Άρθρο 58 Έκδοση αδειών

Εφόσον υπάρχει γραφειοκρατικός φόρτος για το Δημόσιο και οικονομικό κόστος για τις επιχειρήσεις , όπως αναφέρει η αιτιολογική έκθεση, θα πρέπει να απλοποιηθεί η διαδικασία αδειοδότησης η να ενταχθεί η σχετική οικονομική δραστηριότητα στις δραστηριότητες που υπόκεινται στο καθεστώς γνωστοποίησης λειτουργίας (notifybusiness).

Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη και το νομοθετικό πλαίσιο του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών που καθορίζει τις προϋποθέσεις χορήγησης άδειας κυκλοφορίας οχημάτων στις επιχειρήσεις συλλογής – μεταφοράς μη επικίνδυνων αποβλήτων. Θα πρέπει να ληφθεί μέριμνα για την παράλληλη τροποποίηση αυτού του νομοθετικού πλαισίου, ώστε να μπορούν οι επιχειρήσεις συλλογής – μεταφοράς να λειτουργούν νόμιμα. Έως σήμερα για να λειτουργεί νόμιμα (από πλευράς υπουργείου μεταφορών) μια επιχείρηση συλλογής – μεταφοράς απαιτείται να προσκομίσει στην Δ/νση Μεταφορών την άδεια συλλογής – μεταφοράς ώστε να τροποποιηθεί η άδεια κυκλοφορίας του ΦΙΧ οχήματος.

1. Η περ. β της παραγράφου 4α, θεωρώ ότι είναι σκόπιμο για να μην είναι τελείως ανεξέλεγκτη η συλλογή και μεταφορά των μη επικίνδυνων αποβλήτων, να συμπληρωθεί ως εξής: «Οι συλλέκτες – μεταφορείς μη επικίνδυνων αποβλήτων κατά την εγγραφή και την καταχώρησή τους στο ΗΜΑ αναρτούν τις άδειες κυκλοφορίας των μέσων συλλογής και μεταφοράς. Η καταλληλότητα των μέσων συλλογής και μεταφοράς ελέγχεται από τις αρμόδιες κεντρικές ή περιφερειακές υπηρεσίες του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών. Για τον έλεγχο των μέσων συλλογής και μεταφοράς οι προαναφερόμενες υπηρεσίες αποκτούν διαβαθμισμένη πρόσβαση στο ΗΜΑ».
2. Η άδεια αποκατάστασης των ΧΑΔΑ στην ουσία είναι έγκριση περιβαλλοντικής αποκατάστασης και ως τέτοια θα πρέπει σύμφωνα με το άρθρο 109 του ν. 4622/2019 (Επιτελικό Κράτος) θα πρέπει να χορηγείται με απόφαση του Γενικού Δ/ντή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης και όχι με απόφαση του Συντονιστή.

Μετά την κατάργηση αδειών συλλογής μεταφοράς μη επικινδύνων αποβλήτων θα πρέπει να εκδοθούν πρότυπα σχετικά με την εν λόγω διαχείριση των αποβλήτων, προκειμένου να υπάρχουν οι απαιτούμενες προδιαγραφές ανά κατηγορία αποβλήτου που διασφαλίζουν τη χρηστή και σύννομη συλλογή και μεταφορά τους.

Η έννοια της λέξης «εκσυγχρονισμός», σημαίνει ότι προσαρμόζω κάτι (μετά από μεταρρύθμιση) στο σύγχρονο τρόπο ή συνθήκες.

Η έννοια της λέξης «κατάργηση», σημαίνει ότι προβαίνω στην άρση της ισχύος ή τη διακοπή κάποιων πραγμάτων, καταστάσεων, δραστηριοτήτων κλπ.

Επομένως, λόγω του ότι οι ανωτέρω έννοιες δεν είναι ταυτόσημες, δεν μπορεί εξ’ ορισμού η «κατάργηση» της άδειας συλλογής και μεταφοράς να αποτελεί σε καμία περίπτωση «εκσυγχρονισμό».

Επίσης, με την ίδια λογική της αιτιολογικής έκθεσης (γραφειοκρατία και κόστος για τις επιχειρήσεις), θα πρέπει να καταργηθούν όλες οι άδειες (π.χ. ΑΕΠΟ, Άδεια Λειτουργίας κλπ) και όλες οι επιχειρήσεις να εγγράφονται σε ένα Μητρώο, όπου εκεί θα αναφέρεται απλά ότι για να μπορούν να λειτουργούν, αρκεί να τηρούν την κείμενη νομοθεσία (περιβαλλοντική κλπ).

Άρα, όπως ακριβώς μια επιχείρηση εκπονεί μια περιβαλλοντική μελέτη, η οποία καθορίζει την ορθή λειτουργία της (έκδοση ΑΕΠΟ), με τον ίδιο τρόπο θα πρέπει και μια άλλη επιχείρηση να εκπονεί τη Μελέτη Οργάνωσης και Λειτουργίας του συστήματος συλλογής και μεταφοράς των αποβλήτων (έκδοση άδειας συλλογής και μεταφοράς).

Επιπλέον, στα πλαίσια του ζητούμενου «εκσυγχρονισμού» της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, θα πρέπει όχι μόνο να μην καταργηθεί η άδεια συλλογής και μεταφοράς, αλλά να τροποποιηθεί/συμπληρωθεί η υπάρχουσα εγκύκλιος και να περιλαμβάνει δικλείδες ασφαλείας ως προς την καταλληλότητα των μέσων συλλογής και μεταφοράς. Και αυτό, διότι, μέχρι τώρα η όλη διαδικασία δεν αδειοδοτούσε τα μέσα συλλογής, παρά μόνο τη δραστηριότητα.

Η πρόταση του κ. Μαχαίρα για έλεγχο από τις αρμόδιες κεντρικές ή περιφερειακές υπηρεσίες του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο.

Τέλος, επειδή ακριβώς μιλάμε για «απόβλητα», θα πρέπει να κατανοήσει ο νομοθέτης ότι όταν προτείνει την κατάργηση μιας διαδικασίας διαχείρισης, ουσιαστικά καταργεί ένα σημαντικό κρίκο από την αλυσίδα της διαδικασίας αυτής…

Με τιμή,
Κοσμάς Β. Κανονίδης
Διπλ. Μηχανικός Περιβάλλοντος, MSc

«β) Για τη συλλογή και μεταφορά μη επικίνδυνων αποβλήτων δεν απαιτείται άδεια. Για τους οργανισμούς ή επιχειρήσεις που εκτελούν εργασίες συλλογής και μεταφοράς μη επικίνδυνων αποβλήτων σε επαγγελματική βάση, απαιτείται εγγραφή και καταχώριση στο ηλεκτρονικό μητρώο αποβλήτων (ΗΜΑ) του άρθρου 42 του ν. 4042/2012, όπως ισχύει, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στην ΚΥΑ 43942/4026/2016 (Β’ 2992) όπως ισχύει.»

