Εγκρίνουμε:
1. Τη Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (Σ.Μ.Π.Ε.) για το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τις Υδατοκαλλιέργειες, και τους όρους, περιορισμούς και κατευθύνσεις που προβλέπονται σ’ αυτή για την αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων που ενδεχόμενα θα προκύψουν από την εφαρμογή του Ειδικού Πλαισίου.
2. Το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τις Υδατοκαλλιέργειες, το κείμενο του οποίου ακολουθεί:
ΣΤΑΥΡΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ
Γεωπόνος – Υδροβιολόγος (DEA)
Το υπό διαβούλευση σχέδιο κοινής Υπουργικής απόφασης θα πρέπει μετά την περάτωσή της και την ενσωμάτωση των απαραίτητων τεχνικών παρατηρήσεων που προτείνονται από τους φορείς του κλάδου της ιχθυοκαλλιέργειας για την ορθολογική εφαρμογή της, να υπογραφεί και να εφαρμοστεί ΑΜΕΣΑ.
Είναι αδύνατον στις σημερινές συνθήκες του θεσμικού πλαισίου να συνεχίσει να λειτουργεί η παραγωγική αυτή δραστηριότητα που ενισχύει διαρκώς την εξωστρέφεια της χώρας.
Ως εκ τούτου οφείλουμε όλοι Πολιτεία, Παραγωγικοί Φορείς αλλά και οι απανταχού «θιγόμενοι» Πολίτες να αντιληφθούμε τις προτεραιότητες για την επιβίωση της εγχώριας πρωτογενούς παραγωγής και των θέσεων εργασίας που συνεπάγεται η νόμιμη λειτουργία του Κλάδου της Ιχθυοκαλλιέργειας.
Επίσης οφείλουμε να ρυθμίσουμε νομοθετικά μία δραστηριότητα που δύναται να προσελκύσει το ενδιαφέρον σημαντικών διεθνών επενδύσεων σε μία περίοδο όπου η Ελλάδα υποχρεώνεται να δεσμεύσει κάθε δημόσιο αγαθό προς τους πιστωτές της.
Ο κλάδος της Ελληνικής Ιχθυοκαλλιέργειας με το έργο του και τα πολύτιμα τρόφιμα που παράγει έχει καθιερωθεί σε όλες τις διεθνείς αγορές και τους καταναλωτές και είναι παράδοξο – και δυστυχώς ιστορικά τεκμηριωμενο – ότι στην γενετειρά του δεν έχει μέχρι σήμερα αναγνωριστεί επαρκώς η σημασία του. Η Πολιτεία και οι αρμόδιοι φορείς οφείλουν να πράξουν το αυτονόητο χωρίς πελατειακούς συμβιβασμούς, για το Εθνικό συμφέρον και μόνον.
Παρατηρήσεις στο προοίμιο – εισαγωγή:
– Διαγραφή της πρότασης: «Με δεδοµένη µάλιστα την κάµψη του τουρισµού διεθνώς…» (σημείο 7).
– Διαγραφή της πρότασης: «… δραστηριότητας φιλικής προς το περιβάλλον.» (σημείο 12).
– Διαγραφή της πρότασης: «Σε αντίθεση… είναι ελεγχόμενες…» (σημείο 16).
– Διατύπωση της πρότασης ως εξής: «Η χωροθέτηση νέων µονάδων υδατοκαλλιεργειών πρέπει να αποφεύγεται στις περιοχές που χαρακτηρίζονται ως: (α) ανεπτυγµένες τουριστικά και (β) αναπτυσσόμενες τουριστικά όπως ορίζονται από την Έγκριση Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τον Τουρισμό και της Στρατηγικής Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων αυτο…» (σημείο 24).
Αγαπητοί φίλοι
Βαίνουμε αισίως προς το τέλος της διαδικασίας διαβούλευσης και θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους επιστήμονες, συναδέλφους και φίλους που συμμετείχαν σε αυτή καθώς και όλους αυτούς που καλόπιστα διατύπωσαν τις ανησυχίες τους.
Η διαβούλευση αυτή άφορα ένα κορυφαίο θέμα για μια από της δυναμικότερες και υγιέστερες παραγωγικές δραστηριότητες της πατρίδας μας, την Ιχθυοκαλλιέργεια. Μάλιστα είναι από τους ελάχιστους παραγωγικούς κλάδους (ίσως και ο μοναδικός) σήμερα για τον οποίο μπορούμε να υπερηφανευόμαστε αφού παράγουμε ένα άριστης ποιότητας προϊόν και κατέχουμε μερίδιο πάνω από το 50% της συνολικής παγκόσμιας παράγωγης Τσιπούρας και Λαυρακιού.
Ευχαριστώ όλους τους συναδέλφους γιατί μέσα και από αυτήν την διαδικασία της διαβούλευσης προσπάθησαν να ενημερώσουν τους συμπατριώτες μας για την δουλειά μας και να καθησυχάσουν τις ανησυχίες τους, η συντριπτική πλειοψηφία από τις οποίες έχουν προκύψει ακριβώς από αυτήν την έλλειψη ενημέρωσης.
Ξεκινώντας με την λογική ότι είναι καλύτερα να συζητάμε κάτι από το να μην συζητάμε, να βάζουμε κανόνες από το να μην βάζουμε, αισθάνομαι μεγάλη ικανοποίηση για αυτήν την διαδικασία διαβούλευσης που είχαμε την ευκαιρία να συμμετέχουμε.
Εύχομαι το τέλος αυτής της διαβούλευσης να αποτελέσει την αρχή μιας συνεχόμενης διαδικασίας συνεργασίας, συζητήσεων και ενημέρωσης σχετικά με την ιχθυοκαλλιέργεια και τις αλληλεπιδράσεις με το περιβάλλον και με όλους τους άλλους παραγωγικούς κλάδους στην οποία πρέπει να συμμετέχουμε όλοι. Άλλωστε ότι χωροταξικό σχέδιο και να προκύψει δεν μπορεί να είναι τέλειο και πρέπει όλοι να βοηθήσουμε για την βελτίωση του.
Γιατί πράγματι έχουμε το δικαίωμα να διαφωνούμε αλλά και την υποχρέωση να ακούμε τους άλλους, να ενημερωνόμαστε και να αναθεωρούμε όταν έχουμε άδικο.
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.
Φιλικότατα
Κώστας Ντόμαλης
BIOMAR HELLENIC ABEEI
Μένω ΜΟΝΙΜΑ στα Φάρσα-Κεφαλονιά και κάνω μπάνιο με τα παιδιά μου στην παραλία της Λυγιάς-Αγ.Παρασκευή η οποία βρίσκεται πολύ κοντά στα κλουβιά των Ιχθυοτροφείων.Η θάλασσα είναι τόσο καθαρή-πεντακάθαρη που θέλεις να τη πιεις στο ποτήρι.Φανταστείτε ότι μέσα στο κόλπο βλέπουμε καθημερινά δελφίνια που αυτό σημαίνει καθαρά νερά.
Από αυτό το χωριό δουλεύουν πολλοί άνθρωποι στα Ιχθυοτροφεία Κεφαλονιάς και συντηρούν τις οικογένειες τους.Δεν είδα κανέναν από όλους αυτούς να έχουν πάθει κάτι ή να μην τρώνε το ψάρι ή να μην αφήνουν τα παιδιά τους να κάνουν μπάνιο στη παραλία του χωριού.
ΑΦΗΣΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΑ ΙΧΘΥΟΤΡΟΦΕΙΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΟΥΝ.
ΘΕΛΕΤΕ Η ΔΕ ΘΕΛΕΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ?
ΠΡΟΤΙΜΑΤΕ ΝΑ ΕΡΗΜΩΣΕΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΤΟΠΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ?
Λόγο της φύσης που έχει η εργασία μου βρίσκομαι σε τακτική επικοινωνία με πάρα πολλούς ιχθυοκαλλιεργητές και ιχθυολόγους ανά την Ελλάδα τα τελευταία πέντε χρόνια.
Διαπιστώνω ότι μέσα στις δύσκολες ημέρες που περνάμε σαν λαός και σαν κράτος ίσως ο μοναδικός κλάδος που ατενίζει με αισιοδοξία το μέλλον είναι οι ιχθυοκαλλιέργειες. Αυτό συμβαίνει κυρίως γιατί είναι ένας παραγωγικός τομέας που βασίζετε στην εργασία και το μόχθο των ανθρώπων που εργάζονται στον κλάδο και όχι σε οποιαδήποτε μορφή «παράξενων πηγών» εισοδημάτων.
Καλό θα ήταν αντί να υπάρχουν δύο στρατόπεδα που το ένα περιλαμβάνει αυτούς που έχουν άμεσα οφέλη από την ιχθυοκαλλιέργεια (όπως και εγώ άλλωστε από τη στιγμή που εργάζομαι στον κλάδο), και το δεύτερο που αποτελείτε είτε από εργαζόμενους σε άλλους κλάδους οι οποίοι βλέπουν την ιχθυοκαλλιέργεια ανταγωνίστηκα είτε από κάποιους «στοχαστές – οικολόγους – κλπ» να κατατίθενται απόψεις οι οποίες θα βοηθήσουν στο να λυθούν τα όποια προβλήματα υπάρχουν.
Ας μην ξεχνάμε μόνο κάτι βασικό: Στις μέρες που η ανεργία μεγαλώνει οι ιχθυοκαλλιέργειες προσφέρουν νέες θέσεις εργασίας. Μήπως λοιπόν θα πρέπει όλοι μας να σκεφτούμε λιγάκι έξω από το «κουτί» μέσα στο οποίο ζούμε και να μην διασπείρουμε απόψεις οι οποίες απλά αναμασούν μόνο αρνητικότητα για οτιδήποτε είναι ξένο και άγνωστο για εμάς;
Ας βοηθήσουμε όλοι έναν κλάδο ο οποίος χρόνια τώρα μας βοηθά όλους….
ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΥΔΑΤΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΩΝ ΣΤΗ ΣΑΛΑΜΙΝΑ (http://www.causes.com/causes/611406)
Perivos
Αξιότιμοι φίλοι διαβουλευόμενοι,
επανέρχομαι για ένα σχόλιο που εκτιμώ ότι πρέπει να κάνω ώστε να συμβάλλω με κάποια στοιχεία στους προβληματισμούς σας με μόνο αιτιολογικό το γεγονός ότι επί σειρά ετών από το 1990 και εντεύθεν ασχολήθηκα με αρκετό πάθος για το αντικείμενο ακριβώς αυτό που μας απασχολεί στη διαβούλευση αυτή δηλαδή τη θέση της υδατοκαλλιέργειας στο ελληνικό παράκτιο περιβάλλον με τον τρόπο που αυτή διενεργείται στην Ελλάδα. Γιατί θα πρέπει να γνωρίζετε ότι μορφές υδατοκαλλιέργειας υπάρχουν πολλές όπως πολλά είναι και τα θεσμικά πλαίσια στα οποία λειτουργούν με βάση τις εθνικές νομοθεσίες. Κατ’ αρχάς θα συμφωνήσω με τον Περιβαλλοντικό Σύλλογο Μαλεσίνας ότι οι υδατοκαλλιέργειες ανήκουν σε μια κατηγορία αυξημένου κινδύνου ως προς το περιβάλλον για την Ελληνική Πολιτεία με βάση τις σχετικές ΚΥΑ κατάταξης των έργων όπως αναφέρουν σε σχόλιο τους αλλά θα πρέπει να σταθούμε στην φράση «… είναι πιθανό να προκαλέσουν σοβαρές επιπτώσεις στο περιβάλλον» που αναφέρεται στην ΚΥΑ. Μήπως είναι μόνο οι υδατοκαλλιέργειες μια ανθρώπινη δραστηριότητα η οποία μπορεί υπό ορισμένες συνθήκες να προκαλέσει περιβαλλοντικό πρόβλημα; Προφανώς όχι. Μήπως είναι η υδατοκαλλιέργεια ο μόνος κλάδος στον οποίο κάποιοι δεν εφαρμόζουν τους θεσμικούς όρους λειτουργίας τους; Προφανώς όχι. Το ζητούμενο είναι να ισορροπήσουμε την ανάπτυξη διατηρώντας την απόδοση των επιμέρους κλάδων στο άριστο – αν γίνεται – ελαχιστοποιώντας τις αρνητικές επιπτώσεις τους στο περιβάλλον – όσο γίνεται – αλλά και μεταξύ τους – υποχρεωτικά για να αποφύγουμε ζημίες – διατηρώντας την κοινωνική ειρήνη – ο τελικός στόχος. Δεν γνωρίζω αν το ΥΠΕΚΑ έχει ή δεν έχει γνωρίζοντες και δεν ενδιαφέρει κανένα επί του παρόντος. Εκείνο που αναμένεται ωστόσο από τους διαχειριστές είναι πρώτα, να αξιοποιούν τις υπάρχουσες πληροφορίες και τεχνογνωσία της χώρας – που κατά κανόνα δεν το κάνουν ούτε χρηματοδοτούν στοχευμένα προγράμματα ώστε να έχουν τη δεδομένη πληροφορία – μετά, να λαμβάνουν θεσμικά μέτρα που να είναι ελάχιστα αυστηρότερα από τα όρια που τίθενται από την κοινή επιστημονική λογική και τα αποδεκτά δεδομένα και τελευταία – και σημαντικότερο – να εφαρμόσει τους θεσμικούς κανόνες γιατί θεσμοθέτηση χωρίς έλεγχο και παρακολούθηση δεν ωφελεί κανένα – γιατί έτσι ούτε μπορεί κανείς να εκτιμήσει την αξία των αποτελεσμάτων της θεσμοθέτησης ούτε και μπορεί να αντιληφθεί ποια διορθωτικά μέτρα πρέπει να πάρει ώστε να προσαρμόσει τους θεσμούς στην πραγματικότητα. Αυτό είναι το προφίλ της Ελληνικής διοίκησης δυστυχώς, δηλαδή να παίρνει τα αυστηρότερα δυνατά μέτρα που ορίζει και η ΕΕ (παράδειγμα η ΚΥΑ) ώστε να μην χρειάζεται να παρακολουθεί την αποτελεσματικότητα τους. Άλλωστε από το 1984 που καταγράφηκε η πρώτη παραγωγή υδατοκαλλιέργειας στην Ελλάδα μόλις τα τελευταία χρόνια άρχισε με σοβαρότητα ο έλεγχος της εφαρμογής των όρων με αρκετές μονάδες να εγκαλούνται για παράβαση των σχετικών ΑΕΠΟ. Να γνωρίζετε ότι ο θεσμός των πάσης φύσεως επιθεωρητών είναι πραγματικότητα για χώρες της ΕΕ από πολλά χρόνια και εμείς το εφαρμόσαμε τελευταία αρχίζοντας βέβαια από το καυτό ζήτημα των οικονομικών με το ΣΔΟΕ.
Ένα δεύτερο θέμα που με απασχόλησε από τη διαβούλευση και θα ήθελα να μοιραστούμε είναι τα σχόλια πολλών αναφορικά με την περιβαλλοντική επίπτωση των ιχθυοτροφείων στο περιβάλλον και μάλιστα την βεβαιότητα τους για το βαθμό επίπτωσης. Κατ’ αρχάς δεν νομίζω ότι υπάρχει επαρκής διεθνής βιβλιογραφία που να έχει μελετήσει και εκτιμήσει με άμεσες μεθόδους (επιτόπου στο πεδίο και όχι στα χαρτιά με προβλέψεις) την ποσοστιαία συμμετοχή της υδατοκαλλιέργειας στην συνολική επίπτωση όλων των οικονομικών δραστηριοτήτων στο περιβάλλον δηλαδή τουρισμό, αλιεία, βιομηχανία, μεταφορές, οικιστική ανάπτυξη, υπηρεσίες και πρωτογενής τομέας (γεωργία, κτηνοτροφία). Αγαπητοί φίλοι δυστυχώς για όλους μας δεν υπάρχει τρόπος εύκολα να μοιράσουμε τις ευθύνες για την κατάσταση του παράκτιου περιβάλλοντος σε όλους αυτούς τους κλάδους της οικονομίας. Και αυτό γιατί οι διαθέσιμες πληροφορίες για κάθε κλάδο είναι ανεπαρκείς ή δεν είναι διαθέσιμες καθόλου αλλά και γιατί η χωρική πληροφορία μπορεί να καλύπτει τεράστιες εκτάσεις στη λεκάνη απορροής. Για παράδειγμα δεν είναι δυνατόν να εκτιμήσουμε την κατάσταση στην παράκτια ζώνη του δυτικού Θερμαϊκού τόσο απλοϊκά και να κατηγορήσουμε την υδατοκαλλιέργεια ή τις τουριστικές εγκαταστάσεις ή άλλο όταν έχουμε 4-5 ποτάμια που έρχονται από χιλιόμετρα μακριά και μάλιστα από ξένες χώρες. Για να δώσω ένα χοντρό παράδειγμα είναι σαν να λέμε ότι για τη ρύπανση του δέλτα του Δούναβη φταίνε 100% τα ξενοδοχειακά συγκροτήματα της Τούλτσα όταν ο Δούναβης περνά από 10 χώρες και μεταφέρει τα πάντα (πρακτικά)! Οι ελάχιστες προσπάθειες που έχουν γίνει στην Ελληνική βιβλιογραφία όμως – και θα πρέπει να το πούμε – βάζουν την ιχθυοκαλλιέργεια 3η στην κατάταξη μετά από την γεωργία και την οικιστική ανάπτυξη. Και αυτό έχει γίνει τουλάχιστον εξ όσων γνωρίζω για 2 περιοχές της χώρας μια εκ των οποίων αποτελεί σημείο τριβής στην παρούσα διαβούλευση. Μάλιστα οφείλω να πω ότι ένας εκ των θερμότερων πολέμιων της ιχθυοκαλλιέργειας που έχει αναφερθεί στην παρούσα διαβούλευση, σε άρθρο του σε τοπική εφημερίδα επιβεβαιώνει αυτή την κατάταξη.
Όλες σχεδόν οι περιοχές τριβής που αναφέρονται στην παρούσα διαβούλευση είναι περιοχές στις οποίες η ιχθυοκαλλιέργεια δεν είναι η μοναδική δραστηριότητα. Εντούτοις οι ερευνητικές περιβαλλοντικές μελέτες που έχουν γίνει είτε επίσημα είτε ανεπίσημα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η φυσικοχημική ποιότητα του νερού σε περιοχές ανάπτυξης της ιχθυοκαλλιέργειας είναι σε επιστημονικώς αποδεκτά επίπεδα. Αυτό – όπως έχω ξαναπεί – δεν σημαίνει ότι η ιχθυοκαλλιέργεια δεν έχει περιβαλλοντική επίπτωση. Σημαίνει ότι το περιβάλλον της ιχθυοκαλλιέργειας είναι ικανό να απορροφά αυτές τις επιπτώσεις χωρίς να αλλοιώνεται σε μη αποδεκτά επίπεδα τουλάχιστον αναφορικά με 2-3 βασικές παραμέτρους (πχ. το διαλυμένο οξυγόνο να πέσει κάτω από τα 2-3 mg/L κλπ.).
Κρίνω ότι είναι απαραίτητο να δούμε τα παραπάνω στην πράξη συζητώντας τα γνωστά επιστημονικά ευρήματα για μια περιοχή τριβής της παρούσας διαβούλευσης. Προκαταβολικά σας λέω ότι δεν είναι σκοπός μου να μεταπείσω κανένα παρά μόνο να σας βάλω σε σκέψεις αναφορικά με το τι σημαίνει παράκτιο θαλάσσιο περιβάλλον και πως προσεγγίζεται η ανάπτυξη του συζητώντας τον Β. Ευβοϊκό κόλπο. Ειδικά στον Β. Ευβοϊκό κόλπο με την γεωμορφολογία του και τον τρόπο που κινούνται οι θαλάσσιες μάζες, αλλά και τις εντατικές ανθρώπινες δραστηριότητες με κύρια τη βιομηχανία, μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση η ιδιαίτερη σιγουριά για την ευθύνη μόνο της ιχθυοκαλλιέργειας. Υπάρχουν επαρκή στοιχεία από ερευνητικά προγράμματα που στόχευαν στην επίπτωση της απόρριψης σιδηρονικελιούχου σκωρίας από το εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ στον κεντρικό Β. Ευβοϊκό κόλπο από το 1954 που ξεκίνησε να λειτουργεί. Τις πρώτες δεκαετίες η σκωρία αποθηκευόταν στο ύπαιθρο στην ακτή του εργοστασίου με άγνωστες συνέπειες για το αναπνευστικό των κατοίκων μέχρι και σήμερα και αργότερα επιλέχθηκε η λύση της απόρριψης στον κέντρο του Β. Ευβοϊκού κόλπου με αποτέλεσμα να έχουμε ποικίλα ζητήματα αναφορικά με τη ρύπανση του θαλάσσιου πυθμένα τόσο μπροστά από τη Λάρυμνα όσο και βορειότερα σύμφωνα με τους χάρτες κατανομών του ΕΛ.ΚΕ.Θ.Ε. Να μιλήσουμε για την κατακάθιση της σκόνης με τοξικά βαρέα μέταλλα στις γεωργικές καλλιέργειες της ευρύτερης περιοχής; Να μιλήσουμε αν το περιβάλλον αυτό είναι κατάλληλο για την ανάπτυξη οποιασδήποτε άλλης δραστηριότητας; Βγάλτε μόνοι σας τα συμπεράσματα σας για την κατάταξη των ρυπογόνων δραστηριοτήτων.
