1. Υιοθετείται το πρότυπο της Μεσογειακής Δασοπονίας στη διαχείριση των δασικών οικοσυστημάτων της χώρας, προσαρμοσμένο στις βιοτικές και αβιοτικές συνθήκες της Ελλάδας, με εφαρμογή σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο, με σαφή τεχνικό και οικονομικό σχεδιασμό, που θα διασφαλίζει αυξημένη ευελιξία και θα ενδυναμώνει τον πολυλειτουργικό ρόλο των δασικών οικοσυστημάτων.
2. Τα βασικά χαρακτηριστικά του προτύπου Μεσογειακής Δασοπονίας είναι:
Η διαφοροποίησή του ως προς τα εργαλεία σχεδιασμού και τα μέσα μεταξύ των ποικίλων δασικών οικοσυστημάτων, ανάλογα με τις βιοκλιματικές ζώνες που αυτά απαντώνται
Η προσαρμογή του στις ιδιαιτερότητες των Ελληνικών δασικών οικοσυστημάτων και στην κλίμακα του μεσογειακού τοπίου, αναγνωρίζοντας την ιστορικότητά του και σεβόμενο την τοπική γνώση στη διαχείρισή του, διατηρώντας έτσι το μωσαϊκό και την ποικιλία των χρήσεων γης
Ότι είναι ανοιχτό στη συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες, επιδεκτικό στην υιοθέτηση παραδοσιακών και καινοτόμων καλών πρακτικών που βασίζονται στη διεπιστημονικότητα και που διευκολύνει την επιστημονική συνεργασία και έρευνα
Η συμβολή του στην τοπική ανάπτυξη και απασχόληση συνεισφέροντας σημαντικά στο ΑΕΠ
Η αναγνώριση του ρόλου των μη δημόσιων δασικών οικοσυστημάτων στην επίτευξη των σκοπών της Στρατηγικής
Η αναγνώριση του ρόλου της βόσκησης αγροτικών και άγριων ζώων ως μέσο διαχείρισης των κατάλληλων προς τούτο δασικών οικοσυστημάτων
Ο στόχος της διατήρησης της μοναδικής παγκοσμίως βιοποικιλότητάς τους σε επίπεδο γενετικών πόρων, ειδών, οικοσυστημάτων και τοπίων, ως κιβωτούς της βιοποικιλότητας της ΕΕ και της δημιουργίας νέων προοπτικών αξιοποίησής τους σε συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες,
Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης
Η προστασία των υγροτοπικών λειτουργιών σε πάσης φύσεως υγροτόπους και εντός αλλά και στην περιφερειακή ζώνη δασικών οικοσυστημάτων και αξιοποίηση των δασολιβαδικών συστημάτων
Η ικανότητά του να προστατεύει τα δασικά οικοσυστήματα από παράνομες ενέργειες καθώς και από βιοτικούς (ασθένειες, έντομα κ.α.) και αβιοτικούς παράγοντες (πυρκαγιές, κλιματική αλλαγή κ.α.) κυρίως μέσω της προληπτικής διαχείρισης και δευτερευόντως της καταστολής και αποκατάστασης
Ότι διαθέτει μεθόδους, εργαλεία και δεδομένα αποτίμησης της αξίας των δασικών οικοσυστημάτων και της συμβολής αυτών στο ΑΕΠ της χώρας και την ποιότητα ζωής των πολιτών, ώστε να αξιολογούνται τα αποτελέσματα της «μεσογειακής δασοπονίας» και να αναδεικνύεται η σημασία αυτών των οικοσυστημάτων, καθώς και το έργο των φορέων που τα διαχειρίζονται.
Ο Κυνηγετικός Σύλλογος Βαθέως -Σάμου εκπροσωπώντας 600 κυνηγούς -Έλληνες πολίτες, θεωρεί πως η φράση «Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο Περιβαλλοντικής διαχείρισης» πρέπει να παραμείνει στην Εθνική Στρατηγική για τα Δάση. Η θήρα δεν αποτελεί μια απλή δραστηριότητα αναψυχής αλλά μια δραστηριότητα με θηραματοπονική, περιβαλλοντική, πολιτιστική, οικονομική και κοινωνική αξία.
Ο κυνηγετικός σύλλογος Μαυροθάλασσας εκπροσωπώντας 600 μέλη, Έλληνες πολίτες κυνηγούς,
Οι κυνηγοί είναι αποτελεσματικοί θεματοφύλακες του βιοτόπου της άγριας πανίδας, παρέχοντας υποστήριξη για την καταπολέμηση της λαθροθηρίας και συμβάλλουν στην πρόληψη της λαθροθηρίας σε μια περιοχή
Θεωρούμε πως η φράση «Η θήρα αποτελεί εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης» Είναι απολύτως ορθή και πρέπει να ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ.
Απάντηση
Απάντηση σε όλους
Προώθηση
Ο Κυνηγετικός Σύλλογος Κορωπίου εκπροσωπώντας 2500 κυνηγούς, επισημαίνει ότι η διεξαγωγή της κυνηγετικής δραστηριότητας στην Ελλάδα καθορίζεται και ελέγχεται από ένα αυστηρό νομικό πλαίσιο, απόλυτα προσαρμοσμένο στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο, ρυθμίζοντας όλα τα θέματα σχετικά με το κυνήγι.
Η άμεση επαφή των κυνηγών με τη φύση αυξάνει την υπευθυνότητα απέναντι στο φυσικό περιβάλλον έχοντας ως άμεσο αποτέλεσμα την προστασία του. Η σχέση του κυνηγού με το φυσικό περιβάλλον στο οποίο δραστηριοποιείται συμβάλει καταλυτικά στη φύλαξη των οικοσυστημάτων.Σύμφωνα με τα παραπάνω, επιβάλλεται η διατήρηση της φράσης ‘Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης’
Ο Κυνηγετικός Σύλλογος Αμαρουσίου εκπροσωπώντας 3200 μέλη πιστεύει απολύτως ότι η θήρα αποτελεί εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης και ως εκ τούτου ορθώς περιλαμβάνεται η συγκεκριμένη φράση στο άρθρο 3 του υπό διαβούλευση σχεδίου του Υπουργείου για τα δάση.
Τεκμηριωμένες επιστημονικά μελέτες έχουν καταλήξει ότι η κατάλληλη διαχείριση του βιοτόπου από τους κυνηγούς μπορεί να παράγει θηρεύσιμους πληθυσμούς, στους οποίους το αειφόρο μέγεθος, ανεξάρτητα της θήρας, να είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ ότι σε μία μη διαχειριζόμενη και μη θηρεύσιμη κατάσταση.
Επιπροσθέτως, σε ετήσια βάση ο κάθε κυνηγετικός σύλλογος είναι υποχρεωμένος να υλοποιηθεί προγράμματα εμπλουτισμού βιοτόπων μετά από εκπόνηση μελετών οι οποίες εγκρίνονται από διάφορους εμπλεκόμενους φορείς μέσα από ένα αυστηρό πλαίσιο ελέγχου. Τα προγράμματα αυτά μάλιστα χρηματοδοτούνται από τους ίδιους του κυνηγούς.
Επιπλέον, και μέσα από άλλα εφαρμοζόμενα προγράμματα, οι κυνηγοί εξαλείφουν παράγοντες που δυσχεραίνουν τη διαβίωση και ανάπτυξη θηραματικών πληθυσμών λόγω διαφόρων παραγόντων όπως περιορισμένα διαθέσιμα αποθέματα τροφής, έλλειψη νερού κλπ.
Ως εκ τούτου, η θήρα αποτελεί αδιαμφισβήτητα εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης και αυτό αποτελεί άποψη των 3200 μελών του συλλόγου μας.
Η θήρα είναι παραδοσιακή δραστηριότητα της υπαίθρου και η άμεση επαφή των κυνηγών με τη φύση.
H γνώση των ενδιαιτημάτων και των συνηθειών των ζώων, αυξάνει την υπευθυνότητα τους απέναντι στο φυσικό περιβάλλον
θεωρώ πως η φράση «Η θήρα αποτελεί εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης» Είναι απολύτως ορθή και πρέπει να ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ.
Σχετικά με την αναγνώριση της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης, ο Κυνηγετικός Σύλλογος Ν. Μουδανιών, ως εκπρόσωπος 800 μελών, Ελλήνων πολιτών, που έχουν την ιδιότητα του κυνηγού, δηλώνει τα εξής:
Η θήρα αποτελεί εξ ορισμού εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης. Οποιαδήποτε μέθοδος σύλληψης ή θανάτωσης ενός ζώου (κυνήγι), συνιστά διαδικασία που απαιτείται σε πλήθος διαχειριστικών ενεργειών, όπως μεταξύ άλλων η ενεργητική επιτήρηση της λύσσας που εφαρμόζεται από το 2012 στη χώρα μας, η επιτήρηση της γρίπης των πτηνών, ο έλεγχος του πληθυσμού του αγριόχοιρου και άλλα.
Συμφωνούμε απόλυτα με τις θέσεις που έχουν καταθέσει οι Κυνηγετικές Οργανώσεις, με κυρίαρχη αυτήν της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος, η οποία από μόνη της εκτιμούμε πως δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης του αν και κατά πόσο η θήρα αποτελεί εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης.
Ο κυνηγετικός σύλλογος Κιλκίς εκπροσωπώντας 1300 μέλη, Έλληνες πολίτες κυνηγούς,
Θεωρούμε ότι σε ένα Σχέδιο Στρατηγικής Ανάπτυξης της Δασοπονίας δεν επιτρέπεται να υπάρχουν αποκλεισμοί χρήσεων και χρηστών των δασών και των δασικών εκτάσεων. Αυτό αποτελεί απαράβατη προϋπόθεση για την εφαρμογή μιας μακρόπνοης πολιτικής που αφορά σε έναν τόσο σημαντικό φυσικό πόρο.
θεωρούμε πως η φράση «Η θήρα αποτελεί εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης» Είναι απολύτως ορθή και πρέπει να ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ.
Ο κυνηγετικός σύλλογος Νιγρίτα εκπροσωπεί 600 μέλη, Έλληνες πολίτες κυνηγούς,
Η θήρα είναι μια καθ’ όλα νόμιμη και μάλιστα πολύ αυστηρά ρυθμισμένη, δραστηριότητα. Ρύθμιση η οποία βασίζεται στο ευρωπαϊκό δίκαιο, το οποίο εφαρμόζεται τόσο καλά στην περίπτωση της χώρας μας, που είναι από τις λίγες χώρες για την οποία δεν έχει υπάρξει καμία καταδίκη από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για θέματα περί θήρας.
Πέραν αυτού όμως, η αναφορά στο νόμιμο κυνήγι ως μια λαίλαπα για τη βιοποικιλότητα είναι εκτός πραγματικότητας.
θεωρούμε πως η φράση «Η θήρα αποτελεί εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης» Είναι απολύτως ορθή και πρέπει να ΠΑΡΑΜΕΊΝΕΙ.
Σε πολλές χώρες, μια από αυτές και η Ελλάδα, η θήρα έχει χρησιμοποιηθεί ουκ ολίγες φορές ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης. Η θηραματοπονία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της Δασοπονίας.
Ορθά λοιπόν αναφέρεται η θήρα ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης σε αυτό το άρθρο της Μεσογειακής Δασοπονίας.
Ο Κυνηγετικός Σύλλογος Κομοτηνής που εκπροσωπεί άνω των 2000 μελών , στο πλαίσιο της διαβούλευσης του σχεδίου του Υ.Π.ΕΝ για τα δάση «Σχέδιο Στρατηγικής Ανάπτυξης της Δασοπονίας 2018-2038» πιστεύει πως η φράση που αναφέρεται στο άρθρο 3 και χαρακτηρίζει το κυνήγι ως περιβαλλοντικό διαχειριστικό μέτρο είναι απόλυτα σωστή και ορθή διότι:
Η θήρα αποτελεί μια αποδεκτή ανθρώπινη δραστηριότητα, ενώ για την επιστήμη της διαχείρισης της θηραματοπανίδας αποτελεί ένα απαραίτητο διαχειριστικό μέσο για την προστασία των θηραματικών πληθυσμών.
Επίσης το κυνήγι διέπεται από σαφείς κανονισμούς και αυστηρό νομικό πλαίσιο που ελαχιστοποιεί την όποια δυσμενή επίδραση στο φυσικό περιβάλλον, αντιθέτως προάγει και καλλιεργεί σε αυτούς που ασχολούνται με αυτό την προστασία της άγριας ζωής με σκοπό τη συνεχή και σταθερή κάρπωση στο διηνεκές, με αποτέλεσμα να επωφελείται στην ουσία η βιοποικιλότητα και το ίδιο το φυσικό περιβάλλον.
Ο Κυνηγετικός Σύλλογος Αλεξανδρούπολης, εκπροσωπώντας 1500 μέλη πιστεύει πως:
Η ολοκλήρωση του σχεδίου « Σχέδιο Στρατηγικής Ανάπτυξης της Δασοπονίας 2018-2038» δικαίως περιλαμβάνει τη φράση που χαρακτηρίζει τη θήρα ως διαχειριστικό μέσο του φυσικού περιβάλλοντος. Το κυνήγι ,το οποίο εκτελείται υπό προϋποθέσεις και κανόνες ύστερα από αντίστοιχες μελέτες και σε τόσο μικρό αριθμό ειδών της άγριας πανίδας, όπως συμβαίνει στη χώρα μας, συμβάλλει στη διαχείριση των πληθυσμών των ειδών μέσω της αειφορίας των καρπώσεών τους και προάγει το αίσθημα προστασίας της άγριας ζωής και κατ ΄ επέκταση του περιβάλλοντος σε όσους ασχολούνται με αυτό.
Ο Κυνηγετικός Σύλλογος Ορεστιάδας έχει περί τα 1000 μέλη κυνηγούς, στην πλειοψηφία τους κάτοικοι οικισμών της ακριτικής ελληνικής υπαίθρου και εκπροσωπώντας τους νομίμως, θεωρεί πως η φράση «η θήρα αποτελεί διαχειριστικό μέτρο του Περιβάλλοντος» που αναφέρεται στο άρθρο 3 του υπο διαβούλευση σχεδίου «Σχέδιο Στρατηγικής Ανάπτυξης της Δασοπονίας 2018-2038» στα πλαίσια της Εθνικής Στρατηγικής για τα δάση, σαφώς και πρέπει να υπάρχει και να υποστηρίζεται διότι το κυνήγι δεν αποτελεί μια απλή ενασχόληση αναψυχής, αλλά μια πολυδιάστατη δραστηριότητα με πολλές παραμέτρους αρκετές από τις οποίες ανταποδίδουν οφέλη προς το ίδιο το περιβάλλον και το οικοσύστημα, έχοντας μια αλληλεπίδραση που συντελεί στη διατήρηση της βιοποικιλότητας των ειδών και της σταθερότητας του περιβάλλοντος από τη μια και το αειφόρο κυνήγι από την άλλη.
