1. Το άρθρο 1 του ν. 998/1979 αντικαθίσταται ως εξής:
«Σκοπός του παρόντος νόμου είναι ο καθορισμός των συγκεκριμένων μέτρων προστασίας για τη διατήρηση, ανάπτυξη και βελτίωση των δασών, δασικών εκτάσεων και δημοσίων γαιών των παραγράφων 5α και 5β του άρθρου 3 του παρόντος, σύμφωνα με την αρχή της αειφορίας και σε συνάρτηση με το ιδιαίτερο νομικό καθεστώς που διέπει την ιδιοκτησία και την εκμετάλλευση αυτών, όπως και ο προσδιορισμός κατά περίπτωση των όρων και προϋποθέσεων υπό τις οποίες οι προστατευτέες εκτάσεις μπορεί στο πλαίσιο της βιώσιμης ανάπτυξης να μεταβάλλουν την κατά προορισμό χρήση τους ή να εξυπηρετούν και άλλες χρήσεις, για λόγους επιβαλλόμενους από το δημόσιο συμφέρον».
2. Η παρ. 1 του άρθρου 2 του ν. 998/1979 αντικαθίσταται ως εξής:
«1. Οι εκτάσεις του άρθρου 3 του παρόντος, που διέπονται από τις προστατευτικές διατάξεις αυτού, συνιστούν εθνικό κεφάλαιο που η προστασία του αποτελεί υποχρέωση των κρατικών οργάνων κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους, και συγχρόνως υποχρέωση και δικαίωμα των πολιτών».
3. Μετά την παρ. 2 του άρθρου 2 του ν. 998/1979 προστίθεται νέα παρ. 3, ως εξής:
«3. Οι παραπάνω εκτάσεις θεωρούνται δημόσιες, εκτός αν υπάγονται σε μία από τις περιπτώσεις του άρθρου 10 του ν. 3208/2003».
4. Το άρθρο 3 του ν. 998/1979, όπως ισχύει, αντικαθίσταται ως εξής:
«1. α) Ως δάσος ή δασικό οικοσύστημα νοείται το οργανικό σύνολο άγριων φυτών με ξυλώδη κορμό πάνω στην αναγκαία επιφάνεια του εδάφους, τα οποία, μαζί με την εκεί συνυπάρχουσα χλωρίδα και πανίδα, αποτελούν μέσω της αμοιβαίας αλληλεξάρτησης και αλληλοεπίδρασής τους, ιδιαίτερη βιοκοινότητα (δασοβιοκοινότητα) και ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον (δασογενές).
β) Δασική έκταση υπάρχει όταν στο παραπάνω σύνολο η άγρια ξυλώδης βλάστηση, υψηλή ή θαμνώδης, είναι αραιά.»
2. Ως δάση και δασικές εκτάσεις νοούνται και οι οποιασδήποτε φύσεως ασκεπείς εκτάσεις (φρυγανώδεις ή χορτολιβαδικές εκτάσεις, βραχώδεις εξάρσεις και γενικά ακάλυπτοι χώροι) που περικλείονται, αντιστοίχως, από δάση και δασικές εκτάσεις, καθώς και οι υπεράνω των δασών ή δασικών εκτάσεων ασκεπείς κορυφές ή αλπικές ζώνες των ορέων και οι άβατοι κλιτύες αυτών.
3. Οι λωρίδες που καλύπτονται από δασική βλάστηση και αποτελούν δασοβιοκοινότητα, υπάγονται στις διατάξεις του παρόντος άρθρου.
4 α) Στις διατάξεις του παρόντος νόμου υπάγονται και τα εντός των πόλεων και των οικιστικών περιοχών πάρκα και άλση, το περιαστικό πράσινο και οι δασωτέες ή αναδασωτέες εκτάσεις.
β) Ως πάρκα και άλση κατά την έννοια του παρόντος νόμου νοούνται: i) οι υφιστάμενες εντός του οικιστικού ιστού ως και οι χαρακτηρισμένες από το εγκεκριμένο σχέδιο πόλης ως πάρκα και άλση κοινόχρηστες εκτάσεις, οι οποίες καλύπτονται από δασική βλάστηση φυσικώς ή τεχνητώς δημιουργημένη
ii) οι εκτάσεις, οι οποίες χαρακτηρίζονται από το εγκεκριμένο σχέδιο πόλης ως κοινόχρηστοι χώροι χωρίς άλλο ιδιαίτερο χαρακτηρισμό και φέρουν από την έγκριση του σχεδίου εν τοις πράγμασι χαρακτήρα πάρκου ή άλσους και
iii) οι κοινόχρηστοι χώροι πρασίνου, που περιβάλλο¬νται από τον οικιστικό ιστό χωρίς να έχουν ενταχθεί σε σχέδιο πόλης, φέρουν δασική βλάστηση, φυσικώς ή τεχνητώς δημιουργηθείσα και λειτουργούν εκ των πραγμάτων ως πάρκα και άλση.
γ) Στις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας υπάγονται και τμήματα πάρκου ή άλσους, τα οποία φέρουν μη δα-σική βλάστηση συνδέονται όμως οργανικά με το σύνολο του πάρκου ή άλσους υπό την έννοια ότι συμβάλλουν στη διατήρηση της φυσικής ισορροπίας του συνόλου.
δ) Περιαστικό πράσινο κατά την έννοια της δασικής νομοθεσίας είναι η πέριξ του σχεδίου πόλεων και οικιστικών περιοχών δημόσια έκταση που φέρει ή που προορίζεται να φέρει φυσική ή τεχνητή δασική βλάστηση.
5. α) Δημόσιες γαίες είναι οι εκτάσεις στις οποίες συγκροτούνται φυσικά οικοσυστήματα αποτελούμενα από φρυγανική, ποώδη ή άλλη αυτοφυή βλάστηση ή από δασική μεν βλάστηση αλλά με βαθμό εδαφοκάλυψης των δασικών ειδών σε ποσοστό μικρότερο του δεκαπέντε τοις εκατό (15%).
β) Στην κατηγορία των δημοσίων γαιών υπάγονται και οι βραχώδεις ή πετρώδεις εκτάσεις των πεδινών, λοφωδών και ανωμάλων εδαφών, οι βαλτώδεις εκτάσεις, τα ορεινά ρέματα που δεν φέρουν δασική βλάστηση, καθώς και οι μονίμως κατακλυζόμενες από γλυκά ή υφάλμυρα ύδατα, στις οποίες αναπτύσσεται ποώδης ή ξυλώδης βλάστηση που δεν προσδίδει δασική μορφή και δεν είναι δυνατή η γεωργική καλλιέργεια.
Στις ανωτέρω εκτάσεις των κατηγοριών 5α και 5β του παρόντος δεν υπάγονται τα δημόσια κτήματα.
γ) Οι δημόσιες γαίες δεν κηρύσσονται αναδασωτέες σύμφωνα με την διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 37 του παρόντος νόμου. Η αναγνώριση της κυριότητας ή άλλων εμπραγμάτων δικαιωμάτων επί των εκτάσεων αυτών υπάγεται, κατά περίπτωση, στην αρμοδιότητα των επιτροπών του άρθρου 7 του ν. 2308/1995 (ΦEK 114 A), όπως ισχύει, ή των πολιτικών δικαστηρίων.
6. Δεν υπάγονται οπωσδήποτε στις διατάξεις του παρόντος νόμου:
α) Οι γεωργικώς καλλιεργούμενες εκτάσεις.
β) Οι εκτάσεις της παραγράφου 5α του παρόντος, που στη λήψη Α/Φ ετών 1945 ή εφόσον αυτές δεν είναι ευκρινείς του 1960, εμφανίζουν αγροτική μορφή.
γ) Οι δασικές φυτείες που συγκροτούνται επί γεωργικών εδαφών.
δ) Οι αλυκές.
ε) Αμμώδεις εκτάσεις που δεν καταλαμβάνονται από δασική βλάστηση και δεν υπάγονται στην κατηγορία των δημοσίων γαιών.
στ) Τα πεδινά ρέματα που δεν φέρουν δασική βλάστηση.
ζ) Οι περιοχές για τις οποίες υφίστανται εγκεκριμένα σχέδια πόλεως ή καταλαμβάνονται υπό οικισμών προϋφισταμένων του έτους 1923, τα όρια των οποίων έχουν εγκριθεί με πράξεις της Διοίκησης σύμφωνα με τις διατάξεις των προεδρικών διαταγμάτων της 21.11-1.12.1979 (ΦΕΚ 693Δ΄), της 2.3-13.3.1981 (ΦΕΚ 138Δ΄) ή της 24.4-3.5.1985 (ΦΕΚ 181Δ΄), ή βρίσκονται εντός ορίων εγκεκριμένων πολεοδομικών μελετών ή ρυμοτομιών σχεδίων και όπως τα όρια αυτά έχουν εφαρμοσθεί στο έδαφος ή πρόκειται περί οικοδομήσιμων εκτάσεων των οικιστικών περιοχών του Ν 947/1979
η) Οι εκτάσεις των παραγράφων 5α και 5β του παρόντος, που εμπίπτουν σε μία από τις περιπτώσεις του άρθρου 10 του ν. 3208/2003.
5. Η παρ.1 του άρθρου 6 του ν. 998/1979 αντικαθίσταται ως εξής:
«Σε κάθε περίπτωση που είναι απαραίτητο να προσδιορισθεί η αξία δάσους, δασικής έκτασης ή δημόσιας γαίας των παραγράφων 5α και 5β του άρθρου 3 του παρόντος για οποιαδήποτε αιτία, ο προσδιορισμός αυτός ενεργείται με βάση τη θέση τους, τις παραγωγικές, προστατευτικές, υδρονομικές, αισθητικές και λοιπές λειτουργίες τους, λαμβανομένης υπ’ όψιν, προκειμένου περί δάσους ή δασικής έκτασης, της, κατά νόμο, αδυναμίας χρησιμοποιήσεώς τους για οικιστικούς σκοπούς ή άλλη εκμετάλλευση ξένη προς τον προορισμό τους. Για τον εν λόγω προσδιορισμό δεν δύναται να ληφθούν υπ’ όψιν συγκριτικά στοιχεία αναφερόμενα σε γειτονικές οικοπεδικές εκτάσεις ή έτερα στοιχεία εμφανίζοντα το δάσος ή την δασική έκταση ή τη δημόσια γαία, ως έχοντα οικοπεδική αξία».
6. Η παρ. 2 του άρθρου 6 του ν. 998/1979 καταργείται.
Παρέμβαση ΚΕΕΕ στο open.gov για Δασικό Ν/Σ
Προθεσμία 02/10/2013
«Η Κεντρική Ένωση Επιμελητηρίων Ελλάδος αναγνωρίζει στο προτεινόμενο Ν/Σ και στη Δασική Νομοθεσία εν γένει, σημαντικές πτυχές που δυσχεραίνουν ή μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να διευκολύνουν τις επενδύσεις, πάντοτε σε καθεστώς σεβασμού και προστασίας του περιβάλλοντος.
Λόγω του περιορισμένου χρόνου διαβούλευσης δεν κατέστη δυνατή η επεξεργασία αναλυτικών προτάσεων.
Επιφυλασσόμεθα για την κατάθεση Υπομνήματος αναλυτικών παρατηρήσεων και προτάσεων, στις προσεχείς ημέρες προς τους αρμόδιους Υπουργούς ΠΕΚΑ».
Από τη Δ/νση της ΚΕΕΕ
ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ
μέλος του ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ
27//09/2013
ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΑΜΕΣΑ ΤΟ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΔΑΣΙΚΑ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑΤΑ
Σε μια αξιολύπητη κίνηση αυτοεξευτελισμού, η ελληνική κυβέρνηση έθεσε σε διαβούλευση το Νομοσχέδιο «Δασικά Οικοσυστήματα: Ορισμοί, μέτρα προστασίας, ανάπτυξης και διαχείρισης», το οποίο εξαφανίζει την έννοια της περιβαλλοντικής προστασίας των δασών από την ελληνική έννομη τάξη και δίνει απόλυτη προτεραιότητα στα φαραωνικά «αναπτυξιακά» έργα που θα αναλάβουν ντόπιοι και ξένοι μεγαλοεργολάβοι για να αποτελειώσουν το φυσικό πλούτο της χώρας μας. Η παραβίαση του Συντάγματος και της Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας για την προστασία των δασών είναι τόσο εμφανής, που αφήνει εμβρόντητο και τον πιο αδιάφορο πολίτη. Το γεγονός ότι τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση είναι πραγματικά αστείο και οποιοδήποτε κόμμα και φορέας θα ήθελε να λάβει μέρος σε αυτήν, απλώς θα νομιμοποιούσε μια μαφιόζικη απόπειρα διαρπαγής των πιο πολύτιμων περιοχών της ελληνικής φύσης.
Στην πραγματικότητα το μοντέλο που προωθείται δεν αποτελεί ανάπτυξη, αλλά οπισθοδρόμηση σε μαύρες εποχές της ιστορίας μας που πανέμορφες περιοχές της χώρας δίνονταν σε ιδιώτες μεγαλοεπενδυτές για να κερδίσουν σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος. Έτσι και τώρα, το να επιτραπούν μέσα στα δάση μεγάλες τουριστικές εγκαταστάσεις, μεταλλεία, γήπεδα γκολφ, κ.ά., δηλαδή επενδύσεις που χρόνια έβρισκαν προσκόμματα στη νομοθεσία, σε προσφυγές πολιτών και στους αγώνες των οικολογικών οργανώσεων, αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση και το ΥΠΕΚΑ διευκολύνουν ιδιωτικά επιχειρηματικά συμφέροντα θυσιάζοντας τα δάση και τις δυνατότητες πραγματικής οικονομικές ανάπτυξης μέσα από αυτά. Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουμε αναδείξει έντονα το ρόλο της δασοπονίας στην οικονομική ανασυγκρότηση της υπαίθρου και τολμάμε να λέμε με βεβαιότητα ότι η καταστροφή των δασών είναι ταυτόχρονα οικολογικό και οικονομικό έγκλημα!
Επιπλέον, η πολιτική που προωθεί το συγκεκριμένο νομοσχέδιο βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τη Στρατηγική για τη Βιοποικιλότητα και το Σχέδιο Δράσης για την Κλιματική Αλλαγή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στα οποία επισημαίνεται ο σημαντικότατος ρόλος των δασικών οικοσυστημάτων εξαιτίας των οικολογικών τους λειτουργιών. Με άλλα λόγια, το νομοσχέδιο βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τις ευρωπαϊκές πολιτικές για την προστασία του κλίματος και του περιβάλλοντος, γεγονός που δείχνει πόσο οπισθοδρομική, κοντόφθαλμη και ασυνεπής είναι η πολιτική του ΥΠΕΚΑ.
Το Νομοσχέδιο πρέπει να αποσυρθεί άμεσα στο σύνολό του, ως δείγμα κατανόησης των αντιδράσεων που έχουν δημιουργηθεί προτρέποντας κυβέρνηση και ΥΠΕΚΑ να επανέλθουν στο ρόλο τους και να υπερασπιστούν – αντί να ζημιώνουν – το δημόσιο συμφέρον και το δασικό πλούτο.
Αν δεν αποσυρθεί αυτό το έκτρωμα, οι Οικολόγοι Πράσινοι θα το πολεμήσουμε στην ευρωβουλή όπου έχουμε εκπροσώπηση, αλλά καλούμε και τα άλλα κόμματα να το καταψηφίσουν, ενώ θα συμβάλλουμε και στην κατάθεση προσφυγών προς το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Ωστόσο, είναι τόσο ξέφρενος ο ρυθμός των αντιπεριβαλλοντικών και αντικοινωνικών πρωτοβουλιών της κυβέρνησης που θα πρέπει να βρεθεί ένας συνολικότερος τρόπος ώστε να σταματήσει αυτός ο κατήφορος. Η πολιτική καταδίκη στις εκλογές πρέπει να είναι εκκωφαντική. Επίσης, θα πρέπει να κινητοποιηθούν οι συμπολίτες μας ακόμη περισσότερο, όχι μόνο στους δρόμους και στις απεργίες, αλλά και σε θετικά αλληλέγγυα εγχειρήματα, όπως κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις με αντικείμενο στον τομέα της παραγωγής, που δημιουργούν τοπική οικονομία και θωρακίζουν τις τοπικές κοινωνίες από την απειλή των ξένων επενδυτών που εμφανίζονται ως σωτήρες και λεηλατούν το φυσικό πλούτο με ανταλλάγματα λίγες και εφήμερες θέσεις εργασίας.
1. Άρθρο 1, παρ. 4, εδάφια 5α & 5β: Οι εκτάσεις οι οποίες εντάσσονται στον όρο «Δημόσιες Γαίες» που εισάγεται στον παρόντα νόμο, , δεν κηρύσσονται αναδασωτέες, εδάφιο 5γ, το οποίο σημαίνει ότι ουσιαστικά δεν προστατεύονται.
Ιδιαίτερα για τα οικοσυστήματα με φρυγανική ή ποώδη ή άλλη αυτοφυή κάλυψη, τις αμμοθίνες και τους υγρότοπους, αν λάβουμε υπ’ όψιν μας κυρίως τις παράκτιες και θαλάσσιες περιοχές της Ελλάδας, καθώς η χώρα μας διαθέτει τη μακρύτερη ακτογραμμή στη Μεσόγειο (15.000 χλμ.)*, είναι κεφαλαιώδους σημασίας η απόφαση αυτή.
Οφείλουμε να λάβουμε υπ’ όψιν μας τον τεράστιο ρόλο των περιοχών αυτών στην προστασία των παρακείμενων δασών, των νερών, του εδάφους, της χλωρίδας και της πανίδας .
Επιπλέον επιβάλλεται να αναλογιστούμε πόσες εκτάσεις στην Ελλάδα είναι φρυγανότοποι, λόγω αλλεπάλληλων πυρκαγιών και συνεχούς βόσκησης.
Εν ολίγοις, με τη διάταξη αυτή δίνεται η δυνατότητα της αλλαγής χρήσης της εκμετάλλευσης και καταπάτησης, μετά από εμπρησμό, σε περιοχές μεγάλης οικολογικής σημασίας για την Ελλάδα, αν σκεφθούμε ότι από τους 115 οικοτόπους που διαθέτει η χώρα οι 52 είναι αυτοί που περιγράψαμε παραπάνω.
Στην διάταξη του υπό κρίση νόμου (αρθρ 1 παρ.5) να τεθούν και άλλοι παράμετροι, για τον προσδιορισμό της αξίας του δασοτεμαχίου όπως, α) εάν έχουν αποφέρει εισόδημα τα τελευταία π.χ.20-30 χρόνια, β) εάν υφίσταται Δασική Αστυνομική Ρυθμιστική Διάταξη Δασαρχείου που περιορίζει την κυριότητα σου γ) όταν υφίσταται αίτηση σου στο αρμόδιο δασαρχεο για την οποία δεν έχεις λάβει απάντηση για χρονικό διάστημα πάνω από 3 χρόνια ,δ) όταν δεν έχουν εκδοθεί κτηματολόγιο-δασολόγιο –δασικοί χάρτες ε) εάν έχει ή όχι την δυνατότητα να αποφέρει εδαφικό πρόσοδο στ) εάν υπάρχουν ξυλαποθέματα ζ)οι ισχύουσες δεσμευτικές και αδιευκρίνιστες νομικές μορφές του ιδιοκτησιακού καθεστώτος (συμβολαιογράφοι και υποθηκοφύλακες αρνούντε να κάνουν πράξεις) η) η κήρυξη μιας έκτασης ως αναδασωτέας θ) η αδυναμία κατάτμησης ι)η αδυναμία χρησιμοποίησης του για οικιστικούς σκοπούς ια) η ύπαρξη πολλών συνιδιοκτητών (σήμερα 10-15 δεύτερα και τρίτα ξαδέρφια) ιβ) η ανυπαρξία αγοροπωλησιών π.χ. τα τελευταία 10 χρόνια (και έτσι δεν λειτουργεί ο Νόμος της προσφοράς και ζήτησης)
ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΣΥΡΟΥ
ΤΑΧ. Δ/ΝΣΗ: ΠΛ. ΜΙΑΟΥΛΗ- ΕΡΜΟΥΠΟΛΗ
ΣΥΡΟΣ
ΤΑΧ. ΚΩΔ. : 84100
ΤΑΧ. ΘΥΡ. : 66
ΤΗΛ.: (22810) 87400 – 82407 – 84431
ΦΑΞ: (22810) 88116 – 80709
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ κ. Παπαδάκη ΄Ολγα
e-mail: dss@hol.gr
ΑΡΙΘΜ. ΠΡΩΤ. 1220 ΕΡΜΟΥΠΟΛΗ 2/10/2013
Ο Δικηγορικός Σύλλογος Σύρου δηλώνει την αντίθεσή του στην προτεινόμενη αναιτιολόγητη κατάργηση των παραγράφων 1(Β), 2 και 3 του άρθρου 62 του ν. 998/1979, που προβλέπουν ρητά και κατηγορηματικά ότι δεν ισχύει το τεκμήριο ιδιοκτησίας του Δημοσίου στην περιοχή των Κυκλάδων, βάσει των οποίων έχει εκδοθεί μέχρι σήμερα πλήθος αποφάσεων από όλα τα Δικαστήρια της Χώρας και έχουν δικαιωθεί ιδιώτες, διάδικοι στη διένεξή τους με το Ελληνικό Δημόσιο.
Εάν και εφόσον ισχύσει στο μέλλον η προβλεπόμενη και προτεινόμενη διάταξη θα επιφέρει αιφνίδια, μεγάλη, ιδιοκτησιακή και νομική ανατροπή, με απρόβλεπτες κοινωνικές συνέπειες.
Ο Πρόεδρος
Του Δικηγορικού Συλλόγου Σύρου
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Γ. ΠΑΓΙΔΑΣ
Οι προσυπογράφουσες περιβαλλοντικές οργανώσεις – κινήσεις των Ιωαννίνων και στελέχη οργανώσεων, έχοντας υπ’ όψη το υπό διαβούλευση, ως άνω, νομοσχέδιο διαπιστώνουν ότι αυτό καταργεί βασικές προστατευτικές των δασών νομοθετικές διατάξεις ενώ συγχρόνως ανοίγει διάπλατα τις πόρτες για άκρως βλαπτικές επεμβάσεις στα δάση και τις δασικές εκτάσεις, οι οποίες θα επιφέρουν σημαντικότατη απόμείωση της επιφάνειας αυτών, καθώς και άλλες καταστροφικές για το περιβάλλον επιπτώσεις.
Θέση μας είναι ότι η προστασία των δασών και φροντίδα για την επέκτασή τους θα πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα ύψιστης σημασίας για την πολιτεία, η οποία οφείλει να νομοθετεί προς αυτή την κατεύθυνση.
Εάν η πολιτεία θέλει πράγματι τη μη επιδείνωση της κλιματικής αλλαγής και εάν πιστεύει ότι τα δάση αποτελούν ζωτικό παράγοντα για την κοινωνία τότε πρέπει να αποσύρει το νομοσχέδιο αυτό.
1. Σύλλογος Προστασίας Αράχθου
2. Κίνηση Πολιτών για την προστασία του Αώου
3. Γεώργιος Μακρίδης, Πρόεδρος Ορειβατικού Συλλόγου Ιωαννίνων
4. Κωνσταντίνος Σακκάς, τέως πρόεδρος Συλλόγου Προστασίας Περιβάλλοντος Ιωαννίνων
Κύριοι Υπουργοί,
Η απόφαση κωδικοποίησης της Δασικής Νομοθεσίας, θα έπρεπε κανονικά να εφησυχάζει όλους εμάς τους απλούς πολίτες. Είναι μια πράξη που πραγματικά είναι χρήσιμη, την οποία θα έπρεπε όλοι εμείς οι υπόλοιποι να τη δεχθούμε με ανακούφιση, αφού το νομοσχέδιο αυτό αφορά στα δάση της πατρίδας μας, άρα και στην ψυχή του περιβάλλοντός μας. Σεβόμενοι αυτή την προσπάθειά σας, θα έπρεπε να σας επικροτήσουμε, να σας συγχαρούμε και να σας επιβραβεύσουμε με την ευγνωμοσύνη μας.
Όμως αντίθετα. Θα διαπιστώσατε και εσείς, παρά το σύντομο χρόνο της διαβούλευσης ότι δημιουργήθηκε προβληματισμός, και ιδιαίτερα στους ειδικούς επιστήμονες που γνωρίζουν καλύτερα από τον οποιονδήποτε άλλον τι είναι καλό και χρήσιμο, όπως και το τι είναι κακό και επιβλαβές και κυρίως που υπάρχει ειλικρίνεια προθέσεων και που όχι. Άλλωστε όλοι μας, εμείς και εσείς ζούμε τις τελευταίες δεκαετίες σε απάνθρωπες περιβαλλοντικές συνθήκες που τις δημιούργησαν παρόμοιες, φαινομενικά επωφελείς, αποφάσεις προκατόχων σας.
