Εγκρίνουμε:
1. Τη Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (Σ.Μ.Π.Ε.) για το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τις Υδατοκαλλιέργειες, και τους όρους, περιορισμούς και κατευθύνσεις που προβλέπονται σ’ αυτή για την αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων που ενδεχόμενα θα προκύψουν από την εφαρμογή του Ειδικού Πλαισίου.
2. Το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τις Υδατοκαλλιέργειες, το κείμενο του οποίου ακολουθεί:
Στην Ελλάδα την εποχή της κρίσης αντί να κοιτάζουμε πως να φέρουμε ανάπτυξη και να αφήσουμε τις Ελληνικές Επιχειρήσεις να πάνε μπροστά κάποιοι κηφύνες ανεπάγγελτοι, βρίσκουν θέματα να ασχοληθούν,θέματα χωρίς υπόσταση,ψευδείς.Η Ελλάδα το μόνο που της έμεινε να εκμεταλευτεί είναι η Θάλασσα,ο τουρισμός.Οι εταιρείες Ιχθυοκαλλιέργειας είναι ο μόνος κλάδος που κάνει εξαγωγές αυτή τη στιγμή.Τα ιχθυοτροφεία το μόνο που κάνουν είναι να εκτρέφουν ψάρια στο φυσικό τους περιβάλλον,δίνοντας δουλειά σε χιλιάδες οικογένειες ανά την ελλάδα.ΘΕΛΩ ΑΠΛΑ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΩ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΑΠΛΑ ΕΝΑΣ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΨΑΡΙΑ ΔΕΝ ΖΕΙ ΣΕ ΜΟΛΥΣΜΕΝΑ ΝΕΡΑ.Ετσι λοιπόν μην φοβάστε κα ή κε απο κάθε σύλλογο προστασίας τάχα του περιβάλλοντος.Δεν είναι δυνατόν να πονάει κάποιος που κάνει διακοπές σε έναν τόπο περισσότερο από αυτόν που ζεί και εργάζεται σε αυτόν.Ας μην καλυπτόμαστε πίσω από μιά σφραγίδα συλλόγου προστασίας που μας δίνει άσυλο για βρούμε αντικείμενο να υπάρχουμε.
Οι μεγάλες εταιρείες Ναυτιλίας έχουν φύγει από την Ελλάδα, το ίδιο και οι μεγάλες βιομηχανίες.ΟΧΙ ΘΑ ΚΑΘΟΝΤΑΝ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΝ ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ.
Πολεμήστε και τα ιχθυοτροφεία και μετά βάλτε λουκέτο σε όλη την χώρα
Ε, δεν θα έχει μείνει και τίποτα άλλο,και αυτοί οι έχοντες τα εξοχικά θα απλώνουν την αρίδα τους άνετα.
Η ΒΟΗΘΟΣ ΛΟΓΙΣΤΟΥ.
α)ΑΠΟ ΤΟ 1990 ΒΟΥΤΑΩ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΩ ΤΑ ΚΟΥΒΙΑ ΣΤΑ ΙΧΘΥΟΤΡΟΦΕΙΑ
ΣΠΥΡΑΚΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΒΓΑΛΕΙ ΑΠΌ ΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΤΑ ΑΚΟΥΩ ΒΕΡΕΣΕ.
β)ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΠΙΑΝΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΨΑΡΑΚΙ
ΟΙ ΨΑΡΑΔΕΣ.
ΠΡΟΣ ΥΠΕΚΑ Δημόσια Διαβούλευση
Πως είναι δυνατόν η δημόσια διαβούλευση να είναι αντικειμενική
όταν ένα άτομο μπορεί να απαντάει-σχολιάζει με χίλια ονόματα και
χίλιες ιδιότητες
Παράδειγμα
Οποια πέτρα καί να σηκώσεις η ΝΑΝΑ είναι από κάτω.
ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ-ΑΠΑΝΤΑΕΙ
ΩΣ
Α)Περιβαντολογικός Σύλλογος Αγίου Ιωάννη Θεολόγου
Β)Αλιευτικός Σύλλογος Αγίου Ιωάννη Θεολόγου
Γ)Νανά Τζούμα
Δ)Νανά Κακαβούλη
Ε)Ιωσήφ Κακαβούλης
με τις ιδιότητες
α)Περιβαντολόγου
β)Δημοσιογράφου
γ)δασολόγου
ε)Ιχθυοπαθολόγου
στ)Επιθεωρητή Εργασίας
ζ)Ωκεανολόγου
η)Δημόσιου Κατήγορου
θ)Πολεοδόμου
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
Α)Εάν ο σύζυγός της δεν είχε αμοιβές ηλεκτρονικού Ν.Α.Σ.Α
από τήν ΕΡΤ
Β)Εάν δε χρησιμοποιούσε τα γραφεία της ΕΡΤ για να στέλνει
ΦΑΞ.
Γ)Εάν ο Ελληνας φορολογούμενος δεν επιβαρυνόταν το κόστος
κατασκευής του ΟΣΜΑΕΣ.
θα αναγκαζόταν η κα ΝΑΝΑ να δουλέψει και αυτή στήν Παραγωγή
ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΕΣ ΤΗΣ να μας έχει κανει ως κράτος
ΖΗΤΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.
Υ.Γ.
Ας απαντήσει κάποιος ειδικός τί επιτέλους επιβαρύνει περισσότερο
το περιβάλλον
ΕΝΑΣ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΟΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ
με βόθρους σε ασβεστολιθικά πετρώματα
με πισίνες γεμάτες χλώρια,
με αφρικάνικα γκαζόν
με πέτρες από την Αλβανία (εάν μαζευτούν από τα χωράφια θα μας
καταγγείλει η Νανά)
με καταστροφή της ιχθυοπανίδας
με καταστροφή της βιοποικιλότητας
με μόλυνση της εργατικής συνείδησης ,
με κυριαρχούσα ιδεολογία όποιος εργάζεται είναι βλάκας
τέλος κυρία Νανά
ΦΩΝΑΖΕΙ Ο ΚΛΕΦΤΗΣ ΝΑ ΦΥΓΕΙ Ο ΝΟΙΚΟΚΥΡΗΣ
Προς Αλιευτικό Σύλλογο Αγιου Ιωάννη Θεολόγου Μαλεσσίνας
Συγχαρητήρια για την Πρόσληψη Της νέας Επιτηδευμένης
γραμματέας σας .
ΠΡΟΣΟΝΤΑ
α) 20 χρόνια γραμματέας του Αλλου σας συλλόγου
(Ο Καντάφι είναι)
β) 20 χρόνια γραμματέας με μισοπεθαμένους Προέδρους
γ) 20 χρόνια σύζυγος Ηλεκτρονικού ΕΡΤ με αμοιβές ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ
Ν.Α.Σ.Α
δ) 20 χρόνια διαφημίστριας του Χωρίου σας -Χωριό ΧΑΒΟΥΖΑ
ε) 20 χρόνια Ασυλίας ΛΌΓΩ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
στ) 20 χρόνια ιδιοκτήτρια ενός συλλόγου πού εκβιάζει τους πάντες
ε) Ευτυχώς πού ανάδειξε μνημείο τη Σκάλα στό Γαιδουρονήσι και
σας φέρνει Τουρίστες
Συγχαρητήρια πού από Σύλλογος Ψαράδων πού πρέπει να καυχιόσαστε
γι’ αυτό, γίνατε παρατρεχάμμενοι και […] της κας γραμματέος.
Σε 12 εκατομμύρια τόνους ανέρχεται η ετήσια κατανάλωση ψαριών στην ΕΕ που είναι κατά 2 εκ. τ. μεγαλύτερη από την αλιευτική της ικανότητα και καλύπτεται με εισαγωγές. Το μεγάλο αυτό έλλειμμα της αγοράς και τα χρηματικά οφέλη που μπορεί να προέλθουν μπορεί κατά ένα μέρος να κερδηθούν από την Ελλάδα με τις υδατοκαλλιέργειες αφού διαθέτει τη σχετική τεχνογνωσία, ιδανικές, θερμές φυσικές συνθήκες για την ανάπτυξη των θαλασσινών ψαριών και 15.000 χιλιόμετρα ακτών, σημαντικά πλεονεκτήματα σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη Ευρωπαϊκή χώρα. Οι προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπίσει ο τομέας της υδατοκαλλιέργειας στην Ελλάδα προκειμένου να επωφεληθεί από την τεράστια Ευρωπαϊκή αγορά είναι πολυάριθμα και συνοψίζονται (α) στην εξεύρεση ισορροπίας με τον τουρισμό και τα οικονομικά ενδιαφέροντα άλλων χρηστών της θάλασσας, (β) περιορισμένη πρόσβαση σε χώρους κατάλληλους για την ανάπτυξη των υ/κ και, (γ) περίπλοκο νομικό και διοικητικό καθεστώς αδειοδότησης.
Σε πολλά μέρη του κόσμου ο χωροταξικός σχεδιασμός είναι ένα ουσιαστικό εργαλείο για τη διαχείριση της ανάπτυξης και χρήσης της «γης» και χρησιμοποιείται ως ένα κεντρικό στοιχείο της οικονομικής ανάπτυξης και περιβαλλοντικού σχεδιασμού. Κύριος σκοπός του συστήματος σχεδιασμού στην ξηρά ή τη θάλασσα είναι η ρύθμιση της ανάπτυξης και της χρήσης της «γης» προς το δημόσιο συμφέρον. Η παραδοσιακή προσέγγιση της λήψης των αποφάσεων αδειοδότησης ενός έργου, μεμονωμένα ανά έργο και κατά περίπτωση, έχει αντικατασταθεί διεθνώς από μια διαδικασία σχεδιασμού που καθορίζει ένα “όραμα” ανάπτυξης για τη χρήση ορισμένων περιοχών.
Αυτή η προσέγγιση για τη λήψη αποφάσεων έχει γίνει η αρχή του χωροταξικού σχεδιασμού χρήσεων «γης» που επιχειρείται και από την παρούσα ΚΥΑ. Σε μια χώρα που η άναρχη οικιστική ανάπτυξη έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις (στις περισσότερες περιπτώσεις λόγω ακριβώς της απουσίας χωροταξικού σχεδιασμού) θα πρέπει να βρεθούν ad hoc χωροταξικές λύσεις που να συμβιβάζουν τις αντιτιθέμενες θέσεις κατά τον καλλίτερο δυνατό τρόπο. Και μπορούν πιστεύω να βρεθούν τέτοιες λύσεις που να οδηγούν σε μια win-win situation, εξυπηρετώντας τόσο τους υδατοκαλλιεργητές όσο και τους αντιτιθέμενους στις υ/κ. Από την αντιπαράθεση που εξελίσσεται στην παρούσα ιστοσελίδα χρειαζόμαστε δυο «νικητές» ή αν θέλετε, δυο «λιγότερο χαμένους» και αυτό επιχειρείται στις παρακάτω γραμμές.
Για την Ελλάδα ειδικός στόχος του χωροταξικού σχεδιασμού πρέπει να είναι η διατήρηση των υψηλών ποιοτικών χαρακτηριστικών όλων ανεξαιρέτως των τουριστικών μας ακτών, με σεβασμό στο δικαίωμα του κόσμου να απολαμβάνει ένα καλό ποιοτικό επίπεδο θαλασσίου περιβάλλοντος. Η Ελλάδα σε αντίθεση με αυτό που μπορεί να συμβαίνει π.χ στην επίσης ιχθυοκαλλιεργητικά ανεπτυγμένη Νορβηγία ή Μεγ. Βρεττανία, διαθέτει ένα παραδοσιακά αναπτυγμένο παραθαλάσσιο τουρισμό και θα ήταν αυτονόητο ότι στόχος οποιασδήποτε ανεπτυγμένης κοινωνίας που διαθέτει τον πλούτο του αιγιαλού που έχουμε, να προσπαθεί να τον διατηρήσει και να τον αναπτύξει ακόμη περισσότερο.
Δεν χρειάζεται να ανατρέξουμε σε πολύπλοκα κριτήρια ποιότητας θαλ. νερών, όπως αυτό της φέρουσας ικανότητας που (παρεμπιπτόντως) διασφαλίζει την ισορροπία του οικοσυστήματος και πολύ λίγο την ποιότητα του περιβάλλοντος όπως την αντιλαμβάνονται οι λουόμενοι και οι τουρίστες. Θα πρέπει όλοι να αποδεχθούμε ότι η ποιότητα των νερών μετράται με την διαφάνεια, την ποσότητα αιωρούμενων σωματιδίων, το διαλυμένο οξυγόνο στην επιφάνεια της θάλασσας και στο βυθό, τον αριθμό κολοβακτηριδίων κλπ και βάσει αυτών των κριτηρίων να καθορίσουμε τα επιτρεπτά τους όρια στις ακτές των λουομένων. Με άλλα λόγια πρέπει να συμφωνήσουμε σε κάποια αυστηρά όρια παραμέτρων ποιότητας νερών, έτσι όπως τα αντιλαμβάνεται και ο πιο «κακόπιστοςς» λουόμενος όταν αναφέρεται σε θολούρα, βούρκο, γλίτσα κλπ, για να μπορέσουμε να βγούμε από τις ατέρμονες αντεκδικήσεις. Η ΚΥΑ αφήνει το σημείο αυτό ανοικτό και δεν προσδιορίζει τα ποιοτικά κριτήρια που πρέπει να τηρούνται από τις ιχθυοτροφικές μονάδες με επιπλέοντα κλουβιά στη θάλασσα και όχι μόνο.
Αν καθορίσουμε τις επιτρεπτές ποιοτικές παραμέτρους σε απόσταση 200 μέτρων από τις παραλίες «κλειστών» κόλπων (όπως αυτοί ορίζονται στο Άρθρο 3) δεν θα είναι δύσκολο να βρούμε αν οι καταγγελίες στην περιοχή Θεολόγου, Αταλάντης κλπ είναι βάσιμες ή όχι. Υποχρέωση του ιχθυοκαλλιεργητή στην περίπτωση που αποδεδειγμένα ρυπαίνει θα είναι να αποσύρει την μονάδα του σε «ικανή» απόσταση από την ακτή, ώστε να σταματήσει η ρύπανση των ακτών. Αν η «ικανή» απόσταση βρίσκεται σε απόσταση 1 ή 5 χλμ από τις ακτές, σε βάθη 50 μ. ή στα όρια της απότομης κατωφέρειας της υφαλοκρηπίδας θα πρέπει ο ίδιος να αποδείξει με σχετικές μελέτες που θα ελέγχονται από το Κράτος, αλλά και τους άλλους χρήστες της θάλασσας..
Βέβαια κανένας ιχθυοκαλλιεργητής δεν θα μπορούσε να υποστεί μια σημαντική οικονομική επιβάρυνση για τη μετακίνηση των ιχθυοκλωβών του χωρίς κάποια κίνητρα. Οικονομικά κίνητρα στην παραγόμενη ποσότητα ψαριών αποκλείονται από τους κανονισμούς της ΕΕ, αλλά για περιβαλλοντικούς, τουριστικούς και άλλους λόγους βιωσιμότητας κλπ θα μπορούσαν να υιοθετηθούν (και διαπραγματευθούν με την Ευρ. Κοινότητα) κίνητρα για την οριστική ή προσωρινή (εποχιακή) απόσυρση των μονάδων σε βάθη ή περιοχές που κατά αρχάς, μπορούν να θεωρηθούν ότι δεν ρυπαίνουν. Η προσωρινή απόσυρση των μονάδων μπορεί να γίνει υποχρεωτική σε κλειστές περιοχές κατά την καλοκαιρινή περίοδο (τέλος Μαρτίου – αρχές Σεπτεμβρίου), που αφενός αυτό συμπίπτει με την κολυμβητική περίοδος στην Ελλάδα και αφετέρου είναι η λιγότερο θυελλώδης περίοδος του έτους και άρα με τα λιγότερα ρίσκα για τους ιχθυοκαλλιεργητές.
Η υδρανάπαυση (fallowing) σε «ικανή» απόσταση, μακριά από τις ακτές, για μια σημαντική περίοδο του έτους θα εξαλείψει τη ρύπανση των ακτών την παραθεριστική περίοδο του έτους και θα επιτρέψει την ανενόχλητη ανάπτυξη των υ/κ σε ΠΑΥ και νέες χωροθετούμενες περιοχές. Ας σημειωθεί ότι τα 3/4 των καταναλισκόμενων ποσοτήτων τροφής γίνεται την ανοιξιάτικη-καλοκαιρινή περίοδο (εξ ου και η σχετική ρύπανση), και είναι η περίοδος κατά την οποία επιζητούνται από τους ιχθ/κ οι καλλίτερες σχετικά φυσικοχημικές συνθήκες των ανοικτών νερών. Με άλλα λόγια προτείνεται μια win-win situation που έχει κόστος για τους ιχθ/κ αλλά εξυπηρετεί όλους.
Για να εφαρμοσθεί σωστά η προσωρινή και οριστική απόσυρση των υ/κ μονάδων η σχετική νομοθεσία και διοικητική διαδικασία θα πρέπει να είναι απλή και σαφής για να μη βρεθούμε προ του φαινομένου οι ιχθ/κ να επεκτείνουν τις μονάδες τους σε δυο ή περισσοτερες θέσεις. Ακόμα και στις εξαιρέσεις πρέπει να είναι απλές στην εφαρμογή τους (π.χ. σε περιπτώσεις επίσημης πρόγνωσης ισχυρών ανέμων ή για καθορισμένο αριθμό κλωβών γόνου θα μπορούσε να επιτρέπεται η παραμονή κλωβών σε κλειστούς κόλπους κατά την καλοκαιρινή περίοδο για επακριβώς καθορισμένο χρόνο).
Εννοείται ότι για «ανοικτούς» κόλπους η υδρανάπαυση δεν θα είναι υποχρεωτική παρά μόνο για την διατήρηση των επιτρεπόμενων ορίων περιβαλλοντικών παραμέτρων στις παρακείμενες ακτές. Θα πρέπει επίσης να ορισθεί ότι υδρανάπαυση δεν νοείται παρά η μετακίνηση όλων των ιχθυοκλωβών σε απόσταση μεγαλύτερη του 1 χλμ από την προηγούμενη θέση τους και σε ικανή απόσταση ώστε να μην προκαλούν ρύπανση στις πλησιέστερες ακτές.
Ένα άλλο κίνητρο για την εγκατάσταση των μονάδων σε «ανοικτές» περιοχές θα πρέπει να είναι η αυξημένη χρηματοδότηση για μονάδες που χρησιμοποιούν εξοπλισμούς ανοικτής θαλάσσης ή χερσαίες εγκαταστάσεις ανοικτού ή κλειστού κυκλώματος εκτροφής (που κατά τεκμήριο δεν ρυπαίνουν). Επιπλέον, η χωροθέτηση χερσαίων εκτάσεων σε «ανοικτές» περιοχές για την εγκατάσταση χερσαίων μονάδων ή συνοδών κατασκευών για τις πλωτές μονάδες θα δώσει ώθηση στην ανάπτυξη νέων τεχνολογιών, ενώ η παροχή από το κράτος χωροθετημένων χερσαίων εκτάσεων κατά το πρότυπο των βιομηχανικών ή τεχνολογικών πάρκων θα είναι ένα ισχυρό κίνητρο για την ανάπτυξη της ιχθυοκαλλιέργειας και την οικονομική ανάπτυξη των περιοχών αυτών. Σε μια τέτοια περίπτωση ο χωροταξικός σχεδιασμός για «ανοικτές» περιοχές θα πρέπει να περιλαμβάνει όλες τις βαθμίδες του σχεδιασμού χρήσεων γης όπως την πολεοδομία, χωροταξία της παρακείμενης γης, τα εθνικά χωροταξικά σχέδια μεταφορών, ενέργειας κλπ και θα καταστήσει τις υδ/κ πραγματικό αναπτυξιακό πόλο και πλούτο για τις περιοχές.
Για την αδειοδότηση ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός θα καθιερώσει με ένα ανοικτό και προγραμματισμένο τρόπο την ορθολογική οργάνωση της χρήσης του θαλάσσιου χώρου και των αλληλεπιδράσεων μεταξύ των χρήσεων της, θα ισορροπήσει τις απαιτήσεις για ανάπτυξη με την ανάγκη προστασίας του περιβάλλοντος και την επίτευξη των κοινωνικών και οικονομικών στόχων της Κυβέρνησης. Ένα συμφωνημένο μεταξύ όλων των ενδιαφερομένων σχέδιο θα παρέχει μια σταθερή αναφορά για την ορθολογική και αδιαφιλονίκητη έγκριση ή απόρριψη των αιτήσεων αδειοδότησης και θα επιτρέπει στους χρήστες της θάλασσας να παίρνουν τις μελλοντικές τους αποφάσεις με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στο Κράτος, σιγουριά και πλήρη γνώση των επενδυτικών όρων.
Η έγκριση των περιβαλλοντικών όρων πρέπει να βασίζεται επί της αρχής “πρώτα αδειοδοτώ και μετά ελέγχω”, να εκδίδεται εκ προοιμίου με την άδεια εγκατάστασης μιας μονάδας βάσει των υφισταμένων εθνικών και κοινοτικών διατάξεων ή και των μέχρι τότε εμπειριών του ΥΠΕΚΑ, άλλων Υπουργείων, ερευνητικών φορέων κλπ. Με την αδειοδότηση ο ενδιαφερόμενος έχει την υποχρέωση, με δική του ευθύνη, να εφαρμόσει τους περιβαλλοντικούς όρους κατά τον καλλίτερο δυνατό τρόπο. Για τον σκοπό αυτό υποχρεούται να προσλαμβάνει «Πιστοποιημένους» συμβούλους που αναλαμβάνουν να παρακολουθούν και καταγράφουν την εξέλιξη της υφιστάμενης κατάστασης (χαρτογράφηση του βυθού, monitoring των περιβαλλοντικών παραμέτρων, αλλαγές στο οικοσύστημα, την Poseidonia, επιπτώσεις στους λουόμενους κλπ) και να εισηγούνται λύσεις σε ανακύπτοντα ζητήματα. Κάθε μονάδα υποβάλλει ένα progress report (PR) ετησίως υπογεγραμμένο από τον σύμβουλο. Το Κράτος διατηρεί το δικαίωμα να ελέγχει τοPR, την τήρηση των περιβαλλοντικών όρων, να εξετάζει τις καταγγελίες και να επιβάλλει τις σχετικές κυρώσεις.