Επιπρόσθετα , το κυνήγι αποτελεί σημαντικό συστατικό συνετής διαχείρισης της γης και της άγριας πανίδας. Στις αγροτικές περιοχές το νόμιμο και αειφόρο κυνήγι συμβάλει στη διατήρηση του αγροτικού τοπίου και τη βελτίωση των πρακτικών καλλιέργειας από τις δράσεις των χρηστών κυνηγών-γεωργών(φυτοφράκτες, αγραναπαύσεις, τεχνικές συγκομιδής κ.α). Άτομα που κυνηγούν είναι πιο πιθανό να συμμετάσχουν σε δράσεις για τη διατήρηση του περιβάλλοντος, γεγονός που ενισχύεται και από μελέτες που έχουν αποκαλύψει ότι η εμπειρία με τη φύση είναι θεμελιώδης για την ανάδειξη των φυσικών αξιών.
Οι κυνηγετικές οργανώσεις επενδύουν σε έργα βελτίωσης ενδιαιτημάτων που πραγματοποιούν(σπορές, φυτεύσεις, ποτίστρες κ.α) βοηθώντας εκτός από τα θηραματικά είδη και κάθε άλλο είδος της άγριας πανίδας.
Ο Κυνηγετικός Σύλλογος Ξάνθης εκπροσωπεί 2000 μέλη που οι περισσότεροι είναι κάτοικοι της υπαίθρου, θεωρεί σωστό την ύπαρξη της φράσης «η θήρα αποτελεί διαχειριστικό μέτρο του Περιβάλλοντος» στο υπό συζήτηση «Σχέδιο Στρατηγικής Ανάπτυξης της Δασοπονίας 2018-2038».
Εξ άλλου ,η συνεχής και διαχρονική αλληλεπίδραση των κυνηγών µε τη φύση και την Άγρια Πανίδα καθιστά τους κυνηγούς τους πρώτους χρήστες αυτού του φυσικού πόρου, οι οποίοι έχουν αντιληφθεί σε βάθος τη σημασία της διατήρησης της βιοποικιλότητας και της υγείας των οικοσυστημάτων, παράλληλα με τη σημασία της αειφορίας της κάρπωσης. Επιπλέον η διεξαγωγή της κυνηγετικής δραστηριότητας στην Ελλάδα, διέπεται και ελέγχεται από αυστηρό νοµικό πλαίσιο, το οποίο είναι σύμφωνο με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και ρυθμίζει όλα τα θέµατα που σχετίζονται µε το κυνήγι.
ο κυνηγετικός σύλλογος Σερρών εκπροσωπώντας 1500 μέλη, Έλληνες πολίτες κυνηγούς, θεωρεί πως η φράση που αναγνωρίζει την άσκηση της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης είναι ορθή και επιστημονικά εφαρμοσμένη και ορθά ενσωματώθηκε στις αρχές της Εθνικής Στρατηγικής για τα δάση.
Η Θήρα απασχολουσε τον άνθρωπο από τα προϊστορικα χρόνια, με την Θήρα ο αριθμός των ζώων ελεγχονταν και εξελίσσοταν… Στην Λήμνο και τόπο κατοικίας μου υπάρχει υπερπληθισμος από κουνέλια και η Θήρα αποτελεί το βασικότερο μέτρο ελέγχου του πληθυσμού μιας και οι καταστροφές που επιφερουν στην χλωρίδα τα κουνέλια είναι τεράστιος… Αν εκλειψουν οι θηρευτες(στην Ελλάδα σε πάρα πολλά μέρη ο βασικός θηρευτης είναι ο άνθρωπος) τότε τα φυτοφαγο ζώα θα αποκτήσουν υπερπληθισμος και η καταστροφή της χλωρίδας θα είναι μη αναστρεψιμη… Η φράση ΠΡΈΠΕΙ να ΠΑΡΑΜΕΊΝΕΙ ΩΣ ΈΧΕΙ
Το κυνήγι συνδέεται στενά με τη διαχείριση της άγριας πανίδας και χλωρίδας (Ednarsson, 2010) σε τέτοιο βαθμό που οι κυνηγοί χρησιμοποιούνται τόσο για την έρευνα όσο και για τη διαχείριση των πληθυσμών άγριας ζωής (Ericsson et al., 2008).Ericsson, G., Serup, B. & Heberlein, T. (2008). Jägarna behövs i viltförvaltningen. Miljö Trender: en tidning från SLU. p. 12, 13 & 14.
Το κυνήγι συνδέεται στενά με τη διαχείριση της άγριας πανίδας και χλωρίδας (Ednarsson, 2010) σε τέτοιο βαθμό που οι κυνηγοί χρησιμοποιούνται τόσο για την έρευνα όσο και για τη διαχείριση των πληθυσμών άγριας ζωής (Ericsson et al., 2008).Ericsson, G., Serup, B. & Heberlein, T. (2008). Jägarna behövs i viltförvaltningen. Miljö Trender: en tidning från SLU. p. 12, 13 & 14.
Το κυνήγι συνδέεται στενά με τη διαχείριση της άγριας πανίδας και χλωρίδας (Ednarsson, 2010) σε τέτοιο βαθμό που οι κυνηγοί χρησιμοποιούνται τόσο για την έρευνα όσο και για τη διαχείριση των πληθυσμών άγριας ζωής (Ericsson et al., 2008).Ericsson, G., Serup, B. & Heberlein, T. (2008). Jägarna behövs i viltförvaltningen. Miljö Trender: en tidning från SLU. p. 12, 13 & 14.
Η θήρα είναι αναντικατάστατο εργαλείο Περιβαλλοντικής διαχείρισης.
Νομίζω είναι σοβαρό λάθος η έκφραση «θήρα ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης» και ειδικά στην Ελλάδα- ειδικά μετά από τόσες δυσκολίες στην διαχείριση και προστασία της βιοποικιλότητας τα τελευταία χρόνια. Το κυνήγι είναι δραστηριότητα αναψυχής αλλά γιατί η μεταφορά σε «εργαλείο διαχείρισης του περιβάλλοντος και ειδικότερα πληθυσμών ειδών πανίδας»; Η διαχείριση πληθυσμών πανίδας αποτελεί μία ενέργεια που πρέπει να βασίζεται σε τεκμηριωμένη επιστημονική έρευνα, συγκεκριμένες μελέτες και ειδικές καταστάσεις (ειδικά και «τοπικής φύσης»). Η διαχείριση πανίδας, είτε αυτό αφορά τον περιορισμό υπεράριθμού πληθυσμού είτε χωροκατακτητικά-ξενικά είδη και την αντιμετώπιση ενδεχομένων προβλημάτων που δημιουργούνται από τη συνύπαρξη άγριων ειδών και ανθρώπων απαιτεί ειδικό σχεδιασμό και μεθοδικές ενέργειες και από ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό. Προτείνω την διαγραφή του χαρακτηριστικού: «Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης»και η αντικατάσταση του με την εξής:
«Η αναγνώριση ότι τα δασικά οικοσυστήματα παρέχουν υπηρεσίες αναψυχής όπως είναι οι επισκέψεις, οι φυσικές εμπειρίες, η περιβαλλοντική εκπαίδευση και η θήρα».
Η αναγνωριση του ρολου της θηρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης πρεπει να παραμείνει
Η αναγνωριση του ρολου της θηρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης πρεπει να παραμείνει
Πλήθος έγκυρων ερευνών και επιστημόνων τονίζουν την σημασία της θήρας ως μέσο διαχείρισης της πανιδας. Παταξτε την λαθροθηρία και αφήστε την επίμαχη φράση ως εχει.
Μια απόλυτα τεκμηριωμένη άποψη
Ενδεικτικά αναφέρουμε αναφορές που πιστοποιούν το ρόλο της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης:1) Ευρωπαϊκή Χάρτα για το Κυνήγι και τη Βιοποικιλότητα, Ευρωπαϊκό Συμβούλιο:
«Η αειφορική κυνηγετική δραστηριότητα εξασφαλίζει τη βιοποικιλότητα για τις ανάγκες και τις επιδιώξεις των παρόντων και των επόμενων γενεών. Ακόμη, η διατήρηση της κυνηγετικής δραστηριότητας αποτελεί μία αποδεκτή κοινωνική, οικονομική και πολιτισμική δραστηριότητα. Όταν η κυνηγετική δραστηριότητα εφαρμόζεται αειφορικά, συνεισφέρει θετικά στη διατήρηση των πληθυσμών των άγριων ζώων, των ενδιαιτημάτων τους και αποτελεί όφελος και για τις ανθρώπινες κοινωνίες»2) Σύμφωνα με το επίσημο κείμενο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής «Guidance document on hunting under Council Directive 79/409/EEC on the conservation of wild birds», στο κεφάλαιο 2.4.3.1 αναφέρεται «ότι το κυνήγι ενδέχεται να µην παραπέμπει πρωταρχικά στην χρήση για λόγους αναψυχής αλλά στη διαχείριση του πληθυσµού µε σκοπό τη διατήρηση των ειδών: ‘ότι η διατήρηση αυτή έχει ως αντικείμενο τη μακροπρόθεσμή προστασία και τη διαχείριση φυσικών πόρων ως αναπόσπαστο μέρος της κληρονομιάς των ευρωπαϊκών λαών· ότι επιτρέπει τη ρύθμιση αυτών των πόρων και ρυθμίζει την εκμετάλλευσή τους µε βάση τα αναγκαία μέτρα για τη διατήρηση και την προσαρμογή των φυσικών ισορροπιών των ειδών στα όρια του λογικά δυνατού’.».
http://ec.europa.eu/environment/nature/conservation/wildbirds/hunting/docs/hunting_guide_en.pdf3) Το Συμβούλιο της Ευρώπης, στο έγγραφό της αριθ. R (85) 17, της Επιτροπής των Υπουργών προς τα κράτη μέλη σχετικά με την κατάρτιση των κυνηγών, αναγνώρισε τη σημασία του κυνηγιού ως εργαλείου στη διαχείριση της άγριας πανίδας «υπό την προϋπόθεση ότι σέβεται τις οικολογικές ανάγκες των ειδών και τις απαιτήσεις της βιολογικής ισορροπίας».
https://rm.coe.int/090000168050026c4) Σύμφωνα με το European Charter on Hunting and Biodiversity
• Το Προεδρείο της μόνιμης επιτροπής (Bureau of the Standing Committee) της σύμβασης για τη διατήρηση της άγριας ζωής και του φυσικού περιβάλλοντος της Ευρώπης (Σύμβαση της Βέρνης) κατά τη συνεδρίασή του στις 8 Απριλίου 2005, εξέφρασε την ικανοποίησή του για την εισήγηση(Recommendation) που αναφέρει ότι «θεωρεί ότι η αειφόρος θήρα, μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διατήρηση και την ενίσχυση πολλών περιοχών μεγάλου φυσικού ενδιαφέροντος στην Ευρώπη».
•Το αειφόρο κυνήγι μπορεί να συμβάλει στη διατήρηση της βιοποικιλότητας, στη διατήρηση του αγροτικού τρόπου ζωής και στις τοπικές οικονομίες.
•Το αειφόρο κυνήγι αναγνωρίζεται επίσης ως σημαντικό και απαραίτητο εργαλείο για τη διατήρηση και τη διαχείριση των μεγάλων σαρκοφάγων στην Ευρώπη.
http://www2.nina.no/lcie_new/pdf/634991504714143702_Hunting_Charter%5B1%5D.pdf5) Το κυνήγι όταν ασκείται με βάση τις αρχές της αειφορικής κάρπωσης, όπως αυτή εφαρμόζεται στη διαχείριση κάθε ανανεώσιμου φυσικού πόρου, αποτελεί μια αποδεκτή ανθρώπινη δραστηριότητα και για την επιστήμη της διαχείρισης της θηραματοπονίας αποτελεί ένα απαραίτητο διαχειριστικό μέσο για την προστασία των θηραματικών πληθυσμών». Άποψη η οποία έχει υιοθετηθεί από όλα τα ανεπτυγμένα κράτη και τους διεθνείς οργανισμούς (Παπαγεωργίου, 2005).
Παπαγεωργίου, Νικόλαος Κ. Οικολογία και διαχείριση της άγριας πανίδας / 2η έκδ. – Θεσσαλονίκη : University Studio Press, 20056) Η θήρα αποτελεί παραδοσιακή δραστηριότητα που, σήμερα, ασκείται μέσα σε πλαίσια που θέτει η επιστήμη της θηραματολογίας. Πρέπει να τονιστεί ότι η ορθολογική διαχείριση των πληθυσμών των θηραμάτων και της θήρας συμβάλλει στην προστασία όλων των ειδών της άγριας πανίδας (Graul and Miller 1984, Σώκος κ.α. 2002, Stoate 2002).
Graul, W. D. and G. C. Miller. 1984. Strengthening ecosystem management approaches. Wildl. Soc. Bull. 12: 282-289.
Σώκος, Χ, Κ., Π. Κ. Μπίρτσας και Ν. Κ. Παπαγεωργίου. 2002. Θήρα και υγρότοποι: εφαρμογή διαχειριστικών μέτρων ή απαγορευτικών διατάξεων; 10° Πανελλήνιο Δασολογικό Συνέδριο.
Stoate, C. 2002. Multifunctional use of a natural resource on farmland: wild pheasant (Phasianus colchicus) management and the conservation of farmland passerines. Biodiv. Conserv. 11: 561-573.7) Στα συμπεράσματα του 10ου Πανελληνίου Δασολογικού Συνεδρίου αναφέρεται ότι: «Η θήρα ως αρχέγονη δραστηριότητα που πραγματοποιείται σε παγκόσμιο επίπεδο έχει αναγνωριστεί ως μία από τις αξίες των υγροτόπων. Τα οφέλη που δημιουργεί είναι πολλαπλά τόσο για τους υγροτόπους (προστατευτικά, διαχειριστικά κλπ.) όσο και για τον άνθρωπο (κοινωνικά, οικονομικά κλπ.).8) Η θήρα είναι παραδοσιακή δραστηριότητα της υπαίθρου (Council of Europe 1995) και η άμεση επαφή των κυνηγών με τη φύση – η γνώση των ενδιαιτημάτων και των συνηθειών των ζώων – αυξάνει την υπευθυνότητα τους απέναντι στο φυσικό περιβάλλον (Tanner 1980, Peters-Grant 1986, Hungerford and Volk 1990, Swan 1996).
TANNER,T. 1980. Significant life experiences: a new research area in environmental education. Journal of Environmental Education 11(4):20-24
PETERS-GRANT, M. 1987. The influence of life experiences in the voca tional interests of volunteer environmental workers. Dissertation Abstracts International 47(10).
HUNGERFORD, H. R.& T. L.VOLK. 1990. Changing learner behavior through environmental education. Journal of Environmental Education 21(3):8-21
SwAN,J. P. 1996. In defense of hunting. Harper, San Francisco, California, USA.9) Οι κυνηγοί είναι αποτελεσματικοί θεματοφύλακες του βιοτόπου της άγριας πανίδας (Jackson 1996), παρέχοντας υποστήριξη για την καταπολέμηση της λαθροθηρίας και συμβάλλουν στην πρόληψη της λαθροθηρίας σε μια περιοχή (Pasanisi 1996).
Ειδικότερα στην Ελλάδα
•Σύμφωνα με το Birdlife International (Ιούλιος 2011), τα τελευταία 10 χρόνια:
-η παράβαση της λαθροθηρίας εκτός κυνηγετικής περιόδου έχει μειωθεί σημαντικά στην Ελλάδα
-η παράβαση της λαθροθηρίας πτηνών σε προστατευόμενες περιοχές έχει μειωθεί σημαντικά στην Ελλάδα
•Η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία έχει αναγνωρίσει επίσημα ότι δίχως τη συμβολή των κυνηγών το φαινόμενο της παραβατικής συμπεριφοράς δεν θα μπορούσε να μειωθεί στην Ελλάδα
Jackson, J.J. (1996) An International Perspective on Hunting. In Tourist Hunting in Tanzania (Eds N. Leader-Williams, J.A. Kayera & G.L. Overton), pp. 7-11. Occasional Publication 14, International Union for the Conservation of Nature and Natural Resources, Cambridge.