Δυστυχώς μετά τις δύο αποτυχημένες προσπάθειες αλλαγής της διατύπωσης του Άρθρου 24 του Συντάγματος, εξαιτίας της σοβαρής αντίδρασης του επιστημονικού δυναμικού της χώρας, βλέπουμε πάλι ότι ανακαλύφθηκε μια νέα Κερκόπορτα (ο νέος όρος «δημόσιες γαίες;;;;» με τον οποίο επιχειρείται και πάλι να μετατραπεί ένα μεγάλο τμήμα του φυσικού χώρου της χώρας σε κάθε είδους κατασκευές, οι οποίες θα στερήσουν από τους πολλούς τα κοινωνικά αγαθά, χάρη του πλουτισμού ελαχίστων. Και εάν με πολύ καλή διάθεση θα ήθελα να ανιχνεύσω αγνές προθέσεις, ο όρος «δημόσιες γαίες» και η εξαίρεσή τους, έστω και με προϋποθέσεις, από την προστασία του νόμου δεν μου το επιτρέπει. Δεν είμαι νομικός όμως έχω την αίσθηση ότι η κωδικοποίηση βάζει σε μια τάξη τους υπάρχοντες νόμους, χωρίς να επιχειρεί να αλλάξει ριζικές τους αρχές.
Κύριοι Υπουργοί,
Πρέπει να γνωρίζετε ότι κανένας νόμος δεν μπορεί να ορίσει την έννοια «δάσος». Διότι τότε νόμος θα πρέπει να καθορίζει την έννοια «ασθένεια» Να προκαθορίζεται από τους εκάστοτε πολιτικούς πότε θα θεωρείται κάποιος ασθενής και θα τύχει περίθαλψης και πότε όχι. Εάν καταργηθεί η επιστημονική άποψη περί του τι είναι δάσος, θα πρέπει να αμφισβητηθούν τότε πολλές ακόμη παραδοχές που απορρέουν από τη γνώση των ειδικών κάθε εποχής και κάθε ειδικότητας.
Κατ΄αρχή το δάσος δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, για να χρειασθεί να ορισθεί νομοθετικά. Τα δασικά οικοσυστήματα ακολουθούν το δικό τους δρόμο στο πέρασμα των αιώνων και διαμορφώνονται σύμφωνα με τις εκάστοτε κλιματεδαφικές συνθήκες, ακολουθώντας φυσικούς και όχι ανθρώπινους νόμους. Εκατομμύρια χρόνια χρειάσθηκαν να διαμορφωθούν οι αείφυλλοι σκληρόφυλλοι μεσογειακοί θάμνοι, κάτω από τις ακραίες τοπικές κλιματικές συνθήκες. Τα φρύγανα που τόση προσπάθεια γίνεται για να αποχαρακτηρισθούν ως δασικά οικοσυστήματα, είναι η τελευταία απάντηση της φύσης στην έλλειψη νερού των νησιών μας και των άλλων παραλιακών περιοχών, διότι μετά από αυτά ακολουθεί η έρημος. Είναι άδικο οι ηρωικές αυτές μορφές βλάστησης, να ονομάζονται απλά δασικές εκτάσεις, να θεωρούνται ότι δεν επιτελούν το βασικό βιολογικό τους έργο, που είναι να μετατρέπουν την ηλιακή ενέργεια σε μορφές ενέργειας χρησιμοποιήσιμες από τα έμβια όντα του πλανήτη, άρα και από τον άνθρωπο και να υπάρχει η δυνατότητα εξαίρεσής τους από έναν απλό νόμο που είναι αδύνατο να διατυπώθηκε από ειδικούς επιστήμονες. Αποτελεί ασέβεια προς τις λογικές της εξέλιξης, έστω και να αμφισβητείται η έννοια του δάσους όχι μόνο όπως καταγράφεται από τη δασολογική επιστήμη, αλλά όπως τη δίνει η ίδια η ζωή. Είναι επικίνδυνη υπεραπλούστευση να κρίνεται η έννοια του δάσους μόνο από το ύψος των φυτών ή την πυκνότητά τους και μάλιστα να διαμορφώνεται ως προς τις λεπτομέρειες από τις εκάστοτε κυβερνητικές πλειοψηφίες. Υπάρχει έστω και ένας από τους συμβούλους σας εισηγητές του νομοσχεδίου, που να μπορεί να υποστηρίξει ότι τα φρύγανα και οι θάμνοι δεν φωτοσυνθέτουν, δεν προστατεύουν το έδαφος, δεν αποτελούν χώρους ζωής για ζώα και πουλιά και μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό από πολλά υψηλά δάση; Τι τα λείπει εκτός από ύψος; Να πούμε ότι οι κοντοί άνθρωποι δεν αποτελούν μέρος της κοινωνίας μας και δεν προσφέρουν σε αυτή; Να αρνηθούμε τα ανθρώπινα δικαιώματά τους; Το εάν μια έκταση είναι δάσος ή δασική έκταση οι μόνοι που μπορούν να το πουν είναι οι ειδικοί επιστήμονες της Δασικής Υπηρεσίας, κανένας άλλος.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το δικαίωμα και την υποχρέωση να καθορίζουν οι υπεύθυνοι πολιτικοί τις τύχες αυτού του τόπου. Επιτρέψτε όμως στους ειδικούς επιστήμονες να γνωρίζουν καλύτερα τι είναι δάσος και τι όχι. Αφουγκρασθείτε τους δεν είναι κακό. Αντίθετα κακό θα είναι παραβλέποντας το συμφέρον το παιδιών μας, να λαστιχοποιήσουμε την έννοια του δάσους, μεταφράζοντάς την ανάλογα με τις ανάγκες των οικοδομικών συνεταιρισμών, των εργολάβων μεγάλων έργων, των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων και πολλών άλλων, που οι πιθανές καλές τους προθέσεις να έρχονται σε αντίθεση με το μακροπρόθεσμο συμφέρον του τόπου μας, ακόμη και εσάς των ιδίων.
Με τιμή
Δρ. Παύλος Κωνσταντινίδης
Τακτικός Ερευνητής Ινστιτούτου Δασικών Ερευνών Θεσσαλονίκης
ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ
Στο άρθρο 1 παράγραφος 4 που αντικαθιστά το άρθρο 3 του Ν. 998/1979 στο 1.β αναγράφεται : Δασική έκταση υπάρχει όταν στο παραπάνω σύνολο η άγρια ξυλώδης βλάστηση, υψηλή ή θαμνώδης, είναι αραιά.
Ο όρος αραιά είναι ασαφής. Παράκληση να προσδιοριστεί με μετρήσιμα κριτήρια.
Άρθρο 1, παρ. 4 (άρθρο 3 του ν. 998/1979)
Σχόλια:
– Η κατάργηση των ποσοτικών κριτηρίων αξιολόγησης δασικών χαρακτηριστικών της παρ. 3 του Άρθ. 3, όπως σήμερα ισχύει, έστω κι αν έρχεται κατ’ εφαρμογή αποφάσεων του ΣτΕ, αναμένεται να δημιουργήσει δεδομένα και φαινόμενα αυθαίρετης κρίσης καθώς οι επιστημονικοί ορισμοί και κανόνες κάλλιστα θα μπορούν να ερμηνευθούν υποκειμενικά, σύμφωνα με τις επιστημονικές γνώσεις, την αξιοσύνη και το γενικότερο προσωπικό υπόβαθρο των εκάστοτε κριτών. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι η μη ρητή κατάργηση ή αντικατάσταση της εγκυκλίου 159140/1077/1980, καθιστά τον ασπάλαθο ξυλώδη βλάστηση που ταλαιπωρεί/ αιχμαλωτίζει την ανάπτυξη σε όλη τη ζώνη εκτός σχεδίου της Κρήτης.
ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ η έκδοση εφαρμοστικής ΚΥΑ (ΥΠΕΚΑ-ΥΠΑΝ) για τη θεσμοθέτηση διαδικασιών και κριτηρίων αξιολόγησης
– Η για πρώτη φορά γενικευμένη υπαγωγή των εντός σχεδίου Κ/Χ χώρων (4ΒII) στις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας, μόνο επιπλοκές μπορεί να δημιουργήσει στην τοπική ανάπτυξη.
Σημειώνεται ότι κατά τη ρητή διατύπωση του νόμου υπάγονται στις διατάξεις του Δασικού Νόμου ΌΛΟΙ οι Κ/Χ χώροι της Ελληνικής Επικράτειας, ανεξάρτητα αν «φέρουν από την έγκριση του σχεδίου εν τοις πράγμασι χαρακτήρα πάρκου ή άλεως». Και τούτο διότι σε όλα τα θεσμοθετημένα ΓΠΣ ο χαρακτηρισμός Κ/Χ δεν συνοδεύεται κατά κανόνα από «άλλο ιδιαίτερο χαρακτηρισμό».
Αντίστοιχο πρόβλημα δημιουργείται και στις περιοχές της παρ. 4ΒIII, 4γ, 4δ όπου η Δασική Υπηρεσία, ούτως ή άλλως είχε ανέκαθεν αρμοδιότητα (έκδοση Πράξης Χαρακτηρισμού, κ.λπ.), τώρα όμως ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΕΙ ΠΛΕΟΝ ΔΥΝΑΜΙΚΑ και ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στο πλαίσιο του προσδιορισμού του καθεστώτος «Δημοσίων Γαιών».
Άρθρο 1, παρ. 3 (παρ. 2 του άρθρου 2 του ν. 998/1979)
Με την προτεινόμενη διάταξη χιλιάδες στρέμματα ιδιωτικών χορτολιβαδικών εκτάσεων που δεν διαθέτουν «τίτλους» του Άρθ. 10 του Ν. 3208/2003 αλλά είναι απόρροια τίτλων αγοράς, κληρονομιάς, κ.λπ., θα χαρακτηρίζονται εφ’ εξής «Δημόσιες Γαίες».
Χιλιάδες πολίτες, ιδιοκτήτες αυτών των εκτάσεων με ΝΟΜΙΜΟΥΣ τίτλους, ιδίως των εκτάσεων (5α) θα πρέπει να ξεκινήσουν ατελέσφορες διοικητικές και δικαστικές προσπάθειες που θα διαρκέσουν χρόνια…
Και τούτο διότι η παραπομπή της διαφοράς (αναγνώριση κυριότητας, κ.λπ.) στις επιτροπές του Άρθ. 7 του Ν. 2308/1995 (ΦΕΚ 114Α’), αποκτά ουσία και περιεχόμενο ΜΟΝΟΝ στις περιοχές όπου έχουν ολοκληρωθεί οι διαδικασίες του Κτηματολογίου ή τουλάχιστον υπάρχει εγκατεστημένος ανάδοχος. Δηλαδή και αυτή η προτεινόμενη λύση παραπέμπει το πρόβλημα (χωρίς λύση) στον αόριστο μέλλοντα χρόνο…
Μια απλή στατιστική καταγραφή του κόπου και του χρόνου που απαιτήθηκε από πολίτες-ενδιαφερόμενους ακόμα και για την απλή εφαρμογή του Άρθ. 12 του Ν. 3208/2003 και Άρθ. 36 Ν. 3698/2008, στα διάφορα Δασαρχεία της χώρας, όσον αφορά στην αναγνώριση τίτλων προ 23/02/1946 (Εγκ. 97870/2248/7.5.2009), θα ήταν χρήσιμη για το νομοθέτη. Θα έδινε τα σωστά συμπεράσματα για το τί πρόκειται να ακολουθήσει στις «Δημόσιες Γαίες» (5α) και (5β).
Τέλος, θα πρέπει να επισημανθεί ότι για τις γεωργικές εκτάσεις της παρ. 5β, ΚΡΙΤΗΣ για το «αν είναι δυνατή η γεωργική καλλιέργεια» είναι οι Δασικές Υπηρεσίες! Με τί κριτήρια άραγε;
Άρθρο 1, παρ. 2 (παρ. 1 του άρθρου 2 του ν. 998/1979)
Η θεσμοθέτηση του «δικαιώματος των πολιτών» έχει/λαμβάνει ουσιαστικό περιεχόμενο, αν από τις γενικότερες διατάξεις που υιοθετούνται, θεσμοποιούνται και οι διαδικασίες παρέμβασής τους (των πολιτών) σε πλαίσιο ισότιμων σχέσεων μεταξύ κράτους και πολιτών.
Αυτή η «κουλτούρα» δικαιωμάτων των πολιτών δεν αποτυπώνεται στις προτεινόμενες διατάξεις.
Εκ μέρους του Σωματείου Ειδικών Δασικής Προστασίας
Το νομοσχέδιο πρέπει να αναθεωρηθεί για τους εξής λόγους:
Από τεχνικής άποψης, πρόκειται να επέλθει ακόμη μεγαλύτερη καταπόνηση στο ήδη επιβαρυμένο ελληνικό φυσικό περιβάλλον. Κατ’ επέκταση, το νομοσχέδιο θα πρέπει, όχι απλώς να αναφέρεται στην προστασία του περιβάλλοντος και των χερσαίων οικοσυστημάτων, αλλά να επικεντρώνεται στην αντιμετώπιση των τρεχόντων προβλημάτων της ελληνικής υπαίθρου και στην ελαχιστοποίηση εμφάνισης νέων.
Εάν το ζητούμενο είναι καθαρά η προστασία των χερσαίων οικοσυστημάτων, τότε οι νόμοι 998/1979 και 1845/1989 σε συνδυασμό με τους δασικούς χάρτες θα αποτελούσαν την ιδανική δικλείδα ασφαλείας για την προστασία του ελληνικού φυσικού περιβάλλοντος στο σύνολό του, τουλάχιστον από θεωρητικής πλευράς. Διότι επί της ουσίας, το πρόβλημα δεν εντοπίζεται στην ίδια τη δασική νομοθεσία, αλλά στην εφαρμογή της από τους ανώτερους θεσμικούς φορείς της χώρας και τις υφιστάμενες κρατικές υπηρεσίες, οι οποίες κατά τα τελευταία χρόνια έχουν κατακερματισθεί σε επίπεδο οικονομικό, ανθρώπινου δυναμικού και αρμοδιοτήτων. Τα συσσωρευμένα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο τομέας της δασικής προστασίας προέρχονται στη συντριπτική τους πλειοψηφία από την ελλιπή εφαρμογή του νόμου και όχι από τον ίδιο το νόμο, καθώς η ισχύουσα δασική νομοθεσία είναι μία από τις πληρέστερες και σαφέστερες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ακόμη και στην περίπτωση που «θυσιαστούν» χερσαία οικοσυστήματα στο βωμό της οικονομικής κρίσης, θα πρέπει για τα εναπομείναντα να διασφαλιστεί από το κράτος η προστασία και η διατήρησή τους, σε αντίθεση με τις πολιτικές του παρελθόντος. Η δασική υπηρεσία, η οποία παρά τις ελάχιστες απαιτήσεις της σε οικονομικούς πόρους υπήρξε κάποτε παραγωγική και αποτελεσματική, κατέληξε σήμερα απαξιωμένη και δυσλειτουργική, με αποτέλεσμα αδιέξοδα προβλήματα για την ελληνική ύπαιθρο και μη αναστρέψιμες περιβαλλοντικές βλάβες.
Εν κατακλείδι, όσο συνεχίζουν να αγνοούνται τα προαναφερθέντα, το οικολογικό ισοζύγιο παραμένει μονόπλευρο, χωρίς να επέρχεται τέλος σε αυτή τη σταθερή πορεία των ελληνικών χερσαίων οικοσυστημάτων προς την καταστροφή.
ΓΕΝΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ
Με πολύ σεβασμό στις απόψεις των οικολογικών οργανώσεων και των εκπροσώπων τους, βασική επιδίωξη των οποίων (κατά τεκμήριο) είναι η προστασία του δασικού πλούτου και του ονομαζόμενου ΦΥΣΙΚΟΥ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, τολμώ να υποβάλλω τις προτάσεις και παρατηρήσεις μου, μελετώντας το Ν/Σ από την πλευρά της ανάπτυξης μέσω επενδύσεων. Από την πλευρά δηλαδή που ορίζει/θεωρεί τον άνθρωπο και τις οικονομικές και κοινωνικές του ανάγκες ως μέρος / τμήμα (αναπόσπαστο) του φυσικού οικοσυστήματος.
Στο πλαίσιο αυτής της θεώρησης, λαμβανομένων υπόψη και των οικονομικών συνθηκών που αντιμετωπίζει η χώρα, το Ν/Σ μπορεί εύκολα να χαρακτηριστεί ως ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ ΑΝΤΙΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟ!! Μπορεί δε να αποδειχθεί στο μέλλον και ΔΑΣΟΚΤΟΝΟ, καθώς συνεχίζει και ενισχύει άμετρα την ανέλεγκτη εξουσία των Δασικών Υπηρεσιών, αναγορεύοντας την υποκειμενική κρίση και αξιολόγηση του Δασάρχη και κυρίως των υφισταμένων του, ως τη μοναδική διαδικασία ανάδειξης και λήψης απόφασης (ανεπιστρεπτί) για τα φυσικά/ δασικά χαρακτηριστικά μιας οποιασδήποτε έκτασης!
Έτσι:
– η κατάργηση ή η μη θεσμοθέτηση ποσοτικοποιημένων κριτηρίων αξιολόγησης ή άλλης ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗΣ / ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑΣ αξιολόγησης του δασικού χαρακτήρα των εκτάσεων,
– η αναιτιολόγητη επιμονή του νομοθέτη να ΑΡΝΕΙΤΑΙ κάθε θεσμοποίηση της συμμετοχής της ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΔΑΣΟΛΟΓΩΝ της ιδιωτικής οικονομίας (outsourcing) στις διαδικασίες έκδοσης Πράξεων Χαρακτηρισμού,
– η διακράτηση όλων των «άσσων»/δικαιωμάτων αυστηρά και σε όλες τις περιπτώσεις (πχ προθεσμίες) υπέρ των δασικών υπηρεσιών,
– η έτι περαιτέρω αυστηροποίηση των όρων και περιορισμών που διέπουν τις σχέσεις δασικών υπηρεσιών και πολιτών, υπέρ του αλάνθαστου και στιβαρού ΚΡΑΤΟΥΣ και των υπηρεσιών του,
αναμφίβολα θα οδηγήσουν (σύντομα θα αποδειχθεί) στην αύξηση της αυθαιρεσίας και της ανέλεγκτης κρίσης των υπηρεσιών που συχνά συναντάται στο χώρο, πολλάκις έχει καταγγελθεί και γενικότερα εκκολάπτει συνθήκες ανάπτυξης διαφθοράς και «συναλλαγών» κάθε είδους!
Γιατί όλοι γνωρίζουν ότι η εξουσία διαφθείρει και η ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΔΙΑΦΘΕΙΡΕΙ ΑΠΟΛΥΤΑ!!
Απόρροια αυτής της «λενινιστικής» θεώρησης / θεοποίησης της κρατικής αυθεντίας είναι ότι αναμένεται να δούμε να καταστρέφεται ο φυσικός πλούτος της χώρας όταν το επιθυμεί και το «μηχανεύει» το πελατειακό κράτος ή άλλες συνθήκες άνομων συναλλαγών, πολλές εκ των οποίων έχουν την αφετηρία τους σε μη γνωστά και κατονομαζόμενα ανταγωνιστικά συμφέροντα και να καταστρέφονται επενδυτικές προσπάθειες, περιβαλλοντικά συμβατές, από καθόλου υπαρκτές αντικειμενικές συνθήκες. Να καταστρέφονται νομίμως επιδιωκόμενα επενδυτικά σχέδια, απλώς και μόνο λόγω έλλειψης «κινήτρων» κάθε λογής, ή από ιδεοληψίες ή από τον εθισμό ή τέλος την άδολη και ηθική κατά τα άλλα, εμμονή και παραδοσιακή κουλτούρα σκέψης, αυθαίρετης κρίσης, αξιολόγησης και απόφασης των δασικών υπηρεσιών στο όνομα ενός «υπέρτερου» δημοσίου συμφέροντος που μας έφτασε εδώ που μας έφτασε!!!!
Και δεν θεωρείται καθόλου απίθανο, αυτή η νέα αυταρχική αυστηροποίηση του εντόνου κρατισμού να γεννήσει νέα εγκλήματα κατά της φύσης (νέους εμπρησμούς, κ.λπ.), ως αντίδραση σε μια βίαιη αναιτιολόγητη κρατική αυθαιρεσία του τελευταίου δασικού υπαλλήλου που θα σου τύχει στο δρόμο σου για να «περιποιηθεί» και να αξιολογήσει την επένδυσή σου, από την άποψη της δασικής νομοθεσίας! Γιατί είναι πολύ γνωστό σε όσους ασχολούνται με ωρίμανση επενδύσεων ότι Η ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ 1ου ΔΑΣΙΚΟΥ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΠΟΤΕ!!! Ακόμη και στην πιο κραυγαλέα περίπτωση οπού το «κρανίου τόπος» χαρακτηρίζεται δάσος!!! καμία αίτηση θεραπείας, ενδικοφανής προσφυγή, ιεραρχική προσφυγή στον Υπουργό, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΥΧΗ για ευνόητους λόγους!!
Στο πλαίσιο αυτού του γενικού σχολίου οφείλω να εκτιμήσω και να παραδεχτώ ότι τα προαναφερθέντα κακώς κείμενα καθώς και οι συνέπειες που προβλέπεται να προκληθούν από πολλές διατάξεις του Ν/Σ, ΔΕΝ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΑΣΚΗΣΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΚΕΠΤΕΣΘΑΙ, πολύ δε περισσότερο δεν αφορούν την επιδιωκόμενη στοχοθεσία ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΔΑΣΩΝ, αν συμμετείχαν (δεν γνωρίζουμε) στη κατάρτιση του Ν/Σ. Γιατί είμαι σε θέση να υποστηρίξω σθεναρά ότι τα στελέχη αυτά στη συντριπτική τους πλειοψηφία αποτελούν ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΗΘΟΥΣ, ΕΥΠΡΕΠΕΙΑΣ, ΓΝΩΣΕΩΝ, ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΜΕΣΟΤΗΤΑΣ, φωτεινή εξαίρεση στο σκοτεινό δημόσιο, για τον τρόπο που συναλλάσσονται, συνεργάζονται, εξυπηρετούν τον πολίτη και ανταποκρίνονται στα αιτήματά του. Και το πράττουν αυτό υποστηρίζοντας ακράδαντα και χωρίς καμία έκπτωση το ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ και τους Δημόσιους Θεσμούς, πάντα όμως με ακλόνητα επιχειρήματα και ρητές αναφορές στο νόμο και τα δικαιώματα της Διοίκησης, μακριά από αυθαίρετες ερμηνείες, υποκειμενικές αξιολογήσεις και προσεγγίσεις ή αναιδείς και «φασίζουσες» συμπεριφορές που συχνά συναντάς σε κάθε λογής άσχετους και ανίκανους «δημόσιους λειτουργούς»!!!
Αντιστοίχως οφείλω να παραδεχτώ ότι τα προβαλλόμενα, παραπάνω, κακώς κείμενα, ουδόλως αφορούν δεκάδες ή/και εκατοντάδες ΝΕΟΥΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ στελέχη των Δασικών Υπηρεσιών με θαυμάσιες σπουδές και αίσθηση καθήκοντος που δίνουν τη μάχη των «γενεών» για να επιβάλλουν την επιστημονική αλήθεια και το πραγματικό δημόσιο συμφέρον.
Δοθέντων αυτών των δεδομένων, η τυχόν ανάμειξη όλων αυτών των στελεχών στη κατάρτιση του Ν/Σ (αν υπήρξε) και η διατύπωση κάποιων αναιτιολόγητων διατάξεων του, μπορεί να ερμηνευθεί μόνο με βάση τα υποκειμενικά κριτήρια που εμφιλοχωρούν στη σκέψη κάθε νομοθέτη που καλείται να «κτίσει» θεσμούς. Πιο συγκεκριμένα, συχνά ο νομοθέτης νομοθετεί με βάσει το προσωπικό του ήθος και τον τρόπο άσκησης της διοίκησης που ο ίδιος διαχειρίζεται!! Ξεχνάει δηλαδή (ο νομοθέτης) ότι οι θεσμοί που εισηγείται θα διαρκέσουν για χρόνια και μετά από αυτόν και θα χρησιμοποιηθούν, συχνά αντίθετα προς τη δική του βούληση, από τους κάθε λογής εφαρμοστές (διάβαζε κακοποιητές) των θεσμών. Αν τώρα ο «νομοθέτης» έχει απτά παραδείγματα (πολλών) ΚΑΚΩΝ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ οφείλει να το λάβει σοβαρά υπόψη του!!!!
