Το άρθρο 13 του ν. 4042/2012 (Α’ 24) αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 13
Αποχαρακτηρισμός αποβλήτων και κατάλογος αποβλήτων
1. Απόβλητα που έχουν υποβληθεί σε ανακύκλωση ή άλλη εργασία ανάκτησης θεωρείται ότι έχουν πάψει να αποτελούν απόβλητα εάν πληρούνται σωρευτικά οι ακόλουθες προϋποθέσεις:
α) η ουσία ή το αντικείμενο προορίζεται να χρησιμοποιηθεί για συγκεκριμένους σκοπούς,
β) υπάρχει αγορά ή ζήτηση για τη συγκεκριμένη ουσία ή αντικείμενο,
γ) η ουσία ή το αντικείμενο πληροί τις τεχνικές απαιτήσεις για τους συγκεκριμένους σκοπούς και συμμορφώνεται προς την κειμένη νομοθεσία και τα πρότυπα που ισχύουν για τα προϊόντα, και
δ) η χρήση της ουσίας ή του αντικειμένου δεν έχει δυσμενή αντίκτυπο στο περιβάλλον ή την ανθρώπινη υγεία.
2. Σε περίπτωση που δεν έχουν εκδοθεί οι προβλεπόμενες στην παρ. 2 του άρθρου 6 της Οδηγίας 2008/98 (L 312) εκτελεστικές πράξεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τα συγκεκριμένα είδη αποβλήτων σχετικά με την ενιαία εφαρμογή των όρων της παρ. 1 σε συγκεκριμένες ουσίες ή αντικείμενα, δύναται, με κοινή απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας και των εκάστοτε συναρμοδίων Υπουργών, να καθορίζονται αναλυτικά κριτήρια για την εφαρμογή των όρων της παρ. 1 για ορισμένα είδη αποβλήτων, λαμβάνοντας υπόψη τις ενδεχόμενες δυσμενείς συνέπειες της ουσίας ή του αντικειμένου για το περιβάλλον και την ανθρώπινη υγεία. Τα εν λόγω αναλυτικά κριτήρια εξασφαλίζουν υψηλό επίπεδο προστασίας του περιβάλλοντος και της ανθρώπινης υγείας, διευκολύνουν τη συνετή και ορθολογική χρησιμοποίηση των φυσικών πόρων, κοινοποιούνται στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή σύμφωνα με το π.δ. 81/2018 (Α΄ 151), όπου απαιτείται, και περιλαμβάνουν τα εξής:
α) τα επιτρεπόμενα υλικά εισροής αποβλήτων στη διαδικασία ανάκτησης,
β) τις επιτρεπόμενες διεργασίες και τεχνικές επεξεργασίας,
γ) τα κριτήρια ποιότητας για τον αποχαρακτηρισμό αποβλήτων υλικών που προκύπτουν από την εργασία ανάκτησης, σύμφωνα με τα εφαρμοστέες προδιαγραφές προϊόντος, συμπεριλαμβανομένων οριακών τιμών για τους ρύπους, όπου αυτό κρίνεται απαραίτητο,
δ) απαιτήσεις, σύμφωνα με τις οποίες το σύστημα διαχείρισης πρέπει να αποδεικνύει τη συμμόρφωσή του προς τα κριτήρια αποχαρακτηρισμού των αποβλήτων, συμπεριλαμβανομένων του ποιοτικού ελέγχου, της αυτοπαρακολούθησης και της διαπίστευσης, όπου είναι σκόπιμο, και
ε) απαίτηση για δήλωση συμμόρφωσης.