Εν κατακλείδι, ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός (ΘΧΣ) είναι μια διαδικασία για την ανάλυση και την χωρική και χρονική κατανομή των ανθρώπινων δραστηριοτήτων σε θαλάσσιες περιοχές για την επίτευξη οικολογικών, οικονομικών και κοινωνικών στόχων. Ένας καλά εφαρμοζόμενος ΘΧΣ μπορεί να μείωση διαμάχες μεταξύ των χρηστών, να αυξήσει την διοικητική αποτελεσματικότητα, να διευκολύνει την ανάπτυξη αναδυόμενων κλάδων, όπως η αιολική ενέργεια και να βοηθήσει την υδατοκαλλιέργεια να προστατεύει τις οικολογικές διεργασίες και να υποστηρίζει τις άλλες δραστηριότητες όπως η αλιεία, το θαλάσσιο τουρισμό και την αναψυχή και τις πολιτιστικές χρήσεις των θαλασσών. Η εφαρμογή ενός ΘΧΣ πρέπει αξιολογείται σε τακτά χρονικά διαστήματα και για τον λόγο αυτό έχουν προταθεί διεθνώς αξιολογικά κριτήρια επιτυχίας ή αποτυχίας των ΘΧΣ και δείκτες προόδου και επιδόσεων που μπορούν να αποτυπώσουν αποτελεσματικά τις συντελούμενες διαδικασίες και περιλαμβάνουν:
(α) Περιβαλλοντικά συστατικά (αλλαγές στο χερσαίο περιβάλλον και στον πυρήνα προστατευμένων βιοτόπων, αλλαγές στο θαλάσσιο υπόστρωμα, και την αφθονία των πληθυσμών ψαριών, οστράκων, εισαγωγή εξωτικών οργανισμών κλπ),
(β) κοινωνικο-οικονομικά στοιχεία (οικονομική αξία της αλιείας, των υδ/κ, τουρισμού και δραστηριοτήτων αναψυχής, αξία της γης), και
(γ) θέματα διοικητικής φύσεως (π.χ. εκτάσεις που παραχωρήθηκαν μέσα σε ΠΑΥ ή μεμονωμένα, αριθμός προτάσεων που υποβλήθηκαν/εγκρίθηκαν σε προστατευόμενες περιοχές, επιστημονικές εργασίες που έγιναν, πρόστιμα που υποβλήθηκαν και μέτρα που πάρθηκαν κλπ)
Η έναρξη εφαρμογής του χωροταξικού σχεδιασμού πρέπει να συνοδεύεται με baseline studies ενώ η τακτική ανάλυση των συγκεντρούμενων στοιχείων βοηθά την Κυβέρνηση να προσδιορίζει το βαθμό επιτυχίας των διοικητικών μέτρων και κάθε ζήτημα που προκύπτει στην εφαρμογή του χ. σχεδιασμού ή ακόμη καινούργια περιβαλλοντικά, κοινωνικά ή οικονομικά θέματα.
——————————
Ακολουθεί μια επί μέρους παρατήρηση επί του προοιμίου (στα «Έχοντας υπόψη») και θα ακολουθήσουν και άλλες κατ’ άρθρο παρατηρήσεις:
#26. Να προστεθούν στη πρώτη γραμμή οι λέξεις που υπογραμμίζονται: Η εκτροφή ψαριών γλυκού και θαλασσινού νερού σε κλειστά και ανοικτά κυκλώματα …
Εχουμε κουραστεί να το λέμε
Τα αποσπάσματα των μελετών που καταθετουμε εδώ μεσα οι οποίες αφορούν τη θαλασσια ρύπανση που προκαλείται από τα ιχθυοτροφεία, ανήκουν σε Καθηγητές, Διδάσκοντες, Πρυτάνεις και Προέδρους των Διοικουσών Επιτροπών των Ελληνικών Πανεπιστημίων , μελών Επιστημονικών Επιτροπών ,Εθνικών Ιδρυμάτων, Δικτύου Ερευνητών Διαχείρισης Περιβάλλοντος , επιστήμονες βραβευμένους από την Ακαδημία Αθηνών για τη δράση τους στον τομέα της Προστασίας του Περιβάλλοντος, τα μεταφέρουμε μάλιστα με τα ονόματα τους και την ιδιότητά τους, και ουδείς σοβαρός και υπευθυνος επιστήμονας τις αμφισβητεί.
Τις αμφισβητούν και μας υβρίζουν ,οχι μονο εμας που ζησαμε την υποβαθμιση και τη βρωμιά των 11 ιχθυοτροφικών μοναδων 20 ολοκληρα χρόνια στον Κόλπο Θεολόγου -Αταλάντης-Λιβανατών αλλά και αυτούς που εναντιώνονται στη μάστιγα των ιχθυοτροφείων, όσοι προσπαθούν με νυχια και με δοντια να σώσουν μια από τις πολλές έμμισθες θεσούλες που κατέχουν σε διαφορες εταιρίες του κλάδου των ιχθυοκαλλιεργειών σύμβουλοι, διευθυντές, υποδιευθυντές, προιστάμενοι, μελη επιτροπών, τεχνικοί υποστήριξης, παρατρεχάμενοι και διαπλεκόμενοι που όποια πετρα κι αν σηκώσουμε τους βρίσκουμε από κατω.
Ειναι φυσικό λοιπον να φανατίζονται σε σημείο παραληρήματος.
http://theologos-env.blogspot.com
Μετά από επισκέψεις στό Ιχθυοτροφείο του Θείου μου
διαπίστωσα ότι ανάμεσα στα κλουβιά υπήρχαν
κακάλια ,κεφαλόπουλα,σπάροι σαβρίδια,σάλπες,δελφίνια
μύδια ,πεταλίδες,καβουράρια,κορμοράνοι,τσικνιάδες,
περιστασιακά δε καί μία φώκια.
Μήπως ρε φίλοι μου τα ιχθυοτρτοφεία λειτουργούν σαν
καταφύγια άγριων πληθυσμών,σε συγκριση με τον ελαιώνα
του πατέρα μου που δεν πετούσε ούτε σπουργίτι.
Ο Τουριστικός Οδηγός της ΦΙΛΑΝΔΙΑΣ (από αυτούς πού ζητιανεύουμε)
δηφήμιζε ΠΕΣΤΡΟΦΑ ΣΟΛΟΜΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ.
εμείς τί λέμε.
Προτάσεις
α)Τα ιχθυοτροφεία να γίνουν επισκέψιμα ώστε να λειτουργήσουν σαν
τουριστική Attraction.
β)Να ρίξετε καί λίγα χρήματα στην διαφήμηση και να τονιστεί ότι
Μεσογειακή Διατροφή χωρίς ψάρια δεν μπορεί να υπάρξει.
γ)Να τονιστεί ότι από τίς περισσότερες ανθρώπινες δραστηριότητες
έχει τι λιγότερη επίδραση στό περιβάλλον.
δ)Να τονιστεί ότι Συνολικά ο χώρος που καταλαμβάνουν τα ιχθυοτροφεία σε έκταση είναι μικρότερη από αυτή πού καταλαμβάνει το Αεροδρόμιο
Ελευθέριος Βενιζέλος
ε)Να τονίσουμε ότι αποτελεί την ΑΤΜΟΜΗΧΑΝΗ της χώρας μας
στ)Τώρα αυτοί πού διαμαρτήρωνται
είναι οι ίδοι αυτοί πού μας οδήγησαν στη χρεοκοπία
Συρφετός κρατικοδίαιτων καί εκβιαστών επιχειρήσεων
Τα ξύλινα τείχη ,έσωσαν την Αρχαία Ελλάδα από τούς Βαρβάρους
Τα πλαστικά τείχη ( ψάρια στά κλουβιά) σώζουν καί θα σώσουν
την Νέα Ελλάδα από νεοβάρβαρους (γιαλατζί περιβαντολλόγους,
Πρώτα Νανές ,καί μετά Τροικανούς.
Προς κ. Γιώργο Καϊκα
Αφού υποστηρίζετε ότι ο τουρισμός έχει αυξηθεί πολύ τα τελευταία χρόνια και ότι οι περισσότερες οικογένειες ζουν από αυτή τη δραστηριότητα, εσείς τότε γιατί κλείσατε την οικογενειακή σας επιχείρηση (Ταβέρνα) στο Νεώρειο που υπήρχε για τόσα πολλά χρόνια και ο πατέρας σας πήγε να εργαστεί ως υπάλληλος στην μητέρα του κ. […] ;; Τελίκα ο τουρισμός είναι κερδοφόρα δραστηριότητα ή οχι;;
Κύριε Ντόμαλη. Χωρίς να έχω τίποτε προσωπικό μαζί σας, αντί να βάζετε την κόρη σας να γραφεί τη γνώμη της στη διαβούλευση, θα ήθελα να μας λέγατε αν θα την πηγαίνατε για μπάνιο δίπλα από τα κλουβιά! Δε νομίζω! Και για να μην κάνουν μπάνιο τα δικά μας παιδιά δίπλα σε κλουβιά, φωνάζουμε:
ΟΧΙ Π.Ο.Α.Υ. ΣΤΟΝ ΠΟΡΟ
ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ
Η πρώτη οργανωμένη προσπάθεια από την πλευρά της πολιτείας για τον χωροταξικό σχεδιασμό ανάπτυξης των υδατοκαλλιεργειών αποτελεί από μόνη της μια ιδιαίτερα ενθαρρυντική είδηση. Μία προσπάθεια μάλιστα που βασίζεται σε εμπεριστατωμένες μελέτες και στοιχεία που προέρχονται από την παραγωγή. Ατέλειες φυσικά υπάρχουν και δεν θα μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετικά. Γι αυτό είμαστε όλοι εδώ, ώστε με συγκεκριμένες παρατηρήσεις και προτάσεις να εργαστούμε συλλογικά με στόχο τη βελτιστοποίηση του νομοσχεδίου.
Δυστυχώς όμως ο τρόπος διεξαγωγής της διαβούλευσης μέχρι σήμερα δεν φαίνεται να της επιτρέπει να είναι όσο γόνιμη αναμενόταν να είναι. Για μια ακόμα φορά μπροστά σε ένα κρίσιμο θέμα έχουμε χωριστεί σε δύο στρατόπεδα και οι περισσότερες από τις παρεμβάσεις αποσκοπούν στην ενίσχυση των οχυρώσεών μας, στη δημιουργία εντυπώσεων μέσω της όξυνσης και τελικά στην προετοιμασία για τη «μεγάλη μάχη» όπου ο ένας εκ των δύο θα πρέπει να υποστεί μια οδυνηρή και ταπεινωτική ήττα. Σε ένα εντελώς διαφορετικό ύφος θα ήθελα να απευθυνθώ προς τις δύο πλευρές ως ακολούθως:
Προς τους υπέρμαχους του κλάδου:
Αγαπητοί φίλοι, είναι κοινό μυστικό ότι στα χρόνια που πέρασαν η ιχθυοκαλλιέργεια δεν αναπτύχθηκε «αναίμακτα» όσον αφορά στην αλληλεπίδρασή της με το περιβάλλον. Αρχικά στον χώρο υπήρχαν επιχειρηματίες που δεν γνώριζαν το αντικείμενο, δεν σεβάστηκαν τη βιολογία και την ηθολογία των εκτρεφόμενων ιχθύων ούτε βέβαια τις περιβαλλοντικές ιδιαιτερότητες –σε στεριά και θάλασσα- ορισμένων περιοχών. Δημιουργήθηκαν αντιπαραθέσεις με τοπικούς φορείς και κοινότητες οι οποίες συχνά ήταν απόλυτα δικαιολογημένες. Σήμερα, ζούμε την ενηλικίωση του κλάδου διαθέτοντας τεχνογνωσία και εμπειρία που με κόπο αποκτήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια. Η προσπάθεια της κυβέρνησης για τον χωροταξικό σχεδιασμό του κλάδου πρέπει να αγκαλιαστεί από όλους μας και να συνδυαστεί με μια αλλαγή νοοτροπίας. Καλούμαστε να ανοιχτούμε, να επικοινωνήσουμε με τις μη κυβερνητικές οργανώσεις και τους τοπικούς φορείς. Να παρουσιάσουμε στοιχεία, να επισκεφθούμε σημερινές μονάδες μαζί τους και να αποδείξουμε ότι κατέχουμε το αντικείμενο. Να αποδείξουμε και να αποδεικνύουμε καθημερινά ότι η ιχθυοκαλλιέργεια σήμερα βασίζεται σε άρτια επιστημονική γνώση και παράγει ζωική πρωτεΐνη υψηλής βιολογικής αξίας χωρίς να υποβαθμίζει το περιβάλλον στο οποίο λαμβάνει χώρα. Αυτός φίλοι μου είναι ο δύσκολος αλλά και μόνος δρόμος ανάπτυξης του κλάδου και αρμονικής συνύπαρξης με τις λοιπές κοινωνικές ομάδες.
Προς τους πολέμιους του κλάδου:
Αγαπητοί φίλοι, όπως προανέφερα σε πολλές περιπτώσεις οι διαμαρτυρίες σας για δυσάρεστες εμπειρίες από την επαφή σας με την ιχθυοκαλλιέργεια δεν ήταν αναίτιες. Σήμερα όμως καλείστε κι εσείς από την πλευρά σας, να δείτε την πρόοδο που έχει συντελεστεί και τους ορίζοντες που ανοίγονται μπροστά μας. Στο παρελθόν είναι αλήθεια ότι άνθρωποι χάθηκαν από ηλεκτροπληξία, αυτό όμως δεν μας εμπόδισε να δημιουργήσουμε ένα σπουδαίο πολιτισμό που στηρίχθηκε στην ηλεκτρική ενέργεια. Επίσης υπήρξαν περιπτώσεις όπου ιερείς, δάσκαλοι και γιατροί διέπραξαν αποτρόπαια εγκλήματα. Αυτό δεν μας οδήγησε στο να κλείσουμε τις εκκλησίες, τα σχολεία και τα νοσοκομεία. Αντίθετα, σε τέτοιες περιπτώσεις αντιδράσαμε ως συντεταγμένες κοινωνίες, απομονώσαμε τους υπαίτιους και προχωρήσαμε μπροστά. Αυτό καλούμαστε να κάνουμε σήμερα. Να αγκαλιάσουμε την προσπάθεια της κυβέρνησης σχετικά με το χωροταξικό, να κάνουμε γόνιμες προτάσεις και να βάλουμε τα θεμέλια για την ανάπτυξη ενός κλάδου που μπορεί να αλλάξει την Ελλάδα. 15.000χλμ ακτογραμμής και 3.000 νησιά εγγυώνται ότι η ανάπτυξη αυτή μπορεί να γίνει αρμονικά τόσο με τον τουρισμό όσο και με άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες. Μπορεί να προσφέρει εργασία σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους σε όλα τα μήκη και πλάτη της πατρίδας μας. Δεν εννοώ μόνο τους εργάτες αλλά και κάθε είδους εξειδικευμένο επιστήμονα που μπορεί να έχει άμεση ή έμμεση σχέση με τον κλάδο. Είναι ανάγκη να εγκαταλείψουμε μορφές δογματισμού καθώς αύριο αν όχι εσείς, ίσως τα παιδιά σας βρουν την ευκαιρία να παραμείνουν στην όμορφη πατρίδα μας μετά τις σπουδές τους λόγω της ανάπτυξης που θα έχει επιτευχθεί στην ιχθυοκαλλιέργεια. Οι τοπικές κοινότητες που σήμερα προεδρεύετε σε λίγα χρόνια ίσως να έχουν αναβαθμισμένο ρόλο ύπαρξης λόγω των ανθρώπων που θα έχουν παραμείνει στην περιοχή ως εργαζόμενοι στην ιχθυοκαλλιέργεια. Το ισοζύγιο εισαγωγών-εξαγωγών αυτής της πολύπαθης χώρας μπορεί να διατηρηθεί σε αποδεκτά για την Ευρώπη επίπεδα λόγω της ιχθυοκαλλιέργειας. Άλλωστε αν δεν δώσετε στον εαυτό σας και στην πατρίδα την ευκαιρία να σκεφθείτε σήμερα διαφορετικά, κινδυνεύετε αύριο να χαρακτηριστείτε γραφικοί. Σκεφθείτε την κλονισμένη αυτοπεποίθηση ενός Ιταλού που πριν χρόνια αντιδρούσε στην παραγωγή Παρμεζάνας. Ενός Σκοτσέζου που θεωρούσε την εκτροφή σολομού ως απειλή. Ενός Γερμανού που «έβλεπε» κινδύνους στην ανάπτυξη της αυτοκινητοβιομηχανίας!!!
Προς όλους τους Έλληνες:
Αγαπητοί μου συμπατριώτες, τα τελευταία δύο χρόνια ακούσαμε πολλά. Από το «αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» έως την προσφάτως επικαλούμενη «επανεκκίνηση». Η αλήθεια είναι ότι δεν χρειάζεται να ξανά-ανακαλύψουμε την Αμερική. Ας το κάνουμε όπως οι Νορβηγοί. Πέντε εκατομμύρια άνθρωποι σε μια βραχώδη και άγονη χώρα όπου το μισό χρόνο είναι νύχτα, με συλλογικές προσπάθειες επένδυσαν στην ορθολογική εκμετάλευση των φυσικών πόρων της πατρίδας τους: την ξυλεία, την αλιεία- ιχθυοκαλλιέργεια και πρόσφατα το πετρέλαιο. Σήμερα είναι η πρώτη χώρα στην Ευρώπη στον τομέα των κοινωνικών παροχών!!!
Ελάτε λοιπόν να αξιοποιήσουμε τα αγαθά που δόθηκαν πλουσιοπάροχα σε αυτή τη γωνιά του πλανήτη, να δημιουργήσουμε προστιθέμενη αξία και προϋποθέσεις ευημερίας για τα παιδιά μας αλλά και για τις επόμενες γενιές. Αναφέρομαι στο Νερό και στο Ελληνικό Φώς. Η Θάλασσα και ο Ήλιος που ενέπνευσαν τον Ελύτη και μας χάρισαν ένα Νόμπελ, μπορούν να γίνουν το δόρυ στα χέρια των απογόνων του Περικλή και να βροντοφωνάξουν για τη χώρα μας στα γεράκια της Goldman Sachs και της Deutsche Bank: ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ η Ελλάδα!!!
Με εκτίμηση
Νίκος Παπαϊωάννου
Γεωπόνος Ζωοτέχνης
ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΠΙΑ ΣΤΟΝ ΒΙΑΣΜΟ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ. ΘΕΛΟΥΜΑ ΝΑ ΞΑΝΑΔΟΥΜΕ ΤΟΝ ΟΜΟΡΦΟ ΚΟΛΠΟ ΤΟΥ ΑΡΓΟΣΤΟΛΙΟΥ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΖΟΥΣΑΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΑΣ ΧΡΟΝΙΑ, ΚΑΘΑΡΟ ΚΑΙ ΔΙΑΦΑΝΟ, ΚΟΛΥΜΠΩΝΤΑΣ ΚΑΙ ΨΑΡΕΥΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΠΟΥ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΤΕΡΟΥΝΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ. ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ ΠΙΑ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΛΠΟ ΤΑ ΙΧΘΥΟΤΡΟΦΕΙΑ. ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΣΕΙ ΣΩΣΤΑ ΜΕ ΓΝΩΜΟΝΑ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ. ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΩΡΑΙΟΤΕΡΗ ΧΩΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΜΕ.
Με αφορμή το σχόλιο του Δρ. Β. Δημήτριου, μπορώ να κατανοήσω α)γιατί έγινε μια τέτοια μελέτη αποδεκτή β) γιατί δεν υπάρχει χωροταξικός σχεδιασμός, γ) γιατί δεν λύνονται τα προβλήματα του κλάδου, σε σχέση βέβαια με την αειφορική διαχείριση, απλά όλα κρύβονται κάτω από το χαλί.
Στην επιτροπή παραλαβής δεν θα έπρεπε να ήταν ένας χωροτάκτης, ένας ιχθυολόγος και ένας κτηνιάτρος;
Επίσης, βλέποντας τη ΣΜΠΕ και το χάρτη, διαπιστώνω ότι έγιναν από δύο διαφορετικές συμπράξεις. Τι σημαίνει αυτό; Η πρώτη μελέτη απορρίφθηκε; Εάν ναι για ποιούς λόγους; Πληρώσαμε το ίδιο πράγμα δύο φορές;
Και κάτι ακόμη
Πριν μερικές ημέρες η κόρη μου (Μαρία Ντόμαλη) σχολίασε στην διαβούλευση.
Της ζήτησα να το κάνει αφού έβλεπα σχόλια του τύπου μεγαλώνουμε παιδιά και όχι τσιπούρες κλπ.
Με έκπληξη βλέπω ότι έχει συγκεντρώσει έως σήμερα πάρα πολλές αρνητικές ψήφους το σχόλιο της!
Είναι ΝΤΡΟΠΗ μας κύριοι!
Τα παιδιά μας είναι το μέλλον μας και έχουμε υποχρέωση να τα σεβόμαστε να τα ακούμε και να τους παραδώσουμε ένα καλύτερο κόσμο. Αν βέβαια είμαστε άνθρωποι και όχι ζώα!
Διαβάζοντας τα σχόλια των διαφόρων συλλόγων αλλά και δημοτικών αρχόντων αλλά και μπαίνοντας και στην ουσία της διαβούλευσης έχω να παρατηρήσω τα ακόλουθα:
1) Είναι ξεκάθαρο ότι οι ιχθυοκαλλιέργειες (ι/κ) βοηθούν στον περιορισμό της καταστρεπτικής συνέπειας που έχει η υπεραλίευση. Και αυτό το κάνουν μειώνοντας τις ανάγκες για αλιεία, εμπλουτίζοντας τις θάλασσες με ψάρια και γόνο, τρέφοντας σε κάποιο βαθμό τα άγρια ψάρια και δημιουργώντας φυσικά πάρκα προστασίας του αγρίου πληθυσμού (γύρω από τις μονάδες) όπου δεν επιτρέπεται η αλιεία. Επίσης η παρουσία των μονάδων ι/κ σε απομονωμένες περιοχές εμπόδισε την παράνομη αλιεία πχ με εκρηκτικά. Δεν αντιλαμβάνομαι συνεπώς τις αντιδράσεις ελάχιστων επαγγελματικών φορέων αλιείας αφού οι ι/κ συμβάλλουν στην προστασία και αύξηση των αγρίων ιχθυοαποθεμάτων αναγκαία προϋπόθεση επιβίωσης του κλάδου τους.