Στην περίπτωσή μας μια ΓΕΝΝΑΙΑ θεσμική αναδιάρθρωση που θα εξασφάλιζε στον πολίτη στοιχειώδη ισοτιμία στη διοικητική διαχείριση των Δασικών υποθέσεων είναι η απάντηση των καιρών στα όσα επί δεκαετίες έχουν συντελεστεί και σ’ αυτόν τον τομέα. Μια τέτοια θεώρηση είναι εξάλλου εναρμονισμένη με τις γενικές στρατηγικές θεσμικής αναθεώρησης που το κράτος υιοθετεί τα τελευταία χρόνια, για φυγή προς τα μπρός, για μια νέα περίοδο «δοκιμής» σε μια νέα ισορροπία κράτους-πολίτη!!!
Για να μη μας ξανάρθουν νέες ΤΡΟΪΚΕΣ, τουλάχιστον σύντομα (πάλι) και να φύγουν οι εγκατεστημένες στη χώρα μας στον ταχύτερο δυνατό χρόνο!!!
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Το υπό διαβούλευση Ν/Σ, που καταρτίζεται για χρόνια (από Υπουργό Παπακωσταντίνου) «εσωτερικά» είναι πολύ σοβαρό για να ψηφιστεί μετά από 10 και 15 μέρες διαβούλευσης ΧΥΜΑ!!!!!
Πρέπει να ανοίξει αμέσως ΘΕΣΜΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ και να υπάρξει έμπρακτη απόδειξη της αξίας του διαλόγου, μέσω της αποδοχής των προτάσεων που έχουν σπέρμα δικαίου ή μέσω της τεκμηριωμένης άρνησης τους!
Σε αντίθετη περίπτωση ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ γιατί είναι ταυτόχρονα ΑΝΤΙΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΤΙΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟ!!! Το κλειδί που του δίνει αυτή την «οξύμωρη» δυναμική είναι η αυθαιρεσία που δεσπόζει, ως διοικητική πρακτική, σε ένα ευρύτατο φάσμα κρίσιμων διατάξεών του, βούτυρο στο ψωμί της διαφθοράς και του πελατειακού κράτους!
Σημείωση: στο πλαίσιο του διαθέσιμου χρόνου υποβάλλονται ακολούθως προτάσεις και παρατηρήσεις σε επιλεγμένα άρθρα, λυπάμαι όμως για το ότι αναμένεται να αγνοηθούν!!!!!
Σχόλια
Στην παράγραφο 1 του άρθρου 1 του σχεδίου νόμου εισάγεται 3η κατηγορία χερσαίων επιφανειών με τον όρο «Δημόσιες γαίες», εκτός των δασών και των δασικών εκτάσεων που υπήρχαν στον 998/79 αλλά και στο αναθεωρημένο Σύνταγμα.
Η κατηγορία αυτή, στην παράγραφο 5α), εκτός των άλλων αντλεί μεγάλο τμήμα εκτάσεων που μέχρι σήμερα χαρακτηρίζονται, σύμφωνα με το Σύνταγμα, ως δασικές εκτάσεις, καθώς αυτή ρητά αναφέρεται ότι περιλαμβάνει εκτάσεις που φέρουν αυτοφυή, φρυγανική ή δασική βλάστηση.
Οι δασικές εκτάσεις όμως προστατεύονται από το Σύνταγμα, στο οποίο ρητά αναφέρεται (Άρθρο 24) ότι «Απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού των δασών και των δασικών εκτάσεων»
Συνεπώς η νέα κατηγορία «δημόσιες γαίες» που ορίζεται στο σχέδιο νόμου ΔΕΝ προστατεύεται ξεκάθαρα από το Σύνταγμα, και συνεπώς μπορεί δυνητικά να αλλάξει χρήση.
Αυτό μελλοντικά μπορεί να οδηγήσει τεράστιες εκτάσεις, ειδικά στη νότια Ελλάδα (π.χ. όλες οι Κυκλάδες, η νότια Κρήτη, η νότια Πελοπόννησος), να αποχαρακτηρισθούν και να χάσουν την έννοια των δασικών εκτάσεων, άρα θα απολέσουν και την προστασία που τους παρέχεται από το άρθρο 24 του Συντάγματος.
Ειδικά δε, σε συνδυασμό και με την εξαίρεση τους από την υποχρεωτική κήρυξή τους ως αναδασωτέες (παράγραφος 5γ του σχεδίου νόμου), μετά από πυρκαγιά ή αποψίλωση, η οποία είναι υποχρεωτική μόνο για τα δάση και τις δασικές εκτάσεις (Άρθρο 117, παραγρ. 3 του Συντάγματος), θα έχει ως αποτέλεσμα είτε στην ερημοποίηση είτε στην αλλαγή χρήσης.
Πρόταση
Δεδομένου ότι οι εκτάσεις που περιλαμβάνονται στην κατηγορία αυτή αποτελούν πολύτιμα φυσικά οικοσυστήματα μεγάλης οικολογικής σημασίας που οι λειτουργίες τους και οι αξίες τους (πχ. προστασία των εδαφών, διατήρηση της βιοποικιλότητας, μελισσοκομία) είναι ανεκτίμητες, γι’ αυτό άλλωστε τέθηκαν από την πολιτεία υπό την προστασία του Συντάγματος, προτείνεται όπως:
Διαγραφούν όλα τα σχετικά με τη νέα κατηγορία, και να μείνουν οι έννοιες του δάσους και των δασικών εκτάσεων όπως αυτές περιγράφονται στο Άρθρο 24 του Συντάγματος.
Αν ο νομοθέτης διαπιστώνει την ανάγκη δημιουργίας νέας κατηγορίας, που πρέπει να εξαιρεθεί από την προστασία του Συντάγματος, αυτή θα πρέπει να ορισθεί με σαφήνεια, κατόπιν επιστημονικής τεκμηρίωσης, και να μην περιλαμβάνει πολύτιμα φυσικά οικοσυστήματα.
Τέλος, θα ήθελα να επισημάνω ότι το πρόβλημα δεν λύνεται με την αλλαγή του όρου «Δημόσιες γαίες», καθώς θεωρώ ότι όποια ονομασία και αν δοθεί αντί του όρου αυτού, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο: Απώλεια της προστασίας που παρέχεται από το Σύνταγμα.
Πέτρος Γκανάτσας
Επ. καθηγητής, Τμήμα Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος ΑΠΘ
Ο όρος «δημόσιες» της παρ. 5 περί δημοσίων γαιών θα πρέπει να αντικατασταθεί με έναν πιο δόκιμο όρο. Η λέξη «δημόσιες» παραπέμπει σε ζητήματα κυριότητας που δεν συνάδουν με τον χαρακτηρισμό μίας έκτασης.
Επίσης στον υπάρχον νόμο (δηλαδή σε αυτόν που ισχύει μέχρι σήμερα) οι χαρακτηρισμένες εκτάσεις ως χορτολιβαδικές (6β ν. 998/79) ή βραχώδεις (6γ ν 998/79) δεν υπάγονται στις διατάξεις του νόμου αυτού.
Τώρα με τον νέο νόμο που είναι σε διαβούλευση παρατηρούμε να γίνονται οι ιδιοκτήτες των ανωτέρω εκτάσεων «όμηροι», αφού οι εκτάσεις αυτές υπάγονται πλέον στις διατάξεις του νέου νόμου και επομένως θα πρέπει να απευθυνθούν στα πολιτικά δικαστήρια ή στην επιτροπή επιτροπών του άρθρου 7 του ν. 2308/1995 (ΦEK 114 A) προκειμένου να αναγνωριστεί η κυριότητα τους. Σε περιοχές που είναι ιδιωτικές οι εκτάσεις και είναι γνωστές οι περιοχές αυτές μέχρι πρότινος αυτό δεν χρειαζόταν. Τώρα με την εξαίρεση τους από τον νέο νόμο, θα αναγκαστούν πλήθος ιδιοκτητών να προσφύγουν σε μία διαδικασία πολυέξοδη και πολυετή για να αποδείξουν ότι «δεν είναι ελέφαντες». Ουσιαστικά 6-8 χρόνια χρειάζεσαι για να αποδείξεις το αυτονόητο. Και μάλιστα το τραγικό είναι ότι αυτό το θέμα είχε λυθεί με τον ισχύον νόμο 998/79. Θεωρώ ιδιαιτέρως σημαντικό το πρόβλημα αυτό για τους ιδιοκτήτες χορτολιβαδικών εκτάσεων σε τοποθεσίες που είναι ιδιωτικές βάσει αναγνώρισης της περιοχής από κείμενη νομοθεσία. Αντί να λύνουμε δημιουργούμε προβλήματα; Θεωρώ το πρόβλημα αυτό που δημιουργείται ιδιαίτερα σοβαρό και μεγάλο.
Το παρόν σ/ν είναι καταστροφικό για την ελληνική φύση και παρουσιάζει πρωτοφανή απαξίωση σε οικοσυστήματα προστατευόμενα από την ΕΕ, προχειρότητα και βιασύνη στη σύνταξη και διαβούλευσή του, ενώ προωθεί για μια ακόμη φορά βραχυπρόθεσμες και αμφίβολης βιωσιμότητας επενδύσεις εξυπηρέτησης ιδωτικών συμφερόντων σε βάρος της ελληνικής φύσης. Επομένως θα πρέπει να αποσυρθεί και να ανασυνταχθεί από ειδικούς επιστήμονες, με βαθειά γνώση και ανάλογο χρόνο, για ένα τόσο σημαντικό για την ελληνική φύση και συνεπώς για την ζωή όλων μας νομοσχέδιο.
Είναι αδύνατο να υπάρξει βάση συζήτησης όταν τόσα σημαντικά οικοσυστήματα όπως φρύγανικές εκτάσεις, ποώδη και θαμνώδη βλάστηση, αμμοθίνες και υγρότοποι τσουβαλιάζονται σε ένα γενικό και αόριστο χαρακτηρισμό ώς «δημόσιες γαίες» στις οποίες επιτρέπονται μία σειρά καταστροφικών για τη φύση δράσεων.
Σε μία εποχή κρίσης η προσκόμιση τέτοιων νομοσχεδίων, που νομιμοποιούν την περεταίρω υποβάθμιση και καταστροφή του μοναδικού κεφαλαίου που διαθέτουμε, που είναι η ελληνική φύση, μόνο αντίθετα αποτελέσματα και επιδείνωση της κατάστασης μας θα φέρει.
Περιβαλλοντικά και πάλι το ΥΠΕΚΑ δείχνει ότι είναι δέσμιο εξυπηρετησης επενδυτών και όχι της προστασίας του φυσικού μας πλούτου. Ο μόνος δρόμος μπροστά είναι μία σωστά οργανωμένη και αειφορική δασοπονία και λιβαδοπονία η οποία θα συνταχθεί από ειδικούς επιστήμονες και θα διαβουλευθεί με όλες τις σχετικές περιβαλλοντικές οργανώσεις ώστε να συμβάλλει ουσιαστικά στην ανάπτυξη της υπαίθρου μέσα από την ενίσχυση της πρωτογενούς παραγωγής και ταυτόχρονα να διαφυλάξει την ποιότητα ζωής των πολιτών της χώρας μας.
Επιτέλους η χώρα αυτή πρέπει να πάει μπροστά και όχι να ανακυκλώνει λάθη του οπισθοδρομικού παρελθόντος.
Προς
Yπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας & Κλιματικής Αλλαγής
Υπουργό κ. Γιάννη Μανιάτη
Αναπληρωτή Υπουργό κ. Σταύρο Καλαφάτη
Ειδικό Γραμματέα Δασών κ. Γιώργο Αμοργιανιώτη
Αθήνα, 27/9/2013
Αρ. Πρωτ. 13/211
Θέμα: Σχόλια στα πλαίσια της δημόσιας διαβούλευσης αναφορικά με το σχέδιο νόμου «Δασικά οικοσυστήματα: Ορισμοί, μέτρα προστασίας, ανάπτυξης και διαχείρισης»
Αγαπητέ κ. Μανιάτη
Αγαπητέ κ. Καλαφάτη
Αγαπητέ κ. Αμοργιανιώτη
Όπως γνωρίζετε, η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία δραστηριοποιείται στον τομέα της δασικής πολιτικής από την ίδρυσή της, με βασικό στόχο την προστασία των δασικών ενδιαιτημάτων της ορνιθοπανίδας της Ελλάδας. Παρότι η ελληνική πολιτεία προσπαθεί τα τελευταία χρόνια να αναμορφώσει την παλαιωμένη δασική νομοθεσία έχοντας ξεκινήσει τη διαδικασία Κωδικοποίησης της Δασικής Νομοθεσίας, με μεγάλη μας έκπληξη είδαμε να εισάγεται ένα σχέδιο νόμου-πλήγμα στην προστασία τόσο των δασικών όσο και των υπόλοιπων χερσαίων οικοσυστημάτων. Εκτός του απαράδεκτου και επιστημονικά ατεκμηρίωτου περιεχομένου του σχέδιο νόμου, το ΥΠΕΚΑ παρακάμπτει την ουσία της διαδικασίας δημόσιας διαβούλευσης και επιτρέπει μόνο 15 μέρες διαβούλευσης για ένα σχέδιο νόμου που αφορά σημαντικότατα ζητήματα της πολιτικής γαιών στην Ελλάδα.
Η βασικότερη νομική ατοπία του υπό διαβούλευση σχεδίου νόμου αφορά τον ορισμό του «δάσους» και της «δασικής έκτασης». Όπως σίγουρα γνωρίζετε, οι ορισμοί αυτοί περιλαμβάνονται στο άρθρο 24 του Συντάγματος επομένως οποιαδήποτε τροποποίηση δεν μπορεί να γίνει από τον κοινό νομοθέτη.
Πιο αναλυτικά τα σχόλιά μας επί του σχεδίου νόμου:
1) Το σχέδιο νόμου εισάγει ένα νέο ορισμό στη δασική νομοθεσία, αυτών των «δημόσιων γαιών». Από όσο γνωρίζουμε ο όρος «δημόσιες γαίες» (public lands) δεν έχει χρησιμοποιηθεί από άλλη χώρα της Ε.Ε.. Ο ορισμός που εισάγει το σχέδιο νόμου χρησιμοποιεί την ιδιοκτησιακή κατάσταση για να ορίσει μια μεγάλη κατηγορία γαιών, οι οποίες όμως έχουν πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά και δε μπορούν να αναγνωριστούν μόνο από το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς. Στην Ε.Ε. χρησιμοποιούνται οι όροι «χρήση γης» ή «κάλυψη γης» για να οριστούν γαίες με ίδια ή παρόμοια φυσιογνωμία που εξαρτάται από τη βλάστηση ή τις κυρίαρχες ανθρώπινες δραστηριότητες. Η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι μόνο με τέτοιες ταξινομήσεις είναι δυνατή η αειφορική τους χρήση. Επιπλέον, ο ορισμός αυτός θα δημιουργήσει πρόσθετα και σοβαρά προβλήματα στη χρηματοδότηση από πληθώρας ευρωπαϊκών χρηματοδοτικών πηγών (πχ. ΚΑΠ, Πυλώνας ΙΙ). Αναμένεται επίσης να προκαλέσει και περαιτέρω δυσκολίες αναφορικά με τις Ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της χώρας , αφού θα δημιουργεί ασάφειες και διπλές καταχωρήσεις (πχ. αναφορές στο πλαίσιο των Birds and Habitats Directives, Indirect land Use Changes Directive, EU Forest Information, EU Forest Strategy, EFFIS, κλπ.). Ένας ορισμός που αποδίδει την πρόθεση του σχεδίου νόμου θα μπορούσε να ήταν «χερσαία φυσικά οικοσυστήματα», όρος που μπορεί να περιγραφεί με σαφήνεια τόσο νομικά, όσο και οικολογικά με βάση τα συστήματα ταξινόμησης που χρησιμοποιούνται στην Ε.Ε. Επιπλέον, ο ορισμός που αποδίδεται στις «δασικές γαίες» περιλαμβάνει χαρακτηριστικά που έχουν κριθεί ως αντισυνταγματικά από το ΣτΕ (32, 33 και 34/08-01-2013) και αυτό από μόνο του αποτελεί σοβαρό τροχοπέδη για την εφαρμογή του νόμου, εφόσον τελικά ψηφισθεί από τη Βουλή. Τέλος, η νέα αυτή κατηγορία έκτασης δεν απολαμβάνει καμίας προστασίας καθώς επιτρέπονται σε αυτές διάφορες δραστηριότητες (ανοικοδόμηση, βόσκηση κ.α.), ενώ δεν μπορούν να κηρυχτούν αναδασωτέες. Επομένως, η κατηγορία αυτή, εφόσον εμπεριέχει και δασικές εκτάσεις, είναι αμφίβολης νομιμότητας σε σχέση με τον συνταγματικό ορισμό των δασών.
2) Σημαντικότατο ατόπημα του υπό διαβούλευση σχεδίου νόμου αποτελεί και το ότι στις «δημόσιες γαίες» ουσιαστικά εντάσει και τα φρυγανικά οικοσυστήματα. Δηλαδή, τη θαμνώδη και ποώδη, αμμοθινική και υγροτοπική βλάστηση που χαρακτηρίζει τα νησιωτικά και παράκτια τοπία της χώρας μας και φιλοξενεί πληθώρα προστατευόμενων και απειλούμενων ειδών της χλωρίδας και της πανίδας, κατατάσοντάς τα στα πλέον σημαντικά διεθνώς για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας. Δεδομένου ότι ήδη οι εκτάσεις αυτές προστατεύονται πλημμελώς, θεωρούμε ότι το ν/σ ουσιαστικά καλεί σε αλλοίωση, κατακερματισμό και ενίοτε καταστροφή αυτών των πολύ σπουδαίων οικοσυστημάτων. Επισημαίνουμε δε ιδιαίτερα, τους κινδύνους που δημιουργούν αυτές οι ρυθμίσεις για τους μικρούς παράκτιους υγρότοπους, ιδίως των νησιών, που μόλις πρόσφατα αναγνωρίσθηκαν ως ιδιαίτερης σημασίας από το υπουργείο σας!
3) Ενώ το σχέδιο νόμου και το συνοδευτικό δελτίο τύπου του Υπουργείου αναφέρουν ότι στοχεύουν στην αειφορική ανάπτυξη και στην ενίσχυση της δραστηριοτήτων μέσα στα δάση, το παρόν σχέδιο νόμου αγνοεί επιδεικτικά τη διαβούλευση (δημόσια και μη δημόσια) του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων σε σχέση με το νέο Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης 2014-2020.
4) Επιπρόσθετα, το σχέδιο νόμου κάθε άλλο παρά είναι μία αφετηρία για την υλοποίηση μιας Εθνικής Στρατηγικής για τα Δάση. Για την ακρίβεια, η Εθνική Στρατηγική για τα Δάση δεν υπάρχει επειδή η χώρα μας δεν έχει ενδιαφερθεί να σχεδιάσει και να προγραμματίσει την αειφορική αξιοποίηση των δασικών της πόρων. Και αυτό είναι πιο κρίσιμο σημείο σήμερα, μιας που η ΕΕ έχει μόλις συντάξει τη δική της Στρατηγική για τα Δάση (2013-2020) και τα κράτη μέλη καλούνται σήμερα να την υλοποιήσουν. Να σημειωθεί εδώ ότι η Στρατηγική για τα Δάση αναπτύχτηκε προκειμένου να ενισχύσει την αειφορική αξιοποίηση των ευρωπαϊκών δασών αλλά και να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που προκύπτουν από την έλλειψη συντονισμού και συνοχής ανάμεσα στις πολιτικές της ΕΕ που σχετίζονται με τα δάση, πχ. Πράσινη Βίβλος για τα Δάση, Στόχοι της στρατηγικής «Ευρώπη 2020″, Αγροτική Ανάπτυξη, 2020 Στρατηγική για τη Βιοποικιλότητα, 2020 Σχέδιο Δράσης για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, Οδηγία για το Νερό, κλπ.
5) Επιπρόσθετα, το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου δε λαμβάνει καθόλου υπόψη τις προστατευόμενες περιοχές και τη νομοθεσία που τις διέπει, δημιουργώντας έτσι νέα προβλήματα και νομικά κενά. Δεν είναι δυνατόν να έχουν την ίδια βαρύτητα όλα τα δάση, οι δασικές εκτάσεις και οι δημόσιες γαίες. Αρκετές εξ αυτών έχουν πολύ ιδιαίτερη σπουδαιότητα, όχι μόνο για τη τεράστια βιοποικιλότητα που φιλοξενούν, αλλά και για τις οικοσυστημικές τους λειτουργίες (π.χ. περιορισμός διάβρωσης, παραγωγή νερού, κλπ.). Αυτή τους η αξία δε φαίνεται να λαμβάνεται υπόψη, ούτε στις επιτρεπτές χρήσεις, αλλά ούτε και στην οικονομική αποτίμηση αυτών.
Σημειώνουμε ενδεικτικά ότι σύμφωνα με μια πρώτη εκτίμηση μας περίπου το 21% των περιοχών του Ευρωπαϊκού δικτύου NATURA 2000 στην χώρα μας (εκ των οποίων περίπου το 80% αφορά περιοχές που έχουν χαρακτηριστεί ως Ζώνες Ειδικής Προστασίας, δηλαδή περιοχές που εφαρμόζονται ειδικά μέτρα για την προστασία της απειλούμενης ορνιθοπανίδας της ΕΕ σε άμεση υλοποίηση της Οδηγίας 147/2009 «για τα άγρια πουλιά»), εμπίπτουν στην κατηγορία των «δημόσιων γαιών» (αφορά κυρίως βραχώδεις και χορτολιβαδικές εκτάσεις). Το σχέδιο νόμου επιτρέπει την αλλαγής χρήσης σε αυτές τις εκτάσεις, ενώ αντίθετα θα έπρεπε να προβλέπει την αυξημένη προστασία τους καθώς και των παραδοσιακών χρήσεων γης σε αυτές (πχ. εκτατική κτηνοτροφία). Επιπλέον, ακολουθώντας την Οδηγία 147/2009, το 44% των απειλούμενων ειδών πουλιών χρησιμοποιούν αυτές τις εκτάσεις σε ένα κρίσιμο στάδιο του βιολογικού τους κύκλου και το 25% των παγκόσμια απειλούμενων ειδών πουλιών σύμφωνα με το Κόκκινο Βιβλίο. Με το παρόν σχέδιο νόμου υπονομεύεται κάθε προσπάθεια διατήρησης και προστασίας της βιοποικιλότητας στην Ελλάδα που απειλείται σήμερα με αφανισμό, καθώς και τις πολύχρονες προσπάθειες σε εθνικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο για την ανάσχεση της απώλειας της παγκόσμιας βιοποικιλότητας που αναγνωρίζεται ως μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις του αιώνα μας.
6) Το σχέδιο νόμου εισάγει ρυθμίσεις, σύμφωνα με τις οποίες όποιος καταστρέφει, οφείλει στη συνέχεια να αναδασώνει την ίδια έκταση σύμφωνα με κάποια προσέγγιση οικολογικού ισοζυγίου. Αν και αυτό επικοινωνιακά ακούγεται ευχάριστο, στην πραγματικότητα έχει περιορισμένη αξία, γιατί αν καταστραφεί μια μικρή, αλλά σημαντική έκταση για κάποιο είδος άγριας ζωής, αυτή δεν είναι δυνατόν να αντικατασταθεί από μια αναδάσωση, όσο μεγάλη κι αν είναι. Αν για παράδειγμα αν καταστραφεί η βραχώδης θέση φωλεοποίησης ενός αρπακτικού πουλιού για να γίνει ένα λατομείο ή να διανοιχθεί δρόμος που οδηγεί σε ορεινή τουριστική εγκατάσταση (στην οποία θα πηγαίνουν οι τουρίστες για να έρθουν σε επαφή με τη φύση!) και σε αντιστάθμισμα αναδασώνεται ίση (ή πολλαπλάσια) έκταση, τότε η αναδάσωση αυτή δεν έχει κανένα όφελος για το αρπακτικό πουλί. Ο βιότοπος έχει πια καταστραφεί.
7) Μεγάλη απογοήτευση αποτελεί η επέκταση της τακτικής της νομιμοποίησης αυθαιρέτων και σε άλλες εγκαταστάσεις και δραστηριότητες εντός των δασικών εκτάσεων. Λανθασμένα κατά την άποψή μας, δίνονται νέες προθεσμίες για τη αυθαίρετων δραστηριοτήτων που αφορούν τα λατομεία [άρθρο 18], τις κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις [άρθρο 20 παρ. 5], τις κατασκηνώσεις [άρθρο 20 παρ. 8], τα ορειβατικά καταφύγια [άρθρο 20 παρ. 8], τα χιονοδρομικά κέντρα [άρθρο 20 παρ. 6].
