Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• 14 Σεπτεμβρίου 2018, 21:09 | Νεκταριος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Σαφώς και η Θήρα αποτελεί εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρησης.Αρχικα επειδή οι κυνηγοί απο κάθε άποψη έχουν κάθε συμφέρον για τη διατήρηση των θηραμάτων,επειδή οι κυνηγοί γνωρίζουν τη φύση της ιδιαιτερότητες της και ασχολούνται με αυτο γιατί παίρνουν αγάπη και ευχαρίστηση απο αυτή.Τελος επειδή τα πολλά λόγια ειναι φτώχεια , ο Θεός δημιούργησε τη φύση και τους ανθρώπους ώστε να υπάρχει μια περιβαλοντικη ισορροπία και ο θεός δημιούργησε το κυνηγετικό ένστικτο στον άνθρωπο με σκοπό να διατηρεί αυτή την ισσοροπια.

• 14 Σεπτεμβρίου 2018, 20:32 | Δημήτρης Ζουμπατιανος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Διαχείριση περιβάλλον οικολογία φύση όλα αυτά σημαίνουν παραδοσιακό κυνήγι

• 14 Σεπτεμβρίου 2018, 20:35 | Κυριάκος Σκορδάς

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Στο άρθρο 8 (ορισμοί) της Εθνικής Στρατηγικής υπενθυμίζεται συνοπτικά ο όρος Δασοπονία «Είναι η επιστήμη της διαχείρισης των δασικών οικοσυστημάτων για την παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών που εξυπηρετούν τις ανάγκες του ανθρώπου υπό το πρίσμα της αειφορίας των καρπώσεων.»
  Πως φθάνουμε από το αυτονόητο της παραγωγής δασικών προϊόντων σε απλοϊκότητες για το αν η θήρα και τα θηραματικά προϊόντα εμπεριέχονται στην έννοια της δασικής διαχείρισης; Επί δεκαετίες η δασολογική επιστήμη ομιλεί για τη δασοπονία πολλαπλών σκοπών, επιχειρεί να πείσει την Πολιτεία για την ολοκληρωμένη διαχείριση και το αποτέλεσμα είναι σήμερα να εγείρονται ερωτήματα για το αν η θήρα είναι εργαλείο διαχείρισης; Με το ίδιο σκεπτικό, δηλ. της μη κάρπωσης, θα αφοριστεί και η υλοτομία, καθώς υπάρχει το κίνημα του εναγκαλισμού των δέντρων; Σημασία έχει αν μέσα από την Εθνική Στρατηγική μπορούμε να εργαστούμε για την αειφορία των καρπώσεων και την ανάπτυξη των δασικών οικοσυστημάτων. Και για αυτά ελάχιστα ειπώθηκαν στη διαβούλευση.
  Σε μια περίοδο που η προστασία των δασών ήρθε στο προσκήνιο με τον πλέον τραγικό τρόπο μετά από τις πυρκαγιές στην Αττική θα ήταν ευχής έργον αν η συζήτηση περιστρεφόταν για τα μεγάλα και πολυσύνθετα προβλήματα των μεσογειακών δασών και όχι στην αντιπαράθεση για την αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης. Βέβαια αυτή η αντιπαράθεση έδωσε την ευκαιρία για την τεκμηριωμένη παρουσίαση δεκάδων μελετών και επιστημονικών εργασιών που συνηγορούν υπέρ της θέσης της ελληνικής πολιτείας, όπως αποτυπώνεται στην εν λόγω Στρατηγική όπου αναγνωρίζεται, μεταξύ άλλων, ο ρόλος της θήρας, αλλά και άλλων δραστηριοτήτων.
  Τα ελληνικά δάση αποτελούν μέρος των μεσογειακών δασών, έχοντας ένα επιπλέον πλεονέκτημα, αυτό της φυσικής κατάστασης των οικοσυστημάτων και των δασικών ειδών. Τα δάση μας, παρά τις ταλαιπωρίες, εξακολουθούν να είναι σε μεγάλο ποσοστό φυσικά. Με αυτό ως οδηγό μπορούμε να προχωρήσουμε στην ανάπτυξη της Δασοπονίας και να καταστήσουμε τα δάση μας ως κυρίαρχο στοιχείο ανάπτυξης. Η φυσικότητα των δασών και η συμβολή τους στο περιβαλλοντικό ισοζύγιο της χώρας, στο περιβαλλοντικό αποτύπωμα και στη σύγκρισή με την υπόλοιπη Δυτική Ευρώπη, σε μία περίοδο μεγάλης οικονομικής κρίσης πρέπει πια να αποτυπωθούν με σαφήνεια. Ειδικά για την Ελλάδα, ο πλούτος σε αριθμό ειδών πανίδας και χλωρίδας, αλλά και η καλή εν γένει κατάσταση των φυσικών οικοσυστημάτων οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην προσπάθεια της δασικής επιστήμης και πράξης και στην αρμονική συνύπαρξη του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον. Και αυτό αποτελεί συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας μας σε σχέση με το «τεχνητό» περιβάλλον της Ευρώπης. Πλεονέκτημα που οφείλουμε να διατηρήσουμε μέσα από πλήρως καταρτισμένα σχέδια διαχείρισης. Η διαχείριση και ο καθορισμός των διαχειριστικών σκοπών αποτελούν εχέγγυα αποτελεσματικής προστασίας. Και αυτό το πλαίσιο επιχειρεί να οριοθετήσει το υπάρχον κείμενο Στρατηγικής, με όλη την ευελιξία που προσφέρει η επιστήμη και το δημοκρατικό μας πολίτευμα.
  Τα προβλήματα, όμως, των ελληνικών δασών δυστυχώς αντί να μειώνονται, συνεχώς οξύνονται, παίρνοντας συχνά τη μορφή του δυσεπίλυτου, ή βαπτίζονται ως τρόπος αντιμετώπισης του κοινωνικού προβλήματος στέγης. Πυρκαγιές, καταπατήσεις, εκχερσώσεις, παράνομες οικοπεδοποιήσεις, αδιαφορία, υποβάθμιση δασών, καταστροφή βιοτόπων, αποδυνάμωση της δασικής υπηρεσίας, μη εφαρμογή ούτε του υπάρχοντος νομοθετικού πλαισίου, κ.ά, συνθέτουν το πλέγμα που ασφυκτικά πιέζει για τον περιορισμό του δασικού πλούτου της χώρας μας.
  Τα δάση στη χώρα μας πάντοτε θα κινδυνεύουν, είτε από φυσικά αίτια, είτε κυρίως από τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Η δισυπόστατη, όμως, φύση του Έλληνα πολίτη και της ελληνικής πολιτείας, ως προστάτη και ως απειλή ταυτόχρονα του δάσους πρέπει επιτέλους να εγκαταλειφθεί ως αποτυχημένο πρότυπο για τις γενιές που έρχονται.

  Κυριάκος Σκορδάς
  MSc Δασολόγος – Περιβαλλοντολόγος

• 14 Σεπτεμβρίου 2018, 20:33 | Κωνσταντίνος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Οι κυνηγοί είναι ουσιαστικά οι πραγματικοί οικολόγοι, βιώνουν, προστατεύουν και «τρυγουν» την φύση. Σημαντικότατη πράξη των κυνηγών, η προστασία του περιβάλλοντος από τους λαθροκυνηγους (χρηματοδοτώντας τους κυνηγετικους συλλόγους για τον σκοπό αυτό), καθώς και άλλες πολλές δράσεις όπως δεντροφυτευσεις, απελευθερώσεις θηραμάτων, σπορές σε εγκαταλελειμμένες περιοχές από τον άνθρωπο να για να τραφεί η πανίδα, πυροπροστασία, έλεγχος και μελέτη θηραματικου πλούτου κλπ. Πράγματι η θήρα αποτελεί εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης

• 14 Σεπτεμβρίου 2018, 20:47 | Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Στο άρθρο 3 του σχεδίου της Εθνικής Στρατηγικής για τα Δάση επιχειρείται η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης σαν ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του προτύπου Μεσογειακής Δασοπονίας. Στην αιτιολογική έκθεση του εν λόγω σχεδίου δεν τεκμηριώνεται έστω κατ’ ελάχιστο κάτι αντίστοιχο. Είναι αδικαιολόγητη, η ιδιαίτερη μεταχείριση που απολαμβάνει η θήρα στο σχέδιο σε σχέση με τις άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες στα δάση.
  Η δασική νομοθεσία αναγνωρίζει αποκλειστικά την άσκηση της θήρας ως αθλητική και μόνο δραστηριότητα (άρθρο 251. Παρ.1 – Δασικός Κώδικας). Οι υποστηρικτές της άποψης ότι η θήρα αποτελεί εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης θα πρέπει να προσκομίσουν ερευνητικά δεδομένα που να τεκμηριώνουν ακριβώς αυτό. Αντίθετα, σε αρκετές έρευνες (Ενδεικτικά: Díaz-Fernández, Arroyo, Casas, Martinez-Haro, & Viñuela, 2013; Beja et al., 2009; Bronwen, D., 2010; Mustin, K., Newey, S., Irvine, J., Arroyo, B. & Redpath, S., 2011; J. C. Duckworth, L. G. Firbank, R. C. Stuart & S. Yamamoto, 2003) αναφέρεται η προστιθέμενη αξία διαχείρισης της θήρας (game management, hunting management) τόσο για τη διαχείριση των πληθυσμών των θηρεύσιμων όσο και των μη θηρεύσιμων ειδών. Η θήρα λοιπόν, δεν αποτελεί μέσο περιβαλλοντικής διαχείρισης, αλλά η διαχείριση αυτής, η οποία εμπίπτει στις υποχρεώσεις της Πολιτείας και οφείλει να εφαρμόζεται σύμφωνα με τις σύγχρονες επιστημονικές μεθόδους από εξειδικευμένο προσωπικό. Μια τέτοια διαχείριση, που αφορά σαφώς οριζόμενη κυνηγετική περιοχή, πρέπει να βασίζεται σε υπαρκτά πληθυσμιακά δεδομένα, τόσο των θηρεύσιμων όσο και των μη θηρεύσιμων ειδών που μπορεί να επηρεαστούν από τους σχεδιασμούς που αποσκοπούν στηv αύξηση των θηρεύσιμων ειδών, καθώς και να ελέγχεται συστηματικά ως προς την ορθή εφαρμογή των διαχειριστικών μέτρων. Αξίζει εδώ να σημειώσουμε πως στην Ελλάδα δεν υπάρχουν σαφώς οριζόμενες κυνηγητικές περιοχές καθώς το κυνήγι επιτρέπεται παντού εκτός από συγκεκριμένες περιοχές (π.χ. ΚΑΖ). Δηλαδή ισχύει το αντίθετο.
  Η θήρα αποτελεί δε, μια μόνο από τις δραστηριότητες που διαμορφώνουν και επηρεάζουν τα δασικά οικοσυστήματα και θα πρέπει η διαχείριση αυτής να σχεδιάζεται από κοινού με τις υπόλοιπες δυνατές χρήσεις (οικοτουρισμός, ξύλευση, διατήρηση σπάνιων ειδών κ.ά.). Στη διαχείριση άγριας πανίδας αναφέρεται διεθνώς μόνο ο έλεγχος πληθυσμών μέσω της επιλεκτικής θανάτωσης (selective killing) και ελέγχου του πληθυσμού με θανάτωση μέρους αυτού (culling). Σε αυτές τις περιπτώσεις η θανάτωση γίνεται από τις κατά τόπους υπεύθυνες υπηρεσίες (Δασικές Υπηρεσίες κ.λπ.) και όχι με την επιστράτευση των κυνηγών που ασκούν το χόμπι τους.
  Στα διάφορα βιβλία της δασολογίας, η θήρα αναφέρεται ξεκάθαρα ως πηγή αναψυχής.
  Ενδεικτική παράθεση κάποιων σημείων:
  1) «Τα άγρια ζώα διακρίνονται σε θηραματικά και μη. Στα πρώτα ανήκουν τα είδη εκείνα των οποίων η προστασία και διατήρηση επιβάλλεται […] επειδή η θήρα τους αποτελεί πηγή αναψυχής για σημαντικό μέρος του πληθυσμού του ανθρώπου» (σ. 13, Παπαγεωργίου 1990.)
  2) «Ο διαχειριστής (ενός οικοσυστήματος) πρέπει να γνωρίζει το στάδιο εκείνο της διαδοχής (κλίμαξ) που ευνοεί την παρουσία ενός είδους και με διάφορες επεμβάσεις (βοσκή, ελεγχόμενη πυρκαγιά, υλοτομίες) να εξασφαλίζει τις προϋποθέσεις δημιουργίας […] σταδίων διαδοχής ανάλογα με τις απαιτήσεις του είδους (σ. 58, Παπαγεωργίου, Ν., 2005.)». Δεν αναφέρεται η θήρα.
  Δεν προκύπτει από πουθενά ο ρόλος της θήρας και του κυνηγού ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης και διαχειριστή αντίστοιχα. Σε περίπτωση που υπάρξει τεκμηριωμένη ανάγκη βάσει εμπεριστατωμένων μελετών και έγκυρων δεδομένων για την πληθυσμιακή διαχείριση ενός είδους, η οποία απαιτεί την απομάκρυνση του συνόλου ή μέρους του πληθυσμού ή κάποιων συγκεκριμένων ατόμων από τη φύση (π.χ. χωροκατακτητικά ξενικά είδη ζώων ή/και φυτών) αυτό αποτελεί μέριμνα της Πολιτείας και υλοποιείται με αυστηρή μεθοδολογία και συστηματικότητα (π.χ. σε συγκεκριμένες ομάδες πληθυσμού, σε συγκεκριμένες περιόδους, με ειδικές μεθόδους). Πουθενά δεν αφήνεται κάτι τέτοιο στα χέρια των κυνηγών, οι οποίοι εξασκώντας ένα χόμπι κατά βούληση, εκμεταλλεύονται αποκλειστικά για αναψυχή τα δασικά (και άλλα) οικοσυστήματα. Η Πολιτεία οφείλει να λαμβάνει πολύ σοβαρά το ρόλο της στη διαχείριση της Ελληνικής φύσης και να μην εναποθέτει μέρος αυτής στα χέρια ομάδας ανθρώπων που ουσιαστικά εξασκούν ένα χόμπι.
  Η θήρα αντί για εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης αποτελεί ουσιαστικά μια πολύ επιβαρυντική για το φυσικό περιβάλλον δραστηριότητα:
  Για την άσκηση της χρησιμοποιούνται μολύβδινα σκάγια (με εξαίρεση του υγροτόπους βάσει της κείμενης νομοθεσίας) που είναι επικίνδυνα για τη δημόσια υγεία. Σημειώνεται ότι κάθε χρόνο, το Δέλτα του Έβρου (όπου απαγορεύεται η χρήση μολύβδινων σκαγιών στην άσκηση της θήρας) επιβαρύνεται με περίπου δύο τόνους μόλυβδου (Καζαντζίδης κ.ά. 2015). Η επιβάρυνση στα δασικά οικοσυστήματα αναμένεται να είναι ακόμα μεγαλύτερη, καθώς δέχονται πλήθος κυνηγών που κάνουν χρήση μολύβδινων σκαγιών, ενώ συχνά απορρίπτουν τις συσκευασίες των φυσιγγιών επιτόπου, οδηγώντας στη συσσώρευση εύφλεκτων υλικών κατά θέσεις. Επιπλέον, σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Δασικών Ερευνών ένα μεγάλο ποσοστό των κυνηγών (22%) αδυνατούν να προσδιορίσουν με ακρίβεια ένα είδος πουλιού πριν το πυροβολήσουν. Αποτέλεσμα αυτής της ανεπάρκειας είναι να θηρεύονται, κατά λάθος, σπάνια ή προστατευόμενα είδη ζώων, όπως άλλωστε φαίνεται και από τα στοιχεία των κέντρων περίθαλψης άγριων ζώων. Σημαντική επιβάρυνση δέχονται και είδη πτωματοφάγων αρπακτικών, όπως ο Χρυσαετός και οι γύπες (Bounas et al 2016), τα οποία εκτίθενται στη μολυβδίαση μέσω της κατανάλωσης θηραμάτων, τα οποία δεν καρπώθηκαν από κυνηγούς.
  Λαμβάνοντας υπόψη τα ανωτέρω ζητούμε να αφαιρεθεί η φράση: «Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης».

