Τροποποιείται η παρ. 1, προστίθενται νέες παρ. 3 έως 6 στο άρθρο 26 του ν. 4042/2012 (Α’ 24) και το άρθρο διαμορφώνεται ως ακολούθως:
«Άρθρο 26
Ανάκτηση
- Τα απόβλητα υποβάλλονται σε εργασίες προετοιμασίας για επαναχρησιμοποίηση, ανακύκλωσης ή άλλες εργασίες ανάκτησης, σύμφωνα με τα άρθρα 14 και 29.
- Εφόσον απαιτείται για τη συμμόρφωση προς την παρ. 1 και για τη διευκόλυνση ή τη βελτίωση της προετοιμασίας για επαναχρησιμοποίηση, της ανακύκλωσης και άλλων εργασιών ανάκτησης, τα απόβλητα συλλέγονται χωριστά και δεν αναμιγνύονται με άλλα απόβλητα ή με άλλα υλικά με διαφορετικές ιδιότητες.
- Κατ΄ εξαίρεση επιτρέπονται παρεκκλίσεις από την παρ. 2, υπό την προϋπόθεση ότι πληρούται τουλάχιστον ένας από τους ακόλουθους όρους:
α) η κοινή συγκέντρωση ορισμένων τύπων αποβλήτων δεν επηρεάζει τη δυνατότητά τους να υποβάλλονται σε προετοιμασία για επαναχρησιμοποίηση, ανακύκλωση ή άλλες εργασίες ανάκτησης, σύμφωνα με το άρθρο 29 και το αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται με τις εργασίες αυτές είναι συγκρίσιμης ποιότητας με εκείνο που επιτυγχάνεται με τη χωριστή συλλογή,
β) η χωριστή συλλογή δεν παράγει τα καλύτερα δυνατά περιβαλλοντικά αποτελέσματα λαμβανομένων υπόψη των συνολικών περιβαλλοντικών επιπτώσεων της διαχείρισης των σχετικών ροών αποβλήτων,
γ) δεν είναι τεχνικά εφικτή η χωριστή συλλογή στο πλαίσιο των ορθών πρακτικών συλλογής των αποβλήτων,
δ) η χωριστή συλλογή θα είχε δυσανάλογο οικονομικό κόστος, λαμβανομένων υπόψη του κόστους από τις επιπτώσεις της συλλογής και επεξεργασίας ανάμικτων αποβλήτων στο περιβάλλον και στην υγεία, των δυνατοτήτων για βελτίωση της αποτελεσματικότητας της συλλογής και επεξεργασίας αποβλήτων, των εσόδων από τις πωλήσεις δευτερογενών πρώτων υλών, καθώς και από την εφαρμογή της αρχής «ο ρυπαίνων πληρώνει» και της διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού.
Οι παρεκκλίσεις επανεξετάζονται τακτικά βάσει της παρούσας, λαμβανομένων υπόψη των ορθών πρακτικών στη χωριστή συλλογή των αποβλήτων και άλλων εξελίξεων στον τομέα της διαχείρισης αποβλήτων.
- Απαγορεύεται η αποτέφρωση αποβλήτων που έχουν συλλεχθεί χωριστά για προετοιμασία για επαναχρησιμοποίηση και για ανακύκλωση σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 27 και της παρ. 1 του άρθρου 41, με εξαίρεση τα απόβλητα που προκύπτουν από μεταγενέστερη επεξεργασία των χωριστά συλλεγόμενων αποβλήτων, για τα οποία η αποτέφρωση παράγει τα καλύτερα δυνατά περιβαλλοντικά αποτελέσματα σύμφωνα με το άρθρο 29.
- Εφόσον απαιτείται συμμόρφωση προς την παρ. 1 και για τη διευκόλυνση ή τη βελτίωση της ανάκτησης, το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα, πριν από ή κατά τη διάρκεια της ανάκτησης, για την απομάκρυνση των επικίνδυνων ουσιών, των προσμίξεων και των στοιχείων επικίνδυνων αποβλήτων με σκοπό την επεξεργασία τους σύμφωνα με τα άρθρα 14 και 29.