8) Με το σχέδιο νόμου νομιμοποιούνται όλες οι εκχερσώσεις και οι παράνομες επεμβάσεις τόσο στα δάση όσο και στα πάρκα και τα άλση, καλύψεις γης που είναι επιτακτικής ανάγκη για τις πυκνοδομημένες ελληνικές πόλεις. Επιπρόσθετα, επιτρέπονται κάθε είδους χρήσεις και εκμεταλλεύσεις, απολύτως ασύμβατες με τον οικολογικό και παραγωγικό ρόλο των δασικών οικοσυστημάτων (ξενοδοχεία με γήπεδα γκολφ, πίστες μοτοκρός, βιομηχανικές εγκαταστάσεις, φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών είναι λίγες μόνο απ’ όσες θεωρούνται πλέον «επιτρεπτές επεμβάσεις εξαιρετικού χαρακτήρα»). Ακόμα όμως και η πραγματικά αναγκαίες επεμβάσεις, συνεχίζουν να γίνονται με τρόπο αποσπασματικό, χωρίς να έχει προηγηθεί ουσιαστικός χωροταξικός σχεδιασμός σε εθνικό επίπεδο. Από τον συνδυασμό ελαχιστοποίησης της προστασίας και διευκόλυνσης απόδοσης δημόσιας γης σε ιδιώτες, ευνοούνται ιδιαίτερα:
Η ενεργειακή βιομηχανία, ιδιαίτερα οι ΑΠΕ, που απαιτεί την ανεξέλεγκτη διάνοιξη οδικού δικτύου (σε μια χώρα που η πυκνότητα του οδικού δικτύου στα δάση είναι από τις υψηλότερες στην Ευρώπη).
Οι τουριστικές επιχειρήσεις κάθε είδους που εκτός της ανεξέλεγκτης διάνοιξης και δημιουργίας κάθε είδους μεταφορικών υποδομών, επιθυμούν και να εγκαθίστανται οπουδήποτε εκτιμούν ότι έχουν συγκριτικό πλεονέκτημα, ακόμα κι αν πρόκειται για σημαντικές θέσεις για τη βιοποικιλότητα, ανέγγιχτες παράκτιες ζώνες και κορυφές βουνών.
Επισημαίνεται, ότι μόλις πριν λίγες μέρες υπογράφηκε ΚΥΑ που εξαιρεί πληθώρα έργων μεταφορικών εγκαταστάσεων από την υποχρέωση περιβαλλοντικής αδειοδοτήσεις, επαναφέροντας τη χώρα δεκαετίες πίσω, τότε που οποιοσδήποτε μπορούσε να διανοίξει π.χ. οδικό δίκτυο όπου επιθυμούσε.
9) Το σχέδιο νόμου ορίζει, ότι η βόσκηση πρέπει να ασκείται σύμφωνα με διαχειριστικά σχέδια και αυτό είναι μια θετική εξέλιξη. Ωστόσο, το να συντάσσονται με τη μερίμνα των οικείων κτηνοτροφικών οργανώσεων, αποτελεί ουσιαστικά μια ακόμα εκχώρηση της δημόσιας εξουσίας σε ιδιώτες. Ποιες είναι οι «οικείες ενώσεις κτηνοτρόφων»; Αυτές που υφίστανται σήμερα (όπου υφίστανται) είναι σε θέση να επιληφθούν ένα τόσο σημαντικό ζήτημα ή θα δημιουργηθούν νέες; Πότε; Από ποιους; Πως εξασφαλίζεται ότι η σύνταξη των μελετών δε θα γίνεται μεροληπτικά σε βάρος της αειφορικής διαχείρισης των λιβαδικών οικοσυστημάτων και της βιοποικιλότητας; Πως θα καλύπτεται το κόστος εκπόνησης των μελετών και με βάση ποιες προδιαγραφές θα εκπονούνται αυτές; Η αειφορικά ασχολούμενη λιβαδοπονία προϋποθέτει πολυετή και υπό αυστηρούς όρους σύνδεση κάθε κτηνοτροφικής εκμετάλλευσης με συγκεκριμένες διακριτές λιβαδικές εκτάσεις και φυσικά εποπτεία εφαρμογής. Η εποπτεία αφενός λειτουργεί συμβουλευτικά προς τους κτηνοτρόφους αφετέρου αποτρέπει την υπερβόσκηση ή άλλες μη περιβαλλοντικά συμβατές πρακτικές. Ποιος θα τα εφαρμόζει αυτά; Η πρόβλεψη ότι τα διαχειριστικά σχέδια βόσκησης θα «εγκρίνονται με απόφαση του Γενικού Γραμματέα της οικείας αποκεντρωμένης Διοίκησης, μετά από εισήγηση του αρμοδίου Δασάρχη» είναι προσχηματική εφόσον δεν αναφέρεται ποιος θα ασκεί τον έλεγχο εφαρμογής των συγκεκριμένων διαχειριστικών σχεδίων. Έχει εισαχθεί μόνο για να υπάρχει η τυπική έγκριση και να καλύπτονται τα ελάχιστα απαιτούμενα από την κοινοτική νομοθεσία για τη χρηματοδότηση της κτηνοτροφίας. Πιθανότατα θα οδηγήσει σε βιομηχανία τυπικών μελετών και συνέχιση της ίδιας χαώδους κατάστασης στη διαχείριση των λιβαδικών πόρων, που αποβαίνει μακροπρόθεσμα σε βάρος τόσο της φύσης όσο και της κτηνοτροφίας.
10) Τέλος, από τη μια το σχέδιο νόμου επιτρέπει στα δάση και στις δασικές εκτάσεις αλλαγή χρήσης (από χρήση δάσους σε χρήση βιομηχανική) επειδή η περιοχή έχει πληγεί από δασική πυρκαγιά, η οποία σχεδόν πάντα προέρχεται από ανθρώπινη υπαιτιότητα. Και από την άλλη, τιμωρεί σοβαρά την αλλαγή χρήσης αν προκύπτει από άλλες αιτίες (πχ. παράνομες υλοτομίες). Μια νομοθεσία οφείλει να είναι αντικειμενική και να προσφέρει ισονομία. Η αλλαγή χρήσης μιας φυσικής περιοχής με ανθρώπινη υπαιτιότητα σε κάθε περίπτωση οφείλει να τεκμηριώνεται και να διασφαλίζει ότι είναι προς όφελος του δημόσιου συμφέροντος.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, θεωρούμε το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου σοβαρό πλήγμα για την προστασία των ελληνικών δασών. Καλούμε το ΥΠΕΚΑ να αποσύρει το σχέδιο νόμου, και να κινήσει άμεσα νέα και ουσιαστική δημόσια διαβούλευση, να ολοκληρώσει τη διαδικασία Κωδικοποίησης της Δασικής Νομοθεσίας, και να συντάξει άμεσα μια Εθνική Στρατηγική για τα Δάση.
Για περισσότερες πληροφορίες: Δρ. Πέρη Κουράκλη, Συντονίστρια Ομάδας Εργασίας για τα Δάση της Ορνιθολογικής (email: pkourakli@ornithologiki.gr)
Στο αρθρ.1 παραγρ. 1ζ του νομου αυτου να προστεθει και η κατηγορια μη οριοθετημενοι οικισμοι πληθυσμου μεχρι 2000 κατοικων που εχουν τις προύποθεσεις υπαγωγης στο Π.Δ 24.4-3.5.1985(ΦΕΚ181Δ’) δηλαδη υπαρχοντες ως αυτοτελεις οικισμοι απογραφης 1981 ή προγενεστεροι και με πληθυσμο σημερα μεχρι 2000 κατοικους.Οι ανωτερω οικισμοι αναφερονται και σ’εγγραφο απο την ΔΝΣΗ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ του ΥΠΕΚΑ αριθμο 46917/27-10-2010.
Στο αρθρ 1 παραγρ. 6ζ του νομου αυτου να προστεθει και η κατηγορια των οικισμων στερουμενων νομιμης εγκρισης,καθως αυτοι περιλαμβανονται στο αρθρ.24 παραγρ 1ζ του Ν3889/10.Δηλαδη να προστεθουν και οι περιοχες που χαρακτηριζονται δασικες και συγχρονως περιλαμβανονται εντος των οριων σχεδιων πολεοδομικων μελετων καισχεδιων πολεως που δεν εχουν εγκριθει για οποιονδηποτε λογο.
Η απάλειψη της παραγράφου 7 του άρθρου 3 που όριζε σαφώς ποιες χορτολιβαδικές εκτάσεις διαχειρίζεται η δασική υπηρεσία και η χρήση του όρου «δημόσιες γαίες» θα δημιουργήσει μεγάλη σύγχυση. Όλες οι δημόσιες χορτολιβαδικές υπάγονται στον παρόντα νόμο ακόμα και οι εποικιστικές; Για να αποδειχθεί ο δημόσιος χαρακτήρας απαιτούνται χρονοβόρες δικαστικές διαδικασίες,ακόμα με το Εθνικό κτηματολόγιο. Μέχρι τότε θα παραμένουν εκτός του παρόντος νόμου; Προτείνω όλες οι μη δασικές εκτάσεις ,μετά την διαπίστωση του μη δασικού χαρακτήρα τους τελεσίδικα, ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΣΤΙΣ ΓΕΩΡΓΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ Η ΣΤΗΝ ΚΤΗΜΑΤΙΚΗ ΟΠΩς ΠΡΟΒΛΕΠΟΤΑΝ ΣΤΟΝ ΑΡΧΙΚΟ 998/79 με άμεση διαδικασία χωρίς μικτές επιτροπές και άλλες χρονοβορες διαδικασίες.
Τα σχέδια πόλης και ρυμοτομικά, ακόμα και τα παλιά να θεωρούνται και να εφαρμόζονται επί του εδάφους από αρμόδια υπηρεσία (σε ΕΓΣΑ 87) και έτσι να παραδίδονται στην δασική υπηρεσία και όχι να υποχρεώνεται η δασική υπηρεσία να εφαρμόσει πράγματα που αρνείται να υπογράψει ακόμα και η αρμόδια πολεοδομία
Κύριε Υπουργέ
Είμαι αγρότης (γεωργοκτηνοτρόφος) και κύριος μιας έκτασης 200 περίπου στρεμμάτων αναγνωρισμένης νομίμως στο Νομό Τρικάλων, η οποία αποτελείται από ένα βοσκότοπο σε ποσοστό περίπου 60% στον οποίο υπάρχουν διάφορα θαμνώδη άγρια φυτά (πουρνάρια, παλιούρια κλπ) με διάσπαρτα καλλιεργούμενα τμήματα σιτηρών για ζωοτροφές στο υπόλοιπο 40% του κτήματος. Παλαιότερα το μη καλλιεργουμενο κτήμα δεν είχε καθόλου άγρια φυτά, διότι καιγόταν μαζί με τα καλλιεργούμενα τμήματα του (σιταροκαλαμιές) μετά από άδειες που εκδιδονταν από το τοπικό δασαρχείο. Με τον καιρό αναπτύχθηκαν τα θαμνώδη άγρια φυτά και τώρα ο βοσκότοπος πήρε τη μορφή δασικής έκτασης.
Σύμφωνα με το νομοσχέδιο που κατατέθηκε για διαβούλευση είδα τα εξής καταπληκτικό: Ολοκληρωτικά το κτήμα θεωρείται δασική έκταση για το μεν βοσκότοπο γιατί έχει δασοκάλυψη άνω του 15%, για τα δε διάσπαρτα κααλλιεργούμενα τμήματα αν μείνουν ακαλλιέργητα από μένα θα έχουν την ίδια τύχη.
Θα παρακαλούσα τον συντάκτη του νομοσχεδίου να διορθώσει το νομοσχέδιο αφού δεν τίθεται θέμα ιδιοκτησιακό (έχω αναγνωρισμένους τίτλους) στο άρθρο 1, ως εξής:
Τα ιδιωτικά αγροκτήματα (αγροί και βοσκοτόπια) που στις Α/Φ του 1945 ή αν δεν είναι ευκρινείς του 1960, που είχαν την μορφή αγρών και λιβαδίων με δασοκάλυψη μικρότερη του 15%, δεν υπάγονται στη δασική νομοθεσία ανεξάρτητα από τη μορφή που απέκτησαν αργότερα, με την προϋπόθεση ότι οι τίτλοι είναι αναγνωρισμένοι με ένα από τους τρόπους του άρ. 10 του Ν. 3208/2003 και μεταγράφηκαν προτού τις 11-6-1975.
Σας υπενθυμίζω ότι τέτοια πρόβλεψη υπήρχε στην παράγραφο 8 του άρ. 21 του Ν.3208/2003 αλλά και στο παρόν νομοσχέδιο με το άρθρο 12 παρ. 2 και 6 όπως επίσης και με το άρ. 17 παρ 2.-
Κύριε υπουργέ: Βοηθήστε τους τίμιους πολίτες και κυνηγήστε λυσαλέως τους καταπατητές των δημοσίων δασών και δασικών εκτάσεων. Διαφορετικός Νόμος πρέπει να υπάρχει για Δημόσια δάση και δασικές εκτάσεις και διαφορετικός τις ιδιόκτητες με αναγνωρισμένους τίτλους.
Λαδιάς Παναγιώτης
Γεωργοκτηνοτρόφος
Μια απορία
Γιατί το Υπουργείο σας δεν μεριμνά στο νομοσχέδιο να νομοθετήσει χωριστά για τα Δημόσια δάση και δασικές εκτάσεις (για να τις προστατεύσει από τους κάθε λογής καταπατητές) και χωριστά για τα ΙΔΙΩΤΙΚΑ δάση, δασικές εκτάσεις και βοσκοτόπια που είναι ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΑ σύμφωνα με το άρθρο 10 του ν.3208/2003 που είναι πολίτες νοικοκυραίοι; Πιστεύω ότι οι συντάκτες του νομοσχεδίου δεν στέκουν καλά, όταν δεν μπορούν να καταλάβουν την παραπάνω διαφορά.
Και μια πρόταση
1. Ως προς τη Δημόσια περιουσία (Δάση, Δασικές Εκτάσεις Δημόσιες ή εθνικές γαίες): Καμία επέμβαση. Δεν χρειαζόμαστε Καταριανούς ή άλλους ξένους για την ανάπτυξη, τα καταφέρουμε και μόνοι μας.
2. Ως προς την Ιδιωτική περιουσία: Καμιά δέσμευση με τις προϋποθέσεις, α) ότι οι τίτλοι αυτών των εκτάσεων είναι αναγνωρισμένοι από την Πολιτεία με οποιοδήποτε τρόπο, β) Εάν οι εκστάσεις αυτές δεν ήταν δάση ούτε δασικές, σύμφωνα με τις Α/Φ του 1945 ή του 1960 ανεξάρτητα από την μορφή που πήραν μεταγενέστερα, γ) Οι αναγνωρισμένοι τίτλοι ιδιοκτησίας να έχουν μεταγραφεί πριν την 11-6-1975 ημερομηνία ισχύος του ισχύοντος Συντάγματος.
3. Πλήρη συμμόρφωση των πολιτών και της Πολιτείας στις επεμβάσεις οι οποίες πρέπει να συμφωνούν με τα Χωροταξικά Σχέδια της Περιοχής και αν δεν υπάρχουν τέτοια να συμφωνούν με το Εθνικό Χωροταξικό.
Α. Παρούσσης
Αρχιτέκτονας
Το νομοσχέδιο αποτελεί την πλέον απροκάλυπτη και συστηματική παραβίαση του Συντάγματος και της νομολογίας το για την προστασία των δασών στην ιστορία του Ελληνικού κράτους.
Για όποιον αξιολογεί τη σημασία του φυσικού περιβάλλοντος όχι μόνο για την επιβίωση του ανθρώπου, την ψυχική και σωματική του υγεία αλλά και την ίδια την οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας (ως μίας από τις λίγες χώρες στην Ευρώπη που διαθέτει -παρά τον βανδαλισμό που υπέστη τα τελευταία χρόνια- γνήσιο φυσικό πλούτο) το νομοσχέδιο αποτελεί την πλέον κατάφωρη παραβίαση της νομιμότητας αλλά και της ηθικής.
Όταν ο Μασανόμπου Φουκουόκα επιχείρησε να φυτέψει εκατό χιλιάδες στρέμματα γυμνών βουνών δεν βρήκε καμία υποστήριξη από την ελληνική πολιτεία και η προσπάθεια αυτή οδηγήθηκε σε αποτυχία. Τότε ελπίσαμε στην ανόρθωση κάποιων δασικών οικοσυστημάτων και όχι στην εξάλειψή τους και κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι όλη η επικράτεια θα γίνει αντικείμενο θεσμικά κατοχυρωμένης συστηματικής οικονομικής εκμετάλλευσης. Ποιός δεν αντιλαμβάνεται ότι, πέρα από όλα τα άλλα, μακροπόθεσμα, αυτή η λογική θα οδηγήσει στην καταστροφή όχι μόνο των οικοσυστημάτων αλλά και αυτής της λεγόμενης τουριστικής βιομηχανίας. Ο ξένος δεν έρχεται εδώ για να δει αυτά που έχει στο σπίτι του. Επιπλέον, δεν σκέφτεστε ότι ο κόσμος αυτός είναι δανεικός από τα παιδιά μας;
Εμείς που προστατεύουμε, όσο μπορούμε, ένα δάσος μεγάλου φυσικού κάλλους στο Καλλίδρομο Φθιώτιδας θα είχαμε κάθε συμφέρον να θέλουμε να το οικοδομήσουμε… Πλην, προέχει η νομιμότητα, το δημόσιο συμφέρον, η ηθική και η προοπτική των παιδιών μας.
Το Υπουργείο σας θα γνωρίζει ότι κατά την απελευθέρωση αυτής της χώρας το 65% της επικράτειας ήταν δάσος. Σήμερα έχει απομείνει, αν δεν κάνω λάθος, λιγότερο από 20%. Γιατί δεν αναλαμβάνετε τις ευθύνες σας προς αποκατάσταση της φύσης και την αντιμάχεστε τόσο έντονα είναι πραγματικά άξιο απορίας για τον κατεξοχήν δημόσιο φορέα που έχει τεθεί προς προστασία της φύσης και των σχετικών δημοσίων συμφερόντων.
Το νομοσχέδιο δεν είναι δεκτικό ουδενός σχολιασμού. Πρέπει να αποσυρθεί άμεσα στο σύνολό του.
Το νομοσχέδιο ουσιαστικά πραγματεύεται τα Δημόσια δάση, Δημόσιες δασικές και χορτολιβαδικές εκτάσεις και τις επεμβάσεις που είναι επιτρεπτές σε αυτά. Η Πολιτεία όμως επειδή (ελείψει κτηματολογίου) δεν γνωρίζει, την Δημόσια περιουσία θεωρεί όλες τις Εκτάσεις Δημόσιες, και προσπαθεί (ή φαίνεται πως προσπαθεί) με τους νόμους που καταρτίζει να τις σώσει από τους καταπατητές. Αυτές οι εκτάσεις σύμφωνα με τη ΕΛΣΤΑΤ ανέρχεται σε ποσοστό περίπου 70% της Ελλ. Επικράτειας. Ας κάνει το καλύτερο για να τις προστατεύσει.
Ένα όμως είναι σίγουρο: Οι ιδιωτικές εκτάσεις (δάση, δασικές εκτάσεις, βοσκοτόπια και γεωργική γη) που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση είναι επακριβώς προσδιορισμένες αποτελούν μικρό ποσοστό επι του συνόλου της Επικράτειας και χωρίζονται σε δύο κατηγορίες:
Α) Οι εκτάσεις που παραχωρήθηκαν από το Κράτος σε φυσικά πρόσωπα.
Β) Οι εκτάσεις φυσικών προσώπων που αποκτήθηκαν με αγοραπωλησίες και αναγνωρίστηκαν νόμιμα από τα πολιτικά δικαστήρια ή το Υπουργείο Γεωργίας.
Και στις δύο αυτές κατηγορίες κανείς ιδιοκτήτης, δεν μπορεί να είναι καταπατητής Δημόσιας Περιουσίας.
Επειδή οι νόμοι καταρτίζονται για την αειφόρο ανάπτυξη, επειδή πανθομολογουμένως οι πυλώνες της ανάπτυξης στην Ελλάδα είναι ο πρωτογενής τομέας (γεωργία, κτηνοτροφία) ο Τουρισμός και οι ΑΠΕ, και επειδή την ανάπτυξη θα την επιφέρει ο ιδιωτικός τομέας, είναι απαραίτητο το νομοσχέδιο να έχει δύο στόχους:
Πρώτος Στόχος: Προστασία της Δημόσιας Περιουσίας με δρακόντεια άρθρα.
Δεύτερος Στόχος: Διευκόλυνση της οικονομικής ανάπτυξης με σεβασμό στο περιβάλλον που θα υλοποιηθεί από τον ιδιωτικό τομέα, χρειάζονται μόνο τρία άρθρα όλο κιόλο, γιαυτό προτείνω τα εξής:
Αρθρο 1
4. Το άρθρο 3 του ν. 998/1979, όπως ισχύει, αντικαθίσταται ως εξής:
« 1α. Ως δάσος ή δασικόοικοσύστημα………………
………………………………………………………………………………………………….
6. Δεν υπάγονται οπωσδήποτε στις διατάξεις του παρόντος νόμου:
α) Οι γεωργικώς καλλιεργούμενες (και καλλιεργηθείσες κατά το παρελθόν) εκτάσεις.
β) Οι εκτάσεις της παραγράφου 5α του παρόντος, που στη λήψη Α/Φ ετών 1945 ή εφόσον αυτές δεν είναι ευκρινείς του 1960, εμφανίζουν αγροτική μορφή.
γ) Ιδιωτικές εκτάσεις, της παραγράφου 5α του παρόντος, που στη λήψη Α/Φ ετών 1945 ή εφόσον αυτές δεν είναι ευκρινείς του 1960, εμφανίζουν αγροτική μορφή, ανεξάρτητα από την μορφή που απέκτησαν αργότερα με την προϋπόθεση ότι οι τίτλοι μεταγράφηκαν πριν την 11-6-1975
δ) Οι ιδιωτικές (αναγνωρισμένες κατά κυριότητα), φρυγανώδεις ή χορτολιβαδικές εκτάσεις των πεδινών, λοφωδών και ανωμάλων εδαφών της παραγράφου 5α του παρόντος, που περικλείονται αντιστοίχως, από ιδιωτικά δάση και ιδιωτικές δασικές εκτάσεις,
ε) Οι δασικές φυτείες που συγκροτούνται επί γεωργικών εδαφών.
ζ) Οι αλυκές.
στ) Αμμώδεις εκτάσεις που δεν καταλαμβάνονται από δασική βλάστηση και δεν υπάγονται στην κατηγορία των δημοσίων γαιών.
η) Τα πεδινά ρέματα που δεν φέρουν δασική βλάστηση.
θ) Οι περιοχές για τις οποίες υφίστανται εγκεκριμένα σχέδια πόλεως ή καταλαμβάνονται υπό οικισμών προϋφισταμένων του έτους 1923, τα όρια των οποίων έχουν εγκριθεί με πράξεις της Διοίκησης σύμφωνα με τις διατάξεις των προεδρικών διαταγμάτων της 21.11-1.12.1979 (ΦΕΚ 693Δ΄), της 2.3-13.3.1981 (ΦΕΚ 138Δ΄) ή της 24.4-3.5.1985 (ΦΕΚ 181Δ΄), ή βρίσκονται εντός ορίων εγκεκριμένων πολεοδομικών μελετών ή ρυμοτομιών σχεδίων και όπως τα όρια αυτά έχουν εφαρμοσθεί στο έδαφος ή πρόκειται περί οικοδομήσιμων εκτάσεων των οικιστικών περιοχών του Ν 947/1979
ι) Οι εκτάσεις των παραγράφων 5α και 5β του παρόντος, που εμπίπτουν σε μία από τις περιπτώσεις του άρθρου 10 του ν. 3208/2003.
Άρθρο 5. Επιτρεπτές επεμβάσεις
1α. Ως προς τα Δημόσια δάση και δημόσιες δασικές εκτάσεις, απαγορεύεται οποιαδήποτε επέμβαση εκτός από: μεταφορές, λιμάνια, αγωγοί ηλεκτρικού ρεύματος, τηλεπικοινωνίες, αγωγοί ύδατος, αγωγοί φυσικού αερίου και στρατιωτικά έργα.
1β. Ως προς τις Δημόσιες χορτολιβαδικές εκτάσεις, επιτρέπονται οποιεσδήποτε επεμβάσεις μετά από Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων.
