1. Η παρ. 4 του άρθρου 44 του ν. 3982/2011 (Α’ 143), αντικαθίσταται και το άρθρο 44 του ν. 3982/2011 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 44
Χώροι οργάνωσης Επιχειρηματικών Πάρκων
1. Τα Επιχειρηματικά Πάρκα των περ. α’ έως δ’ της παρ. 1 του άρθρου 41 αναπτύσσονται σε χώρους υποδοχής επιχειρήσεων, όπως ορίζονται στην παρ. 3 του άρθρου 41. Κατά τη διαδικασία εκπόνησης, τροποποίησης και αναθεώρησης των Γενικών Πολεοδομικών Σχεδίων (ΓΠΣ), των Σχεδίων Οικιστικής Οργάνωσης Ανοιχτής Πόλης (ΣΧΟΟΑΠ) και των Τοπικών Πολεοδομικών Σχεδίων και Ειδικών Πολεοδομικών Σχεδίων, δεν μπορούν να τροποποιηθούν τα όρια, οι χρήσεις γης και οι όροι δόμησης των εγκεκριμένων Οργανωμένων Υποδοχέων Μεταποιητικών και Επιχειρηματικών Δραστηριοτήτων (ΟΥΜΕΔ), χωρίς την σύμφωνη γνώμη του φορέα ανάπτυξης ή διαχείρισης του ΟΥΜΕΔ και των αρμόδιων υπηρεσιών που ενέκριναν την ανάπτυξη του ΟΥΜΕΔ.
2. H οργάνωση Επιχειρηματικών Πάρκων σε χώρους που προστατεύονται από την κείμενη νομοθεσία, όπως εντός ζώνης προστασίας αρχαιολογικών χώρων, τόπων προστατευμένων από τις διατάξεις της κείμενης νομοθεσίας για την πολιτιστική κληρονομιά και το φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον και δασικές εκτάσεις, όπως αυτά ορίζονται από τις οικείες διατάξεις, ενεργείται μόνον εφόσον επιτρέπεται από τη νομοθεσία αυτή και υπόκειται στους περιορισμούς που θέτουν οι σχετικές διατάξεις.
Ειδικότερα, σε περιοχές του δικτύου ΦΥΣΗ (NATURA) 2000, στις οποίες περιλαμβάνονται οι Ζώνες Ειδικής Προστασίας (Ζ.Ε.Π.) της ορνιθοπανίδας της Οδηγίας 79/409/ΕΟΚ, η οργάνωση ΕΠ ενεργείται μόνον εφόσον επιτρέπεται από τα νομικά καθεστώτα προστασίας τους και υπό τους όρους και προϋποθέσεις που θεσπίζουν τα καθεστώτα αυτά. Δεν επιτρέπεται η οργάνωση ΕΠ στους οικότοπους προτεραιότητας, στις περιοχές απόλυτης προστασίας της φύσης που καθορίζονται κατά τις διατάξεις των άρθρων 19 παρ. 1 και 2 και 21 του ν. 1650/1986, όπως εκάστοτε ισχύει, καθώς επίσης και στους πυρήνες εθνικών δρυμών, στα διατηρητέα μνημεία της φύσης και στα τοπία ιδιαίτερου φυσικού κάλους.
3. Η έκταση κάθε ΕΠ και οι υποδομές του προορίζονται, αποκλειστικά, για την εξυπηρέτηση των σκοπών ανάπτυξης του Επιχειρηματικού Πάρκου και απαγορεύεται να χρησιμοποιούνται χωρίς την άδεια της ΕΑΝΕΠ ή της ΕΔΕΠ, με την επιφύλαξη της παρ. 3 του άρθρου 49. Για τον σκοπό αυτόν η ΕΑΝΕΠ ή η ΕΔΕΠ:
(α) Υποχρεούται να τοποθετεί στις εισόδους της οριοθετημένης περιοχής του ΕΠ διακριτή σήμανση, που να υποδηλώνει την ύπαρξη οργανωμένου υποδοχέα επιχειρηματικών δραστηριοτήτων.