  Βιβλιογραφία:
  •Καζαντζίδης Σ., Ι. Βασιλειάδης, Β. Ηλίας και Ε. Μακρυγιάννη. 2015. «Εκτίμηση της άμεσης και έμμεσης επίδρασης της κυνηγετικής δραστηριότητας στον διαχειμάζοντα πληθυσμό της Νανόχηνας (Anser erythropus) στο Δέλτα Έβρου». Τελική αναφορά. Πρόγραμμα: LIFE10 NAT/GR/000638 Safeguarding the Lesser White-fronted Goose Fennoscandian population in key wintering and staging sites within the European flyway. Ελληνικός Γεωργικός Οργανισμός «ΔΗΜΗΤΡΑ» – Ινστιτούτο Δασικών Ερευνών, Θεσσαλονίκη. 116 σελ.+ Παραρτήματα.
  •Παπαγεωργίου., Ν. Οικολογία και διαχείριση της άγριας πανίδας, , 2η έκδοση, University Studio Press, 2005 ISBN 960-12-1404-6
  •Παπαγεωργίου., Ν. Βιολογία Άγριας πανίδα, , Α’ έκδοση, University Studio Press, 1990 ISBN 960-12-0291-9
  •Bounas, A., Ganoti, M. Giannakaki, E. Akrivos, A., Vavylis, D., Zorrilla I., and Saravia, V. «First confirmed case of lead poisoning in the endangered Egyptian Vulture (Neophron percnopterus) in the Balkans” 2016, Vulture News 70.
  •Bronwen Daniel (2010) Effects of sporting estate management practices on biodiversity in Scotland (with Dr R. Bryce & Prof S. Redpath, University of Aberdeen).
  •Díaz-Fernández, S., Arroyo, B., Casas, F., Martinez-Haro, M., & Viñuela, J. (2013). Effect of Game Management on Wild Red-Legged Partridge Abundance. PLoS ONE, 8(6). https://doi.org/10.1371/journal.pone.0066671.
  •JESÚS CARO, MIGUEL DELIBES-MATEOS, ALBA ESTRADA, RUI BORRALHO, LUÍSGORDINHO, LUÍS REINO, PEDRO BEJA and BEATRIZ ARROYO Effects of hunting managementon Mediterranean farmland birds. Bird Conservation International, Available on CJO 2014doi:10.1017/S0959270914000197.
  •Mustin, K., Newey, S., Irvine, J., Arroyo, B. & Redpath, S. Biodiversity impacts of game bird hunting and associated management practices in Europe and North America. (2011).
  •J. C. Duckworth , L. G. Firbank , R. C. Stuart & S. Yamamoto (2003) Changes in Land Cover and Parcel Size of British Lowland Woodlands over the Last Century in Relation to Game Management, Landscape Research, 28:2, 171-182, DOI: 10.1080/0142639032000070184

  Δημοσιευμένα στοιχεία της ΑΝΙΜΑ – Σύλλογος Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής:
  https://www.wild-anima.gr/wp-content/uploads/2018/02/ANIMA_Shot_2008-2013.pdf
  https://www.wild-anima.gr/wp-content/uploads/2018/02/ANIMA_Illegal_Hunting_2008-2013.pdf

• 14 Σεπτεμβρίου 2018, 19:17 | Θωμάς Μπατσέλας

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Σε όλες τις σοβαρές χώρες του κόσμου οι επιστημονικές ενώσεις των ανθρώπων που ασχολούνται με τη φύση και οι σοβαρές περιβαλλοντικές οργανώσεις, αναγνωρίζουν το ρόλο της θήρας ως συμβατή δραστηριότητα με την προστασία της φύσης και ως ένα πολύτιμο περιβαλλοντικό εργαλείο διαχείρισης.
  Το ότι για πρώτη φορά στη χώρα μας καταγράφηκε, επιτέλους, το αυτονόητο είναι ένα σημαντικό βήμα για να επιστρέψουμε στη σφαίρα της λογικής και της κανονικότητας.

  Η θήρα σωστά αναφέρεται ως «εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης» στο Σχέδιο της Στρατηγικής για τα Δάση.

• 14 Σεπτεμβρίου 2018, 18:00 | Σπυρίδων Καψιώτης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Το κυνήγι, αν και εκ πρώτης όψεως φαίνεται ασύμβατο με την προστασία του περιβάλλοντος, στην πραγματικότητα είναι μια δραστηριότητα που υποδηλώνει πραγματικό ενδιαφέρον για την φύση. Οι κυνηγοί είναι άνθρωποι που έχουν κάθε συμφέρον να διατηρηθούν τα θηράματα. Ξεκινούν την δραστηριότητά τους αυτή επειδή αγαπούν την ύπαιθρο, το περπάτημα στο δάσος, τη μελέτη της χλωρίδας και της πανίδας. Οι μεγαλύτεροι μάλιστα μεταδίδουν τη γνώση που απέκτησαν από την επαφή τους με την φύση και στην νέα γενιά που συχνά δεν έχει την ευκαιρία να γνωρίσει το περιβάλλον ζώντας κυρίως κλεισμένη σε σπίτια, γραφεία και κάνοντας δραστηριότητες σε εσωτερικούς μόνο χώρους. Επομένως, πιστεύω ότι η φράση «η θήρα αποτελεί εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης» πρέπει να παραμείνει ως έχει.

  Καψιώτης Σπύρος
  Συνταξιούχος

• 14 Σεπτεμβρίου 2018, 17:49 | Κυνηγετικός Σύλλογος Σταυρού

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ως προεδρος του κυνηγετικού συλόγου Σταυρού εκπροσωπώντας 400 μέλη, Έλληνες πολίτες κυνηγούς θα ήθελα να σας πω ότι,

  Οι κυνηγοί γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τις πραγματικές επιδιώξεις, τους στόχους, τα κίνητρα και το επιστημονικό και ηθικό υπόβαθρο όλων αυτών που χωρίς καμία τεκμηρίωση, με υβριστικά, ψευδή ή προσβλητικά σχόλια επιχειρούν να αλλάξουν μία πραγματικότητα που απλά εφαρμόζεται διεθνώς.

  Θεωρούμε πως η φράση «Η θήρα αποτελεί εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης» Είναι απολύτως ορθή και πρέπει να ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ.
  Γιαννούλης Κωνσταντίνος – Δασολογος
  Προεδρος Κυνηγετικού Συλλογου Σταυρού

• 14 Σεπτεμβρίου 2018, 16:09 | Παναγιωτης Σαμιος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η θηρα αποτελη εργαλειο περιβαλλοντικης διαχειρησης και ο θηρευτης ενα κοματι του περιβαλλοντος.
  Το κυνηγι στην ελλαδα ειναι μια παραδοση του τοπου μας.
  Το εμαθε ο παππους στον πατερα και ο πατερας στον γιο.

  Η θηρα αποτελει εργαλειο περιβαλλοντικης διαχειρησης.

• 14 Σεπτεμβρίου 2018, 15:02 | Γιώργος Σ.

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  «Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης».

  Η άσκηση θήρας για χόμπι δε μπορεί να θεωρείται σαν εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης.
  Η οποιαδήποτε διαχείριση θα πρέπει να γίνεται με τεκμηριωμένες μελέτες από ειδικούς επιστήμονες, οι οποίοι μάλιστα δεν έχουν άμεσα συμφέροντα ασκώντας τη θήρα, με έλεγχο εξειδικευμένων αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών.

  Πόσο μάλλον, σε μια χώρα όπου ο τρόπος άσκησης της θήρας βασίζεται σε πολλά παράδοξα:
  1) Διεξάγεται κατά βάση σε δημόσια – κρατική γη, συχνά συγκρουόμενη με άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες και εγκυμονώντας κινδύνους για την ανθρώπινη ασφάλεια.
  2) Δε γίνονται ουσιαστικές μελέτες και δεν υπάρχει γνώση των πληθυσμών των θηρεύσιμων ειδών πριν την έναρξη της κυνηγετικής περιόδου, ούτε και μετά το πέρας της.

  3) Το όριο κάρπωσης δεν έχει βασιστεί ποτέ σε μελέτες που να δείχνουν τον πληθυσμό κάθε είδους και κάθε χρονιά. Παρόλα αυτά το όριο κάρπωσης έχει παραμείνει ίδιο εδώ και χρόνια, μη επικαιροποιημένο και συνεπώς δεν έχει καμία πραγματική αξία για την αειφορική διαχείριση.

  4)Το αυθαίρετο όριο κάρπωσης, ούτως ή αλλιώς δεν χρησιμοποιείται πρακτικά, αφού ο συνολικός αριθμός των θηρεύσιμων ανά είδος δεν ελέγχεται και γίνεται με μια πολύ πρόχειρη προσέγγιση που δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα.

  5) Η Ομοσπονοδιακή θηροφυλακή και η Θηροφυλακή των τοπικών κυνηγετικών συλλόγων ΔΕΝ είναι κρατική υπηρεσία, σε μια πρωτοτυπία για τα κράτη της Ε.Ε. και όχι μόνο, αλλά εκλέγεται από την κυνηγετική ομοσπονδία.

  6)Κατά παράβαση του πνεύματος της Ευρωπαϊκής οδηγίας για τα πουλιά, η κυνηγετική περίοδος στην Ελλάδα δε λήγει συνολικά για όλα τα είδη σε μια συγκεκριμένη ημερομηνία αλλά ισχύει ακόμα το κλιμακωτό σύστημα λήξης της ανά είδος, το οποίο μάλιστα δεν αιτιολογείται με κάποια μελέτη.

  Συνεπώς, ειδικά στην Ελλάδα αντί να προσπαθούμε να εντάξουμε την άσκηση της θήρας σε εργαλείο διαχείρισης, θα έπρεπε να μας απασχολεί να αλλάξουμε ριζικά τον τρόπο που ασκείται ώστε να μην δημιουργεί τόσα προβλήματα (στο περιβάλλον και τον άνθρωπο) και να εξυγιανθεί το σαθρό της σύστημα.

• 14 Σεπτεμβρίου 2018, 15:00 | ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΑΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ο Κυνηγετικός Σύλλογος Αμφιλοχίας , εκπροσωπώντας 800 περίπου μέλη , Έλληνες κυνηγούς θεωρεί πως η φράση που αναγνωρίζει την άσκηση της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης είναι ορθή και επιστημονικά εφαρμοσμένη και ορθά ενσωματώθηκε στις αρχές της εθνικής Στρατηγικής για τα δάση .

• 14 Σεπτεμβρίου 2018, 15:01 | ΝΤΟΥΜΑΖΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ο Κυνηγετικός Σύλλογος Αμφιλοχίας , εκπροσωπώντας 800 περίπου μέλη , Έλληνες κυνηγούς θεωρεί πως η φράση που αναγνωρίζει την άσκηση της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης είναι ορθή και επιστημονικά εφαρμοσμένη και ορθά ενσωματώθηκε στις αρχές της εθνικής Στρατηγικής για τα δάση.

• 14 Σεπτεμβρίου 2018, 14:00 | ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΘΡΑΚΗΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Στα πλαίσια της δημόσιας διαβούλευσης του Σχεδίου Στρατηγικής Ανάπτυξης της Δασοπονίας 2018-2038 (Εθνική Στρατηγική για τα Δάση) και συγκεκριμένα για το άρθρο 3 και την αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείου περιβαλλοντικής διαχείρισης, η Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας Θράκης καταθέτει τα εξής:

  Σε ότι αφορά στην ουσία της διαβούλευσης και το αν πρέπει ή όχι να αναγνωριστεί θεσμικά ο ρόλος της θήρας ως εργαλείου περιβαλλοντικής διαχείρισης, συμφωνούμε απόλυτα με τις πλήρως τεκμηριωμένες θέσεις που διατύπωσε η Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδος και άλλες Κυνηγετικές Οργανώσεις.