Pasanisi, G. (1996) The outfitter’s perspective of tourist hunting in Tanzania. In Tourist Hunting in Tanzania (Eds N. Leader-Williams, J.A. Kayera & G.L. Overton), pp. 17-18. Occasional Publication 14, International Union for the Conservation of Nature and Natural Resources, Cambridge, 138 pp.
https://cdnfiles2.biolovision.net/www.migraction.net/pdffiles/news/ReportIKBFINAL-4669.pdf10) Το κυνήγι μπορεί να ωφελήσει τη διατήρηση του περιβάλλοντος με διάφορους τρόπους, με σημαντικότερους τη διατήρηση και προστασία του βιοτόπου.
Loveridge, Andrew & C. Reynolds, Jonathan & Milner-Gulland, Eleanor. (2006). Does sport hunting benefit conservation? Key Topics in Conservation Biology.11) Οι κυνηγοί έχουν μια μοναδική θέση στην παγκόσμια εκστρατεία της διατήρησης του περιβάλλοντος- μέσω της προώθησης του βιώσιμου μοντέλου κυνηγιού που παρουσιάζουν το κυνήγι ως εργαλείο διατήρησης’ και μέσω των μοναδικών τους δικτύων και συμμαχιών προσφέρουν δυνατότητες ευρύτερης προστασίας της διατήρησης του περιβάλλοντος.
Paulson N. The place of hunters in global conservation advocacy. Conservat Soc 2012;10:53-6212) Το κυνήγι αποτελεί σημαντικό συστατικό της καλής διαχείρισης της γης και της άγριας πανίδας.
Michael Campbell & Kelly J. Mackay (2009) Communicating the Role of Hunting for Wildlife Management, Human Dimensions of Wildlife, 14:1, 21-3613) Άτομα που κυνηγούν είναι πιο πιθανό να συμμετάσχουν σε δράσεις για τη διατήρηση του περιβάλλοντος. Γεγονός που ενισχύεται και από προηγούμενες μελέτες που έχουν αποκαλύψει ότι η εμπειρία με τη φύση είναι θεμελιώδεις για την ανάδειξη των φυσικών αξιών (Kellert 1996) και της συναισθηματικής αφύπνισης προς τη φύση (Kals et al. Dunlap and Heffernan 1975).
Kellert, S. R. 1996. The value of life: biological diversity and human society. Island Press, Washington, D.C., USA.
Kals, E., D. Schumacher, and L. Montada. 1999. Emotional affinity toward nature as a motivational basis to protect nature. Environment and Behavior 31:178–202.
Dunlap, R. E., and R. B. Heffernan. 1975. Outdoor recreation and environmental concern: an empirical examination. Rural Sociology 40:18–30.14) Οι κυνηγετικοί στόχοι είναι παρόμοιοι με τους στόχους διατήρησης και επομένως οι βέλτιστες πρακτικές στη θήρα μπορούν να επιφέρουν θετικά αποτελέσματα σε ένα οικοσύστημα.
Reported by the Macaulay land use research institute Aberdeen, United Kingdom (https://cordis.europa.eu/result/rcn/90296_en.html)15) Το κυνήγι είναι μια δραστηριότητα που όχι μόνο τοποθετεί τους ανθρώπους σε φυσικό περιβάλλον και σε στενή επαφή με την άγρια φύση αλλά είναι επίσης μια αρχαία πρακτική από το 2500 π.Χ. στην Αίγυπτο που δείχνουν ότι το κυνήγι χρησιμοποιείται για τη διαχείριση των άγριων ζώων (Lepold, 1933 in Hansen et al., 2012).
Στην Ελλάδα οι αρχαίοι Έλληνες είχαν το κυνήγι, το οποίο αν και δεν συνδεόταν άμεσα με την επιβίωση τους, σε μεγάλη υπόληψη και αποτελούσε μια αγαπημένη τους ασχολία όπως βεβαιώνουν πολλοί αρχαίοι συγγραφείς. Ο Πλάτωνας π.χ. ύμνησε το κυνήγι σαν θεία άσκηση και γύμναση για δυνατούς άνδρες. Τον ηθικό και παιδαγωγικό ρόλο του κυνηγιού τόνισαν και άλλοι αρχαίοι Έλληνες πεζογράφοι και ποιητές όπως ο Όμηρος, ο Πλούταρχος και ο Αρριανός. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Ξενοφών έγραψε για το κυνήγι ιδιαίτερη πραγματεία με το γνωστό «Κυνηγετικό» και η πρόθεση του συγγραφέα ήταν να αποδειχθεί το κυνήγι σαν ένα εξαίρετο παιδευτικό μέσο το οποίο ασκούσαν όλοι χωρίς κοινωνικές διακρίσεις. (Παπαγεωργίου, 2005).
Hansen, P., Peterson, M. & Jensen, C. (2012). Demographic transition among hunters: a temporal analysis of hunter recruitment dedication and motives in Denmark. Wildlife Research [Online]. Vol. 39, p. 446-451.
Παπαγεωργίου, Νικόλαος Κ. Οικολογία και διαχείριση της άγριας πανίδας / 2η έκδ. – Θεσσαλονίκη : University Studio Press, 200516) Το κυνήγι συνδέεται στενά με τη διαχείριση της άγριας πανίδας και χλωρίδας (Ednarsson, 2010) σε τέτοιο βαθμό που οι κυνηγοί χρησιμοποιούνται τόσο για την έρευνα όσο και για τη διαχείριση των πληθυσμών άγριας ζωής (Ericsson et al., 2008).
Ericsson, G., Serup, B. & Heberlein, T. (2008). Jägarna behövs i viltförvaltningen. Miljö Trender: en tidning från SLU. p. 12, 13 & 14.17) Στη μελέτη των Ericsson και Heberleins, αναφέρεται ότι το κυνήγι μπορεί να προωθήσει μια ισχυρότερη αίσθηση διαχείρισης για την άγρια ζωή και τη φύση, επειδή οι κυνηγοί είναι πιθανότερο να συμμετέχουν σε υπαίθριες δραστηριότητες και να έχουν πιο εστιασμένες και ισχυρότερες αντιλήψεις για την άγρια ζωή και τη διαχείριση της φύσης από ό, τι η υπόλοιπη κοινωνία (2002).
Ericsson, G. & Heberlein, T. (2002). “Jägare talar naturens språk” (Hunters speak nature’s language): A comparison of outdoor activities and attitudes toward wildlife among Swedish hunters and the general public. European Journal of Wildlife Research. Springer 18) Οι κυνηγοί και άλλες ομάδες με άμεση εμπειρία από φυσικά συστήματα, όπως η άγρια πανίδα και η οικολογία, είναι ισχυρότεροι υποστηρικτές για τους φορείς χάραξης πολιτικής και επίσης «αντιλαμβάνονται και υποστηρίζουν στόχους που αποσκοπούν στην εξισορρόπηση των κοινωνικών αξιών, των ευκαιριών αναψυχής και της αειφόρου χρήσης των φυσικών πόρων».( Ercissson and Heberlein, 2002).
Ericsson, G. & Heberlein, T. (2002). “Jägare talar naturens språk” (Hunters speak nature’s language): A comparison of outdoor activities and attitudes toward wildlife among Swedish hunters and the general public. European Journal of Wildlife Research. Springer 19) Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι το αειφόρο κυνήγι είναι μια αποτελεσματική προσέγγιση στη διαχείριση των πληθυσμών άγριας ζωής, η οποία θα μπορούσε να είναι επωφελής για την ανάκαμψη και ενδεχομένως ακόμη και την ανάπτυξη των πληθυσμών άγριας πανίδας.
Cao S, Zhou XH, Zhang W. [Role of modern hunting in wildlife management] Ying Yong Sheng Tai Xue Bao, 2014 Jan, 25 (1): 297-304.20) Το κυνήγι αλληλοεπιδρά με την τοπική βιοποικιλότητα τόσο μέσω της κυνηγετικής δραστηριότητας όσο και μέσω των πρακτικών διαχείρισης των θηραμάτων, οι οποίες χρησιμοποιούνται σε ευρεία κλίμακα και επομένως εκπληρώνουν μια οικολογική λειτουργία.
Arroyo, Beatriz & Delibes-Mateos, Miguel & Díaz-Fernández, Silvia & Viñuela, Javier. (2012). Hunting management in relation to profitability aims: Red-legged partridge hunting in central Spain. European Journal of Wildlife Research. 58. 847-855. 21) H διαχείριση των θηραμάτων περιλαμβάνει τη διαχείριση των οικοτόπων, που μπορεί να συντελέσει στη διατήρηση των φυσικών οικοσυστημάτων και να βελτιώσει την οικολογική αξία των ανθρωπογενών (Duckworth et al., 2003, Robertson et al., 2001, Tapper, 1999).
Duckworth, J.C., Firbank, L.G., Stuart, R.C., Yamamoto, S. 2003. Changes in land cover and parcel size of British lowland woodlands over the last century in relation to game management. Landscape Research 28, 171-182.
Robertson, P.A., Park, K.J., Barton, A.F. 2001. Loss of heather Calluna vulgaris moorland in the Scottish uplands: the role of red grouse Lagopus lagopus scoticus management. Wildlife Biology 7, 11-16.
Tapper, S. C. (Ed.) 1999. A question of balance. Game animals and their role in the British countryside. The Game Conservancy Trust, Fordingbridge, UK.22) Ερευνητές έχουν καταλήξει ότι η κατάλληλη διαχείριση του βιοτόπου από τους κυνηγούς μπορεί να παράγει θηρεύσιμους πληθυσμούς, στους οποίους το αειφόρο μέγεθος, ανεξάρτητα της θήρας, να είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ ότι σε μία μη διαχειριζόμενη και μη θηρεύσιμη κατάσταση. Η ψυχαγωγική προσφορά της ίδιας της διαδικασίας της θήρας και οι ανάγκες που αυτή δημιουργεί αποτελούν ένα οικονομικό και κοινωνικό κίνητρο για την κατάλληλη διαχείριση του βιοτόπου και αυτή ακριβώς είναι και μια θεμελιώδης αρχή της διαχείριση μέσω της συνετής χρήσης (Conservation through Wise Use) (Potts 1992).
Potts G. R. 1992 – The environmental and ecological importance of cereal fields, the Ecology of Temperate Cereal Fields, 3-21. Blackwell, Oxford. 23) Η θήρα ως προστατευτικό μέτρο χρησιμοποιείται και για αντιμετώπιση του υπερπληθυσμού ειδών της πτηνοπανίδας. (Ankney 1996).
Davison Ankney, C. (1996). An Embarrassment of Riches: Too Many Geese. Journal of Wildlife Management. 60. 217-223. 10.2307/3802219.24) Μελέτες δείχνουν ότι το κυνήγι μπορεί να συμβάλει στη διατήρηση της βιοποικιλότητας (Paulson 2012). Η διαχείριση των θηραμάτων μπορεί να συμβάλει στη διαφύλαξη πολύτιμων οικοτόπων για τη βιοποικιλότητα (Oldfield et al., 2003) και μπορεί επίσης να ωφελήσει άλλα μη θηρεύσιμα είδη, μέσω της παροχής τροφής ή της απομάκρυνσης των θηρευτών (Stoate and Szczur 2001, Beja et al., 2009
Paulson , N . ( 2012 ) The place of hunters in global conservation advocacy . Conserv. Soc. 10 : 53 – 62 .
Oldfield , T. E. E. , Smith , R. J. , Harrop , S. and Leader-Williams , N . ( 2003 ) Field sports and conservation in the United Kingdom . Nature 423 : 531 – 533 .
Stoate , C. and Szczur , J . ( 2001 ) Could game management have a role in the conservation of farmland passerines? A case study from a Leicestershire farm . Bird Study 48 : 279 – 292 .
Beja , P. , Gordinho , L. , Reino , L. , Loureiro , F. , Santos-Reis , M. and Borralho , R . ( 2009 ) Predator abundance in relation to small game management in southern Portugal: conservation implications . Eur. J. Wildl. Res. 55 : 227 – 238 .25) Το κυνήγι έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της άγριας ζωής για χιλιετίες. Τα αρχεία αιγυπτιακής θήρας από το 2500 π.Χ. (Leopold 1933) και το κυνήγι του 13ου αι. του Genghis Khan (Caughley 1985) αποδεικνύουν την ιστορία του κυνηγιού στην διαχείριση άγριων ζώων. Στη Βόρεια Αμερική καθώς και σε πολλές χώρες της Ευρώπης, το κυνήγι έχει αναδειχθεί ως σημαντική πηγή χρηματοδότησης για τη διατήρηση της άγριας πανίδας και της έρευνας και τη διατήρηση των οικοτόπων (Dalrymple et al., 2010).
Leopold, R.A., 1933, Game Management (New York: Charles Scribner’s Sons), pp. 1–481.
Caughley, G. (1985). Harvesting of Wildlife. Past, Present and Future. In ‘Game Harvest Management’. (Eds S. F. Roberson and S. L. Beasom.) pp. 3–14. (Caesar Kleberg Wildlife Research Institute: Kingsville, TX.)
Dalrymple, C. J., Peterson, M. N., Bondell, H. D., Rodriguez, S. L., Fortney, J., Cobb, D. T., & Sills, E. O. (2010). Understanding angler and hunter annual spending in North Carolina. Proceedings of the annual conference of the Southeastern Association of Fish and Wildlife Agencies, 64, 88–94.26) Η αλιεία και το κυνήγι διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην προστασία και διαχείριση της αλιείας και της άγριας ζωής. Οι δραστηριότητες αυτές προωθούν τις ανθρώπινες σχέσεις με τη φύση, ελέγχουν τους πληθυσμούς άγριων ζώων και παράγουν κρίσιμη χρηματοδότηση για τη διαχείριση της άγριας ζωής (Geist et al. 2001).
Geist, V., S. P. Mahoney, and J. F. Organ. 2001. Why hunting has defined the North American model of wildlife conservation. Transactions of the North American Wildlife and Natural Resources Conference 66: 175–185.27) Η θήρα σχετίζεται με τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων (Otero, 2000; Duckworth et al., 2003; 8 Robertson et al., 2001).
Otero, C. 2000. Patrimonio natural y propiedad rural en España. Exlibris, Madrid, Spain
Duckworth, J.C., Firbank, L.G., Stuart, R.C., Yamamoto, S. 2003. Changes in land cover and parcel size of British lowland woodlands over the last century in relation to game management. Landscape Research 28, 171-182.
Robertson, P.A., Park, K.J., Barton, A.F. 2001. Loss of heather Calluna vulgaris moorland in the Scottish uplands: the role of red grouse Lagopus lagopus scoticus management. Wildlife Biology 7, 11-16.28) Έρευνες στη Βρετανία έδειξαν πως οι βελτιώσεις ενδιαιτημάτων με σπορές που πραγματοποιούν οι κυνηγοί ωφελούν και μη θηρεύσιμα είδη πτηνών (Stoate, C. 2002, Henderson et al., 2004, Sage et al.,2005)
Stoate, C. 2002. Multifunctional use of a natural resource on farmland: wild pheasant (Phasianus colchicus) management and the conservation of farmland passerines. Biodiv. Conserv. 11: 561-573.