2) Οι τουριστικοί και οικιστικοί σύλλογοι αντιδρούν επίσης άδικα. Μεγάλο μέρος των περιοχών που σήμερα υπάρχει αντίδραση πριν να εγκατασταθούν μονάδες ήταν εγκαταλειμμένες περιοχές χωρίς καμιά οδική πρόσβαση. Οι οικιστές χρησιμοποίησαν τους δρόμους, που έφτιαξαν οι ιχθυοτρόφοι, για να κάνουν τα σπίτια τους και σήμερα διαμαρτύρονται για τις ιχθυοκαλλιέργειες που προϋπήρχαν! Επίσης δεν βλέπουν τις θετικές συνέργειες που μπορεί να ή έχει ο τουρισμός από την ι/κ.
3) Οι δήμοι αντιδρούν και ξεσηκώνουν τους κατοίκους σκεφτόμενοι μόνο κοντόφθαλμα και επιπόλαια. Είναι σίγουρο ότι όποιον και να ρωτήσεις «θέλεις μια ι/κ κοντά στο σπίτι σου?» θα απαντήσει φυσικά όχι. Είναι όμως αυτή η λογική που σε μεγάλο βαθμό κατέστρεψε κάθε παραγωγική δραστηριότητα της πατρίδας μας με τα γνωστά αποτελέσματα που σήμερα όλοι βιώνουμε. Γιατί κύριοι άρχοντες των δήμων δεν ζητάτε από τις τοπικές ι/κ βοήθεια? Π.χ. να υποστηρίξουν τον ντόπιο πληθυσμό προσφέροντας θέσεις εργασίας, να δώσουν υποτροφίες σε παιδία της περιοχής σας για να δημιουργήσουν έτσι τα μελλοντικά τους στελέχη κλπ. Είναι ξεκάθαρο από αυτά που βλέπουμε εδώ ότι οι αποφάσεις για την λειτουργία μονάδων ι/κ δεν μπορούν να παίρνονται σε τοπικό επίπεδο. Και μην μου πείτε για δημοκρατία κλπ γιατί ακριβώς επειδή «δεν είμαστε έτοιμοι ως λαός» έχουμε θεσπίσει συνταγματικά την μονιμότητα των Δημοσίων Υπαλλήλων.
4) Οι «σύλλογοι» προστασίας του περιβάλλοντος ουσιαστικά έχουν χάσει κάθε αξιοπιστία αφού καταφέρονται επιλεκτικά μόνο απέναντι στις ι/κ χρησιμοποιώντας ψευδή και αστεία επιχειρήματα που δεν αντέχουν καμιά κριτική και στην ουσία αποτελούν τον φερετζέ της αρνητικής στάσης που έχουν υιοθετήσει ορισμένοι για καθαρά προσωπικούς ιδιοτελείς λογούς.
Όμως το περιβάλλον είναι σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουμε στους «συλλόγους».
Αφού κανείς δεν μπορεί να το υπερασπιστεί με επιχειρήματα θα το κάνω εγώ.
Κάθε μια περιοχή που είναι εγκατεστημένη μονάδα ι/κ έχει μοναδικά χαρακτηριστικά. Όπως και στην βιομηχανία έτσι και εδώ οι εταιρίες πρέπει να είναι υποχρεούμενες να διατηρούν αρχείο με μετρήσεις που αφορούν το περιβάλλον. Μετρήσεις για Διαλυμένο οξυγόνο, θολερότητα του νερού, ολικά διαλυμένα στερεά σε αυτό και μέτρηση πιθανού ιζήματος στον βυθό νομίζω ότι είναι απαραίτητες να γίνονται ανά τακτά διαστήματα. Οι μετρήσεις αυτές πρέπει να επαληθεύονται δειγματοληπτικά από τις αρμόδιες υπηρεσίες. Όταν υπάρχουν σημαντικές αποκλίσεις σε σχέση με τα φυσικά χαρακτηριστικά της περιοχής τότε πρέπει να λαμβάνονται μέτρα (μείωση δυναμικότητας, αγρανάπαυση, μετεγκατάσταση της μονάδας κλπ). Έτσι θα εξασφαλίσουμε ότι η κάθε μονάδα θα έχει την βέλτιστη δυναμικότητα η οποία θα μπορεί να αυξομειώνεται ανάλογα με την διαθέσιμη τεχνολογία/τεχνογνωσία, που εξελίσσεται ταχύτατα αλλά και με τις τοπικές περιβαλλοντικές συνθήκες (πχ ρεύματα).
Συζητούμε για όριο δυναμικότητας των μονάδων βάση της φέρουσας ικανότητας της περιοχής και αυτό το καθορίζουμε σε τόνους παραγόμενου ψαριού.
Νομίζω είναι λάθος προσέγγιση.
Το περιβάλλον έχει ελάχιστη έως καμιά επιβάρυνση από την κολύμβηση των ψαριών σε αυτό. Το πρόβλημα είναι οι τροφές που προσθέτουμε. Αυτές δημιουργούν την όποια επιβάρυνση. Γιατί δεν βάζουμε όρια παρεχόμενης τροφής αντί να βάζουμε όρια δυναμικότητας στις μονάδες? Γιατί δεν λαμβάνουμε υπ’ όψιν μας ότι τροφές με μεγάλη πεπτικότητα και χαμηλό FCR θα επιβαρύνουν λιγότερο το περιβάλλον? Γιατί δεν βάζουμε περιβαλλοντικά κριτήρια στις τροφές (πράσινες τροφές, φιλικές προς το περιβάλλον) που θα πρέπει να ταΐζονται στις μονάδες αφού σαφώς αυτές είναι που θα καθορίσουν στον μεγαλύτερο βαθμό την όποια επιβάρυνση σε αυτό?
Τέλος να κάνω και ένα παράπονο προς την πολιτεία. Καλά κάνουμε και βάζουμε κανόνες προστασίας του περιβάλλοντος, εξασφάλισης της ποιότητας των παραγομένων ψαριών και της ευζωίας αυτών (το γνωστό welfare που τόσες φορές έχουμε συζητήσει ως κλάδος). Όμως όλα αυτά έχουν κόστος για τις επιχειρήσεις. Δεν είναι άδικο και αθέμιτο αυτοί οι κανόνες να μην εφαρμόζονται και για όλα τα αντίστοιχα ψάρια που εκτρέφονται και σε όλες τις άλλες χώρες της Ε.Ε. ή εισάγονται σε αυτή?
Απορώ πως γίνεται να χωροθετείτε ιχθυοτροφεία στον κόλπο του Αργοστολίου. Για ποιά πράσινη ανάπτυξη μιλάμε όταν σε ένα τόσο κλειστό και με μικρό βάθος κόλπο λειτουργούν τόσα χρόνια ιχθυοτροφεία και τώρα επιχειρείτε να τα νομιμοποιήσετε!
Οι υδατοκαλλιέργειες είναι ο ταχύτερα αναπτυσσόμενος κλάδος τροφίμων σε παγκόσμια κλίμακα. Η εκρηκτική αύξηση του πληθυσμού του πλανήτη σε συνδυασμό με την υπεραλίευση των ωκεανών-θαλασσών θέτει την ανάπτυξη των υδατοκαλλιεργειών ως μονόδρομο. Οι προοπτικές ανάπτυξής τους είναι τεράστιες. Ήδη 50% περίπου των ψαριών που προσφέρονται προς ανθρώπινη κατανάλωση προέρχεται από τις ιχθυοκαλλιέργειες (FAO 2011).
Η υδατακαλλιέργεια είναι μια δραστηριότητα που ταιριάζει απόλυτα στη χώρα μας. Οι περιβαλλοντικές συνθήκες σε συνδυασμό με τις τεράστιες ακτογραμμές που διαθέτουμε (~ ¼ της ακτογραμμής της Ευρώπης) προσδίδουν στη χώρα μας συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με τους ανταγωνιστές μας. Αν λάβουμε υπόψη και τον έντονα εξαγωγικό χαρακτήρα τους εύκολα μπορεί κάποιος να καταλάβει τη σημαντικότητα του κλάδου για τη χώρα μας.
Η προσπάθεια που γίνεται για να μπει μια τάξη στον κλάδο απαιτεί γόνιμο διάλογο. Δυστυχώς διάφοροι είτε είναι “περιβαλλοντικές” οργανώσεις είτε ιδιώτες με κοντόφθαλμη αντίληψη έχουν κυρήξει “ιερό πόλεμο”. Προσπαθούν με τις απίστευτες υπερβολές τους να πείσουν ότι οι ιχθυοκαλλιέργειες είναι η μάστιγα της εποχής μας η οποία καταστρέφει την ωραία μας πατρίδα, χρησιμοποιώντας είτε άρθρα μηδενικής επιστημονικής υπόστασης είτε κομμάτια outdated συγγραμμάτων τα οποία φυσικά τα ερμηνεύουν όπως τους βολεύει χώρις να δίνουν σημασία στη συνολική εικόνα. Κάποιοι “ειδικοί” εβγάλαν και το συμπέρασμα ότι δεν είναι και οικονομικά βιώσιμες!!!!
Ο λόγος ύπαρξης του παρόντος site είναι να προάγει το γόνιμο διάλογο. Το γεγονός ότι πιθανώς ορισμένοι ιχθυοτρόφοι μπορεί να είναι ανεύθυνοι δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι πρέπει να καταδικαστεί ολόκληρος ο κλάδος. Αυτή είναι άλλωστε και η αναγκαιότητα κατάρτισης ενός Νόμου Πλαίσιο, ώστε να μπει μια τάξη !!!
Απαντώντας σε όλους τους φανατικούς πολέμιους των ιχθυοκαλλιεργητών δεν θα χρησιμοποιήσω δυσνόητους επιστημονικούς όρους, αλλά κοινή λογική:
ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΜΗΔΕΜΙΑΣ ΕΞΑΙΡΟΥΜΕΝΗΣ ΕΧΟΥΝ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ.
ΟΙ ΙΧΘΥΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ ΕΧΟΥΝ ΜΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ ΙΔΙΟΜΟΡΦΙΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΑΛΛΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΟΠΩΣ π.χ. ΑΓΡΟΤΙΚΕΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ, ΧΟΙΡΟΤΡΟΦΙΑ, ΠΤΗΝΟΤΡΟΦΙΑ κλπ.
ΠΙΘΑΝΗ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΘΑ ΕΠΗΡΕΑΣΕΙ ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΓΩΓΟ. ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΩΣ ΕΥΝΟΗΤΟΙ.
Οι υδατοκαλλιέργειες δεν ανταγωνίζονται τον τουρισμό. Με σωστό σχεδιασμό μπορούν και οι δύο κλάδοι να συνυπάρξουν αρμονικά.
Χρήστος Παλαιοκώστας, Ιχθυολόγος
Institute of Aquaculture, Stirling University, United Kingdom
Θέλουμε τις ακτές μας ελεύθερες από κλουβιά. Είμαστε επαγγελματίες ψαράδες. Ζούμε από το ψάρεμα.
Δε θα μας αναγκάσετε να πουλήσουμε τα καΐκια μας.
Δε θα μας αναγκάσετε να κλείσουμε τα μαγαζιά μας και να γίνουμε υπάλληλοι στα ιχθυοτροφία.
Δε θα μας αναγκάσετε ενώ έχουμε τη θάλασσα δίπλα μας, να κολυμπάμε σε πισίνες.
ΟΧΙ Π.Ο.Α.Υ ΣΤΟΝ ΠΟΡΟ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΙΧΘΥΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΩΝ ΣΤΟ ΘΕΟΛΟΓΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ. ΟΛΟΙ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ, ΟΠΩΣ ΔΕΡΜΑΤΟΠΑΘΕΙΕΣ Κ.Α. ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ, ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ ΕΚΕΙ, ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ, ΝΑ ΔΙΑΦΥΛΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΙΟΥ. ΜΗΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΑΛΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ, ΠΟΥ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΜΦΑΝΗ.ΕΙΝΑΙ ΕΥΘΥΝΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ!!!
Κυρία Υπουργέ και Κύριε Υπουργέ Αναπληρωτή,
Η Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, αναφέρει ότι το επιτρεπόμενο βάθος για εγκατάσταση ιχθυοτροφείων είναι τα 18 μέτρα.
Σε ποια εθνική ή διεθνή μελέτη αναφέρεται αυτή η τοποθέτηση;
Ποιον εξυπηρετεί; Πόσες μονάδες λειτουργούν σήμερα σε περιοχές 18 μέτρα βάθους ;
Ίσως πρέπει να ζητήσετε ενημέρωση πάνω σ’ αυτήν την πολύ συγκεκριμένη διατύπωση της μελέτης.
Οι Μελέτες Π.Ο.Α.Υ Ιονίων Νήσων 2006 τονίζουν ότι οι μονάδες υδατοκαλλιεργειών πρέπει να εγκατασταθούν σε βάθη άνω των 40 μέτρων, σύμφωνα άλλωστε και με στις συστάσεις του Ευρωπαϊκού προγράμματος MedVeg.
Ο κλειστός κόλπος του Αργοστολίου, τον οποίο η μελέτη κατατάσσει θαλάσσια περιοχή κορεσμένη, δεν έχει 40 μέτρα βάθος. Στα περισσότερα σημεία το βάθος του είναι 5 – 15 μέτρα, με δυο μικρές εξαιρέσεις σε δυο σημεία όπου το βάθος φτάνει τα 24 και 18 μέτρα αντίστοιχα. Εκεί ήδη λειτουργούν από το 1981 υδατοκαλλιέργειες και ο βυθός σε αυτά τα σημεία είναι κορεσμένος.
Όπως θα γνωρίζεται στις ΗΠΑ και την γειτονική μας Τουρκία, πάρθηκαν πρόσφατα συγκεκριμένα μέτρα τα οποία στοχεύουν σε βιώσιμες υδατοκαλλιέργειες.
Στις ΗΠΑ το μέλλον της υδατοκαλλιέργειας είναι πλέον στην στεριά, όπου το νερό φιλτράρεται και γυρνά στην θάλασσα πεντακάθαρο, ή σε μεγάλη απόσταση από τις ακτές.
Στην Τουρκία, μεταφέρονται σταδιακά όλες οι υδατοκαλλιέργειες μακριά από κλειστούς κόλπους και ευαίσθητα οικοσυστήματα.
Δεν μας κατέχει καμία εμπάθεια απέναντι στους ιχθυοτρόφους, ούτε απέναντι στους εργαζόμενους στις υδατοκαλλιέργειες, και ευχόμαστε οι επιχειρήσεις αυτές να ευημερήσουν στο μέλλον έτσι ώστε να προσφέρουν περισσότερα οφέλη στους ιδιοκτήτες τους, να αυξηθεί ο αριθμός απασχολούμενων σε αυτές και να αυξηθούν οι εξαγωγές της χώρας μας.
Για να έχουμε όμως βιώσιμες υδατοκαλλιέργειες στην Ελλάδα πρέπει και εμείς να σεβαστούμε κάποιους απαραβίαστους κανόνες για το περιβάλλον το οποίο είναι η μόνη και τελευταία ευκαιρία για ανάπτυξη. Μια ανάπτυξη που θα είναι για τους πολλούς και όχι για τους λίγους.
Υπάρχουν βιώσιμες λύσεις, ακούστε τους πολίτες που σας απαντούν σ’ αυτή τη διαβούλευση. Δεν είναι τυχαίο ότι από το ένα άκρο της χώρας μας ως το άλλο οι μαρτυρίες μας για τις επιπτώσεις των υδατοκαλλιεργειών συμπίπτουν απόλυτα.
Συνεπώς, δεν πρέπει να συνεχίσουν να λειτουργούν σε κλειστούς κόλπους, σε αβαθείς περιοχές και κοντά σε οικισμούς μη βιώσιμες υδατοκαλλιέργειες.
Με εκτίμηση
Γιώργος Γεραπετρίτης
Εδώ και 25 χρόνια υπηρετώ στην υπηρεσία της αλιείας στην Αιτωλοακαρνανία. Απο τις θέσεις που κατείχα στην διάρκεια των χρόνων αυτών είχα την τύχη να εργαστώ σε θέματα δημόσιας διοίκησης, παραγωγής και έρευνας στον τομέα της εντατικής υδατοκαλλιεργειών στην θάλασσα και στην εκμετάλλευση των λιμνοθαλασσων. Με λίγα λόγια αυτοί που με ξέρουν, ξέρουν ότι είμαι ένας άνθρωπος της ιχθυοκαλλιέργειας και των λιμνοθαλασσών.
Διάβασα το σχέδιο νόμου και την στρατηγική(!) μελέτη πάνω στην οποία στηρίχτηκε και μιά σκέψη μου ήρθε στο μυαλό:είναι τραγωδία να γνωρίζεις ένα αντικείμενο και να βλέπεις ακόμα και σήμερα το τι συμβαίνειγύρω απο αυτό.
Για όποιονδήποτε γνωρίζει το θέμα αντιλαμβάνεται ότι τα κείμενα του σχεδίου της ΚΥΑ και της στρατηγικής μελέτης επιδιώκουν να γίνουν φύλλα συκής για να καλύψουν νομοθετικά κενά και απαιτήσεις δικαστικών αποφάσεων. Παλιά μας τέχνη κόσκινο.Στα πλαίσια της παλιάς τέχνης το σχέδιο της ΚΥΑ δεν παραλέιπει στο τέλος του να προβλέπει την δέσμευση κρατικής χρηματοδότησης διαφόρων μελετών που πολύ αμφιβάλω αν οι εκδότες της απόφασης αντιλαμβάνονταιτο αντικείμενό τους.
Επιτέψτε μου ορισμένες επισημάνσεις που αφορούν τρία χαρακτηριστικά των κειμένων:
1)Τα κείμενα επιδιώκουν να είναι απολύτως ασαφή σε υφιστάμενα προβλήματα χωροθετήσεων που έχουν δημιουργήσει προβλήματα με ολόκληρες περιοχές. Δεν αντιλαμβάνομε γιατί εκεί που οι κάτοικοι και οι φορείος τους έχουν δίκιο που διαμαρτύρονται απο λάθος χωροθέτηση αυτό δεν αναφέρεται έστω και ενδεικτικά στην μελέτη .
Είναι πρόκληση και καταστροφή (και επιτρέψτε μου να το πως σαν άνθρωπος που έχει δουλέψει για την ανάπτυξη των ιχθυοκαλλιεργειών και την συνενόηση με τοπικές κοινωνίας) να αγνοούνται τέτοια προβλήματα. Επίσης είναι πρόκληση να μην αναφέρεται λέξη για την αισθητική αναβάθμιση των χώρων υποστήριξης.Ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση είναι να αγνοείται ο ανταγωνισμός με χώρους εξάσκησης της παράκτιας αλιείας που σε ορισμένες περιπτώσεις υφίσταται έντονα. Μόνο η αναγνώριση του προβλήματος μπορεί να οδηγήσει σε λύσεις και όχι ο χαρακτηρισμός συλήβδην των τοπικών αντιθέσεων και των αντιθέσεων των ψαράδων ως αμφιλεγόμενες καιελεγχόμενων κινήτρων (σελ.63 στρατηγικής μελέτης).Η μελέτη και η ΚΥΑ δεν έχουν χώρο να αναφέρουν μία λέξη για την γεννετική ρύπανση και για τους κινδύνους απο τους ομομικτηκούς πληθυσμούς που προκύπτουν στην φύση απο την ιχθυοκαλλιέργεια και είναι γνωστοί απο την επιστημονική βιβλιογραφία.Οι ανάγκες πρόβλεψης λήψης μέτρων για τα κρητίρια και τον έλεγχο της ανανέωσης και γενετικής ποικιλομορφίας των στοκ των γεννητόρων απο την σκοπιά και της επίδρασης στους φυσικού πληθυσμούς είναι μη υπαρκτοί για τους μέντορες του μέλλοντος των ιχθυοκαλλιεργειών και της προστασίας των θαλασσών μας. Ανάλογα και για θέματα ιχθυοπαθολογίας που ξέρουμε ότι θα εμφανιστούν πιεστικά και εμφανώς στο μέλλον.Αντίθετα αναφέρει απλώς (σελ63) οτι οι μονάδες αποτελούν θύλακες ενίσχυσης των ιχθυαποθεμάτων.
2) Τα κείμενα σε ορισμένα άλλα μέρη είναι απολύτως σαφές αν και ατεκμηρίωτο. Έτσι ρυθμίζονται αβασάνιστα; αποστάσεις ΠΟΑΥ και μονάδων γυρίζοντάς μας πίσω στην δεκαετία του ’80.Για παράδειγμα απο που προκύπτει η αναγκαιότητα μία βιολογική μονάδα κλωβών να πρέπει να απέχει 1000 μέτρα απο μία μη βιολογική; Τόσο μεγάλη είναι η επίδραση μίας απλής μονάδας και αν είναι έτσι τότε τι είναι όλα τα άλλα που λέει η μελέτη. Τα αναφερόμενα για τις λιμνοθάλασσες είναι απελπιστικά ημιμαθή και σε πολά σημεία λάθος. Δεν αντιλαμβάνομε πως είναι δυνατόν τα συστήματα αυτά που απο περιβαλλοντική άποψη είναι προφανώς τα σημαντικότερα μιά μελέτη και μία ΚΥΑ με τόσο βαρύς τίτλους αντιμετωπίζονται με τέτοιο «ξεπέταγμα».Πολλά έχω να αναφέρω σχετικά με ρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν αλλά νομίζω ότι δεν έχει νόημα με τέτοια βάση συζήτηση. Παρακαλώ όμως και τίποτα να μήν αλλάξει τουλάχιστον να απαληφθούν τα αναφερόμενα στην ΚΥΑ για την απόδοση των Ελληνικών λιμνοθαλασσών και την μορφή των αναφερόμενων έργων.Ε, τουλάχιστον αυτά δεν ορίζονται με υπουργικές αποφάσεις.