Ήδη από το 1992 είχε αναφερθεί στη μελέτη του ΕΛ.ΚΕ.Θ.Ε. σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Αθηνών – κάλυπτε τον. Β. Ευβοϊκό, τον Μαλιακό, και το δίαυλο Ωρεών – είχε αναγνωρίσει μια σειρά ζητήματα της περιοχής που ήταν ο Σπερχειός ποταμός που μεταφέρει γεωργικά λύματα, το ναυάγιο εμπορικού πλοίου που μετέφερε λιπάσματα το 1991 και την απώλεια μέρους του φορτίου στη θάλασσα κατά την ανέλκυση του, τα μεταλλεία της Λάρυμνας, τις ιχθυοκαλλιέργειες και τους αγωγούς ομβρίων και λυμάτων των παράκτιων πόλεων. Σας παραθέτω αυτούσια «…διαπιστώθηκαν διάφορες παρεμβάσεις στην παράκτια ζώνη από την οικιστική ανάπτυξη, τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις, τις τεχνητές προσχώσεις παράκτιων περιοχών, τα λιμάνια-μώλοι, τις εγκαταστάσεις φόρτωσης υλικών, τις βυθοκορήσεις, τις κατασκευές δρόμων κατά μήκος των ακτών, τις τουριστικές εγκαταστάσεις και τις εγκαταστάσεις κλωβών υδατοκαλλιεργιεών.» (σελ. 32). Και τίθεται ξανά το ερώτημα: ποιος είναι αυτός που μπορεί με τόση σιγουριά να βάλει τα παραπάνω σε μια σειρά κατά φθίνουσα επίπτωση στο περιβάλλον όπως με τόση ευκολία γίνεται στην παρούσα διαβούλευση; Μπορείτε να μελετήσετε την τεχνική έκθεση στη βιβλιοθήκη του ΕΛ.ΚΕ.Θ.Ε. όσοι θα θέλατε περισσότερες πληροφορίες. Ωστόσο αξίζει να δώσουμε μια περίληψη για να έχετε μια εικόνα – χωρίς μελοδραματισμούς ή τεχνητή απόκρυψη στοιχείων:
…Στη Χαλκίδα κύριος λόγος ρύπανσης είναι τα αστικά λύματα, στην Αρτάκη/Πολιτικά/Καστέλλα είναι η άναρχη οικιστική ανάπτυξη, οι εγκαταστάσεις σχετιζόμενες με τουρισμό πχ. μώλοι και οι εγκαταστάσεις της ΛΑΡΚΟ (αποθήκες, αποβάθρα με ταινία μεταφοράς), στο όρος Κανδύλι/Λίμνη Ευβοίας η παράκτια ζώνη είναι ανέπαφη λόγω αδυναμίας προσέγγισης από την ξηρά και χώρος ανάπτυξης ιχθυοκαλλιέργειας μακριά από οποιαδήποτε άλλα συμφέροντα, η περιοχή μεταξύ Λίμνης και Αιδηψού είναι ελάχιστα ανεπτυγμένη λόγω ανάγλυφου και στην περιοχή μεταξύ Αιδηψού και Γιάλτρων, η σημαντικότερη δραστηριότητα είναι η ιχθυοκαλλιέργεια για την οποία προτείνεται να είναι υπό περιβαλλοντική παρακολούθηση ώστε «να διαφυλαχθεί η ποιότητα του περιβάλλοντος που σήμερα κρίνεται ικανοποιητική» όπως λέει η μελέτη. Όσον αφορά τον Μαλιακό κόλπο, η βασική πηγή ρύπανσης είναι ο Σπερχειός (σύμφωνα με τη μελέτη πάντα) που μεταφέροντας γεωργικά λύματα δημιουργεί κατά τόπους υπερευτροφισμό ειδικά στο φυτοβένθος με «πράσινα ή καφέ νερά έλλειψη οξυγόνου, πράσινα φύκια που σαπίζουν κλπ.). Μήπως αυτό το τελευταίο που αναφέρεται στη μελέτη είναι και η περίληψη των παρατηρήσεων σας στη διαβούλευση αναφορικά με τους βούρκους, το χρώμα των νερών και τη γλίτσα που όλοι αποδίδετε στην ιχθυοκαλλιέργεια; Στη ζώνη έως τις Λιβανάτες υπάρχουν πολλά τουριστικά θέρετρα που «επιφορτίζουν το θαλάσσιο χώρο με αστικά λύματα». Μετά έως την Αταλάντη, σημαντικότερο θεωρείται η επίπτωση από τις γεωργικές καλλιέργειες και μετά τα ιχθυοτροφεία/μυδοτροφεία. Από την Αταλάντη έως τη Λάρυμνα, κορυφαίο ζήτημα είναι η ΛΑΡΚΟ. Από την Αταλάντη έως την Παραλίμνη, σημαντικό είναι – για εκείνη την εποχή – ο υπό ανάπτυξη οικισμός (Σκορπονέρια) που «αλλοιώνει τον παράκτιο χώρο» και » … απαιτείται έγκαιρος σχεδιασμός των λιμενικών και αποχετευτικών έργων της περιοχής ώστε να διαφυλαχθεί η οικολογική και αισθητική της αξία». Αν μάλιστα διαβάσετε με προσοχή την συζήτηση των αποτελεσμάτων θα δείτε ότι το ΕΛ.ΚΕ.Θ.Ε. τότε κατέληξε ότι δεν εντοπίστηκαν ιδιαίτερα διαταραγμένες βιοκοινωνίες, ότι η ευρύτερη περιοχή είναι ολιγοτροφική πλήν ορισμένων εξαιρέσεων με κύρια γεωγραφικά προβληματικά σημεία τα εξής: το λιμάνι της Χαλκίδας, τη ΛΑΡΚΟ και τον εσωτερικό Μαλιακό κόλπο (σελ. 204). Αν δούμε και για τα θρεπτικά (αζωτούχες και φωσφορικές ενώσεις), αναφέρεται ότι «οι θαλάσσιες μάζες βρέθηκαν καλά οξυγονωμένες» και «μέσες τιμές αμμωνιακών και φωσφορικών αλάτων κυμάνθηκαν σε σχετικά χαμηλά επίπεδα’ που σε «σύγκριση με άλλες τιμές από τις Ελληνικές θάλασσες, βγαίνει το συμπέρασμα ότι ο χώρος… είναι από άποψη θρεπτικών πιο κοντά στο ανοικτό Αιγαίο Πέλαγος» (σελ. 207). Ή αλλού «…Από οικολογική άποψη ο Βόρειος Ευβοϊκός κόλπος είναι γενικά περιοχή αδιατάρακτη και ολιγοτροφική.». Δυστυχώς δεν αναφέρονται στοιχεία σχετικά με τις ιχθυοκαλλιέργειες και επομένως ουδέν σχόλιο επ΄αυτού. Και τίθεται ξανά το ερώτημα, ανεξάρτητα με τα συμπεράσματα της συγκεκριμένης μελέτης (ας μην τα λάβουμε υπόψη αν θέλετε λόγω παλαιότητας), πως είμαστε τόσο σίγουροι ότι στον Β. Ευβοϊκό κόλπο, πρώτη στη ρύπανση είναι η ιχθυοκαλλιέργεια; Μεταγενέστερες μελέτες αναφέρουν ότι ο Μαλιακός κόλπος είναι καλά οξυγονωμένος (1997, 1998). Στο διδακτορικό της κας Ακουμιανάκη το 2004 (Πανεπιστήμιο Κρήτης) αναφέρεται ότι σύμφωνα με το ΥΠΕΚΑ η παραγωγή οστρακοειδών (Μύδια) της περιοχής είναι από τις μεγαλύτερες στην Ελλάδα. Επειδή είναι γνωστή σε όλους η ανάγκη των οστράκων για συγκεκριμένη καλή ποιότητα νερών για να είναι κατάλληλα για κατανάλωση, πως αυτό το στοιχείο ταιριάζει με τα καταγγελλόμενα;. Σύμφωνα με εργασία του 2003 [Kormas et al. 2003. Med. Mar. Sci., 4(1)] το 1/3 του νερού του Μαλιακού κόλπου (500 10^6 m³) το προσφέρει ο Σπερχειός (177 10^6 m³). Η εργασία αυτή είναι ενδιαφέρουσα όχι μόνο γιατί είναι σχετικά σύγχρονη αλλά και γιατί δίνει εκτιμήσεις ποσοτήτων αζωτούχων και φωσφορικών ενώσεων που μπορείτε αν θέλετε να συγκρίνετε με τις εκτιμήσεις για τα ιχθυοτροφεία που αναφέρονται σε άλλο σημείο της διαβούλευσης για τα δικά σας συμπεράσματα. Είναι περιττό επίσης να αναφερθώ στις πάμπολλες εργασίες που αναφέρονται στα βαρέα μέταλλα στους ιστούς φυτο- και ζωοβένθους που είναι εξαιρετικά υψηλές. Μήπως να βάλουμε στη σκέψη μας και την περίπτωση υψηλής θνησιμότητας της χλωρίδας και πανίδας λόγω δηλητηρίασης από τοξικά (4246 τόννοι νικελίου κατ’ έτος, 27280 τόννοι χρωμίου κατ’ έτος σύμφωνα με τους Anagnostou et al. [2000, Conference «Protection and restoration of the Environment V»], και όχι λόγω των βιολογικών παραπροϊόντων των ιχθυοκαλλιεργειών; Σε εργασία των Ρουσελάκη Δασενάκη [2009. 9ο Παν. Συμπ. Ωκεανογραφίας και Αλιείας, ΕΛ.ΚΕ.Θ.Ε.] αναφέρεται ότι η κύρια πηγή καδμίου, μολύβδου και μέρους του χαλκού είναι ο Σπερχειός ενώ οι Ψυλλίδου-Γκιουράνοβιτς και συν [1993, 4ο Παν. Συμπ. Ωκεανογραφίας και Αλιείας] αναφέρουν τον Σπερχειό ως κύρια πηγή νιτρικών για τη θάλασσα!!! Στη μελέτη χωροθέτησης μονάδων ιχθυοκαλλιέργειας της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδος (2000) αναφέρεται ότι στη λεκάνη απορροής του Σπερχειού παράγονται 2.656.000 m³ φερτών υλικών εκ των οποίων τα 557.760 m³ καταλήγουν από τον ποταμό στη θάλασσα. Δηλαδή πραγματικά πιστεύετε ότι αυτό μπορεί να συγκριθεί με την ιχθυοκαλλιέργεια;
Σε μια εργασία των Boula et al. [2000, Conference «Protection and restoration of the Environment V»] – για να μην αναφέρω τις δικές μου εργασίες αφού είναι κόκκινο πανί για κάποιους – όπου μελετήθηκε η επίπτωση μιας μονάδας ιχθυοκαλλιέργειας στο Β. Ευβοϊκό κόλπο αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι αυτή αναφορικά με τα θρεπτικά είναι σχετικά περιορισμένη γύρω από τη μονάδα, το νερό είναι καλά οξυγονωμένο και δεν υφίσταται ευτροφισμός αλλά θα πρέπει να παρακολουθείται η περιοχή καθώς οι τιμές είναι υψηλότερες από τις τιμές βάσης του Β. Ευβοϊκού κόλπου και επομένως έτσι θα αποφευχθεί ευτροφισμός στο μέλλον. Όσον αφορά το εύρος της επίπτωσης μονάδας ιχθυοκαλλιέργειας στο θαλάσσιο πυθμένα αυτή εκτίνεται σε μικρή απόσταση από τα κλουβιά. Προσωπικά δε την θεωρώ κάτω από 100 m για τις περισσότερες περιπτώσεις αλλά υπάρχουν και εργασίες που μιλάνε για 25-50 m [βλ. Σιγάλα και συν. 2009. 9ο Παν. Συμπ. Ωκεανογραφίας και Αλιείας, ΕΛ.ΚΕ.Θ.Ε.]. Σας βεβαιώ ότι επίσης παρόμοια στοιχεία υπάρχουν και για τον κόλπο Αργοστολίου αλλά και αλλού όπου υπάρχουν σημεία τριβής για την παρούσα διαβούλευση για να μην φαίνεται ότι στοχοποιώ μια περιοχή μόνον.
Εν κατακλείδι θέλω να σας θέσω υπόψη – και όχι να σας μεταπείσω καθώς δεν είναι η δουλειά μου αυτή – ότι υπάρχει μια γενικότερη συμφωνία στα επιστημονικά αποτελέσματα και από πολλές πλευρές ότι:
(1) το περιβάλλον των ακτών μας είναι πολύ πιο πολύπλοκο από όσο νομίζουμε ώστε να μπορούμε αφοριστικά και στοχευμένα να κατηγορούμε κάποια συγκεκριμένη ανθρώπινη δραστηριότητα
(2) είτε μας αρέσει είτε όχι – μάλλον όχι όπως βλέπω – η ιχθυοκαλλιέργεια έχει μια επίπτωση ανεκτή επί του παρόντος για το περιβάλλον που έχει μικρές διαστάσεις γύρω από τις μονάδες
(3) εκείνο που πρέπει να γίνει είναι ο καταμερισμός της ευθύνης για την ποιότητα του περιβάλλοντος μεταξύ των δραστηριοτήτων και υποδομών μιας περιοχής αποδίδοντας όσοι το δυνατόν καλύτερα «τα του καίσαρος…». Καμία δραστηριότητα δεν είναι υπεράνω όλων και καμία δραστηριότητα δεν θα εξαιρείται από έλεγχο και κανόνες επειδή είναι «κοινή πρακτική» ή «επειδή μας το ζητάνε οι ξένοι» ή «επειδή η ακτοπλοΐα στην Ελλάδα σήμερα δεν πάει καλά άρα δεν θα πάνε πολλοί τουρίστες στα νησιά άρα ευκαιρία να βγάλουμε και μια αρπαχτή εμείς στην ενδοχώρα» και άλλα που υποκρύπτονται στην παρούσα διαβούλευση. Προφανώς είναι σεβαστή η άποψη του κάθε νοικοκύρη για το σπίτι του αλλά θα πρέπει να ισορροπήσουμε επιτέλους και το μέλλον της χώρας και το μέλλον καμίας χώρας δεν είναι μια και μόνη απασχόληση (ένας κλάδος, ένας τομέας) ώστε να υπάρχουν οφέλη για όλους.
Με εκτίμηση
Δρ Αλέξιος Ι. Κονίδης
Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών
Ινστιτούτο Θαλασσίων Βιολογικών Πόρων
Αγαπητοί διαβουλευτές,
Θα έτριζαν τα κόκαλα του Μπρεχτ εάν διάβαζε το καινούριο θέατρο του παραλόγου που παίζεται σε αυτή τη διαβούλευση. Αυτά που έχουμε διαβάσει αυτές τις μέρες μπορούν να δώσουν τροφή σε χιλιάδες συγγραφείς να γράφουν επιθεωρήσεις για πολλά χρόνια.
Κι αν αυτό σαν φαίνεται ακίνδυνο, πολίτες της – ίσως – πιο όμορφης χώρας του κόσμου, πολίτες της χώρας που γέννησε τη Δημοκρατία, πολίτες της χώρας που διαγράψατε από τη μνήμη σας την καταγωγή σας, πολίτες της χώρας που αγνοείτε την ύπαρξη του Σωκράτη, του Σόλωνα και του Δημοσθένη, πολίτες της Ελλάδας που ακούτε Ευριπίδη και νομίζετε ότι είναι το γωνιακό μαγαζί με τα υφάσματα, σας διαβεβαιώ ότι εάν αυτό το ψευτοπολιτικό αλισβερίσι γινόταν σε οποιαδήποτε πολιτισμένη χώρα της υδρογείου θα ήταν λόγος χλεύης των όλων των υπολοίπων.
Τι μας νοιάζει; Η τσέπη μας, να βγαίνει το κόμμα μας στις εκλογές, να έχουμε μια «κούρσα» – με φυμέ τζάμια για να κρύβουμε τη γύμνια μας – να κυκλοφορούμε, η ομάδα μας να παίρνει το πρωτάθλημα με δεκαπέντε ψεύτικα πέναλτυ για να γιορτάζουμε στα μπουζούκια, ένα εξοχικό – που μπορεί να είναι αυθαίρετο και να μη έχει τα βασικά στοιχεία διαβίωσης αλλά έχει ψησταριά 3Χ3 και δόξα τω Θεώ καλά περνάμε – για να απλώνουμε το κορμί μας το καλοκαίρι και να τη βγαίνουμε στους «κακομοίρηδες» που δεν τόλμησαν να καταπατήσουν.
Φοβάμαι – και λυπάμαι γι’αυτό – ότι ελάχιστοι έχουν συλλάβει το νόημα αυτής της ενέργειας του Υπουργείου την οποία υποστηρίζω και συμμετέχω. Καιρός ήταν αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Όπως διαβάζω, και είναι πραγματικά άξιο απορίας, σε αυτή τη διαβούλευση όλοι, μα όλοι έχουν δίκιο.
Αυτοί που πραγματικά ενδιαφέρονται για το περιβάλλον «φωνάζουν» για τη μόλυνση και τη ρύπανση του θαλάσσιου περιβάλλοντος και έχουν δίκιο. Επιστήμονες έχουν εκθέσει τις τελευταίες μέρες τη γνώμη τους αναφερόμενοι σε εμπεριστατωμένες μελέτες επίσημων φορέων που αποδεικνύουν ότι όντως υπάρχει σοβαρή επιβάρυνση του θαλάσσιου περιβάλλοντος στις περιοχές που υπάρχουν εγκατεστημένα ιχθυοτροφεία.
Επιστήμονες, επίσης, έχουν εκθέσει τις τελευταίες μέρες τη γνώμη τους αναφερόμενοι σε εμπεριστατωμένες μελέτες επίσημων φορέων που αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει καμία επιβάρυνση του θαλάσσιου περιβάλλοντος στις περιοχές που υπάρχουν εγκατεστημένα ιχθυοτροφεία και οι άλλοι λένε ψέματα.
Από την άλλη μεριά, οι εργαζόμενοι στον κλάδο ανά την Ελλάδα διαριγνύουν τα ιμάτιά τους υποστηρίζοντας ότι τα «διβάρια» είναι τα πιο ασφαλή μέρη για να κολυμπήσεις, να κάνεις διακοπές, να πιεις τη θάλασσα με το κουτάλι τέλος πάντων και οι ενάντιοι θα χαρούν εάν χάσουν τη δουλειά τους και δεν έχουν να ταϊσουν τα παιδιά τους. Και αυτοί έχουν δίκιο. Έχουν δίκιο διότι έαν δεν το υποστηρίξουν θα εγγραφούν στους καταλόγους του ΟΑΕΔ και μάλιστα με μειωμένο επίδομα.
Οι τοπικές αρχές έχουν κι αυτές δίκιο. Τα ιχθυοτροφεία εγκαταστάθηκαν πριν από πολλά χρόνια, 20, 30 ίσως και παραπάνω. Εγκαινιάστηκαν – ακόμη χωρία άδεια – από υπουργούς, βουλευτές, νομάρχες, και κάθε είδους τοπικούς πολιτικούς φορείς, υποφορείς, με τη βοήθεια χειροκροτητών κάθε είδους και παραγόντων με την υπόσχεση μιας βιώσιμης επιχείρησης στα πλαίσια συνεταιρισμών που θα κρατούσε τους νέους στο χωριό. Με την πλάνη παραγωγής φτηνού εξαγώγιμου προϊόντος χωρίς καμία περιβαλλοντική συνέπεια μα και χωρίς ίχνους περιβαλλοντικής μελέτης.
Τότε κανείς δεν ήξερε τι σημαίνει ιχθυοτροφείο. Ούτε καν αυτοί που τα εγκαινίαζαν μα ούτε κι αυτοί που τα διαχειρίζονταν. Οι ελάχιστοι που γνώριζαν βασίστηκαν στην άγνοια των πολλών και με το μεροκάματο εξαγοράστηκαν οι οποιεσδήποτε αντιδράσεις, απορίες ακόμη και συνειδήσεις και μαζί αγοράστηκαν τα φάρμακα για τους μύκητες εν μέσω καλοκαιριού.
Ποιος ήξερε τότε για χωροθετήσεις, για ελάχιστο και μέγιστο βάθος, για πλαγκτόν και φυτοπλαγκτόν, για κοιλάδες, για ιζήματα, για ρύπανση. Και όποιος ήξερε – διότι κάποιοι ήξεραν – το κάλυπταν με δεξιοτεχνία. Ποιός ήξερε ή καλύτερα ποιός ενδιαφερόταν για το περιβάλλον; Οι περισσότεροι επικέντρωναν το ενδιαφέρον τους στο να μην πετάμε σακούλες στις παραλίες – με την προτροπή της καμπάνιας τοης HELMEPA – και αν ο Λυγίζος δεν χάριζε τη φωνή του στο γλάρο κι αυτή η καμπάνια θα ήταν αποτυχία.