Σχόλιο: Εάν δεν τεθούν κανόνες, περιορισμοί και ποινές, τότε το εν λόγω σημείο είναι αντίθετο με την Οδηγία 2008/98/ΕΚ, το Ν. 4042/2012 και τις προτεινόμενες ΒΔΤ τις ΕΕ. Επίσης, με ποια περιβαλλοντικά κριτήρια θα γίνεται θα ανάθεση σχετικών δημόσιων έργων;

Σύμφωνα την Οδηγία 2008/98/ΕΚ:
(12) Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1774/2002 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 3ης Οκτωβρίου 2002, για τον καθορισμό υγειονομικών κανόνων σχετικά με τα ζωικά υποπροϊόντα που δεν προορίζονται για κατανάλωση από τον άνθρωπο, προβλέπει, μεταξύ άλλων, αναλογικούς ελέγχους όσον αφορά τη συλλογή, τη μεταφορά, την επεξεργασία, τη χρήση και τη διάθεση όλων των ζωικών υποπροϊόντων, συμπεριλαμβανομένων αποβλήτων ζωικής προέλευσης έτσι ώστε να εξασφαλίζεται ότι δεν θέτουν σε κίνδυνο την υγεία των ζώων και τη δημόσια υγεία. Κατά συνέπεια, είναι ανάγκη να αποσαφηνισθεί η σχέση με τον εν λόγω κανονισμό και να αποφευχθεί η επικάλυψη κανόνων με το να εξαιρεθούν από το πεδίο εφαρμογής της παρούσας οδηγίας τα ζωικά υποπροϊόντα όταν προορίζονται για χρήσεις που δεν θεωρούνται ως εργασίες οι οποίες σχετίζονται με τα απόβλητα.
(45) Τα κράτη μέλη θα πρέπει να προβλέπουν την επιβολή αποτελεσματικών, αναλογικών και αποτρεπτικών κυρώσεων σε φυσικά και νομικά πρόσωπα που είναι υπεύθυνα για τη διαχείριση αποβλήτων, όπως παραγωγοί, κάτοχοι, μεσίτες, έμποροι, μεταφορείς και συλλέκτες αποβλήτων, οργανισμοί ή επιχειρήσεις που εκτελούν εργασίες επεξεργασίας αποβλήτων και προγράμματα διαχείρισης αποβλήτων, στις περιπτώσεις που παραβαίνουν τις διατάξεις της παρούσας οδηγίας. Τα κράτη μέλη μπορούν επίσης να αναλαμβάνουν δράση για να ανακτούν το κόστος της μη συμμόρφωσης και των μέτρων επανόρθωσης, με την επιφύλαξη της οδηγίας 2004/35/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Απριλίου 2004, σχετικά με την περιβαλλοντική ευθύνη όσον αφορά την πρόληψη και την αποκατάσταση περιβαλλοντικής ζημίας

Άρθρο 13
Προστασία της ανθρώπινης υγείας και του περιβάλλοντος
Τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα για να εξασφαλίζουν ότι η διαχείριση των αποβλήτων πραγματοποιείται χωρίς να τίθεται σε κίνδυνο η ανθρώπινη υγεία και χωρίς να βλάπτεται το περιβάλλον, και ιδίως:
α) χωρίς να δημιουργείται κίνδυνος για το νερό, τον αέρα, το έδαφος, τα φυτά ή τα ζώα,
β) χωρίς να προκαλείται όχληση από θόρυβο ή οσμές, και
γ) χωρίς να επηρεάζεται δυσμενώς το τοπίο ή οι τοποθεσίες ιδιαίτερου ενδιαφέροντος.

Άρθρο 27
Στοιχειώδη πρότυπα
4. Θεσπίζονται στοιχειώδη πρότυπα για δραστηριότητες που απαιτούν καταχώριση σύμφωνα με το άρθρο 26, στοιχεία α) και β), όταν υπάρχουν στοιχεία ότι, χάρη στα στοιχειώδη αυτά πρότυπα, θα προκύψει όφελος από πλευράς προστασίας της ανθρώπινης υγείας και του περιβάλλοντος ή ότι θα αποφευχθεί η διαταραχή της εσωτερικής αγοράς, καθώς και στοιχεία σχετικά με τα τεχνικά προσόντα των συλλεκτών, των μεταφορέων, των εργολάβων ή των μεσιτών.

Άρθρο 34
Επιθεωρήσεις
1. Οι οργανισμοί ή επιχειρήσεις που πραγματοποιούν εργασίες επεξεργασίας αποβλήτων, οι οργανισμοί ή οι επιχειρήσεις που συλλέγουν ή μεταφέρουν απόβλητα σε επαγγελματική βάση, οι μεσίτες και οι έμποροι, καθώς και οι οργανισμοί ή οι επιχειρήσεις που παράγουν επικίνδυνα απόβλητα υπόκεινται σε κατάλληλες περιοδικές επιθεωρήσεις από τις αρμόδιες αρχές.
2. Οι επιθεωρήσεις που αφορούν τις εργασίες συλλογής και μεταφοράς καλύπτουν την προέλευση, τη φύση, την ποσότητα και τον προορισμό των συλλεγόμενων και μεταφερόμενων αποβλήτων.
3. Τα κράτη μέλη μπορούν να λαμβάνουν υπόψη τις καταχωρίσεις στο πλαίσιο του κοινοτικού συστήματος οικολογικής διαχείρισης και οικολογικού ελέγχου (EMAS), ιδίως όσον αφορά τη συχνότητα και την ένταση των επιθεωρήσεων.

Άρθρο 40
Μεταφορά στο εθνικό δίκαιο
1. Τα κράτη μέλη θέτουν σε ισχύ τις νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις που απαιτούνται για να συμμορφωθούν με την παρούσα οδηγία έως τις 12 Δεκεμβρίου 2010.