Henderson, I.G., Vickery, J.A. & Carter, N. 2004. The use of winter bird crops by farmland birds in lowland England. Biol. Conserv. 118: 21-32.
Sage, R.B., Parish, D.M.B., Woodburn, M.I.A., Thompson, P.G.L., 2005. Songbirds using crops planted on farmland as cover for game birds. Eur. J. Wildl. Res. 51, 248–253.29) Στην Πορτογαλία (Beja, 2009) βρήκαν πως στις περιοχές που εφαρμόζεται θηραματοπονική διαχείριση με σκοπό την αύξηση των θηραμάτων για τους κυνηγούς επωφελούνται και τα αρπακτικά πτηνά καθώς εμφανίζονται συχνότερα στις περιοχές αυτές σε σχέση με τις γειτονικές μη διαχειριζόμενες περιοχές. Σε ξηροθερμικές περιοχές της Ισπανίας οι ποτίστρες των κυνηγών για τις πέρδικες και τους λαγούς επισκέπτονται και από αλλά είδη της πανίδας (Gaudioso, 2009).
Beja P, Gordinho L, Reino L, Loureiro F, Santos-Reis M, Borralho R , 2009. Predator abundance in relation to small game management in southern Portugal: conservation implications. Eur J Wildl Res 55:227–238.
Gaudioso V.R., C. Sánchez, R. Prietο, D.J. Bartolomé, J.A. Pérez and M.E. Alonso 2009. Small game water troughs in a Spanish agrarian pseudo steppe: visits and water site choice by wild fauna. Eur J Wildl Res (υπό εκτύπωση).30) Η σχέση του κυνηγού με τον κυνηγότοπο δίνει ένα ισχυρό κίνητρο στους κυνηγούς ώστε να φροντίζουν για τη φύλαξη των οικοσυστημάτων, να ρυθμίζουν το βάθος των υδάτων προς όφελος της πανίδας, να βελτιώνουν τη βλάστηση, να δημιουργούν κατάλληλες θέσεις φωλεοποίησης και κάλυψης και αν καλλιεργούν τη γη μπορούν να αποφύγουν την αποξήρανση των υγροτόπων ή την απόθεση υπερβολικών νιτρικών.( Sorrenti 1996, Lecocq, Y. 1998, Μπίρτσας κ.α. 2009)
Sorrenti, M. and A. Concialini 1996. Hunting interest as a chance for conservation and restoration of wetlands in Italy. Gibier Faune Sauvage, 13: 959-965.
Lecocq, Y. 1998. Hunting and habitat conservation in the European Union. In: Natura 2000 and people – a partnership. Proceedings of a Conference, Bath 28 – 30 June 1998, pp 50-52
Μπίρτσας Π., Σώκος Χ., Γκάσιος Α., Καλαιτζής Χ., Σκορδάς Κ. 2009. Η θήρα ως εναλλακτική καλλιέργεια: η περίπτωση της βελτίωσης ενδιαιτημάτων στην Κεντρική Μακεδονία. 14ο Πανελλήνιο Δασολογικό Συνέδριο, Ελληνική Δασολογική Εταιρεία, Πάτρα 1–4 Νοεμβρίου 2009.31) Το Μανιφέστο βιοποικιλότητας της FACE (Ομοσπονδία Οργανώσεων για το Κυνήγι και την Διατήρηση της Άγριας Πανίδας της ΕΕ) καταδεικνύει τη δέσμευση των κυνηγών της Ευρώπης στη διατήρηση της βιοποικιλότητας. Περιλαμβάνει 38 δράσεις σε 8 τομείς.
Οι κύριοι στόχοι του Μανιφέστου της βιοποικιλότητας της FACE είναι:
• Να καταδείξει το ρόλο και τη συμβολή του κυνηγιού στη διατήρηση της βιοποικιλότητας τόσο στους υπεύθυνους για τη χάραξη πολιτικής όσο και στο ευρύτερο κοινό
• Να προωθηθεί ο συντονισμός και η ενίσχυση αυτής της συμβολής σύμφωνα με τις διεθνείς προτεραιότητες διατήρησης.
Οι οκτώ τομείς του του Μανιφέστου της βιοποικιλότητας της FACE είναι: 1) οι βιότοποι, 2) τα είδη, 3) οι προστατευόμενες περιοχές, 4) η αειφόρος χρήση, 5) οι πράσινες υποδομές 6) οι οικοσυστημικές υπηρεσίες 7) οι επενδύσεις στη φύση 8) οι κυνηγοί στη φύση.
http://www.face.eu/sites/default/files/attachments/3rd_report_face_biodiversity_manifesto.pdf32) Θετικές επιπτώσεις από το κυνήγι µπορεί να προκύψουν έµµεσα από ενέργειες των Κυνηγετικών Οµοσπονδιών για την προστασία και φύλαξη των βιότοπων των πουλιών.
Το κυνήγι είναι µία από τις πολλές πιθανές δραστηριότητες µέσα στις περιοχές Natura 2000.
http://files.ornithologiki.gr/docs/politiki/kinigi/Theseis%20gia%20to%20kinigi.pdf33) ∆εν υπάρχει ασυµβατότητα µεταξύ της δραστηριότητας κυνηγίου και της προστασίας των περιοχών Natura 2000 βάσει των κοινοτικών Οδηγιών για τα Πουλιά και τους Οικότοπους, εφόσον αυτή διεξάγεται λαµβάνοντας υπόψη τους στόχους διατήρησης µιας περιοχής.
“Natura 2000 & Sustainable Hunting in Europe” Handbook – FACE, Contract n° 07.0402/2005/415397/SUB/B2 – Brussels – Ed. 200634) Oι κυνηγοί συμβάλλουν ενεργά τόσο στις εθνικές όσο και στις διεθνείς πρωτοβουλίες διατήρησης (conservation), παράλληλα σε περιφερειακό και σε τοπικό επίπεδο, οι κυνηγοί επιδεικνύουν τη σαφή δέσμευσή τους για βιώσιμη διαχείριση μέσω άμεσης δράσης για τη διατήρηση και διαχείριση των ενδιαιτημάτων των υγροτόπων(wetland habitats).
Simon J. BREASLEY & Anthony R. LAWS (1998) THE CONTRIBUTION OF THE UNITED KINGDOM HUNTERS TO WATERFOWL CONSERVATION THROUGHOUT THE NORTH EUROPEAN FLYWAY, Acta Zoologica Lituanica, 8:sup1, 190-194, DOI: 10.1080/13921657.1998.1054150435) Γιάνεζ Ποτότσνικ, πρώην Επίτροπος Περιβάλλοντος δήλωσε:
«Το κυνήγι βοηθάει την προσπάθεια για τη διατήρηση της ορνιθοπανίδας, γι’ αυτό η Οδηγία για τα πτηνά αναγνωρίζει τη νομιμότητα της αειφόρου θήρας»36) Vytenis Andriukaitis, Επίτροπος της ΕΕ για την Υγεία και την Ασφάλεια των Τροφίμων σε ομιλία του αναγνώρισε: «Το ρόλο της ευρωπαϊκής κυνηγετικής κοινότητας στη διατήρηση της άγριας ζωής».
Από όλα τα παραπάνω αποδεικνύεται περίτρανα η αναγνώριση του κυνηγίου ως εργαλείο για τη διαχείριση του Περιβάλλοντος και αποτελεί Παγκόσμια πρωτοτυπία να μην αναγνωρίζεται, από κάποιους αντικυνηγετικούς κύκλους, στην Ελλάδα που έχουν συγκεκριμένα συμφέροντα.
Να ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ η φράση «Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείριση» στο κείμενο.
Το κυνηγι ειναι ενα μεσο διαχειρισης του περιβαλλοντος.Ειναι μεσο καταγραφης της χωλριδας και πανιδας, προληψης και και φυλαξης ων φυσικων πορων προλαμβανοντας ετσι την καταστροφη αυτων.Οι περισσοτερη απο εμας μεγαλωσαμε και μεγαλωνουμε τα παιδια μας μεσα στο δασος και δινοντας στος να καταλαβουν οτι τηρωντας τους γραπτους και αγραφους νομους του κυνηγιου και της φυσης θα συνεχιζουμε να απολεμβανουμε το δασος και την ζωη που προσφερει αυτο σε εμας.
Αν ολοι μαζι λοιπον κατσουμε και συζητησουμε τα προβληματα και τα κακος κειμενα που υπαρχουν σε αθτο που λεγετε διαχειρηση του περιβαλλοντος θα δειτε
οτι το κυνηγι ειναι ενα μεσο το οποιο γνωριζει καλα τις παθογεννειες και αυτο που λεγετε διαχειρισει του Περιβαλλοντος και βεβαια ολα αττα καταγεγραμενα και πληρως επιστημονικα κατερτισμενα στιχεία … με τα τιμης ενας φυσιολατρης κυνηγος…
Το κυνήγι αποτελεί μέσο διαχείρισης των οικοσυστημάτων και προστασίας της βιοποικιλότητας.Γι’ αυτόν τον λόγο πρέπει να παραμείνει η φράση,η οποία αναφέρεται στην αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης,στο κείμενο της Εθνικής Στρατηγικής για τα Δάση.
Το κυνηγι παραμενει διαχρονικα ως μια δραστηριοτητα που επιτρεπει την διαχειρηση του Περιβαλλοντος,και αποδυκνυεται απο της θηραματοπονικες μελετες που συντασονται καθε χρονο απο επιστημονες του ειδους
Το νομιμο κυνηγι δεν εχει καμμια σχεση με τα παρεαδειγματα λαθροθηριας που αναφερονται εδω απο οργανωμενα σμφεροντα αντικυνηγων,η δε κυνηγετικη νομοθεσια στην Ελλαδα ειναι η αυστηροτερη της Ευρωπης(για να μην πω σε παγκοσμιο επιπεδο
Τελος Το δικαίωμα στο περιβάλλον είναι ένα συνταγματικό (θεμελιώδες) δικαίωμα, εφ΄ όσον την ύπαρξη και άσκησή του εγγυάται μια συνταγματική διάταξη αυξημένης τυπικής ισχύος, η οποία δεσμεύει και τις τρεις συντεταγμένες εξουσίες και δεν δύναται να καταργηθεί με τυπικό νόμο ή με διοικητική πράξη.
(αρθρο 24 του συνταγματος)
Η αναφορά στη μεσογειακή δασοπονία θεωρείται κρίσιμη. Η Εθνική Στρατηγική Δασών θα πρέπει να είναι σαφές ότι συμπεριλαμβάνει στόχους και μέτρα για όλους του τύπους δασικών διαπλάσεων και δασικών οικοσυστημάτων, συμπεριλαμβανομένων των φρυγανικών. Στο πλαίσιο αυτό θεωρούμε απαραίτητη τη ρητή αναφορά και στα φρυγανικά οικοσυστήματα. Τα φρυγανικά οικοσυστήματα φιλοξενούν σημαντική και απειλούμενη βιοποικιλότητα, παρέχουν ποικιλία οικοσυστημικών υπηρεσιών, αποτελούν σημαντικό οικονομικό πόρο (π.χ. παρέχουν μη ξυλώδη δασικά προϊόντα, όπως αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά με οικονομική αξία) και ορθώς πλέον περιλαμβάνονται στη δασική νομοθεσία, με το πρόσφατο ΠΔ (αρ. 32/2016), σύμφωνα με το οποίο μπορούν με σαφήνεια πια να εξομοιωθούν με τα δασικά. Χρήζουν ειδικής πρόνοιας καθώς, σε πολλές περιοχές της χώρας, ενδεικτικά στον νησιωτικό και παράκτιο χώρο, οι φρυγανικές εκτάσεις αποτελούν τη μόνη ή κύρια μορφή δασικών εκτάσεων. Χρειάζονται αυξημένη προστασία καθώς η πίεση για οικιστική και τουριστική «ανάπτυξη», για δημιουργία παραθεριστικής κατοικίας και διάφορες υποδομές είναι πολύ μεγάλη. Συγκεκριμένα, προτείνεται η εξής προσθήκη στην παράγραφο
«2. Τα βασικά χαρακτηριστικά του προτύπου Μεσογειακής Δασοπονίας είναι:…
«Στα δασικά οικοσυστήματα της Μεσογείου ξεχωρίζουν και χρήζουν ειδικής πρόνοιας και προστασίας οι φρυγανικές εκτάσεις»
…».
Από τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά της Μεσογειακής Δασοπονίας εντύπωση προκαλεί η αναφορά «στη θήρα ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης». Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει αυτή η δραστηριότητα αναψυχής, όπως και αναφέρεται στον Δασικό Κώδικα, να θεωρείται εργαλείο διαχείρισης του περιβάλλοντος και ειδικότερα πληθυσμών ειδών πανίδας, πολλοί εκ των οποίων μπορεί να διέπονται και από επιπλέον προστατευτικά καθεστώτα. Η διαχείριση πληθυσμών ειδών πανίδας αποτελεί μία ενέργεια που βασίζεται σε τεκμηριωμένη μελέτη με βάση επιστημονικά δεδομένα που λαμβάνουν υπόψη τους το σύνολο του φυσικού περιβάλλοντος και τη δυναμική των οικοσυστημάτων και σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να γίνεται με μόνο και αποσπασματικό κριτήριο τον αριθμό των ατόμων ενός είδους. Το παράδειγμα της διαχείρισης του κόκκινου ελαφιού στην Πάρνηθα και η παρακολούθηση της δυναμικής του πληθυσμού ανάλογα με εξωτερικές συνθήκες όπως η πυρκαγιά του 2007 και η παρουσία του λύκου τα τελευταία χρόνια αναδεικνύουν την προσοχή που απαιτείται στην περίπτωση διαχείρισης άγριων ειδών πανίδας. Η διαχείριση άγριων ειδών πανίδας, είτε αυτό αφορά τον περιορισμό υπεράριθμού πληθυσμού είτε χωροκατακτητικά είδη και την αντιμετώπιση ενδεχομένων προβλημάτων που δημιουργούνται από τη συνύπαρξη άγριων ειδών και ανθρώπων απαιτεί ειδικό σχεδιασμό και μεθοδικές ενέργειες και από ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό (βλ. σχετικά κ.υ.α. 104180/433/5.2.2014 για την αρκούδα «Λήψη μέτρων για τη διαχείριση περιστατικών προσέγγισης – αλληλεπίδρασης Αρκούδας (Ursus arctos) σε κατοικημένες περιοχές» (Β΄272)) πολύ πριν την απόφαση θήρευσης ενός είδους, ειδικά δε από ανθρώπους για τους οποίους η θήρα αποτελεί δράση αναψυχής.
Προτείνεται η διαγραφή του χαρακτηριστικού: «Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης»
και η αντικατάσταση του με την εξής:
«Η αναγνώριση ότι τα δασικά οικοσυστήματα παρέχουν υπηρεσίες αναψυχής όπως είναι οι επισκέψεις, οι φυσικές εμπειρίες, η περιβαλλοντική εκπαίδευση και η θήρα».
Υπάρχει φυσικά τρόπος να αντικατασταθεί το κυνήγι με φυσικούς τρόπους διαχείρισης της πανίδας.