Και οι πολιτιστικοί φορείς έχου δίκιο. Και οι οργανώσεις πολιτών που διαμαρτύρονται έχουν δίκιο και ο κάθε παραθεριστής έχει δίκιο διότι βλέπουν ότι ξόδεψαν μια περιουσία για να αγοράσουν μια εξοχική παραθαλάσσια κατοικία και τώρα δεν μπορούν να βάλουν το ούτε το πόδι τους στο «λούμι» που κάποτε λεγόταν θάλλασα.
Ούτε οι ασχολούμενοι με τον τουρισμό έχουν άδικο διότι ακόμη και σε ιχθυοτροφείο να εργάζεσαι ποτέ δεν θα διαλέξεις να «κλείσεις» ξενοδοχείο όταν δίπλα σου υπάρχουν τσιπούρες και λαβράκια που μεγαλώνουν και ουρούν, και βακτήρια παράγουν και το φύραμα επιπλέει στην επιφάνεια.
Και οι τουρίστες έχουν δίκιο. Μπορεί να επισκέπτονται τον κάθε τόπο μια φορά το χρόνο για λίγες ημέρες και να μη έχουν ολοκληρωμένη γνώμη για το τι συμβαίνει αλλά θα πρέπει να σκεφτούμε και το λόγο που το κάνουν. Το κάνουν διότι βρίσκουν πρώτα απ’ όλα καθαρή θάλασσα, φιλοξενεία, ήλιο, καλό φαγητό και ηρεμία.
Απ’όλα αυτά το βασικότερο είναι η καθαρή θάλλασα (πόσοι άραγε γνωρίζουν ότι φέτος οι κάτοικοι της Βόρειας Ευρώπης δεν είδαν ήλιο από το Νοέμβριο μέχρι τέλη Φεβρουαρίου με θερμοκρασίες μέχρι -20 και για πολλές μέρες χιόνια έως και 50 εκατοστά) και μη έχοντας καθαρή θάλασσα δεν θα ξαναπατήσουν διότι τα άλλα στοιχεία τα βρίσκουν και σε άλλα μέρη στην Ελλάδα και βέβαια πολύ πιο φτηνά στην Τουρκία και χωρίς ιχθυοτροφεία.
Αλήθεια, τι μας ενδιαφέρει πολίτες αυτής της χώρας που η εργασία μας εξαρτάται από τι πολιτικό μέσο έχουμε;
Τι μας νοιάζει, ώ έλληνες, που εξαρτώμαστε από ποιον έχουμε αφεντικό και τι ψηφίζει;
Ποια είναι η προτεραιότητά μας όταν ψηφίζουμε τις τοπικές αυτοδιοικήσεις; Ποιούς εξαρτώμενους εκλέγουμε για να εξαρτηθούμε κι εμείς από αυτούς;
Πως εμείς οι έλληνες – που δε σηκώνουνε μύγα στο σπαθί μας διότι είμαστε υπερήφανοι και μάγκες – ανεχόμαστε να απαξιώνονται αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας ενώ καλούμε την αστυνομία επειδή ο γείτονας έχει τη μουσική δυνατά αλλά το προηγούμενο βράδυ του αλλάξαμε τα φώτα με αμανέδες επειδή ανοίξαμε ένα τσιβας και ο νταλκάς ήταν ξαπλωμένος στον καναπέ μας;
Μέχρι πότε έλληνες θα πατάμε τον άλλον έλληνα επειδή μόνο εμείς έχουμε το δίκιο.
Μέχρι πότε έλληνες δεν θα σεβόμαστε τον αδελφό μας που ζει δίπλα μας;
Μέχρι πότε το εγώ μου θα συνθλίβει το δικό σου επειδή εγώ έχω άκρες;
Μεχρι πότε θα αγνούμε ότι όταν θα πεθάνουμε η ζωή δε θα σταματήσει;
Μέχρι πότε θα γράφουμε στα παλαιότερα των υποδημάτων μας τα παιδιά μας;
Μέχρι πότε θα πιστεύουμε στην πλάνη ότι μεγαλώνουμε τα παιδιά μας καλά δίνοντάς τους ψεύτικες υποσχέσεις μπουκώνοντάς τα με αηδείες, περαστικά εφήμερα, αντί να να διευρύνουμε το πνεύμα μας και να τους εμπιστευτούμε το μέλλον;
Φοβόμαστε; Είμαστε τόσο εγωιστές; Είμαστε τόσο αδύναμοι; Είμαστε τόσο μικροί; Η ζωή είναι μπροστά και ανήκει στα παιδιά μας.
Κανείς δε μίλησε σε αυτή τη διαβούλευση να κλείσουν αυτές οι παραγωγικές μονάδων που όντως δίνουν ζωή στις τοπικές κοινωνίες, δίνουν δουλεία στους ανθρώπους, προσφέρουν υπηρεσίες στην πατρίδα. Κατάλαβε κανείς ότι μιλάμε για χωροθέτηση; Κατάλαβε κανείς ότι μιλάμε για αντικειμενική αξιολόγηση των υφιστάμενων μονάδων ανάλογα με τις επιπτώσεις της λειτουργίας τους στο φυσικό περιβάλλον;
Οι δικαιολογίες ότι εάν οι μονάδες είναι εκτός προστατευόμενων κόλπων δεν θα λειτουργούν λόγω καιρού είναι αστεία πράγματα. Για όσους υποστηρίζουν αυτές τις απόψεις ας δουν τα ιχθυοτροφεία της Βόρειας θάλασσας που λειτουργούν κάθε μέρα υπό οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες.
Ας δουν τα ιχθυοτροφεία του Βισκαϊκού κόλπου που με οχτάρια και εννιάρια δεν σταματούν να παράγουν, να μεταφέρουν και να λειτουργούν. Έχουν όμως δημιουργήσει υποδομές, μεταφορικά μέσα και προπάντων έχουν σεβασμό στο συνάνθρωπό τους. Δεν έχουν μείνει στις υποδομές του 1980 με την ανοχή όλων και τη δημιουργία πολιτικών υποχρεώσεων.
Χρειάζεται όμως πολιτική βούληση και αποφάσεις σεβασμού για το σύνολο των ελλήνων και όχι συντεχνιακού και φιλικού χαρακτήρα.
Εάν δεν υπάρχει τέτοια βούληση από την πολιτική εξουσία ας κάνουν τα μπάνια τους και τις διακοπές τους οι οικογένειες των εργαζομένων στα ιχθυοτροφεία στο χώρο εργασίας τους.Οι οικογένεις των ιδιοκτητών ας περιοριστούν να περάσουν τις διακοπές τους μαζί με τους υπαλλήλους τους και όχι στο Μαιάμι και στην Καλιφόρνια. Τουλάχιστον αυτό θα είναι ένα μεγάλο δείγμα ό,τι ότι λένε το υποστηρίζουν και το πιστεύουν και ότι η οποιαδήποτε αναφορά για θαλάσσια ρύπανση ή μόλυνση γίνεται εκ του πονηρού.
Όσο για τους ενάντιους στα ιχθυοτροφεία, ας αποφύγουν να πλατσουρίσουν στον κόλπο του Αργοστολίου – που κατά την ΤΟ ΠΑΣΟΚ Ληξουρίου δεν έχει κανένα πρόβλημα ρυπανσης, πάει για μπλε σημαία το καλοκαίρι, οι κάτοικοι του Θεολόγου – απλά πράγματα – ας πουλήσουν τα σπίτια τους να αγοράσουν αλλού, οι κάτοικοι του Πόρου ας κάνουν μπάνιο μετά τα Τσελεβίνια, και όπου αλλού υπάρχει ιχθυτροφείο ας δοθεί μια άδεια επέκτασης παραγωγής και τι μας ενδιαφέρουν όσοι διαμαρτύρονται. Στις επόμενες εκλογές πάλι εμάς θα ψηφίσουν μη τύχει και έρθουν οι άλλοι και μας φορτώσουν με ιχθυοτροφεία τον κόλπο.
Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω δεν με ενδιαφέρει καθόλου εάν θα ψηφίσετε θετικά ή αρνητικά για την τοποθέτησή μου. Σε μια δημοκρατία όλοι έχουμε το δικαίωμα να εκφραατούμε και δεν χρειαζόμαστε σπόνσορες στη γνώμη μας.
Καλή τύχη σε όλους οποιαδήποτε γνώμη εκφράσατε ή υποστηρίξατε αλλά πιστεύω ότι η αντικειμενικότητα δεν περισσεύει σήμερα.
Όσο για τους φίλους Κεφαλλονίτες, λυπάμαι που το λέω και μακάρι να βγω ψεύτης, πλανάστε πλάνην μεγάλην εάν πιστεύετε ότι θα καθαρίσει ο κόλπος του Αργοστολίου με μελέτη και καινούρια χωροθέτηση των ιχθυοτροφείων.
Με εκτίμηση για όλους
Γιώργος Γκίκας
Διάβασα με μεγάλη προσοχή τα όσα γράφονται και ένιωσα την ανάγκη να τοποθετηθώ επί του θέματος και να παραθέσω την προσωπική μου άποψη.Η μητέρα μου κατάγεται από την κεφαλονιά (περιοχη λειβαδι) και κάθε καλοκαίρι επισκέπτομαι το νησί. Σχεδόν καθημερινά απολαμβάναμε,απολαμβάνουμε και θα συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε τα πεντακάθαρα νερά στην περιοχή χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα. Μάλιστα το ότι υπάρχουνε ιχθυοτροφεία στην περιοχή το ανακάλυψα τα τελευταία χρόνια και επειδή απασχολούμαι σε εταιρία με τροφίμα ρωτόντας για τα ιχθυοτροφεία ανακάλυψα ότι πρόκειται για έναν οργανισμό ο οποίος είναι υγιέστατος οικονομικά,τονώνει την τοπική οικονομία παρέχωντας εργασία σε ντόπιους(πολυ σημαντικο στην δύσκολη περίοδο κρίσης που διανύουμε) και το πιο βασικό πρόκειται για έναν οργανισμό ο οποίος είναι πιστοποιημένος κατά HACCP και ISO,τηρεί ευλαβικά όλους τους κανόνες υγιεινής και ποιότητας που στο τελικό τους στάδιο διασφαλίζουν καθαρό περιβάλλον, την μη μόλυνση των υδάτων και την άριστη ποιότητα του προιόντος με σεβασμό απέναντι στον καταναλωτή.
Όσοι λοιπόν τάσσονται αβασάνιστα υπέρ της απομάκρυνσης των ιχθυοτροφείων καλό θα είναι να αποδείξουνε πραγματικά τα λεγόμενα τους με αδιάσειστα στοχεία και όχι αβάσιμες κατηγορίες,ας βγάλουνε τις παρωπίδες για να διαπιστώσουνε τα πολλαπλά πλεονεκτήματα λειτουργίας των ιχθυοτροφείων και ας αναλογιστούνε τις συνέπειες τόσο σε οικονομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο για το νησί της κεφαλονιάς σε περίπτωση τυχόν απομάκρυνσής τους..
Ευχαριστώ
Μπασιούκας Εύαγγελος
Σας φοβίζουν πολύ οι λίγοι; Kαι συνέχεια μας αναφαίρετε σαν λίγους; Έτσι σας λένε; Να είστε σίγουροι ότι είμαστε πολλοί.
Αγωνιζόμαστε για το καλό του τόπου μας, για το περιβάλλον, για την μόρφωση και την δικαιοσύνη. Πολεμάμε την διαπλοκή και την αλαζονεία. Προσφέρουμε στον τόπο μας. Αγκαλιάζουμε τους Κεφαλονίτες της διασποράς, τους θέλουμε δίπλα μας. Ζητάμε την προστασία του κόλπου. Τα ιχθυοτροφεία μπορούν να μεταφερθούν εκτός του κόλπου. Υπάρχει μεγάλη παράκτια ζώνη σε ανοιχτή θάλασσα.
ΚΟΛΠΟΣ ΑΡΓΟΣΤΟΛΙΟΥ SOS
Καλησπέρα και από εμένα.
Εχω ακούσει πολλά τρέλα σε αυτή τη ζωή αλλά ψάρια που να μολύνουν την θάλασσα…….
Ενώ εμείς οι καλοί άνθρωποι που τα κάνουμε όλα σωστα δεν μολυνουμε τίποτα…..
Η άποψη πολλών οι οποίοι λένε πως οι υδατοκαλλιέργεις είναι άλλη μια πηγή μόλυνσης του περιβάλλοντος είνα σεβαστή αλλά με σωστές μελέτες αυτό μπορεί να αποφευχθεί. Οι επιπτώσεις είναι θετικές εαν ληθφεί υπ’ όψιν το γεγονός πως θα γίνουν νέα έργα υποδομής, θα ανάπτυχθεί η τοπική οικονομία και σαφώς θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Ιχθυοκαλλιέργειες και περιβάλλον μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά, σωστός συντονισμός χρειάζεται. Ελπίζουμε όλοι στην ανάπτυξη και την πρόοδο της χώρας μας!
Παρακολουθώ κατά καιρούς διάφορες ανοκοινώσεις στα τοπικά ΜΜΕ με θέμα την «οικολογική καταστροφή» που προκαλούν τα Ιχθυοτροφεία Κεφαλονιάς στο κόλπο Αργοστολίου και αναρρωτιέμαι από που πηγάζει αυτή η επιλεκτική οικολογική ευαισθησία. Θα ήθελα να είχα δει μια επιστημονικά τεκμηριωμένη αναφόρα σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα και όχι γενικότητες και «αναμνήσεις». Θα έπρεπε να είμαστε πιο υπεύθυνοι όταν ζητάμε παρεμβάσεις που μπορεί να θίγουν και να βάζουν σε κίνδυνο την πολύτιμη, στις μέρες μας, εργασία τόσων συνανθρώπων μας. Ας ξεκινήσουμε την επανάσταση εκφράζοντας την αντίθεσή μας σε πρακτικές που αποδεδειγμένα προκαλούν οικολογική καταστροφή και συνειδητά παραβλέπουμε γιατί μας βολεύουν…
ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΖΕΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΑΛΛΑ ΓΥΡΙΖΕΙ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΣΧΕΣΗΣ ΜΕ ΤΙΣ ΙΧΘΥΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
ΕΙΝΑΙ ΑΣΧΕΤΟΙ ΟΣΟΙ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΤΑ ΙΧΘΥΟΤΡΟΦΕΙΑ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ ΟΤΙ ΡΥΠΑΙΝΟΥΝ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ, ΟΤΑΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΙΧΘΥΟΤΡΟΦΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΑ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΙΣΤΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΨΑΡΙ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΟΥΝ, ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΠΟΡΑ ΤΕΧΝΟΓΝΩΣΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΟ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ. ΙΣΩΣ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ ΜΕΡΙΚΟΙ!!!!
ΑΚΟΜΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΟΥΝ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ <> ΚΑΙ <> ΟΤΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΒΑΣΗ, ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΠΟΥ ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ, ΣΥΝΝΑΛΑΓΜΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ, ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΠΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΤΕΧΝΟΓΝΩΣΙΑ ΚΑΙ ΥΨΗΛΗΣ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ ΠΡΟΙΟΝΤΑ.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΟΣΟΙ ΑΓΑΠΑΝΕ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΝΑ ΠΕΤΑΝΕ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ ΤΟΥΣ ΤΑ ΠΑΣΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ, ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ, ΝΑ ΠΑΨΟΥΝ ΝΑ ΧΤΙΖΟΥΝ ΑΥΘΕΡΑΙΤΑ ΚΑΙ ΤΟΣΑ ΑΛΛΑ
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Η <> ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΝΑ ΔΙΩΧΝΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΟΙ ΑΝΕΠΑΓΓΕΛΤΟΙ ΑΣ ΜΑΣ ΑΦΗΣΟΥΝ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΟΥΜΕ, ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΦΥΣΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΖΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ.
ΑΣ ΕΡΘΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΣΕΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΛΛΙΤΕΡΟΥΣ ΠΡΕΒΕΥΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΟΙ «ΚΑΘΙΣΤΟΙ» ΑΣ ΜΑΣ ΑΦΗΣΟΥΝ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΟΥΜΕ.
Η Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (Σ.Μ.Π.Ε.) όπως έχει αναρτηθεί στην παρούσα διαβούλευση έχει 6 σημαντικά και θεμελιακά μειονεκτήματα και γι’ αυτό το λόγο θα πρέπει:
α. να μη παραληφθεί τυπικά ,
β. να επιστραφεί στους μελετητές προς αναμόρφωση και εμπλουτισμό και
γ. στην συνέχεια να προχωρήσει το παρόν υπό διαβούλευση χωροταξικό πλαίσιο στην βάση της αναμορφωμένης πλέον Σ.Μ.Π.Ε.
Τα 6 αυτά σημαντικά και θεμελιακά μειονεκτήματα είναι:
1. Αγνόηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης:
Η εν λόγω Σ.Μ.Π.Ε. δεν έχει τύχει καμιάς διαβούλευσης και όσμωσης με τις απόψεις των ΟΤΑ και της ΚΕΔΚΕ ενώ η χωροθέτηση της ιχθυοκαλλιεργητικής δραστηριότητας είναι προφανώς μια κανονιστική πράξη σε άμεση σχέση με την τοπική ανάπτυξη τόσο θετικά όσο και αρνητικά. Η μη συμμετοχή της Αυτοδιοίκησης στον κατάλογο των συνομιλητών των μελετητών κατά την διαδικασία εκπόνησης αυτής της μελέτης συνιστά κατά την γνώμη μου μείζονα λόγο μη τυπικής παραλαβής της μελέτης και επιστροφής της στους μελετητές προκειμένου να την αναμορφώσουν και να την παραδώσουν έχοντας συμπεριλάβει και επισυνάψει τις απόψεις των οικείων δήμων (τουλάχιστον) με αποφάσεις των δημοτικών τους συμβουλίων. Διαφορετικά θα είναι μια ουσιαστικά και τυπικά άκυρη μελέτη που θα οδηγήσει σε αντίστοιχες λαθεμένες και μη ρεαλιστικές αποφάσεις.
2. Αγνόηση των τοπικών φορέων του Τουρισμού.
Ομοίως με προηγουμένως ισχύουν τα ίδια και αντίστοιχα όσον αφορά την μη διαβούλευση με τους τουριστικούς φορείς ανά οικείο δήμο και όχι μόνο κεντρικά με τους εθνικού επιπέδου φορείς του τουρισμού (αν αυτό έχει γίνει) . Για να θεραπευτεί η αδυναμία αυτή θα πρέπει σε συνεργασία με το Υπουργείο Τουρισμού να γίνει μια αντίστοιχη διαβούλευση με τους κατά τόπους φορείς του τουρισμού. Το γεγονός ότι δεν διαμαρτύρονται οι κεντρικοί φορείς του τουρισμού μπορεί και να σημαίνει ότι κοντά στις αντίστοιχες ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις των προσώπων που συγκροτούν τα αντίστοιχα Διοικητικά Συμβούλια , δεν προγραμματίζονται ούτε λειτουργούν ιχθυοκαλλιέργειες . Τι θα γίνει όμως με τις μικρότερες τουριστικές μονάδες του Αιγαίου και τα μη αναπτυγμένα τουριστικά νησιά που η άποψή τους δεν καταγράφτηκε καν στην εν λόγω μελέτη?
Μια ερώτηση αποκαλύπτει την αλήθεια: Γιατί δεν προβλέπονται ιχθυοκαλλιέργειες στην Κέρκυρα , στην Κω , στην Ρόδο , στην Σαντορίνη , αφού κατά την εν λόγω Σ.Μ.Π.Ε. δεν υπάρχει πρόβλημα σύγκρουσης των χρήσεων με τον τουρισμό? Όταν θα απαντηθεί αυτή η ερώτηση τότε θα έχει τεθεί με ειλικρίνεια το πρόβλημα.
3.Μεροληπτική βάση δεδομένων των κοινωνικοοικονομικών παραμέτρων.
Για τους γνωρίζοντες εδώ και χρόνια όλων των κυοφορούμενων απόψεων και μεθοδεύσεων για το θέμα , η μελέτη αυτή αποτελεί μια 100% αποδοχή των μελετών και των απόψεων των ιχθυοκαλλιεργητών και του κεντρικού συνδικαλιστικού τους οργάνου. Συνεπώς παραβιάζει την θεμελιώδη επιστημονική αρχή της αμεροληψίας και της πρωτογενούς συγκέντρωσης όλων των σχετικών κοινωνικοοικονομικών παραμέτρων που πρέπει μια τέτοια μελέτη να λάβει υπόψη της και συνιστά δεοντολογικά μια προκλητική απόπειρα επίτευξης της ταύτιση του κράτους με ένα μέρος των καλώς εννοούμενων συμφερόντων που σχετίζονται με την συγκεκριμένη παραγωγική διαδικασία.