Πώς θα διασφαλίσει το ΥΠΕΝ την «Προστασία της ανθρώπινης υγείας και του περιβάλλοντος» χωρίς την αδειοδότηση ή τη θέσπιση όρων και ελέγχων για τη μεταφορά των αποβλήτων; Θα θέσει το ΥΠΕΝ ελάχιστο αριθμό ελέγχου των εταιριών μεταφοράς αποβλήτων, όπως ορίζουν οι σχετικές οδηγίες της ΕΕ; Θα αναλάβει το ΥΠΕΝ (και δηλαδή οι πολίτες) το κόστος των πιθανών ατυχημάτων και έκτακτων περιστατικών από την ανεξέλεγκτη μεταφορά των αποβλήτων;

Θα προβλέψει το ΥΠΕΝ πριν την έγκριση του νομοσχεδίου «την επιβολή αποτελεσματικών, αναλογικών και αποτρεπτικών κυρώσεων σε φυσικά και νομικά πρόσωπα που είναι υπεύθυνα για τη διαχείριση αποβλήτων, όπως παραγωγοί, κάτοχοι, μεσίτες, έμποροι, μεταφορείς και συλλέκτες αποβλήτων, οργανισμοί ή επιχειρήσεις που εκτελούν εργασίες επεξεργασίας αποβλήτων και προγράμματα διαχείρισης αποβλήτων», στις περιπτώσεις που παραβαίνουν τις διατάξεις της οδηγίας.

Έχει υπολογίσει το ΥΠΕΝ την οικονομική επιβάρυνση του δημοσίου για τον έλεγχο των εταιρειών, της σύνταξης οδηγών και προτύπων και των υπόλοιπων προτεινόμενων αλλαγών που προκύπτουν από την κατάργηση της άδειας για τη συλλογή και μεταφορά μη επικίνδυνων αποβλήτων; Γιατί αποφασίζει να μεταφέρει το κόστος στους πολίτες, ενώ έως τώρα αυτό το επωμίζονται οι εταιρείες που πρέπει να έχουν την εν λόγω άδεια;

Σύμφωνα με την Οδηγία 2018/1147/ΕΕ «για τον καθορισμό των συμπερασμάτων των βέλτιστων διαθέσιμων τεχνικών (ΒΔΤ) για την επεξεργασία των αποβλήτων, σύμφωνα με την οδηγία 2010/75/ΕΕ…»:
ΒΔΤ 5. Για τη μείωση του περιβαλλοντικού κινδύνου που συνδέεται με τον χειρισμό και τη μεταφορά των αποβλήτων, η ΒΔΤ συνίσταται στην κατάρτιση και εφαρμογή διαδικασιών χειρισμού και μεταφοράς.
Περιγραφή
Οι διαδικασίες χειρισμού και μεταφοράς στοχεύουν να διασφαλίσουν τον ασφαλή χειρισμό και τη μεταφορά των αποβλήτων στον αντίστοιχο χώρο αποθήκευσης ή επεξεργασίας. Περιλαμβάνουν τα ακόλουθα στοιχεία:
— ο χειρισμός και η μεταφορά των αποβλήτων εκτελούνται από ειδικευμένο προσωπικό,
— ο χειρισμός και η μεταφορά των αποβλήτων διαθέτουν τη δέουσα τεκμηρίωση και επικύρωση πριν από την εκτέλεση και εξακρίβωση μετά από την εκτέλεση,
— λαμβάνονται μέτρα για την πρόληψη, την ανίχνευση και τον μετριασμό διαρροών,
— λαμβάνονται προφυλάξεις σχετικά με τη λειτουργία και τον σχεδιασμό κατά τη μείξη ή ανάμειξη αποβλήτων (π.χ. αναρρόφηση αποβλήτων σε μορφή σκόνης και πούδρας).
Οι διαδικασίες χειρισμού και μεταφοράς βασίζονται σε εκτίμηση κινδύνου λαμβάνοντας υπόψη την πιθανότητα ατυχημάτων και περιστατικών και τις περιβαλλοντικές τους επιπτώσεις.

Το νομοσχέδιο δεν λαμβάνει υπόψη του τις ΒΔΤ για τη διαχείριση των αποβλήτων, ενώ υποτίθεται ότι διαμορφώνει το νέο θεσμικό πλαίσιο για την ορθή διαχείριση των αποβλήτων. Οι απλοποιήσεις της νομοθεσία θα πρέπει να συνοδεύονται από αυστηρά μέτρα και κριτήρια, τα οποία θα πρέπει να συντάξει και να εφαρμόσει το ΥΠΕΝ εάν αποφασίσει να καταργήσει τις άδειες συλλογής και μεταφοράς μη επικίνδυνων αποβλήτων. Αλλιώς θα δημιουργήσει ένα πλαίσιο λειτουργίας χωρίς κανόνες και που θα διακινδυνεύει την υποβάθμιση της προστασίας του περιβάλλοντος και της ανθρώπινης υγείας. Οι άδειες συλλογής και μεταφοράς μη επικίνδυνων αποβλήτων θέτουν όρους ως προς τη φόρτωση και τη στοίβαξη των αποβλήτων, ως προς τα μέσα συσκευασίας και τα μέσα μεταφοράς (πώς θα διασφαλίζεται με την εφαρμογή του νομοσχεδίου π.χ. η κάλυψη των φορτηγών που μεταφέρουν κοκκώδη υλικά για να μην γίνεται διασπορά στο περιβάλλον;). Οι εγκεκριμένες μελέτες για τις άδειες συλλογής και μεταφοράς μη επικίνδυνων αποβλήτων περιλαμβάνουν επίσης τη λίστα με τους ΕΚΑ και τους αποδέκτες των αποβλήτων που μεταφέρουν οι εταιρείες. Πώς θα διασφαλίσει του ΥΠΕΝ ότι τα οχήματα που μεταφέρουν απόβλητα, δεν μεταφέρουν και προϊόντα;

Προβλέπεται η αντικατάσταση των παραγράφων 4 και 5 του άρθρου 36 ν. 4042/2012, και στο άρθρο 4 β αναφέρεται στο σχέδιο νόμου ότι «Για τη συλλογή και μεταφορά μη επικίνδυνων αποβλήτων δεν απαιτείται άδεια».
Η άδεια για τη συλλογή και μεταφορά μη επικίνδυνων αποβλήτων ΔΕΝ πρέπει να καταργηθεί. Με τη μελέτη του φακέλου για την αδειοδότηση ενός διαχειριστή αποβλήτων, ελέγχεται από την αρμόδια υπηρεσία η δυνατότητα του διαχειριστή να συλλέξει και να μεταφέρει τα απόβλητα βάσει του εξοπλισμού που διαθέτει (ενδεικτικά: ύπαρξη εξοπλισμού, π.χ. φορτηγών, μηχανημάτων, αυτοκινήτων· νομιμότητα και επάρκεια μηχανολογικού εξοπλισμού, π.χ. έλεγχος από ΚΤΕΟ, ασφάλιση μηχανημάτων, συστήματα επικάλυψης κ.λπ.· συμβατότητα εξοπλισμού για τη διαχείριση αποβλήτων κ.λπ.). Επιπλέον, στο πλαίσιο της αδειοδότησης χορηγούνται οι κωδικοί ΕΚΑ στο διαχειριστή, αυτοί δε, οι κωδικοί αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της άδειας συλλογής και μεταφοράς, δηλ. κατηγοριοποιείται ο διαχειριστής ως προς το ποια ρεύματα αποβλήτων μπορεί να διαχειριστεί.
Επιπλέον, λόγω της υποχρεωτικής συνεργασίας των διαχειριστών με ΣΣΕΔ καθίσταται δυνατή η διασταύρωση των στοιχείων που οι διαχειριστές καταχωρούν στο ΗΜΑ.