2α. Ως προς τις αναγνωρισμένα δάση φυσικών προσώπων επιτρέπονται οι επεμβάσεις της παραγράφου 1α και κάθε είδος ξενοδοχειακές επιχειρήσεις σύμφωνα με τα πρότυπα του ΕΟΤ με τις προϋποθέσεις: Το σύνολο των προς οικοδόμηση διατιθέμενων χώρων δεν μπορεί να υπερβεί το δέκα τοις εκατό (10%) της έκτασης για την οποία εγκρίνεται η επέμβαση προς τουριστική αξιοποίηση, ο δε συντελεστής δόμησης υπολογιζόμενος επί των ως άνω διατιθέμενων οικοδομήσιμων χώρων, δεν μπορεί να υπερβαίνει σε κάθε περίπτωση τη μονάδα.
2β. Η εγκατάσταση των τουριστικών επιχειρήσεων των παραγράφων 1 και 2 του παρόντος διενεργείται σύμφωνα με τα εγκεκριμένα χωροταξικά, πολεοδομικά, ρυθμιστικά ή άλλα σχέδια χρήσεων γης και εγκεκριμένες μελέτες της περιοχής καθώς και το Σχέδιο Τουριστικής Ανάπτυξης της επόμενης παραγράφου, που εναρμονίζονται προς το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τον Τουρισμό, όπως ισχύει. Αν δεν υπάρχουν εγκεκριμένα χωροταξικά, πολεοδομικά, ρυθμιστικά ή άλλα σχέδια χρήσεων γης για την περιοχή του έργου, η έγκριση της εγκατάστασης των ανωτέρω επιχειρήσεων γίνεται με εφαρμογή των κατευθύνσεων του Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τον Τουρισμό, όπως ισχύει και του Σχεδίου Τουριστικής Ανάπτυξης της επόμενης παραγράφου.
2γ. Ως προς τις χορτολιβαδικές εκτάσεις φυσικών προσώπων επιτρέπονται οποιεσδήποτε επεμβάσεις σύμφωνα με τα εγκεκριμένα χωροταξικά, πολεοδομικά, ρυθμιστικά ή άλλα σχέδια χρήσεων γης και εγκεκριμένες μελέτες της περιοχής.
Άρθρο 8. Αγροί που άλλαξαν μορφή
Αγροί και χορτολιβαδικές εκτάσεις φυσικών προσώπων, που στη λήψη Α/Φ ετών 1945 ή εφόσον αυτές δεν είναι ευκρινείς του 1960, εμφανίζουν αγροτική μορφή, ανεξάρτητα από την μορφή που απέκτησαν αργότερα με την προϋπόθεση ότι οι τίτλοι αναγνωρίστηκαν και μεταγράφηκαν πριν την 11-6-1975, δεν υπάγονται στη δασική νομοθεσία.
Νίκος Γιαννακός
Για καθέναν που είναι ελάχιστα εξοικειωμένος με τον χώρο του περιβαλλοντικού δικαίου, είναι απολύτως εμφανές και βέβαιο ότι το παρόν νομοσχέδιο στο σύνολό του είναι αντίθετο στο άρθρο 24 του Συντάγματος και στη νομολογία του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου και του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Αυτό αγαπητοί κύριοι του Υπουργείου το γνωρίζετε καλά, πλην παραβιάζετε το κράτος δικαίου και τη βούληση του ελληνικού λαού.
Ακόμα και αν ψηφιστεί από το δουλικό σώμα της βουλής αυτός ο δούρειος ίππος θα καταπέσει δικαστικώς και το ξέρετε. Εκτός αν ελπίζετε ότι το ΣτΕ θα καταντήσει όπως η βουλή σας.
Να ξέρετε ότι ο ελληνικός λαός αντιτίθεται σθεναρά σε τέτοια εκτρώματα. Μόνο κάτι υποχείρια των συμφερόντων σαν και σας που υποκρίνεστε τους προστάτες αλλά είστε λύκοι με ένδυμα προβάτου θα τολμούσαν να προτείνουν την οικολογική καταστροφή της χώρας.
Αν σας έχει απομείνει ίχνος ντροπής (που δεν το φαντάζομαι) να αποσύρετε αμέσως αυτήν την πρόκληση. Άλλως να γνωρίζετε ότι θα λογοδοτήσετε σύντομα. Η ιστορία έχει γυρίσματα και το ξέρετε. Λυπάμαι για το κατάντημά σας και λέγεστε και υπουργείο περιβάλλοντος. Πρέπει να ονομάζεστε από εδώ και πέρα υπουργείο περιβαλλοντικής καταστροφής και υπηρεσίας κάθε είδους συμφερόντων.
Αξιότιμε κ. Υπουργέ
Είμαστε 14 αδερφοξάδελφα κληρονόμοι ενός βοσκοτόπου 186 στρεμμάτων στο Νομό Κοζάνης. Οι κτηνοτρόφοι γονείς μας (άπαντες απεβίωσαν) είχαν μεταναστεύσει στη Δ. Γερμανία τη δεκαετία του ΄60 και εγκατέλειψαν το κτήμα στο οποίο μέσα σε μια πεντηκονταετία αναπτύχθηκαν διάφορα άγρια φυτά επί το πλείστον παλιούρια, γκοριτσιές, ασφάκες και ένα ποσοστό πουρνάρια. Μερικοί από εμάς αποφασίσαμε να κάνουμε το επάγγελμα του γεωργοκτηνοτρόφου αυτό που έκαναν και οι γονείς μας και κατεβήκαμε στην Πατρίδα. Πληροφορηθήκαμε ότι δεν μπορούμε να επαναφέρουμε το κτήμα στην παλιά κατάσταση γιατί τώρα μέρος του κτήματος έχει τη μορφή δάσους και μέρος δασικής έκτασης και μην πειράξετε ούτε ένα παλιούρι γιατί θα πάτε φυλακή.
Μας είπαν από δασαρχείο ότι: «το θεωρούμενο από εσάς κτήμα μέρος του είναι δημόσιο δάσος και το υπόλοιπο δημόσια δασική έκταση, και οι τίτλοι σας δεν ισχύουν αν και αγοράστηκε και μεταγράφηκε το 1938. Για να αποδείξετε ότι είναι δικό σας πρέπει να παρουσιάσετε τούρκικο ΤΑΠΙ πριν την απελευθέρωση» Τρελαθήκαμε με αυτή την απάντηση. Ο Δικηγόρος που ρωτήσαμε μας είπε: «ευτυχώς που δεν πήγατε να κόψετε κανένα παλιούρι γιατί θα σας έκανε το Δασαρχείο Πρωτόκολλο Διοικητικής Αποβολής και συγχρόνως ποινική δίωξη»
Να σημειωθεί ότι οι γονείς μας καλλιεργούσαν μέρος του κτήματος και το υπόλοιπο το έκαιγαν με άδειες του Δασαρχείου (υπάρχει αντίγραφα των αδειών καύσεως).
Μας πληροφόρησε ο Δικηγόρος μας για το νομοσχέδιο για τα δάση και ότι μπορούμε να το μελετήσουμε και να επικοινωνήσουμε με τη δημόσια διαβούλευση και να προτείνουμε μια λύση. Μας είπε επί πλέον ότι υπάρχει μια παράγραφος στο άρθρο 1 του νομοσχεδίου που επιλύει παρόμοια προβλήματα, αλλά δεν σας καλύπτει εντελώς γιατί επιλύει μόνο το ιδιοκτησιακό και όχι τη μορφή. Σας στέλνουμε μια πρόταση για επίλυση του προβλήματος μας γιατί δεν αντέχουμε άλλο τη Γερμανία η οποία είναι η εξής:
«Ιδιωτικές εκτάσεις, της παραγράφου 5α του παρόντος, που στη λήψη Α/Φ ετών 1945 ή εφόσον αυτές δεν είναι ευκρινείς του 1960, εμφανίζουν αγροτική μορφή, ανεξάρτητα από την μορφή που απέκτησαν αργότερα με την προϋπόθεση ότι οι τίτλοι μεταγράφηκαν πριν την 11-6-1975»
Πιστεύουμε ότι θα επιλύσετε το πρόβλημα μας για να επανέλθουμε στην Πατρίδα μαζί με τα παιδιά μας.
Ευχαριστώ
Άρης Αυγουστίδης
Στις γενικές διατάξεις που δίνονται οι ορισμοί θα πρέπει να δοθεί με σαφήνεια ένας ορισμός για τα δασικά οικοσυστήματα που βόσκονται και με βάση τη διεθνή και ελληνική βιβλιογραφία μπορούν να ενταχθούν στα λιβάδια ή βοσκοτοπους (rangelands)και να διαχειρίζονται με οικολογικές αρχές για την παραγωγή πολλαπλών προϊόντων και διασφάλιση των λειτουργιών τους. Τα δασικά αυτά οικοσυστήματα είναι κυρίως οι δασικές εκτάσεις, οι δημόσιες γαίες ή και δάση (δασικά οικοσυστήματα), όπως αυτά ορίζονται στο παρόν σχέδιο. Προτείνω για τις εκτάσεις αυτές να υιοθετεθεί ο όρος «Δασικοί βοσκότοποι» και να αναφέρεται στα δασικά οικοσυστήματα που βόσκονται μακροπρόθεσμα καλύπτονται από ξυλώδη ή ποώδη βλάστηση ή συδυασμό αυτών και παράγουν βοσκήσιμη ύλη για χορτοφάγα ζώα.
Στην από 30 Σεπτεμβρίου 2013,15:16 ΤΣΟΥΜΑΝΗΣ πρόταση, η παράγραφος : Οι
εκτάσεις φυσικών προσώπων ……..καταλήγει ως εξής:από την μορφή που απέκτησαν μεταγενέστερα από οποιαδήποτε αιτία ΔΕΝ ΥΠΑΓΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΔΑΣΙΚΗ
ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ.
Mε το Ν.998/79 και τους μεταγενέστερους δασικούς νόμους η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΔΗΜΕΥΣΕ ΤΙΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ ΜΑΣ ,τις οποίες αγόρασαν οι αγροκτηνοτρόφοι πρό-
γονοί μας(δεν μας τις χάρισε το Κράτος με παραχωρητήρια).Δεν φτάνει αυτό,κατηγορούμαστε και ως καταπατητές ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΔΑΣΙΚΩΝ ΕΚΤΑΣΕΩΝ.
Δώστε μια λύση προσθέτοντας την παρακάτω υποπαράγραφο στην παράγραφο 6 του άρθρου 1 του νομοσχεδίου.
Οι εκτάσεις φυσικών προσώπων,της παραγράφου 5α του παρόντος,που στη λή-
ψη Α/Φ ετών 1945 ή εφόσον αυτές δεν είναι ευκρινείς του 1960,εμφανίζουν
αγροτική μορφή,που αναγνωρίστηκαν αμετάκλητα κατά κυριότητα,ανεξάρτητα
από τη μορφή που απέκτησαν μεταγενέστερα από οποιαδήποτε αιτία.
Κύριε Υπουργέ,με αυτή την προσθήκη θα σώσετε χιλιάδες συνανθρώπους μας
και θα ανασάνει η ύπαιθρος.Αποδώστε τα κτήματα που ΔΗΜΕΥΣΕ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ.
Είμαι σίγουρος ότι θα το πράξετε.
ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟ Σ/Ν:
«Δασικά Οικοσυστήματα:Ορισμοί, μέτρα προστασίας, ανάπτυξης και διαχείρησης»
ΕΙΣΗΓΗΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
Υπάρχουν περιοχές στην Ελληνική Επικράτεια, όπου με βάση τις διατάξεις του Ν.Δ του 1923 άρχισαν να αναπτύσσονται οικιστικά και στη συνέχεια με πράξεις της Διοίκησης, που δεν ανακλήθηκαν, από το 1940 έως και το 1979, καθορίσθηκαν τα όρια τους και χαρακτηρίστηκαν ως οικισμοί προϋφιστάμενοι του έτους 1923 (με συνοδεία αναλυτικών διαγραμμάτων σε ΦΕΚ)
Με βάση αυτόν τον χαρακτηρισμό, εκδόθηκαν χιλιάδες νόμιμες οικοδομικές άδειες από τις αντίστοιχες πολεοδομίες, έγιναν χιλιάδες συμβολαιογραφικές πράξεις θεωρώντας τις ιδιοκτησίες, που βρίσκονται στις παραπάνω περιοχές, ως ιδιοκτησίες εντός ορίων οικισμού προϋφιστάμενου του έτους 1923.
Επίσης όλα αυτά τα χρόνια οι κατά τόπους Οικονομικές Εφορίες τις θεωρούν ως περιοχές οικιστικές με υψηλή τιμή αντικειμενικής αξίας.
Τέλος στις παραπάνω περιοχές έχουν γίνει έργα κοινής ωφέλειας, που έχουν χρηματοδοτηθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ελληνικό Κράτος και σε αρκετές από αυτές έχουν ξεκινήσει και ολοκληρώνονται οι πολεοδομικές μελέτες.
Αυτή η εξέλιξη ανακόπτεται από τον Ν. 3889/2010, αφού κατατάσσει τις παραπάνω περιοχές, στις περιοχές εκτός σχεδίου, δεν αποδέχεται το ήδη διαμορφωμένο κοινωνικό, οικονομικό, πολεοδομικό και περιβαλλοντικό καθεστώς και τις οδηγεί μέσα από αβέβαιες καταστάσεις και χρονοβόρες διαδικασίες στον επανακαθορισμό της ήδη από 60 και πλέον ετών ύπαρξής τους.
Με τον Ν. 3889/2010, αμφισβητούνται, τα θεσμοθετημένα όρια των περιοχών αυτών (με ΦΕΚ), οι πολεοδομικές ρυθμίσεις και όλες οι νόμιμες εκδοθείσες άδειες.
Στις παραπάνω περιοχές δεν επιτρέπεται πλέον η έκδοση νέων οικοδομικών αδειών, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει κεντρικός σχεδιασμός από τον Δήμο, αμφισβητούνται οι ιδιοκτησίες των κατοίκων και τελικά οι περιοχές μετατρέπονται σε έντονα προβληματικές τόσο στον κοινωνικό όσο και στον οικονομικό τομέα.
Η αμφισβήτηση του κύρους πράξεων καθορισμού ορίων οικισμών προ του έτους 1923, που είχαν εκδοθεί προ 60 και πλέον ετών από τα αρμόδια όργανα της Διοίκησης, δια του Ν.3889/10, έχει δημιουργήσει λόγω κακοδιοίκησης κοινωνικό πρόβλημα, χωρίς υπαιτιότητα των πολιτών οι οποίοι έχουν νόμιμες οικοδομικές άδειες που η Πολιτεία εξέδωσε σε περιοχή εντός οικισμών προϋφιστάμενων του 1923.
Το άρθρο 24 του προαναφερόμενου Νόμου, επιφέρει καίριο πλήγμα στην ισονομία, αφού καθιστά περιοχές πυκνοδομημένες με νόμιμες άδειες, που μέχρι πρόσφατα εθεωρούντο εντός οικισμών, σε εκτός σχεδίου και καθιερώνει δυνατότητα επανένταξής τους στη νομιμότητα μέσω μιας ιδιαίτερα μακρόχρονης και περίπλοκης διαδικασίας σχεδιασμού και χωρίς καμία διασφάλιση έναρξης και ολοκλήρωσης της προτεινόμενης πολεοδόμησης.
Το πρόβλημα αναμένεται να ενταθεί κοινωνικά, αν δεν υπάρξει άμεση ειδική νομοθετική ρύθμιση επίλυσης καθώς έχει δημιουργηθεί ένα καθεστώς ιδιότυπης ομηρίας:
α) πολιτών με νόμιμες από την Πολιτεία άδειες που ξαφνικά, μετά από πολλά χρόνια, βρίσκονται σήμερα αντιμέτωποι με απαγόρευση οποιασδήποτε ενέργειας επί των ιδιοκτησιών τους (συμβολαιογραφικές πράξεις, συντήρηση, προσθήκη) σε ακαθόριστο χρόνο
β) πολιτών που δεν έχουν οικοδομήσει ως τώρα και αντιμετωπίζουν την πρόβλεψη μετατροπής των ιδιοκτησιών τους είτε σε εκτός σχεδίου είτε σε άλση και πάρκα και μάλιστα χωρίς κόστος απαλλοτρίωσης.
Επισημαίνεται ότι :
Σε πολλούς οικισμούς προϋφιστάμενους του 1923 έχουν εκπονηθεί και εγκριθεί Γενικά πολεοδομικά σχέδια, καθόσον η πολιτεία δια του αρμόδιου Υπουργείου ενέταξε τους θεσμοθετημένους οικισμούς τους προϋφιστάμενους του 1923 σε υπερκείμενο πολεοδομικό σχεδιασμό που σκοπό έχει την βιώσιμη λειτουργία και οργάνωση των οικιστικών περιοχών, των αναπτυξιακών δραστηριοτήτων, την πρόβλεψη των απαραίτητων εξυπηρετήσεων των κατοίκων , την αντιμετώπιση των στεγαστικών αναγκών και τον καθορισμό κοινωνικού εξοπλισμού.
Τα όρια των οικισμών αυτών ουδέποτε έχουν ανακληθεί.
Mέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί πολλές χιλιάδες νόμιμες πράξεις όλων των κρατικών φορέων, που έχουν καθορίσει εφ’ άπαξ και που πιστοποιούν διαρκώς τα όρια των εν λόγω οικισμών. Στις νόμιμες αυτές οικιστικές περιοχές όλες οι διοικητικές πράξεις (μεταβιβάσεις ακινήτων, αντικειμενικές αξίες, εκδόσεις οικοδομικών αδειών, εκτέλεση δημόσιων έργων υποδομής από κεντρική διοίκηση, ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ κλπ), εκτελούντο πάντοτε ανεμπόδιστα και χωρίς να απαιτείται σε κάθε περίπτωση η έγκριση του Δασαρχείου, έως την δημοσίευση του Ν. 3889/14-10-2010 στις 14-10-2010.
Η έκταση των οικισμών είναι σήμερα νόμιμα δομημένη και στην πλειοψηφία πυκνοδομημένη .
Το νοηματικό περιεχόμενο του προϋφισταμένου του 1923 οικισμού είναι εγγύτατο με την έννοια της περιοχής εντός σχεδίου πόλεως, χωρίς όμως να ταυτίζονται πλήρως. Η νοηματική εγγύτητα συνοψίζεται στο ότι αφενός οι οικισμοί προ του 1923 δεν θεωρούνται αυθαίρετοι οικισμοί, και αφετέρου οι εκτάσεις που εμπίπτουν σ’ αυτές δεν θεωρούνται καταρχήν εκτάσεις υψηλής γεωργικής παραγωγικότητας (βλ. Πρ.Επεξ. 99/2004) ή εκτάσεις δασικού χαρακτήρα (βλ. ΣτΕ 1578/2003).
Η αιτιολογία για το ότι οι οικισμοί στερούνται νόμιμης έγκρισης λόγω της μη ρητής αρμοδιότητας του Νομάρχη καταρρίπτεται από σχετική Γνωμάτευση των καθηγητών του Πανεπιστημίου Αθηνών Δημ. Χριστοφιλόπουλου και Ν.-Κ. Χλέπα η οποία έχει κατατεθεί με αριθμ.πρωτ.Γραφ.Υπουργού ΠΕΚΑ 4492/30-4-2010. Ειδικότερα σύμφωνα με αυτή : «Οι νομαρχιακές αποφάσεις καθορισμού των ορίων οικισμών προ του 1923, προέβαιναν σε ιδιαίτερα ακριβή και λεπτομερή αποτύπωση, συνεπώς δεν είχαν κανονιστικό χαρακτήρα αλλά διαπιστωτικό. : Επισημαίνεται μάλιστα ότι σύμφωνα με σχετική απόφαση του ΣτΕ χαρακτηρίζεται ο προσδιορισμός των ορίων οικισμού προ του 1923 ‘τεχνικής φύσεως διαπιστωτική ενέργεια της διοικήσεως’. Η ως άνω απόφαση υπογραμμίζει πέραν του ότι «δεν δύναται να ανασταλεί η οικοδομική ανάπτυξη» των οικισμών εξαιτίας παρανόμων ή «ανίσχυρων» πράξεων και παραλήψεων της ίδιας της διοικήσεως, και το γεγονός ότι τα όρια των θιγόμενων οικισμών δεν έχουν καταργηθεί με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, καλεί τα αρμόδια όργανα της πολιτείας να τα προσδιορίσουν ακριβώς. Η σχετική αρμοδιότητα του Νομάρχη για καθορισμό των ορίων βασιζόταν στην παλαιότερη νομοθεσία περί αποκεντρώσεως και ιδίως στις γενικές ρήτρες που καθιέρωναν την αποθετική μεταβίβαση εξουσιών και το «τεκμήριο αρμοδιότητας» υπέρ των Νομαρχών» (ΠΔ 532/1970)
Σε τμήματα εντός των προϋφισταμένων οικισμών του 1923, εκδόθηκαν αποφάσεις αναδάσωσης -πράξεις κανονιστικού περιεχομένου μεταγενέστερα της οριοθέτησης των οικισμών, χωρίς νόμιμη, πλήρη και επαρκή αιτιολογία στο μέτρο που υπερβαίνουν τα όρια του οικισμού προ του 1923. Η αιτιολογία της Νομαρχιακής Απόφασης αναδάσωσης δεν μπορεί να θεωρηθεί επαρκής, όταν δεν αναφέρεται καθόλου και αποσιωπά την ύπαρξη των ορίων του οικισμού.
ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ – ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΕΙΣ ΤΟΥ Σ/Ν :
«Δασικά Οικοσυστήματα: Ορισμοί, μέτρα προστασίας, ανάπτυξης και διαχείρισης»
1. Η παράγραφος 4.6.ζ του άρθρου 1 του παραπάνω Σ/Ν, αντικαθίσταται ως ακολούθως:
«ζ) Οι περιοχές για τις οποίες υφίστανται εγκεκριμένα σχέδια πόλεως ή καταλαμβάνονται υπό οικισμών προϋφισταμένων του έτους 1923, τα όρια των οποίων έχουν εγκριθεί με πράξεις της Διοίκησης σύμφωνα με τις διατάξεις των προεδρικών διαταγμάτων της 21.11-1.12.1979 (ΦΕΚ 693Δ΄), της 2.3-13.3.1981 (ΦΕΚ 138Δ΄) ή της 24.4-3.5.1985 (ΦΕΚ 181Δ΄) ή όπως τα όρια αυτά περιγράφονται στις πράξεις της Διοίκησης «περί καθορισμού ορίων οικισμών νομίμως υφισταμένων του έτους 1923» δυνάμει του Ν.Δ. 532/1970 (ΦΕΚ 103Α) και μέχρι την ισχύ του Π.Δ. της 21.11-1.12.1979(ΦΕΚ Δ/693) τα δε όριά τους αποτυπώνονται στα σχετικά συνημμένα διαγράμματα, που είναι δημοσιευμένα σε ΦΕΚ όπως έχουν εφαρμοστεί στο έδαφος και επιπλέον στους παραπάνω οικισμούς υφίστανται εγκεκριμένα Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια..
Επίσης περιοχές που βρίσκονται εντός ορίων εγκεκριμένων πολεοδομικών μελετών ή ρυμοτομικών σχεδίων και όπως τα όρια αυτά έχουν εφαρμοσθεί στο έδαφος ή πρόκειται περί οικοδομήσιμων εκτάσεων των οικιστικών περιοχών του Ν 947/1979»
2. Η παράγραφος 3 του άρθρου 4 του Σ/Ν αντικαθίσταται ως ακολούθως:
3. Η παράγραφος 4 του άρθρου 44 του ν. 998/1979 (Α΄ 289), όπως προστέθηκε με το άρθρο 36 του ν. 3698/2008 (Α΄ 198), αντικαθίσταται ως εξής:
«4. Για την εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου αυτού, καθώς και όταν ανακαλείται πράξη κηρύξεως εκτάσεως ως αναδασωτέας για οποιαδήποτε πραγματική ή νομική αιτία, απαιτείται απόφαση του Γενικού Γραμματέα της οικείας Αποκεντρωμένης Διοίκησης, η οποία εκδίδεται αυτεπαγγέλτως ή κατόπιν αιτήσεως οποιουδήποτε έχει έννομο συμφέρον μετά από εισήγηση της αρμόδιας Δασικής Υπηρεσίας και δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Η ανωτέρω εισήγηση χορηγείται εντός αποκλειστικής προθεσμίας τριών μηνών, η οποία άρχεται από την υποβολή του σχετικού αιτήματος στον Γενικό Γραμματέα της οικείας Αποκεντρωμένης Διοίκησης.
Για τις περιοχές του στοιχείου ζ της παραγράφου 4.6 του άρθρου 1 του παρόντος νόμου, τυχόν πράξεις της Διοίκησης περί υπαγωγής στη Δασική Νομοθεσία, που εκδόθηκαν κατά το χρόνο ισχύος των αποφάσεων οριοθέτησής των, αίρονται αυτοδικαίως ως προς αυτές, μέχρι την έκδοση της απόφασης του Γενικού Γραμματέα της οικείας Αποκεντρωμένης Διοίκησης και συνεχίζουν να έχουν ισχύ μόνο για το τυχόν εκτός των περιοχών αυτών τμήμα.
