Άρθρο 1
Σκοπός
Σκοπός του παρόντος νόμου είναι η επίλυση σοβαρών και επειγόντων ζητημάτων που αφορούν εν συνόλω την προστασία του φυσικού και αστικού περιβάλλοντος, καθώς και την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης.
Άρθρο 2
Αντικείμενο
Αντικείμενο του παρόντος νόμου είναι:
α) η απλοποίηση της περιβαλλοντικής αδειοδότησης και των περιβαλλοντικών ελέγχων,
β) ο εξορθολογισμός των επιτρεπόμενων χρήσεων γης,
γ) η ρύθμιση της οργάνωσης και διαχείρισης πόρων του Οργανισμού Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής και του Πράσινου Ταμείου,
δ) η ρύθμιση ζητημάτων που αφορούν στην προστασία των δασών,
ε) η επικαιροποίηση σημείων της πολεοδομικής νομοθεσίας,
στ) η συνολική ρύθμιση των προϋποθέσεων ανάπτυξης των υπεράκτιων αιολικών πάρκων και
ζ) η αντιμετώπιση ζητημάτων που αφορούν στη διαχείριση της ενεργειακής κρίσης και την κυκλική οικονομία.
Η ομάδα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και αειφόρου ανάπτυξης Kookoonari διαφωνούμε με τις διατάξεις περί περιβαλλοντικής αδειοδότησης και χρήσεων γης του παρόντος νομοσχεδίου καθώς τις θεωρούμε άκρως προβληματικές. Η χρήση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας θα πρέπει να γίνεται με σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον και την τοπική κοινωνία, διαφορετικά κάθε άλλο παρά αειφόρος επιλογή είναι.
Με τις επιπτώσεις της κλιματική αλλαγής να οξύνονται οι περιοχές NATURA, καθώς και το ευρύτερο φυσικό περιβάλλον, χρειάζονται επιπλέον υποστήριξη και προστασία, έναντι της υποβάθμισης και εκμετάλλευσης που προωθούν οι παρούσες διατάξεις.
Επιπλέον, ο χρόνος που δίνεται για δημόσιο διάλογο και μάλιστα μέσα στην περίοδο του καλοκαιριού δείχνει ότι το Υπουργείο κάθε άλλο παρά ανοιχτό είναι σε οποιοδήποτε διάλογο. Για μία ακόμα φορά η κυβέρνηση επιχειρεί να θυσιάσει την φυσική κληρονομιά της χώρας μας στο βωμό της κερδοσκοπίας.
Το παρόν σχέδιο νόμου βρίσκεται σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από αυτή της προστασίας της φύσης και των οικοσυστημάτων.
Μέλημα δικό μας απέναντι στην κλιματική κρίση θα πρέπει να είναι:
1) Υποχρεωτικός εφοδιασμός ΚΑΘΕ νοικοκυριού και βιομηχανίας με ηλιακούς θερμοσίφωνες. Βρισκόμαστε σε μία χώρα που το ζεστό νερό χρήσης (ΖΝΧ) μπορεί να παράγεται αποκλειστικά από τον ήλιο κατά το 80% του έτους. Φορολογικά κίνητρα (μηδενικό ΦΠΑ για δύο έτη) για αγορά ηλιακών θερμοσιφώνων, επιβολή ειδικού τέλους σε κάθε βιομηχανία που καταναλώνει ηλεκτρισμό για να ζεσταίνει νερό.
2) Ούτε μία νέα θέση ανεμογεννήτριας. Πλήρης αξιοποίηση των εγκατεστημένων ανεμογεννητριών. Κάθε μία που χαλάει να αντικαθίσταται από μία αντίστοιχης ισχύος. Καμία άλλη καταστροφή βουνού.
3) Αξιοποίηση αντλησιοταμίευσης σε κάθε παραθαλάσσια περιοχή.
4) Δημιουργία ειδικού ταμείου στην Ελληνική Αναπτυξιακή Τράπεζα για την χρηματοδότηση ΕΚΟΙΝ για την παραγωγή ρεύματος από αστικά Φωτοβολταϊκά σε κάθε κοινότητα, σε κάθε πολυκατοικία, σε κάθε γειτονιά.
Να μην επιτραπεί ΚΑΜΙΑ παρέμβαση στις περιοχές απόλυτης προστασίας. Είναι ο πλούτος της χώρας μας και η κληρονομιά των επόμενων γενεών.
Με εκτίμηση,
Πέτρος Φρέρης
Ηλεκτρονικός Μηχανικός ΤΕ
Το νομοσχέδιο πρέπει να αποσυρθεί. Η διαβούλευση για ένα τόσο σοβαρό θέμα είναι εντελώς προσχηματική, μέσα στο κατακαλόκαιρο. Δεν έχει προηγηθεί κανένας σοβαρός εθνικός ενεργειακός σχεδιασμός. Η βιασύνη δεν έχει καμία σχέση με τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας και την προστασία του περιβάλλοντος, αλλά με τις πιέσεις των μεγάλων συμφερόντων που λυμαίνονται τον χώρο της ενέργειας να ορμήσουν και στον τομέα των θαλάσσιων αιολικών πάρκων. Αυτό φαίνεται από το ότι το νσχ επιτρέπει δραστηριότητες με σημαντικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα σε περιοχές natura και περιοχές απολύτου προστασίας. Η υποταγή στα συμφέροντα των ενεργειακών λόμπι επισφραγίζεται από το ότι τις μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων γι αυτά τα έργα θα τις χρηματοδοτούν οι ίδιες οι εταιρείες, άρα είναι δεδομένο ότι θα είναι υποταγμένες όχι σε αυτό που είναι αναγκαίο για το περιβάλλον, αλλά σε αυτό που είναι πιο κερδοφόρο για τον επενδυτή. Επίσης η ειρωνεία είναι το ότι η Ελληνική Εταιρεία Διαχείρισης Εξόρυξης Υδρογονανθράκων ορίζεται ως φορέας υπεύθυνος για τα υπεράκτια αιολικά πάρκα. Άρα όχι μόνον δεν πρόκειται για μια στρατηγική σταδιακής απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα, αλλά για την απόλυτη συνύφανση των συμφερόντων των εταιρειών στις οποίες παραχωρήθηκαν τα θαλάσσια οικόπεδα με οποιαδήποτε υπεράκτια αιολική εγκατάσταση.
Ο σκοπός αυτού του νόμου, όπως δηλώνεται σε αυτό το άρθρο, είναι ‘η επίλυση σοβαρών και επειγόντων ζητημάτων που αφορούν εν συνόλω την προστασία του φυσικού και αστικού περιβάλλοντος, καθώς και την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης’. Αυτό που επιχειρεί το παρόν νομοσχέδιο δεν έχει καμιά σχέση με την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Οι προβλέψεις του θα έχουν καταστροφικές συνέπειες για την Ελληνική φύση, πολύ δύσκολα αναστρέψιμες, ενώ φέρνουν τη χώρα σε πλήρη αντίθεση με την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία. Το τελευταίο θα όφειλαν να το γνωρίζουν οι συντάκτες του και να το λάμβαναν υπόψη τους ακόμη κι αν οι ίδιοι αδιαφορούν πλήρως για την ποιότητα του περιβάλλοντος που θα αφήσουν στη χώρα.
Το νομοσχέδιο πρέπει να αποσυρθεί τώρα.
Με το προκάλυμμα της ένταξης στη διαβούλευση, εν μέσω θέρους, για τόσο μικρό χρονικό διάστημα, ενός νομοσχεδίου τέτοιας έκτασης και τη βαρύτητα, αλλά και την καταστροφική συνέπεια για το μέλλον της χώρας μας, το δικό μας, των παιδιών μας, ουσιαστικά αποσκοπεί η κυβέρνηση να μην αντιδράσει σχεδόν κανείς και να έχει την άφεση αμαρτιών που επιθυμεί και τη δικαιολογία της μη συμμετοχής και αντίδρασης, ώστε να προχωρήσει σ αυτό που ουσιαστικά επιθυμεί: καταστροφή των πάντων και απαξίωση όλων!
Διαφωνώ λοιπόν,κάθετα με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Ο χρόνος της διαβούλευσης, για ένα τόσο σημαντικό νομοσχέδιο, δεν είναι σε καμία περίπτωση επαρκής. Ζητώ σε όλα τα νομοσχέδια να προβλέπεται αρκετός χρόνος για τον δημόσιο διάλογο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικό και δίκαιο τρόπο οι μείζονες περιβαλλοντικές προκλήσεις του καιρού μας.
Το παρόν νομοσχέδιο, όχι απλά δε συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης που θα έπρεπε να είναι το πρωταρχικό μέλημα ειδικά μετά την ανικανότητα της χώρας για προστασία σε κάθε «απρόβλεπτο» καιρικό φαινόμενο, αλλά έχει καταστροφική επίδραση ακόμα και στις προστατευόμενες περιοχές αποτελώντας ένα τεράστιο βήμα πίσω και ένα φοβερό ρίσκο, ενώ θα έπρεπε αντιθέτως να εφαρμόζονται συστήματα ελέγχου.
Πρόδηλη αντίθεση με τον δηλωμένο στόχο του για την προστασία του περιβάλλοντος παρουσιάζει το αναφερόμενο νομοσχέδιο, που έθεσε υπό δημόσια διαβούλευση το ΥΠΕΝ, το οποίο ακυρώνει και πάλι κάθε έννοια χωροταξικού σχεδιασμού, συντελώντας κατά προτεραιότητα στην ουσιαστική υποβάθμιση του θεσμικού πλαισίου διατήρησης της βιοποικιλότητας και προστασίας του περιβάλλοντος.
Είναι εντυπωσιακό το ότι αυτό το νομοσχέδιο προτείνεται σήμερα που όσο ποτέ άλλοτε, η κλιματική, περιβαλλοντική, υγειονομική και επισιτιστική κρίση απαιτούν αυστηρά μέτρα προστασίας της φύσης σύμφωνα με διεθνείς οργανισμούς και ευρωπαϊκές ενωσιακές επιταγές. Είναι, επίσης, εντυπωσιακό ότι σε συνέχεια των “μεταρρυθμίσεων’” των τελευταίων ετών, το νομοσχέδιο επιδεινώνει ακόμη περισσότερο την απαξίωση του Δημοσίου και του ρόλου που διαδραματίζει η πολιτεία στην αναπτυξιακή διαδικασία.
Πιο συγκεκριμένα,
– Η ‘απελευθέρωση’ των χρήσεων γης που προβλέπεται να εφαρμοστεί στις προστατευόμενες περιοχές του δικτύου Natura 2000,σε συνδυασμό με την κατάργηση των, προβλεπόμενων από το ισχύον θεσμικό καθεστώς, περιορισμών στην κλίμακα/ ένταση της τουριστικής ανάπτυξης οδηγεί νομοτελειακά στη συνολική υποβάθμιση τους ως περιοχές φυσικού αποθέματος, διατήρησης της βιοποικιλότητας και ως πολιτιστικά τοπία. Ταυτόχρονα, φοβούμαστε ότι η πολιτική αυτή επιλογή θα επηρεάσει αρνητικά και τις επιλογές/ περιεχόμενο των πολεοδομικών -χωροταξικών σχεδίων στον βαθμό που σηματοδοτεί την ταύτιση της έννοιας της βιώσιμης ανάπτυξης με την οικονομική ανάπτυξη και τις επιλογές της αγοράς.
– Η συνεχιζόμενη απαξίωση της ήδη προσχηματικής, προβληματικής διαδικασίας περιβαλλοντικής αδειοδότησης ενισχύεται σε αυτό το νομοσχέδιο με τη δυνατότητα παραχώρησης της σχετικής αρμοδιότητας από το Δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος θα μπορεί να επιλέγει και χρηματοδοτεί τους αξιολογητές των έργων και δραστηριοτήτων, που υλοποιεί.
– Η απαξίωση του Δημοσίου αλλά και η ουσιαστική ακύρωση του ρόλου που καλείται να διαδραματίσει η πολιτεία στην καθοδήγηση και έλεγχο της ανάπτυξης και οργάνωσης του χερσαίου και θαλάσσιου χώρου, επιχειρείται και από αυτό το νομοσχέδιο με τις σχετικές διατάξεις για τον σχεδιασμό των υπεράκτιων αιολικών πάρκων (ΥΑΠ). Σύμφωνα με το σχετικό άρθρο, στο σύστημα χωρικού σχεδιασμού εισάγεται, ουσιαστικά, ένα νέο σχέδιο-πλαίσιο, το ‘Εθνικό Πρόγραμμα Ανάπτυξης ΥΑΠ’, το οποίο εκπονείται, με πλημμελή κριτήρια, από την ανώνυμη εταιρεία ««Ελληνική Διαχειριστική Εταιρεία Υδρογονανθράκων και Ενεργειακών Πόρων Α.Ε.», ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η αναθεώρηση του Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.