Η άδεια συλλογής και μεταφοράς αποβλήτων αποσκοπεί στην οργάνωση της εν λόγω δραστηριότητας και στην «τυποποίησή» της μέσω της μελέτης οργάνωσης και λειτουργίας, στην οποία περιγράφονται οι διαδικασίες τα μέτρα και οι κανόνες που πρέπει να ακολουθούνται από τους συλλέκτες-μεταφορείς. Χωρίς την ύπαρξη άδειας συλλογής και μεταφοράς, και κατά συνέπεια μελέτης οργάνωσης και λειτουργίας, πως θα γνωρίζει ο εκάστοτε επαγγελματίας τι ακριβώς σημαίνει π.χ. κωδικός αποβλήτων κατά ΕΚΑ, πως μεταφέρονται τα ΑΗΗΕ προκειμένου να μην καταστούν επικίνδυνα, ποια απόβλητα εντάσσονται στο πεδίο της εναλλακτικής διαχείρισης (για τη διακίνηση των οποίων οφείλει να συμβληθεί με ΣΣΕΔ), τι ισχύει για τα ζωικά υποπροϊόντα κλπ; Η κατάργηση της άδειας συλλογής και μεταφοράς θα οδηγήσει στην ανεξέλεγκτη συλλογή και μεταφορά αποβλήτων, στην «εκ παραδρομής» συλλογή και επικινδύνων αποβλήτων, στη μη λήψη μέτρων ασφαλείας κατά τη φορτοεκφόρτωση κλπ. Άμεση συνέπεια θα είναι και η δυσκολία χειρισμού του ΗΜΑ, στο οποίο καταγράφονται οι διαχειριζόμενοι κωδικοί αποβλήτων. Όταν ο συλλέκτης δεν διαθέτει άδεια για τη δραστηριότητά του, πως θα γνωρίζει ποιους κωδικούς αποβλήτων θα πρέπει να καταχωρήσει το ΗΜΑ; Και σε περίπτωση που γνωρίζει, η μη ύπαρξη άδειας θα του δώσει το «δικαίωμα» να δηλώσει ανεξέλεγκτα όλον τον Ευρωπαϊκό Κατάλογο μη επικινδύνων αποβλήτων, θεωρώντας συνάμα «αφελώς» πως είναι σε θέση να τα μεταφέρει όλα άνευ προδιαγραφών. Οι συλλέκτες-μεταφορείς, οι οποίοι στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι επαγγελματίες οδηγοί φορτηγών οχημάτων, μη γνώστες της σχετικής νομοθεσίας, πρέπει να καθοδηγούνται ώστε να μπορούν να ασκούν με ασφάλεια τόσο για την υγεία τους όσο και για το περιβάλλον τη δραστηριότητα συλλογής και μεταφοράς. Το ΗΜΑ δεν αρκεί για τον έλεγχο αυτό καθώς: α) δεν καταγράφεται σε αυτό η ισχύουσα νομοθεσία για τη διαχείριση αποβλήτων, β) δεν παρέχει οδηγό στο τι απόβλητα πρέπει και μπορεί να καταχωρήσει μια επιχείρηση και τι όχι, γ) ο χρήστης μπορεί να επεξεργαστεί το προφίλ του ανά πάσα ώρα και στιγμή προσθαφαιρώντας κωδικούς αποβλήτων, κάτι το οποίο δεν μπορεί να υλοποιηθεί σε μια άδεια συλλογής και μεταφοράς. Επομένως, χάνεται παντελώς το στοιχείο του ελέγχου καθώς π.χ. σε περίπτωση που σε ανύποπτο χρόνο ζητηθεί από έναν συλλέκτη μεταφορέα η επίδειξη ύπαρξης ή μη στους διαχειριζόμενους κωδικούς αποβλήτων του φορτίου που μεταφέρει, αυτός θα μπορεί επιτόπου να μπει από το κινητό του στο προφίλ του στο ΗΜΑ, να προσθέσει τον κωδικό αποβλήτου και να αποφύγει τον έλεγχο και τις συνέπειες αυτού. Σε κάθε περίπτωση η άδεια συλλογής και μεταφοράς αποτελεί κίνητρο για τους επαγγελματίες να ενημερωθούν έστω και στοιχειωδώς για την ισχύουσα νομοθεσία, μαθαίνοντας τις υποχρεώσεις τους. Η κατάργησή της δεν ωφελεί πάνω απ’ όλα το περιβάλλον το οποίο θα επιβαρυνθεί (μέσω της άναρχης συλλογής και μεταφοράς που σίγουρα θα υλοποιείται) αλλά και το συλλέκτη μεταφορέα, ο οποίος δεν θα διαθέτει πλέον κανένα κίνητρο να συνετιστεί με τις επιταγές της νομοθεσίας για τη διαχείριση αποβλήτων. Η κατάργηση θα μπορούσε να υλοποιηθεί μόνο σε περίπτωση προηγούμενης ριζικής αλλαγής του ΗΜΑ, ώστε να μπορούσε αυτό να αποτελέσει ένα «υποκατάστατο» άδειας.