4. Απουσία διερεύνησης της στάσης της τουριστικής αγοράς
Η μελέτη προσπερνά με λίγες κουβέντες το υπαρκτό πρόβλημα της σύγκρουσης χρήσεων με τις τουριστικές δραστηριότητες , παραθέτοντας απλούς ισχυρισμούς και ευχές της ιχθυοκαλλιεργητικής πλευράς. Σημασία δεν έχει κυρίως αν οι ισχυρισμοί αυτοί είναι σωστοί ή όχι (κάτι που επίσης ελέγχεται γιατί δεν αποδεικνύονται οι ισχυρισμοί) αλλά σημασία για την ανάπτυξη του Τουρισμού έχει τι πιστεύουν οι φορείς διακίνησης του τουρισμού και οι τουρίστες για την ύπαρξη ή μη σύγκρουσης της τουριστικής δραστηριότητας με την ιχθυοκαλλιεργητική δραστηριότητα. Λείπει εδώ και χρόνια μια μελέτη διερεύνησης των στάσεων και των απόψεων των μεγάλων και μικρών tour operators και αν είναι εφικτό και των ίδιων των τουριστών.
Πως εγώ θα έχω δίκιο λέγοντας ότι η ιχθυοκαλλιέργεια σε ένα τόπο δεν επηρεάζει την ελκυστικότητα του τόπου , όταν στην πράξη αποφεύγουν αυτόν τον τόπο οι tour operators και οι τουρίστες? Υπερβάλλοντας σκόπιμα για να δείξουμε τι εννοούμε θα λέγαμε: «Δεν έχει σημασία για τον τουρισμό το αν μολύνεται ο βυθός ή όχι. Σημασία έχει αν ο τουρίστας πιστεύει ότι ο βυθός μιας περιοχής είναι μολυσμένος ή όχι εξαιτίας μιας ιχθυοκαλλιέργειες» . Και έχοντας εθνική προτεραιότητα άμεσης απόδοσης , τον τουρισμό δεν έχουμε το δικαίωμα να ξορκίζουμε την πραγματικότητα με αφορισμούς και μονομερείς προσεγγίσεις. Κάποιος λοιπόν πρέπει να χρηματοδοτήσει την εκπόνηση μια τέτοιας διερευνητικής μελέτης σε αντιστάθμισμα των αντίθετων μελετών που έχουν χρηματοδοτήσει ή έχουν φροντίσει να χρηματοδοτηθούν , οι ιχθυοκαλλιεργητές.
5. Πρωτοφανής απουσία συμμετοχής του ΥΠΠΟΤ-Ενάλιες Αρχαιότητες , στην εκπόνηση της εν λόγω Σ.Μ.Π.Ε. Δεν είναι δυνατόν να αγνοείται η κατεξοχήν αρμόδια υπηρεσία για τους μοναδικούς αρχαιολογικούς θησαυρούς της χώρας που βρίσκονται στους βυθούς μας. Και για αυτό τον λόγο πάσχει η εν λόγω Σ.Μ.Π.Ε. , τυπικής εκπλήρωσης των όρων για την παραλαβή και πληρωμή της.
6. Πρωτοφανής απουσία συμμετοχής του ΥΠΠΟΤ-Τουρισμός , στην εκπόνηση της εν λόγω Σ.Μ.Π.Ε.. Δεν είναι δυνατόν να αγνοείται το ίδιο το Υπουργείο Τουρισμού και να μην απαιτείται η αντίστοιχη δική του προσέγγιση από αναπτυξιακής άποψης και από την πλευρά της 1ης προτεραιότητας που εκπροσωπεί , στην προσπάθεια της χώρας για ταχεία και βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη. Αυτή η απουσία απλώς είναι ΕΚΤΟΣ ΚΑΘΕ ΛΟΓΙΚΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΣ. Είναι προκλητική και εξωφρενική.
Καλησπέρα σας,
διάβασα προ λίγου ότι η έκταση που καταλαμβάνουν συνολικά τα ιχθυοτροφεία Ελλάδος, είναι η μισή – περίπου – έκταση απ’ αυτά που καταλαμβάνει το αερδοδρόμιο Αθηνών.
Αντίστοιχα, τα ιχθυοτροφεία Κεφαλλονιάς έχουν έκταση πέρι τα 100 απο τα 50,000 στρέμματα του συγκεκριμένου κόλπου.
Αναρωτιέμαι λοιπόν, εάν πράγματι είναι τόσο σοβαρό, ώστε μερικοί(ευτυχώς λίγοι) να ζητούν να κλείσει μία εταιρεία, η οποία απασχολεί ολοχρονικώς πέρι τα 100 άτομα και συμβάλλει με τόσο δυναμικό τρόπο στην τοπική μας αγορά.
Με εκτίμηση
Τα Ιχθυοτροφεία Κεφαλονιάς είναι μια εταιρεία που δημιουργήθηκε πριν 30 χρόνια στο νησί μας.
Από αυτή ζουν 100 οικογένειες, όχι μόνο από το Ληξούρι αλλά και από τα χωριά γύρω από το κόλπο.
Επίσης από τα χρήματα που πέφτουν στη τοπική αγορά από τις εξαγωγές που κάνουν επωφελούνται πολλοί τοπικοί επαγγελματίες.
Με το νομοσχέδιο που φτιάξατε ελπίζω να αναπτυχθούν περισσότερο, έτσι ώστε να δουλέψει περισσότερος κόσμος, ειδικά την εποχή αυτή της αυξανόμενης ανεργίας.
Διαβάζω και ξαναδιαβάζω κάποια σχόλια…Κύριοι, νομίζω πως γράφουμε στην ελληνική!!!Που ακριβώς έχετε διαβάσει όλοι εσείς που μας λέτε παράλογους ότι επιθυμούμε ή ζητούμε το κλείσιμο των ιχθυοτροφείων στην Κεφαλονιά?Που ακριβώς βρήκατε τη δυσφήμιση του νησιού μας?
ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΝΙΖΩ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να γίνει κάτι τέτοιο.Το μόνο που υπερτονίζουμε είναι να πραγματοποιηθεί η ΜΕΤΑΦΟΡΑ τους και ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ τους ΕΞΩ από τον κόλπο του Αργοστολίου.Με αυτή την μεταφορά δε νομίζω να χάνει κάποιος τη δουλειά του.Αντίθετα, συνεχίζει μια χαρά σε μία θάλασσα ΑΝΟΙΧΤΗ η οποία ανανεώνεται συνεχώς.Έτσι, δεν υπάρχει ο κίνδυνος, όπως συμβαίνει αυτή τη στιγμή μέσα στον κόλπο, για αλλοίωση του νερού ή του βυθού.Από τη στιγμή μάλιστα που έξω από τον κόλπο τα βάθη είναι σαφώς μεγαλύτερα!Και σαφώς μεγαλύτερα των 18 μέτρων!Μην ξεχνάτε άλλωστε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση επιβάλλει την ύπαρξη ιχθυοτρφείων σε βάθη ΠΑΝΩ απο 40 μέτρα.
Το να ενδιαφέρεσαι για τον τόπο σου, ακόμη και αν ζεις μακριά από αυτόν ή απλά τον επισκέπτεσαι στις διακοπές σου, όπως ισχυρίζεστε, δεν το βρίσκω καθόλου κακό ή ανόητο.Κακό βρίσκω άτομα που έχουν επιλέξει να μένουν μόνιμα σε αυτόν να μην δείχνουν το ενδιαφέρον που του πρέπει.Γιατί αν το πρόβλημά σας είναι η ύπαρξη ανθρώπων που πραγματικά παλεύουν και αγωνίζονται για έναν σκοπό και συγκεκριμένα για το καλύτερο του περιβάλλοντος και του νησιού μας, τότε δεν μπορείτε να ισχυρίζεστε ότι αγαπάτε αυτόν τον τόπο,αυτό το νησί περισσότερο από εμάς.Γιατί αν το αγαπούσατε όσο εμείς θα βλέπατε χωρίς παρωπιδισμούς και θα γινόταν αντιληπτό ότι ο αγώνας μας όλα αυτά τα χρόνια δεν γίνεται για κάποιο καπρίτσιο, αλλά για ουσία, γιατί ακόμη κι εγώ που ζω στο νησί μου για λίγους μήνες έχω το δικαίωμα στο καθαρό περιβάλλον.
Οι υδατοκαλλιέργιες στα Κανάκια Σαλαμίνας θα υποβαθμίσουν το περιβάλλος και δυστυχώς στον τόπο δεν θα προσφέρουν τίποτα.
Μόνο ρύπανση στην ήδη επιβαρυμένη Σαλαμίνα,από τον Ναύσταθμο,τα Ναυπηγεία,τη Ρεβυθούσα και την Ψυτάλλεια.Α! ναι και μερικές θέσεις εργασίας σε Πακιστανούς.
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ!
ΚΥΡΙΕ ΥΦΥΠΟΥΡΓΕ
ΧΑΙΡΕΤΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΑΣ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΤΕ ΣΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΥΔΑΤΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ.
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΤΑ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΟΤΙ ΣΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΣΤΗΡΙΧΘΗΚΑΤΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ.
ΚΑΤΑΘΕΤΟΝΤΑΣ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑ, ΣΗΜΕΙΩΣΑΤΕ ΟΤΙ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΜΕΣΑ ΩΦΕΛΟΥΜΕΝΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΙΧΘΥΟΚΑΛΛΙΕΡΓΗΤΙΚΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΕΣ ΣΤΗ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ, ΟΙ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΟΥΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΑΓΩΓΕΣ ΤΩΝ ΨΑΡΙΩΝ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ ΠΡΩΤΩΝ ΥΛΩΝ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΚΤΟΠΛΟΙΑ, ΕΙΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΔΥΣΚΟΛΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΤΗΣ ΧΕΙΜΕΡΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ.
ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΣΩΣΤΗ ΚΑΤΕΥΘΥΣΗ, ΒΑΖΟΝΤΑΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΖΩΝΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΠΤΥΧΘΟΥΝ ΟΙ ΙΧΘΥΟΚΑΛΛΙΕΡΓΗΤΙΚΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΝΟΧΛΟΥΝ Η ΝΑ ΕΝΟΧΛΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΑΛΛΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ.
ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ
ΧΑΡ. ΡΩΜΑΝΟΣ
Κύριοι,
Με την υπ΄αριθμ. Κ.Υ.Α που αφορά το Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τις Υδατοκαλλιέργειες,προτείνεται η παραχώρηση στη νότια πλευρά της Νήσου Σαλαμίνας, από την περιοχή Κανάκια έως την περιοχή Γιαλα, σε ιδιώτες για την κατασκευή υδατοκαλλιεργειών.
Το πολύπαθο νησί μας, η Σαλαμίνα, αντί να έχει την εύνοια της πολιτείας ,και την ανάπτυξη της πολιτιστικής της ιστορίας ,λόγω της παγκόσμιας αναγνώρισής για τη Ναυμαχία που άλλαξε τον ρουν της Ευρωπαϊκής αλλά και της Παγκόσμιας Ιστορίας, πεισματικά προσπαθεί μα κάθε τρόπο να την αποτελειώσει .
Όπως γνωρίζετε, κανένα νησί του Αργοσαρωνικού, πλην της Σαλαμίνας, δεν έχει την τεράστια ιστορία και παγκόσμια φήμη. Τόσο στην αρχαιότητα ,όσο και στα Βυζαντινά χρόνια , αλλά και στην νεώτερη ιστορία,η Σαλαμίνα , ανέδειξε πρόσωπα, χαρακτήρες και έργα που διδάσκονται σήμερα σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης με θαυμαστό τρόπο.
Στη νότια πλευρά του νησιού όπου προτείνεται να γίνουν οι υδατοκαλλιέργειες, και συγκεκριμένα στην περιοχή ΚΑΝΑΚΙΑ, βρίσκεται το παλάτι του βασιλιά ΑΙΑΝΤΑ, πρόσφατα αποκαλυφθέν από την Καθηγητή Αρχαιολογίας Παν.Ιωαννίνων κ.Λώλο. Σε άλλη περιοχή, στην ίδια πλευρά του νησιού ,Τα ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ, βρίσκεται
Το Σπήλαιο του ΕΥΡΙΠΙΔΗ, όπου ο τραγικός ποιητής της Αρχαιότητας, Σαλαμίνιος και ο ίδιος στην καταγωγή ,έγραψε τα συνταρακτικά έργα του ,για τα οποία σήμερα καμαρώνουμε που είμαστε Έλληνες.
Εκεί βρίσκεται και το πανέμορφο δάσος των Κανακίων, χαρακτηρισμένο ως εθνικός δρυμός.
Επίσης στη νότια πλευρά η θάλασσα είναι σίγουρα πιο καθαρή ,ώστε να κολυμπούν οι κάτοικοι και οι επισκέπτες.
Το πανέμορφο και ιστορικό αυτό νησί ,η πολιτεία, αντί να το αναδείξει προσπαθεί να το καταρρακώσει με την εφαρμογή της παραπάνω Κ.Υ.Α.
Όπως σίγουρα γνωρίζετε η Σαλαμίνα είναι περικυκλωμένη από:
α) Την Ρεβυθούσα (φυσικό αέριο),
β) Την Ψυτάλλεια( αποχέτευση λεκανοπεδίου)
γ) Τον Ναύσταθμος Σαλαμίνος
δ) Την Ελευσίνα και τον Σκαραμαγκά,
ε) Τα Ναυπηγεία Περάματος και Κυνόσουρας.
Όλα αυτά επιβαρύνουν το περιβάλλον ,δυσκολεύουν την ζωή των κατοίκων και προκαλούν διάφορες ασθένειες .
ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΡΥΠΑΝΣΗ! ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ!
Αν εσείς επιμείνετε στην κατασκευή των υδατοκαλλιεργειών το νησί αυτό θα πεθάνει. Θα έχει απαγορευμένα νερά ,απαγορευμένο αέρα, νεκρή γη. Η ρύπανση που υφίσταται είναι απίστευτη.
Όλοι εμείς που γεννηθήκαμε στη ΣΑΛΑΜΙΝΑ, ζούμε, εργαζόμαστε, μεγαλώνουμε τα παιδιά μας και ευχόμαστε να αφήσουμε την τελευταία μας πνοή σ΄ αυτό και να ταφούμε στα άγια χώματά της ,θα προσπαθήσουμε ακόμα και με τη ζωή μας να το υπερασπιστούμε.
Παρακαλώ, πριν η υπόθεση αυτή φτάσει στα άκρα, παρακαλούμε να συνεργαστείτε με τους αρμόδιους φορείς και τους κατοίκους της Σαλαμίνας ,ώστε να βρεθεί η χρυσή τομή για το καλό της Σαλαμίνας.
Με εκτίμηση
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΒΙΡΒΙΛΗ-ΜΑΖΙΩΤΗ
Κυρία Υπουργέ,
Για πέμπτη φορά θέτω σήμερα προς τους ειδικούς του κλάδου το εξής ερώτημα: Πόση είναι, σε εθνικό αλλά και σε τοπικό επίπεδο, η συνολική πραγματική ετήσια παραγωγή του κλάδου της ιχθυοκαλλιέργειας, σε πόσες μονάδες αντιστοιχεί και πόσο είναι το άθροισμα της επιτρεπόμενης παραγωγής των ίδιων μονάδων;
Γιατί τα στοιχεία αυτά δεν λαμβάνονται καθόλου υπόψη στην υπό συζήτηση ΚΥΑ και στην Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεών της;
Ιωάννης Δημητριάδης.
επικεφαλής της «Πρωτοβουλίας για την Προστασία του Θαλασσίου Περιβάλλοντος του Πόρου» και επικεφαλής της παράταξης μείζονος μειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου Πόρου
Για να αποκαλυφθούνε οσοι, που για λογους που καταλαβαινουμε όλοι(συμφεροντα,διαπλοκή κ.λ.π.) κόπτονται πως τα ιχθυοτροφεια δε ρυπαινουν σας παραθέτουμε αποσπασμα από την ΠΗΓΗ:
Πρόκειται για τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων της μοναδας ιχθυοκαλλιεργειας δυναμικότητας 150 τονων ψαριών στη θεση Αταλαντονήσι Δήμου Αταλάντης Φθιώτιδας.
Το έργο έγινε τον Ιούλιο 2009 από την εταιρία APC Advanced planning-cosulting και εκπονήθηκε από τον ιχθυολόγο Νίκο Αναγνόπουλο Δ/ντα Σύμβουλο της εταιρίας APC η οποία εταιρια επίσης εκπόνησε τη μελέτη του Ειδικού Χωροταξικού για τις Υδατοκαλλλιέργειες.
Διαβαζουμε στη σελίδα 53
Πίνακας προσδιορισμού Ημερησιας Ποσότητας Περιττωμάτων της μονάδας 150 τονων ψαριών ετησίως
Μεγιστη τιμή περιττωματων 1.128,51 κιλά ημερησίως
Ουρα 56,43 κιλά ημερησίως
Κόπρανα 1.072,09 κιλά ημερησίως
Φωσφορος 40,63 κιλά ημερησίως
Αζωτο 439,73 κιλά ημερησίως
Απώλειες τροφών 167,22 κιλά ημερησίως
Με δυο λόγια οι σχεδιαζόμενες δυο Ζωνες της ΠΟΑΥ για τον Κόλπο Θεολόγου -Αταλάντης-Λιβανατών των 3.045 τονων ετησίως αποβαλλουν ανα 24ωρο δηλαδη ΗΜΕΡΗΣΙΩΣ
23 τονους περιττωμάτων ΗΜΕΡΗΣΙΩΣ(κοπρανα και ουρα)
9 τονους Αζωτο ΗΜΕΡΗΣΙΩΣ
3,4 τονους υπολειμματα τροφων ΗΜΕΡΗΣΙΩΣ
825 κιλά Φωσφορο ΗΜΕΡΗΣΙΩΣ
Κυριες και Κυριοι αν ακομα δεν αντιλαμβανεστε το τί προμηνύεται τοτε ΚΑΛΕΣ ΒΟΥΤΙΕΣ στη ΧΑΒΟΥΖΑ σε σας και στα παιδια σας!
http://theologos-env.blogspot.com
Είμαι ιχθυολόγος και εργάζομαι στην ιχθυοκαλλιέργεια από το 1989. όλα αυτά τα χρόνια ακούω κραυγές (οικολογούντων), έχω δεχθεί επίθεση και γενικά έχω κουραστεί να προσπαθώ να πείσω ανθρώπους που δεν θέλουν να ακούσουν.Μικροί ακούγαμε παραμύθια για τον κακό δράκο και τον κακό λύκο, τα σύγχρονα παραμύθια είναι για τα ιχθυοτροφεία. Η επιστήμη μας απέδειξε ότι ο δράκος (φίδι) είναι απαραίτητος για τον πλανήτη γιατί τρώει ποντίκια και ο κακός λύκος τελικά δεν ήταν τόσο κακός και κακοί ήμασταν εμείς που τον σκοτώσαμε και τώρα προσπαθούμε να τον φέρουμε πίσω. Θέλω να πιστεύω ότι έχω οικολογική συνείδηση παραπάνω από τον μέσο όρο των Ελλήνων ( κάνω επαναχρησιμοποίηση, ανακύκλωση, έχω έναν βιολογικό ελαιώνα και κάνω κομποστοποίηση)παρόλα αυτά προκαλώ οποιονδήποτε έχει αμφιβολίες να έρθει να δει να ταΐζω τα παιδιά μου με τσιπούρες και λαβράκια, να κολυμπάω στους κλωβούς ΜΈΣΑ (όχι 1000 μέτρα μακρύτερα)και να τρώω την τροφή που ταΐζω τα ψάρια. Δυστυχώς βλέπω ανθρώπους και καμιά φορά και επιστήμονες να τους ενοχλεί το πράσινο νερό αλλά να μην τους ενοχλεί το πράσινο βουνό, να τους ενοχλεί μια φάρμα με ψάρια και να μην τους ενοχλεί μια φάρμα με πρόβατα,αγελάδες, ζαρκάδια ή στρουθοκαμήλους. Βλέπω ανθρώπους να συγκρίνουν την εκτροφή των ψαριών με χοιροτροφεία και ορνιθοτροφεία, αυτό θα ήταν λογικό αν η εκτροφή των ψαριών γινόταν 3.000 χρόνια όπως γίνετε στα οικόσιτα αλλά τα συγκεκριμένα ψάρια εκτρέφονται από το 1985, οι παππούδες τους κάποτε κολυμπούσαν ελεύθεροι στο Αιγαίο και οι τροφές είναι ξεραμένα ψάρια (ιχθυάλευρα).
Από τους σωτήρες μας ποιος θα μας σώσει???????????????????????????
Μπορεί να μην σημαίνει τίποτα για αυτούς που εκφράζουν τη «λύπη» τους για τις αλλοιωμένες αναμνήσεις των παιδικών τους χρόνων, ΑΛΛΑ εμείς που ζούμε εδώ, κάνουμε το σταυρό μας που υπάρχουν τα Ιχθυοτροφεία Κεφαλονιάς!
Ο τόπος κρατιέται ζωντανός και όμορφος, έχουμε δουλειά κι εμείς και τα παιδιά μας, και εκτός από το να παράγουμε ποιοτικό ψάρι για κάθε νοικοκυριό της Ελλάδας, συμβάλλουμε σημαντικά στο να κρατιέται η Ελλάδα στον παγκόσμιο εμπορικό χάρτη, κάνοντας εξαγωγές που δεν περνούν απαρατήρητες.