– Τέλος, το νομοσχέδιο βρίθει γενικά προβληματικών διατάξεων όπως στα άρθρα αναφορικά με το Πράσινο Ταμείο, τις Χωροταξικές και Πολεοδομικές διατάξεις, τα δάση.
Βάσει των παραπάνω και με πρωταρχικό στόχο την επίσπευση της ολοκλήρωσης του, έστω και προβληματικού, έργου των ΕΠΜ με την έγκαιρη θεσμοθέτηση των ΠΔ προστασίας των περιοχών Natura 2000 καθώς και τη θωράκιση του χωρικού σχεδιασμού, ο ΣΕΠΟΧ καλεί το ΥΠΕΝ να αποσύρει το εν λόγω νομοσχέδιο.
Κατ’ ελάχιστον, καλεί για:
• Την απόσυρση του κεφαλαίου του νομοσχεδίου που αφορά στις χρήσεις γης στις προστατευόμενες περιοχές (κεφ. Γ’).
• Την απόσυρση του κεφαλαίου του νομοσχεδίου που αφορά στην περιβαλλοντική αδειοδότηση (κεφ. Β’).
• Την υπαγωγή του σχεδιασμού των υπεράκτιων αιολικών πάρκων στο υπό εκπόνηση Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για τις ΑΠΕ.
Πάρτε πίσω το νομοσχέδιο
που καταργεί τον περιβαλλοντικό και χωροταξικό σχεδιασμό!
Όταν γράφαμε πριν λίγες μέρες ότι το νομοσχέδιο «Εκσυγχρονισμός της Αδειοδοτικής Διαδικασίας Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας – Β’ Φάση…» είναι ψευδεπίγραφο ως προς την προστασία του περιβάλλοντος, δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι τα χειρότερα ήταν μπροστά μας.
Το νεώτερο νομοσχέδιο, δεν απλοποιεί αλλά κατεδαφίζει ότι έχει απομείνει από την προστασία του περιβάλλοντος και μαζί και την συνταγματική επιταγή του άρθρου 24.
Το νομοσχέδιο δεν απαντά στους επίκαιρους προβληματισμούς για τις πολλαπλές κρίσεις, δεν είναι συμβατό με την σε εξέλιξη, ευρωπαϊκή πολιτική, –όπως έχει κατά κόρον γραφτεί – και καταργεί την Εθνική Στρατηγική για τη Βιοποικιλότητα που υιοθετήθηκε το 2014 μετά από 15ετή διαβούλευση (!), με χρονικό ορίζοντα το 2029.
– Απαλλάσσει άμεσα ή έμμεσα από περιβαλλοντική αδειοδότηση, μια σειρά από υποδομές δημόσιου ενδιαφέροντος, πέρα από τα έργα που εξυπηρετούν αμιγώς την εθνική άμυνα, και διευκολύνει τις υπηρεσίες στην έκδοση αποφάσεων τροποποίησης ΑΕΠΟ -χωρίς ή με πρόσθετους περιβαλλοντικούς όρους- χωρίς δημόσια διαβούλευση, με την επίκληση ότι δεν υπάρχει «ουσιώδης μεταβολή των περιβαλλοντικών επιπτώσεων».
– Μετατρέπει την περιβαλλοντική αδειοδότηση σε συναλλαγή μεταξύ των κυρίων των έργων και ιδιωτών αξιολογητών, με τους αξιολογητές των ΜΠΕ να αμείβονται απευθείας για τις μελέτες που ελέγχουν από τις εταιρείες που τις υποβάλλουν στις υπηρεσίες για έγκριση, αντί να διασφαλίσει την ανεξαρτησία της αξιολόγησης.
– Επιβαρύνει όλες τις ζώνες προστασίας των περιοχών Natura 2000 με πρόσθετες χρήσεις από αυτές του νόμου Χατζηδάκη, κυρίως σε έργα ενεργειακά και τουριστικά, επαναφέροντας ακόμα και τις εξορύξεις , διάταξη που είχε αποσυρθεί το 2020.
– Προσφέρει απλόχερα γη απαλλαγμένη από την εκτός σχεδίου δόμηση, στους κάθε λογής επενδυτές, με σκοπό την προστασία της οικονομικής μεγέθυνσης, θυσιάζοντας το περιβάλλον και την κοινωνία.
– Προτείνει την αποσπασματική «χωροθέτηση» θαλάσσιων αιολικών σταθμών, στο πρότυπο των ΕΣΧΑΔΑ, και την αδειοδότησή τους από την Ελληνική Διαχειριστική Εταιρία Υδρογονανθράκων.
– Οδηγεί τα γραφεία μελετών που έχουν αναλάβει τη σύνταξη των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών των περιοχών Natura, αλλά και την αναθεώρηση του Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου για τις ΑΠΕ και τον Τουρισμό , να συμπεριλάβουν στις μελέτες τους πρόσθετες χρήσεις γης, καθιστώντας παρωδία την εκπόνηση των μελετών αυτών και σηματοδοτώντας την κατάργηση του περιβαλλοντικού και χωροταξικού σχεδιασμού!
Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο!
Να εκδοθεί Υπουργική Απόφαση αναστολής της περιβαλλοντικής αδειοδότησης έργων, μέχρι την έκδοση των Προεδρικών Διαταγμάτων προστασίας των κατ’ ευφημισμόν προστατευόμενων περιοχών και μέχρι να ολοκληρωθεί η αναθεώρηση των Ειδικών Χωροταξικών Πλαισίων για τις ΑΠΕ και τον Τουρισμό!
Διαφωνώ με τις διατάξεις περί περιβαλλοντικής αδειοδότησης και χρήσεων γης του παρόντος νομοσχεδίου και προτείνω την πλήρη αναθεώρησή τους. Η πολύ σύντομη προθεσμία διαβούλευσης για ένα τόσο σημαντικό νομοσχέδιο δημιουργεί τόσο σε εμένα όσα και σε άλλους συμπολίτες μου στρεβλώσεις σχετικά με το ποιες είναι οι προθέσεις του αρμόδιου για το Περιβάλλον Υπουργείου (ΥΠΕΝ) για το φυσικό κεφάλαιο της Ελλάδας, τις προστατευόμενες περιοχές της χώρας και πολύ περισσότερο τους πυρήνες τους.
ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ. ΖΗΤΩ ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ.
Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο ως έχει. Όχι απλά δεν συμβάλει στην προστασία της φύσης, αλλά μάλλον θα έχει αρνητική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Διαφωνώ κάθετα. Το νομοσχέδιο είναι καταστροφικό και ζητώ την απόσυρσή του.
Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο
για την «απλοποίηση» της περιβαλλοντικής αδειοδότησης
και τη θέσπιση πλαισίου για την ανάπτυξη των Υπεράκτιων Αιολικών Πάρκων
Αξιοποιώντας για άλλη μια φορά, την τακτική που εφαρμόζεται πολλά χρόνια τώρα, όλα τα σοβαρά θέματα να ψηφίζονται από τη Βουλή το κατακαλόκαιρο με συνοπτικές διαδικασίας, το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας έθεσε σε προσχηματική διαβούλευση για μόλις μια εβδομάδα, σχέδιο νόμου που περιλαμβάνει διατάξεις για το «πλαίσιο ανάπτυξης υπεράκτιων αιολικών πάρκων», μαζί με «απλουστεύσεις» της περιβαλλοντικής διαδικασίας, ανάμεσα στις οποίες κορυφαίο ζήτημα είναι αυτό που αφορά στις «χρήσεις γης στις προστατευόμενες περιοχές».
Για το πλαίσιο ανάπτυξης υπεράκτιων αιολικών πάρκων, προφανώς δε συντρέχουν λόγοι κατεπείγουσας διαδικασίας. Τίθεται σε διαβούλευση ενάμιση χρόνο μετά από τη «διαβούλευση», που είχε γίνει με πρωτοβουλία της ΕΛΕΤΑΕΝ, εγκαινιάζοντας τότε, μια εποχή όπου επίσημα πλέον οι ίδιες οι εταιρείες ασκούν εθνικό ενεργειακό σχεδιασμό, κριτικάροντας μάλιστα το δημόσιο για τις ανεπάρκειές του, όπως είχαμε σχολιάσει σε δελτίο τύπου μας με θέμα «Θαλάσσια αιολικά: ένα νέο πεδίο εμπορευματοποίησης της ενέργειας και της θάλασσας», πριν από ένα χρόνο.
Η καθυστέρηση δεν οφείλεται σε προσπάθεια σύνταξης και έγκρισης Θαλάσσιου Χωροταξικού Πλαισίου, που η χώρα όφειλε να υλοποιήσει μέχρι το Μάρτιο του 2021, σύμφωνα με την Οδηγία 2014/89/ΕΕ «Περί Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού». Κι αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι αντί γι’ αυτό, το νομοσχέδιο υιοθετεί και εφαρμόζει το βραχυπρόθεσμο στόχο που είχε προτείνει η ΕΛΕΤΑΕΝ, για αποσπασματικό καθορισμό Περιοχών Οργανωμένης Ανάπτυξης Υπεράκτιων Αιολικών Πάρκων (ΠΟΑΥΑΠ), στο πρότυπο των Ειδικών Πολεοδομικών Σχεδίων.
Ο καθορισμός της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρίας Υδρογονανθράκων Α.Ε. ως φορέα Διαχείρισης για τα Υπεράκτια Αιολικά Πάρκα, επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις μας για τη συγγένεια που εμφανίζει η διαδικασία χωροθέτησης και αδειοδότησης των θαλάσσιων αιολικών με την παραχώρηση «οικοπέδων» για την έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων, αλλά και τα εμπόδια που συνιστούν η περιορισμένη στα έξι (6) ναυτικά μίλια αιγιαλίτιδα ζώνη και η έλλειψη καθορισμένης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) στο Αιγαίο, εμπόδια που υπαγορεύουν και τις συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές. Παράλληλα, αναδεικνύει πόσο ο χαρακτήρας της υποτιθέμενης αποκεντρωμένης παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας είναι στην πραγματικότητα βαθειά συγκεντρωτικός, αφού για τη δημιουργία υπεράκτιων αιολικών σταθμών ενδιαφερόμενες είναι, εκτός από τις μεγάλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και όλες οι μεγάλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στις εξορύξεις υδρογονανθράκων.
Τελικά, το κατεπείγον της διαβούλευσης για το νομοσχέδιο φαίνεται να αφορά στις αλλαγές που επιχειρεί να κάνει στις χρήσεις γης στις προστατευόμενες περιοχές, δύο χρόνια μετά από τον καθορισμό τους από το νόμο Χατζηδάκη του 2020. Κι αυτό για να εξαναγκαστούν τα γραφεία μελετών που έχουν αναλάβει τη σύνταξη των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών των περιοχών Natura, να συμπεριλάβουν στις μελέτες τους διάφορα «αναπτυξιακά» έργα, κυρίως ενεργειακά αλλά και άλλα (τουριστικά), καθώς και υποδομές (νέους δρόμους), ως επιτρεπόμενες χρήσεις στις ζώνες προστασίας, που δεν είχαν συμπεριληφθεί στο νόμο Χατζηδάκη. Κατεπείγουσα «ανάγκη» είναι επίσης να προκαθοριστεί με νόμο η προοπτική επιβάρυνσης των περιοχών Natura με τέτοια έργα για να τα συμπεριλάβει και η μελέτη αναθεώρησης του Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου για τις ΑΠΕ!
Σε μια συγκυρία όπου αναδεικνύονται κρίσεις, όπως αυτές που σχετίζονται με το περιβάλλον, τη βιοποικιλότητα, την υγεία και τη διατροφή και αναλαμβάνονται σχετικές πολιτικές πρωτοβουλίες, η ελληνική κυβέρνηση παραμένει εγκλωβισμένη σε παρωχημένους «αναπτυξιακούς στόχους», που αποτελούν μια από τις πιο σημαντικές αιτίες για την κακοδαιμονία της χώρας.
Ζητούμε να μπει ένα τέλος σε όλο αυτό!
