Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• 4 Σεπτεμβρίου 2020, 13:23 | ΣΕΤΕ – ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Άρθρο 9 – Τοπικά Πολεοδομικά Σχέδια

  Σε ό,τι αφορά στην γεωργική γη (τόσο σε Τοπικά όσο και στα Ειδικά Πολεοδομικά Σχέδια), επαναλαμβάνεται η πάγια θέση του ΣΕΤΕ ότι αυτή δεν αποτελεί στοιχείο του περιβάλλοντος, που χρήζει προστασίας, αλλά άλλη μία κατηγορία παραγωγικής δραστηριότητας, που για να επιλεχθεί από το μελετητή και να καθορισθεί από τη διοίκηση, θα πρέπει να συναξιολογηθεί συγκριτικά προς άλλες δραστηριότητες σε σχέση με τη συνεισφορά τους στην οικονομία, την περιφερειακή ανάπτυξη, την κοινωνία και το περιβάλλον. Επίσης θα πρέπει να καταστεί απολύτως σαφές ότι σε καθεστώς προστασίας ΠΕΚ υπάγεται αποκλειστικά και μόνο η γη υψηλής παραγωγικότητας που χαρακτηρίζεται με την κοινή απόφαση των Υπουργών Περιβάλλοντος και Ενέργειας και Αγροτικής Ανάπτυξης της παραγράφου 2 του άρθρου 56 του ν. 2637/1998.
  Πρέπει επίσης να προβλεφθεί η συμμετοχή των παραγωγικών φορέων και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην εκπόνηση των Τοπικών Πολεοδομικών Σχεδίων.

• 4 Σεπτεμβρίου 2020, 12:35 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Στα άρθρα 9 , 10 και 11 (Τοπικά και Ειδικά Πολεοδομικά Σχέδια), παρατηρείται επίσης μια διαφορετική προσέγγιση του περιεχομένου, κυρίως του ΕΠΣ, το οποίο εν δυνάμει μπορεί να «υποκαθιστά» το ΤΠΣ. Δεν υπάρχουν όμως σαφή κριτήρια για την επιλογή του ΕΠΣ αντί του ΤΠΣ (ή της τροποποίησης ΤΠΣ), όταν η περιοχή στην οποία εκπονείται ταυτίζεται με τα διοικητικά όρια Δήμου ή Δημοτικής Ενότητας.
  Στο πλαίσιο της παραπάνω σημαντικής αλλαγής, ίσως θα έπρεπε να αναθεωρηθεί το περιεχόμενο της παρ. 1.ε (προέγκριση χωροθέτησης), ώστε, σύμφωνα με το νέο περιεχόμενο των ΕΠΣ, αντί «προέγκρισης» να εγκρίνεται η «κίνηση διαδικασίας» εκπόνησης του ΕΠΣ. Η «κίνηση διαδικασίας» μιας χωρικής /πολεοδομικής μελέτης (ΤΠΣ ή ΕΠΣ) -έννοια που υπήρχε στο ν.1337/1983 (άρθρο 3, παρ.1) και εξ΄αναφοράς/παραπομπής και στο ν.2508/1997 (άρθρο 4, παρ. 10), έχει «σιωπηρά χαθεί» μετά τη μεταρρύθμιση τόσο του ν.4269/2014 όσο και του ισχύοντος ν.4447/2016.
  Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι έχει παραμείνει η αναφορά σε κλίμακα 1:5.000 για το χάρτη προέγκρισης του ΕΠΣ, μη κατάλληλη κλίμακα για εκτεταμένες περιοχές (όταν το ΕΠΣ αφορά διοικητικά όρια Δήμου ή Δημοτικής Ενότητας).

• 3 Σεπτεμβρίου 2020, 15:59 | Ελένη Μπίμπα

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Είμαι Αγρονόμος και Τοπογράφος Μηχανικός και μου έχουν παρουσιαστεί ιδιάζουσες περιπτώσεις, τις οποίες προφανώς το Υπουργείο σας αγνοεί, διότι είναι θέματα που προκύπτουν «στην πράξη».