3)Η μελέτη στην σελίδα 38 αναφέρει ότι είναι άγνωστα τα αίτια που προκάλεσαν τον θάνατο των 1000 τόνων ψαριών σε τρείς μονάδες του Αμβρακικού. Είχα την τύχη να βρεθώ στον τόπο λίγες ώρες μετά το γεγονός καινα φύγω 3 εβδομάδες μετά όταν ολοκληρώθηκε η επιχείρηση σωτηρίας του Αμβρακικού με την απομάκρυνση των νεκρών ψαριών.Λίγους μήνες μετά στα πλαίσια μελέτης του Υπ. Αγρ. Ανάπτυξης αποτυπώθηκε η εφιαλτική εικόνα της ανοξικής ζώνης στον Αμβρακικό κάτω απο το βάθος των 25 μέτρων στο 80 % της έκτασής του που πληθώρα καλοπληρωμένων μελετών το θεωρούσαν επίσης ανύπαρτο. Τα αποτελέσματα έχουν ανακοινωθεί σε επιστημονικές δημοσιεύσεις και συνέδρια και έχουν δημοσιοποιηθεί σε δεκάδες συγκεντρώσεις,ημερίδες, δημόσια έγγραφα κ.λ.π..Λυπάμε που οι συντάκτες της μελέτης και αυτοί που την αποδέκτηκαν δεν ξέρουν ότι ξέρουμε τι συμβαίνει στον Αμβρακικό. Το πρόβλημα του Αμβρακικού μπορεί να μην οφείλεται στις μονάδες αλλά είναι τόσο απειλητικό που κανένα φύλλο συκής δεν μπορεί να το σκεπάσει.Αξίζει σοβαρής αντιμετώπισης σε συνεργασία προφανώς και με τους φορείς των ιχθυοκαλλιεργητών.
Για τους παραπάνω λόγους τα δύο αυτά κείμενα δεν θα έπρεπε το μεν ένα να παραληφθεί και το άλλο δεν μπορεί να αποτελέσει βάση συζήτησης ώστε να διατυπωθούν στα επιμέρους άρθρα παρατηρήσεις.
Ερώτηση α) Έχει παραληφθεί η Στρατηγική Μελέτη που πάνω της στηρίχτηκε το σχέδιο της ΚΥΑ που τίθεται σε συζήτηση και που στο άρθρο «πρώτο» την εγκρίνει.Πόσο στοίχησε η μελέτη αυτή;
Ερώτηση β)Στο διαδίκτυο είδα την 183727/2-12-10 απόφαση ανάθεσης του έργου του Συμβούλου Τεχνικής και Επιστημονικής στήριξης της Δ/νσης Χωροταξίας του ΥΠΕΚΑ για την σύνταξη του τελικού σχεδίου της ΚΥΑ με αμοιβή 18.000€ στην εταιρεία που συνέταξε την στρατηγική μελέτη που στηρίχθηκε το σχέδιο.Επιτροπή παραλαβής των παραδοτέων του έργου αυτού όπως αναφέρει η απόφαση είναι ένας τοπογράφος ένας πολιτικός μηχανικός και ένας οικονομολόγος.Ποίο είναι το αντικείμενο του έργου αυτού σε σχέση με την διβούλευση που γίνεται και με ποιά κρητίρια θα γίνεται η αξιολόγηση των παρατηρήσεων του Συμβούλου όταν μάλιστα είναι ο ίδιος που συνέταξε την στρατηγική μελέτη.
ΠΡΟΣ: ΥΠΕΚΑ Δημόσια Διαβούλευση
12 Μαίου 2011
Θέμα: «Ειδικό πλαίσιο χωροταξικού σχεδιασμού και αειφόρου ανάπτυξης για τις υδατοκαλλιέργειες» του ΥΠΕΚΑ που ετέθη προς διαβούλευση από την 11η Απριλίου έως την 26η Μαΐου του 2011.
Το ΔΣ του Συλλόγου συνεδρίασε εκτάκτως και αποφάσισε ΟΜΟΦΩΝΑ
1)Ενέκρινε το ψήφισμα διαφωνίας του Δήμου Λοκρών για το σχέδιο της κοινής υπουργικής απόφασης που αφορά το «Ειδικό πλαίσιο χωροταξικού σχεδιασμού και αειφόρου ανάπτυξης για τις υδατοκαλλιέργειες» του ΥΠΕΚΑ που ετέθη προς διαβούλευση από την 11η Απριλίου έως την 26η Μαΐου του 2011.
2)Αυτή η πρόταση όπως έχει κατατεθεί από το ΥΠΕΚΑ υπαγορεύει την υποβάθμιση της πρώτης παραλιακής ζώνης μετά την Αθήνα, που τα βασικά της χαρακτηριστικά παραβλέπονται, όπως το ότι από το 2003 ο ΕΟΤ έχει χαρακτηρίσει αυτή τη ζώνη τουριστική με τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης. Επίσης υπάρχουν υγρότοποι στον κόλπο της Αταλάντης που είναι ενταγμένοι στον επιστημονικό κατάλογο « NATURA 2000» και προβλέπεται η τουριστική αξιοποίηση τους.
3)Ως Αλιευτικός Συλλογος Θεολόγου Μαλεσίνας δεν θα δεχθούμε την πολλαπλάσια αύξηση της παραγωγής που προβλέπει η ΠΟΑΥ Αταλάντης-Μαλεσίνας-Λάρυμνας και θα αντικρούσουμε με καθε νομιμο μέσον όλες τις πράξεις που θα υπαγορεύουν επέκταση των υπαρχόντων μονάδων αλλά και εγκατάσταση νέων αφού είναι πολύ πάνω από τα επιτρεπόμενα όρια που θέτει το ίδιο το περιβάλλον,καθώς αυτό θα συνεπάγεται επιβάρυνση του θαλάσσιου περιβάλλοντος και του βυθού και θα θίγει άμεσα εμάς τους επαγγελματίες αλιείς.
Για τους λόγους αυτούς ΖΗΤΑΜΕ να αποσυρθεί αυτή η προταση απο τη διαδικασία διαβούλευσης γιατι δεν προκειται να συμφωνήσουμε σε τετελεσμένα που υποθηκεύουν το μελλον του τοπου μας.
Το ΔΣ του Συλλόγου
Διαβάζω με προσοχή όλα τα σχόλια και αυτό που μου κάνει μεγαλύτερη εντύπωση είναι η ανεπαρκής, στρεβλή και πολλές φορές εσφαλμένη πληροφόρηση αρκετών από τους συμμετέχοντες με αρνητική θέση για τις υδατοκαλλιέργειες. Το γεγονός ότι επιτέλους μετά από 30 χρόνια θα υπάρξει ένα ολοκληρωμένο χωροταξικό πλαίσιο για τις θαλάσσιες υδατοκαλλιέργειες στην Ελλάδα δεν μπορεί παρά να χαιρετιστεί ως κάτι θετικό, όπως έγινε και για το τουρισμό και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και όπως πρέπει να γίνει για κάθε δραστηριότητα στη χώρα. Αυτό δε σημαίνει ότι απαραίτητα το σχέδιο είναι και απόλυτα σωστό και η διαβούλευση βοηθά στο να γίνει βέλτιστο πριν να υιοθετηθεί όχι στο να μη γίνει καθόλου. Οι θαλλάσιες υδατοκαλλιέργειες είναι μια σημαντική δραστηριότητα για την Ελλάδα, ένας τομέας παραγωγής όπου έχουμε ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και ακόμη και χωρίς κανόνες (όπως δυστυχώς γίνεται με πολλά πράγματα στην Ελλάδα) έχει καταφέρει να γίνει ίσως ο μεγαλύτερος εξαγωγικός κλάδος της χώρας. Και τώρα που γίνεται ένα σημαντικό βήμα για την σωστή και χωροθετημένη ανάπτυξη τους κάποιοι νομίζουν ότι βρήκαν την ευκαιρία να τις καταργήσουν! Η αντιπαράθεση απόψεων στη διαβούλευση που θυμίζει πολλές φορές τα επιχειρήματα εναντίον των ανεμογεννητριών που για πολλούς προκαλούν αισθητική ρύπανση (ναι, ναι το έχω ακούσει ακόμη και από κατοίκους του Αλιβερίου που δεν βλέπουν το φουγάρο της ΔΕΗ αλλά τους ενοχλούν οι ανεμόμυλοι). Το ίδιο συμβαίνει και με τα σκουπίδια μας. Όχι ΧΥΤΥ στη περιοχή μας, ξεσηκωμός εναντίον τους, όταν πίσω από το λόφο μας υπάρχουν οι ανεξέλλεγκτες χωματερές και κάνουμε τα στραβά μάτια. Δεν υπάρχει ανθρώπινη δραστηριότητα που να μην προκαλεί επιπτώσεις στο περιβάλλον πρέπει όμως όλες να κρίνονται με βάση την αειφορία τους και τη σχέση κόστους – οφέλους για την οικονομία τοπική και εθνική.
Και σε αυτή τη βάση τα στοιχεία υπέρ της υδατοκαλλιέργειας είναι συντριπτικά. Θα απευθυνθώ τέλος στους συμπατριώτες μου από τη Χίο και τις Οινούσες αλλά δεν θα μπω στην άγονη σύγκριση μεταξύ των ιχθυοκαλλιεργειών και της ναυτιλίας, αλλά στη σύγκριση ανάμεσα στις ιχθυοκαλλιέργειες και μια άλλη κτηνοτροφική δραστηριότητα που υπάρχει σε μεγάλη κλίμακα στα νησιά μας, τα κατσίκια «ελεύθερης» βόσκησης. Για να παραχθεί το ίδιο οικονομικό αποτέλεσμα που παράγουν οι ιχθυοκαλλιέργειες με 10.000 τόνους ψάρια το χρόνο καταλαμβάνοντας ίσως 500 στρέμματα θάλασσας, θα χρειάζονταν 500.000 κατσίκια μόνιμος πλυθησμός πάνω στη Χίο (10 για κάθε κάτοικο της). Μπορείτε να φανταστείτε τη ζημιά στο περιβάλλον του νησιού από μισό εκατομμύριο κατσίκες? Σε πόσο καιρό τα νησιά θα γίνονταν έρημος? Κι όμως η χερσαία κτηνοτροφία «ελεύθερης» βόσκησης θεωρείται από πολλούς μια παραδοσιακή και εν πολλοίς αγνή δραστηριότητα ενώ η ιχθυοκαλλιέργεια θεωρείται καταστροφή για το περιβάλλον!? Για σκεφτείτε το καλύτερα…
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΔΗΜΟΣ ΚΑΡΥΣΤΟΥ
ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Α Π Ο Σ Π Α Σ Μ Α Π Ρ Α Κ Τ Ι Κ Ο Υ
Της με αριθ. 14 από 2 Μαΐου 2011 συνεδρίασης
του Δημοτικού Συμβουλίου Καρύστου
AΡΙΘ. ΑΠΟΦΑΣΗΣ: 137 /2011 Π Ε Ρ Ι Λ Η Ψ Η
«Γνωμοδότηση του Δήμου Καρύστου σχετικά με το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών και σχετικά με την προβλεπόμενη από το χάρτη ΠΟΑΥ Μαρμαρίου που συνοδεύει το σχέδιο ΚΥΑ»
Στα Στύρα και στο Δημοτικό Κατάστημα του πρώην Δήμου Στυρέων σήμερα την 2η του μηνός Μαΐου του έτους 2011, ημέρα Δευτέρα και ώρα 20:00 μ.μ. συνήλθε σε Δημόσια Συνεδρίαση το Δημοτικό Συμβούλιο Καρύστου, ύστερα από την με αριθ. πρωτ. 4330 από 20-4-2011 έγγραφη πρόσκληση του Προέδρου αυτού που επιδόθηκε σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 95 του Δ.Κ.Κ. (Ν. 3463/2006). Η συνεδρίαση έληξε στις 00:30 π.μ.
Πριν από την έναρξη της συνεδρίασης ο Πρόεδρος διαπίστωσε ότι υπάρχει η νόμιμη απαρτία δεδομένου ότι σε σύνολο είκοσι επτά (27) μελών βρέθηκαν παρόντα είκοσι δύο (22), ήτοι :
ΠΑΡΟΝΤΕΣ
1 Νόβας Δημήτριος (Πρόεδρος) 14 Ραβιόλος Ελευθέριος
2 Νταλάκας Χαράλαμπος 15 Βόσσος Αλκιβιάδης
3 Διγαλέτος Κωνσταντίνος 16 Ζέμπης Ευάγγελος
4 Κιούκη – Γιαννάκου Μαρία 17 Ρουκλιώτης Ιωάννης
5 Κέκης Αντώνιος 18 Πολυχρονίου Πολυχρόνης
6 Μαστροδήμας Σταμάτιος 19 Ξυπόλιτου Ευδοξία
7 Μανώλης Νικόλαος 20 Ζαφείρης Αθανάσιος
8 Οικονόμου Γεώργιος 21 Λέκας Ζαχαρίας
9 Ξυπόλητος Δημήτριος 22 Βρανά Κυριακούλα
10 Παλυβός Γεώργιος 23
11 Τζαβάρα – Τόλια Παγώνα 24
12 Τσαπέπα Μαρία 25
13 Νικολής Ιωάννης 26
ΑΠΟΝΤΕΣ
1. Τούρλα Γεωργία
2. Μπαρούς Ιωάννης
3. Κουνέλης Κωνσταντίνος
4. Σαραβάνος Γεώργιος
5. Γκεμίσης Ιωάννης
ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΠΡΟΕΔΡΟΙ Τ.Κ.
Παρόντες ήταν ακόμη οι Πρόεδροι των Συμβουλίων των Τοπικών Κοινοτήτων: α) Καρύστου , Γάσπαρη Μαρία, β) Στύρων, Ζάππας Αναστάσιος γ) Πλατανιστού, Σαρλάνης Γεώργιος, δ) Αλμυροποτάμου Τσιγαρίδα Ανθή, ε) Πολυποτάμου, Ρούπας Χρήστος, στ) Γραμπιάς, Σταμπέλου Θεανώ, ζ) Αετού Γεωργίου Νικόλαος, η) Καλυβίων, Σταμπέλος Δημήτριος, θ) Μύλων, Κρίσιλιας Δημήτριος, ι) Μεσοχωρίων, Ράπτη Χρυσούλα,
Στη συνεδρίαση παραβρέθηκε ο Δήμαρχος Καρύστου, Νικόλαος Ιωαν. Μανώλης ύστερα από νόμιμη πρόσκληση σύμφωνα με το άρθρο 95 παρ. 5 του Ν. 3463/2006 .
Αρμόδιος για την τήρηση των πρακτικών της συνεδρίασης ήταν ο υπάλληλος του Δήμου, Πορτολομαίος Ανδρέας του κλάδου ΠΕ1 με βαθμό Β΄.
Ο Πρόεδρος κήρυξε την έναρξη της συνεδρίασης και πριν την συζήτηση των θεμάτων της ημερήσιας διάταξης , θέτει υπόψη του Συμβουλίου την ανάγκη πραγματοποίησης της συνεδρίασης στο Δημοτικό κατάστημα του πρώην Δήμου Στυρέων λόγω εργασιών που εκτελούνται στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου του Δημαρχείου Καρύστου και την ανάγκη συζήτησης των παρακάτω εκτάκτων θεμάτων : 1) Τροποποίηση της με αρ. 133/2011 Α.Δ.Σ. περί κινητοποιήσεων για το θέμα της στέγασης του 2ου Δημοτικού Σχολείου Καρύστου, 2) Γνωμοδότηση του Δήμου Καρύστου σχετικά με το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών και σχετικά με την προβλεπόμενη από το χάρτη ΠΟΑΥ Μαρμαρίου που συνοδεύει το σχέδιο ΚΥΑ, και ζητά την έγκριση του Δημ. Συμβουλίου για την πραγματοποίηση της Συνεδρίασης στο δημοτικό κατάστημα του πρώην Δήμου Στυρέων και για την συζήτηση των παραπάνω εκτάκτων θεμάτων.
Ο Πρόεδρος κάλεσε το Σώμα να αποφασίσει σχετικά .
Το Δημ. Συμβούλιο αφού έλαβε υπόψη του τις διατάξεις των αρ. 95 παρ. 6 και 96 παρ. 1 του Δ.Κ.Κ. ο μ ό φ ω ν α
Α Π Ο Φ Α Σ Ι Ζ Ε Ι
Εγκρίνει την συνεδρίαση στο δημοτικό κατάστημα του πρώην Δήμου Στυρέων και την συζήτηση των παραπάνω εκτάκτων θεμάτων.
ΑΡΙΘ. ΑΠΟΦΑΣΗΣ : 137/ 2011
ΘΕΜΑ : ΕΚΤΑΚΤΟ 2ο «Γνωμοδότηση του Δήμου Καρύστου σχετικά με το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών και σχετικά με την προβλεπόμενη από το χάρτη ΠΟΑΥ Μαρμαρίου που συνοδεύει το σχέδιο ΚΥΑ»
Ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου εισηγούμενος στο Δημοτικό Συμβούλιο το 2ο ΕΚΤΑΚΤΟ θέμα εκτός της ημερήσιας διάταξης, θέτει υπόψη του Συμβουλίου ότι μετά από ενημέρωση που έγινε από Οικιστικούς κλπ. Συλλόγους της περιοχής του Δήμου μας, πληροφορηθήκαμε ότι αναρτήθηκε στο Διαδίκτυο στις 11-4-2011 για διαβούλευση το Σχέδιο Νόμου με τίτλο «Έγκριση Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού Αειφόρου Ανάπτυξης για τις Υδατοκαλλιέργειες και της Στρατηγικής Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων αυτού». Η προθεσμία έκφρασης των απόψεων όλων των ενδιαφερόμενων λήγει στις 26-5-2011. Σύμφωνα με το χάρτη η Περιοχή της ΠΟΑΥ Μαρμαρίου καταλαμβάνει μια τεράστια παραλιακή έκταση από το Ακρωτήριο Μαρμάρι μέχρι το νησί της Λάφιας τυπικής δυναμικότητας 5.000 τόνων.
Η συγκεκριμένη Παραλιακή Περιοχή του Δήμου μας βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την Αθήνα, διαθέτει ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς παραλίες που αποτελούν σημαντικότατο πόλο έλξης τουριστών αλλά και οικιστών, έχει πάρα πολλές εξοχικές αλλά και μόνιμες κατοικίες αλλά και παρουσιάζει μεγάλη δυνατότητα περαιτέρω Οικιστικής και Τουριστικής Ανάπτυξης.
Η μελέτη βασίζεται σε λανθασμένα στοιχεία που δείχνουν τον οικισμό του Πόρτο – Λάφια σαν δασική γη ενώ είναι ενταγμένος στο πολεοδομικό σχέδιο από το 1969.
Το Δημοτικό Συμβούλιο σύμφωνα με το αρ. 94 του ν. 3852/2010 έχει το δικαίωμα να γνωμοδοτήσει για τον καθορισμό βιομηχανικών και επιχειρησιακών περιοχών και για τις Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (αρ. 5 του ν.2545/1997).
Προτείνουμε ο Δήμος Καρύστου να εκφράσει την αντίθεσή του και να παράσχει Αρνητική Γνώμη για την σχεδιαζόμενη ΠΟΑΥ Μαρμαρίου .
Ο Πρόεδρος κάλεσε το Δημ. Συμβούλιο να αποφασίσει σχετικά .
………………………………………………………………………………………..
Το Δημοτικό Συμβούλιο αφού άκουσε την εισήγηση του Προέδρου, έλαβε υπόψη του τις διατάξεις του ν. 3463/2006 και του αρ. 94 του ν. 3852/10 μετά από διαλογική ο μ ό φ ω ν α
Α Π Ο Φ Α Σ Ι Ζ Ε Ι
1. Να εκφράσει την αντίθεσή του και να παράσχει Αρνητική Γνώμη για την σχεδιαζόμενη ΠΟΑΥ Μαρμαρίου όπως φαίνεται στους χάρτες και στο σχέδιο της ΚΥΑ λόγω της σχεδιαζόμενης έκτασής της αλλά και επειδή αν ποτέ υλοποιηθεί σύμφωνα με τα σχέδια του ΥΠΕΚΑ θα καταστραφούν όλες οι άλλες χρήσεις γης στην Περιοχή η οποία είναι περιοχή Τουριστικής και Οικιστικής Ανάπτυξης.
2. Να προτείνει στη Διεύθυνση Χωροταξικού Σχεδιασμού του Υπουργείου να επανεξετάσει το προτεινόμενο σχέδιο και να προβλεφθεί η εγκατάσταση της ΠΟΑΥ σε άλλες δυσπρόσιτες περιοχές (π.χ. περιοχές του Δήμου μας από την πλευρά του Αιγαίου), όπου θα μπορούσαν οι επιχειρήσεις Υδατοκαλλιεργειών να αναπτυχθούν αλλά και να προσφέρουν κοινωνικοοικονομικά οφέλη. Εάν το προτεινόμενο σχέδιο ψηφιστεί ως έχει επιφυλασσόμαστε να κάνουμε χρήση παντός νομίμου δικαιώματός μας.
3. Να δημοσιοποιηθεί το θέμα με κάθε μέσο για να εκφραστεί ο πληθυσμός στη διαβούλευση.
Η απόφαση αυτή έλαβε αύξοντα αριθμό 137 /2011.
……………………………………………………………………………………
Γι’ αυτό συντάχθηκε και υπογράφεται το πρακτικό αυτό ως κατωτέρω.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ( τ.σ. – τ.υ.) ΤΑ ΜΕΛΗ
ΝΟΒΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΝΤΑΛΑΚΑΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ
ΔΙΓΑΛΕΤΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΚΙΟΥΚΗ – ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ ΜΑΡΙΑ
ΚΕΚΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ
ΜΑΣΤΡΟΔΗΜΑΣ ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ
ΜΑΝΩΛΗΣΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΞΥΠΟΛΗΤΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΠΑΛΥΒΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΤΖΑΒΑΡΑ- ΤΟΛΙΑ ΠΑΓΩΝΑ
ΤΣΑΠΕΠΑ ΜΑΡΙΑ
ΝΙΚΟΛΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΡΑΒΙΟΛΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ
ΒΟΣΣΟΣ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ
ΖΕΜΠΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ
ΡΟΥΚΛΙΩΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΥ ΠΟΛΥΧΡΟΝΗΣ
ΞΥΠΟΛΙΤΟΥ ΕΥΔΟΞΙΑ
ΖΑΦΕΙΡΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
ΛΕΚΑΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ
ΒΡΑΝΑ ΚΥΡΙΑΚΗ
Ακριβές Αντίγραφο
Κάρυστος αυθημερόν
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο Πρακτικογράφος
ΝΟΒΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Πορτολομαίος Ανδρέας
Some years ago we spent a weeks holiday on Poros and came away with the impression of a beautiful, unspoilt island, so rarely found these days, which will be ruined by the scale of the proposed fish farming project. Not only wil this be the end of the local fishing trade, the wishes of the population are being ignored and the island will be irreparably changed forever. Is a fish farm worth the damage it will undoubtedly cause to the quality of life of the inhabitants and the tourist trade on Poros?