Να γεμίσουμε την ύπαιθρο,και όχι μόνο, με αρκούδες και λύκους.
Το κυνήγι δεν αποτελεί μόνο ένα εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης, αλλά θεωρείται από όλους τους φορείς και οργανισμούς που ασχολούνται με τη διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος ως ένα «απαραίτητο» διαχειριστικό εργαλείο.ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ Η ΦΡΑΣΗ.
Η θήρα είναι αναντικατάστατο εργαλείο Περιβαλλοντικής διαχείρισης.
Το κυνήγι είναι μια διαδικασία απαραίτητη για να κρατηθεί η ισορροπία χλωρίδας- πανίδας στη φύση. Θα συμφωνήσω λοιπόν ότι αποτελεί ένα εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης. Η θήρα μόνο οφέλη μπορεί να προσφερει στη φύση.
Η θήρα είναι εργαλείο περιβάλλοντικης διαχείρισης.. Και τρόπος ζωής!
Ανά τη πάροδο των ετών έχει αποδειχθεί όχι μόνο λεκτικά αλλά και με έγγραφες επιστημονικές μελέτες ότι το κυνήγι προσφέρει άμεσα στη διαχείριση και τη διατήρηση της ισορροπίας της φύσης…Είναι αναγκαίο στο περιβάλλον που κάθε χρόνο πλήτεται όλο και περισσότερο να συμβάλλει ο ανθρώπινος παράγοντας με κάθε θετικό μέσο…ΟΙ κυνηγοί είναι ένας απο τους σημαντκότερους διατηρητές της φύσης σε αρμονία μιας και ζουν σε αυτή…Οποιαδήποτε βλάβη υπόκειται έχει άμεσο αντίκρυσμα στο κυνηγετικό κόσμο…Έχει αποδειχθεί όσο και ο καθένας αρνείται να το καταλάβει, η απουσία των κυνηγών,των φορέων που τους αντιπροσωπεύει,των τοπικών οργανώσεων και όλων των εθελοντών που βρίσκονται εκεί έξω προλαμβάνει και προσφέρει όσα λίγοι από το σπίτι γνωρίζουν…Η φράση «Η θήρα αποτελεί εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης» πρέπει να ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ
Ανά τη πάροδο των ετών έχει αποδειχθεί όχι μόνο λεκτικά αλλά και με έγγραφες επιστημονικές μελέτες ότι το κυνήγι προσφέρει άμεσα στη διαχείριση και τη διατήρηση της ισορροπίας της φύσης…Είναι αναγκαίο στο περιβάλλον που κάθε χρόνο πλήτεται όλο και περισσότερο να συμβάλλει ο ανθρώπινος παράγοντας με κάθε θετικό μέσο…ΟΙ κυνηγοί είναι ένας απο τους σημαντκότερους διατηρητές της φύσης σε αρμονία μιας και ζουν σε αυτή…Οποιαδήποτε βλάβη υπόκειται έχει άμεσο αντίκρυσμα στο κυνηγετικό κόσμο…Έχει αποδειχθεί όσο και ο καθένας αρνείται να το καταλάβει, η απουσία των κυνηγών,των φορέων που τους αντιπροσωπεύει,των τοπικών οργανώσεων και όλων των εθελοντών που βρίσκονται εκεί έξω προλαμβάνει και προσφέρει όσα λίγοι από το σπίτι γνωρίζουν…Η φράση «Η θήρα αποτελεί εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης» πρέπει να ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ
Η θήρα αποτελεί μια ανθρώπινη δραστηριότητα εντεταγμένη σε ένα ευρύτερο δυναμικό, και συγκεκριμένο για την Ελλάδα, κανονιστικό – ρυθμιστικό νομικό πλαίσιο, το οποίο αποτελεί απόρροια των σύγχρονων επιστημονικών επιτευγμάτων.
ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΜΕΛΟΣ: F.A.C.E.& C.I.C.
ΕΔΡΑ: ΦΩΚΙΩΝΟΣ 8 & ΕΡΜΟΥ
ΑΘΗΝΑ-Τ.Κ. 105 63
Τηλ.: 210-32.31.271 – Fax.: 210-32.22.755
http://www.ksellas.gr, e-mail: info@ksellas.gr
Η φράση που αναφέρεται στην αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ στo κείμενο της Εθνικής Στρατηγικής για τα δάση.
Η Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη αναγνωρίζει τη συνετή και ορθολογική εκμετάλλευση των φυσικών πόρων ως έναν από τους κύριους αντικειμενικούς σκοπούς της περιβαλλοντικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι διεθνείς συμβάσεις αναφέρονται στη συνετή χρήση των ανανεώσιμων φυσικών πόρων, στους οποίους ανήκουν και τα θηραματικά είδη.
Η Οδηγία 2009/147/ΕΚ για τα Πουλιά (πρώην 79/409/ΕΟΚ) καθορίζει επαρκείς υποχρεώσεις για τα κράτη µέλη, έτσι ώστε να διασφαλίζεται ένα ολοκληρωµένο σύστηµα προστασίας για τα άγρια πουλιά, και ιδιαίτερα στις περιόδους κατά τις οποίες η επιβίωση τους απειλείται έντονα. Το 2008 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέδωσε περαιτέρω κατευθύνσεις σε ό,τι αφορά τις διατάξεις της οδηγίας για τη θήρα. Επίσης, η Επιτροπή της Συνθήκης της Βέρνης υιοθέτησε το European Charter for Hunting and Biodiversity, δίνοντας κατευθύνσεις σχετικά µε το «αειφορικό κυνήγι».
Η συνεχής και διαχρονική αλληλεπίδραση των κυνηγών µε τη φύση και την Άγρια Πανίδα καθιστά τους κυνηγούς τους πρώτους χρήστες αυτού του φυσικού πόρου, οι οποίοι έχουν αντιληφθεί σε βάθος τη σημασία της διατήρησης της βιοποικιλότητας και της υγείας των οικοσυστημάτων, παράλληλα με τη σημασία της αειφορίας της κάρπωσης. Δεν είναι τυχαίο, ότι μετά από πολλά χρόνια προσφοράς των Ευρωπαίων κυνηγών και των οργανώσεων τους στην φύση, το κυνήγι αποτελεί επίσημα μέσο διαχείρισης των οικοσυστημάτων και προστασίας της βιοποικιλότητας.
Το κυνήγι, σύμφωνα µε το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, αποτελεί µια συµβατή προς το περιβάλλον ανθρώπινη δραστηριότητα. Η Ε.Ε. όχι µόνο θεωρεί το κυνήγι συµβατή δραστηριότητα, αλλά µε πολλές πρωτοβουλίες σε συνεργασία µε τις Κυνηγετικές Οργανώσεις της Ευρώπης, έχει αναλάβει την προώθηση του αειφόρου κυνηγίου ως µέσο για την προστασία της βιοποικιλότητας και την διατήρηση της φύσης. Η Ε.Ε. έχοντας αναγνωρίσει το σηµαντικό έργο των Κυνηγετικών Οργανώσεων συνεργάζεται μαζί τους για την εξασφάλιση των τόσο σηµαντικών για τη διαχείριση του περιβάλλοντος στοιχείων.
Η διεξαγωγή της κυνηγετικής δραστηριότητας στην Ελλάδα, καθορίζεται και ελέγχεται από αυστηρό νοµικό πλαίσιο, το οποίο είναι απόλυτα προσαρμοσμένο στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο και ρυθμίζει όλα τα θέµατα που σχετίζονται µε το κυνήγι.
Στη χώρα μας ισχύουν, όσον αφορά τον χρόνο θήρας, περιορισμοί που δεν απαντώνται σε καμιά άλλη ευρωπαϊκή χώρα
Στη χώρα μας ισχύει μεγάλος περιορισμός σε θηρεύσιμα είδη, καθώς επίσης και ημερήσιο όριο κάρπωσης κάτι που δεν συμβαίνει σε καμιά άλλη χώρα.
Στη χώρα μας ισχύει υπερβολικά μεγάλος αριθμός εδαφικών περιορισμών, πέρα των αναγκαίων.
Ενδεικτικά αναφέρουμε αναφορές που πιστοποιούν το ρόλο της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης:
1) Ευρωπαϊκή Χάρτα για το Κυνήγι και τη Βιοποικιλότητα, Ευρωπαϊκό Συμβούλιο:
«Η αειφορική κυνηγετική δραστηριότητα εξασφαλίζει τη βιοποικιλότητα για τις ανάγκες και τις επιδιώξεις των παρόντων και των επόμενων γενεών. Ακόμη, η διατήρηση της κυνηγετικής δραστηριότητας αποτελεί μία αποδεκτή κοινωνική, οικονομική και πολιτισμική δραστηριότητα. Όταν η κυνηγετική δραστηριότητα εφαρμόζεται αειφορικά, συνεισφέρει θετικά στη διατήρηση των πληθυσμών των άγριων ζώων, των ενδιαιτημάτων τους και αποτελεί όφελος και για τις ανθρώπινες κοινωνίες»
2) Σύμφωνα με το επίσημο κείμενο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής «Guidance document on hunting under Council Directive 79/409/EEC on the conservation of wild birds», στο κεφάλαιο 2.4.3.1 αναφέρεται «ότι το κυνήγι ενδέχεται να µην παραπέμπει πρωταρχικά στην χρήση για λόγους αναψυχής αλλά στη διαχείριση του πληθυσµού µε σκοπό τη διατήρηση των ειδών: ‘ότι η διατήρηση αυτή έχει ως αντικείμενο τη μακροπρόθεσμή προστασία και τη διαχείριση φυσικών πόρων ως αναπόσπαστο μέρος της κληρονομιάς των ευρωπαϊκών λαών· ότι επιτρέπει τη ρύθμιση αυτών των πόρων και ρυθμίζει την εκμετάλλευσή τους µε βάση τα αναγκαία μέτρα για τη διατήρηση και την προσαρμογή των φυσικών ισορροπιών των ειδών στα όρια του λογικά δυνατού’.».
http://ec.europa.eu/environment/nature/conservation/wildbirds/hunting/docs/hunting_guide_en.pdf
3) Το Συμβούλιο της Ευρώπης, στο έγγραφό της αριθ. R (85) 17, της Επιτροπής των Υπουργών προς τα κράτη μέλη σχετικά με την κατάρτιση των κυνηγών, αναγνώρισε τη σημασία του κυνηγιού ως εργαλείου στη διαχείριση της άγριας πανίδας «υπό την προϋπόθεση ότι σέβεται τις οικολογικές ανάγκες των ειδών και τις απαιτήσεις της βιολογικής ισορροπίας».
https://rm.coe.int/090000168050026c
4) Σύμφωνα με το European Charter on Hunting and Biodiversity
• Το Προεδρείο της μόνιμης επιτροπής (Bureau of the Standing Committee) της σύμβασης για τη διατήρηση της άγριας ζωής και του φυσικού περιβάλλοντος της Ευρώπης (Σύμβαση της Βέρνης) κατά τη συνεδρίασή του στις 8 Απριλίου 2005, εξέφρασε την ικανοποίησή του για την εισήγηση(Recommendation) που αναφέρει ότι «θεωρεί ότι η αειφόρος θήρα, μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διατήρηση και την ενίσχυση πολλών περιοχών μεγάλου φυσικού ενδιαφέροντος στην Ευρώπη».
•Το αειφόρο κυνήγι μπορεί να συμβάλει στη διατήρηση της βιοποικιλότητας, στη διατήρηση του αγροτικού τρόπου ζωής και στις τοπικές οικονομίες.
•Το αειφόρο κυνήγι αναγνωρίζεται επίσης ως σημαντικό και απαραίτητο εργαλείο για τη διατήρηση και τη διαχείριση των μεγάλων σαρκοφάγων στην Ευρώπη.
http://www2.nina.no/lcie_new/pdf/634991504714143702_Hunting_Charter%5B1%5D.pdf
5) Το κυνήγι όταν ασκείται με βάση τις αρχές της αειφορικής κάρπωσης, όπως αυτή εφαρμόζεται στη διαχείριση κάθε ανανεώσιμου φυσικού πόρου, αποτελεί μια αποδεκτή ανθρώπινη δραστηριότητα και για την επιστήμη της διαχείρισης της θηραματοπονίας αποτελεί ένα απαραίτητο διαχειριστικό μέσο για την προστασία των θηραματικών πληθυσμών». Άποψη η οποία έχει υιοθετηθεί από όλα τα ανεπτυγμένα κράτη και τους διεθνείς οργανισμούς (Παπαγεωργίου, 2005).
Παπαγεωργίου, Νικόλαος Κ. Οικολογία και διαχείριση της άγριας πανίδας / 2η έκδ. – Θεσσαλονίκη : University Studio Press, 2005
6) Η θήρα αποτελεί παραδοσιακή δραστηριότητα που, σήμερα, ασκείται μέσα σε πλαίσια που θέτει η επιστήμη της θηραματολογίας. Πρέπει να τονιστεί ότι η ορθολογική διαχείριση των πληθυσμών των θηραμάτων και της θήρας συμβάλλει στην προστασία όλων των ειδών της άγριας πανίδας (Graul and Miller 1984, Σώκος κ.α. 2002, Stoate 2002).
Graul, W. D. and G. C. Miller. 1984. Strengthening ecosystem management approaches. Wildl. Soc. Bull. 12: 282-289.
Σώκος, Χ, Κ., Π. Κ. Μπίρτσας και Ν. Κ. Παπαγεωργίου. 2002. Θήρα και υγρότοποι: εφαρμογή διαχειριστικών μέτρων ή απαγορευτικών διατάξεων; 10° Πανελλήνιο Δασολογικό Συνέδριο.
Stoate, C. 2002. Multifunctional use of a natural resource on farmland: wild pheasant (Phasianus colchicus) management and the conservation of farmland passerines. Biodiv. Conserv. 11: 561-573.
7) Στα συμπεράσματα του 10ου Πανελληνίου Δασολογικού Συνεδρίου αναφέρεται ότι: «Η θήρα ως αρχέγονη δραστηριότητα που πραγματοποιείται σε παγκόσμιο επίπεδο έχει αναγνωριστεί ως μία από τις αξίες των υγροτόπων. Τα οφέλη που δημιουργεί είναι πολλαπλά τόσο για τους υγροτόπους (προστατευτικά, διαχειριστικά κλπ.) όσο και για τον άνθρωπο (κοινωνικά, οικονομικά κλπ.).
8) Η θήρα είναι παραδοσιακή δραστηριότητα της υπαίθρου (Council of Europe 1995) και η άμεση επαφή των κυνηγών με τη φύση – η γνώση των ενδιαιτημάτων και των συνηθειών των ζώων – αυξάνει την υπευθυνότητα τους απέναντι στο φυσικό περιβάλλον (Tanner 1980, Peters-Grant 1986, Hungerford and Volk 1990, Swan 1996).
TANNER,T. 1980. Significant life experiences: a new research area in environmental education. Journal of Environmental Education 11(4):20-24
PETERS-GRANT, M. 1987. The influence of life experiences in the voca tional interests of volunteer environmental workers. Dissertation Abstracts International 47(10).
HUNGERFORD, H. R.& T. L.VOLK. 1990. Changing learner behavior through environmental education. Journal of Environmental Education 21(3):8-21
SwAN,J. P. 1996. In defense of hunting. Harper, San Francisco, California, USA.
