσει το προεδρικό διάταγμα του άρθρου 16 παρ. 6 (για τα προσόντα των αξιολογητών), και είναι προφανές ότι οι «δειγματοληπτικοί έλεγχοι» των ΜΠΕ (16 παρ. 4 ν. 4014/2011) είναι ελάχιστοι (ή δεν γίνονται καθόλου), και, σε κάθε περίπτωση, δεν τεκμηριώνονται πουθενά. Η καταβαράθρωση αυτή κάθε έννοιας χρηστής διοίκησης – η οποία πρέπει να σταθμίζει με στοιχειώδη αμεροληψία τις ΜΠΕ- είναι φυσικά αντίθετη στο ενωσιακό δίκαιο, το οποίο υποχρεώνει τα κράτη μέλη να «διασφαλίζουν ότι η αρμόδια αρχή ή οι αρμόδιες αρχές εκτελούν τα καθήκοντα που απορρέουν από την παρούσα οδηγία με αντικειμενικό τρόπο και δεν βρίσκονται σε σύγκρουση συμφερόντων» (άρθρο 9α Οδηγίας 2011/92). Φυσικά, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η τελευταία διάταξη, με ευθύνη του ΥΠΕΝ, δεν έχει ενσωματωθεί στο εθνικό δίκαιο.Άρθρο 7 (Συμπληρώσεις διαδικασίας περιβαλλοντικών ελέγχων)Προφανώς, η αδυναμία του ΥΠΕΝ να αξιοποιήσει τον θεσμό του Εποπτικού Συμβουλίου είναι ένα ακόμα πλήγμα στην αποδοτικότητα και την ανεξαρτησία των Επιθεωρητών Περιβάλλοντος ( 20 παρ. 5 γ) ν. 4014/2011). Όχι μόνο δεν γίνονται βήματα για την ενδυνάμωση του θεσμού και την κατοχύρωση της ανεξαρτησίας του, αλλά επιδιώκεται και η συνεχής υποβάθμισή τους.Με την προτεινόμενη τροποποίηση του σημείου γ) της υποπαραγράφου 15β του άρθρου 20, ορίζεται ότι η έλλειψη Π.Π.Δ. – κατά νομική ακριβολογία, η έλλειψη πράξης υπαγωγής σε Π.Π.Δ. (πρβλ. άρθ. 8) – δεν είναι «ουσιώδης διοικητική παράβαση» η οποία χαρακτηρίζεται από την νομοθεσία ως «ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ» ή «ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ» (πρβλ. το σημερινό άρθρο 20 παρ.15β β. 4014/2011). Με τον τρόπο αυτό, όχι μόνο υποδηλώνεται ότι οι συγκεκριμένες παραβάσεις δεν αφορούν το δημόσιο συμφέρον (20 παρ. 15β εδ. α’) , αλλά και δίνεται ουσιαστικά μία «προθεσμία» υπέράνω των 3 ετών και «πλάνο διορθωτικών ενεργειών» (με ευθύνη των αρχών επιθεώρησης, που πρέπει να το συντάξουν για χάρη του φορέα) πριν την επιβολή κυρώσεων (πρβλ. παρ. 15 και 15α του άρθ. 20). Η μετατροπή των Π.Π.Δ. σε ένα είδος μη δεσμευτικών κατευθύνσεων δεν είναι μέσα στις προθέσεις του νομοθέτη του ν. 4014/2011. Όλα αυτά, για μία μεγάλη κατηγορία έργων, που μπορεί τοπικά, και ενίοτε σωρευτικά, να προκαλέσουν σημαντική υποβάθμιση στο περιβάλλον.
Απαραδεκτο. Υποβιβαζει πληρως προστατευόμενες περιοχες και θετει σε δευτερη μοιρα την περιβαλλοντικη αξια. Καλο θα ηταν ο κυριος Σκρεκας να ασχοληθει με την υπογειοποιηση των καλωδίων του ΔΕΔΔΗΕ που περνανε τεραστιοι πυλωνες πάνω από τα δάση με κίνδυνο βραχυκυκλώματος που μπορούν να πυροδοτησουν πυρκαγια.
«Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Ως μέλος του παγκόσμιου κινήματος «the save movement» για την απελευθέρωση των ζώων , δηλώνουμε την αντίθεση μας με το παρόν νομοσχέδιο , που μόνο προσχηματικά τέθηκε σε διαβούλευση για τόσο μικρό χρονικό διάστημα !
Το παραπάνω, όχι μόνο δεν προάγει την τιτλοφορουνενη προστασία του περιβάλλοντος , αλλά συμβάλλει, για άλλη μια φορά,
1) στην καταπάτηση των περιοχών Natura 2000
2) στην ελάφρυνση των προστίμων για τις περιβαλλοντικές παραβάσεις
3) στην απαξίωση της προστασίας του περιβάλλοντος με πρόσχημα την οικονομική ανέλιξη
4) στον αποκλεισμό από τη νομοθετικό πλαίσιο που προβάλλει η ΕΕ για την προστασία του περιβάλλοντος
Ζητούμε την άρση του προβαλλόμενου νομοσχεδίου και την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης με αποτελεσματικά μέσα , όπως σταδιακή κατάργηση τον κτηνοτροφικών μονάδων , με παράλληλη ενίσχυση των κτηνοτρόφων για την μετάβαση σε φυτική παραγωγή , την απαλλαγή από τα ορυκτά καύσιμα και την στροφή σε ανανεώσιμες πήγες ενέργειας που δεν αποτελούν απειλή για κανενα οργανισμό στο οικοσύστημα , αλλά και το ίδιο το οικοσύστημα.
Τέλος, διαφωνούμε με την καπιταλιστική ανάπτυξη (τουριστικές/ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, επιβλαβής τουρισμός) που προτείνει το νομοσχέδιο. Η λύση που προτείνουμε όμως δεν είναι ένας πιο πράσινος καπιταλισμός αλλά η επένδυση στην αποανάπτυξη (degrowth), την ανάπτυξη δηλαδη που θα λαμβάνει υπόψην τους περιορισμένους πόρους της γης και θα λειτουργεί προς την ευημερία αυτής και όλων των όντων που κατοικούν σε αυτή.
Η ομάδα animal save Thessaloniki
Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Ο χρόνος της διαβούλευσης, για ένα τόσο σημαντικό νομοσχέδιο, δεν είναι σε καμία περίπτωση επαρκής. Ζητώ σε όλα τα νομοσχέδια να προβλέπεται αρκετός χρόνος για τον δημόσιο διάλογο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικό και δίκαιο τρόπο οι μείζονες περιβαλλοντικές προκλήσεις του καιρού μας.
Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Ο χρόνος της διαβούλευσης, για ένα τόσο σημαντικό νομοσχέδιο, δεν είναι σε καμία περίπτωση επαρκής.
Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Συμφωνώ με τις περιβαλλοντικές οργανώσεις:
ΑΝΙΜΑ
ΑΡΧΕΛΩΝ
Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού
Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης
Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία
Εταιρία Προστασίας Πρεσπών
Καλλιστώ
Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης
Greenpeace
MEDASSET
WWF Ελλάς
και ζητώ ομοίως από την κυβέρνηση και το υπουργείο να αποσύρουν τα κεφάλαια του νομοσχεδίου που αφορούν στην περιβαλλοντική αδειοδότηση και τις προστατευόμενες περιοχές. Η κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει άμεσα στην εκπλήρωση των υποχρεώσεών της που απορρέουν από τη νομοθεσία της ΕΕ για τη βιοποικιλότητα και να ολοκληρώσει χωρίς άλλες καθυστερήσεις και παλινωδίες τη θεσμική θωράκιση των περιοχών Natura 2000.Είναι απαράδεκτο σε όλες τις κατηγορίες (πλην της “απόλυτης” προστασίας) να προβλέπονται ακόμα και εξορυκτικές δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένων των εξορύξεων υδρογονανθράκων.
Είναι απαράδεκτο στις ζώνες προστασίας της φύσης (δεύτερη σε αυστηρότητα ζώνη προστασίας) να προβλέπονται πλέον η κατασκευή και λειτουργία τουριστικών καταλυμάτων και άλλων τουριστικών υποδομών και εγκαταστάσεων ΑΠΕ. Δεν είναι δυνατόν να προβλέπει ότι οι αξιολογητές των ΜΠΕ θα αμείβονται απευθείας από τους φορείς των έργων που ελέγχουν, δημιουργώντας έτσι μια υπαλληλική σχέση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, η οποία ακυρώνει την ανεξαρτησία που πρέπει (σύμφωνα και με τη νομοθεσία της ΕΕ) να περιβάλλει το σύστημα αξιολόγησης των περιβαλλοντικών μελετών.
Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο.
Δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης και θα έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές.
Ο χρόνος της διαβούλευσης, για ένα τόσο σημαντικό νομοσχέδιο, δεν είναι σε καμία περίπτωση επαρκής.
Σε όλα τα νομοσχέδια θα πρέπει να δίνεται αρκετός χρόνος για δημόσιο διάλογο.
Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Ο χρόνος της διαβούλευσης, για ένα τόσο σημαντικό νομοσχέδιο, δεν είναι σε καμία περίπτωση επαρκής. Ζητώ σε όλα τα νομοσχέδια να προβλέπεται αρκετός χρόνος για τον δημόσιο διάλογο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικό και δίκαιο τρόπο οι μείζονες περιβαλλοντικές προκλήσεις του καιρού μας».
«Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Ο χρόνος της διαβούλευσης, για ένα τόσο σημαντικό νομοσχέδιο, δεν είναι σε καμία περίπτωση επαρκής. Ζητώ σε όλα τα νομοσχέδια να προβλέπεται αρκετός χρόνος για τον δημόσιο διάλογο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικό και δίκαιο τρόπο οι μείζονες περιβαλλοντικές προκλήσεις του καιρού μας».
«Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Ο χρόνος της διαβούλευσης, για ένα τόσο σημαντικό νομοσχέδιο, δεν είναι σε καμία περίπτωση επαρκής. Ζητώ σε όλα τα νομοσχέδια να προβλέπεται αρκετός χρόνος για τον δημόσιο διάλογο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικό και δίκαιο τρόπο οι μείζονες περιβαλλοντικές προκλήσεις του καιρού μας».
«Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Ο χρόνος της διαβούλευσης, για ένα τόσο σημαντικό νομοσχέδιο, δεν είναι σε καμία περίπτωση επαρκής. Ζητώ σε όλα τα νομοσχέδια να προβλέπεται αρκετός χρόνος για τον δημόσιο διάλογο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικό και δίκαιο τρόπο οι μείζονες περιβαλλοντικές προκλήσεις του καιρού μας».
«Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Ο χρόνος της διαβούλευσης, για ένα τόσο σημαντικό νομοσχέδιο, δεν είναι σε καμία περίπτωση επαρκής. Ζητώ σε όλα τα νομοσχέδια να προβλέπεται αρκετός χρόνος για τον δημόσιο διάλογο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικό και δίκαιο τρόπο οι μείζονες περιβαλλοντικές προκλήσεις του καιρού μας».
Συμφωνώ με τις οργανώσεις:
ΑΝΙΜΑ
ΑΡΧΕΛΩΝ
Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού
Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης
Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία
Εταιρία Προστασίας Πρεσπών
Καλλιστώ
Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης
Greenpeace
MEDASSET
WWF Ελλάς
και ζητώ ομοίως από την κυβέρνηση και το υπουργείο να αποσύρουν τα κεφάλαια του νομοσχεδίου που αφορούν στην περιβαλλοντική αδειοδότηση και τις προστατευόμενες περιοχές. Η κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει άμεσα στην εκπλήρωση των υποχρεώσεών της που απορρέουν από τη νομοθεσία της ΕΕ για τη βιοποικιλότητα και να ολοκληρώσει χωρίς άλλες καθυστερήσεις και παλινωδίες τη θεσμική θωράκιση των περιοχών Natura 2000. Είναι απαράδεκτο σε όλες τις κατηγορίες (πλην της “απόλυτης” προστασίας) να προβλέπονται ακόμα και εξορυκτικές δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένων των εξορύξεων υδρογονανθράκων.
Είναι απαράδεκτο στις ζώνες προστασίας της φύσης (δεύτερη σε αυστηρότητα ζώνη προστασίας) να προβλέπονται πλέον η κατασκευή και λειτουργία τουριστικών καταλυμάτων και άλλων τουριστικών υποδομών και εγκαταστάσεων ΑΠΕ. Δεν είναι δυνατό να προβλέπει ότι οι αξιολογητές των ΜΠΕ θα αμείβονται απευθείας από τους φορείς των έργων που ελέγχουν (!), δημιουργώντας έτσι μια υπαλληλική σχέση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, η οποία ακυρώνει την ανεξαρτησία που πρέπει (σύμφωνα και με τη νομοθεσία της ΕΕ) να περιβάλλει το σύστημα αξιολόγησης των περιβαλλοντικών μελετών.
«Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Ο χρόνος της διαβούλευσης, για ένα τόσο σημαντικό νομοσχέδιο, δεν είναι σε καμία περίπτωση επαρκής. Ζητώ σε όλα τα νομοσχέδια να προβλέπεται αρκετός χρόνος για τον δημόσιο διάλογο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικό και δίκαιο τρόπο οι μείζονες περιβαλλοντικές προκλήσεις του καιρού μας».
Τουριστικά καταλύμματα σε απόλυτα προστατευόμενες περιοχές;! Οι προστατευόμενες περιοχές πρέπει να προστατευθούν από την απληστία των κάθε λογής επενδυτών και τη νομιμοποίηση των περιβαλλοντικών εγκλημάτων από το Υπ. Περιβάλλοντος…
Προς τι η τόση βιασύνη να περάσει ο νόμος καλοκαιριάτικα και μάλιστα σε χρόνο dt;
Ποιες είναι οι αιτίες της κλιματικής κρίσης, γνωρίζει άραγε το -κατ’ευφημισμό- Υπουργσίο Περιβάλλοντος; Γιατί ετοιμάζει νόμους που θα μας στείλουν πιο γρήγορα στο σημείο χωρίς επιστροφή;
«Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Ο χρόνος της διαβούλευσης, για ένα τόσο σημαντικό νομοσχέδιο, δεν είναι σε καμία περίπτωση επαρκής. Ζητώ σε όλα τα νομοσχέδια να προβλέπεται αρκετός χρόνος για τον δημόσιο διάλογο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικό και δίκαιο τρόπο οι μείζονες περιβαλλοντικές προκλήσεις του καιρού μας».
Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Η διαβούλευση αυτή είναι προσχηματική. Δίνετε μόνο μια βδομάδα για να σχολιάσουμε ένα νομοσχέδιο 95 άρθρων. Ζητώ σε όλα τα νομοσχέδια να προβλέπεται αρκετός χρόνος για τον δημόσιο διάλογο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικό και δίκαιο τρόπο οι μείζονες περιβαλλοντικές προκλήσεις του καιρού μας
Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο, το περιβάλλον είναι η ύψιστη αρχή που πρέπει τα ακολουθούμε όλοι, θεωρώ ότι το νομοσχέδιο δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης και το ευάλωτων περιοχών που πρέπει να συνεχίζουμε να προστατεύουμε, ενώ θα έχει καταστροφική επίδραση σε αυτές τις περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Το SOS Κυπαρισσιακός- Πρωτοβουλία Τριφυλίας ενάντια στις εξορύξεις Υ/Α, συμφωνεί με τις περιβαλλοντικές οργανώσεις:
ΑΝΙΜΑ
ΑΡΧΕΛΩΝ
Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού
Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης
Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία
Εταιρία Προστασίας Πρεσπών
Καλλιστώ
Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης
Greenpeace
MEDASSET
WWF Ελλάς
και ζητά ομοίως από την κυβέρνηση και το υπουργείο να αποσύρουν τα κεφάλαια του νομοσχεδίου που αφορούν στην περιβαλλοντική αδειοδότηση και τις προστατευόμενες περιοχές. Η κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει άμεσα στην εκπλήρωση των υποχρεώσεών της που απορρέουν από τη νομοθεσία της ΕΕ για τη βιοποικιλότητα και να ολοκληρώσει χωρίς άλλες καθυστερήσεις και παλινωδίες τη θεσμική θωράκιση των περιοχών Natura 2000.Είναι απαράδεκτο σε όλες τις κατηγορίες (πλην της “απόλυτης” προστασίας) να προβλέπονται ακόμα και εξορυκτικές δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένων των εξορύξεων υδρογονανθράκων.
Είναι απαράδεκτο στις ζώνες προστασίας της φύσης (δεύτερη σε αυστηρότητα ζώνη προστασίας) να προβλέπονται πλέον η κατασκευή και λειτουργία τουριστικών καταλυμάτων και άλλων τουριστικών υποδομών και εγκαταστάσεων ΑΠΕ.Δεν είναι δυνατόν να προβλέπει ότι οι αξιολογητές των ΜΠΕ θα αμείβονται απευθείας από τους φορείς των έργων που ελέγχουν, δημιουργώντας έτσι μια υπαλληλική σχέση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, η οποία ακυρώνει την ανεξαρτησία που πρέπει (σύμφωνα και με τη νομοθεσία της ΕΕ) να περιβάλλει το σύστημα αξιολόγησης των περιβαλλοντικών μελετών . Διαφωνούμε κάθετα με όλα τα κεφάλαια του νομοσχεδίου.
«Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Η διαβούλευση αυτή είναι προσχηματική. Δίνετε μόνο μια βδομάδα για να σχολιάσουμε ένα νομοσχέδιο 95 άρθρων. Ζητώ σε όλα τα νομοσχέδια να προβλέπεται αρκετός χρόνος για τον δημόσιο διάλογο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικό και δίκαιο τρόπο οι μείζονες περιβαλλοντικές προκλήσεις του καιρού μας».
Καλησπέρα κ.Υπουργέ συμφωνούμε με τις παρατηρήσεις που υποβλήθηκαν απο την ΕΛΕΤΕΑΕΝ και τον ΕΣΗΑΠΕ και προσθέτουμε τους κάτωθι όρους
Πλέον η περιβαλλοντική αδειοδότηση να υλοποιείται στις ημερομηνίες που έχουν τεθεί αποκλειστικά απο τον νόμο και αποκλειστικά στα πλαίσια του Ειδικού Χωροταξικού για τις ΑΠΕ που είναι σε ισχύ
Να απορρίπτονται λόγοι ως αβάσιμοι απο γνωμοδοτούσες υπηρεσίες , φορείς και όργανα τοπικής αυτοδιοίκησης που ποτέ δεν ακολουθούν τους κανόνες και κατα πάγια τακτική αφορούν υποκειμενικές προσωπικές απόψεις χωρίς τεχνική τεκμηρίωση .