Ζητούμε την απόσυρση του νομοσχεδίου και μια πραγματική διαβούλευση για εθνικό ενεργειακό σχεδιασμό, με την πραγματική συμμετοχή της κοινωνίας και την πραγματική προστασία του περιβάλλοντος!
Διαφωνούμε με το παρόν νομοσχέδιο και απαιτούμε την ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ του. Είναι καταστροφικό για το περιβάλλον. Πρέπει να καταλάβετε επιτέλους ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε χώρια από το περιβάλλον. Ακόμα δεν έχετε πειστεί, μετά από τόσες καταστρεπτικές πυρκαγιές και πλημμύρες, ότι το μόνο που μας έχει απομείνει είναι το περιβάλλον;
Σύμφωνα με την κοινή ανακοίνωση των 11 σημαντικότερων περιβαλλοντικών οργανώσεων της χώρας, με την οποία συμφωνώ 100%, το σχέδιο νόμου επιφέρει:– Tην ακόμα εντονότερη αλλοίωση του διεθνώς αποδεκτού θεσμού των αυστηρά προστατευόμενων περιοχών (κατηγορία στην οποία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητά από τα κράτη μέλη να εντάξουν τουλάχιστον το 10% της επικράτειας). Συγκεκριμένα, επιτρέπει εντός των ορίων τους ακόμα περισσότερες δραστηριότητες που είναι ασύμβατες με κάθε έννοια αυστηρής προστασίας, όπως η κατασκευή πλατειών και «γραμμικών υποδομών μεταφορών» (δηλαδή δρόμων), οι εγκαταστάσεις αποθήκευσης και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και τηλεπικοινωνιών, η ερασιτεχνική αλιεία και η βόσκηση, κλπ.– Την εξ αρχής επιβάρυνση όλων των ζωνών προστασίας των προστατευόμενων περιοχών Natura 2000 με νέες χρήσεις που δεν προβλέπονταν από το έτσι κι αλλιώς προβληματικό ισχύον καθεστώς. Χαρακτηριστικά, στις ζώνες προστασίας της φύσης (δεύτερη σε αυστηρότητα ζώνη προστασίας) προβλέπονται πλέον η κατασκευή και λειτουργία τουριστικών καταλυμάτων και άλλων τουριστικών υποδομών, εγκαταστάσεων ΑΠΕ, καθώς και κατασκηνώσεων, ενώ σε όλες τις κατηγορίες (πλην της “απόλυτης” προστασίας) προβλέπονται πλέον εξορυκτικές δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένων των εξορύξεων υδρογονανθράκων.– Την περαιτέρω υποβάθμιση του ήδη αναξιόπιστου θεσμού των μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων (ΜΠΕ), καθώς προβλέπει ότι οι αξιολογητές των ΜΠΕ θα αμείβονται απευθείας από τους φορείς των έργων που ελέγχουν, δημιουργώντας έτσι μια υπαλληλική σχέση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, η οποία ακυρώνει την ανεξαρτησία που πρέπει (σύμφωνα και με τη νομοθεσία της ΕΕ) να περιβάλλει το σύστημα αξιολόγησης των περιβαλλοντικών μελετών.– Το νομοσχέδιο προεξοφλεί, επίσης, το περιεχόμενο των προεδρικών διαταγμάτων που η Ελλάδα σκανδαλωδώς καθυστερεί εδώ και 10 χρόνια να εκδώσει για την προστασία των περιοχών Natura 2000, προβλέποντας αποσπασματικές διαδικασίες για τη συνέχιση υφιστάμενων και την υλοποίηση νέων έργων και δραστηριοτήτων ανεξάρτητα από τις προβλέψεις των προεδρικών διαταγμάτων και τις οικολογικές ανάγκες οικοτόπων και ειδών.Αυτό παραβιάζει ευθέως τη νομοθεσία της ΕΕ για την προστασία της φύσης, η οποία δίνει προτεραιότητα στη διατήρηση της βιοποικιλότητας και επιβάλλει τη θέσπιση των κατάλληλων μέτρων ώστε να αποφεύγεται η υποβάθμιση των φυσικών οικοσυστημάτων και των προστατευόμενων ειδών. Η αλλαγή της νομοθεσίας θα καθυστερήσει ακόμη περισσότερο την ολοκλήρωση των ήδη απαράδεκτα καθυστερημένων ΕΠΜ που είναι απαραίτητες για την έκδοση των προεδρικών διαταγμάτων.Καμία έκπτωση στην ήδη ελλιπή προστασία των περιοχών του δικτύου NATURA, μετά μάλιστα και από την καταδίκη της Ελλάδας στις 17/12/2020 από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (C849/19), και ενώ έχει αποσταλεί στην Ελλάδα αίτημα EU Pilot (ΕUP(2021)9806) (‘αιτιολογημένη γνώμη’, δηλαδή ένα βήμα πριν από ακόμα μια παραπομπή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο) σχετικά με τη μη ορθή μεταφορά στην εθνική έννομη τάξη του άρθρου 6 παρ. 3 της οδηγίας
92/43/ΕΟΚ για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων.Καμία νέα επιτρεπόμενη χρήση γης σε σχέση με το ΠΔ 59/2018, αντίθετα αυστηροποίηση και αφαίρεση χρήσεων, καμία εγκατάσταση ΑΠΕ εντός περιοχών NATURA.
Το να υποβαθμίσουμε κι άλλο τον φυσικό πλούτο της Ελλάδας θεωρώ ότι δεν είναι καθόλου έξυπνο. Είμαστε χώρα του πρωτογενή τομέα (παρόλο ότι δεν υπάρχει καθόλου στήριξη της κυβέρνησης προς τον τομέα αυτόν) και αντί να ψάχνουμε τρόπους και λύσεις για τον διατηρήσουμε κοιτάμε πως θα τον εξαφανίσουμε . Θα έπρεπε να υπάρχει καλύτερη ενημέρωση προς τους πολιτες καθως και τρόποι προστασίας – διατήρησης άγρια ζωής . Πρέπει να υπάρχει ισορροπία ανάμεσα σε εμας και στην άγρια ζωή και ΟΧΙ να την αφανίσουμε . ΤΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ. Ως ζωοτεχνης – αγρότης + Bsc Wildlife and livestock management θεωρώ ότι αυτό το νομοσχέδιο οχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία. Ζητώ την απόσυρση των άρθρων που επιδεινώνουν την περιβαλλοντική νομοθεσία και ειδικότερα το καθεστώς προστασίας των περιοχών Natura 2000.
Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο, είναι καταστροφικό και όχι υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος. Στηρίζω και συμφωνώ με τις διάφορες συλλογικότητες που έχουν τοποθετηθεί αναλυτικότερα και των οποίων την κοινή τοποθέτηση παραθέτω με το σχόλιο μου. Ζητώ την απόσυρση του νομοσχεδίου και μια πραγματική διαβούλευση για το ζήτημα, με την πραγματική συμμετοχή της κοινωνίας και την πραγματική προστασία του περιβάλλοντος!
Η ανακοίνωση των 11 οργανώσεων:
«Το νομοσχέδιο που ανακοίνωσε ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Κώστας Σκρέκας, την περασμένη εβδομάδα σηματοδοτεί ακόμα μία σοβαρή υποβάθμιση του θεσμικού πλαισίου προστασίας του περιβάλλοντος και διατήρησης της βιοποικιλότητας.
Σε μια πρωτοφανώς μικρής διάρκειας και εμφανώς προσχηματική διαβούλευση που λήγει αύριο 13/7 το πρωί, το νομοσχέδιο επιχειρεί μεταξύ άλλων:
Την ακόμα εντονότερη αλλοίωση του διεθνώς αποδεκτού θεσμού των αυστηρά προστατευόμενων περιοχών (κατηγορία στην οποία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητά από τα κράτη μέλη να εντάξουν τουλάχιστον το 10% της επικράτειας). Συγκεκριμένα, επιτρέπει εντός των ορίων τους ακόμα περισσότερες δραστηριότητες που είναι ασύμβατες με κάθε έννοια αυστηρής προστασίας, όπως η κατασκευή πλατειών και «γραμμικών υποδομών μεταφορών» (δηλαδή δρόμων), οι εγκαταστάσεις αποθήκευσης και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και τηλεπικοινωνιών, η ερασιτεχνική αλιεία και η βόσκηση, κλπ.
Την εξ αρχής επιβάρυνση όλων των ζωνών προστασίας των προστατευόμενων περιοχών Natura 2000 με νέες χρήσεις που δεν προβλέπονταν από το έτσι κι αλλιώς προβληματικό ισχύον καθεστώς. Χαρακτηριστικά, στις ζώνες προστασίας της φύσης (δεύτερη σε αυστηρότητα ζώνη προστασίας) προβλέπονται πλέον η κατασκευή και λειτουργία τουριστικών καταλυμάτων και άλλων τουριστικών υποδομών, εγκαταστάσεων ΑΠΕ, καθώς και κατασκηνώσεων, ενώ σε όλες τις κατηγορίες (πλην της “απόλυτης” προστασίας) προβλέπονται πλέον εξορυκτικές δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένων των εξορύξεων υδρογονανθράκων.
Την περαιτέρω υποβάθμιση του ήδη αναξιόπιστου θεσμού των μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων (ΜΠΕ), καθώς προβλέπει ότι οι αξιολογητές των ΜΠΕ θα αμείβονται απευθείας από τους φορείς των έργων που ελέγχουν, δημιουργώντας έτσι μια υπαλληλική σχέση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, η οποία ακυρώνει την ανεξαρτησία που πρέπει (σύμφωνα και με τη νομοθεσία της ΕΕ) να περιβάλλει το σύστημα αξιολόγησης των περιβαλλοντικών μελετών.
Να διακωμωδήσει την έννοια της δημόσιας διαβούλευσης, απαιτώντας από τους ενδιαφερόμενους να μελετήσουν και να σχολιάσουν μέσα σε μόλις μία εβδομάδα ένα νομοσχέδιο 95 άρθρων. Μάλιστα, το υπουργείο στην πορεία μείωσε την προθεσμία για κατάθεση σχολίων κατά μισή μέρα, εμπαίζοντας ενδιαφερόμενους πολίτες και φορείς και καταστρατηγώντας το δικαίωμά τους να συμμετέχουν στη διαδικασία.
Το νομοσχέδιο προεξοφλεί, επίσης, το περιεχόμενο των προεδρικών διαταγμάτων που η Ελλάδα σκανδαλωδώς καθυστερεί εδώ και 10 χρόνια να εκδώσει για την προστασία των περιοχών Natura 2000, προβλέποντας αποσπασματικές διαδικασίες για τη συνέχιση υφιστάμενων και την υλοποίηση νέων έργων και δραστηριοτήτων ανεξάρτητα από τις προβλέψεις των προεδρικών διαταγμάτων και τις οικολογικές ανάγκες οικοτόπων και ειδών. Αυτό παραβιάζει ευθέως τη νομοθεσία της ΕΕ για την προστασία της φύσης, η οποία δίνει προτεραιότητα στη διατήρηση της βιοποικιλότητας και επιβάλλει τη θέσπιση των κατάλληλων μέτρων, ώστε να αποφεύγεται η υποβάθμιση των φυσικών οικοσυστημάτων και των προστατευόμενων ειδών.
Η αλλαγή της νομοθεσίας θα καθυστερήσει ακόμη περισσότερο την ολοκλήρωση των ήδη απαράδεκτα καθυστερημένων ΕΠΜ που είναι απαραίτητες για την έκδοση των προεδρικών διαταγμάτων.
Μόλις πριν μερικούς μήνες, στο παγκόσμιο συνέδριο της Διεθνούς Ένωσης για την Προστασία της Φύσης (IUCN), η κυβέρνηση δεσμεύτηκε «να γίνει πρωταθλήτρια στην πλήρη εφαρμογή της νομοθεσίας της ΕΕ για την προστασία του περιβάλλοντος», τονίζοντας «πως η ανακήρυξη του καθεστώτος προστασίας για όλες τις περιοχές Natura 2000 θα ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του 2022, μέσω μιας απολύτως διαφανούς και συμπεριληπτικής διαδικασίας». To νομοσχέδιο αυτό κάνει ακριβώς το αντίθετο! Από την ψήφιση του νόμου 4685/2020 και μετά, η χώρα ζει μια πρωτοφανή και συνεχή πορεία αποψίλωσης της νομοθεσίας προστασίας των πυρήνων βιοποικιλότητας, ενώ έχει καταδικαστεί από το Δικαστήριο της ΕΕ για τις αδικαιολόγητες και χρόνιες παραβιάσεις της οδηγίας για τις περιοχές Natura 2000.