Λυπάμαι εκ μέρους όλων μας, κάτι που θα έπρεπε να έχετε κάνει ήδη, για την απαράδεχτη συμπεριφορά προς όλους τους εργαζόμενους των ιχθυοτροφείων-ιχθυοκαλλιεργειών, που δεν έχουν την ευθύνη όλων αυτών που τους προσάπτετε και που τουλάχιστον σε κανέναν δεν αξίζει να χάσει του δουλειά του. Εξαιτίας αυτών έχουμε ότι ώρα θέλουμε το ψαράκι στην κουζίνα μας, τουλάχιστον εδώ στην πόλη!!
Αναρωτιέμαι…
Μας έπιασε δηλαδή ο πόνος για το περιβάλλον ξαφνικά και δε σκεφτήκαμε καμία στιγμή τι θα γίνουν τόσες αθώες οικογένειες, όταν κάθε ώρα που μιλάμε ένας εργαζόμενος χάνει τη δουλειά του;
ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΑΣ!!! Η ΔΟΥΛΕΙΑ!ΤΑ ΑΡΑΔΙΑΣΜΕΝΑ ΨΕΜΑΤΑ!Η ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΜΑΣ!!
Ποιο σωστό υπουργείο στο όνομα του περιβάλλοντος απολύει χιλιάδες κόσμο, αφού πρώτα έχει καταπατήσει αμέτρητες εκτάσεις από αυτο;;;;
Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι αυτό που θέλουν να κάνουν είναι καλό;;;
Πάντα υπάρχει το αλλά τους….
Όταν η χώρα αντί για την ελληνική σημαία θα έχει σήμα το λουκέτο, τότε ξεσηκωθείτε να νοιαστείτε και για τις δικές σας δουλειές!
Έχουν πουλήσει τους πάντες και τα πάντα, η αντίστροφη μέτρηση και η ανεργεία έχουν ξεκινήσει στο φουλ και εσείς μας λέτε πως θα λιάζεστε στις παραλίες!;
Κανείς δε λέει παρ’ όλα αυτά ότι το περιβάλλον δεν είναι το Α και Ω της ζωής μας.
Υπάρχει περίπτωση όμως σε όλους αυτούς που θα μείνουν άνεργοι να τους περιμένει κάτι;;
ΟΧΙ….
Δυστυχώς όλοι οι πολίτες-εργαζόμενοι-μαθητές-συνταξιούχοι,
βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από εκατομύρια προβλήματα που μας τα φορτώνει το κράτος κανονικά και νόμιμα. Ας μην ξεσπάμε την οργή μας οπουδήποτε… Ας αναλογιστούμε και τους διπλανούς μας, τους ΣΥΝΑΘΡΩΠΟΥΣ μας…
γιατί εκτός των άλλων έχουμε γίνει και απάνθρωποι..
Θα ήθελα να απαντήσω στον κύριο Κώστα Δαβράδο.
Νομίζω ότι το σχόλιο σας είναι από τα πιο επιτυχημένα στη διαβούλευση που πραγματικά περιγράφει το πρόβλημα όπως το βλέπουν οι άνθρωποι που δεν ασχολούνται με την ιχθυοκαλλιέργεια αλλά που την βλέπουν να αναπτύσσεται δίπλα τους και φυσικά ανησυχούν για τις πιθανές συνέπειες που μπορεί να προκύψουν από αυτήν την ανάπτυξη.
Πρώτα από όλα θα ήθελα να επαναλάβω ότι δεν αποτελεί υπερβολή ότι τα ψάρια που εκτρέφουμε στα ιχθυοτροφεία είναι σε πολλές περιπτώσεις ανώτερης ποιότητας από αυτά της ελεύθερης αλιείας.
Και για να μην παρεξηγηθώ,
δεν μιλώ για ορισμένες περιπτώσεις αλλά για τον μέσο όρο αφού το ψάρι που ψαρεύουμε μόνοι μας με την βάρκα μας στην καθαρή θάλασσα είναι καλύτερο πιθανότατα από αυτό του ιχθυοτροφείου. Όμως ενώ τα ψάρια ιχθυοτροφείου ακολουθούν συγκεκριμένες προδιαγραφές και έχουν μια σχετικά σταθερή ποιότητα δεν γίνεται το ίδιο και με τα ψάρια ελεύθερης αλιείας. Χωρίς να θέλω να μακρηγορήσω πάνω στο θέμα αναφέρω ότι σε αντίθεση με την σταθερή ποιότητα των ψαριών ιχθυοτροφείου τα ψάρια ελεύθερης αλιείας έχουν τεράστιες ποιοτικές διαφοροποιήσεις που εξαρτώνται από τον τρόπο ψαρέματος, τον τόπο ψαρέματος την συσκευασία και αποθήκευση τους κλπ. Συνεπώς αυτό που σας λέω είναι ότι τα ψάρια ελεύθερης αλιείας μπορεί να είναι καλύτερης ποιότητας από του ιχθυοτροφείου ή και πολύ χειρότερης έως ακατάλληλα προς κατανάλωση. Δείτε παρακαλώ πόσες φορές έχουν δεσμευτεί από τις εποπτικές αρχές ακατάλληλες ποσότητες αλιευμάτων. Τονίζω ότι η πιθανή σε κάποιες περιπτώσεις ποιοτική υστέρηση των ψαριών ιχθυοτροφείου σε σχέση με αυτά της ελεύθερης αλιείας αφορά μόνο την γεύση και το χρώμα αυτών και σε καμιά περίπτωση θέματα ασφάλειας τροφίμων σε αντίθεση με αυτά της αλιείας που μπορεί να είναι επικίνδυνα και για την υγεία μας (βαρέα μέταλλα, διοξίνες, μολυσματικοί παράγοντες κλπ).
Σχετικά με την σύγκριση των ιχθυοτρόφων με τους φορτηγατζήδες νομίζω ότι είναι ατυχής. Είναι λογικό οι άνθρωποι να ανησυχούν από τις πιθανές συνέπειες των ιχθυοτροφείων και είναι ευθύνη όλων των πλευρών να συζητήσουν το θέμα αλλά είναι διαφορετικό αυτό που είδαμε εδώ.
Εδώ είδαμε να εκφράζονται σχεδόν μόνο δογματικές απόψεις του τύπου έξω τα ιχθυοτροφεία, μας καταστρέφετε, είστε απατεώνες κλπ με φανατικό και σίγουρα αντιπαραγωγικό τρόπο και το χειρότερο με χρήση λαθεμένων, διαστρεβλωμένων στοιχείων που δεν άντεξαν σε καμιά κριτική.
Νομίζω ότι αν υπήρχαν ψύχραιμες φωνές σαν την δίκια σας κύριε Δαβράδο θα μπορούσε να γίνει μια ειλικρινή και παραγωγική συζήτηση και θα μπορούσαμε και οι δυο πλευρές να βρούμε την χρυσή τομή που θα ωφελούσε αμφότερους αφού ουσιαστικά ζούμε στο ίδιο μέρος και μοιραζόμαστε τις ίδιες ανάγκες, ανησυχίες και στόχους.
Βέβαια η αναφορά περί κοκκινίλων και δερματολογικών παθήσεων είναι υπερβολική. Λάθος είναι και η αναφορά σας ότι οι δύτες παίρνουν μέτρα προφύλαξης (τι μέτρα θα μπορούσαν να πάρουν άλλωστε?) καθώς και ότι δεν κάνουμε μπάνιο στην περιοχή. Αντίθετα ξέροντας ότι δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα εμείς και τα παιδία μας κάνουμε μπάνιο χωρίς καμιά επιφύλαξη. Πραγματικά για να έχουμε τις δυσάρεστες συνέπειες που περιγράφετε θα πρέπει να κολυμπήσουμε σε τοξικά νερά και σε τέτοια νερά δεν ζουν τα ψάρια. Δεν είναι λογικό πρώτα να ψοφήσουν αυτά που ζουν μόνιμα εκεί και έπειτα να έχουμε πρόβλημα εμείς με μια σύντομη επαφή? Εδώ βουτάμε στα λιμάνια και δεν παθαίνουμε τίποτα!
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες σχετικά με το παράδειγμα που θέσατε για τη ποιότητα των νερών πριν την απομάκρυνση των ιχθυοτροφείων και μετά από αυτή.
Δεν μπορώ να τα σχολιάσω/αμφισβητήσω γιατί δεν έχω στοιχεία. Το σίγουρο είναι ότι αν ήταν έτσι όπως περιγράφετε οι συνθήκες, δεν ήταν κατάλληλες προφανώς για την καλλιέργεια ψαριών και για αυτό οι μονάδες έφυγαν. Το ίδιο θα συμβεί και αν για οποιαδήποτε λόγο και σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή αποδειχτεί στην πράξη ότι η περιοχή δεν μπορεί να «σηκώσει» το βάρος μιας μονάδας καλλιέργειας ή το βάρος αστικών, τουριστικών, βιομηχανικών ή γεωργικών αποβλήτων. Τα ψάρια θα φύγουν πάλι και αν ήταν αυτά που προκαλούσαν το πρόβλημα η περιοχή θα αποκατασταθεί πλήρως σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Είναι προφανώς προς το συμφέρον όλων μας και των ιχθυοτρόφων συμπεριλαμβανόμενων (κυρίως αυτών) να μπουν κανόνες και αρχές στην χωροθέτηση των μονάδων και να υπάρξουν τρόποι ελέγχου των πιθανών επιπτώσεων στο περιβάλλον πριν αυτές φτάσουν σε σημεία που οι κολυμβητές θα παραπονεθούν και οι ιχθυοτρόφοι θα αναγκαστούν να κλείσουν τις μονάδες τους σαν συνέπεια και των κακών παραγωγικών αποτελεσμάτων που θα έχουν.
Αυτό δεν είναι το θέμα της συζήτησης όμως εδώ?
Είναι λυπηρό όμως που για μια ακόμη φορά ένα σημαντικό θέμα που πρέπει όλοι μαζί να συζητήσουμε κατέληξε να είναι θέμα στείρας αντιπαράθεσης που περισσότερο θυμίζει ανταλλαγή συνθημάτων σε ποδοσφαιρικό γήπεδο.
Όμως αυτό, οφείλετε να παραδεχτείτε, ότι δεν έγινε με ευθύνη των ιχθυοτρόφων αλλά ελαχίστων «πολέμιων» των ιχθυοτροφείων, αναξιόπιστων συλλόγων και «πολιτικάντηδων» αρχόντων που καλούσαν σε συστράτευση και δυναμική απάντηση κάθε δημότη και όχι σε διάλογο και ενημέρωση. Οι ιχθυοτρόφοι φυσικά έχουν και αυτοί την ευθύνη τους όπως και όλοι όσοι ασχολούμαστε με τον χώρο γιατί ποτέ δεν καταφέραμε να σας ενημερώσουμε αποτελεσματικά ως οφείλαμε και να καθησυχάσουμε τις εύλογες σε πολλές περιπτώσεις ανησυχίες σας σχετικά με τις αλληλεπιδράσεις της ιχθυοκαλλιέργειας με το περιβάλλον, την κοινωνία και την πατρίδα μας.
Ποτέ όμως δεν είναι αργά να κάνουμε μια αρχή.
Και κάτω από ένα καθορισμένο πλαίσιο σαν αυτό που εδώ συζητάμε μπορούμε να το κάνουμε ευκολότερα.
Συμφωνούμε στην ανάπτυξη με περιβαλλοντικά Κριτήρια για να μπορούμε να μιλάμε για πράσινη ανάπτυξη και συνοχή στο περιβάλλον Ζητάμε να γίνει άμεσα περιβαλλοντική μελέτη προκειμένου να διαπιστωθεί η δυνατότητα και η ανθεκτικότητα του κόλπου Αργοστολίου, στις ιχθυοκαλλιέργειες , το οποιο είχε αποφασίστει και εγκριθεί το 2010 από το Δ.Σ του πρωην Δήμου Αργοστολιου και είχε προταθεί από το πανεπιστήμιο Αθηνών.Ζητάμε οριστική και απόλυτη διαβεβαίωση ότι δεν θα αυξηθούν οι μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας μέσα στον κόλπο Αργοστολίου.
Η πρόεδρος Τοπικής Κοινότητας Θηναίας
Πηγή Μουλίνου
Σε μια εποχή που η μισή Ελλάδα έχει συγκεντρωθεί στην Αθήνα, και όλοι πασχίζουν να γίνουν υπάλληλοι γραφείου, αυξάνοντας τον ανταγωνισμό του παραλόγου (ο πιο ανειδίκευτος είναι και ο πιο δυνατός υποψήφιος γιατί θα είναι και πιο «φτηνός»), οι Ιχθυοκαλλιέργειες αποτελούν λόγο για πολλές οικογένειες να παραμένουν στη γενέτειρά τους στην περιφέρεια, και απασχολούν τόσο ανειδίκευτο προσωπικό που έχει όρεξη για δουλειά όσο και επιστήμονες αξιόλογων σπουδών και προσόντων, βοηθώντας έτσι στην ύπαρξη κοινωνιών με ευκαιρίες για όλους.
Θέλουμε οι κοινωνίες μας να είναι κοινωνίες με ευκαιρίες για όλους, θέλουμε τα Ιχθυοτροφεία Κεφαλονιάς να παραμείνουν εκεί που είναι και να συνεχίσουν το έργο τους!
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΟΝΤΟΓΟΥΡΑΤΩΝ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ «ΑΓ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ»
Κανείς δεν είναι αντίθετος με το χωροταξικό σχέδιο. Όμως τώρα είναι η ευκαιρία να τεθεί ένα πλαίσιο με γνώμονα όχι μόνο το κέρδος των εταιρειών αλλά και το φυσικό περιβάλλον.
Αυτό που επιθυμούμε είναι να μην επιβαρύνεται άλλο ο κόλπος Αργοστολίου. Κι εάν κάποιοι θεωρούν υπερβολές αυτά που υποστηρίζουμε, αρκεί να επισκεφθούν στο Λιβάδι, την παραλία Κουμαριά, όπου θα διαπιστώσουν την ολική καταστροφή που έχει επέλθει.
Δεν επιθυμούμε το κλείσιμο των ιχθυοτροφείων ή τη μετεγκατάσταση τους σε άλλο νησί όπως πολλοί διατείνονται. Το μόνο που επιθυμούμε είναι να λειτουργούν αυτά χωρίς να καταστρέφουν άλλο το περιβάλλον.
Πώς είναι δυνατόν σε έναν κλειστό και αβαθή κόλπο να επιμένετε να μείνουν τα ιχθυοτροφεία; Οι χωροθετήσεις βάσει των μελετών του ΕΛ.ΚΕ.ΘΕ- και όχι μόνο-, πρέπει να γίνονται σε βάθος τουλάχιστον 40 μέτρων. Γιατί ειδικά για τα ιχθυοτροφεία Κεφαλονιάς αρκούν τα 18 μέτρα;
Εάν η εταιρεία σέβεται και αγαπά τον τόπο και όχι το κέρδος γιατί δεν προβαίνει στην μετεγκατάσταση των κλωβών σε ζώνες τις Κεφαλονιάς που έχουν το απαιτούμενο βάθος, έτσι ώστε να αυξήσει την παραγωγή της και τους εργαζομένους της;
Στην ΠΟΑΥ Ιονίων β’ φάση αναφέρεται ότι “τα βάθη του κόλπου και η κυκλοφορία των υδάτων και η δυναμικότητα των υφιστάμενων μονάδων δεν επιτρέπει ουσιαστική αύξηση της δυναμικότητας τους. …… Σε κάθε περίπτωση όμως και εφόσον παρατηρηθεί μελλοντικά επιβάρυνση του περιβάλλοντος θα πρέπει να διασφαλιστεί η δυνατότητα κατά προτεραιότητα μετεγκατάστασης μονάδας ή μονάδων της ζώνης σε γειτονικές ζώνες (Β και Γ) της ΠΟΑΥ Κεφαλληνίας – Ιθάκης” (σελ.128). Επομένως προβλέπουν και θεωρούν βεβαία την επιβάρυνση του κόλπου, για αυτό και κρατούν θέση για τα ιχθυοτροφεία που βρίσκονται εντός του κόλπου Αργοστολίου, όταν πλέον ο κόλπος θα έχει καταστραφεί!!!!
Όταν όμως έγιναν προσπάθειες να γίνει μια ολοκληρωμένη μελέτη από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Σχολή θετικών επιστημών, Τμήμα χημείας, Εργαστήριο Χημείας Περιβάλλοντος) με σκοπό 1) να περιγράψει τα χαρακτηριστικά ποιότητας του θαλάσσιου περιβάλλοντος του κόλπου του Αργοστολίου από φυσική , χημική και βιολογική ωκεανογραφική άποψη, 2) τη καταγραφή των ιδιαιτεροτήτων του σε σχέση με ανθρωπογενείς περιβαλλοντικές πιέσεις που δέχεται το θαλάσσιο σύστημα, και να εκτιμήσει τους ενδεχόμενους κινδύνους για τον κόλπο με βάση την αρχή της προφύλαξης και 3) να διατυπώσει προτεραιότητες για την περιβαλλοντική διαχείριση της περιοχής με βάση τις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης, τα ιχθυοτροφεία Κεφαλονιάς άσκησαν veto στη διενέργεια αυτής της μελέτης, μπλοκάροντας την υπογραφή της σύμβασης για τη μελέτη. Σημειωτέον ότι αρχικά τα ιχθυοτροφεία είχαν συναινέσει στη μελέτη αυτή προκειμένου να διαπιστωθεί το μέγεθος της επιβάρυνσης του κόλπου. Ο δε Δήμος Αργοστολίου είχε εγκρίνει ομόφωνα τη διενέργεια της μελέτης. Τη κρίσιμη στιγμή όμως έκαναν πίσω, ενώ αρχικά διατείνονταν ότι και οι ίδιοι επιθυμούσαν τη διενέργεια της μελέτης και είχαν συμφωνήσει προς τούτο. Μήπως κάποιοι δε θέλησαν τα αποτελέσματα μιας μελέτης που θα διενεργείτο από ένα ανεξάρτητο πανεπιστημιακό ίδρυμα; Γιατί τη κρίσιμη στιγμή έκαναν πίσω; Τι φοβήθηκαν;
Δε θέλουμε να φύγουν τα ιχθυοτροφεία από τη Κεφαλονιά θέλουμε να εγκατασταθούν εκεί όπου δε θα επιβαρύνουν άλλο τον κόλπο. Εξάλλου αυτό δεν είναι και ο σκοπός της χωροθέτησης; Να λάβει υπόψιν της τις ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής και να επιτρέψει τη λειτουργία των ιχθυοτροφείων με όρους και προϋποθέσεις που θα διασφαλίζουν τη προστασία του περιβάλλοντος.
ΚΟΛΠΟΣ ΑΡΓΟΣΤΟΛΙΟΥ SOS
Παρακολουθώ τη διαβούλευση και έχω την αίσθηση ότι έστω και αργά , έστω και με δυσκολίες θα γίνει το αυτονόητο. Θα γίνει δηλαδή αυτό που χρειάζεται για να τονωθεί ο πρωτογενής τομέας και αυτή η ταλαιπωρημένη ελληνική παραγωγικότητα . Η ιχθυοκαλλιέργεια είναι ένας τομέας που έχει και παρόν και μέλλον και αυτό αποδεικνύεται συνεχώς . Είναι μια σανίδα σωτηρίας για για να μην εγκαταλειφθούν κιάλλο τα νησιά αφού μόνο ο τουρισμός – και όχι σε όλα τα νησιά – απασχολεί από 3 έως 6 μήνες στην καλύτερη περίπτωση. Βέβαια υπάρχει και η άλλη άποψη ότι η Ιχθυοκαλλιέργεια επιβαρύνει τη θάλασσα , τη ρυπαίνει , της χαλάει αυτή την όμορφη εικόνα που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε -οι πιο τυχεροί απο το κήπο του σπιτιού τους- . Νομίζω και τα 2 μπορούν να συνυπάρχουν αν υπάρχει το πλαίσιο αλλά και αν υπάρχει καλή θέληση και κυρίως αν μας ενδιαφέρει η πρόοδος ενός τόπου . Όλοι έχουμε παιδιά και όλοι αγωνιούμε γι’αυτά και θέλουμε να υπάρχουν όμορφες , καθαρές και ήρεμες παραλίες να κολυμπούν . Πρέπει όμως να τους δείξουμε και που θα δουλέψουν . Οφείλουμε όλοι να σκεφθούμε πιο παραγωγικά .
«Greek Mariculture 2011: 30 years of experience the cornerstone for building the vision for 2030» IN Aquaculture Europe • Vol. 36 (2) JUNE 2011
The Mediterranean is the largest inland sea in the world with more than 460 million people living in the region. This sea is 3,860 Km wide from east to west and 900 Km maximum distance from north to south covering an area of 2.5 million Km2. Since the beginning of the 1990s, Mediterranean aquaculture has experienced considerable growth, going from 700,000 to 1,700,000 tons produced in 2008 (FAO).