Με εκτίμηση
Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Η διαβούλευση αυτή είναι προσχηματική. Δίνετε μόνο μια βδομάδα για να σχολιάσουμε ένα νομοσχέδιο 95 άρθρων. Ζητώ σε όλα τα νομοσχέδια να προβλέπεται αρκετός χρόνος για τον δημόσιο διάλογο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικό και δίκαιο τρόπο οι μείζονες περιβαλλοντικές προκλήσεις του καιρού μας».
Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Η διαβούλευση αυτή είναι προσχηματική. Δίνετε μόνο μια βδομάδα για να σχολιάσουμε ένα νομοσχέδιο 95 άρθρων. Ζητώ σε όλα τα νομοσχέδια να προβλέπεται αρκετός χρόνος για τον δημόσιο διάλογο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικό και δίκαιο τρόπο οι μείζονες περιβαλλοντικές προκλήσεις του καιρού μας
Δεν μπορώ να συμφωνήσω με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές.
Είναι εμφανές πως φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Δεν μπορεί να διαφωνήσει κανείς πως η διαβούλευση αυτή είναι προσχηματική.
Δίνετε μόνο μια βδομάδα για να σχολιάσουμε ένα νομοσχέδιο που αποτελείται από 95 άρθρα.
Ζητώ σε όλα τα νομοσχέδια να προβλέπεται αρκετός χρόνος για τον δημόσιο διάλογο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικό και δίκαιο τρόπο οι σύγχρονες μείζονες περιβαλλοντικές προκλήσεις.
«Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Η διαβούλευση αυτή είναι προσχηματική. Δίνετε μόνο μια βδομάδα για να σχολιάσουμε ένα νομοσχέδιο 95 άρθρων. Ζητώ σε όλα τα νομοσχέδια να προβλέπεται αρκετός χρόνος για τον δημόσιο διάλογο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικό και δίκαιο τρόπο οι μείζονες περιβαλλοντικές προκλήσεις του καιρού μας».
Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Η διαβούλευση αυτή είναι προσχηματική. Δίνετε μόνο μια βδομάδα για να σχολιάσουμε ένα νομοσχέδιο 95 άρθρων. Ζητώ σε όλα τα νομοσχέδια να προβλέπεται αρκετός χρόνος για τον δημόσιο διάλογο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικό και δίκαιο τρόπο οι μείζονες περιβαλλοντικές προκλήσεις του καιρού μας».
ℹ️Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Η διαβούλευση αυτή είναι προσχηματική. Δίνετε μόνο μια βδομάδα για να σχολιάσουμε ένα νομοσχέδιο 95 άρθρων. Ζητώ σε όλα τα νομοσχέδια να προβλέπεται αρκετός χρόνος για τον δημόσιο διάλογο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικό και δίκαιο τρόπο οι μείζονες περιβαλλοντικές προκλήσεις του καιρού μας.
Διαφωνώ με το προς συζήτηση νομοσχέδιο.
Θέλουμε η κυβέρνησή μας να προστατεύει και να διαχειρίζεται με σεβασμό το περιβάλλον και τις ζώνες Natura, σύμφωνα με την νομοθεσία της Ε.Ε.
Δεν θέλουμε κυβέρνηση που καταστρέφει και υποβαθμίζει την ζωντανή φύση, με πρόχειρα και πολύπλοκα νομοσχέδια που συζητούνται στα γρήγορα, σε μήνα θερινών διακοπών, στο όνομα δήθεν ωφελειών, αλλά και οικονομικού οφέλους αγνώστων παραληπτών- επιχειρηματιών.
Το μοναδικό όφελός μας, των πολιτών που ζούμε εδώ και των μελλοντικών γενεών, είναι Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ. Η χώρα μας, ούτως ή άλλως, κάθε χρόνο όλο και πιο πολύ, μαστίζεται από πυρκαγιές και άλλες καταστροφές, που καθιστούν αναγκαία τα μέτρα ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ του περιβάλλοντος και όχι τα σωρευτικά μέτρα «ήπιας» ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ και ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ του, χωρίς τελικά κανείς να λογίζεται υπεύθυνος.
Αλήθεια, πού είναι οι, κατ’ εξοχήν, ειδήμονες, οι δασολόγοι, να λάβουν μέρος στις διαβουλεύσεις ;
Προσθέτω τέλος, ότι όσα αναφέρονται στα παραπάνω σχόλια στο άρθρο 3 της WWF, με άφησαν άναυδη για το παράνομο υπόβαθρο, την προχειρότητα, τον «σκοπό» και τις σκοπιμότητες του όλου νομοσχεδίου.
13 Ιουλίου 2022, 01:28 | Το SOS Κυπαρισσιακός- Πρωτοβουλία Τριφυλίας ενάντια στις εξορύξεις Υ/Α, συμφωνεί με τις περιβαλλοντικές οργανώσεις:
ΑΝΙΜΑ
ΑΡΧΕΛΩΝ
Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού
Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης
Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία
Εταιρία Προστασίας Πρεσπών
Καλλιστώ
Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης
Greenpeace
MEDASSET
WWF Ελλάς
και ζητά ομοίως από την κυβέρνηση και το υπουργείο να αποσύρουν τα κεφάλαια του νομοσχεδίου που αφορούν στην περιβαλλοντική αδειοδότηση και τις προστατευόμενες περιοχές. Η κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει άμεσα στην εκπλήρωση των υποχρεώσεών της που απορρέουν από τη νομοθεσία της ΕΕ για τη βιοποικιλότητα και να ολοκληρώσει χωρίς άλλες καθυστερήσεις και παλινωδίες τη θεσμική θωράκιση των περιοχών Natura 2000.Είναι απαράδεκτο σε όλες τις κατηγορίες (πλην της “απόλυτης” προστασίας) να προβλέπονται ακόμα και εξορυκτικές δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένων των εξορύξεων υδρογονανθράκων.
Είναι απαράδεκτο στις ζώνες προστασίας της φύσης (δεύτερη σε αυστηρότητα ζώνη προστασίας) να προβλέπονται πλέον η κατασκευή και λειτουργία τουριστικών καταλυμάτων και άλλων τουριστικών υποδομών και εγκαταστάσεων ΑΠΕ.Δεν είναι δυνατόν να προβλέπει ότι οι αξιολογητές των ΜΠΕ θα αμείβονται απευθείας από τους φορείς των έργων που ελέγχουν, δημιουργώντας έτσι μια υπαλληλική σχέση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, η οποία ακυρώνει την ανεξαρτησία που πρέπει (σύμφωνα και με τη νομοθεσία της ΕΕ) να περιβάλλει το σύστημα αξιολόγησης των περιβαλλοντικών μελετών . Διαφωνούμε κάθετα με όλα τα κεφάλαια του νομοσχεδίου.
Η διαβούλευση αυτή είναι προσχηματική. Δίνετε μόνο μια βδομάδα για να σχολιάσουμε ένα νομοσχέδιο 95 άρθρων. Ζητώ σε όλα τα νομοσχέδια να προβλέπεται αρκετός χρόνος για τον δημόσιο διάλογο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικό και δίκαιο τρόπο οι μείζονες περιβαλλοντικές προκλήσεις του καιρού μας
Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Η διαβούλευση αυτή είναι προσχηματική. Δίνετε μόνο μια βδομάδα για να σχολιάσουμε ένα νομοσχέδιο 95 άρθρων. Ζητώ σε όλα τα νομοσχέδια να προβλέπεται αρκετός χρόνος για τον δημόσιο διάλογο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικό και δίκαιο τρόπο οι μείζονες περιβαλλοντικές προκλήσεις του καιρού μας
Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Η διαβούλευση αυτή είναι προσχηματική. Δίνετε μόνο μια βδομάδα για να σχολιάσουμε ένα νομοσχέδιο 95 άρθρων. Ζητώ σε όλα τα νομοσχέδια να προβλέπεται αρκετός χρόνος για τον δημόσιο διάλογο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικό και δίκαιο τρόπο οι μείζονες περιβαλλοντικές προκλήσεις του καιρού μας
«Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Η διαβούλευση αυτή είναι προσχηματική. Δίνετε μόνο μια βδομάδα για να σχολιάσουμε ένα νομοσχέδιο 95 άρθρων. Ζητώ σε όλα τα νομοσχέδια να προβλέπεται αρκετός χρόνος για τον δημόσιο διάλογο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικό και δίκαιο τρόπο οι μείζονες περιβαλλοντικές προκλήσεις του καιρού μας».
Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία και την ουσιαστική προστασία των ευαίσθητων οικοσυστημάτων και των περιοχών τους.
Η διαβούλευση αυτή είναι προσχηματική και τυπική. Δίνετε μόνο μια βδομάδα για να σχολιάσουμε ένα νομοσχέδιο 95 άρθρων. Ζητώ σε όλα τα νομοσχέδια να προβλέπεται χρόνος ικανός για τον δημόσιο διάλογο και ανάλογος του όγκου των ρυθμίσεων, προκειμένου να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικό και δίκαιο τρόπο οι μείζονες περιβαλλοντικές προκλήσεις του καιρού μας».