Η κυβέρνηση και το αρμόδιο για τη φύση υπουργείο θα πρέπει να σταθούν στο ύψος της ευθύνης που έχουν για αποτελεσματική θωράκιση της χώρας από την κλιματική και οικολογική κρίση.
Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις ζητούν από την κυβέρνηση και το υπουργείο να αποσύρουν τα κεφάλαια του νομοσχεδίου που αφορούν στην περιβαλλοντική αδειοδότηση και τις προστατευόμενες περιοχές. Η κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει άμεσα στην εκπλήρωση των υποχρεώσεών της που απορρέουν από τη νομοθεσία της ΕΕ για τη βιοποικιλότητα και να ολοκληρώσει χωρίς άλλες καθυστερήσεις και παλινωδίες τη θεσμική θωράκιση των περιοχών Natura 2000.»
Όλος ο σχεδιασμός με τις ΑΠΕ είναι απαράδεκτος. Η μόνη ελπίδα να σωθει και να αναπτυχθεί η ορεινή Ελλάδα είναι δημιουργώντας ένα μοντέλο με κέντρο τη φύση! Δημιουργόντας πεζοπορικά δύκτια σε συνδιασμο τον πρωτογενή τομέα θα ξαναζωντάνευε η ύπαιθρος.
Όμως προτιμάμε την εύκολη κερδοφορία καταστρέφοντας τα τελευταία καταφύγια της φύσης.
Αποσύρση του νομοσχεδίου και αλλαγή πλεύσης πριν είναι αργά!
Συμφωνώ απόλυτα με την Κοινή ανακοίνωση 11 οργανώσεων για το νομοσχέδιο του ΥΠΕΝ όπως αναγράφεται στο παρόν άρθρο.
Τεραστιο εγκλημα, μοναδικό στην Ευρώπη (που ισχυρίζεται η πλειοψηφία οτι ανήκουμε). Διαφωνώ πλήρως με το παρόν νομοσχέδιο, φαίνεται σαφώς οτι δεν έχει καμία εννοια προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος. Περιοχές Natura στην Ευρώπη προστατευονται αγρίως με καθε τρόπο, πόσον μαλλον να επιτρέπονται βιομηχανικές δραστηριότητες όπως προτείνετε. Μια χώρα παραδεισος παει να γίνει κόλαση για τους επόμενους αιώνες. Σταθείτε στο ύψος των περιστασεων και καταργήστε το προτεινόμενο νομοσχεδιο. Κανετε οπως και οι αλλες ευρωπαικές χωρες, copy paste, πόσο δύσκολο πιά !
Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο.
Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Ο χρόνος της διαβούλευσης, για ένα τόσο σημαντικό νομοσχέδιο, δεν είναι σε καμία περίπτωση επαρκής.
Ζητώ σε όλα τα νομοσχέδια να προβλέπεται αρκετός χρόνος για τον δημόσιο διάλογο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικό και δίκαιο τρόπο οι μείζονες περιβαλλοντικές προκλήσεις του καιρού μας.
Σχόλιο του χρήστη ‘ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ’ | 13 Ιουλίου 2022, 06:25Μόνιμος ΣύνδεσμοςΟ χρόνος που διατέθηκε για τη διαβούλευση, πάνω στο συγκεκριμένου σχέδιο νόμου, είναι παντελώς ανεπαρκής για τη μελέτη του και την υποβολή τεκμηριωμένων σχολίων και παρατηρήσεων. Για την ώρα, περιοριζόμαστε στις παρακάτω παρατηρήσεις και επιφυλασσόμαστε να επανέλθουμε, μέχρι την εισαγωγή του σ/ν στη Βουλή. Αξιοποιώντας για άλλη μια φορά, την τακτική που εφαρμόζεται πολλά χρόνια τώρα, όλα τα σοβαρά θέματα να ψηφίζονται από τη Βουλή το κατακαλόκαιρο με συνοπτικές διαδικασίας, το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας έθεσε σε προσχηματική διαβούλευση για μόλις μια εβδομάδα, σχέδιο νόμου που περιλαμβάνει διατάξεις για το «πλαίσιο ανάπτυξης υπεράκτιων αιολικών πάρκων», μαζί με «απλουστεύσεις» της περιβαλλοντικής διαδικασίας, ανάμεσα στις οποίες κορυφαίο ζήτημα είναι αυτό που αφορά στις «χρήσεις γης στις προστατευόμενες περιοχές». Για το πλαίσιο ανάπτυξης υπεράκτιων αιολικών πάρκων, προφανώς δε συντρέχουν λόγοι κατεπείγουσας διαδικασίας. Τίθεται σε διαβούλευση ενάμιση χρόνο μετά από τη «διαβούλευση», που είχε γίνει με πρωτοβουλία της ΕΛΕΤΑΕΝ, εγκαινιάζοντας τότε, μια εποχή όπου επίσημα πλέον οι ίδιες οι εταιρείες ασκούν εθνικό ενεργειακό σχεδιασμό, κριτικάροντας μάλιστα το δημόσιο για τις ανεπάρκειές του, όπως είχαμε σχολιάσει σε δελτίο τύπου μας με θέμα «Θαλάσσια αιολικά: ένα νέο πεδίο εμπορευματοποίησης της ενέργειας και της θάλασσας», πριν από ένα χρόνο: https://energynetwork2020.wordpress.com/2021/05/09/%ce%b8%ce%b1%ce%bb%ce%ac%cf%83%cf%83%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%ce%b9%ce%bf%ce%bb%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%bd%ce%ad%ce%bf-%cf%80%ce%b5%ce%b4%ce%af%ce%bf-%ce%b5%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%81%ce%b5/ Η καθυστέρηση δεν οφείλεται σε προσπάθεια σύνταξης και έγκρισης Θαλάσσιου Χωροταξικού Πλαισίου, που η χώρα όφειλε να υλοποιήσει μέχρι το Μάρτιο του 2021, σύμφωνα με την Οδηγία 2014/89/ΕΕ «Περί Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού». Κι αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι αντί γι’ αυτό, το νομοσχέδιο υιοθετεί και εφαρμόζει το βραχυπρόθεσμο στόχο που είχε προτείνει η ΕΛΕΤΑΕΝ, για αποσπασματικό καθορισμό Περιοχών Οργανωμένης Ανάπτυξης Υπεράκτιων Αιολικών Πάρκων (ΠΟΑΥΑΠ), στο πρότυπο των Ειδικών Πολεοδομικών Σχεδίων. Ο καθορισμός της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρίας Υδρογονανθράκων Α.Ε. ως φορέα Διαχείρισης για τα Υπεράκτια Αιολικά Πάρκα, επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις μας για τη συγγένεια που εμφανίζει η διαδικασία χωροθέτησης και αδειοδότησης των θαλάσσιων αιολικών με την παραχώρηση «οικοπέδων» για την έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων, αλλά και τα εμπόδια που συνιστούν η περιορισμένη στα έξι (6) ναυτικά μίλια αιγιαλίτιδα ζώνη και η έλλειψη καθορισμένης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) στο Αιγαίο, εμπόδια που υπαγορεύουν και τις συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές. Παράλληλα, αναδεικνύει πόσο ο χαρακτήρας της υποτιθέμενης αποκεντρωμένης παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας είναι στην πραγματικότητα βαθειά συγκεντρωτικός, αφού για τη δημιουργία υπεράκτιων αιολικών σταθμών ενδιαφερόμενες είναι, εκτός από τις μεγάλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και όλες οι μεγάλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στις εξορύξεις υδρογονανθράκων. Τελικά, το κατεπείγον της διαβούλευσης για το νομοσχέδιο φαίνεται να αφορά στις αλλαγές που επιχειρεί να κάνει στις χρήσεις γης στις προστατευόμενες περιοχές, δύο χρόνια μετά από τον καθορισμό τους από το νόμο Χατζηδάκη του 2020. Κι αυτό για να εξαναγκαστούν τα γραφεία μελετών που έχουν αναλάβει τη σύνταξη των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών των περιοχών Natura, να συμπεριλάβουν στις μελέτες τους διάφορα «αναπτυξιακά» έργα, κυρίως ενεργειακά αλλά και άλλα (τουριστικά), καθώς και υποδομές (νέους δρόμους), ως επιτρεπόμενες χρήσεις στις ζώνες προστασίας, που δεν είχαν συμπεριληφθεί στο νόμο Χατζηδάκη. Κατεπείγουσα «ανάγκη» είναι επίσης να προκαθοριστεί με νόμο η προοπτική επιβάρυνσης των περιοχών Natura με τέτοια έργα για να τα συμπεριλάβει και η μελέτη αναθεώρησης του Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου για τις ΑΠΕ! Σε μια συγκυρία όπου αναδεικνύονται κρίσεις, όπως αυτές που σχετίζονται με το περιβάλλον, τη βιοποικιλότητα, την υγεία και τη διατροφή και αναλαμβάνονται σχετικές πολιτικές πρωτοβουλίες, η ελληνική κυβέρνηση παραμένει εγκλωβισμένη σε παρωχημένους «αναπτυξιακούς στόχους», που αποτελούν μια από τις πιο σημαντικές αιτίες για την κακοδαιμονία της χώρας. Ζητούμε να μπει ένα τέλος σε όλο αυτό! Ζητούμε την απόσυρση του νομοσχεδίου και μια πραγματική διαβούλευση για εθνικό ενεργειακό σχεδιασμό, με την πραγματική συμμετοχή της κοινωνίας και την πραγματική προστασία του περιβάλλοντος! 12.7.2022 ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ energynetwork2020.wordpress.com – energynetwork2020@gmail.com f/b: Δίκτυο συλλογικοτήτων για την ενέργεια
Y
Απαράδεκτο συνολικά! Να αποσυρθεί
Με προθεσμία μόλις μιας βδομάδας, η οποία μάλιστα στην πορεία μειώθηκε κατά μισή μέρα, το Υπουργείο
Περιβάλλοντος και Ενέργειας τοποθετεί σε προσχηματική διαβούλευση ένα νομοσχέδιο που στερείται
ξεκάθαρου στίγματος και επιχειρεί σαρωτικές αλλαγές σε εξαιρετικά κρίσιμα πεδία άσκησης δημόσιας
περιβαλλοντικής πολιτικής. Μάλιστα, τα περισσότερα από τα πεδία που αγγίζει έχουν πληγεί από
απανωτές μεταβολές κατά τη θητεία αυτής της κυβέρνησης, με αποτέλεσμα να υποβαθμίζεται συνεχώς
κάθε αίσθημα ασφάλειας δικαίου περί το περιβαλλοντικό δίκαιο στη χώρα μας.
Όπως σταθερά υποστηρίζουμε, τα νομοσχέδια σαρωτικών αλλαγών σε πολλά θέματα, πεδία πολιτικής
και επίπεδα παρέμβασης δεν αποτελούν δείγματα καλής νομοθέτησης. Ειδικά σε σχέση με το περιβάλλον,
προκαλούν μια χαοτική κατάσταση που αποδυναμώνει τις προοπτικές καλής διακυβέρνησης και
υποσκελίζει την υποχρέωση της πολιτείας για αποτελεσματική διαφύλαξη του περιβάλλοντος ως
κορυφαίου κοινωνικού αγαθού. Κατά κανόνα μάλιστα, αυτά τα «νομοσχέδια-σκούπες» δικαιολογημένα
έλκουν τη δημόσια προσοχή στις πιο προβληματικές ρυθμίσεις τους, με αποτέλεσμα να χάνονται τυχόν
θετικές διατάξεις, ενώ παράλληλα συσκοτίζεται ακόμα περισσότερο το κανονιστικό πλαίσιο.
Σε κοινή μας ανακοίνωση με ακόμα 10 περιβαλλοντικές οργανώσεις επισημαίνουμε ότι το συγκεκριμένο
νομοσχέδιο:
– Αλλοιώνει έντονα και απαράδεκτα τον διεθνώς αποδεκτό θεσμό των αυστηρά προστατευόμενων
περιοχών (κατηγορία στην οποία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητά από τα κράτη μέλη να εντάξουν
τουλάχιστον το 10% της επικράτειας). Συγκεκριμένα, επιτρέπει εντός των ορίων τους ακόμα περισσότερες
δραστηριότητες που είναι ασύμβατες με κάθε έννοια αυστηρής προστασίας, όπως η κατασκευή πλατειών
και «γραμμικών υποδομών μεταφορών» (δηλαδή δρόμων), οι εγκαταστάσεις αποθήκευσης και μεταφοράς
ηλεκτρικής ενέργειας και τηλεπικοινωνιών, η ερασιτεχνική αλιεία και η ελεύθερη βόσκηση, κλπ.