4.Στο άρθρο 5 – επιτρεπτές επεμβάσεις αντικαθίσταται το άρθρο 60 του ν. 998/1979 ως εξής :
Αρθρο 60
Σχέδια πόλεως
1. Επέκταση εγκεκριμένου σχέδιου πόλεως ή επέκταση οικισμού υφισταμένου προ του 1923 ή δημιουργία οικιστικής περιοχής επιτρέπεται να γίνει μετά την κύρωση των δασικών χαρτών και δεν είναι δυνατόν να περιλαμβάνει δημόσια δάση και δασικές εκτάσεις των παραπάνω κυρωμένων χαρτών.
2. Επιτρέπεται η ένταξη δημόσιων γαιών των παραγράφων 5α και 5β του άρθρου 3 του παρόντος και βάση του κυρωμένου δασικού χάρτη και ιδιωτικών δασικών εκτάσεων, διατηρώντας την μορφή τους, σε οικιστική περιοχή, εφ’ όσον η ένταξη αυτών επιβάλλεται από τον προβλεπόμενο πολεοδομικό σχεδιασμό για την επίτευξη του περιβαλλοντικού ισοζυγίου και της αειφόρου ανάπτυξης της οικιστικής περιοχής.
ΝΕΟ ΑΡΘΡΟ
Τροποποίηση και συμπλήρωση του ν.3889/2010 και του ν. 4164/2013.
1. Το τμήμα α) της παραγράγου 10 του άρθρου 7 του ν.4164/2013, όπως αντικατέστησε το άρθρο 23 του ν.3889/2010, αντικαθίσταται ως ακολούθως :
«α) με πορτοκαλί χρώμα, το περίγραμμα των ορίων οικισμών, όπως τα όρια αυτά έχουν εγκριθεί, με πράξεις της Διοίκησης σύμφωνα με τις διατάξεις των προεδρικών διαταγμάτων της 21.11-1.12.1979(ΦΕΚ Δ/693), της 2.3-13.3.1981(ΦΕΚ Δ/138) ή της 24.4-3.5.1985(ΦΕΚ Δ/181), ή όπως τα όρια αυτά περιγράφονται στις πράξεις της Διοίκησης «περί καθορισμού ορίων οικισμών νομίμως υφισταμένων του έτους 1923» δυνάμει του Ν.Δ. 532/1970 (ΦΕΚ 103Α) και μέχρι την ισχύ του Π.Δ. της 21.11-1.12.1979(ΦΕΚ Δ/693) τα δε όριά τους αποτυπώνονται στα σχετικά συνημμένα διαγράμματα, που είναι δημοσιευμένα σε ΦΕΚ και όπως έχουν εφαρμοστεί στο έδαφος και επιπλέον στους παραπάνω οικισμούς υφίστανται εγκεκριμένα Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια, καθώς και τα όρια των εγκεκριμένων πολεοδομικών μελετών ή ρυμοτομικών σχεδίων και όπως τα όρια αυτά έχουν εφαρμοσθεί στο έδαφος,»
2. Το εδάφιο 18.ββ της παραγράφου 7 του άρθρου 25 του ν.3889/2010, συμπληρώνεται ως ακολούθως :
«ββ. οι πράξεις κήρυξης εκτάσεων, σαφώς οριοθετημένων, ως αναδασωτέων, κατά τις διατάξεις των άρθρων 37 επ. του ν.998/1979, των ευρισκομένων εκτός των περιοχών των οποίων το περίγραμμα των ορίων έχει χαραχθεί αρμοδίως επί των χαρτογραφικών υποβάθρων με πορτοκαλί χρώμα.»
3. Στο τέλος του άρθρου 23 του ν.3889/2010, συμπληρώνονται τα εξής:
«6. Μέχρι την ανάρτηση του δασικού χάρτη, για την έκδοση νέων εν γένει οικοδομικών αδειών, δεν απαιτείται η χορήγηση βεβαίωσης από το οικείο Δασαρχείο, ότι ο χαρακτήρας τους είναι δασικός, σε εκτάσεις κείμενες εντός των οικισμών των αναφερόμενων στο στοιχείο ζ της παραγράφου 4.6 του άρθρου 1 του νόμου «Δασικά οικοσυστήματα : Ορισμοί, μέτρα προστασίας, ανάπτυξης και διαχείρισης».
Η παρούσα διάταξη κατ’ ισχύει οποιασδήποτε άλλης.».
Έχοντας μεγαλώσει στις Κυκλάδες, και γνώστης της Ευρωπαικής νοοτροπίας και κουλτούρας, λόγω Βελγικής καταγωγής, θεωρώ πως το νομοσχέδιο «Δασικά οικοσυστήματα: Ορισμοί, μέτρα προστασίας, ανάπτυξης και διαχείρισης” θα συμβάλλει σταδιακά στην οικολογική, αλλά και τουριστική καταστροφή των φυσικών περιοχών. Παράγωντες οι οποίοι με την σειρά τους θα συμβάλλουν στην παραιτέρω οικονομική κρίση της χώρας.
Πρέπει να κατανοηθεί ποιοί είναι οι λόγοι που ώθησαν και ωθούν εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες να επισκέπτονται την Ελλάδα.
Ο τουρίστας δεν έρχεται στην Ελλάδα για να δει αυτά που βλέπει σπίτι του. Έρχεται αντιθέτως για την φυσική και άγρια ομορφιά της χώρας. Όταν αυτή παύει να υπάρχει και αντικαταστάται από μεγάλες τουριστικές και μη, υποδομές, αυτός, φεύγει. Το χρήμα του, επίσης.
Ο ξένος είναι πολύ οικολογικά συνειδητός. Όταν η Ελλάδα πάψει να έχει οικολογικό ενδιαφέρον για εκείνον, όσα καινούρια αεροδρόμια να υπάρχουν κι όσες υπερσύγχρονες τουριστικές εγκαταστάσεις και να έχουν κτιστεί, αυτός, θα φύγει. Το χρήμα του, επίσης.
Το νομοσχέδιο ανοίγει πόρτες για εκμετάλλευση φυσικών περιοχών που θα έφερναν πολλαπλάσια έσοδα στο κράτος αν ήταν σωστά μελετημένες για το τι πραγματικά αποφέρουν στην Ελλάδα, ναι, ακόμα και οικονομικά. Οι φυσικές περιοχές της χώρας, έτσι όπως είναι, χωρίς καμία τροποποίηση ή ανθρώπινη επέμβαση, αποφέρουν στην Ελλάδα απίστευτο οικονομικό πλούτο αλλά έμμεσο. Και αυτό δεν λαμβάνεται υπόψιν από το παρών νομοσχέδιο.
Τα γρήγορα έσοδα θα καταστρέψουν τα έμμεσα αλλά σταθερά έσοδα.
Σχετικά με το σχέδιο νόμου
“Δασικά οικοσυστήματα: Ορισμοί, μέτρα προστασίας, ανάπτυξης και διαχείρισης”
Ένα σχέδιο νόμου που αφορά τα φυσικά μας οικοσυστήματα, δηλαδή το Φυσικό μας Πλούτο, χρειάζεται να γίνεται, σε συνεργασία με αντίστοιχες περιβαλλοντικές οργανώσεις και επιστήμονες. Δεν επιτρέπεται να δίνεται σε δημόσια διαβούλευση μόνο για 10 ημέρες. Επίσης, και μετά τη διαβούλευση, πρέπει να δίνεται χρόνος για τις διορθώσεις του όπου χρειάζεται. Να δίνεται η ευκαιρία στους σχετικούς φορείς μέσα από ημερίδες συνάντησης με το υπουργείο, να συζητηθούν τα θέματα ώστε να γίνουν σαφή, και να προστατεύουν το φυσικό μας περιβάλλον όσο το δυνατόν περισσότερο, και όχι να ανοίγουν πλάγιες πόρτες σε δράσεις που μόνο την υποβάθμιση ή και καταστροφή του προμηνύουν.
Ιδιαίτερα προβληματική στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο, μεταξύ άλλων, είναι η προσθήκη μιας ακόμη κατηγορίας, της κατηγορίας των «Δημοσίων γαιών» (που περιλαμβάνει ουσιαστικά ότι δεν είναι ψηλό δάσος).
Άρθρο 1, Γενικές Διατάξεις
5. α) Δημόσιες γαίες είναι οι εκτάσεις στις οποίες συγκροτούνται φυσικά οικοσυστήματα αποτελούμενα από φρυγανική, ποώδη ή άλλη αυτοφυή βλάστηση ή από δασική μεν βλάστηση αλλά με βαθμό εδαφοκάλυψης των δασικών ειδών σε ποσοστό μικρότερο του δεκαπέντε τοις εκατό (15%).
β) Στην κατηγορία των δημοσίων γαιών υπάγονται και οι βραχώδεις ή πετρώδεις εκτάσεις των πεδινών, νησιωτικών, λοφωδών και ανωμάλων εδαφών, οι βαλτώδεις εκτάσεις, τα ορεινά ρέματα που δεν φέρουν δασική βλάστηση στις οποίες αναπτύσσεται ποώδης ή ξυλώδης βλάστηση που δεν προσδίδει δασική μορφή και δεν είναι δυνατή η γεωργική καλλιέργεια.
Το να ονομάζουμε ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής χλωρίδας σαν «δημόσια γη» (τόσο ύπουλα ασαφής όρος) και να δίνεται η δυνατότητα για επεμβάσεις που θέτουν σε κίνδυνο τη βιοποικιλότητά τους στο όνομα της «επιχειρηματικότητας», αισθανόμαστε για μια ακόμη φορά ότι έχουμε να κάνουμε με ένα κράτος, που δεν έχει όραμα για τη χώρα του.
Στη μέχρι τώρα διαβούλευση, όλα τα σχόλια που έχουν δημοσιευθεί από οικολογικές οργανώσεις, επιστήμονες και ευαισθητοποιημένους, σκεπτόμενους πολίτες, όλοι μα όλοι, συμφωνούν στην αλλαγή του όρου «δημόσιες γαίες» με τη ορολογία που τους αρμόζει, άσχετη με το ιδιοκτησιακό καθεστώς & σχετική με την φυσική τους μορφή και μόνο, : δηλ. ως «Φυσικά οικοσυστήματα». Επίσης να γίνει κατανοητό, ότι η ύπαρξή τους είναι σημαντική για τη βιοποικιλότητα (π.χ. μελισσοκομία, ..), ενδημικά & σπάνια είδη, αυτοφυή αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά …
Αντί να καταπατηθούν αυτές οι εκτάσεις, πρέπει να αναδειχθούν!
Να προηγηθεί η καταγραφή, η ταυτοποίηση, ανάλυση και ανάδειξη των ιδιοτήτων των αυτοφυών ειδών των εκτάσεων!!!
Να αξιολογηθεί και να υπαχθεί κι αυτή η κατηγορία σε συγκεκριμένο καθεστώς προστασίας!
Το γεγονός ότι αυτή η κατηγορία δεν καλύπτεται από τη δασική νομοθεσία καθώς στις «δημόσιες γαίες» επιτρέπονται ουσιαστικά τα πάντα και κυρίως «επενδύσεις», είναι πολύ επικίνδυνο. Με αυτόν τον τρόπο πολλά φυσικά οικοσυστήματα, με μεγάλο αριθμό ειδών, και μάλιστα ενδημικών ή και σπάνιων, κινδυνεύουν με υποβάθμιση και εξαφάνιση.
Κύριοι, του υπουργείου, αυτό το σχέδιο νόμου πρέπει να διορθωθεί, σε πολλά σημεία του, όπως έχουν επισημάνει και οι προηγούμενοι και περισσότερο ειδικοί του θέματος.
Λάθη μπορούν να διατυπωθούν σ’ ένα σχέδιο δράσης.
Όμως, μέσω της διαβούλευσης μπορούν να διορθωθούν, αν υπάρχει ειλικρινής πολιτική βούληση.
Αναμένουμε!
Ο όρος «δημόσιες» της παρ. 5 περί δημοσίων γαιών θα πρέπει κατά την άποψή μου να αντικατασταθεί με τον όρο «ασκεπείς», διότι η έννοια «δημόσιες» αναφέρεται σε ζητήματα ιδιοκτησίας και όχι σε αντικείμενα χαρακτήρα ή μορφή βλάστησης. Επειδή το ιδιοκτησιακό καθεστώς στην Χώρα μας είναι και θα παραμένει ίσως για πολύ ακόμη ένα άλυτο πρόβλημα, θα προκύψουν πολλά, νομικά κυρίως προβλήματα κατά τη διαδικασία καθορισμού τους, διότι ο χαρακτηρισμός και ο καθορισμός της μορφής μιας έκτασης από άποψη φυτοκάλυψης είναι ανεξάρτητος του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της, γεγονός πού έχει ήδη επισημανθεί από τη μέχρι τώρα νομολογία. Για το λόγο αυτό προτείνω όπως ο όρος «δημόσιες» να αντικατασταθεί με τον όρο «ασκεπείς» και οι προβλέψεις για την προστασία τους να εξισώνονται με αυτές των υπόλοιπων δασικού χαρακτήρα εκτάσεων εφόσον πρόκειται για ιδιοκτησία του Δημοσίου και στις περιπτώσεις που αυτές είναι ιδιωτικές να μην υπάγονται στις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας.
Εξάλλου, παραπάνω στην παρ. 4.2. χρησιμοποιείται ήδη ο όρος «ασκεπείς», ο οποίος περιλαμβάνει αντίστοιχης μορφής εκτάσεις, που περικλείονται ή βρίσκονται υπεράνω από δάση ή δασικές εκτάσεις, ενώ στην παρ. 5 μετατρέπεται σε «δημόσιες», χωρίς καμία χρεία ή ειδική αιτιολόγηση.
Επίσης, όπως προκύπτει από τις μέχρι τώρα κατατεθειμένες απόψεις, το πρόβλημα αυτό είναι σοβαρό και έχει επισημανθεί και από άλλους συμμετέχοντες στη διαβούλευση.
Η παράγραφος 4β εδάφιο iii)
«οι κοινόχρηστοι χώροι πρασίνου, που περιβάλλονται από τον οικιστικό ιστό χωρίς να έχουν ενταχθεί σε σχέδιο πόλης, φέρουν δασική βλάστηση, φυσικώς ή τεχνητώς δημιουργηθείσα και λειτουργούν εκ των πραγμάτων ως πάρκα και άλση» δεν χρειάζεται και πρέπει να παραληφθεί.
Εφόσον αφορά εκτός σχεδίου εκτάσεις αντιμετωπίζονται όπως όλες οι εκτάσεις. Η έννοια του οικιστικού ιστού μέχρι τώρα δεν έχει καμία οντότητα στην δασική νομοθεσία. Μήπως αποτελεί δούρειο ίππο για μελλοντική χρήση;;
Η παράγραφος 4δ «Περιαστικό πράσινο κατά την έννοια της δασικής νομοθεσίας είναι η πέριξ του σχεδίου πόλεων και οικιστικών περιοχών δημόσια έκταση που φέρει ή που προορίζεται να φέρει φυσική ή τεχνητή δασική βλάστηση» είναι επίσης άχρηστη.
Είναι επικίνδυνη έκπτωση το «περιαστικό δάσος» να βαφτίζεται «περιαστικό πράσινο».
Μπορεί να προστεθεί η κατηγορία «περιαστικό δάσος» στην παρ.2 του άρθρου 4 του Ν.998/79 που όντως δεν υπάρχει. (υπάρχει το δάσος αναψυχής αλλά δεν ταυτίζονται)
Αναρτήθηκε σε διαβούλευση από το Υπουργείο Περιβάλλοντος, το
σχέδιο νόμου για τα «μέτρα προστασίας, ανάπτυξης και διαχείρισης
δασικών οικοσυστημάτων» και θέτω για κρίση την ακόλουθη πρόταση:
1. Στο σχέδιο νόμου που προτείνεται, αναφέρεται ότι το ΥΠΕΚΑ
γίνεται κωδικοποίηση διάσπαρτων διατάξεων και ρυθμίσεων και
προσαρμόζεται η δασική νομοθεσία στη νομολογία του ΣτΕ κλπ.
2. Είναι δεδομένο ότι σε όλη την Ελλάδα χιλιάδες υποθέσεις εκκρεμούν
επί 10ετίες στα αρμόδια Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Συμβούλια
Δασών, καθώς και χιλιάδες υποθέσεις εκκρεμούν στα Διοικητικά
Δικαστήρια.
Τα όργανα του Δασαρχείου αποτελούν και τα αντίστοιχα μέλη των
Συμβουλίων, η δε παρουσία των προεδρευόντων Δικαστών είναι
τυπική και χαρακτηρίζεται από το φαινόμενο «φύγε κακό απ’ τα μάτια
μου»… ενώ οι αυθαίρετες και αναπόδεικτες κρίσεις των δασολόγων
είναι ανάλογες με την οικονομική κατάσταση και τα συμφέροντα του
δικαιούχου…
3. Υπάρχουν, όμως, περιπτώσεις που οι πολίτες-δικαιούχοι έχουν
δικαιωθεί μέχρι του Αρείου Πάγου, με αμετάκλητες αποφάσεις, ενώ
έχουν μεσολαβήσει αυτοψίες-καταθέσεις μαρτύρων και οργάνων του
Δασαρχείου-πραγματογνωμοσύνες για τον δασικό χαρακτήρα του
κτήματος και παρά την αμετάκλητη κρίση του των Δικαστηρίων, το
Δασαρχείο, επικαλούμενο «νέο έννομο συμφέρον» χωρίς να επικαλείται
νέα στοιχεία, προβαίνει σε «νέο χαρακτηρισμό» του ίδιου ακινήτου ως
δασικής έκτασης, εντελώς αυθαίρετα.
4. Πιστεύω ότι συντρέχει νόμιμη περίπτωση να διαλειφθεί στο νέο
νομοσχέδιο άρθρο που να ρυθμίζει τις περιπτώσεις που υφίστανται ήδη
αμετάκλητη απόφαση των Πολιτικών Δικαστηρίων για το χαρακτηρισμό
των επίδικων εκτάσεων ως δασικών ή μη.
Προτείνω να δίνει μια λύση ο νέος νόμος και να απαλλάσσει τους
πολίτες και το Δημόσιο από μακροχρόνιους και οδυνηρούς δικαστικούς
αγώνες.
Θα ελαφρυνθούν τα Διοικητικά Δικαστήρια και θα επιτευχθεί η
ζητούμενη μείωση του όγκου των εκκρεμών υποθέσεων που ταλανίζει
Διοίκηση και πολίτες για πολλά χρόνια, ενώ επιβαρύνει τεράστια την
εκδικαστέα ύλη των Διοικητικών Δικαστηρίων.
Ίσως για ορισμένες κατηγορίες υποθέσεων που υφίστανται οριστική ή
τελεσίδικη κρίση, να είναι δυνατή και η εξαγορά των επίδικων εκτάσεων,
αντί εύλογου τιμήματος, ανάλογης αξίας στο χρόνο δικαστικής
εμπλοκής.
Οι οικονομικές συνθήκες ευνοούν…
Αρ.πρωτ. 35/2013 – 25/09/2013
Η λεηλασία της Φύσης, εκτός από τους λαθροϋλοτόμους, συνεχίζεται από τους «νόμιμους» λαθροϋλοτόμους του ΥΠΕΚΑ με το νέο ν/σ για τα «Δασικά οικοσυστήματα»
Ενώ στην πόλη Nancy της Γαλλίας διοργανώνεται από το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Δασών/ European Forest Institute διεθνές συνέδριο με θέμα «Τα δάση μας στον 21ο αιώνα» (25/9/2013), στην Ελλάδα, », η γνωστή για τους περιβαλλοντοκτόνους νόμους κυβέρνηση, κατέθεσε μέσω του ΥΠΕΚΑ με διαδικασίες Fast Track , ή «σκάσε και κολύμπα, σε δημόσιο «διάλογο» επτά ημερών το νομοσχέδιο, με τον παραπλανητικό τίτλο «Δασικά οικοσυστήματα: ορισμοί, μέτρα προστασίας, ανάπτυξης και διαχείρισης».
Η λεηλασία της φύσης «επιβάλλεται για το δημόσιο συμφέρον» σύμφωνα με τους συγγραφείς εντολοδόχους της τρόϊκα : «Σκοπός του παρόντος νόμου είναι ο καθορισμός των συγκεκριμένων μέτρων προστασίας για τη διατήρηση, ανάπτυξη και βελτίωση των δασών, δασικών εκτάσεων και δημοσίων γαιών … όπως και ο προσδιορισμός κατά περίπτωση των όρων και προϋποθέσεων υπό τις οποίες οι προστατευτέες εκτάσεις μπορεί στο πλαίσιο της βιώσιμης ανάπτυξης να μεταβάλουν την κατά προορισμό χρήση τους ή να εξυπηρετούν και άλλες χρήσεις, για λόγους επιβαλλόμενους από το δημόσιο συμφέρον».
Σύμφωνα με το ν/σ:
1. Αποχαρακτηρίζονται με διάφορα γλωσσικά τερτίπια, για να παρακάμψουν το Σύνταγμα, 20 εκατομμύρια στρέμματα χορτολιβαδικών εκτάσεων.
2. «Δεν κηρύσσεται αναδασωτέο δάσος ή δασική έκταση, των οποίων ενεκρίθη νομίμως η μεταβολή του προορισμού για την εκπλήρωση σκοπού δημοσίου συμφέροντος με την έκδοση της οικείας νομικής πράξεως … σε περίπτωση απώλειας της δασικής τους βλάστησης λόγω πυρκαγιάς ή παράνομης υλοτομίας…» [ξεχνάμε το «ότι είναι δάσος, παραμένει δάσος»]
3. Άλλα «μέτρα προστασίας των δασικών οικοσυστημάτων» (sic) που θα επιτρέπουν στα δάση:
«…έργα Εθνικής και Περιφερειακής οδοποιίας καθώς και των δικτύων μεταφοράς και διανομής φυσικού αερίου και πετρελαϊκών προϊόντων…»
«…εγκατάσταση σε δασικές εκτάσεις και δημόσιες γαίες … κτηνοτροφικών εγκαταστάσεων … Για την εξυπηρέτηση της λειτουργίας των κτηνοτροφικών εγκαταστάσεων … επιτρέπεται η κατασκευή των αναγκαίων συνοδευτικών τους έργων, όπως δίκτυο μεταφοράς ύδατος, διάνοιξη γεωτρήσεων … έργων οδοποιίας πρόσβασης…»
«…διάνοιξη εθνικών, επαρχιακών, δημοτικών οδών και σιδηροδρομικών γραμμών διαμέσου δασών, δασικών και αναδασωτέων εκτάσεων και δημοσίων γαιών … είναι επιτρεπτή, σύμφωνα με τους όρους της περιβαλλοντικής μελέτης του έργου…»
«…Επιτρέπεται η επέμβαση σε δάση, δασικές εκτάσεις και δημόσιες γαίες … για τη δημιουργία τουριστικών εγκαταστάσεων…»
«…Ναυπηγεία, διυλιστήρια και δεξαμενές αποθήκευσης πετρελαιοειδών μετά των αναγκαίων αγωγών προσαγωγής τους επιτρέπεται να εγκατασταθούν σε δημόσιες γαίες…»
«…Η εκμετάλλευση μεταλλείων και λατομείων δια της εξορύξεως, διαλογής, επεξεργασίας (μηχανικής, εμπλουτισμού, παραγωγής κονιαμάτων, σκυροδεμάτων και ασφαλτομιγμάτων) και αποκομιδής μεταλλευτικών ή λατομικών ορυκτών … και η εναπόθεση στείρων ή καταλοίπων ή των υπολοίπων της βιομηχανικής επεξεργασίας των μεταλλευμάτων σε ειδικούς προς τούτο χώρους, επιτρέπεται κατόπιν έγκρισης επέμβασης…»
«…Η εκτέλεση μεγάλων έργων υποδομής, όπως αεροδρομίων, τεχνητών λιμνών, φραγμάτων, χερσαίων εγκαταστάσεων λιμένων και εγκαταστάσεων άντλησης υδρογονανθράκων σε δάση, δασικές και αναδασωτέες εκτάσεις, καθώς και δημόσιες γαίες … είναι επιτρεπτή εφ΄ όσον περί της εκτέλεσης τούτων στη συγκεκριμένη περιοχή υφίσταται ειδικός νόμος και κατά τους όρους τούτου…»
«…Στις δημόσιες γαίες … επιτρέπεται η επέμβαση για την κατασκευή:
α) αθλητικών εγκαταστάσεων,
β) εκπαιδευτικών κτηρίων με τις σύνοδες τους εγκαταστάσεις,
γ) νοσοκομείων, θεραπευτηρίων και εγκαταστάσεων των Περιφερειακών Συστημάτων Υγείας και Πρόνοιας (Πε.Σ.Υ.Π.)