Δεν νοούνται ανθρωπογενείς δραστηριότητες που βλάπτουν τη φύση σε Περιοχές Προστασίας της Φύσης !
Ούτε νοείται ότι οι αξιολογητές των ΜΠΕ θα αμείβονται απευθείας από τους φορείς των έργων που ελέγχουν, χάνοντας έτσι την ανεξαρτησία τους άρα και την αξιοπιστία τους !
Η κυβέρνηση προκλητικά παραβιάζει ευθέως τη νομοθεσία της ΕΕ για την προστασία της φύσης, η οποία δίνει προτεραιότητα στη διατήρηση της βιοποικιλότητας και επιβάλλει τη θέσπιση των κατάλληλων μέτρων, ώστε να αποφεύγεται η υποβάθμιση των φυσικών οικοσυστημάτων και των προστατευόμενων ειδών προκειμένου να ικανοποιήσει τους εκάστοτε επιχειρηματίες, διακυβεύοντας το μέλλον των παιδιών μας και του πλανήτη.
Η «Περιβαλλοντική Δράση Ηλείας» συμφωνεί με τις περιβαλλοντικές οργανώσεις:
ΑΝΙΜΑ
ΑΡΧΕΛΩΝ
Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού
Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης
Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία
Εταιρία Προστασίας Πρεσπών
Καλλιστώ
Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης
Greenpeace
MEDASSET
WWF Ελλάς
και ζητά ομοίως από την κυβέρνηση και το υπουργείο να αποσύρουν τα κεφάλαια του νομοσχεδίου που αφορούν στην περιβαλλοντική αδειοδότηση και τις προστατευόμενες περιοχές. Η κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει άμεσα στην εκπλήρωση των υποχρεώσεών της που απορρέουν από τη νομοθεσία της ΕΕ για τη βιοποικιλότητα και να ολοκληρώσει χωρίς άλλες καθυστερήσεις και παλινωδίες τη θεσμική θωράκιση των περιοχών Natura 2000.
Είναι απαράδεκτο σε όλες τις κατηγορίες (πλην της “απόλυτης” προστασίας) να προβλέπονται ακόμα και εξορυκτικές δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένων των εξορύξεων υδρογονανθράκων.
Είναι απαράδεκτο στις ζώνες προστασίας της φύσης (δεύτερη σε αυστηρότητα ζώνη προστασίας) να προβλέπονται πλέον η κατασκευή και λειτουργία τουριστικών καταλυμάτων και άλλων τουριστικών υποδομών και εγκαταστάσεων ΑΠΕ.
Δεν είναι δυνατόν να προβλέπει ότι οι αξιολογητές των ΜΠΕ θα αμείβονται απευθείας από τους φορείς των έργων που ελέγχουν, δημιουργώντας έτσι μια υπαλληλική σχέση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, η οποία ακυρώνει την ανεξαρτησία που πρέπει (σύμφωνα και με τη νομοθεσία της ΕΕ) να περιβάλλει το σύστημα αξιολόγησης των περιβαλλοντικών μελετών.
ΜΠΕ σε δάση και δασικές εκτάσεις.
Πέρα από το γεγονός ότι σύμφωνα με το άρθρο 11 το ΠΔ 344/2000 είναι υποχρεωτική η απασχόληση δασολόγου στις μελέτες μαζί με άλλους συναρμόδιους επιστήμονες για εγκατάσταση μέσα σε δάση ή δασικές εκτάσεις έργων ή δραστηριοτήτων, είναι τραγικό να εκπονείται μια ΜΠΕ πχ για αιολικό πάρκο σε βουνό και να υπογράφουν κάθε λογής επιστήμονες μέχρι και ιχθυολόγοι και στην ομάδα μελέτης να μην υπάρχει δασολόγος. Μα οι επιπτώσεις στο δάσος-φυσικό χερσαίο οικοσύστημα είναι, όχι στη θάλασσα.
Συνοψίζοντας ΜΠΕ σε δάση και δασικές εκτάσεις χωρίς υπογραφή Δασολόγου να επιστρέφονται στους ενδιαφερόμενους χωρίς να εξεταστούν, μέχρι να τηρηθούν τα προβλεπόμενα, και για τυπικούς λόγους και για ουσιαστικούς.
Αντίστοιχα και στις ΕΟΑ εφόσον αφορούν χερσαία περιοχή natura 2000 να είναι υποχρεωτική η απασχόληση Δασολόγου.
Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Η διαβούλευση αυτή είναι προσχηματική. Δίνετε μόνο μια βδομάδα για να σχολιάσουμε ένα νομοσχέδιο 95 άρθρων. Ζητώ σε όλα τα νομοσχέδια να προβλέπεται αρκετός χρόνος για τον δημόσιο διάλογο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικό και δίκαιο τρόπο οι μείζονες περιβαλλοντικές προκλήσεις του καιρού μας
Στις Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για λατομεία το φυτοτεχνικό σκέλος πρέπει να είναι ανεξάρτητο της ΜΠΕ και να εγκρίνεται ως αυτούσια Μελέτη Αποκατάστασης Αναδάσωσης από τη Δασική Υπηρεσία αφενός διότι πολλές φορές η έγκριση της ΜΠΕ καθυστερεί λόγω του φυτοτεχνικού σκέλους αφετέρου διότι όταν με το καλό υλοποιηθεί η μελέτη η εκμετάλλευση του λατομείου να είναι τελικά διαφορετική από την προβλεπόμενη όπως και κάποια δεδομένα μπορεί να μην είναι ακριβώς όπως προβλέπονταν και να χρειάζονται τροποποιήσεις.
Το νέο νομοσχέδιο
«Διατάξεις για την απλοποίηση της περιβαλλοντικής αδειοδότησης, των περιβαλλοντικών επιθεωρήσεων και την προστασία του περιβάλλοντος, επείγουσες δασικές, χωροταξικές και πολεοδομικές διατάξεις, θέσπιση πλαισίου για την ανάπτυξη των Υπεράκτιων Αιολικών Πάρκων, αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης και ζητήματα κυκλικής οικονομίας»,
αποτελείται από 11 επιμέρους κεφάλαια και 97 άρθρα, καλύπτει ένα μεγάλο εύρος θεμάτων προτείνοντας είτε τροποποιήσεις, είτε νέες διατάξεις χωροταξικής, πολεοδομικής, περιβαλλοντικής, δασικής ,ενεργειακής πολιτικής.
Ο ΣΕΠΟΧ θεωρεί πως πρόκειται για την επιτομή της κακής νομοθέτησης και πολυνομίας καθώς περιορίζει τη σημασία της περιβαλλοντικής αδειοδότησης (κεφάλαιο B). Προτείνει ( κεφάλαιο Γ) «υπό προϋποθέσεις»: εξορύξεις μέσα σε ζώνες προστασίας της Φύσης, οδούς , τουριστικές δραστηριότητες, αλιεία, βόσκηση, ΑΠΕ μέσα σε ζώνες προστασίας του δικτύου NATURA,μέσα σε δάση, σε παραγωγική γεωργική γη ακόμα και σε αρχαιολογικούς χώρους, με χαλάρωση των ελεγκτικών μηχανισμών και πρακτικά χωρίς εγγυήσεις της προστασίας τους.
Επιπλέον, πέραν κάθε λογικής ολοκληρωμένου σχεδιασμού το νομοσχέδιο προτείνει (κεφάλαιο Η) το Πλαίσιο Ανάπτυξης Υπεράκτιων Αιολικών Πάρκων, ενώ δεν έχει ολοκληρωθεί και δεν έχει θεσμοθετηθεί η αναθεώρηση του Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου για τις ΑΠΕ. Χαρακτηριστική αντίφαση είναι ότι το άρθρο 61 Σχεδιασμός Ανάπτυξης Υπεράκτιων Αιολικών Πάρκων προϋποθέτει μεταξύ άλλων, το Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για τις ΑΠΕ!
Η κακή πρακτική, που πρόσφατα εφαρμόστηκε με το νόμο 4951/2022 Για τον εκσυγχρονισμό του πλαισίου αδειοδότησης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, συνεχίζεται τώρα με το Κεφάλαιο Η του προτεινομένου νομοσχεδίου.
Πάγια θέση του ΣΕΠΟΧ αποτελεί η αναγνώριση ότι κάθε νομοθετική πρωτοβουλία θα πρέπει να συνοδεύεται από διαδικασίες ουσιαστικής και επαρκούς δημόσιας διαβούλευσης προκειμένου μέσα από τον ουσιαστικό δημόσιο διάλογο, να εξασφαλίζεται η αποτελεσματική εφαρμογή της νομοθεσίας,
Διαπιστώνοντας το εξαιρετικά περιορισμένο χρονικό περιθώριο που προβλέφθηκε για τη διεξαγωγή της δημόσιας διαβούλευσης, ο ΣΕΠΟΧ ζητά να παραταθεί κατά δυο εβδομάδες η διαβούλευση ώστε να δοθεί ο απαιτούμενος χρόνος για ουσιώδη και συστηματική επεξεργασία των προτεινόμενων ρυθμίσεων του εν λόγω νομοσχεδίου.
Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Η διαβούλευση αυτή είναι προσχηματική. Δίνετε μόνο μια βδομάδα για να σχολιάσουμε ένα νομοσχέδιο 95 άρθρων. Ζητώ σε όλα τα νομοσχέδια να προβλέπεται αρκετός χρόνος για τον δημόσιο διάλογο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικό και δίκαιο τρόπο οι μείζονες περιβαλλοντικές προκλήσεις του καιρού μας
Απαράδεκτα μικρός χρόνος διαβούλευσης
Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Η διαβούλευση αυτή είναι προσχηματική. Δίνετε μόνο μια βδομάδα για να σχολιάσουμε ένα νομοσχέδιο 95 άρθρων. Ζητώ σε όλα τα νομοσχέδια να προβλέπεται αρκετός χρόνος για τον δημόσιο διάλογο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικό και δίκαιο τρόπο οι μείζονες περιβαλλοντικές προκλήσεις του καιρού μας.
Το περιβάλλον είναι η ύψιστη αρχή που όλοι μας πρέπει να ακολουθούμε.
Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Η διαβούλευση αυτή είναι προσχηματική. Δίνετε μόνο μια βδομάδα για να σχολιάσουμε ένα νομοσχέδιο 95 άρθρων. Ζητώ σε όλα τα νομοσχέδια να προβλέπεται αρκετός χρόνος για τον δημόσιο διάλογο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικό και δίκαιο τρόπο οι μείζονες περιβαλλοντικές προκλήσεις του καιρού μας
Η Ελλάδα έχει κάπου 4,5 GW αιολικών και άλλα 4,5 GW Φωτοβολταϊκών (σε εγκατεστημένη ισχύ, εννοείται), με μια μέση ζήτηση που δεν ξεπερνά τα 6 GW. Έχει ήδη δηλαδή σημαντική συνεισφορά από ΑΠΕ, που εισάγουν προβλήματα στη διαχείριση του συστήματος, ως στοχαστικές πηγές που είναι. Από υδροηλεκτρικά, που μπορούν να παραλάβουν σχεδόν άμεσα τις τυχόν μεταβολές σε ζήτηση και παραγωγή από ΑΠΕ, δεν έχουμε αρκετό δυναμικό. Δεν είμαστε Νορβηγία. Είμαστε κοντά στο όριο δηλαδή. Εν παρόδω, κακώς μεγάλες μονάδες αντλησιοταμιεύσεως παραχωρούνται σε ιδιώτες.
Αν θέλετε να κάνετε κάτι της προκοπής, με το ζήτημα της λεγομένης πράσινης μεταβάσεως, θα πρέπει πρώτα από όλα να ανακαλέσετε ΟΛΕΣ τις άδειες αιολικών σε βουνά και νησιά. Είναι παράνοια να υπάρχουν αιτήσεις πάνω από 100 GW και επίσης παράνοια να έχει δώσει η ΡΑΕ πάνω από 30 GW άδειες παραγωγής. Το ξέρουμε πως δεν θα γίνουν όλα, αλλά είναι εντελώς χαζό να έχει κανείς ένα σύστημα το οποίο να ζητάει π.χ. 5 GW και να του έρχονται αιτήσεις για 105 GW! Προφανώς το πλαίσιο δίνει περισσότερα κίνητρα από όσα πρέπει, επιτέλους αυτά τα ασύμμετρα πρέπει να διορθώνονται πριν γιγαντωθούν! Εσείς τρέχετε προς την αντίθετη κατεύθυνση πάλι! Είναι δυνατόν;;;
Χώρια που όλα αυτά είναι σε δημόσια γη δηλαδή και έχουν γίνει μαλλιά κουβάρια πολλές τοπικές κοινωνίες, όπως π.χ. στην Τήνο! Και έχουν δίκιο δηλαδή απόλυτο οι νησιώτες, αυτό έλειπε να χώνεται ο κάθε «επενδυτής», ξένος σε ένα τόπο και να απαιτεί να στήσει ανεμογεννήτριες γίγαντες στον τόπο που ζουν και παλεύουν άλλοι. Αυτά συμβαίνουν με τα ασύμμετρα κίνητρα!
Kαι εσείς τι κάνετε; Ανοίγετε το δρόμο ακόμη περισσότερο στους πραγματικά λυσσαλέους «επενδυτές», να χώσουν τη μούρη τους σε κάθε βουνό και νησί, σε ΔΗΜΟΣΙΑ ΓΗ, στην οποία ΠΡΩΤΟ λόγο ΠΡΕΠΕΙ να έχει η τοπική κοινωνία!
Αφήνω τα ΦΒ από έξω (έχουν πλεονέκτημα ως προς την προβλεψιμότητα, που διευκολύνει πολύ τον διαχειριστή του συστήματος), θεωρώ πάντως ότι εκεί θα πρέπει να δώσετε προτεραιότητα κυρίως σε στέγες, σε net metering, σε μικρές μονάδες κυρίως από ενεργειακές κοινότητες. Και ίσως σε κάποια μεγαλύτερα έργα, σε άγονες περιοχές, που όμως να έχουν ήδη μεγάλο βαθμό ωριμότητος.
Στο βαθμό που ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ το σύστημα περαιτέρω συμβολή στοχαστικών πηγών (επιτέλους μιλήστε με τους ηλεκτρολόγους μηχανικούς του ΑΔΜΗΕ να σας πουν!), ΠΡΟεπιλέξτε και ΠΡΟαδειοδοτείστε υπεράκτιες θέσεις για αιολικά, ΕΣΕΙΣ, ως πολιτεία! Φτάνουν τα αιολικά σε βουνά και νησιά! ΟΧΙ άλλη κατάτμηση στις παρθένες περιοχές της χώρας, για όνομα του θεού! Στις ΒΑ πλευρές των νησιών, δεν έχει και πολλή τουριστική δραστηριότητα, θα βρεθούν κατάλληλες θέσεις. Και αυτός που δεν θα χρειαστεί να περάσει από τον γολγοθά της αδειοδοτήσεως, θα το εκτιμήσει πολύ! Και καλέστε τους σοβαρούς επενδυτές σε ΜΕΙΟΔΟΤΙΚΟ διαγωνισμό για την τιμή στην οποία θα διαθέτει την μεγαβατώρα, όποιος κερδίσει την άδεια. Θα πετύχετε ΠΟΛΥ καλές τιμές, καθαρή δουλειά, καθαρό και ξάστερο θεσμικό πλαίσιο, καλό για τον επενδυτή, καλό για την κοινωνία! Και εδώ μιλάμε για σταθερή τιμή, ΧΩΡΙΣ δυνατότητα επιλογής να μπαίνει στο σύστημα και να πουλάει στην Οριακή Τιμή Συστήματος. Καθαρά, τίμια και σωστά! ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ;
Τι εμπιστοσύνη να έχει κανείς, αν θυμάται μια εποχή προ δεκαετίας και κάτι, που ανέβασε κάποιος υπουργός την τιμή μεγαβατώρας στα υπεράκτια, από τα 96 στα 150 ευρώ! Ενώ παρακαλούσαν οι άλλοι να πάρουν άδεια να στήσουν με 96 ευρώ, αυτός το ανέβασε στα 150! Πιο καραμπινάτη διασπάθιση δημοσίου χρήματος, με το γράμμα του νόμου, δύσκολο να φανταστεί κανείς!
Είδατε τι στραβές έγιναν πρόσφατα με το φυσικό αέριο, το σύστημα της ΟΤΣ είναι καλό και σωστό για ομαλές εποχές, αλλά στα δύσκολα γίνεται παράλογο. Η δική μου πρόταση είναι να το είχατε ήδη αλλάξει και να πληρώνατε σε κάθε παραγωγό το κόστος του, συν ένα περιθώριο κέρδους που θα βαίνει μειούμενο όσο ανεβαίνει το κόστος. Έτσι, ΚΑΙ όλοι οι παραγωγοί θα δούλευαν με κάποιο κέρδος, αλλά ΚΑΙ ο κόσμος δεν θα πλήρωνε κιλοβατώρα στα 20 ή και 30 λεπτά. Λογικό να πληρώνει κανείς τη μεγαβατώρα του φυσικού αερίου στα 250 ευρώ (όσο το κόστος καυσίμου ήταν σε αυτά τα επίπεδα), αλλά του λιγνίτη με κόστος μεγαβατώρας στα 50 ευρώ, με ποια λογική πρέπει να την πληρώνει στα 250;
Για μονάδες βάσης, καιρός να ανοίξει η συζήτηση για πυρηνικές εγκαταστάσεις, αλλά μόνο από τρίτης γενιάς και πάνω. Σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση για δεύτερη γενιά.
Αυτά είναι τα σωστά που πρέπει να κάνει μια κυβέρνηση, ΑΝ έχει προτεραιότητα την κοινωνία.