– Επιτρέπει την επιβάρυνση όλων των ζωνών προστασίας των προστατευόμενων περιοχών Natura 2000
με νέες χρήσεις που δεν προβλέπονταν από το έτσι κι αλλιώς προβληματικό ισχύον καθεστώς.
Χαρακτηριστικά, στις ζώνες προστασίας της φύσης (δεύτερη σε αυστηρότητα ζώνη προστασίας)
προβλέπονται πλέον η κατασκευή και λειτουργία τουριστικών καταλυμάτων και άλλων τουριστικών
υποδομών, εγκαταστάσεων ΑΠΕ, καθώς και κατασκηνώσεων, ενώ σε όλες τις κατηγορίες (πλην της
“απόλυτης” προστασίας) προβλέπονται πλέον εξορυκτικές δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένων των
εξορύξεων υδρογονανθράκων.
– Υποβαθμίζει ακόμα περισσότερο τον ήδη αναξιόπιστο και προβληματικό θεσμό των μελετών
περιβαλλοντικών επιπτώσεων (ΜΠΕ), καθώς προβλέπει ότι οι αξιολογητές των ΜΠΕ θα αμείβονται
2
απευθείας από τους φορείς των έργων που ελέγχουν, δημιουργώντας έτσι μια υπαλληλική σχέση, με ό,τι
αυτό συνεπάγεται, η οποία ακυρώνει την ανεξαρτησία που πρέπει (σύμφωνα και με τη νομοθεσία της ΕΕ)
να περιβάλλει το σύστημα αξιολόγησης των περιβαλλοντικών μελετών.
– Διακωμωδεί την έννοια της δημόσιας διαβούλευσης, απαιτώντας από τους ενδιαφερόμενους να
μελετήσουν και να σχολιάσουν μέσα σε μόλις μία εβδομάδα ένα νομοσχέδιο 95 άρθρων.
Το νομοσχέδιο προεξοφλεί, επίσης, το περιεχόμενο των προεδρικών διαταγμάτων που η Ελλάδα
σκανδαλωδώς καθυστερεί εδώ και 10 χρόνια να εκδώσει για την προστασία των περιοχών Natura 2000,
προβλέποντας αποσπασματικές διαδικασίες για τη συνέχιση υφιστάμενων και την υλοποίηση νέων έργων
και δραστηριοτήτων ανεξάρτητα από τις προβλέψεις των προεδρικών διαταγμάτων και τις οικολογικές
ανάγκες οικοτόπων και ειδών. Αυτό παραβιάζει ευθέως τη νομοθεσία της ΕΕ για την προστασία της φύσης,
η οποία δίνει προτεραιότητα στη διατήρηση της βιοποικιλότητας και επιβάλλει τη θέσπιση των κατάλληλων
μέτρων, ώστε να αποφεύγεται η υποβάθμιση των φυσικών οικοσυστημάτων και των προστατευόμενων
ειδών.
Τέλος, σε μια παράδοξης σημειολογίας διάταξη, το ΥΠΕΝ αποφασίζει να παραχωρήσει την ευθύνη
ανάπτυξης της καθαρής ενέργειας από υπεράκτια αιολικά στον δημόσιο φορέα που είναι αρμόδιος για την
εξόρυξη ορυκτών καυσίμων, την Ελληνική Διαχειριστική Εταιρεία Υδρογονανθράκων. Ειρωνεία ή ένδειξη
της σύγχυσης που επικρατεί σε κυβερνητικό επίπεδο γύρω από την ανάγκη αταλάντευτης και καθαρής
πορείας της χώρας προς την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και τον τερματισμό κάθε ίχνους εμμονής
στον ξεθωριασμένο πλέον αναπτυξιακό μύθο των πετρελαιοπηγών και της εξόρυξης ορυκτών καυσίμων;
Μόλις πριν μερικούς μήνες, στο παγκόσμιο συνέδριο της Διεθνούς Ένωσης για την Προστασία της Φύσης
(IUCN), η κυβέρνηση δεσμεύτηκε «να γίνει πρωταθλήτρια στην πλήρη εφαρμογή της νομοθεσίας της ΕΕ
για την προστασία του περιβάλλοντος», τονίζοντας «πως η ανακήρυξη του καθεστώτος προστασίας για
όλες τις περιοχές Natura 2000 θα ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του 2022, μέσω μιας απολύτως διαφανούς
και συμπεριληπτικής διαδικασίας». Οι κυβερνητικές όμως πολιτικές κινούνται στην αντίθετη πορεία: από
την ψήφιση του νόμου 4685/2020 και μετά, η χώρα ζει μια πρωτοφανή και συνεχή πορεία αποψίλωσης
της νομοθεσίας προστασίας των πυρήνων βιοποικιλότητας, ενώ έχει καταδικαστεί από το Δικαστήριο της
ΕΕ για τις αδικαιολόγητες και χρόνιες παραβιάσεις της οδηγίας για τις περιοχές Natura 2000.
Ζητάμε την απόσυρση των κεφαλαίων του νομοσχεδίου που αφορούν στην περιβαλλοντική αδειοδότηση
και τις προστατευόμενες περιοχές. Η κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει άμεσα στην εκπλήρωση των
υποχρεώσεών της που απορρέουν από τη νομοθεσία της ΕΕ για τη βιοποικιλότητα και να ολοκληρώσει
χωρίς άλλες καθυστερήσεις και παλινωδίες τη θεσμική θωράκιση των περιοχών Natura 2000
Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία αλλά και χώρες του δήθεν »αναπτυσσόμενου» κόσμου.
Η διαβούλευση αυτή είναι προσχηματική, άλλωστε είναι ειναι συνήθης η πρακτική των εκάστοτε κυβερνήσεων να φέρνουν κρίσιμα νομεσχέδια για ψήφιση μέσα στο κατακαλόκαιρο. Δίνετε μόνο μια βδομάδα για να σχολιάσουμε ένα νομοσχέδιο 95 άρθρων, πως περιμένετε τεκμηριωμένα σχόλια σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα; Ζητώ σε όλα τα νομοσχέδια να προβλέπεται αρκετός χρόνος για τον δημόσιο διάλογο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικό και δίκαιο τρόπο οι μείζονες περιβαλλοντικές προκλήσεις του καιρού μας. Απαιτώ όχι μόνο να παραμείνει αλλά να ενισχυθεί το νομικό πλαίσιο στήριξης των περιοχών Natura 2000. Αναμένω από την κυβέρνηση να αποδείξει πως ενδιαφέρεται πραγματικά για το περιβάλλον, όχι μόνο για την »ανάπτυξη» με κάθε κόστος.
Διαφωνώ με τα άρθρα και ζητώ την απόσυρση του νομοσχεδίου.
Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Ο χρόνος που διατέθηκε για τη διαβούλευση, πάνω στο συγκεκριμένου σχέδιο νόμου, είναι παντελώς ανεπαρκής για τη μελέτη του και την υποβολή τεκμηριωμένων σχολίων και παρατηρήσεων. Για την ώρα, περιοριζόμαστε στις παρακάτω παρατηρήσεις και επιφυλασσόμαστε να επανέλθουμε, μέχρι την εισαγωγή του σ/ν στη Βουλή. Αξιοποιώντας για άλλη μια φορά, την τακτική που εφαρμόζεται πολλά χρόνια τώρα, όλα τα σοβαρά θέματα να ψηφίζονται από τη Βουλή το κατακαλόκαιρο με συνοπτικές διαδικασίας, το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας έθεσε σε προσχηματική διαβούλευση για μόλις μια εβδομάδα, σχέδιο νόμου που περιλαμβάνει διατάξεις για το «πλαίσιο ανάπτυξης υπεράκτιων αιολικών πάρκων», μαζί με «απλουστεύσεις» της περιβαλλοντικής διαδικασίας, ανάμεσα στις οποίες κορυφαίο ζήτημα είναι αυτό που αφορά στις «χρήσεις γης στις προστατευόμενες περιοχές». Για το πλαίσιο ανάπτυξης υπεράκτιων αιολικών πάρκων, προφανώς δε συντρέχουν λόγοι κατεπείγουσας διαδικασίας. Τίθεται σε διαβούλευση ενάμιση χρόνο μετά από τη «διαβούλευση», που είχε γίνει με πρωτοβουλία της ΕΛΕΤΑΕΝ, εγκαινιάζοντας τότε, μια εποχή όπου επίσημα πλέον οι ίδιες οι εταιρείες ασκούν εθνικό ενεργειακό σχεδιασμό, κριτικάροντας μάλιστα το δημόσιο για τις ανεπάρκειές του, όπως είχαμε σχολιάσει σε δελτίο τύπου μας με θέμα «Θαλάσσια αιολικά: ένα νέο πεδίο εμπορευματοποίησης της ενέργειας και της θάλασσας», πριν από ένα χρόνο: Η καθυστέρηση δεν οφείλεται σε προσπάθεια σύνταξης και έγκρισης Θαλάσσιου Χωροταξικού Πλαισίου, που η χώρα όφειλε να υλοποιήσει μέχρι το Μάρτιο του 2021, σύμφωνα με την Οδηγία 2014/89/ΕΕ «Περί Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού». Κι αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι αντί γι’ αυτό, το νομοσχέδιο υιοθετεί και εφαρμόζει το βραχυπρόθεσμο στόχο που είχε προτείνει η ΕΛΕΤΑΕΝ, για αποσπασματικό καθορισμό Περιοχών Οργανωμένης Ανάπτυξης Υπεράκτιων Αιολικών Πάρκων (ΠΟΑΥΑΠ), στο πρότυπο των Ειδικών Πολεοδομικών Σχεδίων. Ο καθορισμός της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρίας Υδρογονανθράκων Α.Ε. ως φορέα Διαχείρισης για τα Υπεράκτια Αιολικά Πάρκα, επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις μας για τη συγγένεια που εμφανίζει η διαδικασία χωροθέτησης και αδειοδότησης των θαλάσσιων αιολικών με την παραχώρηση «οικοπέδων» για την έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων, αλλά και τα εμπόδια που συνιστούν η περιορισμένη στα έξι (6) ναυτικά μίλια αιγιαλίτιδα ζώνη και η έλλειψη καθορισμένης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) στο Αιγαίο, εμπόδια που υπαγορεύουν και τις συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές. Παράλληλα, αναδεικνύει πόσο ο χαρακτήρας της υποτιθέμενης αποκεντρωμένης παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας είναι στην πραγματικότητα βαθειά συγκεντρωτικός, αφού για τη δημιουργία υπεράκτιων αιολικών σταθμών ενδιαφερόμενες είναι, εκτός από τις μεγάλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και όλες οι μεγάλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στις εξορύξεις υδρογονανθράκων. Τελικά, το κατεπείγον της διαβούλευσης για το νομοσχέδιο φαίνεται να αφορά στις αλλαγές που επιχειρεί να κάνει στις χρήσεις γης στις προστατευόμενες περιοχές, δύο χρόνια μετά από τον καθορισμό τους από το νόμο Χατζηδάκη του 2020. Κι αυτό για να εξαναγκαστούν τα γραφεία μελετών που έχουν αναλάβει τη σύνταξη των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών των περιοχών Natura, να συμπεριλάβουν στις μελέτες τους διάφορα «αναπτυξιακά» έργα, κυρίως ενεργειακά αλλά και άλλα (τουριστικά), καθώς και υποδομές (νέους δρόμους), ως επιτρεπόμενες χρήσεις στις ζώνες προστασίας, που δεν είχαν συμπεριληφθεί στο νόμο Χατζηδάκη. Κατεπείγουσα «ανάγκη» είναι επίσης να προκαθοριστεί με νόμο η προοπτική επιβάρυνσης των περιοχών Natura με τέτοια έργα για να τα συμπεριλάβει και η μελέτη αναθεώρησης του Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου για τις ΑΠΕ! Σε μια συγκυρία όπου αναδεικνύονται κρίσεις, όπως αυτές που σχετίζονται με το περιβάλλον, τη βιοποικιλότητα, την υγεία και τη διατροφή και αναλαμβάνονται σχετικές πολιτικές πρωτοβουλίες, η ελληνική κυβέρνηση παραμένει εγκλωβισμένη σε παρωχημένους «αναπτυξιακούς στόχους», που αποτελούν μια από τις πιο σημαντικές αιτίες για την κακοδαιμονία της χώρας. Ζητούμε να μπει ένα τέλος σε όλο αυτό! Ζητούμε την απόσυρση του νομοσχεδίου και μια πραγματική διαβούλευση για εθνικό ενεργειακό σχεδιασμό, με την πραγματική συμμετοχή της κοινωνίας και την πραγματική προστασία του περιβάλλοντος!