Η κατάργηση της άδειας συλλογής και μεταφοράς μη επικινδύνων αποβλήτων δεν συντελεί σε καμία των περιπτώσεων στην πρόοδο ως προς την τήρηση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας. Εν αντιθέσει οδηγεί τους επαγγελματίες οδηγούς, οι οποίοι σαφώς και είναι σχεδόν στο σύνολό τους μη γνώστες της νομοθεσίας για τη διαχείριση αποβλήτων, να μην προβούν στην παραμικρή προσπάθεια τήρησης των μέτρων και κανόνων για την προστασία του περιβάλλοντος. Σε περίπτωση κατάργηση της άδειας πολλοί είναι εκείνοι που θα θεωρήσουν πως το άνοιγμα ενός προφίλ στο ΗΜΑ σημαίνει πως μπορούν ανεμπόδιστα να μεταφέρουν τα πάντα άνευ προδιαγραφών. Προκειμένου να περιορισθεί ο φόρτος των Αδειοδοτουσών Υπηρεσιών καλό θα ήταν εκδοθούν οδηγίες προς αυτές για το τι δικαιολογητικά πρέπει να ζητούνται επ’ ακριβώς και όχι να καταργηθεί η άδεια συλλογής και μεταφοράς. Σήμερα, υφίστανται Εγκύκλιοι οι οποίοι αναφέρουν στο περίπου τι πρέπει να περιέχει μια μελέτης οργάνωσης και λειτουργίας και τι δικαιολογητικά πρέπει να ζητούνται. Εναπόκειται ωστόσο στην ευχέρεια κάθε υπηρεσίας να ζητήσει τι δικαιολογητικά χρειάζεται για την αξιολόγηση του φακέλου της άδειας. Η διακριτική αυτή ευχέρεια οδηγεί πολλές φορές σε πλεονασμό ως προς τα ζητηθέντα δικαιολογητικά, κάνοντας πιο χρονοβόρα και δύσκολη την όλη διαδικασία έκδοσης της άδειας. Π.χ. κατά την έκδοση της άδειας κάποιες υπηρεσίες ζητούν τα ΚΤΕΟ, τα ασφαλιστήρια των οχημάτων, προθέσεις συνεργασίας με οδηγούς, με πλυντήρια αυτοκινήτων, απεικόνιση μέσω σχεδίων των γηπέδων στάθμευσης των οχημάτων κλπ, κάποια εκ των οποίων είναι περιττά και δεν καθορίζουν το εάν θα ασκηθεί ορθά ή όχι η δραστηριότητα συλλογής και μεταφοράς. Η τυποποίηση των ζητηθέντων δικαιολογητικών στα απαραίτητα ώστε να μπορεί και ο συλλέκτης-μεταφορέας μετά τη λήψη της άδειας να έχει στα χέρια του μια χρήσιμη μελέτη οργάνωσης και λειτουργίας, θα βοηθούσε τις Αδειοδοτούσες Υπηρεσίες (και τους μηχανικούς που υλοποιούν τις μελέτες), μειώνοντας παράλληλα το φόρτο τους και τις περιττές επιστολές αιτημάτων συμπληρωματικών εγγράφων.

To HMA με τη σημερινή μορφή του δεν μπορεί να «υποκαταστήσει» ούτε στο ελάχιστο μια άδεια συλλογής και μεταφοράς μη επικινδύνων αποβλήτων. Θα μπορούσε ίσως στην περίπτωση που υπήρχε ενότητα στην οποία ο χρήστης θα επέλεγε π.χ. θέλω να μεταφέρω Απόβλητα Ηλεκτρικού και Ηλεκτρονικού Εξοπλισμού -> τι κάνω -> παραπομπή στη σχετική νομοθεσία όπου ο χρήστης θα διάβαζε πως μπορεί να μεταφέρει απόβλητο του κωδικού 160211* ως μη επικίνδυνο υπό την προϋπόθεση ότι η συσκευή είναι ακέραια. Το ΗΜΑ μπορεί διαχειρίζεται από τους χρήστες του, οι οποίοι είναι επαγγελματίες μη γνώστες της νομοθεσίας. Αντίθετα, για την άδεια συλλογής και μεταφοράς απαιτείται και η συμβολή μηχανικού, ο ρόλος του οποίου είναι να καθοδηγήσει το συλλέκτη, σύμφωνα με τις επιταγές της νομοθεσίας, ώστε να υλοποιήσει ορθώς τη δραστηριότητα. Για την κατάργηση της άδειας συλλογής και μεταφοράς μη επικινδύνων αποβλήτων απαιτείται πρώτα ριζική αλλαγή του ΗΜΑ ή ύπαρξη λοιπών απαιτήσεων για την εξασφάλιση εφαρμογής της νομοθεσίας από τους συλλέκτες. Διαφορετικά, είναι σαν να καταργούνται άνευ όρων μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος.

Σύμφωνα με την παρ. 4(β) του άρθρου 58 του Σχεδίου Νόμου αναφέρεται ότι «για τους οργανισμούς ή επιχειρήσεις που εκτελούν εργασίες συλλογής και μεταφοράς μη επικίνδυνων αποβλήτων σε επαγγελματική βάση δεν απαιτείται άδεια συλλογής και μεταφοράς και απαιτείται εγγραφή και καταχώρηση στο Ηλεκτρονικό Μητρώο Αποβλήτων (ΗΜΑ)».
Με την απλή καταχώρηση και εγγραφή στο ΗΜΑ, χωρίς κανένα περαιτέρω έλεγχο, πιστοποίηση και αξιολόγηση των επιχειρήσεων και οργανισμών:
α) δεν ελέγχεται η καταλληλόλητα και η συμβατότητα των μέσων μεταφοράς και του εξοπλισμού της επιχείρησης ως προς την ικανότητα συλλογής και μεταφοράς συγκεκριμένων ειδών αποβλήτων
β) δεν υπάρχει έλεγχος των απαραίτητων συμβάσεων που αφορούν τη διαχείριση ειδικών ρευμάτων αποβλήτων (πχ εναλλακτικής διαχείρισης, συμβάσεων με ΣΣΕΔ κλπ) αλλά και συμβάσεων με τελικό αποδέκτη των αποβλήτων
γ) δεν εξασφαλίζεται, με τα απαραίτητα δικαιολογητικά και στοιχεία, η τεχνολογική επάρκεια της επιχείρησης για τη διαχείριση (συλλογή και μεταφορά) των εκάστοτε αποβλήτων
δ) με την Άδεια Συλλογής και Μεταφοράς καθορίζονται οι κωδικοί ΕΚΑ που μπορεί να διαχειριστεί μια επιχείρηση με βάση την τεχνική ικανότητα και τα μέσα που διαθέτει, αλλά και τις κατάλληλες συμβάσεις με τελικούς αποδέκτες. Η απλή καταχώρηση των κωδικών ΕΚΑ στο ΗΜΑ από τις επιχειρήσεις, δεν εξασφαλίζει την ορθή περιβαλλοντικά διαχείριση των δηλωμένων αποβλήτων, χωρίς να υπάρχει εκ των προτέρων κατάλληλος έλεγχος και αξιολόγηση.
Τέλος, να αναφερθεί ότι η κατάργηση της Άδειας Συλλογής και Μεταφοράς Αποβλήτων και η αντικατάστασή της με απλή εγγραφή και καταχώρηση στο ΗΜΑ δεν συντελεί σε καμία περίπτωση στην «αναβάθμιση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας». Η μη τήρηση της διαδικασίας αδειοδότησης, ή έστω της αξιολόγησης των στοιχείων με συγκεκριμένους κανόνες και απαγορευτικές διατάξεις θα οδηγήσει τους επαγγελματίες (οι οποίοι δεν είναι γνώστες της ισχύουσας περιβαλλοντικής νομοθεσίας) να οδηγηθούν σε αυθαιρεσίες και να μεταφέρουν φορτία αποβλήτων άνευ προδιαγραφών επειδή και μόνο έχει δηλωθεί στο ΗΜΑ ο κωδικός ΕΚΑ των εν λόγω αποβλήτων. Η εν λόγω διαδικασία θα οδηγήσει στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος λόγω της μη ορθής διαχείρισης αποβλήτων.
Προτείνεται: α) η μη κατάργηση των άδειων συλλογής και μεταφοράς ή β) εναλλακτικά, εφόσον σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση υπάρχει γραφειοκρατικός φόρτος και οικονομικό κόστος για τις επιχειρήσεις, να διασφαλίζεται ηλεκτρονικά στο ΗΜΑ (μετά από αναβάθμιση των εργαλείων του συστήματος) η ηλεκτρονική υποβολή όλων των απαραίτητων δικαιολογητικών σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία για την ορθή διαχείριση των μη επικινδύνων αποβλήτων. Τα εν λόγω δικαιολογητικά να ελέγχονται και να αξιολογούνται από χειριστή της αρμόδιας αδειοδοτούσας αρχής και να εκδίδεται ανάλογο ηλεκτρονικό πιστοποιητικό/άδεια για την συλλογή και μεταφορά των αιτούμενων από την επιχείρηση μη επικινδύνων αποβλήτων.