3. Αν δεν έχουν καθορισθεί κριτήρια αποχαρακτηρισμού αποβλήτων από την Επιτροπή σύμφωνα με την παρ. 2 και έως ότου εκδοθεί η απόφαση της παρ. 2, ο Γενικός Γραμματέας Συντονισμού Διαχείρισης Αποβλήτων του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας δύναται με απόφασή του κατά περίπτωση να καθορίζει, ότι ορισμένα απόβλητα έχουν πάψει να αποτελούν απόβλητα με βάση τις προϋποθέσεις της παρ. 1 και, όπου είναι αναγκαίο, σύμφωνα με τις απαιτήσεις των περ. α’ έως και ε’ της παρ. 2, λαμβάνοντας υπόψη τις οριακές τιμές ρυπαντών και κάθε άλλη πιθανή δυσμενή συνέπεια για το περιβάλλον και την ανθρώπινη υγεία. Η ανωτέρω απόφαση του Γενικού Γραμματέα Συντονισμού Διαχείρισης Αποβλήτων εκδίδεται το αργότερο εντός τριών (3) μηνών από την υποβολή σχετικού αιτήματος από τον εκάστοτε φορέα διαχείρισης στερεών αποβλήτων προς τη Γενική Γραμματεία Συντονισμού Διαχείρισης Αποβλήτων, με το οποίο τεκμηριώνεται, ανάλογα με το είδος του αποβλήτου, η τήρηση των προϋποθέσεων των περ. α’ έως και δ’ της παρ. 1, λαμβανομένων υπόψη των σχετικών κατευθυντηρίων οδηγιών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
4. Κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο που:
α) χρησιμοποιεί, για πρώτη φορά, υλικό το οποίο έχει παύσει να αποτελεί απόβλητο και δεν έχει διατεθεί στην αγορά ή
β) διαθέτει ένα υλικό στην αγορά για πρώτη φορά αφότου αποχαρακτηρίστηκε από απόβλητο,
εξασφαλίζει ότι το υλικό πληροί τις σχετικές απαιτήσεις δυνάμει της ισχύουσας νομοθεσίας για τις χημικές ουσίες και τα προϊόντα. Προκειμένου να ισχύει για το υλικό το οποίο έχει αποχαρακτηριστεί από απόβλητο η νομοθεσία για τις χημικές ουσίες και τα προϊόντα, πρέπει να συντρέχουν οι προϋποθέσεις που καθορίζονται στην παρ. 1.
5. Η επιτροπή της παρ. 4 του άρθρου 12 εισηγείται σχετικά με την εφαρμογή της παρ. 2.
6. Οι φορείς ή εγκαταστάσεις που παράγουν απόβλητα, τα οποία πληρούν κριτήρια αποχαρακτηρισμού υποχρεούνται για την υποβολή σχετικών στοιχείων στο Ηλεκτρονικό Μητρώο Αποβλήτων (ΗΜΑ) του άρθρου 42.
7. Ο κατάλογος αποβλήτων που καταρτίστηκε με την Απόφαση 2000/532/ΕΚ (L 226), περιλαμβάνει τα επικίνδυνα απόβλητα και λαμβάνει υπόψη την προέλευση και τη σύνθεση των αποβλήτων καθώς και, εφόσον απαιτείται, τις οριακές τιμές συγκέντρωσης επικίνδυνων ουσιών. Ο κατάλογος αποβλήτων είναι δεσμευτικός όσον αφορά τον προσδιορισμό των αποβλήτων που πρέπει να θεωρούνται επικίνδυνα απόβλητα. Η καταχώριση μίας ουσίας ή αντικειμένου στον κατάλογο δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι συνιστά απόβλητο υπό οιεσδήποτε συνθήκες. Μία ουσία ή αντικείμενο θεωρούνται απόβλητα μόνο εφόσον ανταποκρίνονται στον ορισμό της παρ. 1 του άρθρου 11.
8. Δύνανται να θεωρούνται κάποια απόβλητα ως επικίνδυνα, ακόμη και αν δεν περιλαμβάνονται ως τέτοια στον κατάλογο αποβλήτων, εφόσον εμφανίζουν μία ή περισσότερες από τις ιδιότητες που αναφέρονται στο Παράρτημα III της Ενότητας Β’. Οι περιπτώσεις αυτές κοινοποιούνται στην Επιτροπή αμελλητί από τη Γενική Γραμματεία Συντονισμού Διαχείρισης Αποβλήτων του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας και παρέχονται όλα τα αναγκαία αποδεικτικά στοιχεία.
9. Ο αποχαρακτηρισμός των επικίνδυνων αποβλήτων δεν μπορεί να γίνεται με αραίωση ή ανάμειξη για τη μείωση των αρχικών συγκεντρώσεων επικίνδυνων ουσιών σε επίπεδο χαμηλότερο των οριακών τιμών για τον χαρακτηρισμό των αποβλήτων ως επικίνδυνων.
10. Εφόσον διατίθενται στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ένα συγκεκριμένο απόβλητο, το οποίο περιλαμβάνεται στον κατάλογο ως επικίνδυνο απόβλητο, δεν εμφανίζει καμιά από τις ιδιότητες που αναφέρονται στο Παράρτημα ΙΙΙ της Ενότητας Β’, τότε το εν λόγω απόβλητο μπορεί να θεωρηθεί ως μη επικίνδυνο απόβλητο. Οι περιπτώσεις αυτές κοινοποιούνται στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή αμελλητί από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας και παρέχονται όλα τα αναγκαία αποδεικτικά στοιχεία.