Marc and Chris Chambers
Ευχαριστούμε όλους όσους έδωσαν τη δυνατότητα της έκφρασης των απόψεων, σ’ όλο τον πληθυσμό, επιστημονικό και μη, σχετικά με την ‘’ΑΗΦΟΡΗΑ’’, όπως θέλει να λέγεται, του θαλάσσιου περιβάλλοντος,
Ζω στη Λαγκάδα της Χίου και βιώνω 25 χρόνια την ανάπτυξη των ιχθυοκαλλιεργειών, ο εφιάλτης μου είναι ότι αύριο θα αναγκαστώ να πουλήσω το σπίτι μου, να πάρω τα παιδιά μου και να φύγω. Ο λόγος είναι η απαξίωση της περιοχής μου από την διαρκώς αυξανόμενη δραστηριότητα των ιχθυοκαλλιεργειών, σε στεριά και θάλασσα, με απόντα το επίσημο κράτος. Ο μεγάλος μου καημός είναι, ότι 25 χρόνια τώρα, δε μπορώ να ψαρέψω γιατί τα ψάρια δεν τρώγονται, δε μπορώ να κολυμπήσω, γιατί η θάλασσα έχει απαίσια οσμή…είναι θολή με κάθε είδους αιωρούμενα σωματίδια. Δεν μπορώ να σκεφτώ ότι αφού τώρα ασφυκτιούμε, πως σε λίγο με την εκβιομηχάνιση της περιοχής μας, θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε σ’ αυτόν τον τόπο.
Στους εκπροσώπους την πολιτείας δεν μπορώ να απευθυνθώ, γιατί ενώ ανακοινώνουν την ακαταλληλότητα της θάλασσας για κολύμβηση, την επόμενη το αναιρούν. Δε χρειάζεται να είσαι επιστήμονας για να αποδείξεις, ότι όλα τα ψάρια της περιοχής είναι ντοπαρισμένα και μερικά ακατάλληλα για κατανάλωση.
Η μελέτη της περιοχής μας έδειξε, ότι από το 2000 έχει χαρακτηριστεί κορεσμένη. Το 2011 είναι κατάλληλη; Άραγε οι ιχθυοκαλλιέργειες θα υπάρχουν και στο μέλλον με τέτοια καταλληλότητα;
Hello Dear Mayor of Poros-
Pamela Rogers and I have known each other since 1992 when I made my first trip to Greece. I fell in love with Poros and have visited there too many times to count, bringing groups of painters to your lovely island. I must speak up at this time to say that I don’t believe it is in the best interest of your island to allow this fish farm industry as it will distrupt the peace and tranquility that is so much a part of Poros. Tourists will certainly be reluctant to visit and believe it will negatively affect your economy in that way. It might boost it in another, but I don’t believe that this is what you want to be known for. Hope it can be stopped.
Your friend in California,
Erin
Από το 13 Aπριλίου του 2011 έχει δοθεί σε δημόσια διαβούλευση, η Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΑΥ) με θέμα «Ειδικό πλαίσιο χωροταξικού σχεδιασμού και αειφόρου ανάπτυξης για τις Υδατοκαλλιέργειες ».
Στα πλαίσια αυτής, ορίζονται οι Περιοχές Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών (ΠΑΥ), εντός των οποίων χωροθετούνται Περιοχές Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών (ΠΟΑΥ) και Περιοχές Άτυπης Συγκέντρωσης Μονάδων (ΠΑΣΜ).
Μεταξύ των προτεινόμενων περιοχών ΠΑΥ, υπάρχει και μια που οριοθετείται στις ακτές της Νότιας Σαλαμίνας και των Μεγάρων.
Ως προς τη συγκεκριμένη περιοχή ο Περιβαλλοντικός Όμιλος Σαλαμίνας (ΠΕΡΙΒ.Ο.Σ ) εκφράζει έντονες αντιρρήσεις. Συγκεκριμένα :
Το μεγαλύτερο μέρος της ΠΑΥ που αφορά τη Σαλαμίνα, δε βρίσκεται σε ακατοίκητη περιοχή, αλλά υπάρχουν παραθαλάσσιοι οικισμοί παραθεριστικής κυρίως κατοικίας.
Στο τμήμα που βρίσκεται σε ακατοίκητη ακτή εμφανίζονται τα εξής χαρακτηριστικά : Είναι ακτογραμμές υψηλού φυσικού κάλλους, όπου το πευκοδάσος (pinus halepensis ), συναντά τη θάλασσα, δημιουργώντας τοπία που σπάνια πλέον συναντάμε στην Αττική γη.
Η Νότια Σαλαμίνα αποτελεί χώρο αναψυχής όχι μόνο για τους Σαλαμίνιους, αλλά και για πολύ μεγάλο μέρος των κατοίκων των αστικών περιοχών της πρωτεύουσας, μιας και είναι ο πλησιέστερος χώρος για τα θερινά τους μπάνια. Η παρουσία των εγκαταστάσεων, θα στερήσει από μεγάλο μέρος πληθυσμού τη δυνατότητα αυτή υποβαθμίζοντας την ποιότητα ζωής τους, απώλεια που δύσκολα προσμετράται σε όποια μελέτη.
Ο πυθμένας αυτής της περιοχής αποτελεί πιθανό βιότοπο (δειγματοληψίες μπορούν να αποδείξουν το γεγονός) των αγγειόσπερμων και φυκών Posidonia Oceanica, Cymodocea nodosa, Zostera marina και Zostera molti.
Από το 2004, έχουν χαρακτηριστεί ως αρχαιολογικοί χώροι οι κόλποι στα Κανάκια τα Περιστέρια και τις Κολώνες καθώς και ο λόφος του Σκλάβου.
Στο αναμενόμενο Ρυθμιστικό Σχέδιο για την Αθήνα, προβλέπεται να υπάρχει ειδική μέριμνα για την προστασία των εναπομεινάντων φυσικών περιοχών της Αττικής και συγκεκριμένα των νησιών του Σαρωνικού.
Οι συνοδές και υποστηρικτικές χερσαίες εγκαταστάσεις που προβλέπονται θεωρούμε ότι θα πληγώσουν αισθητικά και περιβαλλοντικά ακτές, που ελάχιστες πλέον έχουν μείνει στην Αττική.
Η αύξηση της κίνησης και η πιθανή διάνοιξη δρόμων στις ανωτέρω πευκόφυτες περιοχές θα αυξήσει κατακόρυφα την πιθανότητα πυρκαγιών.
Στο σημείο αυτό πρέπει να τονιστεί ότι η χωροθέτηση των υδατοκαλλιεργειών στη Σαλαμίνα, δεν πρέπει να αντιμετωπισθεί μεμονωμένα, αλλά σε σχέση με την συνολική περιβαλλοντική επιβάρυνση του χερσαίου και υδάτινου οικοσυστήματος, υποβαθμίζοντας σταδιακά και συνεχώς την ποιότητα τη ζωής των κατοίκων και επισκεπτών της, γεγονός που έρχεται σε αντίθεση με το συνταγματικό τους δικαίωμα.
Κανένα άλλο νησί δεν έχει τόσο έντονη υποβάθμιση των ακτών της. Ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη
Παροπλισμένα πλοία
Ναύσταθμος
Μονάδα φυσικού αερίου Ρεβιθούσας
Αυθαίρετη δόμηση
Επιπτώσεις από την συνεχή διέλευση και αγκυροβόληση πλοίων.
Υπάρχουσες μονάδες υδατοκαλλιέργειας.
Η πρόταση λοιπόν για δημιουργία ΠΟΑΥ στη Σαλαμίνα παγιώνει την ύπαρξη μονάδων εκτροφής, επιτρέποντας ταυτόχρονα και την επέκταση τους καθώς και την εγκατάσταση νέων, ενώ δίνει τη δυνατότητα και για χερσαίες εγκαταστάσεις μονάδων γόνου και πάχυνσης ακόμα και παραχώρηση του αιγιαλού για την εξυπηρέτηση την μονάδων και όλα αυτά σε περιοχές μοναδικές για το αττικό τοπίο.
Κατόπιν όλων αυτών ζητάμε την εξαίρεση της Σαλαμίνας από ΠΑΥ κατηγορίας Α και την ένταξή της σε ΠΑΥ κατηγορίας Ε καθώς ισχύουν για την περιοχή οι προυποθέσεις και τα χαρακτηριστικά που περιγράφονται στην ανάλογη παράγραφο της ΚΑΥ, (η οποία και κατατάσσει σε αυτή την κατηγορία τις ακτές του Νομού Αττικής) υπογραμμίζοντας το γεγονός της άμεσης γειτνίασης με κατοικημένες περιοχές, του χαρακτηρισμού ως αρχαιολογικών χώρων μεγάλου μέρους των ακτών και της ιδιαιτερότητας και μοναδικότητας του τοπίου. Τέλος σημειώνουμε ότι το καλοκαίρι ο πληθυσμός του νησιού ξεπερνά τις 300.000 που χρησιμοποιούν τις ακτές για κολύμβηση.
Μαιος 2011
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ
(Perivos)
Διαβαζουμε στο σχολιο του κ. Στράτου Καμπουρη
……Η Υδατοκαλλιέργεια αφορά εθνικό ανταγωνιστικό Τομέα και η επίκληση της οποιασδήποτε δημοκρατικής ευαισθησίας πρέπει να υιοθετεί την αρχή του συλλογικού ενδιαφέροντος και στην προκειμένη περίπτωση του εθνικού συμφέροντος, έναντι του ατομικού. Η Ελλάδα δεν έχει πια περιθώρια –άλλωστε δεν είχε και στο παρελθόν- να χάνει ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα……
Πρωτον να επισημανουμε ότι το ιδιο ακριβώς κειμενο ισχύει και αν στη θεση της λεξης Υδατοκαλλιεργεια τεθεί η λέξη Τουρισμός
Δευτερον οσον αφορα το εθνικό και ατομικό συμφερον σημειώσαμε μια παραγραφο ιδιαιτερως ενδιαφερουσα στο Ψηφισμα του Δήμου Λοκρών στο παρον άρθρο στις 5 Μαιου
—Ως Δήμος είμαστε ενάντια στην πολλαπλάσια αύξηση της παραγωγής προϊόντων και θα είμαστε αμείλικτα σκληροί. Γι αυτό καταγγέλλουμε την πρόταση αυτή καθώς και τους μελετητές αφού τα προηγούμενα χρόνια είχαν επιχειρηματική δραστηριότητα στην περιοχή και άρα γνωρίζουν πολύ καλά τι συμβαίνει. Δεν θα γίνουμε συμμέτοχοι σε κανένα επιχειρηματικό deal που θα έχει ως αποτέλεσμα να κερδίσουν οι λίγοι και οι πολίτες και ο τόπος να είναι οι μεγάλοι χαμένοι—
Γιαννης κερναει λοιπον και Γιαννης πινει;
Το ΕΠΧΣΑΑΥ εξυπηρετει το εθνικο συμφερον ή τα επιμέρους ατομικά;
http://theologos-env.blogspot.com
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΑ ΙΧΘΥΟΤΡΟΦΕΙΑ ΣΤΗ ΝΗΣΟ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ
Θα πρέπει οι Κυβερνώντες και τα κέντρα λήψης τόσο σημαντικών αποφάσεων,
να λαμβάνουν υπόψιν τους οτι σε μέρη τα οποία υπάρχουν τουριστικά θέρετρα
και παραλίες οι οποίες κάθε χρόνο κατακλύζονται από χιλιάδες κόσμο, δεν είναι δυνατόν να δίνονται άδειες για ιχθυοτροφεία τα οποία όλοι γνωρίζουμε οτι προκαλούν μεγάλη θαλάσσια ρύπανση.
Είμαι κάτοικος του Τολού το οποίο είναι κατεξοχίν τουριστική περιοχή για πολλές 10ετίες και γνωστό στην Ευρώπη για την πολύ καθαρή και ζεστή του
Θάλασσα. Στην Νήσο Πλατειά όπως πολύ σωστά επεσύμανε ο Πρόεδρος Συλλόγου
Επαγγελματιών Τολού, έχουν γίνει ΟΡΓΙΑ παραβιάσεων και από τους ιδιοκτήτες των καλλιεργειών αλλά και από την πολιτεία η οποία έχοντας την απόφαση του Στε για αναστολή λειτουργίας των εν λόγω Ιχθυοκαλλιεργειών κλείνει τα μάτια σε αυτή την απόφαση.
Από την στιγμή που όλοι γνωρίζουν οτι η Βαριά Βιομηχανία στην Ελλάδα είναι ο Τουρισμός αντί να τον βοηθήσουν να ανεβεί, τον χαντακώνουν
ακόμα πιο πολύ με τέτοιες ενέργειες.
Τουρισμός και Ιχθυοκαλλιέργειες δεν συμβαδίζουν.
Ο χωροταξικός σχεδιασμός δραστηριοτήτων και χρήσεων στο θαλάσσιο χώρο επιχειρείται για πρώτη φορά, με ότι αυτό σημαίνει σε επίπεδο εμπειρίας και σχεδιασμού. Οι αντιπαραθέσεις και οξύτητες που προκύπτουν από τη διαβούλευση –παρά τις σημειακές περιοχές αναφοράς- είναι εύλογες, προβάλλουν τις συγκρούσεις χρήσεων και τα κίνητρα που τις ενισχύουν και επιβεβαιώνουν τη σκοπιμότητα και αναγκαιότητα εφαρμογής του «Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τις Υδατοκαλλιέργειες» (Ε.Π.Χ.Σ.Α.Α.Υ.).
Το επιχείρημα ότι ούτε άλλες χώρες διαθέτουν χωροταξικό σχεδιασμό και γιατί εμείς προτρέχουμε, δεν είναι σωστό (εφόσον αρκετές χώρες διαθέτουν χωροταξικό σχεδιασμό για τις υδατοκαλλιέργειες σε επίπεδο διοικητικών μονάδων), αλλά ενέχει και αμυντικό χαρακτήρα για μία Χώρα η οποία πρωτοστατεί στο διεθνές περιβάλλον της Υδατοκαλλιέργειας και οφείλει να χαράζει πολιτικές ενίσχυσης και αναβάθμισης ενός εξωστρεφούς ανταγωνιστικού τομέα της οικονομίας.
Έχει το Ε.Π.Χ.Σ.Α.Α.Υ. αναπτυξιακό χαρακτήρα; Μπορεί η εφαρμογή του να συμβάλλει στην ενίσχυση και αναβάθμιση της Ελληνικής Υδατοκαλλιέργειας;
1.Η σημερινή ανταγωνιστική θέση της Ελληνικής Υδατοκαλλιέργειας χαρακτηρίζεται:
α. από την ηγετική θέση της θαλάσσιας ιχθυοκαλλιέργειας –επικεντρωμένη στα είδη Dicentrarhus labrax (λαβράκι) και Sparus aurata (τσιπούρα)- με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά:
-από τη συμμετοχή της ως leader –στην παραγωγή των δύο προαναφερόμενων ειδών- στη διεθνή αγορά,
-από τη σταδιακή συγκέντρωση της παραγωγικής βάσης σε ένα περιορισμένο αριθμό –εισηγμένων στο χρηματιστήριο- επιχειρήσεων, απορροφώντας τις μικρότερες επιχειρήσεις του κλάδου (εξαγορές, συγχωνεύσεις),
β. από την οστρακοκαλλιέργεια –επικεντρωμένη σε ένα μόνο είδος το Mytilus galloprovincialis (μύδι)- με ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τη μικρή και πολύ μικρή παραγωγική και οικονομική βάση.
Η επιχειρηματική δραστηριότητα στον τομέα της υδατοκαλλιέργειας, εξάντλησε τα περιθώρια να κινείται σε ένα πλαίσιο θεσμικής ανασφάλειας -με ευθύνη κυρίως της Πολιτείας- το οποίο συνέβαλλε και συμβάλλει σε πολυεπίπεδες πιέσεις, προβλήματα και συχνά σε θεσμικά «αδιέξοδα».
Το Ε.Π.Χ.Σ.Α.Α.Υ. διαμορφώνει ένα σαφές πλαίσιο για τη διατήρηση της θέσης και ενίσχυσης του ρόλου αυτών των δύο κλάδων, παρέχοντας ένα ασφαλέστερο θεσμικό περιβάλλον της επιχειρηματικής δραστηριότητας τους. Πως λοιπόν, μπορεί να χαρακτηρισθεί ως αντιαναπτυξιακό Ε.Π.Χ.Σ.Α.Α.Υ. όταν υιοθετεί τις σημερινές θέσεις εγκατάστασης των μονάδων, ενισχύει τη δραστηριότητά τους και παράλληλα παρέχει τη δυνατότητα υπό προϋποθέσεις εγκατάστασης και νέων μονάδων; Επίσης δεν έχει αναπτυξιακό χαρακτήρα το σύνολο των κατευθύνσεων και των κριτηρίων, όταν θεσπίζει σειρά περιβαλλοντικών κριτηρίων, με στόχο την αειφορική διαχείριση του περιβάλλοντος και τη βιωσιμότητα –με όρους ευρωστίας των παραγόμενων ειδών και προστασίας της δημόσιας υγείας- των μονάδων Υδατοκαλλιέργειας.
2.Ο αντίλογος ωστόσο θα θέσει το ερώτημα: αρκούν οι παραπάνω κατευθύνσεις για την ευρύτερη ανάπτυξη της Ελληνικής Υδατοκαλλιέργειας; Μήπως πρέπει το Ε.Π.Χ.Σ.Α.Α.Υ. να εξειδικεύσει περαιτέρω τις κατευθύνσεις και τις προτεραιότητες; (παρά το προφανές των ερωτημάτων, έως τώρα δεν έχει διατυπωθεί σχετική παρέμβαση στη διαβούλευση).
«Οργανικό κομμάτι της νέας αυτής αναπτυξιακής διαδικασίας είναι η χωροταξία που παρέχει τη διάσταση του δομικού σχεδιασμού της οικονομίας, υπόβαθρου της αναγκαίας ανασυγκρότησης οικονομικών, κοινωνικών και οικολογικών δομών. Ο χωροταξικός σχεδιασμός αποσκοπεί στη δομική αναδιάρθρωση του παραγωγικού συστήματος της χώρας, ώστε αυτό να προσαρμόζεται στα ιδιόμορφα χαρακτηριστικά της …..» (Αντώνης Τρίτσης – Υπ. ΥΠΕΧΩΔΕ, 1984).
Ο χωροταξικός σχεδιασμός αφορά στο προσχεδιασμένο μετασχηματισμό του κοινωνικού – οικονομικού – γεωγραφικού χώρου, ως πρόθεση της οργανωμένης κοινωνίας. Και σε επίπεδο ειδικού πλαισίου χωροταξικού σχεδιασμού, δηλαδή σε επίπεδο επικράτειας, αφορά στο σχεδιασμό της Πολιτείας για τη διάταξη ενός Τομέα της οικονομίας, ως προς τις άλλες χρήσεις και οικονομικές δραστηριότητες.
Ο χωροταξικός σχεδιασμός δεν αφορά καθορισμό αναπτυξιακής πολιτικής για ένα ή περισσότερους τομείς, όπως δεν αφορά επιχειρησιακό σχεδιασμό.
Ο χωροταξικός σχεδιασμός οφείλει να ενσωματώνει στρατηγικές, αναπτυξιακές πολιτικές και να ενισχύει την αποτελεσματική εφαρμογή τους.
Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει είναι: υπάρχει αναπτυξιακή πολιτική για την Ελληνική Υδατοκαλλιέργεια; Δηλαδή, ένα πλαίσιο ανάλυσης, αξιολόγησης, κατευθύνσεων και προτεραιοτήτων, το οποίο να απαντά στο «τι Υδατοκαλλιέργεια στοχεύουμε να έχουμε στο μεσομακροπρόθεσμο διάστημα;»
-ποιοι παράγοντες οδήγησαν σε αυτή την ανταγωνιστική θέση την Ελληνική Υδατοκαλλιέργεια και ποιοι αποτέλεσαν ανασχετικά στοιχεία;
-ποιες είναι οι σύγχρονες τάσεις και τεχνολογικές εξελίξεις στο διεθνές περιβάλλον για την υδατοκαλλιέργεια;
-ποιες είναι οι ορθές πολιτικές και καλές πρακτικές που θα άξιζαν να εφαρμοσθούν, προσαρμοσμένες στις δικές μας συνθήκες;
Και με βάση τα παραπάνω, να χαράζει αναπτυξιακή πολιτική για:
-ποια μερίδια της εσωτερικής και διεθνούς αγοράς θα επιδιώξουμε να διατηρήσουμε και ποια νέα να διεκδικήσουμε;
-ποιους υφιστάμενους παραγωγικούς κλάδους θα ενισχύσουμε και ποιους νέους θα επιδιώξουμε να αναδείξουμε;
-ποιο τύπο οργάνωσης και αναδιοργάνωσης του Τομέα θα αναπτύξουμε;
-πως θα ενισχύσουμε την έρευνα και την καινοτομία, με βάση τις πραγματικές παραγωγικές ανάγκες του Τομέα;
Κατά τη γνώμη μου, η σημερινή ανταγωνιστική θέση της Ελληνικής Υδατοκαλλιέργειας, οφείλεται κυρίως στην επιχειρηματική – παραγωγική βάση και σε επίπεδο επιλογής πολιτικών κινήθηκε με αυτόματο πιλότο. Περισσότερο από τρεις δεκαετίες και παρά τις κατά καιρούς εξαγγελίες, δεν υπάρχει νόμος πλαίσιο για την Υδατοκαλλιέργεια.