δ) ιερών ναών και παντός είδους μονών, μετοχίων αυτών ή ησυχαστηρίων
ε) σωφρονιστικών καταστημάτων,
στ) εγκαταστάσεων των Σωμάτων Ασφαλείας,
ζ) χώρου αποθήκευσης και επεξεργασίας στερεών και υγρών αποβλήτων…»
Αυτό το νομοσχέδιο έρχεται ως «ντόμινο» των αντιπεριβαλλοντικών μέτρων της κυβέρνησης και δεν αποτελεί καμία βάση για δημόσια διαβούλευση. Το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής (ΥΠΕΚΑ), που αφελώς πολλοί πιστεύανε ότι με τη δημιουργία του θα προστάτευε το περιβάλλον, αποτελεί πλέον το ορμητήριο των «νόμιμων λαθροϋλοτόμων» στα ελληνικά δάση.
Το Ελληνικό Δίκτυο Περιβαλλοντικών Κοινωνικών Οργανώσεων «ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ» ιδρύθηκε το 2007 και αποτελεί τμήμα της Διεθνούς Περιβαλλοντικής Οργάνωσης Friends of Nature/NFI (1895). Στους NFI http://www.nfi.at συμμετέχουν 45 εθνικές οργανώσεις απ΄ όλο τον κόσμο με περισσότερα από 500.000 μέλη. Οι NFI συμπεριλαμβάνονται στους GREEN10/G10 που είναι οι δέκα μεγαλύτερες περιβαλλοντικές οργανώσεις στον κόσμο.
Το σχόλιο και οι περιεχόμενες απόψεις προέρχονται από επαγγελματική εμπειρία και ενδιαφέρον.-
Οι εξαίρετοι και πολύ σοβαροί σχολιαστές (4ο σχόλιο) Δημ. Μαρκάτος και Ηλίας Μπούσης τα ανέπτυξαν σχεδόν όλα.- Αποκάλυψαν την ένδεια του Νομοσχεδίου και αποδεικνύουν την αδυναμία του να διορθώσει τις δυσλειτουργίες του ισχύοντος νομικού πλαισίου, τις οποίες περιέργως πολλαπλασιάζει.- Το Νομοσχέδιο προβλήθηκε από τους «ειδικούς ρεπόρτερ» των Μ.Μ.Ε σαν απελευθέρωση των χορτολιβαδικών εκτάσεων ενώ πρόκειται για δήμευσή τους από την Πολιτεία και απόδοσή τους στο μέλλον σε άλλους…… και για διάφορους λόγους που θεσμοθετεί αυτή.- Δεν γνωρίζω τι συμφορές θα προκαλέσει στην υπόλοιπη Ελλάδα, στις Κυκλάδες όμως, που γνωρίζω και στις οποίες ανατρέπει το ιδιοκτησιακό καθεστώς που ισχύει εδώ και 200 χρόνια, θα προκαλέσει επί πλέον αδυναμία συναλλαγών και απόγνωση εξ αυτού .- Υπό το πρόσχημα της πρόσφατης απόφασης του Α.Π., η οποία εκ προθέσεως παρερμηνεύεται, μετατρέπει όλες τις φρυγανώδεις εκτάσεις, που δόξα τω Θεώ περισσεύσουν , σε «νεκρές γαίες» ,αφού η εν λόγω απόφαση έκρινε επί εντελώς διαφορετικής περίπτωσης, τις οποίες δημεύει και στη συνέχεια παραχωρεί με ένα περίεργο καθεστώς σε άλλους μη ιδιοκτήτες .- Η κάθετη αυτή ρύθμιση, ανεξάρτητα από κάθε προηγούμενο χωροταξικό σχεδιασμό , θα προκαλέσει τραγελαφικά αποτελέσματα , τα οποία είτε δεν προβλέπει ο εμπνευστής της διάταξης είτε σκοπίμως προκαλεί για να ρυθμίζονται κάθε φορά τα θέματα σύμφωνα με τις εκάστοτε «ερμηνείες» . ΄Οφειλε όμως να γνωρίζει ότι η αορίστως αποκαλουμένη «φρυγανώδης αυτοφυής βλάστηση», δημιουργείται σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα στην άγονη γη των Κυκλάδων, ώστε ελαχίστη σημασία να έχει η μορφή από τις αεροφωτογραφίες , οι οποίες επικουρική απόδειξη μπορούν να παράσχουν .- Στη συνέχεια οι ρυθμίσεις των διαδικασιών αναγνώρισης της κυριότητας που θεσπίζονται , όχι μόνο θα διαιωνίσουν τις ατέρμονες δικαστικές διαμάχες Πολιτείας-ιδιωτών αλλά θα παγιώσουν το «σύστημα ερμηνείας» ειδημόνων, πραγματογνωμόνων, ειδικών δικηγόρων, που γνωρίζουν όσα όλοι εμείς οι άλλοι δεν μπορούμε να γνωρίζουμε…. Και επί πλέον θα αναγκάσουν τους μικροϊδιοκτήτες να απεμπολήσουν μαζικά τις ιδιοκτησίες τους λόγω του κόστους και του χρόνου αναγνώρισης που απαιτούνται .- Οι επιτρεπτές παρεμβάσεις του έκτου Κεφαλαίου , αμφιβάλλω αν μπορούν να υλοποιηθούν λόγω της πολυπλοκότητας και των δυσερμηνειών που προκαλούν, όπως άλλωστε ολόκληρο το Νομοσχέδιο . Η «προθεσμία» που θεσπίζεται, η οποία ούτως ή άλλως προβλέπεται από το υπάρχον Διοικητικό Δίκαιο , είναι ακατανόητη θάλεγε κανείς ότι θεσπίζεται επί πλέον για να μην προστατεύεται ο καλόπιστος επενδυτής και να παρατείνεται η νομική αβεβαιότητα.- ΄Οσον αφορά τις ποινές για τους παραβάτες, πότε, πώς και πότε, δεν κατάλαβα. – Θα είναι αυτές που απαιτούν «οι πράσινοι» που εκπροσωπούν το 1% της Επικράτειας?.- Θα επιβάλλονται στους μελλοντικούς παραβάτες ή και σ΄ αυτούς που ενήργησαν μέχρι τώρα επί των «νυν δημοσίων γαιών» στο πλαίσιο του υπάρχοντος νομικού πλαισίου και των σχετικών εγκυκλίων και μάλιστα του ιδίου Υπουργείου?……ΠΡΟΤΑΣΗ: Τροποποιήσεις που να απλουστεύουν το σύστημα, χωρίς δυσνόητες και άπειρες παραπομπές σε άλλους Νόμους, άμεση Κωδικοποίηση όλων των σχετικών Νόμων (998/1979, 3208/2003 κλπ.) σ΄ένα απλό, εύχρηστο και ρεαλιστικό Νομοθέτημα που θα ελαχιστοποιεί τις δυσλειτουργίες, θα εντάσσει τις θεμελιώδεις ρυθμίσεις σ’ ένα κατεπείγοντα χωροταξικό σχεδιασμό με απλές διαδικασίες , που δεν θα χρειάζεται ερμηνευτικές εγκυκλίους και «ειδικούς» για να ερμηνευτεί και εξιχνιαστεί, αλλά θα είναι κατανοητό από την μεγαλύτερη δυνατή πλειοψηφία των πολιτών που επιθυμούν να δημιουργήσουν και να βγουν από την μιζέρια που μας επέβαλαν οι μέχρι τώρα παρόμοιες πρακτικές.-
Σχόλια επί του Νομοσχεδίου «Δασικά Οικοσυστήματα : Ορισμοί, μέτρα προστασίας, ανάπτυξης και διαχείρισης»
Στο πρόσφατο παρελθόν, η οργανωμένη αντίδραση της Κοινωνίας των Πολιτών κατέστησε ατελέσφορες δύο απόπειρες συνταγματικής αναθεώρησης με στόχο την κατάλυση της προστασίας των δασικών οικοσυστημάτων της χώρας.
Στο ζοφερό παρόν, που όλοι βιώνουμε, ο κοινός νομοθέτης αποθρασύνθηκε τόσο, ώστε επιχειρεί την ανατροπή της συνταγματικής προστασίας των δασών με το νομοσχέδιο «Δασικά Οικοσυστήματα: Ορισμοί, μέτρα προστασίας, ανάπτυξης και διαχείρισης», που ήδη προωθεί προς ψήφιση.
Το κείμενο αυτό καθιστά ΕΞΑΙΡΕΣΗ τον κανόνα της αυξημένης προστασίας των δασικών οικοσυστημάτων.
Και ενώ στον απλό πολίτη ορθώς ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ, εντός δασών και δασικών εκτάσεων, ακόμα και απλές περιφράξεις, σε επενδυτές και λοιπούς ενδιαφερομένους ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ από αιολικά πάρκα και λίμνες εξορυκτικών αποβλήτων μέχρι τουριστικές κωμοπόλεις!
Γεώργιος Χριστοφορίδης,
Δικηγόρος,
Μέλος Δ.Σ. του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος
Τηλ: 210-3823.850
Ανακοίνωση του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος σχετικά με το νομοσχέδιο «Δασικά Οικοσυστήματα: Ορισμοί, μέτρα προστασίας, ανάπτυξης και διαχείρισης»
Το Νομοσχέδιο «Δασικά Οικοσυστήματα: Ορισμοί, μέτρα προστασίας, ανάπτυξης και διαχείρισης» αποτελεί την πλέον απροκάλυπτη και συστηματική παραβίαση του Συντάγματος και της Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας για την προστασία των δασών στην ιστορία του Ελληνικού κράτους.
Το γεγονός ότι τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση μόνον ως εμπαιγμός μπορεί να εκληφθεί.
Το Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος θεωρεί ότι το Νομοσχέδιο δεν είναι δεκτικό σοβαρού σχολιασμού, αλλά μόνον άμεσης απόσυρσης στο σύνολό του.
Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος
Καλλιδρομίου 30, 11473 ΑΘΗΝΑ, Τηλ: 210-3823.850
Με το νομοσχέδιο επιτέλους η Πολιτεία πρέπει να διαχωρίσει τους καταπατητές Δημόσιας Περιουσίας από τους αποδεδειγμένα ιδιοκτήτες δασών, δασικών και χορτολιβαδικών εκτάσεων που μόχθησαν για να αγοράσουν τις περιουσίες των. Είναι άδικο και μη νόμιμο να μπαίνουν όλοι στο ίδιο τσουβάλι.
Οι όροι δόμησης και οι χρήσεις γης που ίσχυαν στις ιδιόκτητες νησίδες Άνω Αντικέρι και Κάτω Αντικέρι Αμοργού Κυκλάδων, μέχρι τη δημοσίευση της ΔΠΑ/9389/2000 απόφασης του Υπουργού Αιγαίου (ΦΕΚ 1176/22-09-2000, τ. Β’), η οποία, κατά παράβαση των συνταγματικών δικαιωμάτων των ιδιοκτητών των νησίδων, χαρακτήρισε αυτές ως «τοπία ιδιαίτερου κάλλους», ήταν αυτοί που αναφέρονταν στο Π.Δ. της 31/5/1985. Με την παραπάνω υπουργική απόφαση, καταργήθηκαν οι ισχύουσες μέχρι το 2000 πολεοδομικές διατάξεις, απαγορευθείσης κάθε οικοδομικής εργασίας, πλην της επισκευής και αποκατάστασης υφισταμένων κτισμάτων και υποδομών.
Το καταστροφικό για τις ιδιοκτησίες και την ευρύτερη περιοχή και για όλες τις νησίδες του Αιγαίου Πελάγους καθεστώς αυτό, ισχύει μέχρι σήμερα, εκτός από πέντε (5) νησίδες, που ο ίδιος υπουργός το έτος 2002 με δύο τροποποιητικές υπουργικές αποφάσεις του εξαίρεσε, με μόνο αιτιολογικό ότι οι πέντε αυτές νησίδες είναι ιδιωτικές.
Με το προς διαβούλευση νομοσχέδιο, ενώ προβλέπεται η αντιμετώπιση του θέματος αυτού για τις νησίδες (δημόσιες και ιδιωτικές) που ο εδαφικός χαρακτήρας αυτών είναι δασικός ή χορτολιβαδικός, παρεχομένης της δυνατότητας να προσδιορισθούν με κοινή υπουργική απόφαση οι προϋποθέσεις και η διαδικασία για την αξιοποίησή τους, εντούτοις ως προς τις ιδιωτικές νησίδες που είναι καθαρά αγροτικές, εξακολουθεί να παραμένει η καταστροφική, απαράδεκτη, μη νόμιμη και αντισυνταγματική υπουργική απόφαση του Ν. Σηφουνάκη.
Οπότε απαραίτητο είναι να καταργηθεί ή τροποποιηθεί η υπουργική απόφαση του Ν. Σηφουνάκη ως και κάθε άλλη επί του ιδίου θέματος και για τις νησίδες που ο εδαφικός χαρακτήρας αυτών είναι αγροτικός.
Όσον αφορά τον ορισμό του δάσους και της δασικής έκτασης
Για ακόμη μία φορά δεν υπάρχει σαφής ορισμός. Πως μπορούμε να προστατεύσουμε κάτι όταν δεν μπορούμε να το ορίσουμε ξεκάθαρα!
Πάλι θα καλείται ο δασολόγος να εφαρμόσει εγκυκλίους περί τόσο του ποσοστού δασοκάλυψης όσο και της αναγκαίας επιφάνειας εδάφους…..Και ενώ στην παρ.4 δεν αναφέρεται κανένα ποσοστό δασοκάλυψης ξαφνικά στην παρ. 5α ανακαλύπτουμε το ποσοστό του 15%.
Ακόμη «δάσος ή δασικό οικοσύστημα …. » δηλαδή οι δασικές εκτάσεις δεν είναι δασικά οικοσυστήματα; Δάσος και δασική έκταση αποτελούν σίγουρα δασικά οικοσυστήματα αλλά ως προς τι διαφοροποιούνται τέλος πάντων; Ως προς την πυκνότητα; Δηλαδή έκταση με κάλυψη σε ποσοστό 30% από σχίνα αποτελεί δάσος….; Παγκόσμια πρωτοτυπία. Έχουμε διαστρεβλώσει τη σημασία της λέξης δάσος. Η λέξη δάσος αντικατέστησε τις αρχαίες λέξεις ύλη και ίδη οι οποίες χρησιμοποιούνταν με τη σημασία της πυκνόδενδρης περιοχής (Μπαμπινιώτης). Σε ευρωπαϊκό επίπεδο η πράσινη βίβλος για την προστασία των δασών στη συλλογιστική της για τον ορισμό του δάσους αναφέρει την προϋπόθεση να έχουν τα δένδρα την δυνατότητα να φθάνουν κατά την ωριμότητα σε ένα ελάχιστο ύψος (τουλάχιστον 5 μέτρων).
Και όλος αυτός ο προβληματισμός γιατί ο χαρακτηρισμός μίας έκτασης ως δάσους ή δασικής κρίνει στη συνέχεια την μετέπειτα χρήση της…(π.χ. βλέπε άρθρο 8)
Αξιότιμοι κύριοι,
Με την παρούσα επιστολή επιθυμούμε να σας εκθέσουμε την άποψη του Συλλόγου Ελλήνων Μηχανικών Πολεοδομίας, Χωροταξίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΣΕΜΠΧΠΑ) για το υπό διαβούλευση Σχέδιο Νόμου “Δασικά οικοσυστήματα: Ορισμοί, μέτρα προστασίας, ανάπτυξης και διαχείρισης”, που τέθηκε σε διαβούλευση και αναρτήθηκε στο σχετικό δικτυακό τόπο (www.opengov.gr) στις 18/09/2013.
Πέραν του ανεπαρκούς, σαφέστατα, χρονικού περιθωρίου για την κατάθεση απόψεων στη δημόσια διαβούλευση (ημερομηνία λήξης της διαβούλευσης στις 27/9/2013), για ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα όπως είναι η προστασία, ανάπτυξη και διαχείριση των δασικών οικοσυστημάτων, χαιρετίζουμε την πρόθεση του Υπουργείου να προβεί, όπως αναφέρεται στο εισαγωγικό κείμενο που συνοδεύει τη δημόσια διαβούλευση, στην κωδικοποίηση διάσπαρτων διατάξεων και ρυθμίσεων, στην προσαρμογή της δασικής νομοθεσίας στη νομολογία του ΣτΕ, στην παροχή δυνατοτήτων δραστηριοποίησης σε δάση και δασικές εκτάσεις κυρίως στη μικρή και μεσαία επιχειρηματικότητα (υπό προϋποθέσεις), στην αύξηση της προστασίας των δασικών εκτάσεων και στην αύξηση των ποινών στους παραβάτες της δασικής νομοθεσίας.
Ωστόσο, όσον αφορά συγκεκριμένα στην πρόθεση κωδικοποίησης των διάσπαρτων διατάξεων και ρυθμίσεων, από τη μελέτη του σχεδίου νόμου προκύπτει ότι αυτό είναι δυσανάγνωστο, χωρίς συνοχή και συχνά χαοτικό, παραπέμποντας συνεχώς σε προηγούμενα ή επόμενα άρθρα και σε προηγούμενα νομοθετήματα που τροποποιούνται. Ο χειρισμός αυτός -η συνεχής παραπομπή δηλαδή σε προηγούμενα νομοθετήματα και τροποποιήσεις τους- ενέχει τον κίνδυνο εμφάνισης σοβαρότατων προβλημάτων κατά την εφαρμογή του νόμου.
Η διατύπωση του σκοπού του νόμου ως «ο προσδιορισμός κατά περίπτωση των όρων και προϋποθέσεων υπό τις οποίες οι προστατευτέες εκτάσεις μπορεί στο πλαίσιο της βιώσιμης ανάπτυξης να μεταβάλλουν την κατά προορισμό χρήση τους ή να εξυπηρετούν και άλλες χρήσεις, για λόγους επιβαλλόμενους από το δημόσιο συμφέρον», συνδέει/συσχετίζει όρους και έννοιες όπως το δημόσιο συμφέρον, η βιώσιμη ανάπτυξη, η προστασία εκτάσεων, οι (διαφορετικές από την κατά προορισμό) χρήσεις γης με τρόπο γενικό και αξιωματικό, χωρίς αυτό να επαληθεύεται από χειρισμούς που αφορούν τις επιτρεπόμενες χρήσεις και ακολουθούν σε επόμενα άρθρα του νομοσχεδίου. Τέτοιοι χειρισμοί/προθέσεις μοιάζει να οδηγούν σε μία απίστευτη «σύμπηξη» χρήσεων εντός των δασών/δασικών εκτάσεων/δημόσιων γαιών, η οποία, υπό την επίφαση της ανάπτυξης, κινδυνεύει να οδηγήσει στην πέραν κάθε σχεδιασμού εκμετάλλευσή τους, καθώς και στη βίαιη αποτροπή της εκπλήρωσης του σκοπού τους.
Κρίνονται ιδιαιτέρως εύστοχα και αναγκαία τα ακόλουθα:
• η κατάρτιση Σχεδίων Τουριστικής Ανάπτυξης για τον καθορισμό των τουριστικών εγκαταστάσεων, ως αναγκαία συνθήκη για τη βιώσιμη αξιοποίηση κάθε ευαίσθητου φυσικού οικοσυστήματος.
• η ρητή διατύπωση για απαγόρευση επέκτασης εγκεκριμένου σχεδίου πόλεως ή επέκτασης οικισμού υφισταμένου προ του 1923 ή δημιουργίας οικιστικής περιοχής εντός δάσους ή δασικής έκτασης καθώς και της καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρησης ή εκχώρησης δημοσίου ή ιδιωτικού δάσους ή δασικής έκτασης, αντιστοίχως, προς δημιουργία ή επέκταση πόλεων, οικισμών ή οικιστικών περιοχών.
Αναλόγως, θα μπορούσε να θεωρηθεί θεμιτή η ένταξη δημοσίων γαιών σε οικιστική περιοχή, αφού όμως προσδιοριστεί σαφώς στην εν λόγω διάταξη, εντός του νομοσχεδίου για να μην προκύψουν στο μέλλον προβλήματα ερμηνείας, η φράση «εφ’ όσον η ένταξη αυτών επιβάλλεται από τον πολεοδομικό σχεδιασμό» (άρθρο 60 του έκτου Κεφαλαίου του Ν. 998/1979, όπως αντικαθίσταται με το άρθρο 5 του νομοσχεδίου). Εφόσον η πρόθεση του νομοθετήματος είναι η ανάπτυξη μιας βιώσιμης σχέσης της οικιστικής περιοχής με το περιβάλλον, με την έννοια της ένταξης του φυσικού στοιχείου στον οικιστικό ιστό, η πρόταση κρίνεται καταρχήν θετική, υπό την προϋπόθεση σαφούς ορισμού των κριτηρίων ένταξης ή μη. Με το ίδιο σκεπτικό, κρίνεται καταρχήν θετική η δυνατότητα, στα γήπεδα εκμετάλλευσης των οργανωμένων υποδοχέων τουριστικών δραστηριοτήτων του άρθρου 1 του ν. 4179/2013, να επιτρέπεται να περιλαμβάνονται δάση, δασικές εκτάσεις και δημόσιες γαίες, υπό τον όρο διατήρησης του χαρακτήρα τους με εφαρμογή της δασικής νομοθεσίας.
Ολοκληρώνοντας, θα θέλαμε να τονίσουμε την αναγκαιότητα σχεδιασμού και εφαρμογής ενός εθνικού ολοκληρωμένου συστήματος σχεδιασμού, παρακολούθησης και εφαρμογής της δασικής πολιτικής. Αυτό περιλαμβάνει τη διαμόρφωση του πλαισίου αρμοδιοτήτων από το επίπεδο της κεντρικής κυβέρνησης έως αυτό της τοπικής αυτοδιοίκησης: αποσαφήνιση των αρμοδιοτήτων χάραξης δασικής πολιτικής, εφαρμογής της σε επίπεδο δασικής ενότητας, παρακολούθησης και ελέγχου της εφαρμογής. Για παράδειγμα, η πρόβλεψη του υπό διαβούλευση νομοθετήματος για υποκατάσταση αρμοδιοτήτων στις περιπτώσεις όπου δεν υφίστανται Δασαρχεία, έχει χαρακτήρα σημειακής επίλυσης του προβλήματος έλλειψης ενός ενιαίου και ολοκληρωμένου συστήματος διακυβέρνησης των δασών και δεν αποτελεί από μόνη της ουσιαστική «μεταρρύθμιση». Ανάλογα, ο μεταρρυθμιστικός χαρακτήρας του νομοθετήματος αίρεται από την απουσία, ουσιαστικά, «μέτρων προστασίας» και «μέτρων ανάπτυξης» (αν και αναφέρεται ρητά στον τίτλο του) ως διακριτή ενότητα με σαφές περιεχόμενο, αρχές και στοχεύσεις. Ένα «στρατηγικό» πλαίσιο κατευθύνσεων θα έθετε επί της ουσίας τις βάσεις της δασικής πολιτικής συνολικά και θα συνέβαλε στην ολοκλήρωση του συστήματος χωρικού σχεδιασμού -που αποτελεί επιδίωξη της υπό διαμόρφωση χωροταξικής και πολεοδομικής μεταρρύθμισης- με την εξειδίκευσή του από τα υποκείμενου επιπέδου σχέδια.
Με εκτίμηση,
Η πρόεδρος του ΔΣ
Αιμιλία Αλεξανδροπούλου
Ο Γεν. Γραμματέας του ΔΣ
Γιώργος Μπάκης
Ήταν ανεπίτρεπτο ένα τόσο σημαντικό νομοσχέδιο για τα δασικά οικοσυστήματα να τεθεί σε διαβούλευση για δέκα ημέρες και μάλιστα εν μέσω κοινωνικής αναταραχής από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, όπου η προσοχή της κοινωνίας είναι στραμμένη αλλού.
Επί του προκειμένου, το σχέδιο νόμου αποτελεί μνημείο σύνθετων διατυπώσεων και νομοθετικών τροποποιήσεων. Η ανάγνωσή του από τον πολίτη είναι αδύνατη, η ερμηνεία του δε από τη διοίκηση θα καταστεί αναμφίβολα εξόχως προβληματική. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση έχει βάλει “στον πάγο” την κωδικοποίηση της δασικής νομοθεσίας, ένα έργο εξαιρετικά αναγκαίο για τη δασική προστασία και την αειφορική διαχείριση των δασών με την πιο πρόσφατη κωδικοποίηση να τέθηκε σε ισχύ το 1969.
Διερωτάται κανείς, σε ποια επιστημονικά δεδομένα βασίστηκε η καταγραφή του δασικού δυναμικού και της μορφής του ανά περιοχή που να επιτρέπει την κατάταξη και κατηγοριοποίηση των επιτρεπόμενων χρήσεων και μάλιστα με συγκεκριμένα ποσοστά.