11. Η επιτροπή της παρ. 4 του άρθρου 12, με αντικατάσταση των εκπροσώπων του Υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων και του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, από έναν (1) εκπρόσωπο του Υπουργείου Υγείας και έναν (1) εκπρόσωπο του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (ΤΕΕ), εισηγείται σχετικά με την εφαρμογή των παρ. 8 και 10 καθώς και γενικότερα για θέματα χαρακτηρισμού αποβλήτων με την επιφύλαξη της παρ. 5 και του άρθρου 12.».
Όχι στην Καύση των Αποβλήτων! Μπορεί να είναι μια λύση εύκολη για την «εξαφάνιση» των απορριμάτων καθώς οπτικά δεν θα υπάρχουν τεράστιες χωματερές και βουνά απο απόβλητα, όμως με την πάροδο του χρόνου η καύση ειναι πολύ επικίνδυνη όχι μόνο για το περιβάλλον το ίδιο, για τις διοξίνες, τα φουράνια και όλα τα υπόλοιπα οργανικά και μή μολυσματικά στοιχεία της καύσης αλλά και για τον άνθρωπο τον ίδιο.
Ας πούμε ΝΑΙ στην ανακύκλωση, στην κομποστοποίηση, στην διαλογή στην πηγή και στην επαναχρησιμοποίηση ώστε να μειωθούν οι ποσότητες σκουπιδιών που παράγει ένας Έλληνας πολίτης κάθε χρόνο και να είμαστε και εμείς μια απο τις πρωτοπόρες χώρες της Ευρώπης που νοιάζεται για το περιβάλλον το ίδιο και για την υγεία των πολιτών!
Στο Άρθρο 7 ο αποχαρακτηρισμός των αποβλήτων θα πρέπει να απλοποιηθεί. Υπάρχει το πλαίσιο και τηρούνται οι σχετικές προϋποθέσεις χαρακτηρισμού προϊόντων, όμως τόσο το Υπουργείο όσο και το Σύστημα δεν ευνοούν τη διαδικασία.
Να τονιστεί ότι η απλούστευση της διαδικασίας θα οδηγήσει στην διευκόλυνση εύρεσης τελικού παραλήπτη και επίτευξης στόχων.
Σύμφωνα με τις αρχές της κυκλικής οικονομίας και βιωσιμότητας καθώς αποτελούν πολιτικές της ΕΕ μέσα στα πλαίσια των στόχων 2030, αλλά και των περιβαλλοντικών στόχων μέχρι το 2030, η καύση σκουπιδιών δεν έχει χώρο.
Οι πολιτικές που πρέπει να εφαρμοστούν αφορούν την δημιουργία ροών ανακύκλωσης(οργανικά, πλαστικά, μέταλλα, χαρτί κτλ.), επαναχρησιμοποίησης και πρόληψης για τις καταναλωτικές συνήθειες μέσα από ενημερώσεις, εκπαιδευτικά σεμινάρια και ευρεία κινητοποίηση για την ένταξη του πολίτη στο σύστημα αυτό.
ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ανάπτυξη οι μονάδες καύσης σκουπιδιών, για την ικανοποίηση και τον πλουτισμό των βιομηχάνων σε βάρος της υγείας και του περιβάλλοντος, δύο εννοιών που αλληλοεξαρτώνται.
Η κυβέρνηση μπορεί να ενισχύει με δράσεις την εκμετάλλευση όλων των αποβλήτων με επιχορήγηση καινοτόμων ιδεών(βιοπλαστικά, αξιοποίηση οργανικών για βιοαέριο, χρήση σε φαρμακευτική κτλ.), με οργανωμένες δομές για παραγωγή ηλεκτρισμού ή θερμότητας μέσω οργανικών με πολλαπλά οφέλη και στα κρατικά ταμεία και στους Δήμους. Μέσω αυτών όλων, νέες θέσεις εργασίας, λιγότερα πρόστιμα για υπέρβαση περιβαλλοντικών ορίων, απορρόφηση εξειδικευμένου προσωπικού, μείωση ανεργίας, λιγότερο κόστος παραγωγής ενέργειας τοπικά και παράδειγμα προς μίμηση για τον τρόπο διαχείρισης των αποβλήτων.