  Ειδικότερα κατά την ίδρυση ιδιωτικών πρατηρίων καυσίμων, τα οποία – με βάση την κείμενη νομοθεσία – αποσκοπούν στην εξυπηρέτηση οχημάτων που ανήκουν (με οιονδήποτε τρόπο) σε μία επιχείρηση ή σε ένα Δήμο ή μια εγκατάσταση (εργοστάσιο, εγκατάσταση παραγωγής σκυροδέματος, μεγάλο σχολικό συγκρότημα, πρεσβεία κ.ά.) παρουσιάζεται το φαινόμενο να επιτρέπεται η κύρια χρήση όπως π.χ. εκπαιδευτήριο, πρεσβεία κ.ά. όχι όμως και αυτή του «πρατηρίου καυσίμων». Προφανώς ο νομοθέτης δεν επιθυμούσε στην περιοχή την ίδρυση πρατηρίων δημοσίας χρήσεως, όμως – ασφαλώς όχι εκ προθέσεως – δεν έλαβε μέριμνα ώστε να υπάρχει μια πρόβλεψη για ιδιωτικά πρατήρια που λειτουργούν ως συμπληρωματικές εγκαταστάσεις, δηλ. που είναι πολύ μικρής κλίμακας (συνήθως μια δεξαμενή και μια αντλία πετρελαίου) και συνοδεύουν ως παράρτημα, ως παρελκόμενο, ως βοηθητική χρήση την κύρια εγκατάσταση. Αυτή όμως η συμπληρωματική χρήση κρίνεται απαραίτητη για αρκετές εγκαταστάσεις, διότι εξυπηρετεί ουσιαστικές ανάγκες των, εξοικονομεί δαπάνες (διότι στο ιδιωτικό πρατήριο είναι απόλυτα ελεγχόμενος ο ανεφοδιασμός από πλευράς ποσοτήτων), περιορίζει τις άσκοπες μετακινήσεις των οχημάτων για ανεφοδιασμό σε εκτός της εγκατάστασης πρατήρια (με την συνακόλουθη κυκλοφοριακή φόρτιση και μόλυνση με τα εκπεμπόμενα καυσαέρια) και γενικά συνεισφέρει στην αυτάρκη λειτουργία της κύριας επιχείρησης /εγκατάστασης /δραστηριότητας.
  Επί πλέον εκτιμάται ότι η προτεινόμενη νομοθετική ρύθμιση θα βάλει τέλος στην ασύδοτη κατασκευή τέτοιων πρατηρίων και θα δώσει το έναυσμα για την νομιμοποίηση μεγάλου αριθμού παράνομων ιδιωτικών πρατηρίων, με παράλληλη λήψη των προβλεπόμενων από τις ισχύουσες διατάξεις μέτρων ασφαλείας. Αναφορικά με την κυκλοφοριακή σύνδεση αυτών των ιδιωτικών πρατηρίων σε σχέση με την οδό, προφανώς τα αυτοκίνητα που ανεφοδιάζονται ανήκουν (με τον ένα ή άλλο τρόπο) στην επιχείρηση και ούτως ή άλλως εισέρχονται και εξέρχονται από τον χώρο της. Απλώς κάποια στιγμή, ευρισκόμενα στον υπαίθριο χώρο, θα ανεφοδιάζονται με καύσιμα. Δηλ. τα αυτοκίνητα αυτά δεν εισέρχονται στον ιδιωτικό χώρο της επιχείρησης για να ανεφοδιασθούν, όπως γίνεται σε ένα τυπικό πρατήριο δημοσίας χρήσεως, αλλά σταθμεύουν, φορτώνουν, εκφορτώνουν, εισέρχονται και εξέρχονται για να εκπληρώνουν την επιχειρηματική λειτουργία για την οποία προορίζονται (μεταφορά πρώτων υλών, εμπορευμάτων, προσωπικού, μαθητών κ.λ.π.), παρεμπιπτόντως δε ανεφοδιάζονται με καύσιμα. Άρα ούτως ή άλλως χρησιμοποιούν ως σύνδεση (προσπέλαση) με την οδό αυτή που ήδη διαθέτει η επιχείρηση. Για τους λόγους αυτούς εισάγεται η παρούσα διάταξη, με την οποία επιλύεται το πρόβλημα αυτό.
  Το κείμενο της ρύθμισης θα μπορούσε να είναι το εξής : « Επιτρέπεται η ίδρυση ιδιωτικών πρατηρίων του άρθρου 22 των Π.Δ. 1224/81 και Β.Δ. 465/70 (όπως ισχύουν) σε περιοχές εντός οικισμού, εντός σχεδίου (εκτός αμιγούς κατοικίας) και εκτός σχεδίου, έστω και αν η χρήση πρατηρίου υγρών καυσίμων (πρατηρίου βενζίνης) απαγορεύεται στη θέση αυτή, εφόσον αυτά συνυπάρχουν με την εξυπηρετούμενη κύρια εγκατάσταση και αποτελούν συνοδές χρήσεις της, με την προϋπόθεση ότι η κύρια χρήση υφίσταται νομίμως, με νόμιμη άδεια οικοδομής είτε έχει τακτοποιηθεί ή νομιμοποιηθεί, σύμφωνα με τις εκάστοτε κείμενες διατάξεις. Για τα εκτός σχεδίου ιδρυόμενα ιδιωτικά πρατήρια της παρούσης παραγράφου, η ήδη υπάρχουσα «είσοδος έξοδος» ή η εν γένει κυκλοφοριακή προσπέλαση της κύριας εγκατάστασης (εργοστάσιο, εκπαιδευτήριο κ.ά.) θα επέχει και θέση κυκλοφοριακής σύνδεσης του ιδιωτικού πρατηρίου με την οδό»