Ξέρω ότι δυστυχώς δεν θα γίνουν. Έχω δει και στο παρελθόν πως στήνουν το θεσμικό πλαίσιο διάφοροι πολιτικοί. Απελπισία…
Διαφωνώ με την αλλαγή χρήσης των περιοχών NATURA, οι οποίες πρέπει να παραμείνουν παρθένες και αυστηρώς προστατευμένες, διότι εξασφαλίζουν τη διατήρηση της βιοποικιλότητας του τόπου και αποτελούν πόλο έλξης ντόπιων και τουριστών. Διαφωνών επίσης με την υποβάθμιση των μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων και την απευθείας αμοιβή των αξιολογητών από τους φορείς των έργων που ελέγχουν, διότι αυτό θα οδηγήσει στην έλλειψη διαφάνειας και αμεροληψίας από την πλευρά των αξιολογητών. Το περιβάλλον αποτελεί ίσως την συμαντικότερη κληρονομιά που θα αφήσουμε στις επόμενες γενιές και είναι ήδη εξαιρετικά επιβαρυμένο, θα πρέπει συνεπώς να το προστατέψουμε με αυστηρότερα μέτρα και όχι ελαστικότερα. Τέλος, θεωρώ ότι ο χρόνος που δίνεται για τη διαβούλευση είναι ελάχιστος και την καθιστά ουσιαστικά αδύνατη.
Σχετικά με το Άρθρο 3 «Εξαιρέσεις από την περιβαλλοντική αδειοδότηση – Τροποποίηση παρ. 2α και 2β άρθρου 1 ν.4014/2011 (Παρ. 3 άρθρου 1 και παρ. 5 άρθρου 2 Οδηγίας 2011/92/ΕΕ)» και δεδομένου ότι τα έργα και οι δραστηριότητες που απαιτούνται αποκλειστικά για την αντιμετώπιση έκτακτων περιστατικών πολιτικής προστασίας, όπως επίσης και τα έργα ή τμήματα έργων και δραστηριότητες που εξυπηρετούν αποκλειστικά σκοπούς εθνικής άμυνας, δεν εξαιρούνται πλήρως από τη διαδικασία της «δέουσας» εκτίμησης των επιπτώσεων του άρθρου 6 της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ προτείνεται οι περιπτώσεις υποβολής Έκθεσης Τεκμηρίωσης, Φακέλου για χορήγηση εξαίρεσης ή ΤΕΠΕΜ να συνοδεύεται, όπου απαιτείται, από τεύχος Ειδικής Οικολογικής Αξιολόγησης με δέουσα εκτίμηση για τα προστατευταία αντικείμενα. Η συγκεκριμένη προτεινόμενη ρύθμιση καλύπτει ζητήματα που τίθενται σχετικά με την από 14.10.2019 Προειδοποιητική Επιστολή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με θέμα: «Παράβαση 2019/2217 λόγω μη συμμόρφωσης της ελληνικής νομοθεσίας με την Οδηγία 2011/92/ΕΕ, για την εκτίμηση των επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων δημοσίων και ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον, όπως έχει τροποποιηθεί από την οδηγία 2014/52/ΕΕ».
Σχετικά με το Άρθρο 4 «Απλοποίηση διαδικασίας ενημέρωσης ή τροποποίησης Απόφασης Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων – Τροποποίηση παρ. 1 και 1α και υποπερ. αα’ περ. β’ παρ. 2 άρθρου 6 ν. 4014/2011» προτείνεται στις «μη ουσιώδεις τροποποιήσεις» να συμπεριληφθεί και η μείωση του μεγέθους και της κλίμακας του έργου, εφόσον τεκμηριώνεται ότι θα έχει θετικό αντίκτυπο, μειωμένες περιβαλλοντικές επιπτώσεις και ο τροποποιημένος σχεδιασμός δεν επηρεάζει τα προστατευταία αντικείμενα (εφόσον πρόκειται για περιοχή του Δικτύου Natura 2000).
Σχόλιο στο Άρθρο 3 (Εξαιρέσεις από την περιβαλλοντική αδειοδότηση)
Η ρύθμιση αγνοεί τον παράγοντα της κλιματικής αλλαγής και τη σωρεία ειδικότερων ρυθμίσεων για τα θέματα αυτά – στο πλαίσιο των οποίων θα έπρεπε να προσδιοριστεί η ανάγκη και οι διαδικασίες εξαίρεσης από την περιβαλλοντική αδειοδότηση. Δύο χρόνια μετά από τη θέσπιση της υποχρέωσης εκπόνησής της, «Εθνική Πολιτική Μείωσης Κινδύνου Καταστροφών» δεν υπάρχει (9 παρ. 1 ν. 4662/2020). Είναι άγνωστο αν η χώρα έχει εκπονήσει την εθνική εκτίμηση κινδύνων που απαιτεί η ενωσιακή νομοθεσία για την πολιτική προστασία (άρθ. 6 Απόφασης 1313/2003/ΕΕ) και εάν όντως αυτό έχει συμβεί, δεν μπορούν να ανευρεθούν οι σχετικές πληροφορίες.
Η Εθνική Στρατηγική για την Προσαρμογή στην Κλιματική Αλλαγή (ΕΣΠΚΑ, 2016) χρήζει επικαιροποίησης, και, στον βαθμό που ισχύει, επίσης δεν προβλέπει την ανάγκη παρόμοιων εξαιρέσεων (45 ν. 4414/2016, 4-5 ν. 4936/2022). Το Υπουργείο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας έχει αναρτήσει διάφορα ad hoc κείμενα που δίνουν με «επιτελικό» τρόπο οδηγίες αντιμετώπισης παρόμοιων καταστροφών σε άλλους φορείς (π.χ., το από 11.5.2020 «Πρότυπο Υπόδειγμα Σχεδίου Αντιμετώπισης Έκτακτων Αναγκών εξαιτίας Δασικών Πυρκαγιών για την σύνταξη σχεδίων από τους δήμους της Χώρας»): ούτε τα κείμενα αυτά φαίνεται να προβλέπουν, στην πλειονότητά τους, παρόμοιες εξαιρέσεις. Δεν χρειάζεται φυσικά να ειπωθεί ότι μία ευνομούμενη (και εκτεθειμένη σε σοβαρούς φυσικούς κινδύνους) χώρα, αφιερώνει τους απαραίτητους πόρους στην πρόληψη, στην διαχείριση κινδύνων, στην κοινωνική αλληλεγγύη και στην προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή, πριν την (ή παράλληλα με) την εξέταση αλλαγών (και μάλιστα «απλοποιήσεων») στο θεσμικό πλαίσιο. Άλλωστε, όπως σημειώνει το σχετικό Κατευθυντήριο Έγγραφο της ΕΕ, «η εξαίρεση θα ήταν γενικά δικαιολογημένη μόνο εάν η το έκτακτο περιστατικό που οδήγησε στο έργο δεν μπορούσε να προβλεφθεί ή, στην περίπτωση που μπορούσε να προβλεφθεί, το έργο δεν μπορούσε να έχει αναληφθεί νωρίτερα. Για παράδειγμα, ένα αντιπλημμυρικό έργο θα μπορούσε να θεωρηθεί μέτρο για την αντιμετώπιση πιθανού έκτακτου περιστατικού επαρκώς επείγοντος ώστε να δικαιολογείται η επίκληση της εξαίρεσης, αν ήταν αδύνατο να αναληφθεί νωρίτερα….» (Ανακοίνωση της Επιτροπής, Έγγραφο καθοδήγησης σχετικά με την εφαρμογή εξαιρέσεων βάσει της οδηγίας για την εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων, 2019/C 386/05). Θα πρέπει επίσης να ειπωθεί ότι τα παραπάνω κείμενα (όπως ο «Ξενοκράτης» του 2003) τονίζουν την ανάγκη πρόληψης, μείωσης και διαχείρισης κινδύνων για το περιβάλλον παράλληλα με τους αντίστοιχους κινδύνους για τον πληθυσμό και τις υποδομές.
Το ενωσιακό δίκαιο επιτρέπει την εξαίρεση από την περιβαλλοντική αδειοδότηση των έργων (ή τμημάτων έργων) που «εξυπηρετούν αποκλειστικά σκοπούς άμυνας» (άρθρο 1 παρ. 3 οδηγίας 2011/92). Το τελευταίο εδάφιο της υποπερίπτωσης (β) της παρ. 2α («η διαδικασία της παρούσας δεν απαιτείται για αεροδρόμια, λιμάνια, δεξαμενές καυσίμων και αγωγούς μεταφοράς υγρών καυσίμων που εξυπηρετούν σκοπούς εθνικής άμυνας») παραβιάζει την υποχρέωση αυτή για 2 λόγους: πρώτον, δεν προβλέπει σχετική διαδικασία (δεν αποτελεί, δηλαδή, «ενσωμάτωση» οδηγίας). Και δεύτερον, διότι παραλείπει τον όρο «αποκλειστικά», και εξαιρεί έναν αδιευκρίνιστο αριθμό μεγάλων έργων υποδομών, με σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον, τα οποία μόνο περιστασιακά μπορεί να εξυπηρετούν ανάγκες εθνικής άμυνας. Πρόκειται για συνήθη περίπτωση στην Ελλάδα.