Επίσης, ποια η σύνδεση με άλλα σχετικά νομοσχέδια, αναπτυξιακού, υποτίθεται χαρακτήρα, όπως για παράδειγμα η ψηφιακή αποτύπωση των φυσικών και ανθρωπογενών πόρων, το χωροταξικό για τον τουρισμό, οι προβλέψεις και οι ενστάσεις που έχουν τεθεί, όπως επίσης και τα Στρατηγικά Περιφερειακά Σχέδια που έχουν εκπονηθεί; Ποιες οι προβλέψεις τους για τη διαχείριση του δασικού πλούτου ειδικά σε συγκεκριμένες πλούσιες, δασικά, περιοχές; Τα αντίστοιχα νομοθετήματα για τη βιοποικιλότητα και τους νησιωτικούς υγροτόπους ελήφθησαν υπόψη;
Σημαντική παράβλεψη στο νομοσχέδιο είναι και η αποτύπωση της ιδιαιτερότητας της νησιωτικότητας όσον αφορά στα δασικά οικοσυστήματα. Είναι δυνατόν οι ίδιες νομοθετικές προβλέψεις να αφορούν στον ίδιο βαθμό τον ηπειρωτικό, το νησιωτικό αλλά και τον παραλιακό χώρο;
Είναι σαφές πως η απλοποίηση και η διαφάνεια απέχουν πάρα πολύ από τις προτεραιότητες της κυβέρνησης, ενδεικτικές είναι οι τροποποιήσεις πλήθους νομοθετημάτων της τριετίας 2010-2013, αλλά και του τελευταίου έτους ειδικότερα. Στο σημείο αυτό πρέπει να τονισθεί ότι το νομοθετικό έργο δε μπορεί να αντικαταστήσει ούτε την πολιτική βούληση ούτε τις αδυναμίες των υπηρεσιών.
Τέλος, δε μπορεί σημείο εκκίνησης για την “προστασία” και την “ανάπτυξη” των δασών να είναι το παρόν νομοσχέδιο που αποδυναμώνει όποιες νομικές άμυνες υπήρχαν έως τώρα για την προστασία της δασικής μας περιουσίας, ενώ παράλληλα υπονομεύει την ανάπτυξη των δασικών οικοσυστημάτων της χώρας. Αν περάσει ένα τέτοιο νομοσχέδιο δε θα μείνουν και πολλά να “διαχειριστούμε”.
Επί της αρχής
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού έπειτα από προσεκτική μελέτη του σχεδίου νόμου καταθέτει τις παρατηρήσεις της. Ερωτηματικά τίθενται για τη συνταγματικότητα πλήθους σημείων του κειμένου όπως και για το που αποσκοπεί η προώθηση αναπτυξιακών δραστηριοτήτων–ασύμβατων τις περισσότερες φορές με τις εκτάσεις που καταπιάνεται το νομοθέτημα- και η απουσία εξασφάλισης της προστασίας ενός εκ των μεγαλύτερων φυσικού κεφαλαίου της χώρας.
Επί των άρθρων:
Κεφάλαιο Α’
Άρθρο 1
Οι ταξινομήσεις των γαιών θα πρέπει να μην γίνονται αποσπασματικά, αλλά να ακολουθούν τα επίσημα ταξινομικά συστήματα γαιών που ακολουθούνται διεθνώς.
ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
ΔΑΣΟΛΟΓΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ
Με την φιλελεύθερη λαίλαπα που ενέσκηψε τα τελευταία τρεισήμισι χρόνια, στη χώρα μας, την οποία υπηρέτησαν και συνεχίζουν να υπηρετούν πιστά οι ελληνικές κυβερνήσεις και συγκυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και των εκάστοτε συμμάχων τους, οι εργαζόμενοι έχουν οδηγηθεί στην εξαθλίωση, ο παραγωγικός ιστός της χώρας έχει καταστραφεί, η κοινωνία διαλύεται και ο δημόσιος πλούτος απαξιώνεται και εκποιείται. Νοσοκομεία και σχολεία κλείνουν, δημόσιες επιχειρήσεις εκκαθαρίζονται ή ξεπουλιούνται στο μισό της αξίας τους, δημόσιες υπηρεσίες ιδιωτικοποιούνται.
Στα πλαίσια αυτών των σαρωτικών «μεταρρυθμίσεων-αποκρατικοποιήσεων» που σχεδιάζονται από τους θιασώτες του «μικρού, ευέλικτου, αναμορφωμένου» κράτους, του κράτους στην υπηρεσία των οικονομικών ελίτ, τόσο τα δάση και τα φυσικά οικοσυστήματα όσο και η ίδια η Δασική Υπηρεσία μπαίνουν εκ νέου στο στόχαστρο.
Η Κυβέρνηση και η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ, με το ν/σ με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Δασικά οικοσυστήματα: Ορισμοί, μέτρα προστασίας, ανάπτυξης και διαχείρισης», παραδίδουν τα δάση και όλα τα φυσικά χερσαία οικοσυστήματα (ακόμα και προστατευόμενες περιοχές NATURA) στην αγορά Real Estate και στα μεγάλα τουριστικά, ενεργειακά και μεταλλευτικά συμφέροντα, ενώ παράλληλα ξεπουλάνε την περιουσία και τις υποδομές της Δασικής Υπηρεσίας.
Το ν/σ που έχει τεθεί ήδη στη διαδικασία της δήθεν διαβούλευσης με την κοινωνία, είναι η ταφόπλακα των δασικών και των φυσικών χερσαίων οικοσυστημάτων αφού:
• Ορίζεται εκ νέου το «δάσος» δήθεν σύμφωνα με τις σχετικές αποφάσεις του ΣτΕ και τον συνταγματικό ορισμό, ωστόσο εισάγονται και πάλι με πλάγιο τρόπο οι ποσοστώσεις στην εδαφοκάλυψη, οι οποίες έχουν κριθεί οριστικά αντισυνταγματικές. Επιπροσθέτως εξαιρούνται τα φρυγανικά οικοσυστήματα από τα δασικά οικοσυστήματα κόντρα σε κάθε επιστημονική θεώρηση.
• Νομιμοποιούνται όλες οι εκχερσώσεις και οι παράνομες επεμβάσεις τόσο στα δάση μας όσο και στα πάρκα και τα άλση, που τόσο έχουν ανάγκη οι πυκνοδομημένες πόλεις μας.
• Επιτρέπονται κάθε είδους χρήσεις και εκμεταλλεύσεις, απολύτως ασύμβατες με τον οικολογικό και παραγωγικό ρόλο των δασικών οικοσυστημάτων (ξενοδοχεία με γήπεδα γκολφ, πίστες μοτοκρός, βιομηχανικές εγκαταστάσεις, φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών είναι λίγες μόνο απ’ όσες θεωρούνται πλέον «επιτρεπτές επεμβάσεις εξαιρετικού χαρακτήρα»). Ακόμα όμως και οι πραγματικά αναγκαίες επεμβάσεις, συνεχίζουν να γίνονται αποσπασματικό χωρίς να έχει προηγηθεί ουσιαστικός χωροταξικός σχεδιασμός.
• Η δημόσια γη παραδίδεται σε «επενδυτές» που αφού εξασφάλισαν ότι θα έχουν εργαζόμενους με μισθούς πείνας και χωρίς δικαιώματα, σαν όρνια περιμένουν τώρα να υφαρπάξουν τη γη για να φέρουν την δική τους ανάπτυξη πάνω στα συντρίμμια της δική μας υπανάπτυξης.
Παράλληλα, η Δασική Υπηρεσία απομακρύνεται ακόμα περισσότερο από το ρόλο της ως διαχειριστή των δασικών και των χερσαίων φυσικών οικοσυστημάτων και μετατρέπεται σε Γραφείο Εξυπηρέτησης Επενδύσεων αφού με το εν λόγω ν/σ η υπηρεσία δια νόμου θέτει σε απόλυτη προτεραιότητα κάθε αίτημα σχετικό με το ξεπούλημα των δασών.
Δεν έχει στεγνώσει ακόμα το μελάνι από τις διαθεσιμότητες συναδέλφων μας από την Ειδική Γραμματεία Δασών, συναδέλφων απαραίτητων για τη λειτουργία πολλών παραγωγικών και σημαντικών δομών, όπως π.χ. η Κεντρική Αποθήκη Δασικών Σπόρων της Αμυγδαλέζας που προμηθεύει με αναπαραγωγικό υλικό όλα τα δασικά φυτώρια της χώρας, ώστε να παράγεται το αναγκαίο πιστοποιημένο αναδασωτικό υλικό για την αποκατάσταση των καμένων δασών μας και με το εκτρωματικό αυτό ν/σ, η διάλυση της υπηρεσίας που τόσα χρόνια αντιστέκεται στο ξεπούλημα των δασών, ολοκληρώνεται.
Η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ, σε ρόλο Κτηματομεσίτη, εκτός από τα δάση, βγάζει στο σφυρί Δασικά Φυτώρια, Δασοφυλάκια, Αποθήκες ακόμα και τα Δημόσια Εργοστάσια Δασικών Προϊόντων από όπου οι δασικές υπηρεσίες και οι δήμοι προμηθεύονται δωρεάν ξύλινες κατασκευές (πυροφυλάκια, κατασκευές για παιδικές χαρές και χώρους υπαίθριας αναψυχής κλπ). ΄
Για την Αυτόνομη Δημοκρατική Συνεργασία Δασολόγων, αυτό το ν/σ είναι το εργαλείο για ένα διαρκές έγκλημα κατά του περιβάλλοντος, των δασών και της κοινωνίας.
Καλούμε σε ανυποχώρητο αγώνα εναντίον αυτής της εγκληματικής πολιτικής, όλους τους συναδέλφους, όλον τον γεωτεχνικό κόσμο, τα πανεπιστημιακά και τα ερευνητικά ιδρύματα, όλες τις οικολογικές οργανώσεις, τις εθελοντικές ομάδες και τους φορείς που δραστηριοποιούνται στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, όλους τους επαγγελματίες στον χώρο της δασοπονίας και πρωτίστως και κυρίως όλη την κοινωνία.
ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΝΟΜΟΥ ΑΞΙΟΥ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ «ΔΑΣΟΣ»
ΠΑΡΑΓΡ. 3: Μετά την παρ. 2 του άρθρου 2 του ν. 998/1979 προστίθεται νέα παρ. 3, ως εξής: «3. Οι παραπάνω εκτάσεις θεωρούνται δημόσιες, εκτός αν υπάγονται σε μία από τις περιπτώσεις του άρθρου 10 του ν. 3208/2003».
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΙΟΝΙΑ ΝΗΣΙΑ. Επομένως πρέπει να συμπεριληφθεί η φράση «…εξαιρουμένων των Ιονίων Νήσων…»
ΠΑΡΑΓΡ. 4: Το άρθρο 3 του ν. 998/1979, όπως ισχύει, αντικαθίσταται ως εξής:»…2. Ως δάση και δασικές εκτάσεις νοούνται και οι οποιασδήποτε φύσεως ασκεπείς εκτάσεις (φρυγανώδεις ή χορτολιβαδικές εκτάσεις, βραχώδεις εξάρσεις και γενικά ακάλυπτοι χώροι) που περικλείονται, αντιστοίχως, από δάση και δασικές εκτάσεις,…»
ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΦΡΑΣΗΣ: «…που περικλείονται,…» ΜΕ ΤΗΝ ΦΡΑΣΗ:»…που περικλείονται ή αποτελούν οργανική συνέχεια, αντίστοιχα, από δάση και δασικές εκτάσεις,…»
ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ 3: «Οι λωρίδες που καλύπτονται από δασική βλάστηση και αποτελούν δασοβιοκοινότητα, υπάγονται στις διατάξεις του παρόντος άρθρου.» ΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΟΡΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ. Η ΥΠΑΡΞΗ ΤΗΣ ΘΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΕΡΜΗΝΕΙΩΝ.
ΠΑΡΑΓΡ. 5: «α) Δημόσιες γαίες είναι οι εκτάσεις στις οποίες συγκροτούνται φυσικά οικοσυστήματα…» ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΟΡΟΥ «ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΓΑΙΕΣ» ΜΕ ΤΟΝ ΟΡΟ «ΕΘΝΙΚΕΣ ΓΑΙΕΣ».
«β) Στην κατηγορία των δημοσίων γαιών υπάγονται και οι βραχώδεις ή πετρώδεις εκτάσεις των πεδινών, λοφωδών και ανωμάλων εδαφών, οι βαλτώδεις εκτάσεις, τα ορεινά ρέματα που δεν φέρουν δασική βλάστηση, καθώς και οι μονίμως κατακλυζόμενες από γλυκά ή υφάλμυρα ύδατα, στις οποίες αναπτύσσεται ποώδης ή ξυλώδης βλάστηση που δεν προσδίδει δασική μορφή και δεν είναι δυνατή η γεωργική καλλιέργεια.» ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΦΡΑΣΗΣ: «…τα ορεινά ρέματα που δεν φέρουν δασική βλάστηση…»
ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΦΡΑΣΗΣ: «…και δεν είναι δυνατή η γεωργική καλλιέργεια» ΜΕ ΤΗ ΦΡΑΣΗ: «… και δεν είναι δυνατή η γεωργική καλλιέργεια με φυσικό τρόπο…»
«γ) Οι δημόσιες γαίες δεν κηρύσσονται αναδασωτέες σύμφωνα με την διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 37 του παρόντος νόμου…» ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΦΡΑΣΗΣ: » γ) Οι δημόσιες γαίες δεν κηρύσσονται αναδασωτέες, αλλά προστατευτέες προς διαφύλαξη του περιβαλλοντικού ισοζυγίου, σύμφωνα με την διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 37 του παρόντος νόμου…»
ΠΑΡΑΓΡ. 6: «Δεν υπάγονται οπωσδήποτε στις διατάξεις του παρόντος νόμου: …β) Οι εκτάσεις της παραγράφου 5α του παρόντος, που στη λήψη Α/Φ ετών 1945 ή εφόσον αυτές δεν είναι ευκρινείς του 1960, εμφανίζουν αγροτική μορφή» ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ ΩΣ ΕΞΗΣ: «β) Οι εκτάσεις της παραγράφου 5α του παρόντος, που στη λήψη Α/Φ ετών 1945 και μετέπειτα, εμφανίζουν διαχρονικά την ίδια μορφή».
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ…
Δάση και δασικές εκτάσεις:
Η Ελληνική Πολιτεία στην αδυναμία της να προστατεύσει την Δημόσια Περιουσία από τους καταπατητές, επινοεί νόμους που δεν συνάδουν με τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Επειδή δεν γνωρίζει την Δημόσια Περιουσία, βαπτίζει όλες τις μη αστικές εκτάσεις ως δάση ή δασικές (με το σχέδιο νόμου και Δημόσιες Γαίες) και συμπεριφέρεται επί δικαίων (νόμιμων ιδιοκτητών) και αδίκων (καταπατητών) με το ίδιο τρόπο που εκτίθεται στην συνέχεια και παρατηρήστε την οδύσσεια των δύσμοιρων ιδιοκτητών:
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΥ ΜΙΑΣ ΜΗ ΑΣΤΙΚΗΣ ΕΚΤΑΣΗΣ
Πρώτο στάδιο. Ο πολίτης αιτείται το χαρακτηρισμό μιας έκτασης σύμφωνα με το άρ. 14 του Ν.998/79, για αξιοποίηση της περιουσίας του. Συνυποβάλει με την αίτηση του, τους τίτλους και το τοπογραφικό διάγραμμα του αγροκτήματος.
Δεύτερο στάδιο. Το Δασαρχείο βλέποντας ότι η έκταση δεν είναι εποικιστικής προέλευσης, την «βαφτίζει» αμέσως ως δασική των παραγράφων 1,2,3,4 και 5 του άρ. 3 του Ν.998/1979, και απαιτεί πάντα από τον αιτούντα πολίτη το βάρος της αποδείξεως της κυριότητας του κτήματός του, σύμφωνα με το άρθρο 62 του ιδίου ως άνω νόμου.
Τρίτο στάδιο. Ο πολίτης οφείλει να παρουσιάσει επιπρόσθετα και άμεσα στο Δασαρχείο, εκτός από τον τίτλο του και τους τίτλους των δικαιοπαρόχων του, που θα ανατρέχουν έως και το Οθωμανικό Κτηματολόγιο!
Τέταρτο στάδιο. Ο πολίτης ψάχνει προφανώς στο υποθηκοφυλακείο το μίτο της Αριάδνης. Είναι δεδομένο, σχεδόν πάντα, ότι ο πολίτης αδυνατεί να παρουσιάσει τίτλο (ταπί) της Οθωμανικής περιόδου, διότι το υποθηκοφυλακείο καταστράφηκε αποδεδειγμένα με τα πολεμικά γεγονότα. Το Ελλ. Κράτος όμως του ζητάει το αδύνατον. (Πώς θα μπορούσε άλλωστε ο πολίτης να βρει «το Οθωμανικό ταπί» έναν αιώνα μετά, αφού δεν μπορεί να το κάνει το ίδιο το Κράτος;)
Πέμτο στάδιο. Προσφυγή του Κράτους (Δασαρχείο) στην Εισαγγελεία Πρωτοδικών για εφαρμογή της διατάξεως του άρθρου 22 του Α.Ν.1539/1938 ΄΄περί προστασίας Δημοσίων κτημάτων΄΄, για ΄΄ρύθμιση διακατοχής΄΄ του αγροκτήματος. Ελλείψει ΄΄ταπίου΄΄ ο Εισαγγελέας απαγορεύει κάθε διακατοχική πράξη στο πολίτη μέχρι της επιλύσεως της διαφοράς από τα πολιτικά δικαστήρια. Συνήθως ακολουθεί και έφεση στην Εισαγγελία Εφετών εκ μέρους του Δημοσίου είτε του πολίτη, σύμφωνα με το νόμο.
Έκτο στάδιο. Παράλληλα με την παραπάνω προσφυγή στην Εισαγγελία, το Δασαρχείο εκδίδει εναντίον του πολίτη και Πρωτόκολλο Διοικητικής Αποβολής από το αγρόκτημα. Ο πολίτης έχει τη δυνατότητα ανακοπής σε πρώτο και δεύτερο βαθμό. Συνήθως τα δικαστήρια δικαιώνουν το Ελληνικό Δημόσιο, αλλά και εάν συμβεί το αντίθετο (δικαίωση του ιδιώτη) η διαδικασία προχωράει στο επόμενο στάδιο.
Έβδομο στάδιο. Υποβάλλεται (συγχρόνως) από το Ελλ. Δημόσιο (Δασαρχείο) εναντίον του πολίτη, και ποινική δίωξη για καταπάτηση Δημόσιας δασικής έκτασης (κακουργιματική πράξη).
Όγδοο στάδιο. Εάν το πρωτόκολλο Δ/κής Αποβολής δεν ευδοκιμήσει για το Δημόσιο (σε πρώτο και δεύτερο βαθμό), τότε υποβάλλεται εναντίον του πολίτη διεκδικητική αγωγή για το αγρόκτημά το, στα Πολιτικά Δικαστήρια όλων των βαθμίδων (Πρωτοδικείο, Εφετείο, Α.Π.).
Ένατο στάδιο. Εάν η Δικαιοσύνη αποφανθεί (τελεσίδικα και αμετάκλητα) υπέρ του πολίτη, τότε το Δασαρχείο αποστέλλει στον πολίτη έγγραφο με το οποίο του αναφέρει ότι το Ελλ. Δημόσιο είναι συνιδιοκτήτης εξ αδιαιρέτου κατά το 1/5 σύμφωνα με το άρθρο 34 του ΝΔ 86/1969.
Δέκατο στάδιο. Ο πολίτης διαμαρτύρεται εγγράφως στην Κεντρική Διοίκηση (ΥΠΕΚΑ), ότι το Ελλ. Δημόσιο (Δασαρχείο) δεν συμμορφώνεται με την αμετάκλητη απόφαση της Δικαιοσύνης.
Ενδέκατο στάδιο. Απάντηση του ΥΠΕΚΑ προς τον πολίτη με κοινοποίηση στο Ελλ. Δημόσιο (Δασαρχείο) που διευκρινίζει αναλυτικά την αμετάκλητη Δικαστική Απόφαση από την οποία προκύπτει ότι η κυριότητα του ακινήτου είναι ιδιωτική (στο 100%).
Δωδέκατο στάδιο. Κατά τη σύνταξη του Εθνικού Κτηματολογίου της περιοχής, το Ελλ. Δημόσιο (Δασαρχείο) παρά ταύτα, υποβάλει δήλωση ιδιοκτησίας ως συνιδιοκτήτης κατά το 1/5 εξ αδιαιρέτου του αγροκτήματος, παράλληλα με τον πολίτη.
Το Γραφείο Κτηματογράφησης καταχωρεί το αγρόκτημα στον ιδιώτη πολίτη (στο 100%) και όχι στο Ελλ. Δημόσιο.
Δέκατο τρίτο στάδιο. Ένσταση του Ελλ. Δημοσίου (Δασαρχείο) στην Επιτροπή Ενστάσεων του άρθρου 7 του Ν.2664/1998 όπως ισχύει, για την μη καταχώρηση του αγροκτήματος στον πολίτη αλλά στο Ελλ. Δημόσιο (σύμφωνα με την ένσταση του).
Δέκατο τέταρτο στάδιο. Η Επιτροπή Ενστάσεων αποφασίζει ότι το αγρόκτημα ανήκει στον ιδιώτη πολίτη και όχι στο Ελλ. Δημόσιο και συνεπώς το αγρόκτημα καταχωρείται στον τελικό κτηματολογικό πίνακα υπέρ του ιδιώτη. Το Ελλ. Δημόσιο έχει τη δυνατότητα να προσφύγει στην δικαιοσύνη (εκ νέου) παρότι η υπόθεση εξαντλήθηκε από την Δικαιοσύνη (αμετάκλητα).
Σημείωση: Το παράδειγμα είναι πραγματικό, ένα από τα πολλά που συνέβησαν (εξακολουθούν να συμβαίνουν και σήμερα) σε Νομό της Ηπείρου. Αυτή η διαδικασία διήρκησε (29) ολόκληρα χρόνια! ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΥΤΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ στη χώρα μας.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η παραπάνω διαδικασία για τα εδάφη των ΄΄Νέων Χωρών΄΄ είναι ο κανόνας, που έχει βεβαίως και επιπρόσθετες συνέπειες όπως:
• Ταλαιπωρία του πολίτη για μια περίπου τριακονταετία (μια ολόκληρη γενιά) με απίθανη οικονομική επιβάρυνσή του για τη δικαστική διαδικασία.
• Εγκατάλειψη της απαιτούμενης διαδικασίας από τον πολίτη, με αποτέλεσμα το κτήμα του να καταλήγει στο Ελλ. Δημόσιο.
• Προσπάθεια εξευτελισμού του πολίτη (από το Κράτος) στην κοινωνία που ζει, στην αδυναμία του να προσκομίσει στη δασική υπηρεσία όλα τα «απαραίτητα» στοιχεία της ιδιοκτησίας του «παίρνοντας τη ρετσινιά» ως καταπατητή Δημόσιας Περιουσίας!
• Η Δημόσια διοίκηση παρουσιάζεται ως «Κρατική Εξουσία» και όχι ως κρατικός λειτουργός.
• Η δικαιοσύνη επιφορτίζεται πάρα πολύ χρόνο (τριακονταετία τουλάχιστον) χωρίς λόγο.
• Ανυπαρξία ανάπτυξης, ανεργία, φτώχια και μετανάστευση.
Η πολιτεία οφείλει με σοβαρά νομικά εργαλεία:
• Να κυνηγήσει ανηλεώς τους καταπατητές των δημοσίων είτε αυτά είναι δάση και δασικές εκτάσεις είτε όχι.
• Να απελευθερώσει τις αποδεδειγμένα ιδιωτικές (άρ. 10 του Ν.3208/2003) μη αστικές εκτάσεις εκτός από τα δάση, οι οποίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν σύμφωνα με τα χωροταξικά σχέδια της κάθε περιοχής (ΓΠΣ, Περιφερειακά Χωροταξικά, Ειδικά Χωροταξικά και το Εθνικό Χωροταξικό) για μια αειφόρο ανάπτυξη.
Με αυτό τον τρόπο δεν θα υπάρξουν προβλήματα στην Πολιτεία, ούτε στους διοικούμενους πολίτες, θα απομονωθούν οι διαπλεκόμενοι και θα υπάρξει ανάπτυξη που τόσο έχει ανάγκη η χώρα. Κατά συνέπεια είναι αναγκαίος ο διαχωρισμός των γαιών σε δημόσιες και ιδιωτικές με ξεχωριστή παράγραφο στο άρθρο 1 (Γενικές διατάξεις).