  Συμπληρωματικά στα όσα ήδη ορθά έχουν κατατεθεί και προς διευκόλυνση των διαχειριστών, για να μην επαναλάβουμε θέσεις με τις οποίες δηλώσαμε πως συμφωνούμε και έχουν ήδη κατατεθεί στη διαβούλευση, αναφέρουμε πως:

  Η αναγνώριση της θήρας ως εργαλείου περιβαλλοντικής διαχείρισης σημαίνει το ότι αναγνωρίζεται το κυνήγι ως εν δυνάμει διαχειριστική επιλογή.

  Στην πράξη αυτό εφαρμόζεται εδώ και χρόνια διεθνώς, κυρίως σε περιπτώσεις που απαιτείται πληθυσμιακός έλεγχος ενός είδους και σε περιπτώσεις που απαιτείται η σύλληψη ή η θανάτωση μικρού μέρους ενός πληθυσμού, με σκοπό τη διερεύνηση παθογόνων ή άλλων παραγόντων, οι οποίοι δεν είναι εφικτό να διερευνηθούν με άλλο τρόπο για διάφορους λόγους.

  Ο πληθυσμιακός έλεγχος ενός είδους, ή η σύλληψη ή θανάτωση ενός ζώου για λόγους ερευνητικούς εφαρμόζονται διαχειριστικά μεταξύ άλλων όταν:
  1. Υπάρχει υπερπληθυσμός ενός θηρεύσιμου είδους (αγριόχοιρος, αγριοκούνελο στην Ελλάδα),
  2. Υπάρχει ζήτημα δημόσιας υγείας (αλεπού – ενεργητική επιτήρηση της λύσσας, στην Ελλάδα)
  3. Υπάρχει ζήτημα ξενικών εισβαλλόντων ειδών (μινκ – μυοκάστορας, στην Ελλάδα)
  4. Υπάρχει ζήτημα υγείας των άγριων ζώων (γρίπη των πτηνών, στην Ελλάδα)
  5. Υπάρχει ζήτημα υγείας των εκτρεφόμενων ζώων και κατ΄ επέκταση του πρωτογενούς τομέα της κτηνοτροφίας (αφρικανική πανώλη των χοίρων, ενδεχομένως και στην Ελλάδα)

  Σε αυτές τις περιπτώσεις, η αρμόδια διαχειριστική αρχή, οφείλει να προβεί σε σύλληψη, ή θανάτωση, μέρους του πληθυσμού ενός είδους, ανάλογα με τις διαχειριστικές ανάγκες.
  Αυτό εφαρμόζεται διεθνώς και θεωρούμε πως δεν επιδέχεται αμφισβήτηση.

  Ο φορέας, ο χρόνος, ο τρόπος, τα μέσα και το θεσμικό πλαίσιο υλοποίησης της σύλληψης ή της θανάτωσης ενός ή περισσότερων ατόμων, ενός ή περισσότερων ειδών, αποτελεί αντικείμενο της εκάστοτε ισχύουσας νομοθεσίας και επιλογή της εκάστοτε αρμόδιας διαχειριστικής αρχής.

  Ανεξάρτητα όμως από το φορέα, το χρόνο, τον τρόπο, τα μέσα και το θεσμικό πλαίσιο με το οποίο θα επιχειρηθεί η σύλληψη ή η θανάτωση ενός ζώου, το διαχειριστικό εργαλείο, το εργαλείο δηλαδή της αρμόδιας διαχειριστικής αρχής, είναι αποκλειστικά η θήρα.
  Είτε πρόκειται για θηρεύσιμο είδος, είτε για μη θηρεύσιμο, είτε πρόκειται για θηλαστικό είτε για ερπετό ή έντομο, η διαδικασία της σύλληψης ή θανάτωσης του, εφόσον επιτάσσεται από κάποιο διαχειριστικό σκοπό, ονομάζεται θήρα ή κυνήγι, σε όλα τα σύγχρονα λεξικά.
  Είτε γίνει με τόξο, είτε με πυροβόλο όπλο, είτε γίνει από κυνηγό ή από υπάλληλο της Δασικής Υπηρεσίας, είτε γίνει Χειμώνα, είτε Καλοκαίρι, η διαδικασία της σύλληψης ή θανάτωσης ενός ζώου, εφόσον επιτάσσεται από κάποιον διαχειριστικό σκοπό, ονομάζεται θήρα ή κυνήγι στην Ελληνική γλώσσα.
  Οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία ή προσέγγιση, υστερεί εννοιολογικά και πάσχει ουσιαστικά, με αποτέλεσμα μόνο ως άτοπη να μπορεί να χαρακτηριστεί.
  Θεωρούμε πως σε αυτό το πνεύμα κινήθηκαν οι συντάκτες του άρθρου 3 του «Σχεδίου Στρατηγικής Ανάπτυξης της Δασοπονίας 2018-2038 (Εθνική Στρατηγική για τα Δάση)», το οποίο αποτελεί το αντικείμενο αυτής της διαβούλευσης και τους συγχαίρουμε για αυτό.

  Δυστυχώς, διαπιστώνουμε πως ΚΑΝΕΝΑΣ από όσους έχουν εκφραστεί αρνητικά στην αναγνώριση της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης, δεν έχει αντιληφθεί τα παραπάνω και η επιχειρηματολογία όσων εναντιώνονται κινείται στη σφαίρα της δημιουργικής φαντασίας, στις περιπτώσεις τουλάχιστον που δεν κινείται στη σφαίρα της υβρεολογίας και της προσβλητικότητας.

  Στο βαθμό που ισχύει αυτή η θλιβερή διαπίστωση, ότι δεν έχει γίνει δηλαδή ορθή ερμηνεία της συγκεκριμένης φράσης από όσους εναντιώνονται σε αυτή, θα πρέπει αυτόματα να απορριφθούν κατά τη γνώμη μας όλα τα αρνητικά σχόλια που έχουν υποβληθεί, ως εκτός θέματος.
  Ανεξάρτητα από τα παραπάνω, προκαλεί ιδιαίτερη έκπληξη και προβληματισμό η απαξίωση και υποβάθμιση της συγκεκριμένης ιδιαίτερα σημαντικής διαβούλευσης, που σηματοδοτεί το γεγονός πως η μόνη αναφορά την οποία έκριναν σκόπιμο να σχολιάσουν τα στελέχη των περιβαλλοντικών ΜΚΟ, αλλά ακόμη και ορισμένοι εκπρόσωποι δημόσιων υπηρεσιών, για το μέλλον της Ελληνικής δασοπονίας, είναι αυτή που αναγνωρίζει (ορθά όπως αποδεικνύεται από την πλειοψηφία των επιχειρημάτων των σχολίων που κατατέθηκαν) το ρόλο της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης.

  Εκτιμούμε επομένως πως το φαινόμενο που θα χαρακτηρίζει τη συγκεκριμένη διαβούλευση από τη λήξη της και μετά στο διηνεκές, θα είναι η πλήρης απουσία των περιβαλλοντικών ΜΚΟ από το διάλογο αυτού του τόσο σημαντικού ζητήματος σε όλα τα άλλα ιδιαίτερα σημαντικά ζητήματα που περιλαμβάνει πλην της θήρας, και η εμμονική – μη επιστημονική αντίθεση που επιδεικνύουν ενάντια στο κυνήγι γενικώς.

  Θα θέλαμε να τοποθετηθούμε και να εκφράσουμε τη γνώμη μας σε όλα τα άρθρα της υπό διαβούλευσης Εθνικής Στρατηγικής για τα δάση. Αυτό άλλωστε πράξαμε στο παρελθόν σε κάθε αντίστοιχη διαβούλευση, όπου ως χρήστες του φυσικού περιβάλλοντος, δεν τοποθετούμαστε μονομερώς και αποκλειστικά για το κυνήγι, αλλά ευρύτερα.

  Οι περιβαλλοντικές ΜΚΟ, αλλά και διάφοροι πολίτες όμως, οι οποίοι χωρίς τεκμηρίωση ή ακόμη και με ύβρεις σε ορισμένες περιπτώσεις, εναντιώνονται με φανατισμό στην αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως περιβαλλοντικό εργαλείο, δεν αφήνουν τα περιθώρια να εκφραστούμε και σε ζητήματα που δε σχετίζονται με τη θήρα.

  Εκτιμούμε πως η συγκεκριμένη πρωτοβουλία του ΥΠΕΝ, αποτελεί μοναδική ίσως ευκαιρία, για να ενταχθεί και να αναγνωριστεί όχι μόνο η θήρα, αλλά και κάθε παραδοσιακή – διαχρονική μορφή χρήσης γης των Ελληνικών δασικών οικοσυστημάτων, όπως η υλοτομία, η εκτατική κτηνοτροφία, η αλιεία, η μελισσοκομία κ.α. στην Εθνική στρατηγική για τα δάση, όχι μόνο της επόμενης εικοσαετίας, αλλά ευρύτερα στα πλαίσια της Εθνικής Στρατηγικής για τα δάση.
  Διαχείριση χωρίς τους χρήστες απλά δε μπορεί να υπάρξει.

  Στην παράγραφο 2. Του άρθρου 3, αναφέρονται τα εξής:
  «Τα βασικά χαρακτηριστικά του προτύπου Μεσογειακής Δασοπονίας είναι:
  ……Η προσαρμογή του στις ιδιαιτερότητες των Ελληνικών δασικών οικοσυστημάτων και στην κλίμακα του μεσογειακού τοπίου, αναγνωρίζοντας την ιστορικότητά του και σεβόμενο την τοπική γνώση στη διαχείρισή του, διατηρώντας έτσι το μωσαϊκό και την ποικιλία των χρήσεων γης. Ότι είναι ανοιχτό στη συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες, επιδεκτικό στην υιοθέτηση παραδοσιακών και καινοτόμων καλών πρακτικών που βασίζονται στη διεπιστημονικότητα και που διευκολύνει την επιστημονική συνεργασία και έρευνα.»

  Η συγκεκριμένη αναφορά από μόνη της είναι αρκετή για να αναγνωριστούν η θήρα, η υλοτομία, η κτηνοτροφία, η μελισσοκομία, η αλιεία και φυσικά η γεωργία, εντός και πλησίον των δασικών οικοσυστημάτων, ως πολύτιμα εργαλεία διαχείρισης και ως οι σημαντικότερες επιλογές στα χέρια της εκάστοτε διαχειριστικής αρχής.

  Ευχόμαστε να επικρατήσει η επιστήμη και η λογική και να μην πάει χαμένη αυτή η τόσο σημαντική ευκαιρία για την Ελληνική δασοπονία.

• 14 Σεπτεμβρίου 2018, 14:53 | ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΛΜΩΠΙΑΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Το μεσογειακό δασικό τοπίο, περισσότερο ίσως από άλλα δασικά τοπία, διαμορφώθηκε μέσα στους αιώνες από την επίδραση του ανθρώπου σε αυτό, μέσα από δραστηριότητες όπως η θήρα, η κτηνοτροφία, η γεωργία, η υλοτομία κ.α.
  Η διαχείριση του μεσογειακού δασικού τοπίου χωρίς τις παραπάνω δραστηριότητες δε μπορεί να υπάρξει. Χωρίς τον αγρότη, τον κτηνοτρόφο, τον κυνηγό και τον υλοτόμο, και κατ΄επέκταση τη γεωργία, την κτηνοτροφία, τη θήρα και την υλοτομία, κανένα διαχειριστικό μέτρο δε μπορεί να εφαρμοστεί.
  Η πληθυσμιακή έκρηξη του αγριόχοιρου, μόνο με τη χρήση της θήρας ως εργαλείου διαχείρισης μπορεί να ελεγχθεί.
  Η ενεργητική επιτήρηση της λύσσας στην αλεπού, καθώς και η αξιολόγηση τη επιτυχίας των εναέριων ρίψεων αντιλυσσικών εμβολίων, μόνο με τη χρήση της θήρας ως εργαλείου διαχείρισης μπορεί να επιτευχθεί.
  Θα περίμενε κανείς τα παραπάνω να είναι αυτονόητα και η συζήτηση και ο σχολιασμός της Εθνικής στρατηγικής για τα δάση να κινείται σε τελείως διαφορετικά πεδία από αυτό που βλέπουμε εδώ.
  Είναι προφανές όμως πως κάποιοι «ζορίζονται» ιδιαίτερα με τη συμμετοχή των χρηστών στη διαχείριση των δασών. Θα πρέπει να διερευνηθούν τα αίτια πίσω από αυτό το δογματισμό και να γίνουν γνωστά στο ευρύ κοινό τα κίνητρα κάθε φορέα και πολίτη που συμμετέχει στη διαμόρφωση της περιβαλλοντικής πολιτικής της χώρας, όταν αντιμετωπίζει τους χρήστες του φυσικού περιβάλλοντος με τόσο δογματισμό, φανατισμό και μίσος.
  Εκπροσωπώντας περισσότερους από 800 κυνηγούς της επαρχίας Αλμωπίας, ζητούμε να παραμείνει η φράση που αναγνωρίζει το ρόλο της θήρας ως εργαλείου περιβαλλοντικής διαχείρισης.
  Για τον Κυνηγετικό Σύλλογο Αλμωπίας,
  Ο Πρόεδρος,
  Καραδήμος Βασίλης