Θεωρούμε ότι η άδεια συλλογής και μεταφοράς μη επικίνδυνων αποβλήτων δεν πρέπει να καταργηθεί και αυτό γιατί με την κατατεθειμένη μελέτη ενός διαχειριστή αποβλήτων ελέγχεται από την υπηρεσία η δυνατότητα του διαχειριστή να συλλέξει και να μεταφέρει τα απόβλητα βάσει του διατιθέμενου εξοπλισμού. Επιπλέον, καθίσταται δυνατή η διασταύρωση των στοιχείων που καταχωρούνται στο ΗΜΑ σε συνάρτηση με τα Συλλογικά Συστήματα Εναλλακτικής Διαχείρισης (ΣΣΕΔ).

Έτσι, εκτιμούμε ότι η κατάργηση της άδειας συλλογής και μεταφοράς μη επικίνδυνων αποβλήτων θα οδηγήσει του επαγγελματίες οδηγούς, οι οποίοι δεν είναι γνώστες της νομοθεσίας για τη διαχείριση των αποβλήτων, να μην προβαίνουν στην παραμικρή προσπάθεια τήρησης των κανόνων προστασίας του περιβάλλοντος. Έτσι, πολλοί θα είναι εκείνοι που θα θεωρήσουν πως το άνοιγμα ενός προφίλ στο ΗΜΑ θα τους δώσει το δικαίωμα να μεταφέρουν ότι θέλουν, όπου θέλουν και όποτε θέλουν, άνευ περιορισμών και προδιαγραφών.

Τέλος, αν είναι να εφαρμοστεί το εν λόγω άρθρο θα πρέπει να λάβει χώρα κατάλληλη αλλαγή στο ΗΜΑ με στόχο την εξασφάλιση εφαρμογής της νομοθεσίας από τους συλλέκτες-διαχειριστές

Επαναλαμβάνω το πνεύμα του σχολίου που έκανα και στο πρώτο άρθρο. Το νομοσχέδιο κινείται προς τη σωστή βάση ως προς τη μείωση της γραφειοκρατίας σε ότι έχει σχέση με την Περιβαλλοντική Αδειοδότηση. Και το λέω, παρόλο που θεωρητικά ως μελετητής πλήττομαι από αυτό λόγω της αύξησης της διάρκειας ισχύος των ΑΕΠΟ και της κατάργησης των αδειών συλλογής μεταφοράς μη επικινδύνων αποβλήτων.

Για τις άδειες συλλογής μεταφοράς μη επικινδύνων εννοείται και συμφωνώ. Είναι κάτι το οποίο το έχω πει σε υπαλλήλους Αποκεντρωμένων Διοικήσεων εδώ και 2-3 χρόνια ότι πρέπει να γίνει. Και αυτές δεν είχαν κανένα νόημα πέραν της χαρτούρας. Ποιο το νόημα μιας copy-paste μελέτης και της λήψης της άδειας όταν ο κάτοχός της κάνει «κοπάνες» στα ρέματα τα ΑΕΚΚ, ή μεταφέρει τα απόβλητα «μαύρα», και δεν υπάρχει κανένας έλεγχος?

Με την παρούσα κατάσταση αυτό γίνεται, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Μας πληρώνει ο πελάτης, παίρνει την άδειά του και μετά άντε γεια. Τι προσφέρει λοιπόν η άδεια? Απολύτως τίποτε.

Αν θέλετε ένα πρώτο στάδιο ελέγχου μέσω εξωτερικού συνεργάτη, θα μπορούσαν οι εταιρείες, μαζί με την εγγραφή στο ΗΜΑ να υποχρεώνονται σε συνεργασία με εξωτερικό συνεργάτη μελετητή-Περιβαλλοντολόγο, ο οποίος να δηλώνεται στο ΗΜΑ. Ο συνεργάτης αυτός (κατά αντιστοιχία του τεχνικού ασφαλείας) θα αποτελεί τον πρώτο ελεγκτή εκάστης επιχείρησης για την ουσιαστική προστασία του περιβάλλοντος (με τις κατάλληλες ασφαλιστικές δικλείδες ακόμα και δικής του ποινικής ευθύνης) σε συνδυασμό με τους ελέγχους από τις υπηρεσίες.

Πρέπει να ξεφύγουμε από την έννοια της χαρτούρας και να περάσουμε στο νόημα της ουσιαστικής και εν τοις πράγμασι προστασίας του Περιβάλλοντος, αλλά και στον ουσιαστικό μας ρόλο ως Σύμβουλοι Περιβάλλοντος.

Τελειώνω με ένα σκεπτικό που θα πρέπει να υιοθετηθεί από εδώ και πέρα:
Η οποιαδήποτε άδεια είναι εύκολο να εκδοθεί, αλλά δύσκολο να διατηρηθεί. Μόνο με αυτό το σκεπτικό θα μπορεί να προστατευθεί το περιβάλλον.