(β) Δύναται, κατά την κρίση της, να εγκαθιστά κατάλληλα συστήματα ελέγχου της εισόδου στο ΕΠ και της χρήσης των υποδομών του και να αποτρέπει, εφόσον απαιτείται, τη μη αδειοδοτημένη ή αντισυμβατική χρήση τους. Το τελευταίο εδάφιο της παρούσας παραγράφου εφαρμόζεται και στους λοιπούς Οργανωμένους Υποδοχείς Μεταποιητικών και Επιχειρηματικών Δραστηριοτήτων της παρ. 4 του άρθρου 41 του ν. 3982/2011.
4. α. Η ελάχιστη έκταση για την ίδρυση, οργάνωση και λειτουργία ΕΠ ορίζεται σε εκατόν πενήντα (150) στρέμματα για ΕΠ τύπου Α’ , σε εκατό (100) στρέμματα για ΕΠ τύπου Β’ και σε πενήντα (50) στρέμματα για ΕΠ Τύπου Γ’ και για ΕΠ Ειδικού Τύπου.
β. Ειδικά στα κατοικημένα νησιά πλην της Εύβοιας και της Κρήτης, η ελάχιστη έκταση για την ίδρυση, οργάνωση και λειτουργία ΕΠ ορίζεται σε εκατόν πενήντα (150) στρέμματα για ΕΠ τύπου Α’ , σε πενήντα (50) στρέμματα για ΕΠ τύπου Β’ και σε τριάντα (30) στρέμματα για ΕΠ Τύπου Γ’ και για ΕΠ Ειδικού Τύπου. Εντός των επιχειρηματικών πάρκων της περίπτωσης αυτής επιτρέπονται μόνο δραστηριότητες ήπιας ανάπτυξης, οι οποίες είναι συμβατές με τη φυσιογνωμία του νησιού, όπως προκύπτει από τη σχετική μελέτη, και σύμφωνες με τις χρήσεις γης της περιοχής.
5. Η έκταση στην οποία δημιουργείται το ΕΠ μπορεί να διακόπτεται από οδικά δίκτυα, εφόσον εξασφαλίζεται η λειτουργική ενότητά του και η ασφάλεια της κυκλοφορίας. Δημοτικοί, κοινοτικοί και αγροτικοί δρόμοι μπορούν να ενσωματωθούν στην έκταση του υποδοχέα, εφόσον αυτό δεν δημιουργεί κυκλοφοριακά προβλήματα.
6. Ο χώρος που προορίζεται για την ανάπτυξη ΕΠ πρέπει να πληροί τις ακόλουθες προϋποθέσεις:
α) να είναι κατάλληλος για το αντίστοιχο είδος του ΕΠ. Για την καταλληλότητα λαμβάνονται υπόψη οι υφιστάμενες νόμιμες δραστηριότητες,
β) να είναι ευχερής η μεταφορά πρώτων υλών και εμπορευμάτων,
γ) να μην υπάρχει αυξημένος κίνδυνος για πλημμύρες ή άλλες φυσικές καταστροφές και
δ) να υπάρχει προσβασιμότητα στα οδικά, ενεργειακά, τηλεπικοινωνιακά και λοιπά δίκτυα. Επίσης πρέπει να πληρούνται τα κριτήρια που αναφέρονται στο άρθρο 8 του Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τη Βιομηχανία.
7. Σε περιοχές για τις οποίες δεν έχει τηρηθεί η διαδικασία ίδρυσης και οργάνωσης του παρόντος νόμου, απαγορεύεται η χρήση του όρου «Επιχειρηματικό Πάρκο» ή οποιασδήποτε ξενόγλωσσης απόδοσής του και η τοποθέτηση της διακριτικής σήμανσης της παρ. 3 με αυτό το περιεχόμενο. Όποιος με πρόθεση παραβαίνει τη διάταξη αυτής της παραγράφου τιμωρείται με ποινή φυλάκισης έως δώδεκα μήνες.».
Πέρα από τις όποιες καλές προθέσεις του ΣΧ-Ν με τον σχετικό περιορισμό των μεγεθών στους οργανωμένους υποδοχέων παραγωγικών δραστηριοτήτων στα νησιά και ειδικότερα για την οργανωμένη τουριστική ανάπτυξη (με την καθιέρωση για παράδειγμα του τύπου Μεικτά Τουριστικά Καταλύματα Μικρής Κλίμακας) ο κεντρικός στόχος του, είναι παράλληλα με τον περιορισμό της εκτός σχεδίου δόμησης, η συγκέντρωση της βαριάς βιομηχανίας της χώρας σε «τουριστικά χωριά» με την ενίσχυση μεγάλης κλίμακας τουριστικών αναπτύξεων διαφόρων μορφών. Και βασικό εργαλείο του για να τον υλοποιήσει, η πριμοδότηση όσων επενδύουν σε οργανωμένους τουριστικούς υποδοχείς με έξτρα τετραγωνικά κλπ.