9) Οι κυνηγοί είναι αποτελεσματικοί θεματοφύλακες του βιοτόπου της άγριας πανίδας (Jackson 1996), παρέχοντας υποστήριξη για την καταπολέμηση της λαθροθηρίας και συμβάλλουν στην πρόληψη της λαθροθηρίας σε μια περιοχή (Pasanisi 1996).
Ειδικότερα στην Ελλάδα
•Σύμφωνα με το Birdlife International (Ιούλιος 2011), τα τελευταία 10 χρόνια:
-η παράβαση της λαθροθηρίας εκτός κυνηγετικής περιόδου έχει μειωθεί σημαντικά στην Ελλάδα
-η παράβαση της λαθροθηρίας πτηνών σε προστατευόμενες περιοχές έχει μειωθεί σημαντικά στην Ελλάδα
•Η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία έχει αναγνωρίσει επίσημα ότι δίχως τη συμβολή των κυνηγών το φαινόμενο της παραβατικής συμπεριφοράς δεν θα μπορούσε να μειωθεί στην Ελλάδα
Jackson, J.J. (1996) An International Perspective on Hunting. In Tourist Hunting in Tanzania (Eds N. Leader-Williams, J.A. Kayera & G.L. Overton), pp. 7-11. Occasional Publication 14, International Union for the Conservation of Nature and Natural Resources, Cambridge.
Pasanisi, G. (1996) The outfitter’s perspective of tourist hunting in Tanzania. In Tourist Hunting in Tanzania (Eds N. Leader-Williams, J.A. Kayera & G.L. Overton), pp. 17-18. Occasional Publication 14, International Union for the Conservation of Nature and Natural Resources, Cambridge, 138 pp.
https://cdnfiles2.biolovision.net/www.migraction.net/pdffiles/news/ReportIKBFINAL-4669.pdf
10) Το κυνήγι μπορεί να ωφελήσει τη διατήρηση του περιβάλλοντος με διάφορους τρόπους, με σημαντικότερους τη διατήρηση και προστασία του βιοτόπου.
Loveridge, Andrew & C. Reynolds, Jonathan & Milner-Gulland, Eleanor. (2006). Does sport hunting benefit conservation? Key Topics in Conservation Biology.
11) Οι κυνηγοί έχουν μια μοναδική θέση στην παγκόσμια εκστρατεία της διατήρησης του περιβάλλοντος- μέσω της προώθησης του βιώσιμου μοντέλου κυνηγιού που παρουσιάζουν το κυνήγι ως εργαλείο διατήρησης’ και μέσω των μοναδικών τους δικτύων και συμμαχιών προσφέρουν δυνατότητες ευρύτερης προστασίας της διατήρησης του περιβάλλοντος.
Paulson N. The place of hunters in global conservation advocacy. Conservat Soc 2012;10:53-62
12) Το κυνήγι αποτελεί σημαντικό συστατικό της καλής διαχείρισης της γης και της άγριας πανίδας.
Michael Campbell & Kelly J. Mackay (2009) Communicating the Role of Hunting for Wildlife Management, Human Dimensions of Wildlife, 14:1, 21-36
13) Άτομα που κυνηγούν είναι πιο πιθανό να συμμετάσχουν σε δράσεις για τη διατήρηση του περιβάλλοντος. Γεγονός που ενισχύεται και από προηγούμενες μελέτες που έχουν αποκαλύψει ότι η εμπειρία με τη φύση είναι θεμελιώδεις για την ανάδειξη των φυσικών αξιών (Kellert 1996) και της συναισθηματικής αφύπνισης προς τη φύση (Kals et al. Dunlap and Heffernan 1975).
Kellert, S. R. 1996. The value of life: biological diversity and human society. Island Press, Washington, D.C., USA.
Kals, E., D. Schumacher, and L. Montada. 1999. Emotional affinity toward nature as a motivational basis to protect nature. Environment and Behavior 31:178–202.
Dunlap, R. E., and R. B. Heffernan. 1975. Outdoor recreation and environmental concern: an empirical examination. Rural Sociology 40:18–30.
14) Οι κυνηγετικοί στόχοι είναι παρόμοιοι με τους στόχους διατήρησης και επομένως οι βέλτιστες πρακτικές στη θήρα μπορούν να επιφέρουν θετικά αποτελέσματα σε ένα οικοσύστημα.
Reported by the Macaulay land use research institute Aberdeen, United Kingdom (https://cordis.europa.eu/result/rcn/90296_en.html)
15) Το κυνήγι είναι μια δραστηριότητα που όχι μόνο τοποθετεί τους ανθρώπους σε φυσικό περιβάλλον και σε στενή επαφή με την άγρια φύση αλλά είναι επίσης μια αρχαία πρακτική από το 2500 π.Χ. στην Αίγυπτο που δείχνουν ότι το κυνήγι χρησιμοποιείται για τη διαχείριση των άγριων ζώων (Lepold, 1933 in Hansen et al., 2012).
Στην Ελλάδα οι αρχαίοι Έλληνες είχαν το κυνήγι, το οποίο αν και δεν συνδεόταν άμεσα με την επιβίωση τους, σε μεγάλη υπόληψη και αποτελούσε μια αγαπημένη τους ασχολία όπως βεβαιώνουν πολλοί αρχαίοι συγγραφείς. Ο Πλάτωνας π.χ. ύμνησε το κυνήγι σαν θεία άσκηση και γύμναση για δυνατούς άνδρες. Τον ηθικό και παιδαγωγικό ρόλο του κυνηγιού τόνισαν και άλλοι αρχαίοι Έλληνες πεζογράφοι και ποιητές όπως ο Όμηρος, ο Πλούταρχος και ο Αρριανός. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Ξενοφών έγραψε για το κυνήγι ιδιαίτερη πραγματεία με το γνωστό «Κυνηγετικό» και η πρόθεση του συγγραφέα ήταν να αποδειχθεί το κυνήγι σαν ένα εξαίρετο παιδευτικό μέσο το οποίο ασκούσαν όλοι χωρίς κοινωνικές διακρίσεις. (Παπαγεωργίου, 2005).
Hansen, P., Peterson, M. & Jensen, C. (2012). Demographic transition among hunters: a temporal analysis of hunter recruitment dedication and motives in Denmark. Wildlife Research [Online]. Vol. 39, p. 446-451.
Παπαγεωργίου, Νικόλαος Κ. Οικολογία και διαχείριση της άγριας πανίδας / 2η έκδ. – Θεσσαλονίκη : University Studio Press, 2005
16) Το κυνήγι συνδέεται στενά με τη διαχείριση της άγριας πανίδας και χλωρίδας (Ednarsson, 2010) σε τέτοιο βαθμό που οι κυνηγοί χρησιμοποιούνται τόσο για την έρευνα όσο και για τη διαχείριση των πληθυσμών άγριας ζωής (Ericsson et al., 2008).
Ericsson, G., Serup, B. & Heberlein, T. (2008). Jägarna behövs i viltförvaltningen. Miljö Trender: en tidning från SLU. p. 12, 13 & 14.
17) Στη μελέτη των Ericsson και Heberleins, αναφέρεται ότι το κυνήγι μπορεί να προωθήσει μια ισχυρότερη αίσθηση διαχείρισης για την άγρια ζωή και τη φύση, επειδή οι κυνηγοί είναι πιθανότερο να συμμετέχουν σε υπαίθριες δραστηριότητες και να έχουν πιο εστιασμένες και ισχυρότερες αντιλήψεις για την άγρια ζωή και τη διαχείριση της φύσης από ό, τι η υπόλοιπη κοινωνία (2002).
Ericsson, G. & Heberlein, T. (2002). “Jägare talar naturens språk” (Hunters speak nature’s language): A comparison of outdoor activities and attitudes toward wildlife among Swedish hunters and the general public. European Journal of Wildlife Research. Springer
18) Οι κυνηγοί και άλλες ομάδες με άμεση εμπειρία από φυσικά συστήματα, όπως η άγρια πανίδα και η οικολογία, είναι ισχυρότεροι υποστηρικτές για τους φορείς χάραξης πολιτικής και επίσης «αντιλαμβάνονται και υποστηρίζουν στόχους που αποσκοπούν στην εξισορρόπηση των κοινωνικών αξιών, των ευκαιριών αναψυχής και της αειφόρου χρήσης των φυσικών πόρων».( Ercissson and Heberlein, 2002).
Ericsson, G. & Heberlein, T. (2002). “Jägare talar naturens språk” (Hunters speak nature’s language): A comparison of outdoor activities and attitudes toward wildlife among Swedish hunters and the general public. European Journal of Wildlife Research. Springer
19) Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι το αειφόρο κυνήγι είναι μια αποτελεσματική προσέγγιση στη διαχείριση των πληθυσμών άγριας ζωής, η οποία θα μπορούσε να είναι επωφελής για την ανάκαμψη και ενδεχομένως ακόμη και την ανάπτυξη των πληθυσμών άγριας πανίδας.
Cao S, Zhou XH, Zhang W. [Role of modern hunting in wildlife management] Ying Yong Sheng Tai Xue Bao, 2014 Jan, 25 (1): 297-304.
20) Το κυνήγι αλληλοεπιδρά με την τοπική βιοποικιλότητα τόσο μέσω της κυνηγετικής δραστηριότητας όσο και μέσω των πρακτικών διαχείρισης των θηραμάτων, οι οποίες χρησιμοποιούνται σε ευρεία κλίμακα και επομένως εκπληρώνουν μια οικολογική λειτουργία.
Arroyo, Beatriz & Delibes-Mateos, Miguel & Díaz-Fernández, Silvia & Viñuela, Javier. (2012). Hunting management in relation to profitability aims: Red-legged partridge hunting in central Spain. European Journal of Wildlife Research. 58. 847-855.
21) H διαχείριση των θηραμάτων περιλαμβάνει τη διαχείριση των οικοτόπων, που μπορεί να συντελέσει στη διατήρηση των φυσικών οικοσυστημάτων και να βελτιώσει την οικολογική αξία των ανθρωπογενών (Duckworth et al., 2003, Robertson et al., 2001, Tapper, 1999).
Duckworth, J.C., Firbank, L.G., Stuart, R.C., Yamamoto, S. 2003. Changes in land cover and parcel size of British lowland woodlands over the last century in relation to game management. Landscape Research 28, 171-182.
Robertson, P.A., Park, K.J., Barton, A.F. 2001. Loss of heather Calluna vulgaris moorland in the Scottish uplands: the role of red grouse Lagopus lagopus scoticus management. Wildlife Biology 7, 11-16.
Tapper, S. C. (Ed.) 1999. A question of balance. Game animals and their role in the British countryside. The Game Conservancy Trust, Fordingbridge, UK.
22) Ερευνητές έχουν καταλήξει ότι η κατάλληλη διαχείριση του βιοτόπου από τους κυνηγούς μπορεί να παράγει θηρεύσιμους πληθυσμούς, στους οποίους το αειφόρο μέγεθος, ανεξάρτητα της θήρας, να είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ ότι σε μία μη διαχειριζόμενη και μη θηρεύσιμη κατάσταση. Η ψυχαγωγική προσφορά της ίδιας της διαδικασίας της θήρας και οι ανάγκες που αυτή δημιουργεί αποτελούν ένα οικονομικό και κοινωνικό κίνητρο για την κατάλληλη διαχείριση του βιοτόπου και αυτή ακριβώς είναι και μια θεμελιώδης αρχή της διαχείριση μέσω της συνετής χρήσης (Conservation through Wise Use) (Potts 1992).
Potts G. R. 1992 – The environmental and ecological importance of cereal fields, the Ecology of Temperate Cereal Fields, 3-21. Blackwell, Oxford.
23) Η θήρα ως προστατευτικό μέτρο χρησιμοποιείται και για αντιμετώπιση του υπερπληθυσμού ειδών της πτηνοπανίδας. (Ankney 1996).
Davison Ankney, C. (1996). An Embarrassment of Riches: Too Many Geese. Journal of Wildlife Management. 60. 217-223. 10.2307/3802219.
24) Μελέτες δείχνουν ότι το κυνήγι μπορεί να συμβάλει στη διατήρηση της βιοποικιλότητας (Paulson 2012). Η διαχείριση των θηραμάτων μπορεί να συμβάλει στη διαφύλαξη πολύτιμων οικοτόπων για τη βιοποικιλότητα (Oldfield et al., 2003) και μπορεί επίσης να ωφελήσει άλλα μη θηρεύσιμα είδη, μέσω της παροχής τροφής ή της απομάκρυνσης των θηρευτών (Stoate and Szczur 2001, Beja et al., 2009
Paulson , N . ( 2012 ) The place of hunters in global conservation advocacy . Conserv. Soc. 10 : 53 – 62 .
Oldfield , T. E. E. , Smith , R. J. , Harrop , S. and Leader-Williams , N . ( 2003 ) Field sports and conservation in the United Kingdom . Nature 423 : 531 – 533 .
Stoate , C. and Szczur , J . ( 2001 ) Could game management have a role in the conservation of farmland passerines? A case study from a Leicestershire farm . Bird Study 48 : 279 – 292 .
Beja , P. , Gordinho , L. , Reino , L. , Loureiro , F. , Santos-Reis , M. and Borralho , R . ( 2009 ) Predator abundance in relation to small game management in southern Portugal: conservation implications . Eur. J. Wildl. Res. 55 : 227 – 238 .
25) Το κυνήγι έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της άγριας ζωής για χιλιετίες. Τα αρχεία αιγυπτιακής θήρας από το 2500 π.Χ. (Leopold 1933) και το κυνήγι του 13ου αι. του Genghis Khan (Caughley 1985) αποδεικνύουν την ιστορία του κυνηγιού στην διαχείριση άγριων ζώων. Στη Βόρεια Αμερική καθώς και σε πολλές χώρες της Ευρώπης, το κυνήγι έχει αναδειχθεί ως σημαντική πηγή χρηματοδότησης για τη διατήρηση της άγριας πανίδας και της έρευνας και τη διατήρηση των οικοτόπων (Dalrymple et al., 2010).
Leopold, R.A., 1933, Game Management (New York: Charles Scribner’s Sons), pp. 1–481.
Caughley, G. (1985). Harvesting of Wildlife. Past, Present and Future. In ‘Game Harvest Management’. (Eds S. F. Roberson and S. L. Beasom.) pp. 3–14. (Caesar Kleberg Wildlife Research Institute: Kingsville, TX.)
Dalrymple, C. J., Peterson, M. N., Bondell, H. D., Rodriguez, S. L., Fortney, J., Cobb, D. T., & Sills, E. O. (2010). Understanding angler and hunter annual spending in North Carolina. Proceedings of the annual conference of the Southeastern Association of Fish and Wildlife Agencies, 64, 88–94.
26) Η αλιεία και το κυνήγι διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην προστασία και διαχείριση της αλιείας και της άγριας ζωής. Οι δραστηριότητες αυτές προωθούν τις ανθρώπινες σχέσεις με τη φύση, ελέγχουν τους πληθυσμούς άγριων ζώων και παράγουν κρίσιμη χρηματοδότηση για τη διαχείριση της άγριας ζωής (Geist et al. 2001).
Geist, V., S. P. Mahoney, and J. F. Organ. 2001. Why hunting has defined the North American model of wildlife conservation. Transactions of the North American Wildlife and Natural Resources Conference 66: 175–185.
27) Η θήρα σχετίζεται με τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων (Otero, 2000; Duckworth et al., 2003; 8 Robertson et al., 2001).