ΑΥΤΑ είναι ανάπτυξη. Αλλά αυτά θέλουν και εργασία, ενασχόληση και δημιουργικότητα. Κάτι που από ότι φαίνεται δεν ενδιαφέρει τους αρμοδίους.
Οι μονάδες καύσης ακόμα και να τηρούν (με λιγοστές μετρήσεις μόνο για τον έλεγχο) τα όρια ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ότι οι επιβλαβής χημικές ενώσεις δεν εναποτίθενται στο υπέδαφος, στην τροφική αλυσίδα, στα υπόγεια ύδατα και στον αέρα. Οι συγκεντρώσεις αυτών όλο και αυξάνονται με την συνεχή καύση, όλο και συσσωρεύονται στους ζώντες οργανισμούς. Δεν υπάρχουν όρια, όταν κάτι βλάπτει το περιβάλλον και προφανώς τον άνθρωπο.
Δείξτε επιτέλους ένα σοβαρό πρόσωπο για την αντιμετώπιση των αποβλήτων και μην συνεχίζετε σε δρόμους που χάραξαν και οι προηγούμενοι ή σε ακόμα χειρότερους.
Η ΚΑΥΣΗ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΑΓΙΔΑ που θα δέσει τα χέρια για το μέλλον.
Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΕΠΙΦΥΛΑΚΗ.
Άρθρο 7
• Στην παράγραφο 11, από την προτεινόμενη Επιτροπή απουσιάζει εκπρόσωπος οποιουδήποτε φορέα (ΟΤΑ, ΦοΔΣΑ, ΣΕΔ) που δραστηριοποιούνται εν τοις πράγμασι, και όχι από θέση διοικητικής εποπτείας, με τη διαχείριση των αποβλήτων. Η Επιτροπή θα πρέπει να συμπληρωθεί με εκπροσώπους των φορέων αυτών.
2. Στο συγκεκριμένο άρθρο αναφέρεται ότι εάν η Ευρ. Επιτροπή καθυστερεί να εκδώσει εκτελεστικές πράξεις που θα κρίνουν πότε ένα υλικό είναι απόβλητο, πότε όχι ή πότε είναι δευτερογενές καύσιμο, αυτό θα αποφασίζεται από τον υπουργό Περιβάλλοντος.
Θεωρούμε ότι γίνεται κατάχρηση της εξουσίας του υπουργού, όταν νομιμοποιείται ο ρόλος του ως εκείνου που θα αποφασίζει τι θα χαρακτηρίζεται ως απόβλητο και τι όχι, και άρα θα αποφασίζει πώς θα αξιοποιείται αντίστοιχα. Η έως σήμερα πρακτική είναι η Ε.Ε. να εκδίδει οδηγίες και η Ελλάδα να καθυστερεί την ενσωμάτωσή τους, όπως συνέβη και με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο (οδηγίες Μαΐου 2018).
Tα σκουπίδια όταν πακεταριστούν προκειμένου να καούν δεν παύουν να είναι σκουπίδια, όπως αναφέρει το νομοσχέδιο, επειδή θα υποστούν μια επεξεργασία. Απεναντίας, γίνονται και πιο επικίνδυνα, αφού ψεκάζονται με χημικά. Όταν καίγονται, μετατρέπονται σε μεγάλο ποσοστό σε στάχτη η οποία πρέπει να διαχειριστεί γιατί αν όπως στα τσιμεντάδικα μπαίνει στο τσιμέντο, τότε έχουμε ένα τοξικό τσιμέντο με ραδιενεργά όπως έδειξε και έρευνα του ΠΑΚΟΕ.
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΥΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ
Όχι στην καύση σκουπιδιών.
2. Στο συγκεκριμένο άρθρο αναφέρεται ότι εάν η Ευρ. Επιτροπή καθυστερεί να εκδώσει εκτελεστικές πράξεις που θα κρίνουν πότε ένα υλικό είναι απόβλητο, πότε όχι ή πότε είναι δευτερογενές καύσιμο, αυτό θα αποφασίζεται από τον υπουργό Περιβάλλοντος.
Θεωρούμε ότι γίνεται κατάχρηση της εξουσίας του υπουργού, όταν νομιμοποιείται ο ρόλος του ως εκείνου που θα αποφασίζει τι θα χαρακτηρίζεται ως απόβλητο και τι όχι, και άρα θα αποφασαίζει πώς θα αξιοποιείται αντίστοιχα. Η έως σήμερα πρακτική είναι η Ε.Ε. να εκδίδει οδηγίες και η Ελλάδα να καθυστερεί την ενσωμάτωσή τους, όπως συνέβη και με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο (οδηγίες Μαΐου 2018).