• 14 Σεπτεμβρίου 2018, 13:41 | Ε΄ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΗΠΕΙΡΟΥ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Πρέπει να ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ η φράση «Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείριση» στο κείμενο καθώς:
  Το κυνήγι όταν ασκείται με βάση τις αρχές της αειφορικής κάρπωσης, όπως αυτή εφαρμόζεται στη διαχείριση κάθε ανανεώσιμου φυσικού πόρου, αποτελεί μια αποδεκτή ανθρώπινη δραστηριότητα και για την επιστήμη της διαχείρισης της θηραματοπονίας αποτελεί ένα απαραίτητο διαχειριστικό μέσο για την προστασία των θηραματικών πληθυσμών» (Παπαγεωργίου, 2005). Η ορθολογική διαχείριση των πληθυσμών των θηραμάτων και της θήρας συμβάλλει στην προστασία όλων των ειδών της άγριας πανίδας (Graul and Miller 1984, Σώκος κ.α. 2002, Stoate 2002).
  Το κυνήγι, σύμφωνα µε το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, αποτελεί µια συµβατή προς το περιβάλλον ανθρώπινη δραστηριότητα. Η Ε.Ε. όχι µόνο θεωρεί το κυνήγι συµβατή δραστηριότητα, αλλά µε πολλές πρωτοβουλίες σε συνεργασία µε τις Κυνηγετικές Οργανώσεις της Ευρώπης, έχει αναλάβει την προώθηση του αειφόρου κυνηγίου ως µέσο για την προστασία της βιοποικιλότητας και την διατήρηση της φύσης. Η Ε.Ε. έχοντας αναγνωρίσει το σηµαντικό έργο των Κυνηγετικών Οργανώσεων συνεργάζεται μαζί τους για την εξασφάλιση των τόσο σηµαντικών για τη διαχείριση του περιβάλλοντος στοιχείων.
  Στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την αειφόρο θήρα (ICD) και μετά από σειρά συναντήσεων, η FACE (Ομοσπονδία των Ενώσεων για το Κυνήγι και τη Διατήρηση, της ΕΕ) και η BirdLife International συμφώνησαν να υποστηρίξουν την υλοποίηση του δικτύου NATURA 2000 και αναγνωρίζουν τη σημασία της αποτελεσματικής προστασίας και της ενεργητικής διαχείρισης των οικολογικών ενδιαιτημάτων για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας. Οι δύο οργανώσεις υπογραμμίζουν ότι, κατ’αρχήν ο χαρακτηρισμός των περιοχών (τόπων) του NATURA 2000 δεν είναι ασυμβίβαστος με το κυνήγι. Αναγνωρίζουν επίσης ότι οι θηρευτικές δραστηριότητες που αποτελούν αντικείμενο ορθής διαχείρισης μπορούν να συνεχίζονται εντός των περιοχών του NATURA 2000 εφόσον δεν αντιβαίνουν τους στόχους διατήρησης της εκάστοτε περιοχής (http://ec.europa.eu/environment/nature/conservation/wildbirds/hunting/charter_en.htm)
  Το Συμβούλιο της Ευρώπης, στο έγγραφό της αριθ. R (85) 17, της Επιτροπής των Υπουργών προς τα κράτη μέλη σχετικά με την κατάρτιση των κυνηγών, αναγνώρισε τη σημασία του κυνηγιού ως εργαλείου στη διαχείριση της άγριας πανίδας «υπό την προϋπόθεση ότι σέβεται τις οικολογικές ανάγκες των ειδών και τις απαιτήσεις της βιολογικής ισορροπίας» (https://rm.coe.int/090000168050026c).
  Σύμφωνα με το European Charter on Hunting and Biodiversity
  • Το Προεδρείο της μόνιμης επιτροπής (Bureau of the Standing Committee) της σύμβασης για τη διατήρηση της άγριας ζωής και του φυσικού περιβάλλοντος της Ευρώπης (Σύμβαση της Βέρνης) κατά τη συνεδρίασή του στις 8 Απριλίου 2005, εξέφρασε την ικανοποίησή του για την εισήγηση (Recommendation) που αναφέρει ότι «θεωρεί ότι η αειφόρος θήρα, μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διατήρηση και την ενίσχυση πολλών περιοχών μεγάλου φυσικού ενδιαφέροντος στην Ευρώπη».
  • Το αειφόρο κυνήγι μπορεί να συμβάλει στη διατήρηση της βιοποικιλότητας, στη διατήρηση του αγροτικού τρόπου ζωής και στις τοπικές οικονομίες.
  • Το αειφόρο κυνήγι αναγνωρίζεται επίσης ως σημαντικό και απαραίτητο εργαλείο για τη διατήρηση και τη διαχείριση των μεγάλων σαρκοφάγων στην Ευρώπη.
  http://www2.nina.no/lcie_new/pdf/634991504714143702_Hunting_Charter%5B1%5D.pdf
  Η θήρα είναι παραδοσιακή δραστηριότητα της υπαίθρου (Council of Europe 1995) και η άμεση επαφή των κυνηγών με τη φύση – η γνώση των ενδιαιτημάτων και των συνηθειών των ζώων – αυξάνει την υπευθυνότητα τους απέναντι στο φυσικό περιβάλλον (Tanner 1980, Peters-Grant 1986, Hungerford and Volk 1990, Swan 1996 από Holsman 2000).
  Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι το αειφόρο κυνήγι είναι μια αποτελεσματική προσέγγιση στη διαχείριση των πληθυσμών άγριας ζωής, η οποία θα μπορούσε να είναι επωφελής για την ανάκαμψη και ενδεχομένως ακόμη και την ανάπτυξη των πληθυσμών άγριας πανίδας. (Cao S, Zhou XH, Zhang W., 2014)
  Σε υγρότοπο στην Αγγλία, η Βρετανική Ομοσπονδία Κυνηγίου (BASC) πήρε την πρωτοβουλία μαζί με τους ντόπιους κυνηγούς, να ιδρύσει επιτροπή για την προστασία των πτηνών σε συνεργασία με άλλες περιβαλλοντικές οργανώσεις και κρατικούς φορείς. Οι κυνηγοί διαχειρίστηκαν την περιοχή, επιτυγχάνοντας την αύξηση του πληθυσμού των χηνομόρφων και χαραδριομόρφων από 20.000 σε 200.000 σε διάστημα 18 ετών (Lecocq 1998).
  Η αειφορική δραστηριότητα της θήρας, δεν αποτελεί απειλή και όταν ασκηθεί με νόμιμο και ορθολογικό τρόπο, μπορεί να αποτελέσει σημαντικό εργαλείο για τη διαχείριση και την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος καθώς δημιουργεί τα εξής οφέλη:
  • Προστατευτικά οφέλη (αποτροπή υποβάθμισης οικοσυστημάτων, φύλαξη, αντιμετώπιση υπερπλυθησμού των ειδών της πανίδας)
  • Διαχειριστικά οφέλη (διαχείριση και βελτίωση ενδιαιτημάτων)
  • Επιστημονικά οφέλη (ίδρυση ερευνητικών κέντρων, συλλογή στοιχείων, χρηματοδότηση ευρευνητικών προγραμμάτων κ.α.),
  ενώ ταυτόχρονα προσφέρει πολλαπλά οφέλη στον άνθρωπο και τους ντόπιους πληθυσμούς, όπως:
  • Κοινωνικά οφέλη (υγεία, γνώση, ανάπτυξη κοινωνικών σχέσεων, τέρψη)
  • Οικονομικά οφέλη (δημιουργία θέσεων εργασίας, προστασία των καλλιεργειών, ενίσχυση τοπικών οικονομιών)
  • Προστατευτικά (επίβλεψη απομονωμένων περιοχών με τη φυσική παρουσία του κυνηγού)
  Σήμερα η θήρα στην Ελλάδα ασκείται κάτω από πολύ αυστηρά πλαίσια. Στην Ελλάδα θηρεύονται τα λιγότερα είδη σε σύγκριση με πολλά άλλα κράτη της Ευρώπης, απαγορεύεται η χρήση σφυρίχτρων και ομοιωμάτων, η ημερήσια διάρκεια θήρας είναι μικρότερη και οι χωρικές απαγορεύσεις είναι υπερβολικά περισσότερες από άλλα κράτη της Ευρώπης και της Β. Αμερικής.

• 14 Σεπτεμβρίου 2018, 13:49 | ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΠΑΝΟΜΗΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Το αν και κατά πόσο η θήρα αποτελεί εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης το έχει αποφασίσει η κοινότητα των σχετικών επιστημόνων (θηραματοπόνοι, δασολόγοι, βιολόγοι κ.λ.π.). Αυτό γίνεται προφανές από το μεγάλο πλήθος των παραπομπών και των πηγών που έχουν ήδη κατατεθεί στα πλαίσια της συγκεκριμένης διαβούλευσης, από την Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδος αλλά και άλλες Κυνηγετικές Οργανώσεις.
  Εκπροσωπώντας πεντακόσιους Έλληνες πολίτες κυνηγούς, εκφράζουμε τη σύμφωνη γνώμη μας στις τεκμηριωμένες θέσεις που διατυπώθηκαν και ζητούμε τη διατήρηση της αναγνώρισης της θήρας ως εργαλείου περιβαλλοντικής διαχείρισης.
  Για τον Κυνηγετικό Σύλλογο Επανομής,
  Ο Πρόεδρος,
  Σταύρος Καραγκιόζης

• 14 Σεπτεμβρίου 2018, 13:19 | ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΛΑΡΙΣΑΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ο Κυνηγετικός Σύλλογος Λάρισας εκπροσωπεί 1700 μέλη.
  Το κυνήγι παραμένει διαχρονικά ως μια δραστηριότητα που επιτρέπει την διαχείριση του Περιβάλλοντος, και αποδεικνύεται από τις θηραματοπονικές μελέτες που συντάσσονται κάθε χρόνο από επιστήμονες του είδους.
  Η κυνηγετική νομοθεσία στην Ελλάδα είναι η αυστηρότερη της Ευρώπης
  Το δικαίωμα στο περιβάλλον είναι ένα συνταγματικό (θεμελιώδες) δικαίωμα, εφ΄ όσον την ύπαρξη και άσκησή του εγγυάται μια συνταγματική διάταξη αυξημένης τυπικής ισχύος, η οποία δεσμεύει και τις τρεις συντεταγμένες εξουσίες και δεν δύναται να καταργηθεί με τυπικό νόμο ή με διοικητική πράξη.
  (άρθρο 24 του συντάγματος)

• 14 Σεπτεμβρίου 2018, 13:31 | ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΛΑΓΚΑΔΑ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ο κυνηγετικός σύλλογος Λαγκαδά εκπροσωπώντας 300 μέλη, Έλληνες πολίτες κυνηγούς,

  Δεδομένου ότι η νόμιμη θήρα πραγματοποιείται σύμφωνα με την εκάστοτε ετήσια ρυθμιστική πως είναι δυνατόν να μην είναι εργαλείο διαχείρισης.

  Θεωρούμε πως η φράση «Η θήρα αποτελεί εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης» Είναι απολύτως ορθή και πρέπει να ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ.

• 14 Σεπτεμβρίου 2018, 13:05 | Χρήστος Τ.

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Σε άλλες χώρες η θήρα δεν αποτελεί εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης αλλά εργαλείο θηραματικής διαχείρισης, με πολλές προϋποθέσεις αλλά και πάλι δεν αναλαμβάνουν μόνοι τους οι κυνηγοί αυτό τον ρόλο. Αλλά πάντα σε συνεργασία με τις δασικές υπηρεσίες και παρουσία δασοφυλακών ή rangers (π.χ. στην Αφρική).

  Και σαφώς υπάρχουν πολύ περιορισμοί:

  – ένα ελάχιστο μέρος για να κυνηγήσουν, όχι παντού.
  – Περιορισμό σε πόσους κυνηγούς (π.χ. μέχρι 4) θα κυνηγήσουν στο συγκεκριμένο σημείο και πόσοι την κάθε ημέρα.
  – Περιορισμό στα θηράματα π.χ. 20 συνολικά και όταν συμπληρωθούν αυτά κλείνει το κυνήγι αυτού του είδους (ακόμα και εάν συμπληρωθούν σε 1 ημέρα, το κυνήγι ξαναρχίζει του χρόνου ή όταν ορίσουν νέα ημερομηνία οι δασικές υπηρεσίες).
  – Προσπαθούν να υπάρχουν εναλλακτικές μέθοδοι αντί θήρας και να είναι πιο οικονομικά ανεκτή στις τσέπες των δασικών υπηρεσιών.
  – Και αυτό που γίνεται είναι να υπάρχουν μελέτες καταγραφής πληθυσμών, ποια είναι η κατάσταση διατήρησης τους, εάν χωρίζονται σε υπο-πληθυσμούς και εάν επικοινωνούν μεταξύ τους, αλλά και μελέτες για το πως θα επηρεαστούν άλλα είδη (ίδιου είδους, αλλά και διαφορετικά είδη) εάν σκοτώσουν π.χ. 20 άτομα.

  Στην Ελλάδα τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει. Ούτε 1 πράγμα από αυτά δεν έχει τεθεί καν σαν σκέψη να γίνει. Απλώς οι κυνηγοί θέλουν όλο τον χρόνο και παντού να κυνηγάνε, με ότι είδη θέλουν αυτοί (δείτε πως με μανία θέλουν να βάλουν στα θηρεύσιμα είδη την αρκούδα, τους λύκους και τα τσακάλια).

  Για αυτό ποτέ δεν μπορεί στην Ελλάδα η θήρα να αποτελέσει εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης, που είναι λάθος και έτσι γιατί μόνο σαν εργαλείο θηρευτικής διαχείρισης θα μπορούσε να γίνει, διότι η περιβαλλοντική διαχείριση περιλαμβάνει πολλά (όπως και διαχείριση δασικών περιοχών, ξύλων, ξενικά φυτά και ζώα, κλπ).

  Για αυτούς τους λόγους και όχι μόνο, η πρόταση: «Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης» πρέπει να αφαιρεθεί.

• 14 Σεπτεμβρίου 2018, 12:46 | ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΡΕΒΕΝΩΝ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  ο κυνηγετικός σύλλογος ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΡΕΒΕΝΩΝ….εκπροσωπώντας .1000….μέλη, έλληνες πολίτες κυνηγούς, θεωρεί πως η φράση που αναγνωρίζει την άσκηση της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης είναι ορθή και επιστημονικά εφαρμοσμένη και ορθά ενσωματώθηκε στις αρχές της Εθνικής Στρατηγικής για τα δάση.