Από πού λοιπόν μπορεί το Ε.Π.Χ.Σ.Α.Α.Υ. να αντλήσει αναπτυξιακές πολιτικές και να εξειδικεύσει παραπέρα τις κατευθύνσεις του;
Από όσα έχουν εκτεθεί και από όσα ακολουθούν, είναι προφανής η απουσία αναπτυξιακών εργαλείων των οποίων θα μπορούσε να κάνει χρήση το Ε.Π.Χ.Σ.Α.Α.Υ. και να ενσωματώσει, ώστε αποτελεσματικότερα να διατυπώσει το εθνικό χωροταξικό πρότυπο και την οργάνωση του Τομέα.
3.Η Υδατοκαλλιέργεια επικεντρώνεται στο θαλάσσιο χώρο και η οργάνωσή της, η προσχεδιασμένη διάταξη της παραγωγικής δραστηριότητας του Τομέα, αντιμετωπίζει πολυεπίπεδα προβλήματα:
α. Ο προσδιορισμός της καταλληλότητας θαλάσσιων περιοχών για υδατοκαλλιέργεια, δεν μπορεί να προσεγγισθεί σήμερα με τα εργαλεία που καθορίζει το Ε.Π.Χ.Σ.Α.Α.Υ. Απουσιάζουν δεδομένα της ποιότητας υδάτινων και θαλάσσιων οικοσυστημάτων (χρονοσειρές παραμέτρων) ή βρίσκονται διάσπαρτα, κατακερματισμένα στοιχεία σε διάφορους φορείς, τα οποία δεν είναι πάντα διαθέσιμα.
β. Ο θαλάσσιος κυρίως χώρος, στερείται ουσιαστικών διαχειριστικών μέτρων, απουσιάζουν καταγραφές και αποτυπώσεις θαλάσσιων οικοτόπων (περιοχές ενδιαιτήματος, αναπαραγωγής, λιβάδια Ποσειδωνίας, κ.α.) και διαχειριστικών σχεδίων ιχθυοαποθεμάτων και αλιευτικών πεδίων.
γ. Αναπτύσσονται παρεμβάσεις με σημειακό χαρακτήρα (π.χ. τεχνητοί ύφαλοι) και όχι στα πλαίσια ενός συνολικότερου σχεδιασμού διαχείρισης του θαλάσσιου χώρου, με προτεραιότητα την προστασία και ενίσχυση του ρόλου των φυσικών υφάλων και στη συνέχεια αξιολόγησης για την ανάπτυξη τεχνητών υφάλων.
δ. Και βεβαίως, υπάρχουν και οι υπόλοιπες ανθρωπογενείς δραστηριότητες και χρήσεις (ναυτιλία, αλιεία, τουρισμός) αλλά και νεοεισερχόμενες (υποβρύχια μουσεία, καταδυτικά πάρκα, ΑΠΕ, κ.α.), οι οποίες εκ των πραγμάτων παράγουν συγκρούσεις.
Ως κατεύθυνση επομένως –την οποία προσεγγίζει το Ε.Π.Χ.Σ.Α.Α.Υ. και στα πεπερασμένα πλαίσια των δυνατοτήτων του- και σε ότι αφορά στην Υδατοκαλλιέργεια, απαιτείται η συνδυασμένη εφαρμογή του Ε.Π.Χ.Σ.Α.Α.Υ. και η χάραξη αναπτυξιακής πολιτικής για την Υδατοκαλλιέργεια, ώστε να δοκιμασθούν σε βάθος χρόνου, να αξιολογηθούν τα αποτελέσματα της εφαρμογής τους, με στόχο την συνεχή ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του Τομέα.
Η Υδατοκαλλιέργεια αφορά εθνικό ανταγωνιστικό Τομέα και η επίκληση της οποιασδήποτε δημοκρατικής ευαισθησίας πρέπει να υιοθετεί την αρχή του συλλογικού ενδιαφέροντος και στην προκειμένη περίπτωση του εθνικού συμφέροντος, έναντι του ατομικού. Η Ελλάδα δεν έχει πια περιθώρια –άλλωστε δεν είχε και στο παρελθόν- να χάνει ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα.
Τέλος, το Ε.Π.Χ.Σ.Α.Α.Υ. –η πρώτη απόπειρα εφαρμογής του χωροταξικού σχεδιασμού στο θαλάσσιο χώρο- και η παρακολούθηση και αξιολόγηση της εφαρμογής του, ανοίγει το δρόμο και θα παρέχει πολύτιμες πληροφορίες για ένα υπερκείμενο θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό.
Dear Sirs,
I have just learned from my friends that there is a plan to reserve a large section of the Poros coastline exclusively for industrial fish farms, and to restrict fishing near them.
I lived on Poros for 10 years and I am still a frequent visitor. The coastline is very chenic, and yet there are also excellent tourist facilities.
This plan for industrial fish farms makes no economic sense. It conflicts with the island’s tourism and with its traditional fishing culture.
It is true that farmed fish can be sold a little more cheaply than wild -caught fish, but he quality is inferior and many people refuse to eat them. If there must be such fish farms, the should be in locations where they do not conflict with natural beauty and tourism.
I urge you as Mayor of Poros to strongly oppose this plan.
SARAH YEOMAN (Poziades)
To mayor
Dear Sir,
I am writing with regard to the proposed plan to create an industrial fish farm on the coast of Poros. I was very upset and disturbed to hear this as Poros is my regular holiday destinations a few times a year, and I feel strongly that the beautiful island is a huge part of my life.
I have been visiting the island for 20 of my 28 years which started as a family holiday, and a place I have now been to every year since. I have so many amazing memories of the island and to see it changed in a such a way would spoil the island and perish treasured memories.
I don’t live on the island or have a claim to it, but it has witnessed some life changing events forn me and it is a place of resta and comfort.
Currently my mum has terminal cancer and the one thing that keeps her fighting is the hope to return for one last trip to say goodbye to place she called her home for 10 years.
My mum is not well enough to convey her dissapointment at this new, but I can assure you, Poros is part of her life and a place where her dreams came true. When she passes away I have the assurance and comfort that at least she had the opportunity to follow her heart and live there until she could no longer due to her health (I am now her carer).
I am sure you can understand why Poros is such an important part of my life. It is an untouched, unspoilt Gem, and yes it may not be a main tourist destination, but that is a part of it’s charm, it isn’t a spoilt by alcohol fuelled brits, litering the area and spoiling it for locals, it is a well respected community and a rare place of such beauty.
Yours sincerely
Gemma Kangley
Αγαπητέ κ. Ντόμαλη,
Ελπίζω να ικανοποιηθήκατε τώρα που έγραψα το όνομά σας σωστά και να μπορείτε πλέον να κοιμηθήτε ήσυχα τα βράδυα! Δυστυχώς η επιχειρηματολογία σας βασίζεται στο «μόνο εγώ έχω δίκηο – όλοι οι άλλοι έχετε άδικο» και συνεπώς δεν μπορούμε να κάνομε έξυπνο διάλογο. Καταλαβαίνω ότι η ζωή σας εξαρτάται για τις ανέσεις της από τους ιχθυοτρόφους όμως η δική σας ζωή δεν μπορεί να επηρεάζει αρνητικά τις ζωές άλλων ανθρώπων. Εφόσον βλέπετε όλους τους πολιτικούς μας σαν λευκές περιστερές, ορισμένους επιχειρηματίες ως λευκότερους της χιόνος και ορισμένες επιχειρήσης κραταιότερες του Fort Knox, σε αντίθεση με τους περισσότερους συμπατριώτες μας, τότε λυπάμαι για τον χρόνο που και οι δύο χάσαμε τις τελευταίες ημέρες. Αλήθεια δεν εξηγήτε γιατι πωλούνται αυτές οι εταιρείες όταν φέρνουν τόσο πλούτο στούς μετόχους τους? Μήπως πρέπει να δείτε την πρόοδο των μετοχών τους για να βεβαωθείτε για την οικονομική τους κατάσταση?
Σας εύχομαι κάθε καλό.
Φιλικότατα
Α. Γ. λυγνός
Υ.Γ. Παρακαλώ για την επιείκια σας εαν βρήτε κάποιο ορθογραφικό λάθος η ότι μου ξέφυγε κάποιος τόνος.
ΑΞΙΟΤΙΜΟΙ ΚΥΡΙΟΙ,
ΟΧΙ Π.Ο.Α.Υ ΣΤΟΝ ΚΟΛΠΟ ΑΡΓΟΣΤΟΛΙΟΥ – ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΚΟΛΠΟ ΤΩΡΑ…
ΤΟ ΖΗΤΟΥΝ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΜΑΣ , ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΠΕΧΩΔΕ, Ο ΔΗΜΟΣ ΑΡΓΟΣΤΟΛΙΟΥ, Ο ΕΟΤ – ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΑΙΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΝΟΜΑΡΧΙΑΣ.
ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΕΚΛΗΣΕΙΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΡΧΩΝ ΚΑΙ ΦΟΡΕΩΝ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΕΣ ΑΡΧΕΣ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΕΦΕΡΑΝ ΚΑΠΟΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΑΛΛΑ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΕΝΕΚΡΙΘΗ Η ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΥΞΗΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΙΧΘΥΟΤΡΟΦΕΙΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΛΠΟ.
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΧΩΡΑ Η ΜΕΛΕΤΗ?
ΦΤΑΝΟΥΝ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΧΩΡΙΣ ΑΔΕΙΑ ΧΩΡΟΘΕΤΗΣΗΣ – ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΧΩΡΟΘΕΤΗΣΗ ΕΚΤΟΣ ΚΟΛΠΟΥ – ΣΕ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΟΙΚΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΤΑ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑΤΑ
ΚΟΛΠΟΣ ΑΡΓΟΣΤΟΛΙΟΥ SOS
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΑ ΙΧΘΥΟΤΡΟΦΕΙΑ ΣΤΗ ΝΗΣΟ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ
• Στην θαλάσσια περιοχή της Νήσου Πλατειάς στο Αργολικό Κόλπο αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια διάφορες μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας. Η λειτουργία των οποίων δημιούργησε σοβαρές αρνητικές συνέπειες για το περιβάλλον της ευρύτερης θαλάσσιας και παράκτιας περιοχής του Αργολικού Κόλπου, επιδείνωσε δε δραστικά τους όρους διαβίωσης των κατοίκων και των επισκεπτών(τουριστών) των οικισμών του Κόλπου αυτού.
• Το αίτημα της περιφέρειας Πελοποννήσου (Ιούλιος 2009) για γνωμοδότηση για έκδοση νέα άδειας δημιούργησε αντιδράσεις από το σύνολο των κατοίκων και φορέων της περιοχής η οποία εκφράστηκε με καταγγελίες από το Σύλλογο Επαγγελματιών Τολού, Πολιτιστικό Σύλλογο Τολού, Πολιτιστικό Σύλλογο Ασίνης, Πολιτιστικό Σύλλογο Κάντιας, Σύλλογο Τουριστικών Επιχειρήσεων Ασίνης – Δρεπάνου – Ιρίων «Ζεύς», Σύλλογο Επαγγελματιών Αλιέων Τολού, Σύλλογο Ερασιτεχνών Αλιέων Τολού «Τρίαινα», Αλιευτικό Σύλλογος Δρεπάνου «Αγ. Ανδριανός», Ένωση Πολιτών Δήμου Ασίνης, Τοπικό Συμβούλιο Τολού καθώς και με επίσημες αποφάσεις όπως η Αρνητική Εισήγηση του Νομαρχιακού Συμβουλίου Αργολίδας (πρακτικό 10/2009), η Αρνητική Εισήγηση του Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Ασίνης (πρακτικό 120/2009),και οι απόψεις των Βουλευτών.
• Παρόλη την σύσσωμη αντίδραση της Τοπικής Κοινωνίας η Περιφέρεια Πελοποννήσου προχώρησε (Προεκλογικά) στην έκδοση άδεια ίδρυσης και λειτουργίας της υπόψη μονάδας υδατοκαλλιέργειας (28459/4852/21.10.2009 απόφαση του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας Πελοποννήσου).
• Όλοι οι φορείς ενωμένοι καταθέσαμε την 14/12/2009 αίτηση ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου Επικρατείας καθώς και αίτηση αναστολής εκτελέσεως της απόφαση της Περιφέρεια Πελοποννήσου.
• Το Ε΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας, την 09/03/2010, με απόφαση του Προέδρου Κου Κωνσταντίνου Μενουδάκου διέταξε την αναστολή της ισχύος των πράξεων του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας Πελοποννήσου, με τις οποίες χορηγήθηκαν άδειες ιδρύσεως και λειτουργίας της υπόψη Μονάδας Ιχθυοκαλλιέργειας. Σύμφωνα με την ανωτέρω απόφαση του Δικαστηρίου, οι κλωβοί που έχουν τοποθετηθεί πρέπει να απομακρυνθούν άμεσα, αμέσως μόλις διατεθούν οι γόνοι ιχθύων που έχουν ήδη τοποθετηθεί. Κρίθηκε σκόπιμο να ασκηθεί πίεση στην οικεία Αστυνομική ή Λιμενική Αρχή, ώστε να αποφευχθεί τυχόν εν κρυπτώ ρίψη γόνου ιχθύων στους κλωβούς.
• Εκτοτε παρά το γεγονός ότι η απόφαση κοινοποιήθηκε σε όλες τις Υπηρεσίες (Υφυπουργό Περιβάλλοντος, Περιφέρεια Πελοποννήσου, Νομάρχη Αργολίδας, Νομαρχιακό Συμβούλιο Αργολίδας, Δ/νση Αγροτικής Ανάπτυξης και Αλιείας, Δήμαρχο Δήμου Ασίνης, Δημοτικό Συμβούλιο Δήμου Ασίνης, Βουλευτές Νομού Αργολίδας, Αστυνομία Τολού, Λιμεναρχείο Τολού, η απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας ΔΕΝ εφαρμόστηκε. Παρότι επανήλθαμε με άλλα έγγραφα ζητώντας διευκρινήσεις γιατί δεν εφαρμόζετε η απόφαση η απάντηση ήταν ότι κανείς δεν ήταν «Αρμόδιος»
• Η αίτηση Ακυρώσεως που ήταν να συζητηθεί φέτος τον Φεβρουάριο 2011 πήρε αναβολή λόγω φόρτου εργασιών του Συμβουλίου Επικρατείας.
• Αυτή τη στιγμή γίνεται η Δημόσια Διαβούλευση για την «Έγκριση Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού Αειφόρου Ανάπτυξης για τις Υδατοκαλλιέργειες και της Στρατηγικής Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων αυτού» μέσω της ιστοσελίδας του ΥΠΕΚΑ (http://www.opengov.gr/minenv/?p=1630) . Στο σχέδιο προτείνεται (σελ. 210 Στρατηγικής Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του Ε.Π.Χ.Σ.Α.Α.) για τη Νήσο Πλατειά δημιουργία Π.Ο.Α.Υ (Περιοχή Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιέργειας) με δυναμικότητα 4050 τόνους/έτος. Εάν πραγματοποιηθεί η έγκριση του συγκεκριμένου χωροταξικού σχεδιασμού θα νομιμοποιήσει όλες τις υφιστάμενες μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας αλλά θα επιτρέψει και τη λειτουργία ΝΕΩΝ μονάδων.
• Η περιοχή έχει αναπτυχθεί Τουριστικά από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 με περισσότερες από 6,000 κλίνες. Οι παραλίες και οι λουόμενοι δε, αντιμετωπίζουν καθημερινό πρόβλημα (ξεβράζονται σακούλες, κτλ). Ο βυθός περιμετρικά της Νήσου Πλατειάς είναι δυσδιάκριτος και θολός αλλά και η μόλυνση στην ακτή (σκουπίδια, κτλ) είναι ορατή με γυμνό μάτι. (για φωτογραφίες βλέπε http://www.tolo.gr/newsletters/pdf/ixthyotrofeia.pdf )
• Εμείς ΖHTOYME όχι μόνο την ανάκληση της άδειας λειτουργίας της συγκεκριμένης ιχθυοκαλλιέργειας, αλλά και τη σταδιακή απομάκρυνση όλων των υπολοίπων ιχθυοκαλλιεργειών της Νήσου Πλατειάς.
Τουρισμός και Ιχθυοκαλλιέργειες ΔΕΝ μπορούν να συνυπάρξουν στον ίδιο χώρο.
Γεωργιδάκης Ιωάννης
Προεδρος Συλλόγου Επαγγελματιων Τολου Ασχολουμένων με τον Τουρισμό
http://www.tolo.gr
ΠΟΑΥ στη Σαλαμίνα – Μια καταστροφή που πρέπει να αποτρέψουμε
Με έκπληξη και οργή πληροφορηθήκαμε το σχέδιο κοινής υπουργικής απόφασης του Υπουργείου Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής που προβλέπει την χωροθέτηση οργανωμένης ζώνης υδατοκαλλιεργειών σε όλη τη νότια Σαλαμίνα, από το Πυργιακόνι ως τη Γυάλα και σε βάθος 3,5 περίπου ν. μιλίων (η μισή απόσταση που μας χωρίζει με την Αίγινα), καθώς και σε ένα μέρος των βόρειων ακτών του νησιού.
Δεδομένου ότι στο σχέδιο αναφέρεται ότι εκτός από τις θαλάσσιες θα υπάρξουν και χερσαίες εγκαταστάσεις (μονάδες παραγωγής γόνου, προπάχυνσης, διαχείρισης αποβλήτων, κλίβανοι αποτέφρωσης κλπ) αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται ουσιαστικά για παράδοση όλης της περιοχής στα συμφέροντα των μονάδων εκμετάλλευσης με σοβαρές επιπτώσεις στο περιβάλλον και την ποιότητα ζωής μας.
Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι όπου αναπτύσσονται ιχθυοκαλλιέργειες ο βυθός νεκρώνει και η θάλασσα μολύνεται από τα φάρμακα , τα περιττώματα και τις τροφές. Πέρα από την προφανή οικολογική καταστροφή που θα προκληθεί στο ήδη επιβαρυμένο οικοσύστημα μιας κλειστής θάλασσας όπως είναι ο Αργοσαρωνικός, απειλείται και η δημόσια υγεία από την εμφάνιση μεγάλου αριθμού παθογόνων για τον άνθρωπο μικροοργανισμών. Θα πληγεί επίσης η παραδοσιακή αλιεία που απασχολεί σημαντικό μέρος του εργατικού δυναμικού της Σαλαμίνας.
Το πρόβλημα είναι τεράστιο αφού η περιοχή αυτή περιλαμβάνει παραθαλάσσιους οικισμούς (Σατερλί, Κολώνες, Περιστέρια, Αίας κλαμπ, Πέρανι, Γυάλα), περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους (Λαμπρανό), αξιόλογους αρχαιολογικούς χώρους (Κολώνες, Περιστέρια, Περανήσι, λόφος Σκλάβου) και πολλές ακτές που γεμίζουν κόσμο τα καλοκαίρια.
Αν λάβουμε υπόψη ότι ο πληθυσμός στη Σαλαμίνα το καλοκαίρι ξεπερνά τις 300.000, εύκολα διαπιστώνουμε ότι οι ακτές στο επίμαχο κομμάτι εξυπηρετούν πάνω από 150.000 ανθρώπους , αριθμός που αναμένεται να αυξηθεί καθώς λόγω της κρίσης ο λαός της Αττικής επιλέγει κοντινούς προορισμούς όπως η Σαλαμίνα για τις διακοπές του. Με την υλοποίηση του σχεδίου όλες οι νότιες ακτές θα καταστούν ακατάλληλες για κολύμβηση.
Το σημαντικότερο όλων όμως είναι ότι η Σαλαμίνα θα είναι πλέον εξ’ ολοκλήρου περικυκλωμένη από εστίες ρύπανσης : ανατολικά ο βιολογικός καθαρισμός στη Ψυττάλεια, βόρεια βαριές βιομηχανικές εγκαταστάσεις στην Ελευσίνα και στον Σκαραμαγκά, στα βορειοδυτικά οι εγκαταστάσεις υγροποίησης φυσικού αερίου στη Ρεβυθούσα και τώρα στα νότια εκτεταμένη εντατική υδατοκαλλιέργεια.
ΟΧΙ ΔΕ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ!! Δεν θα επιτρέψουμε να προχωρήσουν στην πλήρη περιβαλλοντική υποβάθμιση της Σαλαμίνας που σχεδιάζεται στα πλαίσια του γενικότερου ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου της χώρας.
Διεκδικούμε την απαλλαγή της περιοχής τώρα και στο μέλλον από κάθε είδους ‘ανάπτυξη’ (βιομηχανική,τουριστική, βιοτεχνική κλπ) που επιβαρύνει το περιβάλλον προς όφελος λίγων επιχειρηματιών και σε βάρος των ζωτικών αναγκών των πολιτών της Σαλαμίνας και των γύρω περιοχών.
Χαίρομαι που επιτέλους υπάρχει αυτός ο ανοιχτός διάλογος, για να εκφράσει κάποιος, ο οποίος δεν έχει συμφέρον, την άποψη του και να σας μεταφέρει την εμπειρία του παρακολουθώντας τη θάλασσα του τόπου, του επί 25 χρόνια.
Ο γνώμονας σ’ αυτή την άποψη είναι η επιβίωση της θαλάσσιας ζωής, αλλά και των παράκτιων περιοχών, που έχουν γίνει βορρά επίτευξη με κάθε μέσο των στόχων των ιχθυοκαλλιεργειών.
Είμαι από τη Λαγκάδα της Χίου, που επί 25 χρόνια πληρώνει την ‘’ΑΝΑΠΤΥΞΗ’’, με την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων της και την εξαθλίωση της περιοχής, (γιατί η όποια προσπάθεια αξιοποίησης προσκρούει στα συμφέροντα των ιχθυοκαλλιεργειών), την εγκατάλειψη των νέων από τον τόπο τους, (γιατί αυτό που τους συγκρατούσε ήταν η χωρίς σύγκριση διαφοράς του περιβάλλοντος της και του φυσικού της κάλλους από άλλες περιοχές).
Είναι τυχαίο που καμία άλλη περιοχή του νησιού δε δέχεται την εγκατάσταση ιχθυοκαλλιεργειών στην περιοχή του; Οι πολίτες είναι γνώστες των επιπώσεων που έχουν συντελεστεί στη Λαγκάδα.