Otero, C. 2000. Patrimonio natural y propiedad rural en España. Exlibris, Madrid, Spain
Duckworth, J.C., Firbank, L.G., Stuart, R.C., Yamamoto, S. 2003. Changes in land cover and parcel size of British lowland woodlands over the last century in relation to game management. Landscape Research 28, 171-182.
Robertson, P.A., Park, K.J., Barton, A.F. 2001. Loss of heather Calluna vulgaris moorland in the Scottish uplands: the role of red grouse Lagopus lagopus scoticus management. Wildlife Biology 7, 11-16.
28) Έρευνες στη Βρετανία έδειξαν πως οι βελτιώσεις ενδιαιτημάτων με σπορές που πραγματοποιούν οι κυνηγοί ωφελούν και μη θηρεύσιμα είδη πτηνών (Stoate, C. 2002, Henderson et al., 2004, Sage et al.,2005)
Stoate, C. 2002. Multifunctional use of a natural resource on farmland: wild pheasant (Phasianus colchicus) management and the conservation of farmland passerines. Biodiv. Conserv. 11: 561-573.
Henderson, I.G., Vickery, J.A. & Carter, N. 2004. The use of winter bird crops by farmland birds in lowland England. Biol. Conserv. 118: 21-32.
Sage, R.B., Parish, D.M.B., Woodburn, M.I.A., Thompson, P.G.L., 2005. Songbirds using crops planted on farmland as cover for game birds. Eur. J. Wildl. Res. 51, 248–253.
29) Στην Πορτογαλία (Beja, 2009) βρήκαν πως στις περιοχές που εφαρμόζεται θηραματοπονική διαχείριση με σκοπό την αύξηση των θηραμάτων για τους κυνηγούς επωφελούνται και τα αρπακτικά πτηνά καθώς εμφανίζονται συχνότερα στις περιοχές αυτές σε σχέση με τις γειτονικές μη διαχειριζόμενες περιοχές. Σε ξηροθερμικές περιοχές της Ισπανίας οι ποτίστρες των κυνηγών για τις πέρδικες και τους λαγούς επισκέπτονται και από αλλά είδη της πανίδας (Gaudioso, 2009).
Beja P, Gordinho L, Reino L, Loureiro F, Santos-Reis M, Borralho R , 2009. Predator abundance in relation to small game management in southern Portugal: conservation implications. Eur J Wildl Res 55:227–238.
Gaudioso V.R., C. Sánchez, R. Prietο, D.J. Bartolomé, J.A. Pérez and M.E. Alonso 2009. Small game water troughs in a Spanish agrarian pseudo steppe: visits and water site choice by wild fauna. Eur J Wildl Res (υπό εκτύπωση).
30) Η σχέση του κυνηγού με τον κυνηγότοπο δίνει ένα ισχυρό κίνητρο στους κυνηγούς ώστε να φροντίζουν για τη φύλαξη των οικοσυστημάτων, να ρυθμίζουν το βάθος των υδάτων προς όφελος της πανίδας, να βελτιώνουν τη βλάστηση, να δημιουργούν κατάλληλες θέσεις φωλεοποίησης και κάλυψης και αν καλλιεργούν τη γη μπορούν να αποφύγουν την αποξήρανση των υγροτόπων ή την απόθεση υπερβολικών νιτρικών.( Sorrenti 1996, Lecocq, Y. 1998, Μπίρτσας κ.α. 2009)
Sorrenti, M. and A. Concialini 1996. Hunting interest as a chance for conservation and restoration of wetlands in Italy. Gibier Faune Sauvage, 13: 959-965.
Lecocq, Y. 1998. Hunting and habitat conservation in the European Union. In: Natura 2000 and people – a partnership. Proceedings of a Conference, Bath 28 – 30 June 1998, pp 50-52
Μπίρτσας Π., Σώκος Χ., Γκάσιος Α., Καλαιτζής Χ., Σκορδάς Κ. 2009. Η θήρα ως εναλλακτική καλλιέργεια: η περίπτωση της βελτίωσης ενδιαιτημάτων στην Κεντρική Μακεδονία. 14ο Πανελλήνιο Δασολογικό Συνέδριο, Ελληνική Δασολογική Εταιρεία, Πάτρα 1–4 Νοεμβρίου 2009.
31) Το Μανιφέστο βιοποικιλότητας της FACE (Ομοσπονδία Οργανώσεων για το Κυνήγι και την Διατήρηση της Άγριας Πανίδας της ΕΕ) καταδεικνύει τη δέσμευση των κυνηγών της Ευρώπης στη διατήρηση της βιοποικιλότητας. Περιλαμβάνει 38 δράσεις σε 8 τομείς.
Οι κύριοι στόχοι του Μανιφέστου της βιοποικιλότητας της FACE είναι:
• Να καταδείξει το ρόλο και τη συμβολή του κυνηγιού στη διατήρηση της βιοποικιλότητας τόσο στους υπεύθυνους για τη χάραξη πολιτικής όσο και στο ευρύτερο κοινό
• Να προωθηθεί ο συντονισμός και η ενίσχυση αυτής της συμβολής σύμφωνα με τις διεθνείς προτεραιότητες διατήρησης.
Οι οκτώ τομείς του του Μανιφέστου της βιοποικιλότητας της FACE είναι: 1) οι βιότοποι, 2) τα είδη, 3) οι προστατευόμενες περιοχές, 4) η αειφόρος χρήση, 5) οι πράσινες υποδομές 6) οι οικοσυστημικές υπηρεσίες 7) οι επενδύσεις στη φύση 8) οι κυνηγοί στη φύση.
http://www.face.eu/sites/default/files/attachments/3rd_report_face_biodiversity_manifesto.pdf
32) Θετικές επιπτώσεις από το κυνήγι µπορεί να προκύψουν έµµεσα από ενέργειες των Κυνηγετικών Οµοσπονδιών για την προστασία και φύλαξη των βιότοπων των πουλιών.
Το κυνήγι είναι µία από τις πολλές πιθανές δραστηριότητες µέσα στις περιοχές Natura 2000.
http://files.ornithologiki.gr/docs/politiki/kinigi/Theseis%20gia%20to%20kinigi.pdf
33) ∆εν υπάρχει ασυµβατότητα µεταξύ της δραστηριότητας κυνηγίου και της προστασίας των περιοχών Natura 2000 βάσει των κοινοτικών Οδηγιών για τα Πουλιά και τους Οικότοπους, εφόσον αυτή διεξάγεται λαµβάνοντας υπόψη τους στόχους διατήρησης µιας περιοχής.
“Natura 2000 & Sustainable Hunting in Europe” Handbook – FACE, Contract n° 07.0402/2005/415397/SUB/B2 – Brussels – Ed. 2006
34) Oι κυνηγοί συμβάλλουν ενεργά τόσο στις εθνικές όσο και στις διεθνείς πρωτοβουλίες διατήρησης (conservation), παράλληλα σε περιφερειακό και σε τοπικό επίπεδο, οι κυνηγοί επιδεικνύουν τη σαφή δέσμευσή τους για βιώσιμη διαχείριση μέσω άμεσης δράσης για τη διατήρηση και διαχείριση των ενδιαιτημάτων των υγροτόπων(wetland habitats).
Simon J. BREASLEY & Anthony R. LAWS (1998) THE CONTRIBUTION OF THE UNITED KINGDOM HUNTERS TO WATERFOWL CONSERVATION THROUGHOUT THE NORTH EUROPEAN FLYWAY, Acta Zoologica Lituanica, 8:sup1, 190-194, DOI: 10.1080/13921657.1998.10541504
35) Γιάνεζ Ποτότσνικ, πρώην Επίτροπος Περιβάλλοντος δήλωσε:
«Το κυνήγι βοηθάει την προσπάθεια για τη διατήρηση της ορνιθοπανίδας, γι’ αυτό η Οδηγία για τα πτηνά αναγνωρίζει τη νομιμότητα της αειφόρου θήρας»
36) Vytenis Andriukaitis, Επίτροπος της ΕΕ για την Υγεία και την Ασφάλεια των Τροφίμων σε ομιλία του αναγνώρισε: «Το ρόλο της ευρωπαϊκής κυνηγετικής κοινότητας στη διατήρηση της άγριας ζωής».
Από όλα τα παραπάνω αποδεικνύεται περίτρανα η αναγνώριση του κυνηγίου ως εργαλείο για τη διαχείριση του Περιβάλλοντος και αποτελεί Παγκόσμια πρωτοτυπία να μην αναγνωρίζεται, από κάποιους αντικυνηγετικούς κύκλους, στην Ελλάδα που έχουν συγκεκριμένα συμφέροντα.
Κλείνοντας η Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδος και το σύνολο των Κυνηγετικών Οργανώσεων της Χώρας που εκπροσωπούν 200.000 κυνηγούς καλούν το Υπουργείο να διατηρήσει τη φράση «Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείριση» στο κείμενο.
Η θήρα είναι στενά συνδεδεμένη με τη διαχείριση της άγριας ζωής (πανίδας και χλωρίδας). Σε πολλές περιπτώσεις σε παγκόσμιο επίπεδο οι κυνηγοί έχουν χρησιμοποιηθεί τόσο για έρευνα όσο και για διαχείριση πληθυσμών ειδών. Σε όλες τις χώρες με ολοκληρωμένη περιβαλλοντική στρατηγική αυτό είναι αυτονόητο.
Η φράση «Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης» πρέπει να παραμείνει.
Η θήρα αποτελεί μια αποδεκτή ανθρώπινη δραστηριότητα και για την επιστήμη της διαχείρισης της θηραματοπανίδας αποτελεί ένα απαραίτητο διαχειριστικό μέσο για την προστασία των θηραματικών πληθυσμών (Παπαγεωργίου, Ν.Κ. 2005). Οι Κυνηγετικές Οργανώσεις υλοποιούν έργα επιστημονικά σχεδιασμένα με κρατικό έλεγχο (βελτιώσεις σε ενδιαιτήματα, πυρασφάλεια, θηροφύλαξη, κ.α.). Θεωρούμε ότι η φράση «Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης», πρέπει να ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ.
Βιβλιογραφία
Παπαγεωργίου, Ν.Κ. (2005). Οικολογία και διαχείριση της άγριας πανίδας. ISBN: 960-12-1404-6, B’ Έκδοση, University Studio Press, σελ: 95.
Οι κυνηγοί είναι αποτελεσματικοί θεματοφύλακες του βιοτόπου της άγριας πανίδας (Jackson 1996), παρέχοντας υποστήριξη για την καταπολέμηση της λαθροθηρίας και συμβάλλουν στην πρόληψη της λαθροθηρίας σε μια περιοχή (Pasanisi 1996).
Ειδικότερα στην Ελλάδα
•Σύμφωνα με το Birdlife International (Ιούλιος 2011), τα τελευταία 10 χρόνια:
-η παράβαση της λαθροθηρίας εκτός κυνηγετικής περιόδου έχει μειωθεί σημαντικά στην Ελλάδα
-η παράβαση της λαθροθηρίας πτηνών σε προστατευόμενες περιοχές έχει μειωθεί σημαντικά στην Ελλάδα
•Η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία έχει αναγνωρίσει επίσημα ότι δίχως τη συμβολή των κυνηγών το φαινόμενο της παραβατικής συμπεριφοράς δεν θα μπορούσε να μειωθεί στην Ελλάδα
Jackson, J.J. (1996) An International Perspective on Hunting. In Tourist Hunting in Tanzania (Eds N. Leader-Williams, J.A. Kayera & G.L. Overton), pp. 7-11. Occasional Publication 14, International Union for the Conservation of Nature and Natural Resources, Cambridge.
Pasanisi, G. (1996) The outfitter’s perspective of tourist hunting in Tanzania. In Tourist Hunting in Tanzania (Eds N. Leader-Williams, J.A. Kayera &G.L. Overton), pp. 17-18. Occasional Publication 14, International Union for the Conservation of Nature and Natural Resources, Cambridge, 138 pp.
Η αναγνωριση του ρολου της θηρας ως εργαλειο περιβαλλοντικης διαχειρησης πρεπει να παραμεινει.
Το κυνήγι είναι μια δραστηριότητα που όχι μόνο τοποθετεί τους ανθρώπους σε φυσικό περιβάλλον και σε στενή επαφή με την άγρια φύση αλλά είναι επίσης μια αρχαία πρακτική από το 2500 π.Χ. στην Αίγυπτο που δείχνουν ότι το κυνήγι χρησιμοποιείται για τη διαχείριση των άγριων ζώων (Lepold, 1933 in Hansen et al., 2012).
Hansen, P., Peterson, M. & Jensen, C. (2012). Demographic transition among hunters: a temporal analysis of hunter recruitment dedication and motives in Denmark. Wildlife Research [Online]. Vol. 39, p. 446-451.Η αναγνωριση του ρολου της θηρας ως εργαλειο περιβαλλοντικης διαχειρησης πρεπει να παραμεινει
Πιστεύουμε ότι το «Σχέδιο Στρατηγικής Ανάπτυξης της Δασοπονίας 2018-2038» για να είναι ολοκληρωμένο θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει όλους τους χρήστες των δασών και δασικών εκτάσεων. Η Εθνική Στρατηγική για τα Δάση δεν μπορεί να μην αναγνωρίζει το ρόλο της θήρας, ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης.
Η θήρα αποτελεί μια αποδεκτή ανθρώπινη δραστηριότητα και για την επιστήμη της διαχείρισης της θηραματοπανίδας αποτελεί ένα απαραίτητο διαχειριστικό μέσο για την προστασία των θηραματικών πληθυσμών (Παπαγεωργίου, Ν.Κ. 2005). Στη χώρα μας είναι ενταγμένη σε ένα ευρύτερο δυναμικό, κανονιστικό, ρυθμιστικό –νομικό πλαίσιο, το οποίο αποτελεί απόρροια των σύγχρονων επιστημονικών επιτευγμάτων (Βλάχος, Χρ., κ.α. 2018). Η ορθολογική διαχείριση των πληθυσμών των θηραμάτων και της θήρας συμβάλλει στην προστασία όλων των ειδών της άγριας πανίδας (Graul and Miller. 1984, Σώκος κ.α. 2002, Stoate, 2002). Επιπλέον, μελέτες δείχνουν ότι το κυνήγι μπορεί να συμβάλλει στη διατήρηση της βιοποικιλότητας (Paulson 2012) και μπορεί επίσης να ωφελήσει άλλα μη θηρεύσιμα είδη, μέσω της παροχής τροφής ή την απομάκρυνση των θηρευτών (Stoate and Szczur 2001, Beja et al., 2009). Έρευνες στη Βρετανία έδειξαν πως οι βελτιώσεις ενδιαιτημάτων με σπορές που πραγματοποιούν οι κυνηγοί ωφελούν και μη θηρεύσιμα είδη πτηνών (Stoate, C. 2002, Henderson et al., 2004, Sage et al.,2005). Στην περιφέρεια του Αρχιπελάγους πραγματοποιώντας το πρόγραμμα «Observation of the Effectiveness of Works Aimed at improving Habitat» από το 2016 και παρακολουθώντας τα έργα βελτίωσης ενδιαιτημάτων που πραγματοποιούν οι κυνηγετικές οργανώσεις (σπορές, ποτίστρες, δεξαμενές, καλλιέργεια πηγών, κ.α.) διαπιστώνουμε ότι για τα έργα νερού κάθε έτος πάνω από το 50% των ειδών που καλύπτουν τις καθημερινές βιολογικές ανάγκες είναι είδη μη θηρεύσιμα, επομένως τα έργα μας, όντως ωφελούν όλα τα είδη που προσελκύονται από αυτά.