Με τις προτάσεις των άρθρων-32 και 33 καθίσταται σαφές ότι το ΣΧ-Ν επιλέγει να μην ασχολείται καθόλου με τις επιπτώσεις από την ανεξέλεγκτη/συνεχιζόμενη/και χωρίς όρια Υπερ-Δόμηση στα νησιά των Κυκλάδων τα οποία σηκώνουν το βάρος της ανάπτυξης τα τελευταία πολλά χρόνια με κίνδυνο τη δημιουργία μη ανατρέψιμων περιβαλλοντικά και κοινωνικά καταστάσεων.
Το ζήτημα είναι μη ανατρέψιμο τόσο όσον αφορά το οικοσύστημα (φυσικό & ανθρωπογενές, το οποίο εδώ και δεκαετίες υποβαθμίζεται), όσο και από τη ισχύουσα μνημονιακή ανα-διαμόρφωση του θεσμικού πλαισίου το οποίο βήμα-βήμα καθορίζει διαδικασίες οι οποίες ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες σε Υπερ-μεγέθεις επενδύσεις, χωρίς όρια, οι οποίες και αδειοδοτούνται ή θεσμοθετούνται σύννομα (γίνονται οριακά αποδεκτές από το ΣτΕ).
Για τις Κυκλάδες μείζον ζήτημα η πρωτοφανής ανεξέλεγκτη καταστροφή τους .
Η μοναδικότητα τους και η αναγκαιότητα προστασίας τους προφανής.
Πώς όμως μπορεί να γίνει αυτό δεδομένου του υπάρχοντος θεσμικού πλαισίου και των σημερινών συνθηκών;
Αν συμφωνούμε ότι η κατάσταση είναι και σοβαρή και κρίσιμη και ότι το ζήτημα είναι μη αναστρέψιμο δηλαδή πρόκειται για μια κατάσταση ανάγκης τότε θα πρέπει να ληφθούν έκτακτα μέτρα ανάσχεσης του φαινομένου. Αν η προστασία του συμπλέγματος των Κυκλάδων έχει εθνική σημασία απέναντι στην ανεξέλεγκτη σταδιακή καταστροφή τους τότε θα πρέπει :
(1) Να αναγνωριστεί το ζήτημα από την κεντρική κυβέρνηση.
(2) Να κηρυχθούν οι Κυκλάδες ως τόπος ο οποίος χρήζει ιδιαίτερης προστασίας και να θεσπισθούν κανόνες οι οποίοι να επιβάλλουν ένα ΟΡΙΟ στις Υπερ-επενδύσεις σε άμεση σχέση με το ζήτημα της εκτός σχεδίου δόμησης.
Η ρητή αναφορά ως προς τις προϋποθέσεις ανάπτυξης Επιχειρηματικών Πάρκων στα κατοικημένα νησιά κρίνεται θετική, δεδομένου ότι μέσω του Επιχειρησιακού Σχεδίου για την ανάπτυξη Επιχειρηματικών Πάρκων στην Ελληνική Επικράτεια υπήρχαν νησιωτικές περιοχές (π.χ. Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου) για τις οποίες έμμεσα δεν προκρινόταν η ανάπτυξη Οργανωμένων Υποδοχέων, παρόλο που εντοπίζεται σημαντική επιχειρηματική δραστηριότητα και υπάρχουν εγκεκριμένα ΓΠΣ με σχετικές προβλέψεις ανάπτυξης Οργανωμένων Υποδοχέων.
Δευτερευόντως,για την παρ.4.β, συνιστάται να απομειωθεί η ελάχιστη αναγραφόμενη έκταση των 150στρ για την ανάπτυξη ΕΠ Τύπου Α στα νησιά, όπως αντίστοιχα πραγματοποιείται για τους λοιπούς τύπους Πάρκων.