Με την υποπαράγραφο 2β επιδιώκεται η ενσωμάτωση του άρθρου 2 παρ. 4 της οδηγίας 2011/92, με το οποίο επιτρέπεται, «σε εξαιρετικές περιπτώσεις», η εξαίρεση «συγκεκριμένου έργου» από τις διατάξεις της οδηγίας, «εφόσον η εφαρμογή των εν λόγω διατάξεων θα επηρέαζε αρνητικά τον σκοπό του έργου, υπό τον όρο ότι πληρούνται οι στόχοι της παρούσας οδηγίας». Η προτεινόμενη διάταξη εισάγει μία τεράστια και μη οριοθετημένη εξαίρεση, χωρίς κανένα περιορισμό ή κριτήριο, από τις διατάξεις που αφορούν την περιβαλλοντική αδειοδότηση, και παραβιάζει πολλαπλά τις απαιτήσεις της ενωσιακής νομοθεσίας. Πρώτον, η εξαίρεση επιτρέπεται «σε εξαιρετικές περιπτώσεις», και η προτεινόμενη διάταξη δεν ορίζει καμία ειδική, πόσο μάλλον «εξαιρετική», περίπτωση. Δεύτερον, η διάταξη είναι εφαρμοστέα «υπό τον όρο ότι πληρούνται οι στόχοι της παρούσας οδηγίας»: ένας στόχος της Οδηγίας είναι ότι «η εκτίμηση των σημαντικών επιπτώσεων που ενδέχεται να έχουν» μία ομάδα ρυπογόνων έργων, «με γνώμονα την προστασία της ανθρώπινης υγείας, τη συμβολή, με τη δημιουργία ενός καλύτερου περιβάλλοντος, στη βελτίωση της ποιότητας ζωής, τη φροντίδα για τη διατήρηση των ποικιλιών των ειδών και τη διατήρησή της αναπαραγωγικής ικανότητας του οικοσυστήματος ως θεμελιώδους πόρου ζωής» (δικαιολογητικές σκέψεις 8 και 14). Ωστόσο, στην συγκεκριμένη περίπτωση, προβλέπεται η εκπόνηση ΤΕΠΕΜ, η οποία δεν περιλαμβάνει καμία απολύτως παρόμοια πληροφορία (πρβλ. 11 παρ. 11 ν. 4014/2011, που εφαρμόζεται αναλόγως, ανεξάρτητα από ό,τι προβλέπει η υποπερίπτωση ββ) της παρ. 2β). Επιπροσθέτως, ένας άλλος στόχος της Οδηγίας είναι η διασφάλιση της «εγκυρότητας και διαφάνειας της διαδικασίας λήψης αποφάσεων» (δικαιολογητική σκέψη 16): εδώ, αντιθέτως, προβλέπεται μόνο η δημοσίευση της απόφασης εξαίρεσης, και όχι του εισαγωγικού φακέλου (με τον οποίον δήθεν «τεκμηριώνεται», με στοιχεία που δεν δημοσιεύονται, «ότι η εφαρμογή του συνόλου των απαιτήσεων της διαδικασίας περιβαλλοντικής αδειοδότησης επηρεάζει αρνητικά τον σκοπό του έργου ή της δραστηριότητας»), ή της μεταγενέστερης ΤΕΠΕΜ. Ειρήσθω εν παρόδω, δεν υπάρχει έργο στο οποίο να μην μπορεί να τεκμηριωθεί ότι η «εφαρμογή του συνόλου των απαιτήσεων της διαδικασίας περιβαλλοντικής αδειοδότησης επηρεάζει αρνητικά τον σκοπό του έργου ή της δραστηριότητας» (σημείο β)), καθώς η περιβαλλοντική αδειοδότηση συνεπάγεται καθυστέρηση και έξοδα. Ωστόσο, συνεπάγεται επίσης διάχυτα οφέλη που αφορούν (μεταξύ πολλών άλλων) την βιώσιμη ανάπτυξη, την προστασία των φυσικών και πολιτιστικών αγαθών, την προστασία της δημόσιας υγείας, την βελτιστοποίηση των αδειών, την κοινωνική συνοχή και τα οφέλη αυτά είναι αδύνατο να τεκμηριωθούν από τον ενδιαφερόμενο (ούτε η προτεινόμενη διάταξη απαιτεί την τεκμηρίωσή τους με οποιοδήποτε άλλο τρόπο). Τέταρτον, το WWF ελπίζει να είναι αντιληπτό στο ΥΠΕΝ ότι η εξαίρεση αναφέρεται σε μελλοντικά έργα,και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την τακτοποίηση παρανομιών και αυθαιρεσιών. Τέλος, η ΤΕΠΕΜ, όχι μόνο δεν έχει το κατάλληλο περιεχόμενο, αλλά και υποβάλλεται μετά την ολοκλήρωση της κατασκευής του έργου.
Σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο, η περιβαλλοντική εκτίμηση είναι το νομικό περίβλημα με το οποίο υλοποιούνται οι θεσμοί της «δέουσας εκτίμησης» (άρθρο 6 παρ. 3 οδηγίας 92/43) και της «αδειοδότησης» εγκαταστάσεων που υπάγονται στο Παράρτημα Ι της οδηγίας 2010/75. Με άλλα λόγια, και σύμφωνα με την ορολογία του ενωσιακού δικαίου, ακολουθείται η «κοινή διαδικασία» (Ανακοίνωση της Επιτροπής, Έγγραφο καθοδήγησης της Επιτροπής για τον εξορθολογισμό των εκτιμήσεων περιβαλλοντικών επιπτώσεων που διεξάγονται βάσει του άρθρου 2 παράγραφος 3 της οδηγίας για την εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων, 2016/C 273/01). Καμία όμως από τις οδηγίες αυτές δεν προβλέπει εξαιρέσεις όπως αυτές που εισάγονται με την σχολιαζόμενη διάταξη του παρόντος νομοσχεδίου. Συνεπώς, η εφαρμογή των προτεινόμενων διατάξεων σε όσα έργα ή δραστηριότητες απαιτούν «δέουσα εκτίμηση» ή εμπίπτουν στο Παράρτημα Ι της οδηγίας 2010/75 είναι παράνομη, και το ΥΠΕΝ οφείλει να τις εξαιρέσει αμέσως από την εφαρμογή του άρθρου 3 του νομοσχεδίου. Παράλληλα, εφόσον ένα έργο ή δραστηριότητα εμπίπτει στο άρθρο 4 παρ. 7 της οδηγίας 2000/60 (Οδηγίας – Πλαίσιο για τα ύδατα) (όπως μπορεί να συμβεί με έργα που επηρεάζουν την κατάσταση υπόγειων ή επιφανειακών υδάτων), θα πρέπει να τεκμηριωθεί η συνδρομή των προϋποθέσεων για την εφαρμογή των διατάξεων της Οδηγίας αυτής – κάτι που, σήμερα, γίνεται στα πλαίσια της περιβαλλοντικής αδειοδότησης. Για το θέμα αυτό, οι προτεινόμενες από το νομοσχέδιο διατάξεις δεν λαμβάνουν καμία μέριμνα, και, κατά συνέπεια, και τα έργα αυτά θα πρέπει να εξαιρεθούν από τις προτεινόμενες διατάξεις.
Το τελευταίο εδάφιο του προτεινόμενου άρθρου 3 ορίζει ότι «δεν απαιτείται εκ νέου περιβαλλοντική αδειοδότηση έργου, τμήματος έργου ή δραστηριότητας, εάν αυτή υφίσταται ήδη και οι προβλεπόμενες ή εκτελούμενες εργασίες αφορούν στην αποκατάσταση του έργου στην προτέρα, πριν την επέμβαση, κατάσταση» (προφανώς, υπονοείται η περίπτωση που η αρχική περιβαλλοντική αδειοδότηση δεν έχει μεριμνήσει για τα θέματα αυτά, διότι, σε αντίθετη περίπτωση, δεν υφίσταται θέμα). Η διάταξη πρέπει να αποσυρθεί, διότι παραβιάζει ευθέως το ενωσιακό δίκαιο, τόσο στην περίπτωση έργων που υπάγονται στην Οδηγία 2011/92 (πρβλ. Παράρτημα IV σημείο 1 (β), σύμφωνα με το οποίο η ΜΠΕ περιλαμβάνει «περιγραφή των φυσικών χαρακτηριστικών του όλου έργου, καθώς και, εφόσον χρειάζεται, των αναγκαίων εργασιών κατεδάφισης» ) όσο και εγκαταστάσεων που υπάγονται στην Οδηγία 2010/75 (πρβλ. 12 παρ. 1 ε) , σύμφωνα με το οποίο η «αίτηση αδείας» περιλαμβάνει την «βασική έκθεση» για την εξυγίανση και αποκατάσταση του χώρου μετά την παύση των δραστηριοτήτων). Δεν χρειάζεται να τονιστεί η σημασία των διατάξεων αυτών, καθώς η χώρα προσπαθεί να αναπροσαρμόσει τις οικονομικές της δραστηριότητες εν όψει των νέων συνθηκών της πανδημίας και της κλιματικής αλλαγής. Προκαλεί, πάντως, αλγεινή εντύπωση η ποιότητα του νομοθετικού έργου του ΥΠΕΝ, το οποίο αγνοεί βασικές παραμέτρους των θεμάτων που επιδιώκει να ρυθμίσει.