Στην Ελλάδα ο αριθμός των θηρευσίμων ειδών πτηνών αποτελεί μόνο το 7% του συνολικού αριθμού ειδών πτηνών της χώρας. Το αντίστοιχο ποσοστό για τα θηλαστικά είναι 4,34%. Η θήρα επομένως αναφέρεται σε ένα πολύ μικρό αριθμό ειδών πτηνών για να θεωρείται απειλή για το σύνολο της βιοποικιλότητας των ειδών πτηνών και θηλαστικών.
Επιπρόσθετα, οι κυνηγετικές οργανώσεις είναι στελεχωμένες: α) από άρτια εκπαιδευμένο επιστημονικό προσωπικό το οποίο σε συνεργασία με επιστημονικούς φορείς (Πανεπιστήμια, κ.α.) και τις αρμόδιες υπηρεσίες (Υ.Π.ΕΝ., Δασικές Αρχές, κ.α.) παράγουν επιστημονικό και διαχειριστικό έργο β) από το Σώμα της Ομοσπονδιακής Θηροφυλακής που επαγρυπνά προστατεύοντας (με εκατοντάδες χιλιάδες ελέγχους) την ελληνική ύπαιθρο.
Παρακολουθώντας τους σχολιασμούς αυτού του άρθρου το μόνο που προκύπτει είναι ότι ορισμένοι (χωρίς κανένα στοιχείο, καμία τεκμηρίωση ,και προβάλλοντας σχεδόν αποκλειστικά προσωπικές αντιλήψεις και αντι-κυνηγετικό μένος) αντιτίθενται σε κάτι που σε κάθε άλλη χώρα θεωρείται αυτονόητο. Εθνική Στρατηγική για τα δάση χωρίς τη θήρα ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης δεν είναι ολοκληρωμένη. Θεωρούμε αυτονόητο ότι η φράση «Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης», πρέπει να ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ.
Βιβλιογραφία
Παπαγεωργίου, Ν.Κ. (2005). Οικολογία και διαχείριση της άγριας πανίδας. ISBN: 960-12-1404-6, B’ Έκδοση, University Studio Press, σελ: 95.
Βλάχος, Χρ., κ.α. (2018). Η επίδραση της θήρας στους πληθυσμούς των θηρεύσιμων και μη ειδών, ο έλεγχος της λαθροθηρίας και η διάρκεια των περιόδων θήρας. Αθήνα. Μάιος 2018.
Σώκος, Χ., Κ.Ε. Σκορδάς και Π.Κ. Μπίρτσας (2002) Αξιολόγηση της θήρας και διαχείριση του λαγού (Lepus europaeus) στα λιβαδικά οικοσυστήματα. 3ο Πανελλήνιο Λιβαδοπονικό Συνέδριο.
Graul, W.D. and G.C. Miller (1984). Strengthening ecosystem management approaches. Wild.Soc.Bull. 12:282-289
Stoate, C. (2002). Multifunctional use of a natural resource on farmland: wild pheasant (Phasianus colchicus) management and the conservation of farmland passerines. Biodiv.Conserv. 11:561-573.
Paulson, N. (2012). The place of hunters in global conservation advocacy. Conser.Soc. 10:53-62.
Stoate, C. and Szczur, J. (2001). Could game management have a role in the conservation of farmland passerines? A case study from a Leicestershire farm. Bird Study 48:279-292.
Beja, P., Gordinho, L., Reino, L., Loureiro, F., Santos-Reis, M. and Borralho, R. (2009). Predator abundance in relation to small game management in southern Portugal: conservation implications. Eur.J.Wildl.Res. 55:227-238.
Henderson, I.G., Vickery, J.A. & Carter, N. (2004). The use of winter bird crops by farmland birds in lowland England. Biol.Conserv. 118:21-32
Sage, R.B., Parish, D.M.B., Woodburm, M.I.A., Thompson, P.G.L. (2005). Songbirds using crops planted on farmland as cover for game birds. Eur.J.Wildl.Res. 51:248-253.
Η περιβαλλοντική διαχείριση της πανίδας πρέπει να γίνεται μόνο από επιστημονικές οργανώσεις που έχουν σαν στόχο την καταγραφή, την μελέτη και την προστασία της άγριας πανίδας.
Το κυνήγι εξ’ορισμού δεν μπορεί και δεν πρέπει να παίξει αυτό τον ρόλο γιατί στόχος του είναι η θανάτωση της πανίδας και για να το επιτυγχάνει αυτό παρουσιάζει αντιεπιστημονικές μελέτες με μετρήσεις των θηρεύσιμων ειδών προς τα πάνω, όπως αντίστοιχα και των φυσικών θηρευτών τους. Αυτά για να επιτύχει την συνέχιση του κυνηγιού των ειδών αυτών αλλά και για να αρχίσει τον «έλεγχο» των θηρευτών τους.
Οσοι είναι έξω στο πεδίο, δυστυχώς γνωρίζουν ότι επιπλέον οι περισσότεροι κυνηγοί, είτε εσκεμμένα είτε από λάθος συχνά χτυπάνε και είδη αυστηρά προστατευόμενα γεγονός που είναι ντροπιαστικό για όλη την χωρα (Ερωδιοί, αρπακτικά κ.λπ). Αρα δεν είναι δυνάτον να διαχειριστούν είδη όταν οι περισσότεροι δεν ξέρουν να ξεχωρίσουν είδη.
Η μεροληπτική στάση αποδεικνύεται και από την εξοργιστική αδυναμία να καταλάβουν την σημαντική μείωση που έχει υποστεί το Τρυγόνι (Streptopelia turtur): http://www.birds.cz/pecbm/species.php?ID=&result_set=Publish2017&species%5B6870%5D=1 . Αν είχανν στοιχειώδες ήθος, από μόνοι τους θα επιδίωκαν να απαγορευτεί το κυνήγι του επ’αόριστω. Εχει σχεδόν 80% μείωση της τελευταίες δεκαετίες.
Αρα η θήρα δεν μπορεί να αποτελεί εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης και η φράση αυτή θα πρέπει να διαγραφεί γιατί προσβάλει την λογική μας.
Το κυνήγι θεωρώ ότι είναι από τους σημαντικότερους παράγοντες περιβαλλοντικής διαχείρισης. Όπου υπάρχει το θήραμα πρέπει να υπάρχει κι ο θηρευτής. Αυτό εξασφαλίζει την ισορροπία στη φύση μεταξύ πανίδας και χλωρίδας. Η απουσία θηρευτών, μοιραία θα αποφέρει την αύξηση των φυτοφάγων ζώων με αποτέλεσμα την σταδιακή αποψίλωση σε μία περιοχή λόγω της υπερβολικής βόσκησης. Άλλος ένας κίνδυνος ο οποίος ελλοχεύει είναι η εμφάνιση επιδημιών που μπορεί να προκαλέσει ο υπερπληθυσμός ενός είδους με ολέθρια αποτελέσματα. Ας μη ξεχνάμε ότι στο πάρκο Yellowstone των ΗΠΑ την δεκαετία του 90 αναγκάστηκαν ν’ απελευθερώσουν λύκους, καθώς ο μεγάλος αριθμός φυτοφάγων ζώων είχε προκαλέσει σοβαρό πρόβλημα στη χλωρίδα. Υπάρχει σχετικό βίντεο στον ακόλουθο ιστότοπο http://www.youtube.com/watch?v=PMtGIAMzbDk. Όταν το κυνήγι διεξάγεται μέσα από κανόνες οι οποίοι θεσπίζονται από επιστημονικό προσωπικό, μόνο οφέλη μπορεί να προσφέρει καθώς οι υποβαλλόμενες μελέτες πριν την έναρξη της κυνηγετικής περιόδου, θα οδηγούν τους κυνηγούς σε συγκεκριμένη κάρπωση ανά έξοδο. Παράλληλα η συμπλήρωση του κυνηγετικού ημερολογίου του προγράμματος «ΑΡΤΕΜΙΣ» από τους κυνηγούς, μεταφέρει πολύτιμες πληροφορίες στο επιστημονικό προσωπικό καθώς είναι οι άμεσοι παρατηρητές των θηρεύσιμων ειδών στον τόπο διαβίωσης τους. Για όλους τους ανωτέρω λόγους η φράση «Η θήρα αποτελεί εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης» πρέπει να παραμείνει.
Να αφαιρεθεί η φράση: «Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης».
Η θήρα προκαλεί σημαντική όχληση στα είδη αλλά και στους λοιπούς χρήστες των δασών.
Δεν προκύπτει από πουθενά ο ρόλος της θήρας και του κυνηγού ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης και διαχειριστή αντίστοιχα.
Η Πολιτεία οφείλει να λαμβάνει πολύ σοβαρά το ρόλο της στη διαχείριση της Ελληνικής φύσης και να μην εναποθέτει μέρος αυτής στα χέρια ομάδας ανθρώπων που ουσιαστικά εξασκούν ένα χόμπι.
Να αφαιρεθεί η φράση: «Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης».
Η θήρα προκαλεί σημαντική όχληση στα είδη αλλά και στους λοιπούς χρήστες των δασών, ενώ συχνά ρυπαίνει σημαντικά το φυσικό περιβάλλον με σκάγια (τα οποία περιλαμβάνουν τοξικές ουσίες όπως ο μόλυβδος) αλλά και πολυάριθμα πλαστικά φυσίγγια.
Δεν προκύπτει από πουθενά ο ρόλος της θήρας και του κυνηγού ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης και διαχειριστή αντίστοιχα. Σε περίπτωση που υπάρξει τεκμηριωμένη ανάγκη βάσει εμπεριστατωμένων μελετών και έγκυρων δεδομένων για την πληθυσμιακή διαχείριση ενός είδους, η οποία απαιτεί την απομάκρυνση του συνόλου ή μέρους του πληθυσμού ή κάποιων συγκεκριμένων ατόμων από τη φύση (π.χ. χωροκατακτητικά ξενικά είδη ζώων ή/και φυτών) αυτό αποτελεί μέριμνα της Πολιτείας και υλοποιείται με αυστηρή μεθοδολογία και συστηματικότητα (π.χ. σε συγκεκριμένες ομάδες πληθυσμού, σε συγκεκριμένες περιόδους, με ειδικές μεθόδους). Πουθενά δεν αφήνεται κάτι τέτοιο στα χέρια των κυνηγών, οι οποίοι εξασκώντας ένα χόμπι κατά βούληση, εκμεταλλεύονται για αναψυχή και μόνον τα δασικά (και άλλα) οικοσυστήματα. Η Πολιτεία οφείλει να λαμβάνει πολύ σοβαρά το ρόλο της στη διαχείριση της Ελληνικής φύσης και να μην εναποθέτει μέρος αυτής στα χέρια ομάδας ανθρώπων που ουσιαστικά εξασκούν ένα χόμπι.
Να αφαιρεθεί η φράση: «Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης».
Η φράση «Η θήρα αποτελεί εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης» Είναι απολύτως ορθή και πρέπει να ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ
Κάποιοι σύγχρονοι “διανοητές”, κρίνοντας επιφανειακά προσπαθούν να διαστρεβλώσουν την ουσία, για το τι ακριβώς αντιπροσωπεύει η θήρα (το κυνήγι), και επιδιώκουν να δώσουν μια νέα αυ¬θαίρετη ερμηνεία, χαρακτηρίζοντας το κυνήγι «Άθλημα»! Άλλοι δε, το αποκαλούν αγγλιστί «Σπορ», δηλαδή Αθλητικό Παιχνίδι! Ή ακόμα χειρότερα «Χόμπι» (Hobby)! Μεθερμηνευόμενο ως ερασιτεχνική ενασχόληση· όπως θα λέγαμε μαζεύω γραμματόσημα!!
Κατά την άποψη μου, το Κυνήγι δεν είναι Άθλημα, ούτε Αθλητικό Παιχνίδι, ούτε Χόμπι, ανεξάρτητα εάν εμπεριέχει ορισμένα στοιχεία από όλα αυτά.
Το κυνήγι δεν είναι «άθλημα», γιατί δεν εμπεριέχει το βασικό στοιχείο της επίδοσης και απόδοσης που χαρακτηρίζει το άθλημα. Το ίδιο ικανοποιημένος μπορεί να είναι ο κυνηγός που συμμετείχε σε μία κυνηγετική εξόρμηση και δεν καρπώθηκε κανένα θήραμα, με κά¬ποιον άλλον ο οποίος είχε την μέγιστη επιτυχία. Η ανταμοιβή του σύγχρονου ανθρώπου από το κυνήγι πηγάζει από την επαφή με τη φύση και το θήραμα.
Το κυνήγι ΔΕΝ μπορεί να χαρακτηριστεί ούτε ως «Σπορ», με την έννοια του ψυχαγωγικού αθλητικού παιγνιδιού, αφού δεν εννοείται θανάτωση ζώντος οργανισμού ως ψυχαγωγία (Παιχνίδι). Η θανάτωση ζώντος οργανισμού από το οικοσύστημα, γίνεται αποκλείστηκα και μόνο για τη βρώση αυτού!
Τελικά τι είναι το Κυνήγι;
Το Κυνήγι είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ και μάλιστα ΘΕΟΔΩΡΗΤΟ και ανα¬φαίρετο (Δεν αφαιρείται)! Δόθηκε στον Άνθρωπο από τον ίδιο τον Δημιουργό.
Για όσους γνωρίζουν νομικούς όρους, σε νο¬μική διατύπωση θα λέγαμε ότι, η θήρα (το κυνήγι) συγκαταλέγεται μεταξύ των έμφυτων αναπαλλοτρίωτων και αιώνιων δικαιωμάτων του ανθρώπου που προϋφίστανται της κοινοτικής δομής και του κράτους και του φυσικού δικαίου που πηγάζει από αυτό, όπως παράδειγμα είναι το δικαίωμα της ζωής και της ελευθερίας του ανθρώπου.
Όλοι εσείς που διακατέχεστε από ιδεοληψία έναντι του κυνηγίου, δώστε λίγο προσοχή περισσότερο για να εννοήσατε την έννοια και το ρόλο του κυνηγίου. Για τους καλοπροαίρετους στοχαστές που κατανοούν, ένα έχω να τονίσω· βάλτε λίγο πλάτη να αποκτήσουμε παιδεία σ’ αυτή τη χώρα, και ενισχύσετε τους πραγματικούς κυνηγούς, για να εξαφανίσουμε την λαθροθηρία!
Με όλα τα παραπάνω που σας εξέθεσα, η φράση στο άρθρο 3 «Η θήρα αποτελεί εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης» Είναι απολύτως ορθή και πρέπει να ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ
Η θήρα είναι εργαλείο περιβάλλοντικης διαχείρισης.. Και τρόπος ζωής. _
Η θήρα αποτελεί μια ανθρώπινη δραστηριότητα εντεταγμένη σε ένα ευρύτερο δυναμικό, και συγκεκριμένο για την Ελλάδα, κανονιστικό – ρυθμιστικό νομικό πλαίσιο, το οποίο αποτελεί απόρροια των σύγχρονων επιστημονικών επιτευγμάτων(3).