Το Μεσογειακό Ινστιτούτο για τη Φύση και τον Άνθρωπο (MedINA) ως οργανισμός της κοινωνίας των πολιτών με σκοπό την προστασία του περιβάλλοντος, διαφωνούμε με τις διατάξεις περί περιβαλλοντικής αδειοδότησης και χρήσεων γης του παρόντος νομοσχεδίου καθώς τις θεωρούμε άκρως προβληματικές. Ως εκ τούτου, αιτούμαστε την πλήρη αναθεώρησή τους. Παράλληλα, θεωρούμε πως η πολύ σύντομη προθεσμία για τη διαβούλευση (συμπεριλαμβανομένης της παράτασης αυτής) δημιουργεί ανησυχίες και πολλές φορές στρεβλώσεις στους πολίτες της χώρας μας για το ποιες είναι τελικά οι προθέσεις της ηγεσίας του ΥΠΕΝ για τις προστατευόμενες περιοχές της χώρας.
Είναι απαράδεκτο να δίνεται τόσος λίγος χρόνος σε μία διαβούλευση και ειδικά σε ένα τόσο σημαντικό νομοσχέδιο. Το παρόν δυστυχώς επιβαρύνει περισσότερο το φυσικό περιβάλλον και βρίσκεται σε αντίθετη τροχιά με την συνολική προσπάθεια για διατήρηση της βιοποικιλότητας και προστασία του σημαντικών περιοχών. Eργασίες όπως εξορύξεις και εγκατάσταση ΑΠΕ δεν θα πρέπει να επιτρέπονται σε σημαντικές περιοχές και υψηλής ζώνης προστασίας. Η απλοποίηση της περιβαλλοντικής αδειοδότησης σίγουρα δεν γίνεται με γνώμονα τη προστασία των περιοχών του δικτύου NATURA 2000.
Είναι αναγκάιο να δωθεί περισσότερος χρόνος για ένα νομοσχέδιο 96 άρθρων!
Αυτό το νομοσχέδιο αποτετελεί μία ακόμα υποβάθμιση του θεσμικού πλαισίου προστασίας του περιβάλλοντος και διατήρησης της βιοποικιλότητας.
Μεταξύ των προβλημάτων που προσθέτει (αντί να λύσει)στην Προστασία του Περιβάλλοντος, σοβαρότερο είναι η περαιτέρω υποβάθμιση του ήδη αναξιόπιστου θεσμού των μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων (ΜΠΕ), καθώς προβλέπει ότι οι αξιολογητές των ΜΠΕ να αμείβονται απευθείας από τους φορείς των έργων που ελέγχουν(!!!), δημιουργώντας έτσι μια υπαλληλική σχέση οικονομικής εξάρτησης , με ό,τι αυτό συνεπάγεται, η οποία ακυρώνει την ανεξαρτησία που πρέπει (σύμφωνα και με την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία) να περιβάλλει το σύστημα αξιολόγησης των περιβαλλοντικών μελετών.
Ο Σύλλογός μας ζητά από την κυβέρνηση και το υπουργείο να αποσύρουν τα κεφάλαια του νομοσχεδίου που αφορούν στην περιβαλλοντική αδειοδότηση και τις προστατευόμενες περιοχές.
Η κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει άμεσα στην εκπλήρωση των υποχρεώσεών της που απορρέουν από τη νομοθεσία της ΕΕ για τη βιοποικιλότητα και να ολοκληρώσει χωρίς άλλες καθυστερήσεις και παλινωδίες τη θεσμική θωράκιση των περιοχών Natura 2000.
Με τιμή
Το ΔΣ του Συλλόγου για την Προστασία του Περιβαλλοντος Αγίου Ιωάννη Θεολόγου ΟΣΜΑΕΣ Δήμου Λοκρών
Διαφωνώ εξαρχής με την λογική απλοποίησης των περιβαλλοντικών αδειών, διότι ενέχουν τον κίνδυνο της υπερεκμετάλλευσης στο βωμό του πρόσκαιρου κέρδους. Αντί αυτού θα περίμενα ένα μακρόπνοο ενεργειακό σχεδιασμό, με γνώμονα την ισοβαρή και αρμονική ισορροπία των περιβαλλοντικών πόρων, σταθμισμένες με λογικές περιορισμού της ενεργειακής σπατάλης και κινήτρων για ενεργειακά αυτόνομες επιμέρους μονάδες (π.χ σε νοικοκυριά).
Ζητώ την απόσυρση του νομοσχεδίου και μια πραγματική διαβούλευση για εθνικό ενεργειακό σχεδιασμό, με την πραγματική συμμετοχή της κοινωνίας για την πραγματική προστασία του περιβάλλοντος.
Το εν λόγω νομοσχέδιο είναι η κερκόπορτα για την καταστροφή περιοχών φυσικού κάλλους στο όνομα της δήθεν οικονομικής ανάπτυξης και του κέρδους. Δεν μπορεί να υπάρξει καμία συγκεκριμένη και στοχευμένη πρόταση επ’ αυτού, ζητώ την πλήρη απόσυρσή του.
Κύριε Σκρέκα δεν είναι δυνατόν το 2022 να εξακολουθείτε να προτείνετε τέτοια νομοσχέδια που το μόνο που προάγουν είναι το συμφέρον των επενδυτών και την καταστροφή της φύσης.Ζητώ την απόσυρση των άρθρων που επιδεινώνουν την περιβαλλοντική νομοθεσία και ειδικότερα το καθεστώς προστασίας των περιοχών Natura 2000.
Συμφωνούμε και προσυπογράφουμε την Κοινή ανακοίνωση 11 οργανώσεων για το νομοσχέδιο του ΥΠΕΝ:
«Το νομοσχέδιο που ανακοίνωσε ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Κώστας Σκρέκας, την περασμένη εβδομάδα σηματοδοτεί ακόμα μία σοβαρή υποβάθμιση του θεσμικού πλαισίου προστασίας του περιβάλλοντος και διατήρησης της βιοποικιλότητας.
Σε μια πρωτοφανώς μικρής διάρκειας και εμφανώς προσχηματική διαβούλευση που λήγει αύριο 13/7 το πρωί, το νομοσχέδιο επιχειρεί μεταξύ άλλων:
Την ακόμα εντονότερη αλλοίωση του διεθνώς αποδεκτού θεσμού των αυστηρά προστατευόμενων περιοχών (κατηγορία στην οποία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητά από τα κράτη μέλη να εντάξουν τουλάχιστον το 10% της επικράτειας). Συγκεκριμένα, επιτρέπει εντός των ορίων τους ακόμα περισσότερες δραστηριότητες που είναι ασύμβατες με κάθε έννοια αυστηρής προστασίας, όπως η κατασκευή πλατειών και «γραμμικών υποδομών μεταφορών» (δηλαδή δρόμων), οι εγκαταστάσεις αποθήκευσης και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και τηλεπικοινωνιών, η ερασιτεχνική αλιεία και η βόσκηση, κλπ.
Την εξ αρχής επιβάρυνση όλων των ζωνών προστασίας των προστατευόμενων περιοχών Natura 2000 με νέες χρήσεις που δεν προβλέπονταν από το έτσι κι αλλιώς προβληματικό ισχύον καθεστώς. Χαρακτηριστικά, στις ζώνες προστασίας της φύσης (δεύτερη σε αυστηρότητα ζώνη προστασίας) προβλέπονται πλέον η κατασκευή και λειτουργία τουριστικών καταλυμάτων και άλλων τουριστικών υποδομών, εγκαταστάσεων ΑΠΕ, καθώς και κατασκηνώσεων, ενώ σε όλες τις κατηγορίες (πλην της “απόλυτης” προστασίας) προβλέπονται πλέον εξορυκτικές δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένων των εξορύξεων υδρογονανθράκων.
Την περαιτέρω υποβάθμιση του ήδη αναξιόπιστου θεσμού των μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων (ΜΠΕ), καθώς προβλέπει ότι οι αξιολογητές των ΜΠΕ θα αμείβονται απευθείας από τους φορείς των έργων που ελέγχουν, δημιουργώντας έτσι μια υπαλληλική σχέση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, η οποία ακυρώνει την ανεξαρτησία που πρέπει (σύμφωνα και με τη νομοθεσία της ΕΕ) να περιβάλλει το σύστημα αξιολόγησης των περιβαλλοντικών μελετών.
Να διακωμωδήσει την έννοια της δημόσιας διαβούλευσης, απαιτώντας από τους ενδιαφερόμενους να μελετήσουν και να σχολιάσουν μέσα σε μόλις μία εβδομάδα ένα νομοσχέδιο 95 άρθρων. Μάλιστα, το υπουργείο στην πορεία μείωσε την προθεσμία για κατάθεση σχολίων κατά μισή μέρα, εμπαίζοντας ενδιαφερόμενους πολίτες και φορείς και καταστρατηγώντας το δικαίωμά τους να συμμετέχουν στη διαδικασία.
Το νομοσχέδιο προεξοφλεί, επίσης, το περιεχόμενο των προεδρικών διαταγμάτων που η Ελλάδα σκανδαλωδώς καθυστερεί εδώ και 10 χρόνια να εκδώσει για την προστασία των περιοχών Natura 2000, προβλέποντας αποσπασματικές διαδικασίες για τη συνέχιση υφιστάμενων και την υλοποίηση νέων έργων και δραστηριοτήτων ανεξάρτητα από τις προβλέψεις των προεδρικών διαταγμάτων και τις οικολογικές ανάγκες οικοτόπων και ειδών. Αυτό παραβιάζει ευθέως τη νομοθεσία της ΕΕ για την προστασία της φύσης, η οποία δίνει προτεραιότητα στη διατήρηση της βιοποικιλότητας και επιβάλλει τη θέσπιση των κατάλληλων μέτρων, ώστε να αποφεύγεται η υποβάθμιση των φυσικών οικοσυστημάτων και των προστατευόμενων ειδών.
Η αλλαγή της νομοθεσίας θα καθυστερήσει ακόμη περισσότερο την ολοκλήρωση των ήδη απαράδεκτα καθυστερημένων ΕΠΜ που είναι απαραίτητες για την έκδοση των προεδρικών διαταγμάτων.
Μόλις πριν μερικούς μήνες, στο παγκόσμιο συνέδριο της Διεθνούς Ένωσης για την Προστασία της Φύσης (IUCN), η κυβέρνηση δεσμεύτηκε «να γίνει πρωταθλήτρια στην πλήρη εφαρμογή της νομοθεσίας της ΕΕ για την προστασία του περιβάλλοντος», τονίζοντας «πως η ανακήρυξη του καθεστώτος προστασίας για όλες τις περιοχές Natura 2000 θα ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του 2022, μέσω μιας απολύτως διαφανούς και συμπεριληπτικής διαδικασίας». To νομοσχέδιο αυτό κάνει ακριβώς το αντίθετο! Από την ψήφιση του νόμου 4685/2020 και μετά, η χώρα ζει μια πρωτοφανή και συνεχή πορεία αποψίλωσης της νομοθεσίας προστασίας των πυρήνων βιοποικιλότητας, ενώ έχει καταδικαστεί από το Δικαστήριο της ΕΕ για τις αδικαιολόγητες και χρόνιες παραβιάσεις της οδηγίας για τις περιοχές Natura 2000.
Η κυβέρνηση και το αρμόδιο για τη φύση υπουργείο θα πρέπει να σταθούν στο ύψος της ευθύνης που έχουν για αποτελεσματική θωράκιση της χώρας από την κλιματική και οικολογική κρίση.
Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις ζητούν από την κυβέρνηση και το υπουργείο να αποσύρουν τα κεφάλαια του νομοσχεδίου που αφορούν στην περιβαλλοντική αδειοδότηση και τις προστατευόμενες περιοχές. Η κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει άμεσα στην εκπλήρωση των υποχρεώσεών της που απορρέουν από τη νομοθεσία της ΕΕ για τη βιοποικιλότητα και να ολοκληρώσει χωρίς άλλες καθυστερήσεις και παλινωδίες τη θεσμική θωράκιση των περιοχών Natura 2000.
Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις:
ΑΝΙΜΑ
ΑΡΧΕΛΩΝ
Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού
Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης
Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία
Εταιρία Προστασίας Πρεσπών
Καλλιστώ
Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης
Greenpeace
MEDASSET
WWF Ελλάς»
Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο.
-Δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύση.
-Εχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές (πλατειες, εξορύξεις κλπ μέσα σε προστατευόμενες περιοχές?)
-Φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Η διαβούλευση αυτή είναι προσχηματική. Δίνετε μόνο μια βδομάδα για να σχολιάσουμε ένα νομοσχέδιο 95 άρθρων. Ζητώ σε όλα τα νομοσχέδια να προβλέπεται αρκετός χρόνος για τον δημόσιο διάλογο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικό και δίκαιο τρόπο οι μείζονες περιβαλλοντικές προκλήσεις του καιρού μας.
Συμφωνώ απόλυτα με το Πανελλαδικό Δίκτυο συλλογικοτήτων για την ενέργεια και επειδή βάλλεται η δημοκρατία θα πρέπει να αποσυρθεί άμεσα το νομοσχέδιο
Απαιτούμε την ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ του απαράδεκτου και καταστροφικού για περιβάλλον νομοσχεδίου!
Σύμφωνα με την κοινή ανακοίνωση των 11 σημαντικότερων περιβαλλοντικών οργανώσεων της χώρας, το σχέδιο νόμου επιφέρει:
– Tην ακόμα εντονότερη αλλοίωση του διεθνώς αποδεκτού θεσμού των αυστηρά προστατευόμενων περιοχών (κατηγορία στην οποία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητά από τα κράτη μέλη να εντάξουν τουλάχιστον το 10% της επικράτειας). Συγκεκριμένα, επιτρέπει εντός των ορίων τους ακόμα περισσότερες δραστηριότητες που είναι ασύμβατες με κάθε έννοια αυστηρής προστασίας, όπως η κατασκευή πλατειών και «γραμμικών υποδομών μεταφορών» (δηλαδή δρόμων), οι εγκαταστάσεις αποθήκευσης και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και τηλεπικοινωνιών, η ερασιτεχνική αλιεία και η βόσκηση, κλπ.
– Την εξ αρχής επιβάρυνση όλων των ζωνών προστασίας των προστατευόμενων περιοχών Natura 2000 με νέες χρήσεις που δεν προβλέπονταν από το έτσι κι αλλιώς προβληματικό ισχύον καθεστώς. Χαρακτηριστικά, στις ζώνες προστασίας της φύσης (δεύτερη σε αυστηρότητα ζώνη προστασίας) προβλέπονται πλέον η κατασκευή και λειτουργία τουριστικών καταλυμάτων και άλλων τουριστικών υποδομών, εγκαταστάσεων ΑΠΕ, καθώς και κατασκηνώσεων, ενώ σε όλες τις κατηγορίες (πλην της “απόλυτης” προστασίας) προβλέπονται πλέον εξορυκτικές δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένων των εξορύξεων υδρογονανθράκων.
– Την περαιτέρω υποβάθμιση του ήδη αναξιόπιστου θεσμού των μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων (ΜΠΕ), καθώς προβλέπει ότι οι αξιολογητές των ΜΠΕ θα αμείβονται απευθείας από τους φορείς των έργων που ελέγχουν, δημιουργώντας έτσι μια υπαλληλική σχέση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, η οποία ακυρώνει την ανεξαρτησία που πρέπει (σύμφωνα και με τη νομοθεσία της ΕΕ) να περιβάλλει το σύστημα αξιολόγησης των περιβαλλοντικών μελετών.
– Το νομοσχέδιο προεξοφλεί, επίσης, το περιεχόμενο των προεδρικών διαταγμάτων που η Ελλάδα σκανδαλωδώς καθυστερεί εδώ και 10 χρόνια να εκδώσει για την προστασία των περιοχών Natura 2000, προβλέποντας αποσπασματικές διαδικασίες για τη συνέχιση υφιστάμενων και την υλοποίηση νέων έργων και δραστηριοτήτων ανεξάρτητα από τις προβλέψεις των προεδρικών διαταγμάτων και τις οικολογικές ανάγκες οικοτόπων και ειδών.
Αυτό παραβιάζει ευθέως τη νομοθεσία της ΕΕ για την προστασία της φύσης, η οποία δίνει προτεραιότητα στη διατήρηση της βιοποικιλότητας και επιβάλλει τη θέσπιση των κατάλληλων μέτρων ώστε να αποφεύγεται η υποβάθμιση των φυσικών οικοσυστημάτων και των προστατευόμενων ειδών. Η αλλαγή της νομοθεσίας θα καθυστερήσει ακόμη περισσότερο την ολοκλήρωση των ήδη απαράδεκτα καθυστερημένων ΕΠΜ που είναι απαραίτητες για την έκδοση των προεδρικών διαταγμάτων.
Καμία έκπτωση στην ήδη ελλιπή προστασία των περιοχών του δικτύου NATURA, μετά μάλιστα και από την καταδίκη της Ελλάδας στις 17/12/2020 από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (C849/19), και ενώ έχει αποσταλεί στην Ελλάδα αίτημα EU Pilot (ΕUP(2021)9806) (‘αιτιολογημένη γνώμη’, δηλαδή ένα βήμα πριν από ακόμα μια παραπομπή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο) σχετικά με τη μη ορθή μεταφορά στην εθνική έννομη τάξη του άρθρου 6 παρ. 3 της οδηγίας
92/43/ΕΟΚ για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων.
Καμία νέα επιτρεπόμενη χρήση γης σε σχέση με το ΠΔ 59/2018, αντίθετα αυστηροποίηση και αφαίρεση χρήσεων, καμία εγκατάσταση ΑΠΕ εντός περιοχών NATURA.
Ο χρόνος που διατέθηκε για τη διαβούλευση, πάνω στο συγκεκριμένου σχέδιο νόμου, είναι παντελώς ανεπαρκής για τη μελέτη του και την υποβολή τεκμηριωμένων σχολίων και παρατηρήσεων. Για την ώρα, περιοριζόμαστε στις παρακάτω παρατηρήσεις και επιφυλασσόμαστε να επανέλθουμε, μέχρι την εισαγωγή του σ/ν στη Βουλή. Αξιοποιώντας για άλλη μια φορά, την τακτική που εφαρμόζεται πολλά χρόνια τώρα, όλα τα σοβαρά θέματα να ψηφίζονται από τη Βουλή το κατακαλόκαιρο με συνοπτικές διαδικασίας, το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας έθεσε σε προσχηματική διαβούλευση για μόλις μια εβδομάδα, σχέδιο νόμου που περιλαμβάνει διατάξεις για το «πλαίσιο ανάπτυξης υπεράκτιων αιολικών πάρκων», μαζί με «απλουστεύσεις» της περιβαλλοντικής διαδικασίας, ανάμεσα στις οποίες κορυφαίο ζήτημα είναι αυτό που αφορά στις «χρήσεις γης στις προστατευόμενες περιοχές». Για το πλαίσιο ανάπτυξης υπεράκτιων αιολικών πάρκων, προφανώς δε συντρέχουν λόγοι κατεπείγουσας διαδικασίας. Τίθεται σε διαβούλευση ενάμιση χρόνο μετά από τη «διαβούλευση», που είχε γίνει με πρωτοβουλία της ΕΛΕΤΑΕΝ, εγκαινιάζοντας τότε, μια εποχή όπου επίσημα πλέον οι ίδιες οι εταιρείες ασκούν εθνικό ενεργειακό σχεδιασμό, κριτικάροντας μάλιστα το δημόσιο για τις ανεπάρκειές του, όπως είχαμε σχολιάσει σε δελτίο τύπου μας με θέμα «Θαλάσσια αιολικά: ένα νέο πεδίο εμπορευματοποίησης της ενέργειας και της θάλασσας», πριν από ένα χρόνο: https://energynetwork2020.wordpress.com/2021/05/09/%ce%b8%ce%b1%ce%bb%ce%ac%cf%83%cf%83%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%ce%b9%ce%bf%ce%bb%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%bd%ce%ad%ce%bf-%cf%80%ce%b5%ce%b4%ce%af%ce%bf-%ce%b5%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%81%ce%b5/ Η καθυστέρηση δεν οφείλεται σε προσπάθεια σύνταξης και έγκρισης Θαλάσσιου Χωροταξικού Πλαισίου, που η χώρα όφειλε να υλοποιήσει μέχρι το Μάρτιο του 2021, σύμφωνα με την Οδηγία 2014/89/ΕΕ «Περί Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού». Κι αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι αντί γι’ αυτό, το νομοσχέδιο υιοθετεί και εφαρμόζει το βραχυπρόθεσμο στόχο που είχε προτείνει η ΕΛΕΤΑΕΝ, για αποσπασματικό καθορισμό Περιοχών Οργανωμένης Ανάπτυξης Υπεράκτιων Αιολικών Πάρκων (ΠΟΑΥΑΠ), στο πρότυπο των Ειδικών Πολεοδομικών Σχεδίων. Ο καθορισμός της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρίας Υδρογονανθράκων Α.Ε. ως φορέα Διαχείρισης για τα Υπεράκτια Αιολικά Πάρκα, επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις μας για τη συγγένεια που εμφανίζει η διαδικασία χωροθέτησης και αδειοδότησης των θαλάσσιων αιολικών με την παραχώρηση «οικοπέδων» για την έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων, αλλά και τα εμπόδια που συνιστούν η περιορισμένη στα έξι (6) ναυτικά μίλια αιγιαλίτιδα ζώνη και η έλλειψη καθορισμένης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) στο Αιγαίο, εμπόδια που υπαγορεύουν και τις συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές. Παράλληλα, αναδεικνύει πόσο ο χαρακτήρας της υποτιθέμενης αποκεντρωμένης παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας είναι στην πραγματικότητα βαθειά συγκεντρωτικός, αφού για τη δημιουργία υπεράκτιων αιολικών σταθμών ενδιαφερόμενες είναι, εκτός από τις μεγάλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και όλες οι μεγάλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στις εξορύξεις υδρογονανθράκων. Τελικά, το κατεπείγον της διαβούλευσης για το νομοσχέδιο φαίνεται να αφορά στις αλλαγές που επιχειρεί να κάνει στις χρήσεις γης στις προστατευόμενες περιοχές, δύο χρόνια μετά από τον καθορισμό τους από το νόμο Χατζηδάκη του 2020. Κι αυτό για να εξαναγκαστούν τα γραφεία μελετών που έχουν αναλάβει τη σύνταξη των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών των περιοχών Natura, να συμπεριλάβουν στις μελέτες τους διάφορα «αναπτυξιακά» έργα, κυρίως ενεργειακά αλλά και άλλα (τουριστικά), καθώς και υποδομές (νέους δρόμους), ως επιτρεπόμενες χρήσεις στις ζώνες προστασίας, που δεν είχαν συμπεριληφθεί στο νόμο Χατζηδάκη. Κατεπείγουσα «ανάγκη» είναι επίσης να προκαθοριστεί με νόμο η προοπτική επιβάρυνσης των περιοχών Natura με τέτοια έργα για να τα συμπεριλάβει και η μελέτη αναθεώρησης του Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου για τις ΑΠΕ! Σε μια συγκυρία όπου αναδεικνύονται κρίσεις, όπως αυτές που σχετίζονται με το περιβάλλον, τη βιοποικιλότητα, την υγεία και τη διατροφή και αναλαμβάνονται σχετικές πολιτικές πρωτοβουλίες, η ελληνική κυβέρνηση παραμένει εγκλωβισμένη σε παρωχημένους «αναπτυξιακούς στόχους», που αποτελούν μια από τις πιο σημαντικές αιτίες για την κακοδαιμονία της χώρας. Ζητούμε να μπει ένα τέλος σε όλο αυτό! Ζητούμε την απόσυρση του νομοσχεδίου και μια πραγματική διαβούλευση για εθνικό ενεργειακό σχεδιασμό, με την πραγματική συμμετοχή της κοινωνίας και την πραγματική προστασία του περιβάλλοντος! 12.7.2022 ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ energynetwork2020.wordpress.com – energynetwork2020@gmail.com f/b: Δίκτυο συλλογικοτήτων για την ενέργεια
Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο
για την «απλοποίηση» της περιβαλλοντικής αδειοδότησης
και τη θέσπιση πλαισίου για την ανάπτυξη των Υπεράκτιων Αιολικών Πάρκων
Αξιοποιώντας για άλλη μια φορά, την τακτική που εφαρμόζεται πολλά χρόνια τώρα, όλα τα σοβαρά θέματα να ψηφίζονται από τη Βουλή το κατακαλόκαιρο με συνοπτικές διαδικασίας, το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας έθεσε σε προσχηματική διαβούλευση για μόλις μια εβδομάδα, σχέδιο νόμου που περιλαμβάνει διατάξεις για το «πλαίσιο ανάπτυξης υπεράκτιων αιολικών πάρκων», μαζί με «απλουστεύσεις» της περιβαλλοντικής διαδικασίας, ανάμεσα στις οποίες κορυφαίο ζήτημα είναι αυτό που αφορά στις «χρήσεις γης στις προστατευόμενες περιοχές».