Unique Resources
Greece is a unique country in the region with special characteristics that could support the growth of mariculture. Although the country is relatively small (131,940 Km2) is blessed with an extensive coastline of 15,000 Km with favorable climatic characteristics and while it is currently the leading mariculture producer in Mediterranean there is scope for further growth and increased productivity. (*source: MEDITERRANE-ON)
Sector Dynamics
The Sector of Greek Maricultures, with a 30- year history, has a leading place in the Mediterranean in the production of Gilthead sea bream and European sea bass and it is characteristic that in 2008 Greece with a production of 450 million juveniles had the 41% of the total hatchery production with a Production of 120.000 tons of Gilthead sea bream and European sea bass the 47% of the fresh final product. 106 Companies employ directly or indirectly 10,000 people in remote areas of Greece. Main characteristic of the sector is the intense export orientation, with about 75% exported contributing considerably in the fisheries product balance and in Gross Domestic Product by the high volume of exports and the surge of important capital in our country, established recently as the leading agricultural sector in Greek Exports, a very prominent position in the current difficult years for the Greek Economy. Eight (8) Aquaculture groups are Publicly Registered Companies in the Athens Stock Exchange with 38.000 Shareholders. The Greek industry is vertically integrated with 16 companies as well as large impoundment owners and 3 companies who own feed production plants.
The growth of the Greek Mariculture industry was fast in the last 15 years with 318 active licenses that today operate mainly in remote rural areas. Two market crisis (2002-2004) and (2007-2010) were initiated mainly due to lack of market information and increased pulsed flux in the market while demand was increasing much slower. In 2011 the market prices especially in sea bream are the best of the last decade so the industry is getting into yet another growth period that we have to ensure that will not be followed again by dip crisis. There are 59 hatchery licenses with production of 465 million of European sea bass and gilthead sea bream for 2007. This segment is even more concentrated than the on growing production sector with three companies accounting for close to 90 percent of total production. Most juvenile production is used nationally except for some quantities exported to subsidiary or affiliated companies in Turkey and Spain.
There are 106 companies operating in the sector but the industry has become highly concentrated over the past ten years with six companies controlling 60 percent of national production and 16 companies or group of companies controlling between 70–75 percent of production. The industry in Greece is vertically integrated, with the 16 largest companies owning their own hatchery production facilities and the three largest companies owning their own feed production plants (representing about 60 percent of feed production in Greece) and processing plants.
In recent years there has been some expansion of Greek companies into other countries, namely Turkey and Spain, through the outright purchase or part participation in the shareholding of Turkish and Spanish companies. Expansion into Turkey was motivated by a perceived lower cost of production combined with the direct export subsidy afforded to Turkish production. Investment into Spanish production was motivated by the advantage of a national supplier in one of the largest consuming markets for European sea bass and gilthead sea bream in Europe. In the last two years and during the market crisis, Greek Mariculture attracted foreign investor interest and involvement in the three leading groups namely Dias, Nireus and Selonda. Investor’s acquisition and merger plans have yet to be fully implemented.
The Greek exports are gradually extended in markets except Italy, Spain and France and in the Emerging markets of UK, Germany, Belgium, Netherlands, Luxembourg, Austria, USA and Canada, where new distribution networks are being developed. Gradually but steadily Greek fish with high nutritional value, quality and hygiene have conquered a sovereign place in the plate of European consumers playing important role in the recent turn to the healthy `Mediterranean Diet’
Leading role in organic sea bream and sea bass production
Estimates by FAO in 2004 indicated that global organic aquaculture production could reach 70 000 tons by 2010 and more than 1 million tons by 2030. At 60.000 tons in 2007, it can be argued that these estimates are conservative. The largest part of organic fish production is in Europe with an estimated production of organic salmon and trout of 17 000 tons and a value of 90 million Euros. It is estimated that the certified organic production of European sea bass and gilthead sea bream was around 1500 tons in 2008, which represents close to a ten-fold increase from 2004. It is estimated that the European market can absorb around 4 000 to 6 000 tons annually at present or between 1–2 percent of current total conventional Mediterranean production. Three groups (Kefalonia fish farming, Galaxidi Marine Farms and Hellenic Fish farming) are the only groups accredited for organic production while Galaxidi Marine farms hatchery was recently the first sea bass and sea bream hatchery in Europe, certified for organic production. Further research is required to define and update standards for organic aquaculture, to ensure the acceptability of organically produced fish to consumers and that organically labeled aquaculture products deliver on promises of reduced pollution of coastal waters and increased environmental sustainability. The role of nutrition in the quality of market-sized organic sea bream and sea bass and the long-term benefits of the aquaculture industry and the environment continue to be thoroughly researched in Greece. Preliminary analysis of the Greek consumers’ perceptions reveals that, a marketing strategy is needed in order to promote awareness and indicate potential health and environmental aspects of organic aquaculture products.
From new species to ‘more than fish’ approach
Gilthead sea bream and European Sea bass represent more than 95% of total production of Greek Mariculture. The other species of fish are produced in small quantities.
• Red porgy (Pagrus pagrus)
• Sharpsnout sea bream (Puntazzo puntazzo)
• Red pandora (Pagellus erythrinus)
• White sea bream (Diplodus sargus)
• Atlantic Blue fin tuna (Thynnus thynnus)
• Sole (Solea solea, Solea senegalensis)
• Mullet (Mugil cephalus)
• Common dentex (Dentex dentex)
• Brown meagre (Sciaena umbra)
New species, as the red porgy and sharpsnout sea bream have been produced at industrial production levels. Roughly 2000 tons have been sold globally while important steps have happened in the culture of solea and red pandpora. Gilthead sea bream covers 40% of total production however in the last years efforts have been made in order for fish farms to advance in the mass production of also novel, relative species with gilthead sea bream and the sea bass, species, like the common dentex, White sea bream, the mullet and red porgy. The main reasons for the slow uptake of new species especially in Greece is the lack of market development that will support their production and some biological constrains. Furthermore species selected until now does not allow the processing due to the small size of the individuals, competing therefore with the classical species. The recent developments with meagre and the fast growing – large size species (greater amberjack) may diversify the production. The recent advances in induction of spawning and early larval survival of Blue fin tuna is very promising but higher level of cooperation and relevant research infrastructures are required for the jump start from ranching to aquaculture of this very promising species. Currently new approaches on utilizing mariculture technologies on producing other products except fish are debated within the sector and the research community.
Quality and Health benefits are officially recognized
The consumption per capita in Greece is approximately 25 kg per year (FAO) of which 21 kg is sea bass and sea bream. This means that the annual total fisheries product consumption in Greece is approximately 250,000 tonnes for a population of around 10 million and aquaculture contributes with less than 10%.
The Federation of Greek Maricultures (FGM) with the support of AQUARK, HCMR and the Medical School of the University of Athens submitted to the Greek Authorities in November 2007, a health claim (ID 1317) on cultured sea bass and sea bream for the approval of health claims for food according to article 13 (1) of EC regulation 1924/2006. European Food Safety Authority (EFSA) approval (EFSA Journal 2010;8(10):1796) pages 29-30 is the crucial first step in order to include this health claim in the expected EC regulation until the end of 2011 (20 Years after the FGM establishment).
Polyunsaturated Omega-3 fatty acids (EPA,DHA) have known positive properties for the reduction of cardiovascular diseases risk and cultured sea bass and sea bream with 1,2g Omega-3 fatty acids (EPA,DHA) in 100g of fillet is one of the rich food sources for omega-3 fatty acids.
EFSA confirms* that Polyunsaturated Omega-3 fatty acids (EPA,DHA) assist in the maintenance of normal cardiac function, normal blood pressure and maintenance of normal (fasting) blood concentrations of triglycerides *(EFSA Journal 2010;8(10):1796, EFSA Journal 2009; 7(9):1263)
Following these EFSA scientific opinions the Federation of Greek Maricultures suggests that:
«Consumption of cultured sea bass and gilthead sea bream twice a week, as a rich source of omega-3 highly unsaturated fatty acids and part of a healthy lifestyle assists in the maintenance of normal cardiac function» and
«Consumption of 250g fillet of cultured sea bass and gilthead sea bream covers the daily EPA–DHA requirements that has been proven to assist in the maintenance of normal blood pressure and normal (fasting) blood concentrations of triglycerides»
Comparative analysis of Greek mariculture products composition indicates their high nutritional value in relation to other animal origin products. Protein level per 100 gr product, is equal the other animal products, with lower fat content. Their special nutritional value is mainly on the percentage of PUFAs in the total fish lipid content.
Except the recognized High concentration of unique essential ω3 fatty acids, cultured sea bass and sea bream represent excellent source of all the essential amino acids (essential are the amino acids that cannot be synthetised in our body) for the ‘building’ of the ideal body structure. These valuable nutrients are highly available with digestibility of nutritional elements exceeding 95%. These cultured fish are also wonderful source of:
• essential vitamins and minerals,
• lipoproteins A and D,
• water soluble proteins B1, B2, B3 and B12,
• basic minerals and trace elements like calcium, phosphorus, zing and iodine
Establishing the vision for Hellenic Aquaculture Research
The recent establishment of the Hellenic Aquaculture Technology and Innovation Platform (HATiP), seems to be the tool which will channel the priorities of future research in Greece and in EU on Mediterranean aquaculture which will enable better control and sustainable growth of the activity. The Hellenic Aquaculture Technology & Innovation Platform will ensure communication and cooperation in a forum of the industry academia and research community including all stakeholders with direct interest to the Greek Aquaculture sector in order to define the research priorities and to design the national strategy for the research, innovation and technological development for a sustainable future.
The Hellenic Aquaculture Technology & Innovation Platform is taking the following
initiatives:
• To build bridges between the industry and the research community and academia
• To develop a clear vision for research, development and innovation in Greek aquaculture
• To define national research targets that will support the sustainable growth of the industry
• To design the strategy for the achievement of these targets and to develop the specific plan of action
• To activate existing mechanisms (and/or develop new) for the dissemination of scientific knowledge in the sector.
• To ensure active industry participation, as well as involvement of the research infrastructures and other relevant to aquaculture organisations in European, international, national and regional programmes.
Social, Environmental and Economic sustainability
While prospects for the future of aquaculture are generally positive, the industry faces various challenges which need to be promptly and adequately addressed. The dynamic intra- and interrelationships of aspects related to the environment, the society and the economics of aquaculture companies, and the efficient overcoming of the challenges associated with these relationships, form the basis of sustainability, a concept that has emerged as an important precondition for the future of the industry. Scientific information on aquaculture has been poorly understood and negatively publicized by today’s powerful media, distorting the image of aquaculture. This is the reason why the Greek mariculture industry and the scientific community that surrounds it are studying these impacts closely to control them and keep them at acceptable levels for today’s society. It is essential that the full range of knowledge connected with aquaculture is passed on to the public at large.
Knowledge has always been critically important to the development of aquaculture. Knowledge management will become increasingly critical to the sustainable development of aquaculture and its movement towards attaining the desired social outputs. Networks such as the farmers associations, the ministries and the municipalities, need to pass on information about, say, the way aquaculture successfully interacts with the environment and how this is being effectively monitored. Knowledge networks and the use of knowledge platforms should be aimed at the effective dissemination and wider adoption of aquaculture. It is also very important to attract young talent in Greek Aquaculture so the sector ensures the new generation of technical and scientific personnel that will assist the major groups to pass through the generation change period expected in the next 5-10 years.
New Spatial Planning Framework and administrative constrains
The nature of the Mediterranean is such that aquaculture must compete with other users of a relatively limited coastline. Although the development of tourism takes precedence in most countries, it is important to recognize that in contrast with tourism, aquaculture can provide full-time em ployment, represents a less permanent mark on the physical environment. Most importantly the two activities are not mutually exclusive. The establishment of maritime spatial planning which take into account the development priorities of each region and country and have as a priority the proper management and protection of the physical environment is essential to reducing conflicts among users of the coastline.
Only recently a Spatial Planning Framework is being proposed by the Greek Government for the aquaculture development in Greece that will establish aquaculture development zones and will put aquaculture on the map as equal responsible user of the coastal zone. Currently the marine area dedicated to mariculture in Greece is only 7,8Km2 while only the Athens International airport covers an area of 16,5 Km2.
The significance of the sector, as also this of the capture fisheries even in less extend, is clearly stated by the foundation of the new Ministry of Maritime Affairs, Islands & Fisheries, that took responsibility from the Ministry of Rural Development & Food, to unite the 3 major developmental key factors of Greece, its shipping, islands & mariculture. The recent allocation of aquaculture in the new Ministry of Maritime Affairs, Islands & Fisheries is expected to facilitate solutions in reducing the administrative issues for the sustainable development of the industry.
Some of these barriers include:
• Simplification of the licensing procedure.
There is a widely expressed desire to further develop aquaculture as a viable industry but the often complicated and long licensing procedure inhibits investment. The most careful and well designed business plan can fail if the licensing procedures result in long delays and additional costs.
• Simplification of legislation.
Legislation for an aquaculture holding usually involves a number of different ministries, departments and authorities with no clear hierarchy or responsibility. There is a clear need for a specialized “one stop shop” for all issues pertaining to the aquaculture activity.
• Coherence between responsibilities of the national, regional and local authorities.
There are often conflicting responsibilities and priorities between national, regional and local authorities and in the case of European Union countries, EU regulations creating an uneven playing field.
Contribution to Employment and Rural Economy
European aquaculture, including relevant activities, employs today roughly 80.000 individuals in the European Union, the majority in Spain, Greece, France, Scotland and Ireland. This means roughly 20% of total European sector of fisheries (including fisheries, aquaculture and transformation) and corresponds in the 3,3 employed in each 10.000 individuals of active European workforce. Short-term objective of European Committee was the addition of 10.000 more individuals of full employment especially in removed rural regions, where the opportunities for work are limited.
One of the main pillars of EU policies is the policy for employment. In each sectoral policy, contribution in the employment represents a non-negotiable component in terms of job creation and especially in less privileged regions. Aquaculture in certain regions and countries is an important increasing source of employment. In Greek Mariculture sector women consist an important percentage of the workforce located mainly in packaging stations in hatcheries, while by far smaller is their presence in the cage farms. Naturally increased percentage of women is employed in the administrative personnel positions. In particular in the packaging stations the percentage of women oscillates from 45 up to 50%, while in the hatcheries their percentage is approximately 25%. Beyond (permanent or seasonal) workers in the marine aquaculture, a spectrum of professions and activities is developed due to the fact that the fish farms create indirect job positions (suppliers of material Y/K, shipping equipment, fuels, garages, catering and accommodation services, ship yards, factories of fish feeds, suppliers of pharmaceutical products, services etc). In 2002 they were estimated around 8.500 individuals, accordingly to Ministry of Rural Growth and Foods data. In 2009 this number was estimated to reach 10.000 individuals.
Welcoming ”Mediterranean Aquaculture 2020”
In this historic period, after 30 years of development, experienced from the two market crisis, accepted in more markets than before, recognised for the quality and health benefits of its products expecting to be dealt like equal user of the coastal zone through the new spatial planning framework, the sector is looking ahead together with the research community and academia to develop the vision for the Greek aquaculture for 2030.
It is therefore no accident that the sector is supporting the organisation of the Aquaculture Europe 2011 conference in Rhodes in October for the first time in Greece. Aquaculture Europe 2011 will be the most innovative event of European aquaculture to date, bringing together research institutions, academia and the industry. Sessions will address vital questions affecting the development of Mediterranean aquaculture over the next decade, with reviews of the importance of aquaculture in EU food production; the sustainability of aquaculture feeds and the implementation of selective breeding strategies in aquaculture. A review of current EU-funded research programmes will highlight their relevance to the current and future production practices.
Aquaculture Europe 2011 will establish benchmarks for future research that will lead to a clear foresight of the development dynamics of Mediterranean aquaculture 2020. The conference will include an international trade show, a Farmers Day and a student workshop. It will also provide a platform to showcase European initiatives in aquaculture. The FEAP president’s meeting is organised just before the conference and trade show. The Federation of Greek Maricultures organises a special farmers’ day programme with the contribution of the Turkish Muğla Fish Farmers Association that will have a special emphasis on aquaculture in the Mediterranean.
This forum is designed to allow discussion of the political issues affecting the industry, technological developments and last but not least the vision and short term research agenda of the Technology and Innovation Platforms in the Mediterranean Aquaculture industry.
On behalf of the Local Organizing Committee, the Greek members of the Steering Committee and the Greek Aquaculture sector we would like to welcome you in Greece and in the magnificent island of Rhodes for a historic and memorable meeting for the future of Mediterranean Aquaculture.
Dr. Panos Christofilogiannis
Chairman of the Steering and Local Organizing Committee
AQUACULTURE EUROPE 2011 “MEDITERRANEAN AQUACULTURE 2020”
On behalf of Aquaculture Europe 2011 Local Organizing Committee
Dr. Ioannis Nengas (HCMR)
Dr. Konstantinos Mylonas (HCMR)
Dr. Nikos Papandroulakis (HCMR)
Prof. Elena Mente (Un. of Thessaly)
Prof. Michail Pavlidis (Un. of Crete)
Mrs Ioanna Argyrou (Nays. Ltd)
Dr. Giorgos Rigos (HCMR)
and on behalf of Greek Members of the Aquaculture Europe 2011 Steering Committee.
Παρακολουθώ τη δημόσια διαβούλευση για το χωροταξικό για τις υδατοκαλλιέργειες από τη πρώτη μέρα ανάρτησης του. Θεωρώ ότι οι άνθρωποι που είναι καθ’ ύλην αρμόδιοι να πάρουν θέση – επιστήμονες, μελετητές, άνθρωποι του κλάδου – έχουν ήδη εκφράσει τις επισημάνσεις τους πάνω στα άρθρα του νομοσχεδίου.
Δεν είχα σκοπό να παρέμβω, όμως κουράστηκα πια να διαβάζω ότι οι ιχθυοκαλλιέργειες είναι η αιτία για όλα τα περιβαλλοντικά προβλήματα του «πλανήτη».
Βαρέθηκα να διαβάζω ότι οι παραλίες του κόλπου Αργοστολιού δεν είναι όπως ήταν εδώ και 30 χρόνια – γιατί ποια παραλία είναι ίδια όπως ήταν εδώ και 30 χρόνια?.
Βαρέθηκα να διαβάζω ότι ο κόλπος Αργοστολίου δεν έχει καθαρά νερά – από ποια μελέτη άραγε προκύπτει αυτό?.
Βαρέθηκα να διαβάζω για την εκμετάλλευση της φύσης – που γίνεται μόνο από τα άκαρδα ιχθυοτροφεία?
Βαρέθηκα να διαβάζω για το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου – αλήθεια ποιο κοινωνικό σύνολο? εργαζόμενοι ή συκοφάντες?
Και επιτελούς βαρέθηκα να διαβάζω σχόλια ανθρώπων που δεν κατοικούν καν στο νησί μου, να θέλουν να επιβάλουν την άποψη τους.
Εργάζομαι στα Ιχθυοτροφεία Κεφαλονιάς και νοιώθω την υποχρέωση να υπερασπιστώ όχι τη δουλειά τη δική μου και των συναδέλφων μου, αλλά την αλήθεια και μέσα από την αλήθεια την ίδια την εταιρεία, που όπως είμαι σε θέση να γνωρίζω πολύ καλά, όλο αυτό τον καιρό κάνει αυτό που πρέπει, αυτό που ο νόμος και η λογική ορίζει για το σεβασμό και τη προστασία του περιβάλλοντος. Ο κόλπος Αργοστολίου είναι ένας από τους πιο μελετημένους κόλπους ,έχουν γίνει άπειρες μελέτες από Ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια, από ινστιτούτα θαλασσίων ερευνών, από υπηρεσίες, και όλα αυτά τα στοιχεία είναι δημοσιευμένα και στη διάθεση του καθενός.
Άλλωστε χωρίς καθαρή θάλασσα το ίδιο το προϊόν υποβαθμίζεται, είναι λοιπόν συμφέρον και για την εμπορική επιτυχία της εταιρείας οι δράσεις για την περιβαλλοντική προστασία.
Είμαι απολύτως σίγουρη ότι αυτό, τα Ιχθυοτροφεία Κεφαλονιάς το πράττουν.
Γιατί οι Έλληνες δεν αγαπάμε τα προϊόντα μας, και κατ’ επέκταση τη χώρα μας, μου είναι ακατανόητο.
Έπρεπε να τρελαθούν οι Βρετανίδες αγελάδες για να μάθουμε να ζητάμε «ΝΤΟΠΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ μοσχάρι» και να είμαστε ανένδοτοι σε αυτό, και από ό,τι φαίνεται, θα πρέπει να τρελαθεί και το Βιετναμέζικο Pangasius για να μάθουμε να σεβόμαστε και να ζητάμε «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΒΡΑΚΙ ΚΑΙ ΤΣΙΠΟΥΡΑ ΙΧΘΥΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ»!! Δυστυχώς, τέτοιοι είμαστε…
ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ ΤΑ ΛΕΤΕ!!!!!ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΕΝ!
ΕΓΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΕΙΝΑΙ ΑΦΟΥ ΤΑ ΨΑΡΙΑ ΤΗΣ ΙΧΘΥΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΣΧΗΜΑ,ΑΝΟΣΤΑ,ΒΛΑΒΕΡΑ,ΜΟΛΥΣΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΣΤΑ ΤΟΣΑ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ , ΟΛΟΙ ΖΗΤΑΝΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΩΣΟΥΜΕ ΚΑΝΑ ΨΑΡΑΚΙ ΝΑ ΦΑΝΕ (ΒΛΕΠΕ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ,ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ,ΕΛΕΓΚΤΕΣ,ΨΑΡΑΔΕΣ,ΓΕΙΤΟΝΕΣ,ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ,ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΛΛΟΙ)ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΩΝ ΓΥΡΩ ΠΕΡΙΟΧΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΟΝΑΔΕΣ ΠΑΡΑΚΑΛΑΝΕ ΠΟΤΕ ΘΑ ΣΠΑΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΚΛΟΥΒΙ ΓΙΑ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΤΑ ΨΑΡΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΝΑ ΤΑ ΨΑΡΕΨΟΥΝ!!! ΜΟΛΙΣ ΦΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΚΛΟΥΒΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΓΡΙΑ ,ΝΟΣΤΙΜΑ ΚΑΙ ΥΓΙΕΙΝΑ…..????