Σχόλιο στο Άρθρο 4 – (Διαδικασία ΑΕΠΟ)
Το WWF Ελλάς έχει επανειλημμένα ασκήσει κριτική για την επίκληση των «μη ουσιωδών» τροποποιήσεων της ΑΕΠΟ προκειμένου να αποδυναμωθεί περαιτέρω ο θεσμός της περιβαλλοντικής αδειοδότησης (βλ. σχετικά σχόλια στον ν. 4685/2020). Η οδηγία 2011/92 αναφέρεται σε «κάθε μεταβολή» ή «οποιαδήποτε τροποποίηση» (σημείο 24 Παραρτήματος Ι, σημείο 13 α) Παραρτήματος ΙΙ). Η εγκατάσταση βοηθητικού εξοπλισμού, η συντήρηση και η ανακαίνιση εντάσσονται στην «λειτουργία» του έργου, οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις της οποίας έπρεπε να είχαν εκτιμηθεί στην αρχική ΑΕΠΟ [βλ., ενδεικτικά, την ΚΥΑ 170225/2015 (ΦΕΚ Β’ 45), όπου όλα αυτά τα θέματα εξετάζονται εξαντλητικά, και το Παράρτημα IV της οδηγίας 2011/92]. Οι «υποσταθμοί» είναι έργο που υπόκειται αυτοτελώς σε περιβαλλοντική αδειοδότηση κατά την εθνική νομοθεσία (11η Ομάδα, ΚΥΑ ΔΙΠΑ/οικ. 37674/2014 όπως ισχύει), και δεν είναι σαφείς οι λόγοι για τους οποίους η διάταξη τους θεωρεί «διαφοροποίηση μικρής κλίμακας». Οι αλλαγές στην εσωτερική διαρρύθμιση των μηχανημάτων δεν είναι έργο που υπόκειται σε περιβαλλοντική αδειοδότηση, αλλά μπορεί να αφορά άλλες άδειες (π.χ., την άδεια λειτουργίας).
Σχόλια στο Άρθρο 5 (αποδέκτες λυμάτων)
1. Η υγειονομική διάταξη Ε1β/221/1965 απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών και Υγιεινής «Περί διαθέσεως λυμάτων και βιομηχανικών αποβλήτων» και οι μεταγενέστερες υγειονομικές διατάξεις τροποποίησης της, καθόσον αφορά τα απόβλητα που περιλαμβάνονται στον Ευρωπαϊκό Κατάλογο Αποβλήτων (ΕΚΑ), που καταρτίστηκε με την απόφαση 2000/532/ΕΚ (ΕΕ L 204/37/21.7.1998)» (όπως η τελευταία ισχύει) έχει καταργηθεί «καθόσον αφορά τα απόβλητα που περιλαμβάνονται στον Ευρωπαϊκό Κατάλογο Αποβλήτων (ΕΚΑ), που καταρτίστηκε με την απόφαση 2000/532/ΕΚ (ΕΕ L 204/37/21.7.1998)» (59 παρ. 2 ν. 4042/2012). Η διαδικασία «καθορισμού αποδέκτη» δεν υφίσταται πλέον, και, κατά συνέπεια, δεν μπορεί να «αντικατασταθεί» από την ΑΕΠΟ. Συνεπώς, οι συντάκτες του νομοσχεδίου θα πρέπει να επανεξετάσουν το νόημα της νέας περίπτωσης δ’ του άρθρου. 12 παρ. 1 ν. 4014/2011.
Γενικότερα, σημειώνεται ότι για τις «σημειακές πηγές απορρίψεων που ενδέχεται να προκαλέσουν ρύπανση», η ενωσιακή νομοθεσία απαιτεί «προηγούμενη κανονιστική ρύθμιση, όπως η απαγόρευση της εισόδου ρύπων στα ύδατα, ή …προηγούμενη άδεια, ή ..καταχώρηση βασιζόμενη σε γενικούς δεσμευτικούς κανόνες που να καθορίζουν ελέγχους εκπομπών για τους σχετικούς ρύπους…» [άρθρο 11 παρ. ζ) Οδηγίας 2000/60]. Μολονότι η ΑΕΠΟ μπορεί να θεωρηθεί ότι καλύπτει την υποχρέωση της «προηγούμενης άδειας», οι διοικητικές ρυθμίσεις θα πρέπει να συντονίζονται σε επίπεδο λεκάνης απορροής (άρθρο 3 παρ. 4 Οδηγίας 2000/60). Κατά συνέπεια, το μόνο εργαλείο για τον καθορισμό αποδεκτών και όρων απόρριψης είναι το Σχέδιο Διαχείρισης Λ.Α.Π.
Σχόλια στο Άρθρο 6 (Καθορισμός τρόπου πληρωμής των πιστοποιημένων αξιολογητών)
Με αυτή τη διάταξη ουσιαστικά επιδιώκεται η πληρωμή του αξιολογητή ΜΠΕ χωρίς να παρεμβάλλεται ο «κωδικός της παρ. 5 του άρθρου 17» (όπως προβλέπεται από το σημερινό άρθ. 16 παρ. 7 ν. 4014/2011). Με τον τρόπο αυτό, δημιουργείται μία απευθείας εμπορική συναλλαγή μεταξύ του αξιολογητή ΜΠΕ και του φορέα του έργου – στην ουσία, ο τελευταίος επιλέγει, ελέγχει και κατευθύνει τον αξιολογητή ΜΠΕ του. Εννοείται ότι, με τον τρόπο αυτό, δημιουργείται μία εστία αδιαφάνειας και σύγκρουσης συμφερόντων (αν όχι διαφθοράς), και η αξιοπιστία των εξωτερικών αξιολογήσεων ΜΠΕ θα είναι μηδαμινή. Πόσο μάλλον που το ΥΠΕΝ αδυνατεί, επί 2 χρόνια, να εκδώσει το προεδρικό διάταγμα του άρθρου 16 παρ. 6 (για τα προσόντα των αξιολογητών), και είναι προφανές ότι οι «δειγματοληπτικοί έλεγχοι» των ΜΠΕ (16 παρ. 4 ν. 4014/2011) είναι ελάχιστοι (ή δεν γίνονται καθόλου), και, σε κάθε περίπτωση, δεν τεκμηριώνονται πουθενά. Η καταβαράθρωση αυτή κάθε έννοιας χρηστής διοίκησης – η οποία πρέπει να σταθμίζει με στοιχειώδη αμεροληψία τις ΜΠΕ- είναι φυσικά αντίθετη στο ενωσιακό δίκαιο, το οποίο υποχρεώνει τα κράτη μέλη να «διασφαλίζουν ότι η αρμόδια αρχή ή οι αρμόδιες αρχές εκτελούν τα καθήκοντα που απορρέουν από την παρούσα οδηγία με αντικειμενικό τρόπο και δεν βρίσκονται σε σύγκρουση συμφερόντων» (άρθρο 9α Οδηγίας 2011/92). Φυσικά, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η τελευταία διάταξη, με ευθύνη του ΥΠΕΝ, δεν έχει ενσωματωθεί στο εθνικό δίκαιο.
Άρθρο 7 (Συμπληρώσεις διαδικασίας περιβαλλοντικών ελέγχων)
Προφανώς, η αδυναμία του ΥΠΕΝ να αξιοποιήσει τον θεσμό του Εποπτικού Συμβουλίου είναι ένα ακόμα πλήγμα στην αποδοτικότητα και την ανεξαρτησία των Επιθεωρητών Περιβάλλοντος ( 20 παρ. 5 γ) ν. 4014/2011). Όχι μόνο δεν γίνονται βήματα για την ενδυνάμωση του θεσμού και την κατοχύρωση της ανεξαρτησίας του, αλλά επιδιώκεται και η συνεχής υποβάθμισή τους.
Με την προτεινόμενη τροποποίηση του σημείου γ) της υποπαραγράφου 15β του άρθρου 20, ορίζεται ότι η έλλειψη Π.Π.Δ. – κατά νομική ακριβολογία, η έλλειψη πράξης υπαγωγής σε Π.Π.Δ. (πρβλ. άρθ. 8) – δεν είναι «ουσιώδης διοικητική παράβαση» η οποία χαρακτηρίζεται από την νομοθεσία ως «ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ» ή «ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ» (πρβλ. το σημερινό άρθρο 20 παρ.15β β. 4014/2011). Με τον τρόπο αυτό, όχι μόνο υποδηλώνεται ότι οι συγκεκριμένες παραβάσεις δεν αφορούν το δημόσιο συμφέρον (20 παρ. 15β εδ. α’) , αλλά και δίνεται ουσιαστικά μία «προθεσμία» υπέράνω των 3 ετών και «πλάνο διορθωτικών ενεργειών» (με ευθύνη των αρχών επιθεώρησης, που πρέπει να το συντάξουν για χάρη του φορέα) πριν την επιβολή κυρώσεων (πρβλ. παρ. 15 και 15α του άρθ. 20). Η μετατροπή των Π.Π.Δ. σε ένα είδος μη δεσμευτικών κατευθύνσεων δεν είναι μέσα στις προθέσεις του νομοθέτη του ν. 4014/2011. Όλα αυτά, για μία μεγάλη κατηγορία έργων, που μπορεί τοπικά, και ενίοτε σωρευτικά, να προκαλέσουν σημαντική υποβάθμιση στο περιβάλλον.
Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Η διαβούλευση αυτή είναι προσχηματική. Δίνετε μόνο μια βδομάδα για να σχολιάσουμε ένα νομοσχέδιο 95 άρθρων. Ζητώ σε όλα τα νομοσχέδια να προβλέπεται αρκετός χρόνος για τον δημόσιο διάλογο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικό και δίκαιο τρόπο οι μείζονες περιβαλλοντικές προκλήσεις του καιρού μας