Το επίσημο κράτος ήταν απών και οι αιρετοί μας άλειβαν το ψωμί τους βούτυρο. Τα αποτελέσματα γνωστά.
-Δεν ασχολήθηκες κανένας με μία μελέτη του θαλάσσιου πλούτου που είχαμε…και τι απέμεινε τώρα;
-Δεν ασχολήθηκε κανένας με τις επιπτώσεις των ιχθυοκαλλιεργειών στον άνθρωπο.
-Δεν ασχολήθηκε κανένας γιατί η γόπα γίνεται λούτσος σε μέγεθος και όταν τη βγάζεις από τα δίχτυα λιώνει στα χέρια σου.
-Δεν ασχολήθηκε κανένας με την πέρκα που το σπάνιο άρωμα της αντικαταστάθηκε με απαίσια οσμή και το κρέας την το τόσο ανθεκτικό, τώρα διαλύεται.
-Δεν ασχολήθηκε κανένας για την εξαφάνιση όχι των σπάνιων ψαριών, αλλά αυτών που ήταν σε πλεόνασμα, όπως η ζαργάνα, το καλαμάρι κ.τ.λ.
Οι ιχθυοκαλλιέργειες στην Ελλάδα αναπτύχθηκαν, γιατί καταπάτησαν και θα καταπατούν κάθε νόμο.
Ψευδαισθήσεις δεν υπάρχουν, αυτά που επιβάλλουν τα συμφέροντα θα γίνουν, εκείνο που πρέπει να αναλογιστεί η πολιτεία είναι αν τα επόμενα χρόνια θα υπάρχουν ιχθυοκαλλιέργειες με τέτοιο εχθρικό περιβάλλον, γιατί το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού.
Αγαπητέ κύριε A. G. Lygnos
Λείπαμε αλλά δεν μπορώ να σας ακολουθήσω. Ας αφήσουμε καλύτερα το βήμα για να ακουστεί κάτι σοβαρό και δημιουργικό.
Θεωρείτε τους πολιτικούς πουλημένους, τους επιχειρηματίες άχρηστους και λαμογια τις επιχειρήσεις εξοφλημένες. Επίσης κακόπιστα προφανώς συκοφαντείτε τον κλάδο αναφέροντας επανειλημμένα ανακρίβειες με τελευταία αυτή ότι δηλαδή χρησιμοποιούν μεταλλαγμένη σόγια! Προσέξτε γιατί αν κάποιος σας πάρει σοβαρά ίσως να έχετε πρόβλημα γιατί κάθε εργοστάσιο παραγωγής ιχθυοτροφών πχ τσεκάρει όλες τις πρώτες ύλες και διατηρεί αρχείο με αναλύσεις από πιστοποιημένα εργαστήρια για κάθε παρτίδα που έχει χρησιμοποιήσει για παρουσία μεταλλαγμένων (GMO). Φυσικά δεν σχολιάζω αυτά περί αντιβιοτικών που βρήκατε σε ένα άρθρο στο internet γιατί δεν περιέχει ίχνος αξιοπιστίας. Αποτελεί μια ατεκμηρίωτη ανώνυμη ουσιαστικά αναφορά σαν τις δικες σας. Δεν διαβάζετε και δεν μπορείτε να καταλάβετε τι γράφω αλλά ούτε το επώνυμο μου δεν μπορείτε να δείτε σωστά? Όσο για το ότι δεν χρησιμοποιούν οι μονάδες φύλακες πράγματι δεν χρησιμοποιούν! αλώστε μια μονάδα 1.200 τόνων έχει εκτεθειμένο σε κλοπή, δολιοφθορά και κινδύνους από καιρικά φαινόμενα εμπόρευμα άξιας μόνο 6 εκατομμυρίων ευρώ γιατί να το φυλάει?
Κυριε Κουκουμίδη
Θα θελαμε κατ`αρχην να σας διαβεβαιώσουμε ότι σεβόμενοι το χωρο αυτό, όλα όσα έχουμε αναφέρει εδώ μεσα είναι αποσπάσματα από έργα επιστημόνων-καθηγητών –πρυτάνεων των ελληνικών Πανεπιστημίων και Ιδρυμάτων τα ονοματα των οποιων αναφερουμε στο τελος κάθε σχολίου, έχουν δημοσιευθεί, κυκλοφορούν ελευθερα οπότε μπορείτε ευκολα να τα προμηθευτείτε,να ενημερωθείτε και ναχετε αποψη.
Ριξτε λοιπον πρωτα μια ματια στα προηγουμενα σχολια μας και θα δειτε τα ονοματα τους τα οποια ειμαστε βεβαιοι ότι σα βιολόγος γνωριζετε κι ας ισχυριζεστε το αντιθετο.
Αφου λοιπον αναφερεστε στην περιοχή μας μαθετε πως ασφαλώς και έχουμε βόθρους αλλά εσεις γνωριζετε πολλές παραθαλάσσιες περιοχές της Ελλάδας να έχουν δίκτυο αποχέτευσης;Ακόμη και τα παραλια της Αττικής βόθρους εχουν ακομη.
Οσο για το βιολογικό καθαρισμό της Μαλεσίνας είναι απολυτως ΨΕΥΔΕΣ αυτο που γραφετε δηλαδη ότι δε λειτουργει Πριν από λιγο είχαμε τη διαβεβαιωση του αντιδημαρχου Λοκρών κ. Γιαννη Μπονόβα ότι ο βιολογικός καθαρισμός της Μαλεσίνας λειτουργεί ΑΡΙΣΤΑ, συλλέγει τα λήμματα από ολες τις περιοχές Οπουντιων και Λιβανατών και προσφατα επισκεφθηκε το χωρο ο περιφερειαρχης Στ.Ελλάδας κ. Κλέαρχος Περγαντάς ο οποίος δεσμευτηκε για την αναβαθμιση του με αποφωσφόριση έτσι ώστε το νερο να χρησιμοποιείται σε δενδρώδεις καλλιέργειες.
Να προσεχετε λοιπον τι γραφετε διότι ένας κακόπιστος θα έλεγε πως διασπείρετε ψευδεις ειδησεις με σκοπό τη συκοφάντησή μας.
Το ότι η ΛΑΡΚΟ ρίχνει ακομη τη σκουρια στον Ευβοικό είναι ευθύνη του Υπουργείου ΠΕΚΑ που αφενος καθυστερει την εξεύρεση λύσης για τη χερσαια αποθεση της σκουριας αφετερου ότι ανανεώνει κάθε χρόνο την αδεια του εργοστασίου να ριχνει τη σκουρια στη θαλασσα.
Για τα φυτοφάρμακα και τα λιπασματα που πέφτουν λόγω της κατασκευής της ΠΑΘΕ φταιμε εμείς;
Και τί να κανουμε;
Να κλεισουμε την ΠΑΘΕ;
Με τον τουρισμό ζουν χιλιάδες καταστηματαρχες, ξενοδοχοι, επαγγελματιες στην οικοδομή.
Μηπως χαριν μερικών εταιριων ιχθυοκαλλιεργειας να τους στειλουμε στην ανεργια;
Και τέλος επειδή υπάρχουν η ΛΑΡΚΟ και η AGROIVEST τί σημαινει;
Ότι πρέπει να κολυμπάμε στη ΧΑΒΟΥΖΑ των ιχθυοτροφείων;;
http://theologos-env.blogspot.com
Το υπό διαβούλευση σχέδιο του Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου για τον κλάδο της Ελληνικής Ιχθυοκαλλιέργειας αποτελεί την πλέον σημαντική πολιτειακή πράξη μέχρι σήμερα για την θεσμική ρύθμιση της λειτουργίας του. Η θαλάσσια ιχθυοκαλλιέργεια αποτελεί σήμερα διεθνώς την πλεον ενδεδειγμένη οικολογικά, δραστηριότητα για την παραγωγή ζωικής προέλευσης τροφίμων υψηλής βιολογικής αξίας, με το χαμηλότερο δυνατό ισοζύγιο κατανάλωσης γλυκού νερού και οργανικής ύλης συγκριτικά με κάθε άλλη μορφή κτηνοτροφικής παραγωγής . Η χώρα μας διαθέτει το 1/4 του συνολικού μήκους της ακτογραμμής της Ευρωπαικής ηπείρου και περισσότερες από 2,000 νησίδες στα πελάγη της τα οποία σε συνδυασμό με τις ιδεώδεις υδροβιολογικές συνθήκες που παρέχει εξασφαλίζουν την αειφόρο ανάπτυξη της παραγωγής πολύτιμων αλιευμάτων για τον καταναλωτή. Τα πελάγη μας επίσης, χαρακτηρίζονται ως ολιγότροφα θαλάσσια οικοσυστήματα με σημαντική όμως ποικιλία υδρόβιων φυτικών και ζωικών οργανισμών και το γεγονός αυτό εξουτερώνει κάθε ισχυρισμό περί της δήθεν ρυπάνσεως των θαλασσών μας από την διεξαγωγή της ιχθυοκαλλιέργειας. Το οργανικό φορτίο που διοχετεύεται από την ιχθυοκαλλιέργεια με την μορφή προιόντων του μεταβολισμού των εκτρεφόμενων ψαριών αποτελεί ένα σημαντικό και συμβατό εμπλουτιστικό υλικό για την βελτίωση της φυσικής παραγωγικότητας των θαλασσών μας. Σε επίπεδο δε «κατάληψης» της θαλάσσιας επιφάνειας κατά μήκος της – τεράστιας – ελληνικής ακτογραμής που δήθεν αποτρέπει την τουριστική ανάπτυξη περιοχών της χώρας μας αρκεί να σημειωθεί ότι η συνολική επιφάνεια των ιχυοκλωβών όλης της εγχώριας παραγωγής είναι ίση με την επιφάνεια του αεροδρομίου Ε. Βενιζέλος στα Σπάτα Αττικής ! Η ψήφιση του θεσμικού πλαισίου για την νόμιμη πλέον λειτουργία του κλάδου θα εξαλείψει σε σημαντικό βαθμό τις σοβαρές στρεβλώσεις που συνόδευσαν μέχρι σήμερα την ελληνική ιχθυοκαλλιέργεια, με συνέπεια πλήθος επιχειρήσεων να μην διαθέτει την στοιχειώδη για ευνομούμενο κράτος, νομική προστασία για την συνέχιση της λειτουργίας τους. Επίοης θα επιτρέψει την αναγκάια προσέλκυση νέων επενδύσεων και εισροής κεφαλαίων που σε συνδυασμό με την εδραιωμένη εγχώρια τεχνογνωσία θα συμβάλουν στην ορθολογική ανάπτυξη και την ενίσχυση της απασχόλησης νέων επιστημόνων. Η βαθύτατη οικονομική κρίση στη χώρα μας δεν επιτρέπει παρά μονον συνενόηση, διαρκή συλλογική προσπάθεια και ανατροπή αντιλήψεων που μας καθήλωσαν στην στασιμότητα και την απαξία. Η επέκταση της ιχθυοκαλλιέργειας στις παραμεθόριες περιοχές και τις απομακρυσμένες βραχονησίδες εκτός ΠΟΑΥ ή ΠΑΣΜ θα πρέπει να αποτελέσει για την Πολιτεία τον βασικό άξονα μέριμνας και ανάπτυξης για την προάσπιση πέραν των άλλων και των εθνικών μας συνόρων. Για τον λόγο αυτό προτείνεται η αύξηση του ορίου της ανώτατης μισθωμένης έκτασης τουλάχιστον στα 100 στρέματα και ανεξάρτητα της μορφής της παραγωγής (συμβατική ή βιολογική), ώστε να είναι επενδυτικά εφικτή η δραστηριότητα με τις αναλογούσες οικονομίες κλίμακος. Η θαλάσσια ιχθυοκαλλιέργεια αποτελεί την μεγάλη ελπίδα να πρωταγωνιστήσει η χώρα μας στην αειφόρο παραγωγή τροφίμων με οικολογικό αποτύπωμα και η παραγωγή της θα πρέπει να γίνει Εθνικο εξαγώγιμο Προιόν με προστιθέμενη αξία τόσο για το εισρέον εισόδημα όσο και για την προάσπιση της υγείας του καταναλωτή στην διεθνή αγορά.
Σε ότι αφορά την ουσία του νομοσχεδίου:
Το νομοσχέδιο δεν είναι χωροταξικό ιχθυοκαλλιεργειών, αλλά χωροθετεί τις ΠΟΑΥ που εκπονήθηκαν στο πόδι.
Ο χωροταξικός σχεδιασμός δεν θα πρέπει να περιέχει τόσες λεπτομέρειες. Δίνει γενικές κατευθύνσεις που εξιδεικέυονται, ανά περιοχή και ανά περίπτωση, όχι μόνο λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες των ρευμάτων και του βάθους, αλλά και το κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον. Σε μια απομακρυσμένη περιοχή, για παράδειγμα, λόγω του αυξημένου κόστους, ο επενδυτής θα πρέπει να έχει παραγωγική άδεια μεγαλύτερη, σε σχέση με μια περιοχή που βρίσκεται κοντά στην Αθήνα, λαμβάνοντας υπόψη την βέλτιστη παραγωγικότητα.
Πολύ φοβάμαι ότι δημιουργούνται επιπρόσθετα προβλήματα στον κλάδο, κάποια από τα οποία τα αναφέρει και ο κ. Κουκουμίδης. Θα αναφέρω τις παρατηρήσεις μου ανά άρθρο στη συνέχεια.
Σε ότι αφορά τις αντιδράσεις των κατοίκων:
Ο κλάδος όπως και όλοι οι κλαδοι ρυπαίνουν. Ρυπάνει όμως λιγότερο, ενώ το περιβάλλον αποκαθίσταται γρήγορα. Αυτά είναι γνωστά. Θα μπορούσα να παραθέσω επιστημονικά άρθρα και μελέτες έγκυρων καθηγητών που ασχολούνται στην χώρα και έχουν μετρήσεις από πολλές περιοχές της Ελλάδας, δυστυχώς όμως τα άρθρα αυτά λόγω δημοσιέυσής τους σε επιστημονικά περιοδικά, δεν μπορούν να διαβαστούν, παρά μόνο μέσα από serverσ πανεπιστημίων. Περιμένω όμως να δω τις δικές τους παρατηρήσεις.
Οι κάτοικοι σε κάποια θέματα έχουν δίκιο. Εχουν όμως και άδικο που θέλουν τις περιοχές τους γεμάτες ξενοδοχεία. Μια σωστή αναπτυξιακή πολιτική, δεν στηρίζεται σε ένα και μόνο κλάδο. Αυτοί που διαμαρτύρονται έχουν συμφέροντα στις περιοχές ή απλά δεν ξέρουν και παρασύρονται. Και αυτό είναι γνωστό και σύνηθες στη χώρα μας, σε όλες τις δραστηριότητες.
Το κλίμα αυτό υπάρχει χρόνια,που θα μπορούσαν οι ίδιοι οι ιχθυοκαλλιεργητές να το αλλάξουν εάν στήριζαν τις τοπικές κοινωνίες, τηρούσαν τους περιβαλλοντικούς τους όρους, έκαναν τις απαραίτητες μετρήσεις στο ίζημα και το νερό (από ανεξάρτητα εργαστήρια) και φυσικά τις δημοσίευαν, δεν το έκαναν λόγω αδιαφορίας, άγνοιας, εγωισμού και έλλειψης βασικών γνώσεων management. Ακόμα και τώρα δεν βλέπω να απαντούν στους κατοίκους. Όλα αυτά τα πληρώνουν και θα συνεχίσουν να τα πληρώνουν. Το ξέρουν και οι ίδιοι.
Σε ότι αφορά τα γεννητικώς τροποποιημένα, για να απαντήσει και κάποιος άλλος εκτός του κ. Ντόμαλη, απλά να ενημερώσω ότι η GREENPEACE, ΜΚΟ, που δεν χρηματοδοτειται από κυβερνήσεις, κάθε χρόνο ζητάει στοιχεία από όλες τις εταιρείες, για την προέλευση των πρώτων υλών. Ακόμα και η μη αποστολή στοιχείων, που εάν θέλουν οι εταιρειες στέλνουν, έχει ως συνέπεια να χαρακτηρίζονται ως κόκκινες, στα γνωστά e-mail που κυκλοφορούν.
Κλείνω εδώ, γιατί η διαβούλευση αφορά το νομοσχέδιο αυτό καθε αυτό, και όχι αντιπαράθεση πολιτών. Θα βοηθούσε περισσότερο όσοι διαμαρτύρονται να έκαναν συγκεκριμένες προτάσεις επί του νομοσχεδίου. Έτσι θα βοηθούσαν τον τόπο τους.
Μια ωραία πεταλούδα!!!!!!
Αξιότιμοι/ες κύιοι/ες
Η σημαντικότητα του κλάδου των υδατοκαλλιεργειών είναι επιβεβαιωμένη, δημιουργεί εθνικό εισόδημα και είναι από τους ελάχιστους παραγωγικούς κλάδους που ανθίστανται σε μια δύσκολη εποχή και συνεχίζουν να εισφέρουν στο ΑΕΠ και στο ισοζύγιο εξαγωγών της χώρας. Η διαπίστωση αυτή θα πρέπει να αποτελεί βασικό άξονα για την αξιολόγηση του χωροταξικού σχεδίου, πολύ περισσότερο από τα στενά τοπικά ή/και μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα που γίνονται εμφανή για κάποιον που διαβάζει προσεκτικά τις δημοσιευμένες απόψεις.
Τη σύντομη αλλά δυναμική πορεία της ελληνικής υδατοκαλλιέργειας την έχουν χαρακτηρίσει και συνεχίζουν να την χαρακτηρίζουν δύο συνισταμένες:
– η υιοθέτηση του κανόνα «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό», όπου στη διάρκεια της ανάπτυξης του κλάδου περιορίστηκε ένας μεγάλος αριθμός μικρών μονάδων, με τη διαδικασία των εξαγορών και των συγχωνεύσεων και με εργαλεία τις ρυθμιζόμενες αυξήσεις στις δαπάνες προμήθειας γόνου, τροφών, κ.α.
– το Υπουργείο Γεωργίας, σε αυτήν την πορεία, σχεδόν πάντα παρακολουθούσε τις εξελίξεις και σχεδόν πάντα παρενέβαινε καθυστερημένα, υιοθετώντας ως επί το πλείστον επιλογές και σχέδια μεγάλων επιχειρήσεων του κλάδου. Ίσως να μην υπάρχει καμία απόφαση ή εγκύκλιος που να έχει ευνοήσει κυρίως τις μικρές μονάδες υδατοκαλλιέργειας.
Το χωροταξικό σχέδιο διαμορφώνει το εθνικό χωροθετικό πρότυπο, που γενικά με βρίσκει σύμφωνο. Με βάση τα παραπάνω όμως και σύμφωνα με τα κείμενα της διαβούλευσης, νομίζω ότι πρέπει να περιληφθούν ορισμένες πρόσθετες κατευθύνσεις και κριτήρια που θα καταστήσουν το χωροταξικό σχεδιασμό περισσότερο λειτουργικό και θα ενισχύσουν τον αναπτυξιακό χαρακτήρα του:
A. Η χωροθέτηση μεμονωμένων μονάδων είναι ένας ευφυής αναπτυξιακός σχεδιασμός, που κρύβει όμως δύο σημαντικούς κινδύνους. Ο ένας είναι να αποτελέσει την κερκόπορτα παραβίασης των κατευθύνσεων του χωροταξικού σχεδιασμού και ο άλλος με μια αυστηρή – περιοριστική εφαρμογή του, στην ουσία δεν θα επιτρέπει καμία νέα χωροθέτηση. Βεβαίως, εντύπωση προκαλεί η απουσία από τον επισυναπτόμενο χάρτη, μεμονωμένων μονάδων από περιοχές όπως της Πελοποννήσου, Κρήτης, κ.α., που ελπίζω να οφείλεται σε αστοχία μάλλον παρά σκοπιμότητα.
Προτείνω λοιπόν, για τη χωροθέτηση μεμονωμένων μονάδων να προβλεφθούν τα εξής:
– για τις υφιστάμενες μεμονωμένες μονάδες, η συνέχιση της λειτουργίας τους, με την προϋπόθεση να συμμορφώνονται με συγκεκριμένους περιβαλλοντικούς περιορισμούς (π.χ. παρουσία λιβαδιών Posidonia),
– για τις υφιστάμενες μεμονωμένες μονάδες σε περιοχές υψηλής τουριστικής ανάπτυξης, συνέχιση της λειτουργίας τους με την προϋπόθεση σύνδεσής τους με την τοπική ανάπτυξη και οικονομία (τροφοδοσία τοπικής αγοράς, σύνδεση με τουριστική δραστηριότητα, αλιευτικός-καταδυτικός τουρισμός, απασχόληση),
– για την εγκατάσταση νέων μεμονωμένων μονάδων:
o να επιτρέπεται σε απόμακρες νησιώτικες περιοχές,
o σε νησιώτικες περιοχές με μέση και χαμηλή τουριστική ανάπτυξη να επιτρέπεται, υπό την προϋπόθεση σύνδεσής τους με την τοπική οικονομία (τροφοδοσία τοπικής αγοράς). Αυτές οι μονάδες δεν θα πρέπει να έχουν παραγωγικό αντικείμενο την τσιπούρα και το λαβράκι, ούτε θα μπορούν στη συνέχεια να μετατρέψουν το παραγωγικό τους αντικείμενο σε τσιπούρα και λαβράκι, ώστε να αποφευχθούν «έμμεσες» χωροθετήσεις νέων μονάδων των μεγάλων επιχειρήσεων εκτός Π.Ο.Α.Υ.
Β. Η χωροθέτηση Π.Ο.Α.Υ., παρά τα σημαντικά πλεονεκτήματα, παρουσιάζει κινδύνους για τη βιώσιμη εφαρμογή του σχεδίου, που προκύπτουν:
– από την οικονομική δυνατότητα των μεγάλων επιχειρήσεων να εξασφαλίσουν τις περιοχές Π.Ο.Α.Υ., αποκλείοντας τις μικρές επιχειρήσεις από ζωτικό παραγωγικό χώρο,
– από τη δημιουργία φορέων διαχείρισης Π.Ο.Α.Υ., με πλειοψηφούσες τις μεγάλες επιχειρήσεις, αποκλείοντας επίσης την εγκατάσταση μικρών επιχειρήσεων.