- Έως τις 31 Δεκεμβρίου 2021, η Διεύθυνση Διαχείρισης Αποβλήτων του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας υποβάλλει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή έκθεση σχετικά με την εφαρμογή των μέτρων όσον αφορά στα αστικά απόβλητα και τα βιολογικά απόβλητα, μεταξύ άλλων σχετικά με την υλική και εδαφική κάλυψη της χωριστής συλλογής και τις παρεκκλίσεις δυνάμει της παρ. 3.».
Παράγραφος 3. Εξαίρεση δ)
Η προσθήκη της παραμέτρου δ στις εξαιρέσεις, και ο τρόπος που διατυπώνεται με μεγάλη ασάφεια, αφήνει όλη τη διαδικασία έκθετη, δημιουργεί παράθυρο για τη μη εφαρμογή, και θα την καταστήσει αναποτελεσματική. Επιπλέον, εάν γνώμονας του νομοσχεδίου ήταν η αποτελεσματικότητα της ανάκτησης, δε θα έπρεπε το οικονομικό κόστος να κάνει διαφορά.
Να αποσυρθεί η συγκεκριμένη εξαίρεση. Αν δεν αποσυρθεί να οριστούν πιο συγκεκριμένα κριτήρια, καθώς τώρα είναι διαβλητή από παντού.
Όχι στην Καύση των Αποβλήτων! Μπορεί να είναι μια λύση εύκολη για την «εξαφάνιση» των απορριμάτων καθώς οπτικά δεν θα υπάρχουν τεράστιες χωματερές και βουνά απο απόβλητα, όμως με την πάροδο του χρόνου η καύση ειναι πολύ επικίνδυνη όχι μόνο για το περιβάλλον το ίδιο, για τις διοξίνες, τα φουράνια και όλα τα υπόλοιπα οργανικά και μή μολυσματικά στοιχεία της καύσης αλλά και για τον άνθρωπο τον ίδιο.
Ας πούμε ΝΑΙ στην ανακύκλωση, στην κομποστοποίηση, στην διαλογή στην πηγή και στην επαναχρησιμοποίηση ώστε να μειωθούν οι ποσότητες σκουπιδιών που παράγει ένας Έλληνας πολίτης κάθε χρόνο και να είμαστε και εμείς μια απο τις πρωτοπόρες χώρες της Ευρώπης που νοιάζεται για το περιβάλλον το ίδιο και για την υγεία των πολιτών!
Για τις εξαιρέσεις του σημείου 3 θα πρέπει να γίνεται δημόσια διαβούλευση και να παρουσιάζονται αναλυτικά στοιχεία που να δικαιολογούν την επιλογή.
Ειδικά για το σημείο «δ) η χωριστή συλλογή θα είχε δυσανάλογο οικονομικό κόστος», αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πολλά είδη αποβλήτων και για πολλές περιοχές της χώρας μας.
Σύμφωνα με τις αρχές της κυκλικής οικονομίας και βιωσιμότητας καθώς αποτελούν πολιτικές της ΕΕ μέσα στα πλαίσια των στόχων 2030, αλλά και των περιβαλλοντικών στόχων μέχρι το 2030, η καύση σκουπιδιών δεν έχει χώρο.
Οι πολιτικές που πρέπει να εφαρμοστούν αφορούν την δημιουργία ροών ανακύκλωσης(οργανικά, πλαστικά, μέταλλα, χαρτί κτλ.), επαναχρησιμοποίησης και πρόληψης για τις καταναλωτικές συνήθειες μέσα από ενημερώσεις, εκπαιδευτικά σεμινάρια και ευρεία κινητοποίηση για την ένταξη του πολίτη στο σύστημα αυτό.
ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ανάπτυξη οι μονάδες καύσης σκουπιδιών, για την ικανοποίηση και τον πλουτισμό των βιομηχάνων σε βάρος της υγείας και του περιβάλλοντος, δύο εννοιών που αλληλοεξαρτώνται.
Η κυβέρνηση μπορεί να ενισχύει με δράσεις την εκμετάλλευση όλων των αποβλήτων με επιχορήγηση καινοτόμων ιδεών(βιοπλαστικά, αξιοποίηση οργανικών για βιοαέριο, χρήση σε φαρμακευτική κτλ.), με οργανωμένες δομές για παραγωγή ηλεκτρισμού ή θερμότητας μέσω οργανικών με πολλαπλά οφέλη και στα κρατικά ταμεία και στους Δήμους. Μέσω αυτών όλων, νέες θέσεις εργασίας, λιγότερα πρόστιμα για υπέρβαση περιβαλλοντικών ορίων, απορρόφηση εξειδικευμένου προσωπικού, μείωση ανεργίας, λιγότερο κόστος παραγωγής ενέργειας τοπικά και παράδειγμα προς μίμηση για τον τρόπο διαχείρισης των αποβλήτων.