Tα σκουπίδια όταν πακεταριστούν προκειμένου να καούν δεν παύουν να είναι σκουπίδια, όπως αναφέρει το νομοσχέδιο, επειδή θα υποστούν μια επεξεργασία. Απεναντίας, γίνονται και πιο επικίνδυνα, αφού ψεκάζονται με χημικά. Όταν καίγονται, μετατρέπονται σε μεγάλο ποσοστό σε στάχτη η οποία πρέπει να διαχειριστεί γιατί αν όπως στα τσιμεντάδικα μπαίνει στο τσιμέντο, τότε έχουμε ένα τοξικό τσιμέντο με ραδιενεργά όπως έδειξε και έρευνα του ΠΑΚΟΕ.
Εκ μέρους της επιτροπής του ΣΥΒΙΠΥΣ για την βιώσιμη ανάπτυξη παραθέτουμε σχόλια επί του παρόντος άρθρου.
Ειδικότερα ο αποχαρακτηρισμός των στέρεων μη επικίνδυνων αποβλήτων πλαστικών, δύναται να πραγματοποιηθεί κατά τις διεργασίες της μηχανικής η άλλης επεξεργασίας (πχ. χημικής ανακύκλωσης, PFT, PTO) από ιδιωτικό η δημόσιο πιστοποιημένο πρόσωπο, που εκτελεί εργασίες ανάκτησης και ανακύκλωσης. Το παραγόμενο απόβλητο μετατρέπεται σε κόκκο ή σε δευτερογενή ύλη (oil, structural raw material) προς χρήση σε νέα προϊόντα, ιδανικά ικανοποιώντας το μοντέλο της βιομηχανικής συμβίωσης ή μοντέλα κλειστού βρόγχου.
Οι περιφέρεις να διαθέσουν τον ελεγκτικό μηχανισμό για την εξασφάλιση της τήρησης των παραπάνω προϋποθέσεων και της υφιστάμενης νομοθεσίας, δηλαδή την εφαρμογή του προτύπου ΕΛΟΤ EN 15343, την ύπαρξη άδειας λειτουργίας ανακυκλωτή πλαστικών κ.λπ.
Εκ μέρους της επιτροπής του ΣΥΒΙΠΥΣ για την βιώσιμη ανάπτυξη παραθέτουμε σχόλια επί του παρόντος άρθρου.
Ειδικότερα ο αποχαρακτηρισμός των στέρεων μη επικίνδυνων αποβλήτων πλαστικών, δύναται να πραγματοποιηθεί κατά τις διεργασίες της μηχανικής η άλλης επεξεργασίας (πχ. χημικής ανακύκλωσης, PFT, PTO) από ιδιωτικό η δημόσιο πιστοποιημένο πρόσωπο, που εκτελεί εργασίες ανάκτησης και ανακύκλωσης. Το παραγόμενο απόβλητο μετατρέπεται σε κόκκο ή σε δευτερογενή ύλη (oil, structural raw material) προς χρήση σε νέα προϊόντα, ιδανικά ικανοποιώντας το μοντέλο της βιομηχανικής συμβίωσης ή μοντέλα κλειστού βρόγχου.
Οι περιφέρεις να διαθέσουν τον ελεγκτικό μηχανισμό για την εξασφάλιση της τήρησης των παραπάνω προϋποθέσεων και της υφιστάμενης νομοθεσίας, δηλαδή την εφαρμογή του προτύπου ΕΛΟΤ EN 15343, την ύπαρξη άδειας λειτουργίας ανακυκλωτή πλαστικών κ.λπ.
Επί του άρθρου:
Καθώς υπάρχει μεγάλος Κλάδος γύρω από την εμπορεία μεταχειρισμένων ανταλλακτικών οχημάτων, να διευκρινισθεί -έστω υπό μορφή παραδείγματος- εάν τα ανακτημένα κατασκευαστικά μέρη ΟΤΚΖ από τα Διαλυτήρια ΟΤΚΖ θεωρούνται Αποχαρακτηρισμένα Απόβλητα, εφόσον βέβαια πωληθούν (σ.σ. βρεθεί αγοραστής).
Έτσι, τα Διαλυτήρια ΟΤΚΖ θα δηλώνουν στο ΗΜΑ και το βάρος των πωληθέντων ανταλλακτικών, ώστε, να «κλείνει» το Ισοζύγιο.