Επιπροσθέτως, είναι απαραίτητο να διευκρινιστεί αν η πρόβλεψη για δραστηριότητες ήπιας ανάπτυξης αφορά μόνο τα ΕΠ Ειδικού Τύπου ή όλους του Τύπους ΕΠ (αν ισχύει αυτό θα πρέπει να υπάρξει σχετική διόρθωση γιατί η ήπια ανάπτυξη δεν συνάδει με τα ΕΠ τύπου Α και Β που αποτελούν υποδοχείς δραστηριοτήτων υψηλής και μέσης όχλησης).
ΠΑρ 4β: Στα κατοικημένα νησιά (πλην Εύβοιας και Κρήτης) προτείνεται τα ΕΠ τύπου Α’ να αφορούν έκταση 100 στρ. ή 80 στρ. (αντί 150 στρ, που αναφέρεται) κατ’ αναλογία με τη μείωση στους υπόλοιπους τύπους ΕΠ. Επιπλέον, σημειώνεται ότι η διάταξη «Εντός των ΕΠ της περίπτωσης αυτής επιτρέπονται μόνο δραστηριότητες ήπιας ανάπτυξης, οι οποίες είναι συμβατές με τη φυσιογνωμία του νησιού, όπως προκύπτει από τη σχετική μελέτη, και σύμφωνες με τις χρήσεις γης της περιοχή».
Η διάταξη αυτή δημιουργεί σύγχυση καθώς δεν είναι σαφές σε ποια περίπτωση αναφέρεται: στα ΕΠ Ειδικού Τύπου ή σε όλους τους τύπους ΕΠ; Επίσης, ο όρος «δραστηριότητες ήπιας ανάπτυξης» δεν γίνεται εύκολα αντιληπτός σε συνάρτηση με τις δραστηριότητες των ΕΠ και δεδομένου ότι επιτρέπονται ΕΠ τύπου Α, δηλ. δραστηριότητες υψηλής όχλησης. Επιπλέον ακόμη και αν γινόταν αποδεκτό ως κατεύθυνση λόγω της ιδιαιτερότητας και του νησιώτικου χαρακτήρα των περιοχών θα έπρεπε να υπάρχει το πλαίσιο βάσει του οποίου θα καθίσταται σαφές ποιες θα είναι κατά περίπτωση οι δραστηριότητες ήπιας ανάπτυξης. Κατ΄ επέκταση προτείνεται να φύγει η διάταξη ή να διευκρινιστεί στα σχετικά σημεία.
Με την τροποποίηση της παρ. 4 του άρθρου 44 του ν. 3982/2011 καθιερώνονται στα κατοικημένα νησιά (πλην Εύβοιας και Κρήτης) μικρότερα ελάχιστα όρια για την έκταση που απαιτείται για την ίδρυση, οργάνωση και λειτουργία επιχειρηματικών πάρκων (ΕΠ), σε σχέση με τα όρια που ισχύουν για το υπόλοιπο της χώρας. Συγκεκριμένα, η ελάχιστη έκταση για ΕΠ τύπου Β προσδιορίζεται στα 50 στρέμματα (έναντι των 100 στρ. στο υπόλοιπο της χώρας) και για τα ΕΠ τύπου Γ και Ειδικού Τύπου στα 30 στρέμματα (έναντι των 50 στρ.). Επιπρόσθετα ορίζεται ότι σε αυτά τα ΕΠ επιτρέπονται μόνο δραστηριότητες ήπιας ανάπτυξης (χωρίς αυτή να προσδιορίζεται ειδικότερα), οι οποίες είναι συμβατές με τη φυσιογνωμία του νησιού και σύμφωνες με τις χρήσεις γης της περιοχής. Ενδεικτικά, θα έπρεπε να εξεταστεί η απαγόρευση χωροθέτησης εγκαταστάσεων της οδηγίας SEVESO και των περισσοτέρων κατηγοριών εγκαταστάσεων της οδηγίας για τις βιομηχανικές εκπομπές (2010/75/ΕΕ IED) σε νησιά εκτός Κρήτης και Εύβοιας.
Σκοπός της διάταξης είναι η -κατ’ αρχήν ορθώς- προσαρμογή του εργαλείου των ΕΠ ως οργανωμένου υποδοχέα δραστηριοτήτων του δευτερογενή και τριτογενή τομέα στις ιδιαίτερες απαιτήσεις της φυσιογνωμίας των νησιών. Κρίνεται ωστόσο σκόπιμος ο ειδικότερος προσδιορισμός της προϋπόθεσης των δραστηριοτήτων ήπιας ανάπτυξης, ώστε να αποφευχθούν προβλήματα ερμηνείας του νόμου.
ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 56 του Ν. 3982/2011
Επιχειρηματικά πάρκα εξυγίανσης
Οι παράγραφοι 1έως και 3 του άρθρου 56 του Ν 3982/2011 (ΦΕΚ143Α) όπως τροποποιήθηκε με το Ν4155/2013 άρθρο 44 παρ 11 και12 και το Ν 4442/2016 άρθρο 52 παρ 6, 4403/2016 και 4605/2019 αναμορφώνονται ως εξής.
ΑΡΘΡΟ 56
1. Περιοχές άτυπων βιομηχανικών συγκεντρώσεων, στις οποίες περιλαμβάνονται και τα ΒΙΠΑ-ΒΙΟΠΑ και οι ΕΜ-ΕΟ περιοχές της Αττικής που εχουν θεσμοθετηθεί με ΓΠΣ ή άλλες πολεοδομικές διατάξεις, μπορεί να χαρακτηρίζονται ως περιοχές που χρήζουν λειτουργικής και περιβαλλοντικής εξυγίανσης, με κοινή απόφαση των Υπουργών Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής.
Για το χαρακτηρισμό αυτό προηγείται υποβολή σχετικής μελέτης στην αρμόδια υπηρεσία της ΓΓΒ του Υπουργείου Ανάπτυξης, η οποία συντάσσεται και υποβάλλεται κατά προτεραιότητα με ευθύνη των ιδιοκτητών γης που κατέχουν τουλάχιστον το 55%της συνολικής έκτασης αυτής της περιοχής, είτε από τον οικείο ΟΤΑ Α και Β βαθμού, είτε από ιδιώτη που έχει έννομο συμφέρον, είτε από τα αρμόδια για τις δραστηριότητες του παρόντος νόμου Επιμελητήρια, είτε από το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος είτε από το Υπουργείο Ανάπτυξης-Οικονομίας και τεκμηριώνει την αναγκαιότητα της εξυγίανσης της περιοχής
2. Στις περιοχές που έχουν χαρακτηρισθεί κατά τα ανωτέρω ως περιοχές που χρήζουν λειτουργικής και περιβαλλοντικής εξυγίανσης μπορεί να ιδρυθεί «Επιχειρηματικό Πάρκο Εξυγίανσης» (ΕΠΕ).
3. Τα επιχειρηματικά πάρκα εξυγίανσης καθορίζονται με κοινή απόφαση των Υπουργών Ανάπτυξης και ΠΕΚΑ, με αίτημα που υποβάλλεται από ΕΑNΕΠ, η οποία ως ΑΕ οφείλει ναπληροί τις απαιτήσεις του παρόντος νόμου.
4 Η αίτηση καθορισμού του επιχειρηματικού πάρκου εξυγίανσης συνοδεύεται από μελέτη εσωτερικής οργάνωσης του καταρτίζεται με ευθύνη της ΕΑΝΕΠ του πάρκου και επέχει θέση επιχειρηματικού σχεδίου Στη μελέτη εσωτερικής οργάνωσης πέραν των προβλεπόμενων έργων υποδομής ενσωματωνονται ,οι αναγκαίες πολεοδομικες και ρυμοτομικές παρεμβάσεις, που επέχουν θέση πολεοδομικής μελέτης ,τα έργα περιβαλλοντικής εξυγίανσης καθώς και οι δαπάνες εκτέλεσης των επί μέρους έργων.
5 Για τη λειτουργία του επιχειρηματικού πάρκου και κάθε άλλο σχετικό θέμα ακολουθούνται τα προβλεπόμενα στα άρθρα 43 έως 56 του Ν 3982/2011 με τις εξής διαφοροποιήσεις
α) Η εισφορά σε γη αποτελείται από ποσοστό επιφανείας κάθε ιδιοκτησίας πριν από την πολεοδόμηση το οποίο ανέρχεται στο 10% της αρχικής έκτασης της ιδιοκτησίας, χωρίς άλλη επιβάρυνση εισφοράς σε γη για κοινόχρηστους χώρους και χώρους πρασίνου
β) το ελάχιστο ποσοστό κοινοχρήστων και κοινωφελών χώρων θα είναι 10% υπολογιζόμενο επι της συνολικής επιφάνειας του ΕΠΕ
Όπου η οριογραμμή του ΕΠΕ τοποθετείται επί εθνικής, επαρχιακής ή δημοτικής οδού δεν υπάρχει υποχρέωση φύτευσης περιμετρικού πρασίνου.