• 14 Σεπτεμβρίου 2018, 11:02 | Κ.Σ. Τσοτυλίου

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ο Κυνηγετικός Σύλλογος Τσοτυλιου , εκπροσωπώντας 300 μέλη του , έλληνες πολίτες κυνηγούς, θεωρεί πως η φράση που αναγνωρίζει την άσκηση της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης είναι ορθή και επιστημονικά εφαρμοσμένη και ορθά ενσωματώθηκε στις αρχές της Εθνικής Στρατηγικής για τα δάση.
  Η κυνηγετική δραστηριότητα εξασφαλίζει τη βιοποικιλότητα τις ανάγκες και τις επιδιώξεις των παρόντων και των επόμενων γενεών καθώς στηρίζεται στην αειφορικη διαχείριση της φύσης και των θηραματικων πληθυσμών.
  Η κυνηγετική δραστηριότητα αποτελεί κοινωνική, οικονομική και πολιτισμική δραστηριότητα συνδεδεμένη άρρηκτα με τις τοπικές κοινωνίες οπού ασκείται .
  Θεωρούμε πως η φράση «Η θήρα αποτελεί εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης» είναι απολύτως ορθή και πρέπει να ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ.

• 14 Σεπτεμβρίου 2018, 11:13 | ΦΡΑΓΚΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Επειδή κυνηγός κ κυνήγι δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς την ύπαρξη θηράματος,
  εξυπακούεται ότι το θήραμα το προστατευουμαι σαν κόρη οφθαλμού,εμείς οι κυνηγοί.
  Αυτό για να τελειώνει η κουβέντα!

• 14 Σεπτεμβρίου 2018, 11:24 | ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ, MSc: Master in Mathematics

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Αξιότιμε κύριε υπουργέ,

  Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης, πέρα των εμπειρικών απόψεων που έχουν κατατεθεί, πρέπει να αντιμετωπιστεί και ποσοτικά.
  Η μελέτη ενός πληθυσμού (Κύκλος ζωής, εξάρτηση θηρευτή – θηράματος, μεγιστοποίηση πληθυσμού κ.τ.λ) είναι πλέον μια απόλυτα μαθηματικά μετρήσιμη διαδικασία. Το σίγουρο λοιπόν είναι πως οι αποφάσεις θα πρέπει να είναι απολύτα εξαρτημένες από τα αποτελέσματα αυτών των μελετών.
  Εδώ και χρόνια, μέσω του προγράμματος Άρτεμις (Μελέτη καταγραφής της κυνηγετικής κάρπωσης και παρακολούθησης των θηραματικών πληθυσμών), ενός προγράμματος που ξεκίνησε από τους ίδους τους κυνηγούς, υπάρχουν στοιχεία (ειδικά της παρακολούθησης των θηραματικών πληθυσμών) τα οποία μπορούν να μας δώσουν αποτελέσματα που θα οδηγήσουν σε σοφές αποφάσεις.
  Παρόλα αυτά στην Ελλάδα της καχυποψίας και του καιροσκοπισμού, πολλοί θα χαρακτηρίσουν το πρόγραμμα Άρτεμις ως το πρόγραμμα των κυνηγών και θα προσπαθήσουν να άρουν την αξιοπιστία του. Σε αυτούς λοιπόν, Αξιότιμε Κύριε Υπουργέ, απαντάμε με το μοναδικό, αδιαμφισβήτητο, διαχρονικό επιστημονικό εργαλείο, την έρευνα.
  Η διαχείριση των θηραμάτων περιλαμβάνει τη διαχείριση των οικοτόπων, που μπορεί να συντελέσει στη διατήρηση των φυσικών οικοσυστημάτων και να βελτιώσει την οικολογική αξία των ανθρωπογενών (Duckworth et al., 2003, Robertson et al., 2001, Tapper, 1999). Η θήρα σχετίζεται με την διατήρηση των φυσικών οικοτόπων (Otero, 2000; Duckworth et al., 2003; 8 Robertson et al., 2001). Στην Πορτογαλία βρήκαν πως στις περιοχές που εφαρμόζεται θηραματοπονική διαχείριση με σκοπό την αύξηση των θηραμάτων για τους κυνηγούς επωφελούνται και τα αρπακτικά πτηνά (Beja, 2009). Η σχέση του κυνηγού με τον κυνηγότοπο δίνει ένα ισχυρό κίνητρο στους κυνηγούς ώστε να φροντίζουν για τη φύλαξη των οικοσυστημάτων (Sorrenti 1996, Lecocq, Y. 1998, Μπίρτσας κ.α. 2009).
  Το κυνήγι, σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, αποτελεί μια συμβατή προς το περιβάλλον ανθρώπινη δραστηριότητα και η Ε.Ε. σε συνεργασία με τις Κυνηγετικές Οργανώσεις της Ευρώπης, έχει αναλάβει την προώθηση του αειφόρου κυνηγίου ως μέσο για την προστασία της βιοποικιλότητας και της διατήρηση της φύσης. Είναι φανερό λοιπόν, πως ο ρόλος της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης, είναι ζωτικής σημασίας για την Εθνική Στρατηγική των δασών μας.

  Γεώργιος Καραγιάννης

  Μαθηματικός – Συνθέτης – Συγγραφέας

• 14 Σεπτεμβρίου 2018, 11:01 | ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΣΟΧΟΥ »Η ΑΡΤΕΜΙΣ»

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ο κυνηγετικός σύλλογος Σοχού εκπροσωπώντας 500 μέλη, Έλληνες πολίτες κυνηγούς,

  Το αειφόρο κυνήγι μπορεί να συμβάλει στη διατήρηση της βιοποικιλότητας, στη διατήρηση του αγροτικού τρόπου ζωής και στις τοπικές οικονομίες

  Θεωρούμε πως η φράση «Η θήρα αποτελεί εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης» Είναι απολύτως ορθή και πρέπει να ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ.

• 14 Σεπτεμβρίου 2018, 10:08 | Γιώργος Κατσαδωράκης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η θήρα επιχειρείται να αναγνωρισθεί στην Εθνική Στρατηγική για τα Δάση ως εργαλείο Περιβαλλοντικής Διαχείρισης. Η δασική νομοθεσία αναγνωρίζει αποκλειστικά την άσκηση της θήρας ως αθλητική δραστηριότητα (άρθρο 251. Παρ.1 – Δασικός Κώδικας). Η θήρα είναι μία μονάχα από τις αναρίθμητες ανθρώπινες δραστηριότητες στα δάση, η οποία μάλιστα προκαλεί σημαντική όχληση στα είδη αλλά και στους λοιπούς χρήστες των δασών, ενώ συχνά ρυπαίνει σημαντικά το φυσικό περιβάλλον με σκάγια (τα οποία περιλαμβάνουν τοξικές ουσίες όπως ο μόλυβδος) αλλά και πολυάριθμα πλαστικά φυσίγγια.
  Δεν προκύπτει από πουθενά ο ρόλος της θήρας και του κυνηγού ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης και διαχειριστή αντίστοιχα. Σε περίπτωση που υπάρξει τεκμηριωμένη ανάγκη βάσει εμπεριστατωμένων μελετών και έγκυρων δεδομένων για την πληθυσμιακή διαχείριση ενός είδους, η οποία απαιτεί την απομάκρυνση του συνόλου ή μέρους του πληθυσμού ή κάποιων συγκεκριμένων ατόμων από τη φύση (π.χ. χωροκατακτητικά ξενικά είδη ζώων) αυτό αποτελεί μέριμνα της Πολιτείας και υλοποιείται με αυστηρή μεθοδολογία και συστηματικότητα (π.χ. σε συγκεκριμένες ομάδες πληθυσμού, σε συγκεκριμένες περιόδους, με ειδικές μεθόδους). Πουθενά δεν αφήνεται κάτι τέτοιο στα χέρια των κυνηγών, οι οποίοι εξασκώντας ένα χόμπι κατά βούληση, εκμεταλλεύονται για αναψυχή και μόνον τα δασικά (και άλλα) οικοσυστήματα. Η Πολιτεία οφείλει να λαμβάνει πολύ σοβαρά το ρόλο της στη διαχείριση της Ελληνικής φύσης και να μην εναποθέτει μέρος αυτής στα χέρια ομάδας ανθρώπων που ουσιαστικά εξασκούν ένα χόμπι.Τα δάση ανήκουν σε ολόκληρο τον ελληνικό λαό και είναι ανήθικο και στρεβλό να ανατίθεται η διαχείρισή τους σε ιδιώτες οι οποίοι έχουν συγκεκριμένα συμφέροντα , επιδιώκουν συγκεκριμένα οφέλη από το δάσος και δεν είναι σε θέση φυσικά να νοιάζονται και να διαχειρίζονται το δάσος ως σύνολο.
  Να αφαιρεθεί οπωσδήποτε η φράση: «Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης».

• 14 Σεπτεμβρίου 2018, 10:20 | 3ος ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΥΛΛΙΔΑΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ο κυνηγετικός σύλλογος Ζίχνης εκπροσωπώντας 400 μέλη, Έλληνες πολίτες κυνηγούς,
  Το κυνήγι παραμένει διαχρονικά ως μια δραστηριότητα που επιτρέπει την διαχείριση του Περιβάλλοντος, και αποδεικνύεται από της μελέτες που συντάσσονται και τις μετρήσεις που γίνονται κάθε χρόνο από επιστήμονες του είδους
  Το νόμιμο κυνήγι δεν έχει καμία σχέση με τα παραδείγματα λαθροθηρίας που αναφέρονται εδώ από οργανωμένα συμφέροντα αντικυνηγών, η δε κυνηγετική νομοθεσία στην Ελλάδα είναι η αυστηρότερη της Ευρώπης(για να μην πω σε παγκόσμιο επίπεδο

  θεωρούμε πως η φράση «Η θήρα αποτελεί εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης» Είναι απολύτως ορθή και πρέπει να ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ.

• 14 Σεπτεμβρίου 2018, 10:23 | Σιόγκας Μάκης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η θήρα ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης αποτελεί την μόνη σοβαρή προσέγγιση άσκησης της συγκεκριμένης δραστηριότητας.
  Η θήρα αποτελεί εξ ορισμού εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης.
  Η επαφή των κυνηγών με τη φύση αποτέλει εργαλείο προστασίας της. Η σχέση του κυνηγού με το φυσικό περιβάλλον στο οποίο δραστηριοποιείται συμβάλει καταλυτικά στη φύλαξη των οικοσυστημάτων.
  Σύμφωνα με τα παραπάνω, επιβάλλεται η διατήρηση της φράσης ‘Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης’

• 14 Σεπτεμβρίου 2018, 10:40 | ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΖΑΓΟΥΡΑΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  η θήρα είναι γνωστό ότι εξασκείται από τα πανάρχαια χρόνια ως μέσω επιβίωσης(μέχρι και θεά είχαν που να προστατεύει αυτήν την ασχολία) πράγμα το οποίο είναι γραμμένο στα γονίδια του ανθρώπου μέσω της εξελικτικής του πορείας. Σήμερα παρατηρούμε ότι παρά την κρίση, οικονομική, αξιών και τα λοιπά , μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού ασχολείται με αυτήν με άμεσο ευεργετικό αποτέλεσμα στις κοινωνίες των ακριτικών απομονωμένων περιοχών και όχι μόνο, με την προστασία των δασικών περιοχών (όλοι πρέπει να καταλάβουμε ότι η θήρα και δασικές περιοχές είναι αλληλένδετα πράγματα και διέπονται από σχέση αλληλεξάρτησης) από πυρκαγιές , παράνομη υλοτομία , διαχείριση θηραματικών πληθυσμών κ.τ.λ. Ταυτόχρονα η ασχολία με την θήρα δίνει ένα σεβαστό χρηματικό ποσό στο κράτος μέσω του κόστους των αδειών, της αγοράς κατάλληλων ενδυμάτων , ενοικίασης καταλυμάτων, αγοράς εξοπλισμού (όπλα , φυσίγγια κ.τ.λ.),καυσίμων και αλλά.

• 14 Σεπτεμβρίου 2018, 10:44 | Πράσσος Δημήτριος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ο Κυνηγετικός Σύλλογος Σερβιων εκπροσωπώντας 350 κυνηγούς, επισημαίνει ότι η διεξαγωγή της κυνηγετικής δραστηριότητας στην Ελλάδα καθορίζεται και ελέγχεται από ένα αυστηρό νομικό πλαίσιο, απόλυτα προσαρμοσμένο στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο, ρυθμίζοντας όλα τα θέματα σχετικά με το κυνήγι.
  Η θήρα αποτελεί εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης και για αυτό το λόγο θα πρέπει η φράση του άρθρου να παραμείνει, άλλωστε η θηραματοπονία είναι κομμάτι της Δασοπονίας κι έτσι ένα σχέδιο (μια Εθνική Στρατηγική) για τα Δάση και τη Μεσογειακή ΔΑΣΟΠΟΝΙΑ δίχως τη θηραματοπονία δεν θα είναι ολοκληρωμένο.
  Η άμεση επαφή των κυνηγών με τη φύση αυξάνει την υπευθυνότητα απέναντι στο φυσικό περιβάλλον έχοντας ως άμεσο αποτέλεσμα την προστασία του. Η σχέση του κυνηγού με το φυσικό περιβάλλον στο οποίο δραστηριοποιείται συμβάλει καταλυτικά στη φύλαξη των οικοσυστημάτων.Σύμφωνα με τα παραπάνω, επιβάλλεται η διατήρηση της φράσης ‘Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης’

• 14 Σεπτεμβρίου 2018, 09:31 | Θανος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η Ευρωπαϊκή Ένωση αναγνωρίζει, ενισχύει και προωθεί το ρόλο των κυνηγών στη διαχείριση του Περιβάλλοντος. Το κυνήγι, σύµφωνα µε το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, αποτελεί µια συµβατή προς το περιβάλλον ανθρώπινη δραστηριότητα. Η Ε.Ε. όχι µόνο θεωρεί το κυνήγι συµβατή δραστηριότητα, αλλά µε πολλές πρωτοβουλίες σε συνεργασία µε τις Κυνηγετικές Οργανώσεις της Ευρώπης, έχει αναλάβει την προώθηση του αειφόρου κυνηγίου ως µέσο για την προστασία της βιοποικιλότητας και την διατήρηση της φύσης. Η Ε.Ε. έχοντας αναγνωρίσει το σηµαντικό έργο των Κυνηγετικών Οργανώσεων συνεργάζεται μαζί τους για την εξασφάλιση των τόσο σηµαντικών για τη διαχείριση του περιβάλλοντος στοιχείων.
  Ο ρόλος και το έργο όλων των βαθµίδων των Κυνηγετικών Οργανώσεων στοχεύουν στην υλοποίηση των κοινών µε την Ευρωπαϊκή Ένωση στόχων τους:

   Προστασία και Ανάπτυξη του Θηραµατικού πλούτου της χώρας

   Προώθηση Αειφόρου κυνηγιού στην Ελλάδα και στην Ευρώπη σύµφωνα µε τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης
  Για την εξασφάλιση της επίτευξης του κοινού µας σκοπού, της Αειφορίας του Θηραµατικού πόρου, έχουµε διαμορφώσει µια φιλοπεριβαλλοντική πολιτική µε μακροπρόθεσμο σχεδιασµό η οποία περιλαμβάνει την υλοποίηση πολύ σηµαντικών και δαπανηρών προγραμμάτων, μελετών και δράσεων, µε σκοπό την
  απόκτηση αξιόπιστων στοιχείων και πληροφοριών που θα επιτρέψουν στη θηραµατική δραστηριότητα να ασκείται µε παρακολούθηση, προγραμματισμό και σχεδιασµό, ο οποίος δίνει τη βεβαιότητα πως οι θηραµατικοί πληθυσμοί θα είναι υγιείς και ικανοποιητικοί για τα επόμενα χρόνια.