ΒΑΛΤΕ ΤΟ ΨΑΡΙ ΙΧΘΥΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΣΑΣ ΟΠΩΣ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΞΕΡΟΚΕΦΑΛΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!!!
Προς Δημο Οινουσσων Δημ/Συμβ & Κος Γεωργιος Δανιηλ :
ΟYC(Oinoussai Yachting Club)/ΝΟΟ(Nαυτικος Ομιλος Οινουσσων)
ο Προεδρος Κος Γιαννης Γ Λυγνος,
το Excecutive Committee Diamantis M Lemos, George Th Lemos, John M Hadjipateras, Michael J Monios, Theofilos J Vatis, Virginia Pateras Matheos, Harry C Hadjipateras, George D Pateras
και τα μελη
Δηλωνει την κατηγορηματικη αντιθεση για το σχεδιο νομου για την διημιουργια ΠΟΑΥ στις Οινουσσες.
Επισης θελουμε να σας ενημερωσουμε οτι ειμαστε σε πληρη συμφωνια με την αποφαση του Δημοτικου Συμβουλιου 29Απριλιου2011.
Διαβάζοντας τα σχόλια, φαίνεται καθαρά ποιοι είναι αυτοί που φωνάζουν » Έξω τα Ιχθυοτροφεία από τον Κόλπο Αργοστολίου». Στην πλειονότητά τους πρόκειται για μη μόνιμους κατοίκους, παραθεριστές, κάτοικους του Εξωτερικού και της Αθήνας.
Το συμπέρασμά μου αυτό ενισχύεται από τα αποτελέσματα μιας μελέτης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας ( η ομάδα του καθηγητή Σ. Κατρανίδη), κατά την οποία χρησιμοποιήθηκαν 1500 ερωτηματολόγια, για τον προσδιορισμό του περιβαλλοντικού κόστους με τη μέθοδο WTP.
Σύμφωνα με αυτή λοιπόν τη μελέτη, σε περιοχές που έχει εγκατασταθεί η υδατοκαλλιέργεια ( μέσα σε αυτές και η Κεφαλονιά) και έχει προσλάβει προσωπικό από την περιοχή, οι κάτοικοι και οι τουρίστες δε θεωρούν ότι υπάρχει περιβαλλοντικό πρόβλημα. ΑΝΤΙΘΕΤΑ οι επισκέπτες από την Αθήνα προτιμούν να μην υπάρχουν υδατοκαλλιέργειες ( ούτε και άλλης μορφής ανάπτυξη, κάτι σαν νοσταλγία της παλιάς καλής υποανάπτυκτης επαρχίας)!
Τίποτα άλλο!!
ΑΣΕ ΜΑΣ ΗΣΥΧΟΥΣ ΒΡΕ ΣΥΛΛΟΓΕ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ.ΤΟΣΕΣ ΜΕΡΕΣ ΣΕ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΑΣ ΕΝΑΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟ ΚΛΑΔΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΑ ΚΟΤΣΙΑ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΣΑΙ ΣΑΝ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ(ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΚΒΙΑΖΟΥΝ ΤΑ ΝΥΧΤΕΡΙΝΑ ΜΑΓΑΖΙΑ-ΜΠΡΑΒΟΙ-ΝΟΝΟΙ,ΕΤΣΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΣΑΝ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ).ΟΙ ΙΧΘΥΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΔΑΥΤΟΥΣ.
ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΟΙ ΜΟΝΙΜΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΛΟΚΡΩΝ.
ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΑΝ ΔΕΝ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΤΑ ΚΟΥΒΑΔΑΚΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΗ ΠΑΡΑΛΙΑ.
ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΓΙΑ ΜΠΑΝΙΟ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΟΜΩΣ???
Η ιχθυοκαλλιέργεια είναι ένας παραγωγικός τομέας , επωφελής για την οικονομία της χώρας αλλά και τη συγκράτηση του κόστους διατροφής.
Όμως είναι πολλές οι φωνές που της αποδίδουν, ελλείψεις στην προστασία του περιβάλλοντος .
Αν λοιπόν λειτουργήσει μέσα στους κανόνες της βιώσιμης ανάπτυξης θα είναι όχι μόνο θετικό για την οικονομία, αλλά και για το μέλλον των παιδιών μας.
Αγαπητέ κύριε Γεωργιδάκη
Με μεγάλη θλίψη διάβασα τα όσα γράψατε. Σας λέω λοιπόν ευθαρσώς ότι οι καταγγελίες σας είναι ανυπόστατες και ασαφείς.
Σας ενημερώνω ότι είμαι παραθεριστής πολλά χρόνια στην ευρύτερη περιοχή (Βιβάρι), και το μόνο που δεν με ενόχλησε ποτέ είναι οι μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας.
Σαν γνώστης της κατάστασης εκ των έσω σας ενημερώνω ότι εργάζονται πάντα σε ώρες που προβλέπουν οι νόμοι και βρίσκονται σε ένα απομονωμένο νησί με πάρα πολλές δυσκολίες στο να λειτουργήσουν.
Το πρόβλημα σας αγαπητέ κύριε Γεωργιδάκη είναι α) ο κακός επαγγελματισμός των τουριστικών επιχειρήσεων που πολλές φορές απαρτίζονται από αγράμματους και χωρίς επαγγελματική παιδεία ανθρώπους β) η άναρχη δόμηση έως και μέσα στη θάλασσα με κατασκευές εκτρώματα τα οποία δεν τα αναφέρετε πουθενά ως πρόβλημα(ελεος) γ) οι πανάκριβες τιμές που θέλατε να περάσετε στον κόσμο κάποτε, και τώρα παρακαλάτε ανατολικού block τουρίστες εκλιπαρώντας με προσφορές.
Θα ήθελα να σας θυμίσω την οργή των κατοίκων με τις ευλογίες πάντα των τοπικών οργανώσεων, του Δήμου, έτσι ώστε να εξαφανισθούμε στη Νήσο Πλατειά και να φύγουμε όλοι από το λιμένα. Τελικά που θέλετε να πάμε πως πρέπει αυτή η χώρα να φτιάξει το εμπορικό και εξαγωγικό ισοζύγιο με τι προϊόντα;
Σας προκαλώ να στείλετε επιτροπή να κάνετε αναλύσεις νερού και να μας ενημερώσετε αν μέσα στον κόλπο του Βιβαρίου που λειτουργούν οι μονάδες υπάρχει ίχνος μόλυνσης ή τέλος πάντων κάτι που να χαλάει την πανέμορφη αισθητική του Βιβαρίου.
Αντιθέτως θα ήθελα να μας πείτε τι γίνεται με τη χωματερή σας ;
Tους βόθρους (μη στεγανούς) με τα λύματα των εστιατορίων;
Πάρτε πρώτα δείγματα από την πεντακάθαρη παραλία σας και ελάτε να τα συγκρίνουμε.
Σοβαρευθείτε και προσέξτε τι λέτε και τι πράττεται γιατί γίνεσθε προβοκάτορας και επικίνδυνος με τα όσα γράφετε.
Είναι ιδιαιτέρα κρίσιμη η στιγμή για τη χώρα μας να παράγει, και ειλικρινά ο τουρισμός και οι ιχθυοκαλλιέργειες μπορούν να συμβαδίσουν απόλυτα, ακόμη και εσείς ο ίδιος μπορείτε να μισθώνετε εκδρομές στην περιοχή των ιχθυοτροφείων έτσι ώστε οι ξένοι αλλά και ο εσωτερικός τουρισμός να βλέπουν από κοντά τη μαγεία της δημιουργίας ζωης.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Διαβάζω τόσες μέρες σχόλια για τα Ιχθυοτροφεία Κεφαλονιάς και νιώθω υποχρέωσή μου να καταθέσω, ως κάτοικο Ληξουρίου, ότι η συγκεκριμένη επιχειρηματική δραστηριότητα υπάρχει και δρα τόσες δεκαετίες στο νησί μας, με εντυπωσιακή ΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟΤΗΤΑ, απόλυτη ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ στους κανονισμούς που επιβάλλεται να διέπουν τη λειτουργία τους, και ΣΕΒΑΣΜΟ στην ΚΟΙΝΩΝΙΑ της Κεφαλονιάς.
Αυτό που αξίζει λοιπόν στα Ιχθυοτροφεία Κεφαλονιάς, δεν είναι οι συκοφαντίες που κάποιοι ΛΙΓΟΙ επαναλαμβάνουν ξανά και ξανά, αλλά επιτέλους το χωροταξικό πλαίσιο για να λειτουργήσουν και να αναπτυχθούν όπως τους αρμόζει!
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΕ ΑΥΤΟ Η ΥΔΑΤΟΚΑΛΙΕΡΓΕΙΑ , ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΡΩΤΗΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΔΥΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ :
ΠΡΩΤΟΝ ΤΙ ΤΡΟΦΕΣ ΔΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΨΑΡΙΑ ΚΑΙ ΤΙ ΕΛΕΓΧΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΟΙΟΥΣ [ΒΛΕΠΕ ΓΡΗΓΟΡΗ ΠΑΧΥΝΣΗ -ΟΡΜΟΝΕΣ- ΑΝΤΙΒΙΟΤΙΚΑ] ΚΑΙ
ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕ ΠΟΙΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΠΑΞΙΩΣΗΣ , ΤΗΣ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΠΕΡΙΟΧΩΝ.
ΑΝ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΜΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ
ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ , ΤΟΤΕ Η ΥΔΑΤΟΚΑΛΙΕΡΓΕΙΑ ΘΑ ΑΝΑΠΤΥΧΘΕΙ ΜΕ ΓΡΗΓΟΡΟΤΕΡΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΜΒΑΛΕΙ ΣΤΗΝ ΤΟΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΓΙΑ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ , ΜΕ ΟΤΙ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ΑΥΤΟ , ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΚΑΝΟΝΕΣ.
Ως κατοικος του δημου Επιδαυρου θα ηθελα να κανω τα σχολια μου.
Η αναπτυξη είναι καλοδεχουμενη και αναγκαια. Δεν πρεπει όμως να είναι σε βαρος αλλων, αλλα να συνυπαρχει, να συμπληρωνει την υπαρχουσα κατασταση να μην τη καταστρεφει.
Δεν μπορω να καταλαβω γιατι πρεπει να μπορουν να γινουν ιχθυοκαλλιεργειες σε παραθαλασσια χωρια όπως η Νεα Επιδαυρος ,ο Κορφος που είναι περιοχες στις οποιες ζουν αρκετες οικογενειες από το τουρισμο και τη αλιεια κατά κυριο επαγγελμα.
Γιατι πρεπει να καταστραφουν οι κατοικοι αυτοι για να «φτιαχτουν» καποιοι αλλοι;
Γιατι θα πρεπει οι λουομενοι να απολαμβανουν τα χημικα καταλοιπα των ιχθυοτροφειων;
Γιατι δεν οριοθετουνται μονο οι περιοχες που δεν βλαπτουν τις κατοικημενες;
Με το ιδιο σκεπτικο πρεπει να δωσετε αδειες χοιροτροφειων κλπ σε κατοικημενες περιοχες στο ονομα της αναπτυξης και της απασχολησης. Δεν είναι σωστο; Γιατι;
Δεν εχω δει τι εχει γινει στις άλλες περιοχες, αλλα επειδη η περιοχη μου είναι μια μικρογραφια της Ελλαδος, φανταζομαι κατι αναλογο θα είναι παντου.
Πιστευω οι μελετητες του νομοσχεδιου να απανασχεδιασουν τη χωροθετηση λαμβανοντας υπ’οψιν και τον παραγοντα κατοικο-ανθρωπο και επισκεπτη, εκτος από τον παραγοντα ψαρια και να αφησουν ελευθερες τις κατοικημενες περιοχες από ιχθυοκαλιεργειες.
Μονο ετσι θα συνυπαρξουν αναπτυξη και ανθρωπος.
Ας ακουσουμε και τους ειδικους:
—-Εάν οι ιχθυοπαραγωγικές μονάδες δεν λειτουργούν σωστά τονίζει η κ. Μαρία Γιαγνίση, βιολόγος – ωκεανογράφος του Ινστιτούτου Υδατοκαλλιεργειών του Ελληνικού Κέντρου Θαλάσσιων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ) και δεν τηρούνται αυστηρές προδιαγραφές υγιεινής –φαινόμενο συνηθισμένο- τότε οι αλλοιώσεις των ψαριών μέσα στους κλώβους, οι ασθένειες που αντιμετωπίζουν και η σήψη των ψόφιων ψαριών δημιουργούν μικρόβια εξαιρετικά επικίνδυνα για την δημόσια υγεία. Σύμφωνα με τους ειδικούς, μπορούν να προκαλέσουν δερματοπάθειες, κολπίτιδες και άλλες λοιμώξεις στις γυναίκες, ενώ τα μικρά παιδιά κινδυνεύουν από αλλεργικό άσθμα και στομαχικές διαταραχές εξαιτίας της πολύ υψηλής συγκέντρωσης αμμωνιακών, νιτρικών και άλλων ιόντων του αζώτου.
Σοβαρός είναι ο κίνδυνος από τη ρίψη αντιβιοτικών στα ψάρια, κάτι που γίνεται σχεδόν σε όλα τα ιχθυοτροφεία. Τα αντιβιοτικά ενδυναμώνουν τα μικρόβια, σε βαθμό που ορισμένες φορές είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν από τον ανθρώπινο οργανισμό.
Την εκτεταμένη ρύπανση που προκαλούν οι ιχθυοκαλλιέργειες στις ελληνικές θάλασσες έχει διαπιστώσει σε έκθεσή του και το Μεσογειακό Σχέδιο Δράσης του Προγράμματος Περιβάλλοντος του ΟΗΕ. Σύμφωνα με αυτό, τα ιχθυοτροφεία απελευθερώνουν στο περιβάλλον περιττώματα ψαριών, χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται για τον καθαρισμό διχτύων, φάρμακα κατά παρασίτων και ασθενειών, αλλά και σημαντική ποσότητα τροφής. Η τροφή των ψαριών είναι πλούσια σε άζωτο και φώσφορο, με αποτέλεσμα να προκαλεί ευτροφισμό επειδή λειτουργεί ως λίπασμα για τα φύκια και οδηγεί σε υποβάθμιση του πυθμένα σε λίμνες και στη θάλασσα.
Η παραγωγή προϊόντων ιχθυοκαλλιέργειας στη χώρα μας -120.000 τόνοι ετησίως- προσφέρει σημαντικές θέσεις εργασίας, συνεπώς οποιαδήποτε συρρίκνωση της δραστηριότητας αυτής θα είχε έντονα αρνητικές οικονομικές επιπτώσεις. « Το ζητούμενο είναι να γίνει σωστή χωροθέτηση σε περιοχές –κατά προτίμηση- χωρίς τουριστική ανάπτυξη και να υπάρχει τακτικός έλεγχος ώστε να μην παραβιάζονται συστηματικά οι περιβαλλοντικοί όροι», προτείνει η κ. Γιαγνίση.
http://theologos-env.blogspot.com
ΠΡΟΣ: ΥΠΕΚΑ http://opengov.gr/minenv
22 Μαίου 2011
Θέμα: «Ειδικό πλαίσιο χωροταξικού σχεδιασμού και αειφόρου ανάπτυξης για τις υδατοκαλλιέργειες» του ΥΠΕΚΑ που ετέθη προς διαβούλευση από την 11η Απριλίου έως την 26η Μαΐου του 2011.
Το ΔΣ του Συλλόγου αποφάσισε ΟΜΟΦΩΝΑ
1)Ενέκρινε το ψήφισμα διαφωνίας του Δήμου Λοκρών για το σχέδιο της κοινής υπουργικής απόφασης που αφορά το «Ειδικό πλαίσιο χωροταξικού σχεδιασμού και αειφόρου ανάπτυξης για τις υδατοκαλλιέργειες» του ΥΠΕΚΑ που ετέθη προς διαβούλευση από την 11η Απριλίου έως την 26η Μαΐου του 2011.
2)Αυτή η πρόταση όπως έχει κατατεθεί από το ΥΠΕΚΑ υπαγορεύει την υποβάθμιση της πρώτης παραλιακής ζώνης μετά την Αθήνα, που τα βασικά της χαρακτηριστικά παραβλέπονται, όπως το ότι από το 2003 ο ΕΟΤ έχει χαρακτηρίσει αυτή τη ζώνη τουριστική με τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης .
Επίσης υπάρχουν υγρότοποι στη Λιμνοθαλασσα της Αταλάντης(Ποτοκι και Βουρλιας) που είναι ενταγμένοι στον επιστημονικό κατάλογο « NATURA 2000» και προβλέπεται η τουριστική αξιοποίηση τους στον τομεα του Οικολογικού Περιβαλλοντικού Τουρισμού.
(Υπουργειο Τουριστικής Αναπτυξης-Μελέτη Τουριστικης Αναπτυξης Περιφερειας Στερεάς Ελλάδας 2002-2006 Β Φαση σελ.34 -43)
3)Ως Συλλογος Επαγγελματιών και Εμπορων Θεολογου Μαλεσινας δεν θα δεχθούμε την πολλαπλάσια αύξηση της παραγωγής που προβλέπει η ΠΟΑΥ Αταλάντης-Μαλεσίνας-Λάρυμνας και θα αντικρούσουμε με καθε νομιμο μέσον όλες τις πράξεις που θα υπαγορεύουν επέκταση των υπαρχόντων μονάδων αλλά και εγκατάσταση νέων αφού είναι πολύ πάνω από τα επιτρεπόμενα όρια που θέτει το ίδιο το περιβάλλον,καθώς αυτό θα συνεπάγεται επιβάρυνση του θαλάσσιου περιβάλλοντος και του βυθού. Αποτελεσμα θα ειναι η θαλάσσια περιοχή του Κολπου Θεολόγου-Αταλάντης-Λιβανατων να καταστει απαγορευτική για τα θαλάσσια μπανια και σπορ, όπως πριν απο μερικά χρονια με τη λειτουργια των 11 ιχθυοτροφικών μοναδων που μαραζωσε η περιοχή μας προς οφελος μερικών ιχθυοτροφων και θα μας ζημιώσει ως επαγγελματιες και εμπορους που περιμενουμε να ζησουμε τις οικογενειες μας από την τουριστικη και παραθεριστικη κινηση.
Για τους λόγους αυτούς ΖΗΤΑΜΕ να αποσυρθεί αυτή η προταση απο τη διαδικασία διαβούλευσης γιατι δεν προκειται να συμφωνήσουμε σε τετελεσμένα που υποθηκεύουν το μελλον του τοπου μας.
Ο Πρόεδρος
Κοτσιομίτας Σταυρος
H καθ’ όλα ευκτέα θέσπιση αρχών και κανόνων για τις υδατοκαλλιέργειες και την ανάπτυξη της ορθής επιχειρηματικότητας στον κλάδο των ιχθυοκαλλιεργειών, με την οποία συμφωνώ απολύτως, κατά τα οριζόμενα στο σχέδιο Κοινής Υπουργικής απόφασης κινδυνεύει, σε ορισμένες περιοχές, να δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα απ’ όσα επιχειρεί να επιλύσει. Και αυτό γιατί η ένταξη ορισμένων περιοχών σε ΠΟΑΥ γίνεται κατά φανερή παραβίαση των ίδιων των αρχών που θεσπίζει η κοινή υπουργική απόφαση. Μία τέτοια περίπτωση είναι ο χαρακτηρισμός του Πόρου ως ΠΟΑΥ. Για οιονδήποτε έχει γνώση της υπό ένταξη περιοχής είναι εμφανές ότι εν προκειμένω, οι αρχές και κανόνες που η ίδια η κοινή υπουργική απόφαση επιχειρεί να θεσπίσει, όσον αφορά τους περιβαλλοντικούς όρους, την προστασία εναλίων αρχαιοτήτων και εξαίρεση περιοχών που αποτελούν ναυτικούς δίαυλους, κινδυνεύουν να αποτελέσουν εξαγγελίες άνευ αντικρίσματος. Η θαλάσσια περιοχή πέριξ του Πόρου, από το στενό των Μεθάνων έως το κανάλι, όσο και οι βόρειες ακτές του νησιού, έχουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά (περιβάλλοντος, τοπίου, οικοσυστημάτων, εναλίων αρχαιοτήτων, ναυτικού διαύλου, επισκεψιμότητας, ανθρωπίνων δραστηριοτήτων), που κινδυνεύουν να διαταραχθούν σοβαρά σε περίπτωση κλιμάκωσης της υδατοκαλλιέργειας στην περιοχή. Αν επομένως το ίδιο το νομοθέτημα παραβιάζει τις αρχές που θεσπίζει, δημιουργούνται βάσιμες υποψίες και φόβοι ότι, κατά μείζονα λόγο, η εφαρμογή του στην πράξη θα καταλήξει σε σημαντική υποβάθμιση του περιβάλλοντος στον Πόρο. Περαιτέρω, στο σχέδιο της κοινής Υπουργικής Απόφασης και στη Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων απουσιάζει πλήρως οιαδήποτε αναφορά στον Πόρο, οιαδήποτε περιγραφή των ειδικών περιβαλλοντικών και άλλων συνθηκών της εν λόγω περιοχής (ενάλιες αρχαιότητες, τουριστικές και άλλες εγκαταστάσεις, προστατευόμενα είδη, κ.λπ.) και δεν γίνεται οιαδήποτε αξιολόγηση των επιπτώσεων των υδατοκαλλιεργειών στο περιβάλλον και την οικονομία της περιοχής. Κατά τον τρόπο αυτό η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, ως προς την ένταξη της περιοχής του Πόρου σε ΠΟΑΥ, είναι ως μη υφιστάμενη.