γ) Η έκταση να έχει εμβαδόν άνω των 100 στρεμμάτων
δ) Να υπάρχουν λειτουργικά και περιβαλλοντικά προβλήματα (ενδεικτικά αναφέρονται αρνητικές εκθέσεις απο το Σώμα Επιθεωρητών Περιβάλλοντος,πρόστιμα,προβλήματα με τον υδροφόρο ορίζοντα,κυκλοφοριακή συμφόρηση, ελλειψη ή αναμόρφωση δικτύων ομβρίων,αποχετευσης, οδοποιΪας)
ε) Η εισφορά σε χρήμα θα καλύπτει ακριβώς τις ανάγκες ίδιας συμμετοχής στο εγκεκριμένο με την υπουργική απόφαση έργο και θα καταβάλλεται από τους ιδιοκτήτες γης ανάλογα με το εμβαδόν της αρχικής έκτασης της ιδιοκτησίας τους
στ) Το άθροισμα των επιφανειών κάλυψης των δομημένων γηπέδων να υπερβαίνει το 15% της συνολικής οριοθετημένης έκτασης.
Στο παραπάνω ποσοστό προσμετρούνται οι επιφάνειες όλων των υφιστάμενων κτιριακών υποδομών που εξυπηρετούν δραστηριότητες του άρθρου 43.
6. Μετά την έκδοση της απόφασης έγκρισης ανάπτυξης του επιχειρηματικού πάρκου, για τις εγκατεστημένες επιχειρήσεις. επιτρέπεται κατά τη σχετική κείμενη νομοθεσία να εκδίδονται οικοδομικές άδειες ή να δίνεται συνέχεια στην εκτέλεση των οικοδομικών εργασιών ύστερα από γραπτή έγκριση της ΕΑΝΕΠ που αποστέλλεται στο αρμόδιο πολεοδομικό γραφείο
Φορέας υλοποίησης του έργου και της οργάνωσης του πάρκου ορίζεται ΑΕ που θα συγκροτήσουν οι ιδιοκτήτες γης που κατέχουν τουλάχιστον το 55% της συνολικής έκτασης ή άλλη ανώνυμη εταιρεία σύμφωνα με τους όρους του άρθρου 45 που θα έχει την έγκριση του φορέα που θα συγκροτήσουν οι ιδιοκτήτες γης
Οι δαπάνες για απαλλοτριώσεις θεωρούνται επιλέξιμες και είναι δυνατόν να επιχορηγούνται σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 51.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ:
Η προβλεπόμενη εισφορά γης 20% απ το αρχικό άρθρο 56, είχε μειωθεί στο 15% με το άρθρο 44 του Ν 4155/2013 χωρίς καμία άλλη προϋπόθεση και έγινε για ανεξήγητο λόγο πιο αυστηρή η ρύθμιση με το άρθρο 52 του Ν 4442/2016 Είναι το βασικό αντικίνητρο που έχει καταστήσει το άρθρο 56 ανενεργό στο σύνολό του. Προτείνεται νέα μείωσή του στο 10% για να καταστεί πιο λειτουργικό.
Το δεύτερο εδάφιο της προτεινόμενης παραγ 5β έχει θεσμοθετηθεί με το άρθρο 52 του Ν 4442/2016
Δηλαδή η ανάπτυξη επιχειρηματικών δραστηριοτήτων πάσης φύσης (εμπόριο, μεταποίηση, τουρισμός κλπ), θα γίνεται μόνο στα ΕΠ 100 στρεμμάτων και άνω που προφανώς θα ανήκουν σε συγκεκριμένα συμφέροντα. Να φανταστώ ότι η Πολεοδόμηση θα διαρκέσει έως ότου αυτά τα «συμφέροντα» συγκεντρώσουν γη από το απόθεμα της απαξιωμένης εκτός σχεδίου γης, για ένα κομμάτι ψωμί;