Για το πλαίσιο ανάπτυξης υπεράκτιων αιολικών πάρκων, προφανώς δε συντρέχουν λόγοι κατεπείγουσας διαδικασίας. Τίθεται σε διαβούλευση ενάμιση χρόνο μετά από τη «διαβούλευση», που είχε γίνει με πρωτοβουλία της ΕΛΕΤΑΕΝ, εγκαινιάζοντας τότε, μια εποχή όπου επίσημα πλέον οι ίδιες οι εταιρείες ασκούν εθνικό ενεργειακό σχεδιασμό, κριτικάροντας μάλιστα το δημόσιο για τις ανεπάρκειές του, όπως είχαμε σχολιάσει σε δελτίο τύπου μας με θέμα «Θαλάσσια αιολικά: ένα νέο πεδίο εμπορευματοποίησης της ενέργειας και της θάλασσας», πριν από ένα χρόνο.
Η καθυστέρηση δεν οφείλεται σε προσπάθεια σύνταξης και έγκρισης Θαλάσσιου Χωροταξικού Πλαισίου, που η χώρα όφειλε να υλοποιήσει μέχρι το Μάρτιο του 2021, σύμφωνα με την Οδηγία 2014/89/ΕΕ «Περί Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού». Κι αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι αντί γι’ αυτό, το νομοσχέδιο υιοθετεί και εφαρμόζει το βραχυπρόθεσμο στόχο που είχε προτείνει η ΕΛΕΤΑΕΝ, για αποσπασματικό καθορισμό Περιοχών Οργανωμένης Ανάπτυξης Υπεράκτιων Αιολικών Πάρκων (ΠΟΑΥΑΠ), στο πρότυπο των Ειδικών Πολεοδομικών Σχεδίων.
Ο καθορισμός της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρίας Υδρογονανθράκων Α.Ε. ως φορέα Διαχείρισης για τα Υπεράκτια Αιολικά Πάρκα, επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις μας για τη συγγένεια που εμφανίζει η διαδικασία χωροθέτησης και αδειοδότησης των θαλάσσιων αιολικών με την παραχώρηση «οικοπέδων» για την έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων, αλλά και τα εμπόδια που συνιστούν η περιορισμένη στα έξι (6) ναυτικά μίλια αιγιαλίτιδα ζώνη και η έλλειψη καθορισμένης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) στο Αιγαίο, εμπόδια που υπαγορεύουν και τις συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές. Παράλληλα, αναδεικνύει πόσο ο χαρακτήρας της υποτιθέμενης αποκεντρωμένης παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας είναι στην πραγματικότητα βαθειά συγκεντρωτικός, αφού για τη δημιουργία υπεράκτιων αιολικών σταθμών ενδιαφερόμενες είναι, εκτός από τις μεγάλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και όλες οι μεγάλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στις εξορύξεις υδρογονανθράκων.
Τελικά, το κατεπείγον της διαβούλευσης για το νομοσχέδιο φαίνεται να αφορά στις αλλαγές που επιχειρεί να κάνει στις χρήσεις γης στις προστατευόμενες περιοχές, δύο χρόνια μετά από τον καθορισμό τους από το νόμο Χατζηδάκη του 2020. Κι αυτό για να εξαναγκαστούν τα γραφεία μελετών που έχουν αναλάβει τη σύνταξη των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών των περιοχών Natura, να συμπεριλάβουν στις μελέτες τους διάφορα «αναπτυξιακά» έργα, κυρίως ενεργειακά αλλά και άλλα (τουριστικά), καθώς και υποδομές (νέους δρόμους), ως επιτρεπόμενες χρήσεις στις ζώνες προστασίας, που δεν είχαν συμπεριληφθεί στο νόμο Χατζηδάκη. Κατεπείγουσα «ανάγκη» είναι επίσης να προκαθοριστεί με νόμο η προοπτική επιβάρυνσης των περιοχών Natura με τέτοια έργα για να τα συμπεριλάβει και η μελέτη αναθεώρησης του Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου για τις ΑΠΕ!
Σε μια συγκυρία όπου αναδεικνύονται κρίσεις, όπως αυτές που σχετίζονται με το περιβάλλον, τη βιοποικιλότητα, την υγεία και τη διατροφή και αναλαμβάνονται σχετικές πολιτικές πρωτοβουλίες, η ελληνική κυβέρνηση παραμένει εγκλωβισμένη σε παρωχημένους «αναπτυξιακούς στόχους», που αποτελούν μια από τις πιο σημαντικές αιτίες για την κακοδαιμονία της χώρας.
Ζητούμε να μπει ένα τέλος σε όλο αυτό!
Ζητούμε την απόσυρση του νομοσχεδίου και μια πραγματική διαβούλευση για εθνικό ενεργειακό σχεδιασμό, με την πραγματική συμμετοχή της κοινωνίας και την πραγματική προστασία του περιβάλλοντος!
12.7.2022
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ
energynetwork2020.wordpress.com – energynetwork2020@gmail.com
f/b: Δίκτυο συλλογικοτήτων για την ενέργεια
Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Ζητώ την απόσυρση του νομοσχεδίου και μια πραγματική διαβούλευση για εθνικό ενεργειακό σχεδιασμό, με την πραγματική συμμετοχή της κοινωνίας για την πραγματική προστασία του περιβάλλοντος.
Το παρόν νομοσχέδιο οχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Ο χρόνος της διαβούλευσης, για ένα τόσο σημαντικό νομοσχέδιο, δεν είναι σε καμία περίπτωση επαρκής.
Ντροπή σας, η φύση δεν αντέχει άλλο. Πόσα ακόμα θα καταστρέψετε δεν έχετε όρια πια?
Καταστρέφετε ολοσχερώς την πλούσια βιοποικιλότητα της χώρας, πόσα είδη χλωρίδας και πανίδας και ολα για το κέρδος.
ΦΤΑΝΕΙ!
Tο νέο νομοσχέδιο, μεταξύ άλλων:
-Εισάγει και επιβαρύνει όλες τις ζώνες προστασίας των προστατευόμενων περιοχών #Natura2000 με χρήσεις που δεν συνάδουν με το χαρακτήρα τους, όπως έγερση τουριστικών καταλυμάτων, κατασκευή δρόμων, εγκατάσταση #ΑΠΕ αλλά και εξορυκτικές δραστηριότητες κά.
-Εισάγει εκ νέου ρυθμίσεις για τις Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες (ΕΠΜ) που θα καθυστερήσουν περαιτέρω την ολοκλήρωσή τους, παρότι η Ελλάδα έχει καταδικαστεί για την έλλειψη μέτρων διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών της.
-Επιτρέπει οι ιδιώτες ελεγκτές μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων (ΜΠΕ) να πληρώνονται απευθείας από τον ιδιώτη που ελέγχουν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ούτως άλλως μικρή αξιοπιστία του συγκεκριμένου θεσμού.
-Διατηρεί την προνομιακή μεταχείριση των στρατηγικών επενδύσεων σε ζητήματα που αφορούν τις επιπτώσεις τους στο περιβάλλον.
Οι 10 Περιβαλλοντικές Οργανώσεις προστασίας ζώων και περιβάλλοντος και ο λαός ζητούν από την κυβέρνηση και το αρμόδιο για τη φύση υπουργείο να αποσύρουν τα επίμαχα κεφάλαια του ν/σ και να σταθούν στο ύψος της ευθύνης τους για την αποτελεσματική θωράκιση της χώρας από την κλιματική και οικολογική κρίση.
Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.Ο χρόνος της διαβούλευσης, για ένα τόσο σημαντικό νομοσχέδιο, δεν είναι σε καμία περίπτωση επαρκής.Ζητώ την απόσυρση των άρθρων που επιδεινώνουν την περιβαλλοντική νομοθεσία και ειδικότερα το καθεστώς προστασίας των περιοχών Natura 2000.
Διαφωνώ κάθετα με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δε συμβάλλει καθόλου στην προστασία της φύσης , αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία. Δεν είναι ένα νομοσχέδιο για την προστασία της φύσης, αλλά για την εκμετάλλευσή της. Άμεση απόσυρση.
Συμφωνούμε επίσης απόλυτα και με την Κοινή ανακοίνωση 11 οργανώσεων για το νομοσχέδιο του ΥΠΕΝ όπως αναγράφεται στο παρόν άρθρο.
Με τιμή
Το ΔΣ του Συλλόγου για την Προστασία του Περιβάλλοντος Αγίου Ιωάννη Θεολογου ΟΣΜΑΕΣ Δήμου Λοκρών
Θα μπορούσε κάποιος να μας εξηγήσει σε τι αποσκοπούν όλες αυτές οι προτεινόμενες αδειοδοτήσεις σε ζώνες απόλυτης φυσικής προστασίας;
Χώροι μέσων ΜΜΜ, θρησκευτικοί χώροι, τουριστικά καταλύματα, εξορύξεις, αθλητικοί χώροι κλπ.
Εμφανώς είναι μια κίνηση καταστροφής των λίγων απομείναντων φυσικών περιοχών του οικοσυστήματός μας χάριν του κέρδους και της εκμετάλλευσης. Διαφωνώ καθετα και ριζικά με οποιαδήποτε εκμετάλλευση αυτών των περιοχών κάτω από το προτεινόμενο πλάνο. Ακόμη και κάτω από ένα θεωρητικό ελεγχόμενο σχέδιο εκμετάλλευσης όλοι μας γνωρίζουμε πως λαμβάνονται οι αποφάσεις. Το αποτέλεσμα θα είναι καταστροφικό.
Χώρος για όλες τις κατασκευές και δραστηριότητες μπορούν άνετα να τεθούν εκτός περιοχών Natura 2000. Χώροι υπάρχουν και αν δεν υπάρχουν να μη γίνουν. Κινούμενος αντίθετα, θα έπρεπε να θεσπιστούν ελάχιστο ποσοστό πρασίνου και πάρκων στα αστικά κέντρα για την επαφή του κόσμου με τη φύση. Ας μάθουν κάποιοι επιτέλους την έννοια του σεβασμού στη φύση.
Για μία ακόμα φορά, κάνετε ό,τι μπορείτε ώστε τα παιδιά μας να μεγάλωσουν σε ένα απέραντο τσιμέντο, σε ενα μεγάλο εστιατόριο, χωρίς ίχνος πρασίνου. Το μόνο που μας έχει σώσει είναι οι περιοχές που απαγορεύται η εκμετάλλευσή τους, και τώρα θέλετε να τις δώσετε και αυτές στους μεγαλοεπιχειρηματίες για τα υποστηρίξετε ότι έχουμε «ανάπτυξη».
Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Διαφωνώ με το παρόν νομοσχέδιο. Όχι απλά δεν συμβάλει καθόλου στην προστασία της φύσης, αλλά έχει καταστροφική επίδραση στις προστατευόμενες περιοχές και φέρνει τη χώρα σε αντίθετη τροχιά από την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία.
Ο χρόνος της διαβούλευσης, για ένα τόσο σημαντικό νομοσχέδιο, δεν είναι σε καμία περίπτωση επαρκής.
Ζητώ την απόσυρση των άρθρων που επιδεινώνουν την περιβαλλοντική νομοθεσία και ειδικότερα το καθεστώς προστασίας των περιοχών Natura 2000.