Ανακύπτουν επομένως σοβαρά νομικά ζητήματα από τον ίδιο το χαρακτηρισμό ως ΠΟΑΥ της περιοχής του Πόρου όταν, κατά τα κριτήρια και το γράμμα της ίδιας της υπουργικής αυτής απόφασης, αυτή όφειλε να εξαιρεθεί και προστατευθεί από πάσης φύσεως βιομηχανική δραστηριότητα. Ειδικότερα, η ένταξη σε ΠΟΑΥ των 2/3 των ακτών ενός νησιού που διατηρεί ακόμα, σε μεγάλο βαθμό, τον χαρακτήρα της ήπιας τουριστικής ανάπτυξης και συγκεντρώνει το μεγαλύτερο αριθμό διερχομένων σκαφών στο Σαρωνικό, όντας πόλος έλξης για το θαλάσσιο τουρισμό και τον εγχώριο και διεθνή ναυταθλητισμό, δραστηριότητες που προϋπάρχουν και παρέχουν απασχόληση στους μόνιμους κατοίκους του νησιού, σε σχέση με τις δυσμενείς επιπτώσεις που θα συνεπάγεται για το περιβάλλον, τον τουρισμό, τους επαγγελματίες του νησιού και την τοπική οικονομία, παραβιάζει τις αρχές της συνταγματικές αρχές της αναλογικότητας και ισότητας (άρθρο 4, παρ. 1, 2, 5 Συντάγματος) αλλά και της προστασίας του περιβάλλοντος (άρθρο 24 Συντάγματος, ν.1650/86). Όλα αυτά δε, όπως ερμηνεύονται κατά την παγία ερμηνεία της νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας. Η μετατροπή σε ιχθυοβιομηχανική ζώνη του μεγαλύτερου μέρους της περιμέτρου ενός από τα ωραιότερα νησιά του Αργοσαρωνικού είναι δυσανάλογα επιζήμια για την εικόνα και την πραγματικότητα της μεταχείρισης της φύσης, των θαλασσίων περιοχών και των ακτών ιδιαίτερου κάλους, αλλά και του αντίστοιχου τουριστικού προϊόντος που αποτελεί βασικό μοχλό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. Δεδομένου ότι, οι περιοχές που πληρούν τα κριτήρια για τη δημιουργία ΠΟΑΥ αφθονούν στα ελληνικά χωρικά ύδατα, η περιοχή περιμετρικά του Πόρου, λαμβανομένων υπ’ όψιν των ειδικών χαρακτηριστικών του νησιού και της αμφισβήτησης της νομοτεχνικής αρτιότητας της Κοινής Υπουργικής Απόφασης που εγείρονται εκ του λόγου αυτού, πρέπει να εξαιρεθεί από τον χαρακτηρισμό ως ΠΟΑΥ. Ουδείς αντιτίθεται στην ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας, όμως όχι με τρόπο που να ανοίγει πληγές στον τόπο και την τοπική κοινωνία και που μετά βεβαιότητας θα αποτελέσει εν τέλει τροχοπέδη για την ίδια την αειφόρο και βιώσιμη ανάπτυξη και επιχειρηματική δράση στην περιοχή.
Αθηνά Δημοπούλου
Δικηγόρος Δ.Ν.
Λέκτορας Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών
Οι υδατοκαλλιέργειες και ειδικά οι ιχθυοκαλλιέργειες είναι ιδιαίτερα χρήσιμες για την σίτιση της σύγχρονης κοινωνίας. Παρέχουν τροφή, όχι ιδανική μεν – με τίποτα δεν συγκρίνεται η ελεύθερη βοσκή με το στιβαγμένο κλουβί – αλλά τουλάχιστον υψηλότερης διατροφικής αξίας από τις περισσότερες άλλες μορφές καλλιεργειών και σε ανταγωνιστική τιμή. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, που μας έχουν κατακλύσει με τα μεταλλαγμένα τρόφιμα γεωργικών και κτηνοτροφικών παραγωγών, το ψάρι παραμένει μια ποιοτική φυσική τροφή. Ελπίζω να συνεχίσει έτσι για αρκετά χρόνια ακόμα και να μην μάθουμε στο άμεσο μέλλον ότι τα ψάρια που τρώγαμε ήταν «εργαστηριακά» παράγωγα. Προφανώς ένα τέτοιο προιόν είναι ιδανικός μοχλός για την ανύψωση της οικονομίας μιας χώρας. Τι καλύτερο λοιπόν για μια χώρα που τα 2/3 της έκτασής της είναι θάλασσα με χιλιάδες νησιά και μήκος ακτογραμμής 16.000χιλ., σχεδόν τα 2/5 του μήκους του Ισημερινού, όταν ειδικά αυτή η χώρα βρίσκεται σε δυσμενή οικονομική κατάσταση.
Εδώ και τρεις βδομάδες που παρακολουθώ την διαβούλευση έχω διαβάσει επιστήμονες να μιλάνε υπέρ και κατά, ειδήμονες να διαφωνούν μεταξύ τους, εργαζόμενους να υπερμάχονται του κλάδου τους (τους συγκεκριμένους κυρίους και κυρίες θα ήθελα να τους ερωτήσω το εξής: τον περασμένο Σεπτέμβριο που παρέλυσε η χώρα από την απεργία των επαγγελματιών οδηγών, οι οποίοι διεκδικούσαν το κατ΄αυτούς δίκαιο του κλάδου τους, αλλά ταυτόχρονα σάπιζαν φρέσκα ψάρια και άλλα προιόντα, τους συμμερίζονταν με το ίδιο πάθος που αγωνίζονται για τον δικό τους κλάδο σήμερα ή έβλεπαν ότι μπορεί οι συμπαθείς μεταφορείς να είχαν άδικο σε κάποια σημεία; Κάπως έτσι σας βλέπουμε κι εμείς οι υπόλοιποι που δεν έχουμε επαγγελματικά και συντεχνιακά οφέλη), δημότες να διαφωνούν για το καλό του τόπου τους και διάφορους άλλους να τίθενται υπέρ ή κατά των ιχθυοκαλλιεργειών. Αυτό που κατάλαβα είναι ότι ΟΛΟΙ νοιαζόμαστε για το περιβάλλον, ΟΛΟΙ ανησυχούμε για το τι μας ξημερώνει αύριο στις δύσκολες εποχές που διανύουμε, ΟΛΟΙ τρώμε ψάρι και ΟΛΟΙ κάνουμε μπάνιο στην θάλασσα. Αυτό βέβαια είναι και το φυσιολογικό, ειδικά για μας τους Έλληνες. Στην κεντρική Ευρώπη κάνουν ορεινό σκι σχεδόν από την κούνια τους και φτιάχνουν χιονάνθρωπους για να διασκεδάσουν και να χαλαρώσουν. Στην Ελλάδα τρώμε ψάρι και κυρίως απολαμβάνουμε την θάλασσα με όσους περισσότερους τρόπους μπορούμε. Είτε νέος είσαι, είτε γέρος, πλούσιος, φτωχός, ντόπιος ή ξένος, ανά πάσα στιγμή έχεις την ΔΩΡΕΑΝ δυνατότητα να κάνεις ένα θαλάσσιο μπάνιο – ίσως την καλύτερη φυσική αναζωογώνωση και γυμναστική. Αυτό ξεχωρίζει την Ελλάδα από τις υπόλοιπες χώρες και είναι διεθνώς αναγνωρίσιμο. Ενα πράγμα ξέρει όλος ο πλανήτης για την χώρα μας: το γαλάζιο Αιγαίο και τα Greek Islands. Βέβαια, πρόσφατα επιπλέον έμαθαν ότι «ΚΑΠΟΙΟΙ» (και όχι «ΟΛΟΙ») τρώγανε με δεκαπλάσιες σειρές δόντια απ’ ότι έχουν οι συμπαθέστατοι καρχαρίες.
Το πρόβλημα λοιπόν της αντιδικίας όλων μας δεν είναι το «αν» αλλά το «ΠΟΥ». Αν π.χ. όλοι κατοικούσαμε, κάναμε μπάνια ή είχαμε εξοχικές κατοικίες στη Χαλκιδική, στο Ιόνιο και στην Πελοπόννησο, πόσο θα μας ενδιέφερε αν είχαν περικυκλώσει την Κρήτη και την Ρόδο με κλουβιά ιχθυοκαλλιεργειών; Προφανώς θα υπήρχαν διαμαρτυρίες, αλλά «μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται». Θα τρώγαμε το φτηνό μας ψαράκι, θα κάναμε το ΚΑΘΑΡΟ μας μπανάκι, οι επιχειραματίες θα είχαν τα έσοδά τους, οι υπάλληλοι θα είχαν την εργασία τους και όλα ρόδινα. Τους Κρητικούς και τους Ροδίτες όμως λέτε να τους φαινόταν το ίδιο; Οι ιχθυοκαλλιέργειες είναι τόσο σίγουρο ότι είναι αναγκαίες όσο σίγουρο είναι ότι ρυπαίνουν και μολύνουν το περιβάλλον, υπό προϋποθέσεις. Δεν θέλω να εμπλακώ σε επιστημονικές αναλύσεις, άλλωστε αν διαβάσετε άλλους συμμετέχοντες στη διαβούλευση θα βρείτε υλικό για ολόκληρα διδακτορικά. Θα καταθέσω όμως ότι έχω οικογενειακή εξοχική κατοικία στην περιοχή Θεολόγου Μαλεσίνας και παραθερίζω εκεί από το 1976. Αν και δεν κατάγομαι από την περιοχή, μου αρέσει ιδιαιτέρως, σε σημείο τα τελευταία πέντε χρόνια να αναζητώ επαγγελματική αποκατάσταση στην περιοχή, ώστε να εγκατασταθώ μόνιμα. Ο κύριος πόλος έλξης της περιοχής δεν είναι άλλος από την θάλασσα. Περιοχή φυσικού κάλους, αναγνωρισμένη εδώ και χρόνια από αρκετούς διάσημους Έλληνες (Βουγιουκλάκη, Βοσκόπουλος, Μαρινέλα, κλπ.), αλλά και νεότερους διάσημους ή μη, οι οποίοι έρχονται στο Θεολόγο για να βρούν αυτό που περίπου 1.000.000 «Αθηναίοι» αποζητούν τα περισσότερα Σαββατοκύριακα του έτους, όταν φεύγουν σαν τα «ποντίκια» από την «ανθρώπινη» μεγαλούπολη – ηρεμία, επαφή με την φύση και ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες, μπάνιο, ήλιο, χαλάρωση, ουζομεζέδες και φρέκο ψάρι (μην τα βλέπετε ρομαντικά αυτά, γιατί ΑΥΤΑ είναι έσοδα για τις περιοχές πέριξ των Αθηνών).
Σας πληροφορώ ότι επί 3-4 χρόνια, στα τέλη του 1990 και αρχές του 2000, δεν μπορούσες να κάνεις μπάνιο στην περιοχή. Οι περισσότεροι παραθεριστές και μεταξύ των κι εγώ, γεμίσαμε κοκκινίλες, εκζέματα και διάφορες άλλες δερματολογικές ανωμαλίες. Αυτά είναι καταγεγραμμένη ιστορία, δεν είναι υπερβολές. Η θάλασσα είχε θολώσει υπερβολικά, ο βυθός γέμισε με γλειώδη φύκια και μια ινώδη γλίτσα η οποία κόλλαγε παντού. Ακόμα και οι ντόποιοι ψαράδες επαγγελματίες και μη διαμαρτύρονταν για την κατάσταση. Υπήρχαν παραλίες που ήταν ξακουστές, όπως η Ροδίτσα και ο Μικροβίβος και δεν πάτησε ανθρώπου πόδι για αρκετά χρόνια. Το οξύμωρο ήταν ότι οι ψαροντουφεκάδες σταμάτησαν να ψαρεύουν γιατί ΔΕΝ ΕΒΛΕΠΑΝ υποβρυχίως, ενώ ο κόλπος είχε γεμίσει ψάρια από αποδράσεις των εκτρεφομένων, αλλά και από «αλανιάρικα» που έρχονταν λόγω αφθονίας τροφής. Είμαι μηχανικός στο επάγγελμα και δύτης από χόμπι. Γνωρίζω αρκετούς επαγγελματίες δύτες που εργάζονται σε ιχθυοπαραγωγικές μονάδες. Ας βγει κάποιος δύτης να μας πει τα μέτρα προστασίας που λαμβάνει για να βουτήξει γύρω από τα κλουβιά και να μας καταθέσει και τις εμπειρίες του απ΄όλα αυτά που έχει βιώσει εντός της θάλασσας. Γιατί αυτοί βλέπουνε και ζούνε όλο το μεγαλείο της μονάδας. Κανείς εργαζόμενος ιχθυοπαραγωγικής μονάδας δεν θα βούταγε για μπάνιο σε κοντινά της μονάδας νερά, πόσο μάλλον να πήγαινε και την οικογένειά του για διακοπές στην περιοχή. Εγώ παραδέχομαι ότι οι οικισμοί, οι γεωργικές παραγωγές και οι κτηνοτροφία, έτσι όπως τα περιγράφουν οι υπόλοιποι συμπολίτες μου μολύνουν και ρυπαίνουν εξίσου.
>>>Γιατί όμως τα τελευταία χρόνια που σταμάτησε η λειτουργία των μεγαλυτέρων κατά παραγωγή ιχθυοπαραγωγικών μονάδων του κόλπου Θεολόγου δεν έχουμε δερματολογικές ανωμαλίες, καθάρισε ο βυθός και τα νερά ξαναέγιναν διαυγή;<<>>Εφόσον οι ιχθυοκαλλιέργειες είναι τόσο προσοδοφόρες επιχειρήσεις παγκοσμίως και ιδιαιτέρως στην Ελλάδα, κατά πως μας πληροφορούν οι εμπλεκόμενοι, γιατί οι περιβαντολογικά ευαίσθητοι ιδιοκτήτες τους και οι διακεκριμένοι και έμπειροι επιστήμονες που τους πλαισιώνουν στις εταιρείες τους, δεν δίνουν ένα μικρό ποσοστό από τα τεράστια έσοδά τους ώστε να δημιουργήσουν υποδομές (πρόσβαση, ηλεκτροδοτήσεις, κτηριακές εγκαταστάσεις, σημεία φόρτωσης-εκφόρτωσης κλπ.) σε απομακρυσμένες μεν, αλλά κατάλληλες για ιχθυοκαλλιέργειες δε περιοχές; Αν οι ίδιοι δεν έχουν την ευαισθησία αυτή, γιατί το νομοσχέδιο δεν τους το επιβάλλει;<<<
Δεν είναι λογικό σε μια χώρα που βρέχεται ολούθε από θάλασσα, να φαίνεται περίεργο και ύποπτο που πρέπει να γίνουν όλα «μέσα στα πόδια μας»; Γιατί πρέπει να ανησυχώ για το τι θα πάθω…
Ευχαριστώ
Όλες αυτές τις μέρες παρακολουθώ ένα κρεσέντο δακρύβρεχτων αναμνήσεων για τα παιδικά χρόνια μίας μικρής ομάδας κεφαλλονιτών όπου κολυμπούσαν ανέμελοι στη «μαγευτική» και «διάσημη» παραλία του «Σωτήρα». Είναι όλοι αυτοί που όταν ενηλικιώθηκαν και ήρθε η ώρα να φτιάξουν το μέλλον τους είδαν ότι το καλύτερο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να ξενιτευτούν αναζητώντας νέες πατρίδες, νέα όνειρα, νέες ευκαιρείς. Είναι οι ίδιοι που βλέποντας πλέον το νησί σαν τουριστικό θέρετρο ή σαν τόπο ηρεμίας συνταξιούχων θέλουν να μου στερήσουν κάθε δικαίωμα να ζήσω, να ονειρευτώ και κυρίως να εργαστώ στον τόπο που γεννήθηκα και μεγάλωσα.
Εργάζομαι στην εταιρεία «Ιχθυοτροφεία Κεφαλονιάς» εδώ και 14 χρόνια και είμαι πολύ περήφανος που είμαι μέλος μιας ομάδας συμπατριωτών μου, που πρώτα από όλα που μας έδωσε η εταιρεία τη δυνατότητα να μείνουμε στο τόπο μας και να μην πάρουμε το δρόμο της ξενιτιάς. Είμαι περήφανος που είμαι μέλος μιας ομάδας που έχει μάθει να δουλεύει, να παράγει και κυρίως να σέβεται το περιβάλλον αφού ξέρει καλύτερα από τον καθένα ότι το προϊόν που παράγει μόνο σε ένα καθαρό και ισορροπημένο περιβάλλον μπορεί να αναπτυχθεί.
Ας αναλογιστούν λοιπόν όλοι αυτοί που τόσο εύκολα και αβίαστα ζητούν την απομάκρυνση των Ιχθυοτροφείων από τον κόλπο του Αργοστολίου, τις συνέπειες σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο για το νησί. Τους προκαλώ και δημοσίως να μας απαντήσουν αν έχουν κάτι στο μυαλό τους σχετικά με την τύχη των εργαζομένων αλλά και τον οικογενειών τους την επόμενη μέρα. Τους ζητώ να δώσουν όλα τα επίσημα στοιχεία που διαθέτουν, όπου επιστημονικά και τεκμηριωμένα να αποδεικνύουν τη μόλυνση του Κόλπου και όχι γενικότητες βασιζόμενοι σε άρθρα και μελέτες για τις πιθανές συνέπειες των ιχθυοτροφείων. Είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι υπάρχουν πολλά αποτελέσματα ερευνών και μελέτες που αποδεικνύουν το αντίθετο και επειδή πολύ φοβάμαι ότι δεν ξέρουν που να τις βρουν ας έρθουν να μας τις ζητήσουν …!!!
Ιχθυοτροφειο-ιχθυοκαλιέργεια μια λέξη που μπήκε στη ζωή μας τις τελευταίες δεκαετίες όταν δειλά δειλά Μερικοί ριψοκίνδυνοι και μπροστάρηδες για την εποχή τους
επιχειρηματίες αποφάσιζαν να επενδύσουν σε ένα καινούριο για τα ελληνικά δεδομένα επάγγελμα συμβάλλοντας παράλληλα στην τόνωση της τοπικής οικονομίας και με τα σημερινά δεδομένα αποτελούν ένα σπουδαίο κεφάλαιο Στην εθνική μας οικονομία .
Στο νησί μου την όμορφη Κεφαλονιά έχουμε την τύχη να βρίσκεται και να λειτουργεί μια από τις πολλές ανά την Ελλάδα επιχειρήσεις ιχθυοκαλλιέργειας τα <>
Μια κάθετη μονάδα που απασχολεί και δίνει ζωή σε πάνω από 100 οικογένειες και όχι μόνο. Συντηρεί την τοπική οικονομία και ταυτόχρονα διαφημίζει το νησί μας με την ποιότητα των προϊόντων της .πρόσφατα ένοιωσα περήφανος για την καταγωγή μου διαβάζοντας σε ΜΕΝΟΥ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟΥ στη Γερμανία ότι το ψάρι που πρόσφερε το εστιατόριο είχε σφραγίδα ελληνική και μάλιστα ονομασία προέλευσης <>
Η έκπληξη μου ήταν όταν έμαθα ότι πρόκειται για προϊόν βιολογικής καλλιέργειας
Ρωτώντας έμαθα πως είναι πρωτεργάτες στην παραγωγή βιολογικού ψαριού παγκοσμίως.
Πολλά ακούγονται και λέγονται τα τελευταία χρόνια για το μέλλον αυτών των επιχειρήσεων λόγο της έλλειψης από την πολιτεία χωροθετημένου σχεδίου.
Σήμερα η πολιτεία καλείται να πάρει υπεύθυνη θέση ισοσταθμίζοντας το παρόν με το μέλλον του τόπου μας εφαρμόζοντας κανόνες για την ανάπτυξη αυτού του κλάδου
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ. ΕΛΕΟΣ ΄.Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΟΡΙΑ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ ΒΟΘΡΟ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΙΧΘΥΟΤΡΟΦΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΟΛΠΟΥΣ. ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΟ ΣΚΡΟΠΟΝΕΡΙ ΒΙΩΤΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΟΥΣ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΟΥΣ ΚΛΟΒΟΥΣ ΑΠΟ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕI…SOS…….SOS…….SOS