• 14 Σεπτεμβρίου 2018, 09:43 | Νίκος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η φράση του άρθρου 3 που αναγνωρίζει την άσκηση της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης είναι ορθή και επιστημονικά εφαρμοσμένη και ορθά ενσωματώθηκε στις αρχές της Εθνικής Στρατηγικής για τα δάση.
  Η κυνηγετική δραστηριότητα εξασφαλίζει τη βιοποικιλότητα τις ανάγκες και τις επιδιώξεις των παρόντων και των επόμενων γενεών καθώς στηρίζεται στην αειφορικη διαχείριση της φύσης και των θηραματικων πληθυσμών.
  Ακόμη, η κυνηγετική δραστηριότητα αποτελεί κοινωνική, οικονομική και πολιτισμική δραστηριότητα αποδεκτή στις τοπικές κοινωνίες οπού ασκείται . Όταν η κυνηγετική δραστηριότητα εφαρμόζεται αειφορικά, συνεισφέρει θετικά στη διατήρηση των πληθυσμών των άγριων ζώων, την προστασία των ενδιαιτημάτων τους.
  Θεωρώ πως η φράση «Η θήρα αποτελεί εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης» είναι απολύτως ορθή και πρέπει να ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ.

• 14 Σεπτεμβρίου 2018, 00:36 | ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΧΑΛΑΣΤΡΑΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Αξιότιμε κ. Υπουργέ
  Οι αποφάσεις που σχετίζονται με το φυσικό περιβάλλον μπορεί να έχουν μακροχρόνιες και ευρείας έκτασης συνέπειες που συχνά δεν είναι εύκολο να προβλεφθούν ή να εκτιμηθούν. Βασικοί παράμετροι της σωστής απόφασης είναι η διαδικασία λήψης και το επιθυμητό αποτέλεσμα.
  Στην προκειμένη περίπτωση στο άρθρο 3 παρ. 2 – Μεσογειακή Δασοπονία του Σχεδίου Στρατηγικής Ανάπτυξης της Δασοπονίας 2018-2038 (Εθνική Στρατηγική για τα Δάση) – αναφέρεται η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης, που έχει ως σκοπό την ορθολογική χρήση δασικών – φυσικών πόρων, δηλαδή η αειφορική εκμετάλλευση προς όφελος του ανθρώπου κατά τρόπο συμβατό με τη διατήρηση των φυσικών ιδιοτήτων του οικοσυστήματος.
  Ένας φυσικός πόρος είναι οι πληθυσμοί της πανίδας και ειδικότερα η πληθυσμοί των θηραματικών ειδών και μία χρήση του οποίου εδώ και χιλιετίες είναι η θήρα. Αρχαιολογικά ευρήματα έργων τέχνης που χρονολογούνται πριν το 1300 π.Χ., μαρτυρούν την εφευρετικότητα των κυνηγών στην προσπάθειά τους να θηρεύσουν ζώα και πτηνά της άγριας πανίδας.
  Από τις αρχές του 17ου αιώνα η σταδιακή βελτίωση των πυροβόλων όπλων οδήγησε στο σημερινό τρόπο διεξαγωγής της θήρας. Στις αρχές του 20ου αιώνα πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες έρευνες και στο δεύτερο μισό του αιώνα τέθηκαν οι βάσεις για την επιστημονική διαχείριση της θήρας και αναπτύχθηκαν διεθνείς συνεργασίες. Η θήρα στα δάση σήμερα, μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς επιπτώσεις στην πτηνοπανίδα κάτω από επιστημονικό σχεδιασμό, και έχει αναγνωριστεί από την επιστημονική κοινότητα ως η αειφορική ανάπτυξη του φυσικού περιβάλλοντος, των δασών και ως διαχειριστικό μέτρο.
  Αντίθετα, μερικοί αντιμετωπίζουν τη θήρα ως παράγοντα μείωσης της πτηνοπανίδας καθώς δεν αντιλαμβάνονται τη διαφορά της θήρας από την υπερθήρευση και τη λαθροθήρα όπως και τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις, και η πίεση των αντικυνηγών για περιορισμό της θήρας συνεχώς αυξάνεται. Για το ζήτημα της προστασίας της άγριας πανίδας δημιουργήθηκε μια σημαντική διαμάχη στις αρχές του 20ου αιώνα, η άποψη που επικράτησε για τη θήρα ήταν ότι η προστασία επιτυγχάνεται με τη διαχείριση και όχι με την ολική απαγόρευση.
  Από την αρχή της ύπαρξης του ανθρώπου οι κυνηγότοποι και η άγρια πανίδα προηγούνταν του κυνηγού και τον βοήθησαν να επιβιώσει. Σήμερα, και ο κυνηγός φροντίζει για τον κυνηγότοπο και την άγρια πανίδα. Οι κυνηγοί ήταν οι πρώτοι που ζήτησαν την εφαρμογή κανόνων για τη θήρα στην Ελλάδα και αντέδρασαν στην καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος. Στην Ελλάδα με αίτημα των κυνηγών θεσμοθετήθηκε το Κεφάλαιο Θήρας, με σκοπό την αποκλειστική διάθεση των εσόδων του κράτους από τη θήρα για την ανάπτυξη των πληθυσμών των θηραμάτων. Ανάλογες είναι οι προσπάθειες των κυνηγών σε πολλά Ευρωπαϊκά κράτη κυρίως στα πλαίσια ιδιωτικών πρωτοβουλιών.
  Πολλοί επιστήμονες υποστηρίζουν πως το μεγαλύτερο πρόβλημα στη διαχείριση της άγριας πανίδας είναι η διαχείριση των ανθρώπων. Η θήρα είναι παραδοσιακή δραστηριότητα της υπαίθρου και η άμεση επαφή των κυνηγών με τη φύση – η γνώση των ενδιαιτημάτων και των συνηθειών των ζώων – αυξάνει την υπευθυνότητα τους απέναντι στο φυσικό περιβάλλον
  Η θήρα αποτελεί μέσο με το οποίο ο άνθρωπος αποκτά αρκετά από τα οφέλη που προσφέρει η άγρια πανίδα. Έτσι, αν και στον Παλαιό Κόσμο ο άνθρωπος άρχισε να ασχολείται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία πριν 12 χιλιετίες περίπου, ποτέ δεν έπαψε να είναι κυνηγός.
  Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν τη θήρα δώρο των θεών. Τα οφέλη της θήρας για τον άνθρωπο έχουν καταγραφεί από την αρχαιότητα στο διδακτικό έργο «Κυνηγετικός» του ιστορικού Ξενοφώντα (434 – 355 π.Χ.). Η προετοιμασία του κυνηγού, η διεξαγωγή της θήρας στη φύση και η χρήση των θηραμάτων δημιουργούν τα εξής κοινωνικά οφέλη:
  – υγεία (τροφή, άσκηση του σώματος, των αισθήσεων και του νου), – απόκτηση γνώσεων οικολογίας, κυνηγεσίας, κυνολογίας, – ανάπτυξη κοινωνικών σχέσεων – τέρψη.
  Τα οφέλη που προσφέρει η θήρα ως πολυδιάστατη δραστηριότητα, ξεπερνούν τα πλαίσια των αθλημάτων και γενικότερα των δραστηριοτήτων αναψυχής. Αποτέλεσμα είναι οι κυνηγοί να πραγματοποιούν δράσεις για τη βελτίωση και δημιουργία φυσικού περιβάλλοντος. Ενδεικτικά:
  Η θήρα αποτελεί παράγοντα αποτροπής της υποβάθμισης του φυσικού περιβάλλοντος
  Οι κυνηγοί αποτρέπουν και καταγγέλλουν παράνομες πράξεις στο φυσικό περιβάλλον, ενώ οι κυνηγετικές οργανώσεις στην Ελλάδα απασχολούν 202 ομοσπονδιακούς θηροφύλακες και άλλους 180 περίπου εποχιακούς.
  Η θήρα ως προστατευτικό μέτρο χρησιμοποιείται στην αντιμετώπιση του υπερπληθυσμού ειδών της πτηνοπανίδας, γνωστό σε όλους το πρόβλημα με τον υπερπληθυσμό του αγριόχοιρου για να επιτευχθεί η μείωση του πληθυσμού τους.
  Οι κυνηγοί συμβάλλουν στην ίδρυση και λειτουργία ερευνητικών κέντρων, χρηματοδοτούν ερευνητικά προγράμματα και συμμετέχουν στη συλλογή των στοιχείων και οι Ελληνικές Κυνηγετικές Οργανώσεις που καταγράφουν την κάρπωση των θηρευσίμων ειδών πρόγραμμα ΑΡΤΕΜΙΣ, – Το πρόγραμμα ΑΡΤΕΜΙΣ υλοποιείται σε 2 άξονες και συνίσταται από το ΑΡΤΕΜΙΣ Ι, το οποίο μελετά την δυναμική των πληθυσμών των θηρευσίμων ειδών σε ολόκληρη την Ελληνική επικράτεια μέσω της καταγραφής της κάρπωσής τους, και το ΑΡΤΕΜΙΣ ΙΙ το οποίο ερευνά τη δομή των πληθυσμών των θηραματικών ειδών στη χώρα μέσω της καταγραφής της ηλικίας και του φύλου τους, – συμμετέχουν στο πρόγραμμα των μεσοχειμωνιάτικων μετρήσεων και παρακολουθούν τους πληθυσμούς των υδροβίων σε συγκεκριμένους υγροτόπους.
  Η θήρα έχει πολιτιστικές αξίες επειδή φέρνει τον άνθρωπο σε επαφή με τις παραδόσεις και την ταυτότητα του λαού του, του υπενθυμίζει ότι εξαρτάται από την τροφική αλυσίδα και συμβάλλει στην απόκτηση ηθικής απέναντι στη φύση.
  Στη θήρα οφείλουν την ύπαρξή τους βιομηχανίες και καταστήματα ειδών κυνηγίου, ειδικά έντυπα, κυνοτροφεία, σχολές εκπαίδευσης κυνηγετικών σκύλων και σκοπευτικής αγωγής. Η θήρα συνεισφέρει στην οικονομική άνθηση επιχειρήσεων όπως παραγωγής και πώλησης σκυλοτροφών, πρατηρίων βενζίνης, ξενοδοχείων και εστιατορίων. Σοβαρά είναι τα οφέλη για τους κατοίκους της υπαίθρου, ιδιαίτερα των απομακρυσμένων περιοχών – σε μια εποχή που είναι περιορισμένες άλλες μορφές τουρισμού. Μεγάλος αριθμός ατόμων απασχολείται στις κυνηγετικές οργανώσεις, σε υπηρεσίες, εκπαιδευτικά ιδρύματα και ινστιτούτα στο αντικείμενο της θήρας.
  Οι κυνηγοί επιβλέπουν απόμερες και παραμεθόριες περιοχές αποτρέποντας και καταγγέλλοντας παράνομες πράξεις. Η θήρα εξοικειώνει τους πολίτες με τα όπλα και το φυσικό περιβάλλον, διευκολύνοντας την προσαρμογή τους στις στρατιωτικές επιχειρήσεις.
  Από τα είδη της πτηνοπανίδας που ζουν στην Ελλάδα επιτρέπεται η θήρα μόνο των 36 από αυτά (3 ανήκουν στην οικογένεια των κορακοειδών) και αυτά με αυστηρούς αριθμητικούς και χρονικούς περιορισμούς. Η αναφορές μας πλέον, όπως διατάσει η σύγχρονη Δασοπονία, πρέπει να γίνονται σε θηραματικό ΚΕΦΑΛΑΙΟ και όχι πλούτο. Ως ΚΕΦΑΛΑΙΟ δέον να διαχειρίζεται και ως πόρος, που αποδίδει τον αναλογούντα τόκο – η θήρα – εφόσον προκύπτει και πρέπει να αντιμετωπίζεται ανάλογα.
  Στο παρόν σχέδιο διατυπώθηκε και η αντίθετη άποψη όπως χαρακτηριστικά σχολιάσθηκε «Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης.” «Απαράδεκτη Η Πρόταση Σας Να Διαγραφεί!!», και πολλές άλλες υβριστικές αναφορές, αλλά ως πολίτες δρώντες στο πλαίσιο μιας κοινωνίας δημοκρατίας, που όσο κι αν της βρει κανείς παθογένειες, ουδείς μπορεί ν’ αμφισβητήσει ότι για να υφίσταται απαιτείται σεβασμός στη διαφορετικότητα των απόψεων, ο διάλογος, η κοινωνική δράση στο πλαίσιο των κανόνων που συνθέτουν την εύρυθμη λειτουργία της πολυμορφίας. Η στείρα αντιπαράθεση άνευ επιχειρημάτων, οι φραστικές επιθέσεις, οι αφορισμοί και οι αναθεματισμοί, ήταν και είναι οι πρακτικές του φασισμού, είτε δέρνει αλλοδαπούς στο δρόμο, είτε κάνει προβοκάτσιες σε πορείες, είτε σπάζει βιτρίνες, είτε φωνάζει εμπρηστικά συνθήματα κ.α.. Είναι γνήσιος φασισμός, όσο κι αν κάποιος ψάξει να το επενδύσει με δικαιολογίες μπερδεύοντας έννοιες από τα τρεισήμισι βιβλία που ίσως διάβασε και τις πέντε ατάκες φυλλαδίων που σίγουρα είδε, για να πεισθούν οι υπόλοιποι ότι μια… “φωτισμένη ελίτ είδε το φως το αληθινό” κι αφού οι πολλοί δεν συμφωνούν μαζί της, τόσο το χειρότερο για τους πολλούς!
  Με το παρόν θέλουμε να εκφράσουμε κι έναν προβληματισμό: Πού είναι οι φανατικοί της αειφορίας του περιβάλλοντος και ευαγγελίζονται την προστασία της φύσης, στην ερημωμένη ελληνική ύπαιθρο; πού είναι να μείνουν εκεί; πού είναι να κάνουν τις φιλικές προς τη φύση επαγγελματικές δραστηριότητες, για ν’ ακουστούν φωνές για περισσότερο από 15 μέρες το καλοκαίρι στα χωριά;
  Μήπως βρίσκονται βολικά στην πόλη, για την οποία ποτέ δεν κάνουν καμία επανάσταση για την άναρχη δόμηση, τα σπίτια “κοτέτσια”, το σκουπίδι, την έλλειψη πάρκων και πρασίνου, την ανυπαρξία χώρων άθλησης, τα διάσπαρτα κόπρανα σκύλων σε πεζοδρόμια και οδούς, αλλά εκφράζουν άποψη, πίνοντας φρέντο, φορώντας τρέκιγκ μποτάκι και αφορίζοντας όλους τους άλλους τους “αλλοτριωμένους” και “συμβιβασμένους” που δεν είναι “ευαίσθητοι” και “ψαγμένοι” σαν αυτούς; Δεν είναι ζωόφιλοι όπως αυτοί, που απ΄ όλα τα είδη του ζωικού βασιλείου η ζωοφιλία τους εξαντλείται σε ένα σκύλο και μία γάτα;
  Εκτός βέβαια και αν υπάρχει κάποια παχυλή ευρωπαϊκή επιδότηση, αποκρύπτοντας επιμελώς πως σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ο τελευταίος λύκος εξοντώθηκε στα βρετανικά νησιά το έτος 1760, στην Σουηδία ανέρχονται στα 170 άτομα, ενώ εμφανίσεις του έχουν σημειωθεί στη Γαλλία, την Ελβετία και τη Γερμανία. Η καφέ αρκούδα εξαφανίστηκε από τη Δανία πριν 5.000 χρόνια περίπου, από τη Μ. Βρετανία τον 10ο αιώνα και από τη Γερμανία, Ελβετία και Αυστρία τους 18ο, 19ο και 20ο αιώνες αντίστοιχα, στη Γαλλία έχουν απομείνει περίπου 10 άτομα ενώ στην Ισπανία περίπου 13-20 άτομα και την Ιταλία περίπου 25 άτομα, ενώ υπολογίζεται ότι στην Ελλάδα υπάρχουν 700 άτομα λύκου και 350 – 400 άτομα αρκούδας (στοιχεία για την Ελλάδα από τον Αρκτούρο). Δηλαδή στην «οπισθοδρομική» Ελλάδα βρίσκονται πολλαπλάσια ζώα απ΄ όλη την υπόλοιπη προοδευτική Ευρώπη.
  Με όλα τα ανωτέρω προκύπτει περίτρανα και πρέπει να αναγνωριστεί ο ρόλος της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης.
  ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ
  ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ. ΤΟΥ ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΧΑΛΑΣΤΡΑΣ
  Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
  ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΙΚΡΙΚΑΣ

• 13 Σεπτεμβρίου 2018, 21:21 | Δημήτρης Μ.

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η πρόταση «Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης» πρέπει να αφαιρεθεί.

  Γιατί;

  Η περιβαλλοντική διαχείριση γίνεται πάντα μετά από διάφορες μελέτες, παγκοσμίως αυτό.

  Στην Ελλάδα προσπαθείτε να δώσετε στον ρόλο της θήρας και τον ρόλο της περιβαλλοντικής διαχείρισης στους κυνηγούς, που αυτό δεν γίνεται πουθενά αλλού. Σε άλλες χώρες όταν τίθεται κάποιο ζήτημα οι κυνηγοί συμμετέχουν με τις δασικές υπηρεσίες ή τις κρατικές εταιρίες/φορείς/κλπ σε οποιοδήποτε πρόβλημα υπάρχει.

  Η περιβαλλοντική διαχείριση γίνεται σχεδόν παντού από τα δασαρχεία ή τους φορείς προστασίας περιβάλλοντος (δεν μιλάμε εδώ για ΜΚΟ, οπού σε πολύ λίγες χώρες υπάρχουν μερικές ΜΚΟ που αναλαμβάνουν αυτόν τον ρόλο).

  _______________________________________________

  Με ποια κριτήρια όμως προσπαθείτε να αναγνωρίσετε το ρόλο της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης;

  Με ποια τεκμηρίωση; (Μιας και δεν υπάρχει πουθενά σε όλο το νομοσχέδιο)

  Πως θα καταφέρετε να διασφαλίσετε την ορθή διαχείριση; (Ήδη είδαμε τι έγινε με το τρυγόνι, με το αγριογούρουνο, με την σταχτόχηνα, κλπ όπου δεν υπάρχουν τρόποι ορθής διαχείρισης, αλλά γίνεται μόνο ότι προταθεί από τις κυνηγετικές ομοσπονδίες)

  Και με ποιο δικαίωμα; (Σε όλο και περισσότερες χώρες προσπαθούν να βρουν περισσότερες αειφορικές κινήσεις για την περιβαλλοντική διαχείριση αποφεύγοντας την θήρα σε πολλές περιπτώσεις, κρατόντας την ως τελική λύση, και εσείς όχι μόνο δίνεται την περιβαλλοντική διαχείριση στους κυνηγούς, αλλά έτσι μειώνεται την δασική υπηρεσία)

  Επίσης με ποιους τρόπους θα εμποδίσετε τις κυνηγετικές ομοσπονδίες και τους κυνηγετικούς συλλόγους να αποφασίζουν μόνοι τους και να λαμβάνουν πρωτοβουλίες μόνο και μόνο με δικαιολογίες τύπου ότι έτσι είναι η σωστή περιβαλλοντική διαχείριση;

  _______________________________________________

  Πρέπει να σημειωθεί πως οποιαδήποτε περιβαλλοντική διαχείριση σε άλλες χώρες γίνεται μετά από διάφορες μελέτες, όπως:

  1. Παρακολούθηση και καταγραφή πληθυσμών (θηρευτικών ειδών και μη αφού μιλάμε για θήρα)
  2. Επιπτώσεις που θα έχει η οποιαδήποτε παρέμβαση του ανθρώπου σε κάποιο είδος (π.χ. μείωση πληθυσμού κάποιου είδους, ρίψη τροφής, απελευθερώσεις, κλπ)
  3. Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις σε άλλα είδη που σχετίζονται με το κυρίαρχο στόχο (είδος)?

  ΚΛΠ… Δεν πρόκειται να κάτσω να θέσω όλα όσα ορίζει το conservation wildlife και το new ecological ways for management of environment.

  _______________________________________________

  Παρ’ όλα αυτά, εδώ προκύπτει και το ερώτημα:

  Με ποια λογική όμως γίνονται δεκτές οι επιστημονικές μελέτες των κυνηγετικών ομοσπονδιών όταν οι εμπλεκόμενοι στην συγγραφή των μελετών είναι οι ίδιοι και κυνηγοί και πως μπορεί να διασφαλιστεί ότι δεν γράφουν ότι να ναι, μιας και έχουν έννομο συμφέρον?

  Αλλά επειδή εδώ δεν τίθεται συζήτηση για το κυνήγι γενικά, αλλά συγκεκριμένα για την φράση: «Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης»,

  η πρόταση μου είναι να αφαιρεθεί γιατί εκτός το ότι δεν υπάρχει καμία τεκμηρίωση και το πως εννοείται εδώ, τίθεται πολλαπλές φορές και το θέμα της ηθικότητας (Γιάννης κερνάει, Γίαννης πίνει).

• 13 Σεπτεμβρίου 2018, 21:06 | ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ ΣΥΛ.ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΘΗΡΑ ΑΝΕΚΑΘΕΝ ΔΙΑΔΡΑΜΑΤΙΖΕ ΠΡΩΤΕΥΟΝΤΑ ΡΟΛΟ ΣΤΗΝ ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ. Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΔΙΝΕΙ ΜΕΓΑΛΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΩΝ ΔΙΟΤΙ Η ΘΗΡΕΥΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΚΥΡΙΩΣ ΣΤΟΥΣ ΟΡΕΙΝΟΥΣ ΟΓΚΟΥΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ ΟΠΟΥ ΚΑΤΟΙΚΟΥΝ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΓΥΡΩ ΧΩΡΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΝΕΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΣΑ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΡΕΟΥΝ ΑΡΚΕΤΟΙ ΚΥΝΗΓΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΣΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΣΙΤΙΣΗΣ , ΚΑΤΑΛΥΜΑΤΑ ΔΙΑΝΥΚΤΕΡΕΥΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΚΑΘΕ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΚΥΝΗΓΟΥ ΣΥΝΙΣΤΑ ΚΑΥΣΙΜΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ, ΕΚΔΟΣΗ ΑΔΕΙΑ ΘΗΡΑΣ ,ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ(ΘΗΡΟΦΥΛΑΚΕΣ-ΕΙΔΙΚΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ-ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ) ΑΓΟΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΜΕ ΕΙΔΗ ΚΥΝΗΓΙΟΥ ΟΠΩΣ ΦΥΣΙΓΓΙΑ-ΡΟΥΧΙΣΜΟ, ΑΓΟΡΑ ΣΚΥΛΟΤΡΟΦΩΝ, ΑΓΟΡΑ ΕΜΒΟΛΙΩΝ ,ΖΩΗ ΣΤΑ ΧΕΡΣΑΙΑ ΣΥΝΟΡΑ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ ΔΙΔΟΝΤΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΣΑ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΒΑΡΚΑΡΗΔΕΣ ΟΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΟΥΣ ΘΕΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ ΤΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ ΜΑΣ.
  ΕΠΙΣΗΣ ΤΟΥΣ ΘΕΡΙΝΟΥΣ ΜΗΝΕΣ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΥΝΗΓΟΥ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ ΑΠΟΤΡΕΠΕΙ ΤΟΥΣ ΕΠΙΔΟΞΟΥΣ ΕΜΠΡΗΣΤΕΣ ΝΑ ΚΑΤΑΚΑΨΟΥΝ ΤΟ ΔΑΣΙΚΟ ΜΑΣ ΠΛΟΥΤΟ. ΤΕΛΟΣ Η ΡΑΓΔΑΙΑ ΑΥΞΗΣΗ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΤΗ ΤΟΥ ΑΓΡΙΟΧΟΙΡΟΥ ΕΧΕΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΣΤΙΣ ΓΕΩΡΓΙΚΕΣ ΚΑΛΙΕΡΓΕΙΕΣ ( ΡΕΒΥΘΙΑ-ΣΙΤΗΡΑ-ΚΑΛΑΜΠΟΚΙΑ) ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΗΜΙΑ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ, ΑΛΛΑ ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΣΕ ΟΧΗΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΠΟΥ ΔΙΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥΣ ΟΔΟΥΣ , ΦΘΑΝΟΝΤΑΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΕ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ (ΤΡΟΧΑΙΟ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟ ΣΤΗΝ ΑΡΚΙΤΣΑ-ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΕΤΟΣ 2018. ΕΔΩ Ο ΚΥΝΗΓΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΘΗΡΕΥΤΙΚΗ ΤΟΥ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ.

• 13 Σεπτεμβρίου 2018, 21:59 | Δημήτρης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Το κυνήγι εκτός από παράδοση και κουλτούρα ,είναι και τρόπος ζωής. Ο κυνηγός εκτός από το αγαπημένο του χόμπι συνεισφέρει στην διατήρηση της ομοιόστασης του φυσικού περιβάλλοντος. Πολλές φορές διάφοροι κυνηγετικοί σύλλογοι σε δυσμενείς καιρικές συνθήκες εξασφάλισαν τροφοί και νερό στα απροστάτευτα ζώα. Με την διακοπή του κυνηγιού το μόνο που μπορεί να συμβεί είναι η παράνομη και ανεξέλεγκτη θήρευση. Εκτός αυτού η συνεισφορά των εσόδων από τους κυνηγετικούς συλλόγους είναι τεράστια και ωφέλιμη προς τα δημόσια ταμεία.

• 13 Σεπτεμβρίου 2018, 18:59 | ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΝΑΟΥΣΑΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ο Κυνηγετικός Σύλλογος Νάουσας , εκπροσωπώντας 380 μέλη του , έλληνες πολίτες κυνηγούς, θεωρεί πως η φράση που αναγνωρίζει την άσκηση της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης είναι ορθή και επιστημονικά εφαρμοσμένη και ορθά ενσωματώθηκε στις αρχές της Εθνικής Στρατηγικής για τα δάση.

• 13 Σεπτεμβρίου 2018, 17:49 | Γαβριηλ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η Θήρα στην Ελλάδα δεν είναι ούτε χόμπι ούτε και σπορ, αποτελεί μια πανάρχαια δραστηριότητα λόγω της γεωμορφολογίας της περιοχής την οποία κληρονομήσαμε και πρέπει σωστά να διαχειηστουμε και να μεταδώσουμε στις επόμενες γενιές.
  Ανεβλαβής Γαβριηλ
  Μέλος Κ.Σ. Ναξου.