ΑΥΤΑ είναι ανάπτυξη. Αλλά αυτά θέλουν και εργασία, ενασχόληση και δημιουργικότητα. Κάτι που από ότι φαίνεται δεν ενδιαφέρει τους αρμοδίους.
Οι μονάδες καύσης ακόμα και να τηρούν (με λιγοστές μετρήσεις μόνο για τον έλεγχο) τα όρια ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ότι οι επιβλαβής χημικές ενώσεις δεν εναποτίθενται στο υπέδαφος, στην τροφική αλυσίδα, στα υπόγεια ύδατα και στον αέρα. Οι συγκεντρώσεις αυτών όλο και αυξάνονται με την συνεχή καύση, όλο και συσσωρεύονται στους ζώντες οργανισμούς. Δεν υπάρχουν όρια, όταν κάτι βλάπτει το περιβάλλον και προφανώς τον άνθρωπο.
Δείξτε επιτέλους ένα σοβαρό πρόσωπο για την αντιμετώπιση των αποβλήτων και μην συνεχίζετε σε δρόμους που χάραξαν και οι προηγούμενοι ή σε ακόμα χειρότερους.
Η ΚΑΥΣΗ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΑΓΙΔΑ που θα δέσει τα χέρια για το μέλλον.
Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΕΠΙΦΥΛΑΚΗ.
Άρθρο 19
• Στην παράγραφο 3, θα πρέπει να προβλεφθεί ρητά το όργανο που θα έχει την αρμοδιότητα να αποφασίζει εάν πληρούται ή όχι ένας από τους όρους που αναφέρονται στην παράγραφο αυτή, ως προϋποθέσεις επιτρεπτής παρέκκλισης.
• Στην παράγραφο 4, θα πρέπει επίσης να οριστεί το όργανο διοίκησης που θα έχει τη σχετική αποφασιστική αρμοδιότητα ελέγχου της τήρησης των προβλεπόμενων προϋποθέσεων.
Προκαλεί απορία καθώς δεν γίνεται σαφής μια πρόβλεψη που, αφού αναφέρει ότι «τα απόβλητα υποβάλλονται σε εργασίες προετοιμασίας για επαναχρησιμοποίηση, ανακύκλωσης ή άλλες εργασίες ανάκτησης», αμέσως μετά λέει ότι «επιτρέπονται και παρεκκλίσεις».
Δεν αναφέρει ποιος θα επιτρέπει τις παρεκκλίσεις αλλά λέει, μεταξύ άλλων, ότι θα επιτρέπονται όταν «η χωριστή συλλογή θα είχε δυσανάλογο οικονομικό κόστος.
Στη παράγραφο 3: Για την εφαρμογή των παρεκκλίσεων ποιός θα αποφασίζει εάν πληρούται ή όχι ένας από τους όρους που αναφέρονται;
Στη παράγραφο 4: Για τα απόβλητα αυτά ομοίως και εδώ ποιός αποφασίζει εάν θα επιτρέπεται να αποτεφρωθούν και μάλιστα λαμβάνοντας υπόψη μόνον τα περιβαλλοντικά αποτελέσματα χωρίς να εξετάζεται και το οικονομικό, και κοινωνικό κόστος; Ο κάτοχος; Το Υπουργείο;
Προκαλεί απορία καθώς δεν γίνεται σαφής μια πρόβλεψη που, αφού αναφέρει ότι «τα απόβλητα υποβάλλονται σε εργασίες προετοιμασίας για επαναχρησιμοποίηση, ανακύκλωσης ή άλλες εργασίες ανάκτησης», αμέσως μετά λέει ότι «επιτρέπονται και παρεκκλίσεις».
Δεν αναφέρει ποιος θα επιτρέπει τις παρεκκλίσεις αλλά λέει, μεταξύ άλλων, ότι θα επιτρέπονται όταν «η χωριστή συλλογή θα είχε δυσανάλογο οικονομικό κόστος.