Σύμφωνα με το εν λόγω άρθρο καταργείται η άδεια συλλογής και μεταφοράς μη επικίνδυνων αποβλήτων και ως μοναδική απαίτηση για την άσκηση της δραστηριότητας ορίζεται η εγγραφή και καταχώρηση στο ΗΜΑ. Το γεγονός αυτό δεν συντελεί σε καμία των περιπτώσεων στην τήρηση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας και κατ’ επέκταση στην προστασία του περιβάλλοντος που είναι ο απώτερος στόχος. Η κατάργηση της άδειας συλλογής και μεταφοράς μη επικίνδυνων αποβλήτων δίνει αυτομάτως τη δυνατότητα στους επαγγελματίες οδηγούς, οι οποίοι προφανώς δεν έχουν γνώση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας να συλλεγούν και να μεταφέρουν απόβλητα ανεξέλεγκτα χωρίς τους όρους και περιορισμούς που τίθενται από την αδειοδοτούσα αρχή στην άδεια συλλογής και μεταφοράς. Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, όλοι οι ενδιαφερόμενοι έρχονται σε επαφή με κατάλληλης ειδικότητα μελετητές, οι οποίοι τους παρέχουν γνώσεις και πληροφορίες (μέσω της σύνταξης της Μελέτης Οργάνωσης και Λειτουργίας) για την ορθή οργάνωση της δραστηριότητας συλλογής και μεταφοράς, τις ισχύουσες διατάξεις της περιβαλλοντικής νομοθεσίας καθώς επίσης και τους όρους και περιορισμούς που τίθενται από αυτή. Επιπλέον, η ύπαρξη της άδειας συλλογής και μεταφοράς διασφαλίζει σε σημαντικό βαθμό τον παραγωγό του αποβλήτου, ο οποίος έχει την πλήρη ευθύνη για την ορθή διαχείρισή του, ότι ο συλλέκτης – μεταφορέας διαθέτει το σύνολο των απαιτούμενων στοιχείων και γνώσεων προκειμένου να εκτελέσει ορθά τη διαχείριση των αποβλήτων χωρίς να προκληθεί οιαδήποτε επίπτωση στο περιβάλλον. Επομένως, προτείνεται αφενός να αποσυρθεί το εν λόγο άρθρο κα αφετέρου να προωθηθεί η απλοποίηση της διαδικασίας έκδοσης άδειας συλλογής και μεταφοράς μη επικίνδυνων αποβλήτων:
– με τον καθορισμό συγκεκριμένων περιεχομένων και δικαιολογητικών της απαιτούμενης Μελέτης Οργάνωσης και Λειτουργίας
– με την δυνατότητα έκδοσης άδειας συλλογής και μεταφοράς μη επικίνδυνων αποβλήτων σε πανελλαδική κλίμακα
– καθώς και με τη δυνατότητα της ηλεκτρονικής υποβολής μέσω του Ηλεκτρονικού Περιβαλλοντικού Μητρώου (ΗΠΜ).

Στο παρών σχέδιο νόμου προτείνεται η κατάργηση της άδειας συλλογής και μεταφοράς μη επικινδύνων αποβλήτων χωρίς να αντιπροτείνονται μέτρα για την εξασφάλιση ίσης τουλάχιστον προστασίας του περιβάλλοντος. Όπως αναφέρθηκε σχεδόν σε όλα τα σχόλια που προηγήθηκαν, η κατάργηση θα μπορούσε να υλοποιηθεί μόνο εάν εφαρμοστούν ουσιαστικά και καίρια αντίμετρα (π.χ. αναθεώρηση της φιλοσοφίας του ΗΜΑ, έλεγχος με λοιπά μέσα των συλλεκτών-μεταφορέων). Επειδή όμως τα αντίμετρα αυτά φαντάζουν σχεδόν ουτοπικά και απαιτούν μεγάλη αλλαγή λοιπών νομοθεσιών και διαδικασιών (π.χ. ηλεκτρονική πλατφόρμα του ΗΜΑ), χρήσιμο θα ήταν, αντί της κατάργησης της άδειας, ο νόμος να παρέχει σαφή λίστα των απαιτούμενων δικαιολογητικών για την έκδοση της άδειας, με περιορισμό στα απολύτως απαραίτητα τόσο για να μπορεί η Υπηρεσία «εύκολα» να προβεί στον έλεγχο του φακέλου και στην έκδοση της άδειας, όσο και να μπορεί ο συλλέκτης να έχει στα χέρια του (μετά την έκδοση της άδειας) μια μελέτη χρηστική που θα περιέχει αυτά που οφείλει να γνωρίζει για τη διαχείριση των αποβλήτων.

Παράγραφος Β. Για τη συλλογή και μεταφορά μη επικινδύνων αποβλήτων δεν απαιτείται άδεια. Θα πρέπει ωστόσο να ελέγχεται η επάρκεια της επιχείρησης που ασκεί τη συγκεκριμένη δραστηριότητα, να κατατίθενται για παράδειγμα κάποια ηλεκτρονικά δικαιολογητικά και σχετικές εγκρίσεις. Παράλληλα θα πρέπει να υπάρχει ασφάλεια μεταφοράς αποβλήτων, στην οποία θα αναφέρονται οι όροι και οι προϋποθέσεις τους οποίους οι κατέχοντες θα οφείλουν να ακολουθούν πιστά. Σε περίπτωση κατάργησης έκδοσης αδειών, η διαχείριση αποβλήτων θα είναι ανεξέλεγκτη. Ακόμα, θα πρέπει να ορίζονται προδιαγραφές για τις εταιρίες που αδειοδοτούνται για συλλογή και μεταφορά επικινδύνων αποβλήτων, ώστε να αποφευχθεί η χορήγηση αδειών σε εταιρείες/οργανισμούς που δεν μπορούν να διασφαλίσουν την τήρηση των όρων τους.

Η δημόσια διαβούλευση ενός τόσο σημαντικού νομοσχεδίου για τις προστατευόμενες περιοχές της χώρας με τίτλο «Εκσυγχρονισμός περιβαλλοντικής νομοθεσίας», εν μέσω καραντίνας στην οποία έχει μπει η χώρα μας και κατ’οίκον περιορισμού των πολιτών, δεν προάγει τις αρχές της διαβούλευσης και της απρόσκοπτης συμμετοχής σε αυτή σύμφωνα με τα οριζόμενα στη σύμβαση Aarhus, σχετικές οδηγίες ΕΕ και την εθνική νομοθεσία. Ενδεικτικά, υπάρχει αδυναμία σύγκλισης συλλόγων, κινημάτων πολιτών, περιβαλλοντικών ΜΚΟ κλπ, αλλά και οργάνων των οποίων οι απόψεις είναι καίριες για το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο όπως πχ Επιτροπή Φύση 2000. Η απομακρυσμένη επαφή μέσω διαδικτύου δεν μπορεί να αντικαταστήσει τις διαδικασίες ζωντανού διαλόγου εντός των συλλογικοτήτων και οργάνων τα οποία αδυνατούν να συγκληθούν ώστε να λάβουν αποφάσεις.
Ζητάμε λοιπόν να πράξετε το αυτονόητο και να αποσύρετε το νομοσχέδιο με τίτλο «Εκσυγχρονισμός περιβαλλοντικής νομοθεσίας» και τη σχετική διαδικασία της δημόσιας διαβούλευσης τουλάχιστον έως ότου επανέλθει η χώρα στην κανονικότητα.
Δεδομένου όμως ότι η δημόσια διαβούλευση κακώς μέχρι σήμερα δεν έχει αποσυρθεί, υποβάλλουμε τις παρακάτω σύντομες παρατηρήσεις και επιφυλασσόμαστε για πιο αναλυτικές παρατηρήσεις και προτάσεις, ύστερα από μια πιο εκ βάθους μελέτη και σύγκλιση των οργάνων μας προκειμένου να παρθούν συλλογικές αποφάσεις:
Στην ενότητα Β αναφέρεται ότι «Για τη συλλογή και μεταφορά μη επικίνδυνων αποβλήτων δεν απαιτείται άδεια», παρά μόνο «εγγραφή και καταχώριση στο ηλεκτρονικό μητρώο αποβλήτων (ΗΜΑ)». Επειδή συχνά τα οχήματα συλλογής και μεταφοράς δεν πληρούν τις απαιτούμενες προδιαγραφές, ενώ παρατηρούνται και φαινόμενα παράνομης εκφόρτωσης αποβλήτων, κυρίως κοντά σε ρέματα, να εισαχθούν διατάξεις για την αδειοδότηση της διαδικασίας των μέσων μεταφοράς αποβλήτων από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου ΥΜΕ (Υποδομών και Μεταφορών).
Παράλληλα, πρέπει να εισαχθούν διατάξεις ώστε να προβλέπεται ηλεκτρονικό σύστημα καταγραφής των διαδρομών των οχημάτων, δημοτικών και ιδιωτικών, ώστε να μηδενίζεται η δυνατότητα παράνομης εκφόρτωσης. Το σύστημα καταγραφής και ελέγχου των διαδρομών των οχημάτων πρέπει να παρακολουθείται από την αρμόδια διεύθυνση της οικείας Αποκεντρωμένης Διοίκησης και να εισάγεται στο ΗΜΑ (Ηλεκτρονικό Μητρώο Αποβλήτων).

Η κατάργηση της άδειας συλλογής και μεταφοράς για τα μη επικίνδυνα απόβλητα κρίνεται ως αναγκαία μεταρρύθμιση που θα διευκολύνει την ανακύκλωση.

Με την κατάργηση της Άδειας Συλλογής και Μεταφοράς μη επικινδύνων αποβλήτων υπάρχει ο κίνδυνος να δημιουργηθεί κενό όσον αφορά στον έλεγχο των εργασιών μεταφοράς αποβλήτων, καθώς δεν διαφαίνονται τα κριτήρια σύμφωνα με τα οποία θα μπορεί μια επιχείρηση/οργανισμός να πιστοποιεί τη δυνατότητα της/ου να εκτελέσει μια μεταφορά αποβλήτων. Ειδικότερα, χρειάζεται να ορίζονται, όπως κατά κανόνα συμβαίνει στην παρούσα φάση:
•Οι αποδέκτες των αποβλήτων δηλαδή οι εγκαταστάσεις στις οποίες καταλήγουν τα απόβλητα και οι οποίες θα πρέπει να έχουν τις απαραίτητες άδειες και τη δυνατότητα να διαχειριστούν τα απόβλητα
•Ο εξοπλισμός που χρησιμοποιείται για τη μεταφορά
Με βάση τα παραπάνω, θα μπορούσε τουλάχιστον να προβλεφθεί η απαίτηση να είναι διαθέσιμες σε ισχύ και να υποβάλλονται ηλεκτρονικά συμβάσεις με νόμιμα λειτουργούσες εγκαταστάσεις αποθήκευσης/ επεξεργασίας/ διάθεσης αποβλήτων. Στο πλαίσιο αυτό κρίνεται ότι χρειάζεται να προβλεφθούν πρόσθετοι όροι στο Άρθρο 60, δηλαδή να είναι προϋπόθεση για την εγγραφή στο ΗΜΑ η ανάρτηση εν ισχύ συμβάσεων και του χρησιμοποιούμενου εξοπλισμού για τη μεταφορά (οχήματα, container).
Προτείνεται επίσης να ορίζονται σαφώς μεταξύ άλλων οι διαδικασίες, οι αρμόδιοι και η συχνότητα για την επιθεώρηση των επιχειρήσεων/οργανισμών που εκτελούν εργασίες συλλογής και μεταφοράς σύμφωνα με το άρθρο 34 της Οδηγίας 2008/98/ΕΚ.

Η κατάργηση της άδειας συλλογής μεταφοράς μη επικινδύνων είναι πολύ θετική ρύθμιση.

Προσθήκες

Δεδομένου ότι παρά τη ρύθμιση του ά. 10 παρ. 2 περ. Δ ν. 4042/2012, έχει γίνει δεκτό στο παρελθόν ότι και για τους χώρους διάθεσης εξορυκτικών αποβλήτων απαιτείται επιπροσθέτως η άδεια λειτουργίας του ά. 36 ν. 4042/2012, προτείνεται η προσθήκη δεύτερου εδαφίου στο ά. 36 παρ. 1 περ. Β) ν. 4042/2012, όπου θα διευκρινίζεται ότι: «Δεν απαιτείται άδεια λειτουργίας για τις εγκαταστάσεις απόθεσης εξορυκτικών αποβλήτων, οι οποίες διέπονται αποκλειστικά από την Κ.Υ.Α. 39624/2209/Ε103/2009 (ΦΕΚ Β΄ 2076/2009) και τον Κανονισμό Μεταλλευτικών και Λατομικών Εργασιών (Υ.Α. Δ7/Α/οικ.12050/2223/2011, ΦΕΚ Β΄ 1227/2011). Τα ειδικότερα θέματα διαχείρισης εξορυκτικών αποβλήτων διέπονται αποκλειστικά από την Α.Ε.Π.Ο. του οικείου έργου».

Επίσης θα πρέπει να προστεθεί νέο εδάφιο γ) στην παρ. 4 του ά. 36 ν. 4042/2012, στην οποία να προβλεφθεί ότι: «Για τη συλλογή και μεταφορά των εν γένει εξορυκτικών αποβλήτων, ανεξαρτήτως του χαρακτηρισμού τους ως επικινδύνων ή μη, δεν απαιτείται άδεια συλλογής και μεταφοράς».