• 13 Σεπτεμβρίου 2018, 17:57 | Κυνηγετικος Συλλογος Αμπελοκηπων

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η αναγνώριση της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης αποτελεί την πρώτη μετά από δεκαετίες σοβαρή προσέγγιση της συγκεκριμένης δραστηριότητας αλλά και της περιβαλλοντικής διαχείρισης σε θεσμικό επίπεδο.
  Η διατήρηση της συγκεκριμένης φράσης, η οποία αποτελεί διεθνώς εφαρμοσμένη πραγματικότητα, θα δείξει πως υπερισχύει η επιστήμη και η τεκμηρίωση, έναντι του δογματισμού, της εμπάθειας και της ασχετοσύνης που απλόχερα αποδεικνύουν όλοι όσοι εναντιώνονται στην παραπάνω φράση, στη συγκεκριμένη διαβούλευση.
  Ευχόμαστε το Υπουργείο να μη λυγίσει στις πιέσεις του οικολογικού και φιλοζωικού λόμπι και να διατηρήσει τις παραπάνω επιστημονικά κατοχυρωμένες αρχές, γεγονός το οποίο θα αποτελέσει ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη και τομή στη διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας.

  Για τον Κυνηγετικό Σύλλογο Αμπελοκήπων, ο οποίος εκπροσωπεί περι τους 1400 κυνηγούς,

  Ο Πρόεδρος,
  Απόστολος Γιαπουτζής

• 13 Σεπτεμβρίου 2018, 15:33 | Αραμπατζής Γεώργιος, Αντιπρόεδρος Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Στ. Ελλάδος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  ΜΗΠΩΣ ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΙΑ ΤΥΧΗ ΓΙΑ ΤΑ ΕΙΔΗ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΠΕΙΛΟΥΝΤΑΙ;;;

  Οι μελέτες και οι επιστημονικές εργασίες που έχουν γίνει τελευταία στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, τόσο πάνω στα μεταναστευτικά είδη, όσο και στα επιδημητικά, όλες ενισχύουν τη δήλωση που έχει γίνει πριν το 2000 από το I.U.C.N. «η χρήση των άγριων βιολογικών πόρων, υπό τον όρο να είναι αειφόρος, είναι ένα σπουδαίο εργαλείο στην υπηρεσία διατήρησης της φύσης, διότι τα κοινωνικά και οικονομικά αβαντάζ που απορρέουν, ωθούν τους χρήστες στο να διατηρήσουν αυτούς τους πόρους».
  Βασιζόμενοι πάνω σε αυτές τις πολυπληθείς μελέτες που έγιναν σε διάφορα είδη οικοσυστημάτων, σε ορεινά, σε ανοικτούς χώρους, σε δασωμένους χώρους, αλπικούς, παραθαλάσσιους κ.λ.π., όλες οι μελέτες οδηγούν μετά βεβαιότητος ότι:

  1.Το κυνήγι δεν αποτελεί υποχρεωτικά μία απειλή για τα θηρεύσιμα είδη
  2.Το κυνήγι μπορεί να συμβάλει στην καλή διατήρηση της κατάστασης των θηρεύσιμων ειδών
  3.Η προστασία ενός είδους δεν εμποδίζει την παρακμή του
  4.Το κυνήγι μπορεί να προκαλέσει ένα θετικό αντίκτυπο πάνω στα μη θηρεύσιμα είδη και επάνω σε άλλους τομείς της βιοποικιλότητας.

  Όλα αυτά δείχνουν ότι το κυνήγι είναι θετικό για τα είδη που αφορούν αυτή τη δραστηριότητα, τα θηρεύσιμα, αλλά είναι θετικό και για τα μη θηρεύσιμα είδη, που ζουν σε αυτούς τους χώρους που γίνεται κυνήγι.

  Πράγματι, οι κυνηγοί εδώ και πολλά χρόνια έχουν αναπτύξει εργαλεία διαχείρισης πολύ δουλεμένα. Σχεδιασμός στοχευμένων διαχειριστικών μελετών, καταμετρήσεις ειδών, βελτίωση βιοτόπων, όρια κάρπωσης, προστασία με θηροφύλακες, κ.λ.π., όλα αυτά έχοντας πάντα σαν βασική αρχή την «Αειφόρο χρήση των φυσικών πόρων». Έρχεται όμως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και βάζει στην άκρη τα επικίνδυνα μιας «φιξ διατήρησης», “conservation fixiste” η οποία ΔΕΝ έδωσε τα αναμενόμενα αποτελέσματα και στηρίζει πλέον μία νέα αντίληψη για την προστασία της φύσης. «Εντούτοις, το να επιτραπεί το κυνήγι ενός είδους, μπορεί να αποτελέσει μία πολύ δυνατή προτροπή διαχείρισης των οικοτόπων και να έχει επιρροή πάνω στους αρνητικούς παράγοντες που προκαλούν παρακμή του πληθυσμού, συμβάλλοντας έτσι στο στόχο του να αποκαταστήσει τον πληθυσμό σε κατάσταση ευνοϊκής διατήρησης». Ε.Ε. Οδηγός Εφαρμογής της 79/409/ΕΟΚ σελ. 29

  Άρα η θήρα αδιαμφισβήτητα αποτελεί διαχειριστικό εργαλείο για τη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος. Όποιος θέλει να αγνοήσει ή αντιτίθεται στην ανωτέρω επιστημονική θέση, αντιτίθεται ουσιαστικά στην προστασία του περιβάλλοντος για ιδιοτελείς σκοπούς υποδαυλίζοντας το δημόσιο συμφέρον.

• 13 Σεπτεμβρίου 2018, 15:25 | Κ Σ Αμυνταίου

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ο Κυνηγετικός Σύλλογος Αμυνταίου , εκπροσωπώντας 300 και πλέον μέλη του , έλληνες πολίτες κυνηγούς, θεωρεί πως η φράση που αναγνωρίζει την άσκηση της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης είναι ορθή και επιστημονικά εφαρμοσμένη και ορθά ενσωματώθηκε στις αρχές της Εθνικής Στρατηγικής για τα δάση.

• 13 Σεπτεμβρίου 2018, 14:23 | ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ο Κυνηγετικός Σύλλογος Μυτιλήνης εκπροσωπεί 1000 Έλληνες Κυνηγούς πολίτες . Σας γνωρίζουμε ότι με έργα βελτίωσης ενδιαιτημάτων συμβάλουμε ενεργά στη διατήρηση της βιοποικιλότητας . Η θήρα δεν είναι μια απλή δραστηριότητα αναψυχής αλλά περιλαμβάνει περιβαλλοντικές , οικονομικές και κοινωνικές δραστηριότητες . Τέλος ως δραστηριότητα διέπεται από αυστηρή νομοθεσία , επιστημονικό σχεδιασμό και κρατικό έλεγχο . Η φράση «η αναγνώριση του ρόλου της θήρας , ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης» , πρέπει να παραμείνει . Επιπρόσθετα , θα θέλαμε να σας επισημάνουμε την ιδιαίτερη προστασία που θα πρέπει να έχουν τα δασικά οικοσυστήματα των νησιών όπως και της Λέσβου , από το πρόβλημα της υπερβόσκησης , μιας και είθισται στα νησιά να υπάρχει μεγάλος πληθυσμός κατσικιών και προβάτων με καταστρεπτικά αποτελέσματα στη χαμηλή βλάστηση και γενικότερα στην αναγέννηση των Δασών .

• 13 Σεπτεμβρίου 2018, 14:55 | 1ος Κυνηγετικός Σύλλογος Καστοριάς

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  O 1ος Κυνηγετικός Σύλλογος Καστοριάς εκπροσωπώντας 850 περίπου μέλη, έλληνες πολίτες κυνηγούς, θεωρεί πως η φράση που αναγνωρίζει την άσκηση της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης είναι ορθή και επιστημονικά εφαρμοσμένη και ορθά ενσωματώθηκε στις αρχές της Εθνικής Στρατηγικής για τα δάση.

• 13 Σεπτεμβρίου 2018, 13:34 | ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΞΙΟΥΠΟΛΗΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ο κυνηγετικός Σύλλογος Αξιούπολης εκπροσωπεί 250 μέλη, Έλληνες πολίτες κυνηγούς,

  Για την επιτυχία του Σχεδίου Στρατηγικής Ανάπτυξης της Δασοπονίας, θεωρούμε αδιανόητο να αφαιρεθεί η συγκεκριμένη φράση,

  Θεωρούμε πως η φράση «Η θήρα αποτελεί εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης» Είναι απολύτως ορθή και πρέπει να ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ.

• 13 Σεπτεμβρίου 2018, 13:36 | Ισαακ Ιωαννης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η θήρα αποτελεί μια πανάρχαια ανθρώπινη δραστηριότητα , αποτελεί στοιχείο της παράδοσης μας και είναι στενά συνδεδεμένη με τη διαχείριση της άγριας ζωής (πανίδας και χλωρίδας).
  Σε πολλές περιπτώσεις σε παγκόσμιο επίπεδο οι κυνηγοί έχουν χρησιμοποιηθεί τόσο για έρευνα όσο και για διαχείριση πληθυσμών ειδών. Σε όλες τις χώρες με ολοκληρωμένη περιβαλλοντική στρατηγική αυτό είναι αυτονόητο.
  Η φράση «Η αναγνώριση του ρόλου της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης» πρέπει να παραμείνει.

• 13 Σεπτεμβρίου 2018, 13:40 | ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΟΡΔΑΙΑΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ο Κυνηγετικός Σύλλογος Εορδαίας «Ο ΑΧΙΛΛΕΥΣ» εκπροσωπώντας 627 μέλη, Έλληνες πολίτες κυνηγούς, θεωρεί πως η φράση που αναγνωρίζει την άσκηση της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης είναι ορθή και επιστημονικά εφαρμοσμένη και ορθά ενσωματώθηκε στις αρχές της Εθνικής Στρατηγικής για τα δάση.

• 13 Σεπτεμβρίου 2018, 13:46 | Κων/νος Ντοβας

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ο Κυνηγετικός Σύλλογος Μελίκης , εκπροσωπώντας 250 μέλη του , έλληνες πολίτες κυνηγούς, θεωρεί πως η φράση που αναγνωρίζει την άσκηση της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης είναι ορθή και επιστημονικά εφαρμοσμένη και ορθά ενσωματώθηκε στις αρχές της Εθνικής Στρατηγικής για τα δάση.

• 13 Σεπτεμβρίου 2018, 13:22 | ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΧΙΟΥ «ΑΡΤΕΜΙΣ¨

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ο Κυνηγετικός Σύλλογος Χίου «Η Άρτεμης», εκπροσωπεί 1987 κυνηγούς, Έλληνες πολίτες

  Η θήρα αποτελεί εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης και για αυτό το λόγο θα πρέπει η φράση του άρθρου να παραμείνει, άλλωστε η θηραματοπονία είναι κομμάτι της Δασοπονίας κι έτσι ένα σχέδιο (μια Εθνική Στρατηγική) για τα Δάση και τη Μεσογειακή ΔΑΣΟΠΟΝΙΑ δίχως τη θηραματοπονία δεν θα είναι ολοκληρωμένο.

  Το κυνήγι είναι εργαλείο διαχείρισης της άγριας πανίδας και επιπλέον μέσω των οργανωμένων δράσεων των κυνηγετικών οργανώσεων, με επιστημονικό σχεδιασμό και κρατική επίβλεψη, (όπως σπορές, καλλιέργεια πηγών, τοποθέτηση δεξαμενών –ποτιστριών, κ.α.) είναι αυτό που σε πολλές περιπτώσεις διατηρεί την βιοποικιλότητα σε πολλές περιοχές.

  Η φράση πρέπει να παραμείνει.

• 13 Σεπτεμβρίου 2018, 13:18 | 1ΟΣ ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ο Κυνηγετικός Σύλλογος Φλώρινας εκπροσωπώντας από 1000 μέλη, Έλληνες πολίτες κυνηγούς, θεωρεί πως η φράση που αναγνωρίζει την άσκηση της θήρας ως εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης είναι ορθή και επιστημονικά εφαρμοσμένη και ορθά ενσωματώθηκε στις αρχές της Εθνικής Στρατηγικής για τα δάση.

• 13 Σεπτεμβρίου 2018, 13:47 | ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΥΜΕΝΙΣΣΑΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ο κυνηγετικός σύλλογος Γουμένισσας εκπροσωπώντας 400 μέλη, Έλληνες πολίτες κυνηγούς,

  To κυνήγι είναι το σημαντικότερο εργαλείο για τη διαχείριση της άγριας πανίδας και έτσι αντιμετωπίζεται στις περισσότερες χώρες που σέβονται το περιβάλλον.

  Θεωρούμε πως η φράση «Η θήρα αποτελεί εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης» Είναι απολύτως ορθή και πρέπει να ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ.

• 13 Σεπτεμβρίου 2018, 12:39 | ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΡΟΔΟΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΧΩΡΩΝ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ο κυνηγετικός σύλλογος Ροδόπολη εκπροσωπώντας 600 μέλη, Έλληνες πολίτες κυνηγούς,

  Η αειφορική κυνηγετική δραστηριότητα εξασφαλίζει τη βιοποικιλότητα για τις ανάγκες και τις επιδιώξεις των παρόντων και των επόμενων γενεών. Ακόμη, η διατήρηση της κυνηγετικής δραστηριότητας αποτελεί μία αποδεκτή κοινωνική, οικονομική και πολιτισμική δραστηριότητα. Όταν η κυνηγετική δραστηριότητα εφαρμόζεται αειφορικά, συνεισφέρει θετικά στη διατήρηση των πληθυσμών των άγριων ζώων, των ενδιαιτημάτων τους και αποτελεί όφελος και για τις ανθρώπινες κοινωνίες

  θεωρούμε πως η φράση «Η θήρα αποτελεί εργαλείο περιβαλλοντικής διαχείρισης» Είναι απολύτως ορθή και πρέπει να ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ.