Προστίθεται άρθρο 44στ στον ν. 4042/2012 (Α΄24) ως ακολούθως:
«Άρθρο 44στ
Δημιουργία Δικτύου Μονάδων Ενεργειακής Αξιοποίησης Αποβλήτων
- Οι διαδικασίες εκπόνησης ή ανάθεσης μελετών και παροχής τεχνικών και λοιπών συναφών υπηρεσιών, όπως και χωροθέτησης, δημοπράτησης, κατασκευής και λειτουργίας των μονάδων ενεργειακής αξιοποίησης αποβλήτων, καθώς και ο συντονισμός και η εποπτεία υλοποίησης αυτών υπάγονται στις αρμοδιότητες του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Η χωροθέτηση των εν λόγω μονάδων γίνεται σύμφωνα με τις προβλέψεις και τα σχετικά κριτήρια χωροθέτησης του Εθνικού Σχεδίου Διαχείρισης Αποβλήτων (Ε.Σ.Δ.Α.) που εγκρίθηκε με την με αρ. 39/31.08.2020 Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου (Α’ 185) και σύμφωνα με τον ν. 4014/2011 (Α’ 209).
- Με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας καθορίζονται η δυναμικότητα των μονάδων ενεργειακής αξιοποίησης αποβλήτων της παρ. 1, οι εξυπηρετούμενες από τις μονάδες περιοχές, καθώς και κάθε ειδικός όρος και προϋπόθεση για την εφαρμογή της παρ. 1».
Οχι στην καυση σκουπιδιων!
Οχι στην καυση σκουπιδιων!
Οχι στην καυση σκουπιδιων!
Οχι στην καυση σκουπιδιων!
Οχι στην καυση σκουπιδιων!
Οχι στην καυση σκουπιδιων!
Οχι στην καυση σκουπιδιων!
Οχι στην καυση σκουπιδιων!
Οχι στην καυση σκουπιδιων!
Οχι στην καυση σκουπιδιων!
Οχι στην καυση σκουπιδιων!
Οχι στην καυση σκουπιδιων!
Οχι στην καυση σκουπιδιων!
Οχι στην καυση σκουπιδιων!
Οχι στην καυση σκουπιδιων!
Οχι στην καυση σκουπιδιων!
Οχι στην καυση σκουπιδιων!
Οχι στην καυση σκουπιδιων!
Οχι στην καυση σκουπιδιων!
Οχι στην καυση σκουπιδιων!
Το τέλος ταφής του σημείου 3 θα πρέπει να είναι τουλάχιστο ίσο με το τέλος για τους ΟΤΑ.
Οι «Μονάδες Ενεργειακής Αξιοποίησης Αποβλήτων» που αφορούν το υπόλειμμα των ΚΔΑΥ θα πρέπει να συμπεριληφθούν στο πρόγραμμα των συστημάτων εναλλακτικής διαχείρισης των αποβλήτων συσκευασιών, τα οποία εγκρίνει ο ΕΟΑΝ. Τα εγκεκριμένα συστήματα εναλλακτικής διαχείρισης αποβλήτων συσκευασιών θα πρέπει να χρηματοδοτήσουν, αδειοδοτήσουν κλπ τις «Μονάδες Ενεργειακής Αξιοποίησης Αποβλήτων», στο πλαίσιο της διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού. Αλλιώς το κόστος του παραγωγού περνάει στους πολίτες.
Διατυπώνονται διατάξεις με τη δημιουργία δικτύου Μονάδων Ενεργειακής Αξιοποίησης των Αποβλήτων. Μάλιστα διατυπώνεται ότι οι διαδικασίες εκπόνησης ή ανάθεσης μελετών και παροχής τεχνικών και λοιπών συναφών υπηρεσιών, όπως και χωροθέτησης, δημοπράτησης, κατασκευής και λειτουργίας των μονάδων ενεργειακής αξιοποίησης αποβλήτων, καθώς και ο συντονισμός και η εποπτεία υλοποίησης αυτών υπάγονται στις αρμοδιότητες του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Οι διατάξεις αυτές μας βρίσκουν παντελώς αντίθετους. Καθιστούν δε την εν λόγω προσέγγισή τους δεόντως προσβλητική για το θεσμό του Α’ Βαθμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Η αρμοδιότητα της διαχείρισης των αποβλή-των είναι αμιγώς τοπική υπόθεση και αφορά αποκλειστικά τους Δή-μους. Κάθε διαφορετική νομοθέτηση επί του συγκεκριμένου θέματος καθίσταται αντισυνταγματική. Η Κεντρική Διοίκηση (Υπουργείο Περι-βάλλοντος & Ενέργειας) θα πρέπει να διατηρήσει μόνον έναν συντο-νιστικό ρόλο.
Συμπληρωματικά με τα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω θα πρέπει να γίνει ευρέως αποδεκτό ότι οι Δήμοι όλα αυτά τα χρόνια δεν επιτέλεσαν ποτέ ένα ρόλο απλού συλλέκτη αποβλήτων, αλλά κατείχαν πάντα ένα πρωταγωνιστικό και ουσιαστικό ρόλο στη διαχείριση των αποβλήτων, συμβάλλοντας σε καθημερινή βάση με όλες τις δυνάμεις τους και τα μέσα που διέθεταν στη διασφάλιση της προστασίας του περι-βάλλοντος και στην ανθρώπινη υγεία. Στο ίδιο πλαίσιο οι Δήμοι θα πρέπει να καταστούν οι αποκλειστικοί πρωταγωνιστές στη δημιουρ-γία του δικτύου Μονάδων Ενεργειακής Αξιοποίησης των Αποβλήτων και αντιθέτως με όσα αναφέρονται στις διατάξεις του Νομοσχεδίου, το Υπουργείο Περιβάλλοντος & Ενέργειας να συνεργαστεί με τους Δήμο-υς κατά την χωροθέτηση των εν λόγω Μονάδων.
Εν κατακλείδι, και λαμβάνοντας υπόψη ότι η διαχείριση των απορριμ-μάτων έχει εγγενή τοπικά χαρακτηριστικά, αλλά και το γεγονός ότι οι Δήμοι όλα αυτά τα χρόνια κατείχαν πάντα ένα πρωταγωνιστικό και ουσιαστικό ρόλο στη διαχείριση των αποβλήτων, συμβάλλοντας κα-θημερινά με όλες τις δυνάμεις τους και τα μέσα που διέθεταν στη δι-ασφάλιση της προστασίας του περιβάλλοντος και στην ανθρώπινη υγεία, απαιτείται η εκ νέου διατύπωση των διατάξεων του συγκεκρι-μένου άρθρου υπό το πρίσμα οι Δήμοι να καταστούν αποκλειστικοί πρωταγωνιστές στην υλοποίηση των Μονάδων Ενεργειακής Αξιοποί-ησης των Αποβλήτων.
Άρθρο 31
• Από τη διατύπωση του άρθρου, δίνεται η εντύπωση ότι το Κράτος αναλαμβάνει το σχεδιασμό, την κατασκευή και τη λειτουργία μονάδων ενεργειακής αξιοποίησης αποβλήτων. Πρέπει να διευκρινιστεί αν όντως αυτή είναι η έννοια της διάταξης.
Ο Περιφερειακός Σύνδεσμος Φορέων Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων Κεντρικής Μακεδονίας (ΦοΔΣΑ ΚΜ) συμφωνεί με το σχέδιο νόμου, αναγνωρίζοντας πως οι ρυθμίσεις που εισάγει είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, ενώ τις όποιες επιμέρους παρατηρήσεις του, τις έχει ενσωματώσει στις τοποθετήσεις που έχουν κατατεθεί από τα συλλογικά όργανα στα οποία συμμετέχει.
Θεωρούμε πολύ σημαντικό το γεγονός πως η ενεργειακή αξιοποίηση των απορριμμάτων (όπως αυτή είχε τονιστεί κι από την πρόταση μας για την «Εγνατία Διαχείριση Απορριμμάτων»), εξελίσσεται πλέον και με τις συγκεκριμένες ενέργειες που παρουσιάζονται σε αυτό το σχέδιο νόμου.
Εκείνο όμως που θέλουμε να τονίσουμε είναι πως οι όποιοι σχεδιασμοί, ακόμα κι οι συγκεκριμένοι που δίνουν ώθηση προς τα εμπρός στα τόσο σημαντικά ζητήματα με τα οποία πραγματεύονται, δεν πρέπει να αντιτίθενται και να ανατρέπουν τις διακριτές συνταγματικές αρμοδιότητες των θεσμικών οργάνων της πολιτείας. Είναι δεδομένο, ότι η διαχείριση των Αστικών Στερεών Αποβλήτων είναι αρμοδιότητα της Τοπικής Αυτοδιοίκηση και όχι του Υπουργείου.
Στο πλαίσιο αυτό, υπενθυμίζουμε και πως η πρώτη ύλη των Μονάδων (απορρίμματα), είναι περιουσία των Δημοτών (και κατ’ επέκταση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης) καθώς είναι αυτοί που επωμίζονται το κόστος διαχείρισης τους. Επομένως, προτείνεται πως κάθε σχεδιασμός που αφορά την ενεργειακή αξιοποίηση των απορριμμάτων, πρέπει να εξασφαλίζει πως θα οι δημότες θα δούνε, αν όχι ελάττωση των τελών διαχείρισης, τουλάχιστον τη μη αύξηση τους.
Στην Ελλάδα λειτουργούν πολλές μονάδες θερμικής επεξεργασία αποβλήτων: τσιμεντοβιομηχανίες, ασβεστάδικα, αποτεφρωτήρες νοσοκομειακών απορριμμάτων, υψικάμινοι, κλπ. Τα απαέρια των θερμικών διεργασιών των μονάδων αυτών ψύχονται και εισάγονται σε συστήματα επεξεργασίας και καθαρισμού ώστε τα τελικά εκλυομένα στο περιβάλλον αέρια να τηρούν την κατά περίπτωση επιβαλλόμενη περιβαλλοντική νομοθεσία. Κατά τη διαδικασία αυτή καταστρέφονται τεράστιες ποσότητες ενέργειας, καθώς – βάσει του Νόμου 4414/2016 – δεν υπάρχει θεσμικό πλαίσιο για την τιμολόγηση ηλεκτρικής ενέργειας που δύναται να ανακτηθεί μέσω της αξιοποίησης του ενεργειακού περιεχομένου των θερμών αυτών απαερίων.
Στα πλαίσια αυτά, προτείνεται η, μέσω ρύθμισης, δυνατότητα πώλησης της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται από την ανακτώμενη θερμική ενέργεια των απαερίων των μονάδων θερμικής επεξεργασίας αποβλήτων.
Η προτεινόμενη ρύθμιση θα βελτιώσει την ενεργειακή απόδοση των μονάδων θερμικής επεξεργασίας αποβλήτων, θα συντελέσει στη δημιουργία πρόσθετων εσόδων για τους φορείς διαχείρισης, θα μειώσει αντίστοιχα τα τέλη εισόδου (gate fees) των αποβλήτων αυτών και θα αποτρέψει την ενδοκοινοτική μεταφορά τους στο εξωτερικό συμβάλλοντας στη μείωση της ρύπανσης και στην εξοικονόμηση πόρων.
Σχετικά με τη δημιουργία μονάδων ενεργειακής αξιοποίησης, θεωρούμε ότι θα πρέπει να ληφθούν υπόψη αφενός η ενεργειακή αξιοποίηση των επικινδύνων αποβλήτων, αφετέρου (καθώς δεν υπάρχει σχετική πρόβλεψη στην κείμενη νομοθεσία), να προβλεφθεί σημαντική ανταπόδοση της παραγόμενης ενέργειας (π.χ. παρόμοια με ΑΠΕ ή ακόμα και πιο ενισχυμένη) είτε αυτή προέρχεται από αποτέφρωση ή συναποτέφρωση, είτε από διαδικασίες R1 ή D10 είτε από επικίνδυνα είτε από μη επικίνδυνα απόβλητα.
Καταρχήν η δημιουργία ενός δικτύου μονάδων ενεργειακής αξιοποίησης αποβλήτων κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, καθώς υπάρχουν δοκιμασμένες λύσεις ενεργειακής αξιοποίησης των αποβλήτων που χρησιμοποιούνται με περιβαλλοντική και εμπορική επιτυχία στη πλειονότητα των προηγμένων χωρών.
Η χωροθέτησή τους, η οποία είναι πολύ σημαντική, θα πρέπει να λάβει εκτός και από τα θεσμοθετημένα κριτήρια χωροθέτησης που υπάρχουν, τον τρόπο διάθεσης της τέφρας που είναι το βασικό κατάλοιπο των συγκεκριμένων δραστηριοτήτων.
Είναι απαραίτητο, λόγω των παραγόμενων ποσοτήτων τέφρας, στον αρχικό σχεδιασμό της κάθε εγκατάστασης να περιλαμβάνεται και η διαχείρισή της.
Η στόχευση, επειδή η ταφή ή η απόθεση σε κατάλληλα αδειοδοτημένους χώρους, δεν αποτελεί τη βέλτιστη επιλογή, σύμφωνα με τον ΕΣΔΑ και τον ΕΣΔΕΑ, που βρίσκονται σε ισχύ, θα πρέπει να είναι η επεξεργασία της παραγόμενης τέφρας με σκοπό τη χρήση της σε δευτερογενείς χρήσεις (κυκλική οικονομία).
Για να συμβεί αυτό, με ασφάλεια για το περιβάλλον, θα πρέπει να εξασφαλίζεται ότι η τέφρα, που θα χρησιμοποιηθεί σε άλλες χρήσεις, θα πρέπει να είναι ένα σταθεροποιημένο, αδρανοποιημένο και Μη Επικίνδυνο υλικό, το οποίο ανεξάρτητα του τρόπου χειρισμού και ενσωμάτωσής της, σε μία άλλη παραγωγική διαδικασία, να είναι ασφαλής για το περιβάλλον και τον άνθρωπο.
Προτείνεται να προδιαγράφεται, σε όλα αυτά τα έργα, σαν απαιτούμενο η επεξεργασία της τέφρας, ώστε μετά την επεξεργασία της, να είναι ένα Μη Επικίνδυνο, σταθεροποιημένο και αδρανοποιημένο προϊόν, σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΕΣΔΑ και του ΕΣΔΕΑ το οποίο να χρησιμοποιηθεί σε άλλες εφαρμογές.
Η πρόβλεψη αυτή θα δώσει δύο σημαντικά πλεονεκτήματα σε αυτές τις μονάδες:
1. Ελαχιστοποίηση των ποσοτήτων τέφρας, που θα οδηγούνται προς διάθεσή, αφού θα μπορεί να ανακτάται το μεγαλύτερο μέρος αυτής, το οποίο σημαίνει «απελευθέρωση» των μονάδων αυτών από κατάλληλους χώρους διάθεσης της τέφρας.
2. Μείωση των ποσοτήτων τέφρας, που θα οδηγούνται σε χώρους τελικής διάθεσης, το οποίο θα αυξάνει την διάρκεια ωφέλιμης ζωής των χώρων αυτών και θα μειώνει το περιβαλλοντικό αποτύπωμα των μονάδων
ΟΧΙ στην κατασκευή ΜΕΑ, ΟΧΙ στην καύση σκουπιδιών. Δεν θέλουμε καρκίνο στα σπίτια μας! Δημιουργία πράσινων σημείων στους δήμους. Μέριμνα για πραγματική ανακύκλωση, κομποστοποίηση και επαναχρησιμοποίηση.
Το άρθρο δείχνει την αδυναμία της πολιτείας να συζητήσει διαφανώς με όλους τους ενδιαφερόμενους για την αναγκαιότητα της καύσης. Ο φορέας που ξέρει τις ανάγκες κάθε περιοχής και την δυναμικότητα των όποιων μονάδων είναι οι τοπικοί και ενδιαφερόμενοι φορείς, οι ΟΤΑ και ο ΦΟΔΣΑ. Θα πρέπει ή όποια επιλογή να τεκμηριώνεται επιστημονικά επαρκώς στον ΠΕΣΔΑ. Δεν μπορεί να αποφασίζει ο Υπουργός ΠΕΝ. Δεν τηρούνται για την περίπτωση της καύσης οι διαδικασίες που θα τεκμηριώνουν εάν χρειάζεται και πόσο η καύση στο μίγμα της ΔΣΑ σε κάθε περιφέρεια. Το θέμα είναι άκρως πολιτικό και απαιτείται πολύ μεγάλη διαφάνεια, διότι η καύση είναι η ακριβότερη επιλογή και έχει κριθεί από πολλούς φορείς ότι δεν είναι σίγουρα επιλογή για την Ελλάδα που θέλει να πορευτεί προς την Κυκλική Οικονομία και την μηδενική παραγωγή αποβλήτων.
Όχι στις μονάδες καύσης απορριμμάτων!
Μόνο καλό δεν θα κάνουν! Οι ουσίες που θα απελευθερώνονται από τη καύση είναι το λιγότερο τοξικές!!! Θέλουμε ένα καθαρό περιβάλλον! Καθαρό αέρα! Πράσινο! Υγιές!
Όχι μαύρο, καρκινογόνο και άθλιο εις θυσία στο βωμό του χρήματος και του συμφέροντος.
Να διευκρινισθούν εάν το άρθρο αφορά:
α)
– μόνον τις εγκαταστάσεις των ΦΟΔΣΑ ή άλλων δημόσιων φορέων ή
– και ιδιωτικών
Β)την αποτέφρωση ή και την συναποτέφρωση