Η χωροθέτηση και έγκριση Π.Ο.Α.Υ. πρέπει να περιλαμβάνει:
– την εγκατάσταση μονάδων των μεγάλων επιχειρήσεων και την εγκατάσταση μικρών επιχειρήσεων σε ποσοστό 70-30, αντίστοιχα,
– την ανατροπή της παραπάνω αναλογίας, όταν δεν προκύπτει ζήτηση για την εγκατάσταση μονάδων στο σύνολο της περιοχής Π.Ο.Α.Υ.,
– τον περιορισμό του ρόλου του φορέα διαχείρισης σε διαχειριστικά καθήκοντα και όχι με αποφασιστικές αρμοδιότητες (εγκατάσταση μονάδας, ύψος μισθώματος, κλπ).
Θα ήθελα, επιπλέον, στο σημείο αυτό να σχολιάσω 2 ζητήματα που παρουσιάζουν ενδιαφέρον:
1. Στο δημόσιο διάλογο που έχει αναπτυχθεί, ένα μεγάλο μέρος του, καταλαμβάνουν οι παρεμβάσεις πολιτών και φορέων από το παράκτιο τόξο της περιοχής Αταλάντης – Θεολόγου, με κάθετη αρνητική τοποθέτηση για τις ιχθυοκαλλιέργειες, επικαλούμενες σοβαρή επιβάρυνση του περιβάλλοντος. Τα εν λόγω πρόσωπα/φορείς προβάλλουν διαπιστώσεις, γνωμοδοτήσεις καθηγητών, μελέτες κ.α. τα οποία, από θέση αρχής εφόσον δεν γνωρίζω το περιεχόμενό τους, δεν μπορώ ούτε να υιοθετήσω ούτε να απορρίψω.
Προκύπτουν όμως ορισμένα θέματα:
– η ευρύτερη περιοχή έχει οικισμούς (Αγ. Κωνσταντίνος, Μαλεσίνα, Λιβανάτες, Θεολόγος, Αταλάντη, κ.α.) και διάσπαρτη δεύτερη παραθεριστική κατοικία. Εξ’ όσων γνωρίζω, μόνο η Μαλεσίνα έχει βιολογικό καθαρισμό, ο οποίος δεν λειτουργεί. Επιπλέον, ένας μεγάλος αριθμός κατοικιών διαθέτει απορροφητικούς βόθρους (όσες κατασκευάσθηκαν προ της υποχρεωτικής κατασκευής στεγανών βόθρων).
– Στην ευρύτερη περιοχή, υπάρχει από δεκαετίες εγκαταστάσεις βιομηχανικών μονάδων, με προεξέχουσα αυτών της ΛΑΡΚΟ, AGROINVEST, κ.α.
– Κατά μήκος του παράκτιου τόξου, έχουν αναπτυχθεί μεγάλης κλίμακας έργα, όπως ο ΠΑΘΕ, τα έργα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, κ.α., όπου μέσω αυτών έχουν εκτραπεί και διευθετηθεί χείμαρροι, που παροχετεύουν τα όμβρια (συμπεριλαμβάνονται σε αυτά και υδάτινοι όγκοι από εκπλύσεις αγροτικών εκτάσεων με φυτοφάρμακα, λιπάσματα κ.α.).
Αυτή η γενικότερη λειτουργία δεν ευθύνεται για την κατάσταση του περιβάλλοντος στην παράκτια ζώνη της περιοχής; Ή μήπως είναι μόνο η ιχθυοκαλλιέργεια που φέρει την αποκλειστική ευθύνη;
Σε όλες σχεδόν τις τοποθετήσεις, αντιπαραβάλλεται στην ιχθυοκαλλιέργεια ο τουρισμός. Άραγε ο τουρισμός δεν επιβαρύνει το περιβάλλον; Και πως θα αναπτυχθεί τουριστικά η περιοχή όταν η ποιότητα της θάλασσας είναι κακή και οι βιομηχανίες συνεχίζουν να λειτουργούν;
Σαφώς, για την κατάσταση αυτή έχει μερίδιο ευθύνης και η ιχθυοκαλλιέργεια, που αν εφάρμοζε την προβλεπόμενη διαδικασία παρακολούθησης της ποιότητας των υδάτων και πολύ περισσότερο κοινοποιούσαν αυτά τα στοιχεία, δεν θα άφηναν να αιωρείται το επιχείρημα της αποκλειστικής ρύπανσης της θάλασσας από την ιχθυοκαλλιέργεια.
2. Η διαβούλευση είναι δημόσιος διάλογος και η συμμετοχή στο διάλογο κρίνεται και από τις προθέσεις και από την εμπειρία και από την ειλικρίνεια κάθε συμμετέχοντος. Η διαβούλευση μας κάνει κοινωνούς απόψεων, ιδεών και κρίσεων, αποτελεί δε ένα μοχλό όχι μόνο για τη βοήθεια προς το κράτος και το υπουργείο, αλλά και για να γίνουμε σοφότεροι πολίτες και να μας διευκολύνει στην υπεύθυνη στάση μας.
Όσο κι αν αυτό είναι δύσκολο, καλό είναι ο καθένας να προσπαθεί να βλέπει το γενικότερο καλό και όχι μόνο το προσωπικό ή τοπικιστικό συμφέρον, όπως ο καθένας το αντιλαμβάνεται. Για παράδειγμα, σίγουρα δεν υα μου άρεσε να έχω μια υδατοκαλλιέργεια μπροστά στην παραλιακή παραθεριστική μου κατοικία, αλλά καλό είναι να έχω κατά νου και τα οφέλη που αυτή προσφέρει στην περιοχή.
Κλείνοντας, ελπίζω και είμαι αισιόδοξος ότι η εφαρμογή του χωροταξικού σχεδιασμού για τις υδατοκαλλιέργειες θα συμβάλλει στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της Ελληνικής υδατοκαλλιέργειας στη διεθνή αγορά, αλλά και στην οικονομική ενίσχυση της περιφέρειας της χώρας μας που αντιμετωπίζει σημαντικές δυσκολίες αυτήν την περίοδο.
΄΄Οραματίζομαι το αυτονόητο΄΄ είχε δηλώσει ο Γιώργος Παπανδρέου, το 2009 λίγο πριν γίνει πρωθυπουργός.
Αυτονόητο είναι πως τουρισμός και ιχθυοκαλλιέργειες δε συνάδουν. Αναφέρεται καθαρά στην Κ.Υ.Α, στα περί κριτηρίων χωροθέτησης, άρθρο 7 και σελίδα 40, πως ΄΄ η χωροθέτηση νέων μονάδων ιχθυοκαλλιέργειας πρέπει να αποφεύγεται στις περιοχές που χαρακτηρίζονται ανεπτυγμένες τουριστικά ή παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον για την ανάπτυξη θαλάσσιου τουρισμού΄΄
Αυτονόητο είναι πως η πλειοψηφία των κατοίκων του Πόρου έχουν ως κύρια ασχολία τους τον τουρισμό. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, με τη αύξηση των ναύλων για τα νησιά του Αιγαίου, ο αριθμός των επισκεπτών του νησιού έχει αυξηθεί σημαντικά. Είναι λοιπόν παράλογο, ενώ ο τουρισμός βρίσκεται σε άνοδο και ουσιαστικά αποτελεί την κύρια ενασχόληση των κατοίκων, να προωθούνται δράσεις που είναι ασυμβίβαστες με την τουριστική ανάπτυξη, ασυμβίβαστες με την ευημερία των Ποριωτών.
Αυτονόητο είναι πως εκατοντάδες οικογένειες που έχουν ως κύρια ασχολία τους την επαγγελματική αλιεία θα πληγούν ανεπανόρθωτα, αφού στα 3/4 των ακτών του νησιού θα απαγορεύεται πλέον κάθε μορφή αλιείας, επαγγελματική ή ερασιτεχνική.
Αυτονόητη είναι η υποβάθμιση του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Δε χρειάζεται κανείς να μπλέξει με περιβαλλοντικές ΄΄μελέτες΄΄ για να το διαπιστώσει αυτό. Το μόνο που χρειάζεται είναι μια βάρκα και μια βόλτα κοντά στις υφιστάμενες μονάδες για να διαπιστώσει τη βρώμα και τη δυσωδία. Μελέτες άλλωστε, στα μέσα του περασμένου αιώνα, δεν αποδείκνυαν σχέση μεταξύ καπνίσματος και καρκίνου του αναπνευστικού!!!
Βεβαίως χρειάζονται επενδύσεις σε αυτή τη χώρα. Βεβαίως χρειάζεται χωροταξικός σχεδιασμός. Αλλά που; Σε περιοχές που ήδη ζουν από τον τουρισμό; Δόξα τω θεώ, το Αιγαίο έχει εκατοντάδες μικρά ακατοίκητα νησιά, μακριά από τουριστικά ανεπτυγμένες περιοχές όπου εκεί τα κλουβιά δε θα ενοχλούν κανέναν. Για μια φορά ας μπει ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη.
Αυτονόητο είναι πως οι Ποριώτες δεν θέλουν τις ιχθυοκαλλιέργειες. Εξακόσιοι και πλέον πολίτες, φορείς και σύλλογοι του νησιού συνυπέγραψαν ψήφισμα το 2008 που εκτός των άλλων ζητούν ΄΄ Την εξαίρεση του Πόρου και της ευρύτερης περιοχής από τις Περιοχές Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών ΄΄. Επίσης στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, στις 27/04/2011, αποφασίστηκε ομόφωνα πως οι ποριώτες δε θα επιτρέψουν τη δημιουργία Π.Ο.Α.Υ. στον Πόρο.
Αυτονόητο είναι πως θα αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις για να αποτρέψουμε τη δημιουργία Π.Ο.Α.Υ στον Πόρο.
Κύριοι, σας ζητούμε να πράξετε το ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ. Να εξαιρέσετε τον πόρο από τις περιοχές οργανωμένης ανάπτυξης υδατοκαλλιεργειών και να τον εντάξετε στις περιοχές σημειακής χωροθέτησης.
ΟΧΙ Π.Ο.Α.Υ. ΣΤΟΝ ΠΟΡΟ
Οι Σύλλογοι: Αλιέων, Επαγγελματιών, Πολιτιστικός και Γονέων και Κηδεμόνων Φοινικούντας Μεσσηνιας, έίναι αντιθετοι σε οποιαδηποτε χωροθέτηση και εγκατάσταση ιχθειοτροφείων στις νήσους Σχίζα και Σαπιέντζα γιατι είναι ασύμβατη η λειτουργεία ιχθυοτροφείων με την τουριστικη ανάπτυξη της περιοχής.
Αγαπητέ κ. Ντάμαλη
Και εγώ αναγκάζομαι να σας απαντήσω πρώτον διότι δεν αρμόζει σε έναν επιστήμονα του κύρους σας να καταφεύγει σε προσωπικές επιθέσεις για να υποστηρίξει τις θέσεις του και δεύτερον για να αντικρούσω όχι μόνο τις ανακρίβειες αλλά και τις ακραίες θέσεις τις οποίες υιοθετείτε.
1) Το πόσους μήνες τον χρόνο και γιατί κάνω τις «πολύμηνες διακοπές μου» είναι κάτι το οποίο, με όλο το σεβασμό, αφορά εμένα και όχι εσάς η την παρούσα διαβούλευση. Σας διαβεβαιώνω επίσης ότι δεν έχω κανένα προσωπικό συμφέρον η όφελος, εν αντιθέσει με εσάς, από την ύπαρξη η μη των Ι/Κ στον τόπο μου. Λυπάμαι όμως που αμφισβητείτε το δικαίωμα μου να προστατεύσω, όπως και όπου μπορώ, την ιδιαίτερη πατρίδα μου. Σας διαβεβαιώνω επίσης ότι οι κάτοικοι του νησιού μου, εξαιρέσει των 2 η 3 που δουλεύουν στις παρούσες Ι/Κ σε ένα χειμερινό πληθυσμό 750 ατόμων, όχι μόνο δεν θέλουν την επέκταση των Ι/Κ αλλά θέλουν να φύγουν και οι ήδη υπάρχουσες από εκεί.
2) Δυστυχώς για εσάς η αναλογία 1 προς 4 στην παραγωγή της ιχθυοτροφής είναι η σωστή. Δεν έχετε παρά να δείτε το άρθρο στα αγγλικά που αντέγραψα σε προηγούμενο σημείο της διαβούλευσης, στα επί μέρους θέματα του οποίου δεν απαντάτε.
3) Βλέπω ότι με το σχόλιο σας περί απροσεξίας μου, ανοίξατε το κουτί της Πανδώρας. Τα «προϊόντα χερσαίας γεωργίας» που επικαλείστε είναι βέβαια μεταλλαγμένα σογιάλευρα για τα οποία έχουν γίνει πόλεμοι και από την ίδια την Greenpeace ώστε να απαγορευθεί να μπαίνουν στην διατροφική αλυσίδα μέσω των κτηνοτροφικών προϊόντων. Με τι άλλο εκτός από όλα αυτά τα «δηλητήρια» ταΐζετε τους πελάτες σας?
4) Ναι δεν έχω διαβάσει σχόλια για τα αντιβιοτικά γι αυτό και ζήτησα να μου εξηγήσετε. Το αγγλικό άρθρο στο οποίο αναφέρομαι ανωτέρω μιλά για αντιβιοτικά.
5) Μην κλείνετε τα μάτια σας στην οικονομική πραγματικότητα. Οι εταιρείες στις οποίες αναφέρεστε είναι σχεδόν χρεωκοπημένες και συνεπώς εύκολος στόχος για έναν επενδυτή ο οποίος ελπίζει ότι με την δημιουργία ενός ολιγοπωλίου η μονοπωλίου θα βγάλει χρήματα η τουλάχιστον θα μπορέσει να πουλήσει τις μονάδες σε υψηλότερη τιμή. Εάν δεν ξέρετε ότι, από της ίδρυσης του παρόντος οικονομικού συστήματος , χρεωκοπημένες εταιρείες πωλούνται και είναι συνήθως αυτές οι οποίες, μετά τις κατάλληλες παρεμβάσεις, παράγουν τα περισσότερα κέρδη για τους αγοραστές τους, τότε μπορώ να σας συστήσω μερικά εύκολα οικονομικά φυλλάδια για να ενημερωθείτε.
6) Το βρίσκω περίεργο να ζητάτε από εμένα να καταγγείλω τους ανασφάλιστους εργάτες και τους εργοδότες τους τι στιγμή που εσείς, γνωρίζοντας εκ των έσω τι συμβαίνει, δεν είστε διατεθειμένος, προφανώς λόγω προσωπικού συμφέροντος, να ταράξετε τα ύδατα.
7) Δεν γνωρίζω για την θέση των Ι/Κ στον πίνακα των εξαγωγών αλλά δέχομαι όσα λέτε. Όμως πρέπει τα πάντα να θυσιαστούν στον βωμό του κέρδους? Εάν δεν κάνω λάθος (είμαι σίγουρος ότι θα με επιπλήξετε εάν κάνω) οι Οινούσσες παράγουν περίπου 1200 τόνους ετησίως με τις παρούσες εγκαταστάσεις. Θέλουν να αυξήσουν την παραγωγή σε 3,870 τόνους, δηλαδή την 3η η 4η αύξηση παραγωγής μέσα στις περίπου 30 προτεινόμενες περιοχές πανελλαδικά. Ποσοστικά, η αύξηση μπορεί να είναι μεγαλύτερη. Την μεγαλύτερη αύξηση, δηλαδή, στην μικρότερη έκταση!
8) Ελπίζω αυτά που γράφετε για την Ελληνόκτητο ναυτιλία να είναι προϊόν άγνοιας και όχι εμπάθειας. Η επιδότηση δεν είναι μόνο χρηματική. Είναι και αποτέλεσμα σχεδιασμού, νόμων, καλής θελήσεως κλπ. Όλα αυτά λείπουν από την αντιμετώπιση της βιομηχανίας αυτής από το κράτος. Τα περισσότερα ελληνικά ναυτιλιακά γραφεία έχουν έδρα και στην Ελλάδα και σε πολλές περιπτώσεις ΜΟΝΟ στην Ελλάδα. Απασχολούν ελληνικό εργατικό δυναμικό στα πλοία (όπου αυτό προσφέρεται) και στις εταιρείες τους. Εισάγουν δισεκατομμύρια τον χρόνο σε συνάλλαγμα, ποσά που οι εργοδότες σας δεν μπορούν να φανταστούν, για μισθούς, επισκευές, μεσιτείες, ασφαλίσεις, έξοδα διαβίωσης κλπ. Υπήρξαν από την 10ετία του ‘70 πόλος έλξεως μεγάλων τραπεζικών ομίλων του εξωτερικού, ασφαλιστών, νηογνωμόνων, επιθεωρητών, δικηγορικών γραφείων κλπ. Επένδυσαν σε μεγάλες χερσαίες επιχειρήσεις που δίνουν ζωή σε χιλιάδες έλληνες. Χρηματοδοτούν και συντηρούν κοινωφελή ιδρύματα που ανακουφίζουν πολλούς συμπατριώτες μας. Οι ψαράδες σας τι έκαναν όλα αυτά τα χρόνια? Οι περισσότερες από αυτές τις εταιρείες είναι οικογενειακές επιχειρήσεις με ζωή πάνω από 100 χρόνια, συνεπώς πληρούν όλους τους όρους για επιδότηση. Έναν όρο δεν πληρούν. Δεν κουνούν το φακελάκι μπροστά στο πρόσωπο των υπευθύνων για να πάρουν την επιδότηση!
9) Είναι αστεία αυτά που λέτε περί φύλαξης των περιοχών και αποφυγής λαθρεμπορίου κλπ. Στον τόπο μου δεν έχομε δει ούτε ένα φύλακα που να νοιάζεται τι γίνεται στο νησί αφού το βράδυ μπαίνουν στο σκάφος τους και διανυκτερεύουν στην απέναντι Χίο.
10) Εάν είστε τις γνώμης ότι δεν υπάρχει διεθνής επιστημονική βιβλιογραφία που να καταδικάζει τις Ι/Κ και να αναφέρεται στην μόλυνση του περιβάλλοντος που προκαλείται από αυτές, τότε ζούμε σε διαφορετικούς πλανήτες.
11) Αναμφίβολα έχουν αναφερθεί περιστατικά πλοίων τα οποία έχουν μολύνει το περιβάλλον. Τα περιστατικά αυτά είναι μεμονωμένα και οφείλονται σε ατυχήματα. Ουδέν πλοίο όμως μολύνει την θάλασσα επί καθημερινής βάσεως με φάρμακα, ούρα ψαριών, περιττώματα κλπ όπως αναφέρουν άλλα σχόλια τα οποία δεν έχετε αντικρούσει. Εάν το έκανε αυτό οι πλοιοκτήτες του θα έμπαιναν φυλακή.
12) Οι εργοδότες σας μας έχουν αφαιρέσει το ανθρώπινο δικαίωμα του να κολυμπάμε σε καθαρές θάλασσες και να απολαμβάνομε στον τόπο μου ένα πανέμορφο νησάκι. Όσο για την απουσία τουριστικών εγκαταστάσεων στις Οινούσσες, ναι ακόμα δεν έχομε Sheraton & Hilton (ευτυχώς)! Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι οικογένειες που θέλουν να επιδοθούν στον αγροτουρισμό, πρέπει να αποκλειστούν για χάρη του εργοδότη σας. Ούτε ότι ο σχεδιασμός του Δήμου για τέτοιου είδους ήπιες επενδύσεις πρέπει να μπει στο ράφι.
13) Εξ αποστάσεως δεν συζητιούνται αυτά τα θέματα. Η πρόσκληση μου ισχύει. Δεν σας ειρωνεύομαι. Ελάτε να δείτε από κοντά τον τόπο μας και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει από τις υπάρχουσες Ι/Κ και μετά μου λέτε την γνώμη σας.
Φιλικότατα
Α. Γ. Λυγνός
Ποιά εχέγγυα θα δώσει η ελληνική πολιτεία ότι θα ελεγχθούν οι πάσης φύσεως «επενδυτές» που τους επιτρέπεις να κάνουν μια μονάδα ιχθυοκαλλιέργειας συγκεκριμένου μεγέθους και αυτοί καταπατούν τα πάντα; Ας εξεταστούν πρώτα ενδελεχώς οι ήδη υπάρχουσες άδειες.
Τα δοχεία με φορμόλη που χρησιμοποιούν και βρέθηκαν πέρισυ παρατημένα στο λιμάνι του Πόρου τα θυμάται κανείς;
Έχει επισκεφθεί κανένας από σας την παραλία της Βαγιωνιάς; Έχει δει πόσο όμορφη είναι η θέα προς τα Μέθανα και την Αίγινα; Τη θέα της Κοιμωμένης; Τόσα χρόνια δεν καταπατήθηκε ούτε χτίστηκε το δάσος. Είναι στο χέρι της πολιτείας να το αφήσει όπως είναι. Μοναδικό στον Αργοσαρωνικό. Ο πλούτος της Ελλάδας είναι η φύση της. Και την καταστρέφουμε αλόγιστα στο βωμό της δήθεν ανάπτυξης. Πόσες θέσεις εργασίας θα χαθούν από τον τουρισμό. Όλοι αυτοί θα δουλέψουν στα ιχθυοτροφεία;
Έχει δει κανείς πως κατάντησαν οι ιχθυοκαλλιέργειες τον πανέμορφο ορμίσκο μετά τον Κόρφο στην Κορινθία; Κάποτε σταμάταγαν εκεί οι περαστικοί και τραβούσαν φωτογραφίες. Τώρα;
Στον κ.Ντομπαλη Κ.στην απαντηση που δινει προς τον κ.Λιγνο και αναφερει οτι οι ιχθυοκαλλιεργεις ειναι ο δευτερος εξαγωγικος κλαδος θα γνωριζει καλuτερα απο ολους οτι αυτο εγινε γιατι με την ανοχη της πολιτειας καταπατουσαν καθε νομιμοτητα. Οσο για την πρασινη παραγωγικη δραστηριοτητα θα ηταν ετσι αν τηρουσαν επακριβως τους ορους των περιβαλλοντικων επιπτωσεων και του νομικου πλαισιου που εστω και υποτυποδως επικαλουντο