1. Έως τις 31 Δεκεμβρίου 2022 και με την επιφύλαξη των παρ. 2 και 3 του άρθρου 23, τα βιολογικά απόβλητα υποχρεωτικά είτε διαχωρίζονται και ανακυκλώνονται στην πηγή είτε συλλέγονται χωριστά και δεν αναμιγνύονται με άλλα είδη αποβλήτων, προκειμένου να υποβάλλονται σε ανακύκλωση, συμπεριλαμβανομένης της κομποστοποίησης και της χώνευσης, κατά τρόπο ώστε να εξασφαλίζεται υψηλό επίπεδο περιβαλλοντικής προστασίας και το προϊόν που προκύπτει από αυτή να πληροί τα σχετικά πρότυπα υψηλής ποιότητας. Επιτρέπεται η κοινή με τα βιολογικά απόβλητα συλλογή αποβλήτων με παρόμοιες ιδιότητες βιοαποδόμησης και κομποστοποίησης σύμφωνα με τα σχετικά ευρωπαϊκά πρότυπα ή ενδεχόμενα ισοδύναμα εθνικά πρότυπα για τις συσκευασίες που μπορούν να ανακτηθούν μέσω κομποστοποίησης και βιοαποδόμησης.
2. Οι φορείς των επιχειρήσεων μαζικής εστίασης, ανεξαρτήτως δυναμικότητας, κατά την έννοια των παρ. 5Δ, 5Δ1, 5Δ2, 5Δ3 και 5Δ4 του άρθρου 2 της υπ’ αρ. 47829/23.06.2017 (Β’ 2161) απόφασης του Υπουργού Υγείας, υποχρεούνται να διασφαλίζουν τη χωριστή συλλογή των βιοαποβλήτων που προκύπτουν από τη δραστηριότητά τους, εξαιρουμένων των βιοαποβλήτων ζωικής προέλευσης, διαθέτοντας εντός της επιχείρησής τους περιέκτες επαρκούς χωρητικότητας. Την υποχρέωση του προηγούμενου εδαφίου έχουν, κατά την παρ. 5Γ του άρθρου 2 της ως άνω απόφασης, και οι φορείς των επιχειρήσεων των υπεραγορών τροφίμων, των παντοπωλείων, των οπωροπωλείων, των πρατηρίων άρτου, των πρατηρίων πώλησης ετοίμων φαγητών, των πρατηρίων ειδών ζαχαροπλαστικής, γαλακτοπωλείων και μπουγατσάδικων με παρασκευαστήριο για ιδία χρήση, των λαϊκών αγορών, ανεξαρτήτως δυναμικότητας. Ως φορέας επιχείρησης νοείται κατά περίπτωση ο κάτοχος της αντίστοιχης άδειας ίδρυσης και λειτουργίας της επιχείρησης ή της γνωστοποίησης της έναρξης λειτουργίας της επιχείρησης κατά την υπ’ αρ. 16228/2017 (Β’ 1723) κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών, Οικονομίας και Ανάπτυξης, Υγείας, Πολιτισμού και Αθλητισμού, Περιβάλλοντος και Ενέργειας.
3. Οι φορείς των επιχειρήσεων της παρ. 2 υποχρεούνται να εφαρμόσουν άμεσα τα ανωτέρω υπό την προϋπόθεση ότι έχει εκκινήσει η υλοποίηση της χωριστής συλλογής βιοαποβλήτων από τον οικείο δήμο.
4. Από 1ης.1.2022:
α) οι εγκαταστάσεις που αδειοδοτούνται περιβαλλοντικά (κατηγορία Α ή Β του ν. 4014/2011, Α’ 209) και παράγουν απόβλητα τροφίμων φυτικής προέλευσης που ανήκουν στην κατηγορία 02 του ΕΚΑ, όπως οι μονάδες επεξεργασίας και μεταποίησης τροφίμων,
β) οι λαχαναγορές (δραστηριότητα με αύξοντα αριθμό 25 της 6ης Ομάδας της υπ’ αρ. 37674/2016 (Β’ 2471) απόφασης του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας),
γ) οι υπεραγορές τροφίμων (super market) όπως ορίζονται στην παρ. 5.Γ του άρθρου 2 της υπ’ αρ. 47829/23.6.2017 (Β΄ 2161) απόφασης του Υπουργού Υγείας,
δ) οι επιχειρήσεις μαζικής εστίασης κατά την έννοια της παρ. 5Δ του άρθρου 2 της υπό στοιχεία Υ1Γ/ΓΠ/ΟΙΚ47829/21.6.2017 απόφασης του Υπουργού Υγείας, με δυνατότητα άνω των εκατό (100) εξυπηρετούμενων ατόμων,
ε) τα σύνθετα τουριστικά καταλύματα και κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα με δραστηριότητες με αύξοντα αριθμό 1 έως 4 της 6ης Ομάδας της υπ’ αρ. 37674/2016 απόφασης του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, άνω των εκατό (100) κλινών,
υποχρεούνται να συλλέγουν χωριστά τα βιοαπόβλητά τους προς περαιτέρω ανακύκλωση ή ανάκτηση με σκοπό τη διασφάλιση της εφαρμογής της παρ. 1 του άρθρου 20, με την επιφύλαξη της νομοθεσίας για τα απόβλητα τροφίμων ζωϊκής προέλευσης. Για τον σκοπό αυτό συνάπτουν συμβάσεις με κατάλληλα αδειοδοτημένες επιχειρήσεις.
5. Ελέγχους για την τήρηση όσων προβλέπονται στο παρόν άρθρο μπορούν να διεξάγουν και α) οι περιβαλλοντικοί ελεγκτές, όπως ορίζονται στην παρ. 5 του άρθρου 20 του ν. 4014/2011, και οι οποίοι ενεργούν κατόπιν εντολής των ελεγκτικών υπηρεσιών των ο.τ.α. ή του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, β) το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και γ) ο Ενιαίος Φορέας Ελέγχου Τροφίμων.
Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα Στο "Άρθρο 50 Βιολογικά απόβλητα (βιοαπόβλητα) (Άρθρο 22 της Οδηγίας 2008/98/ΕΚ όπως έχει αντικατασταθεί με την παρ. 19 του άρθρου 1 της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/851)"
#1 Σχόλιο Από Μαυριάνος Κωσταντής Στις 4 Ιούνιος, 2021 @ 11:25
Πρέπει να γραφτεί ξεχωριστό άρθρο στο νομό για τα τηγανέλαια 20 01 25 (βρώσιμα έλαια και λίπη) και τα υπολείμματα λιποσυλλέκτη 19 08 09 (μείγματα λιπών και ελαίων από το διαχωρισμό ελαίου/ύδατος που περιέχουν φαγώσιμα έλαια και λίπη) καθώς και για όλα τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος διότι είναι παραγωγοί τους.
Το τηγανέλαιο είναι η βασική πρώτη ύλη για την παραγωγή βιοντίζελ, βιοντίζελ που ο οποιοσδήποτε μπορεί να παράξει στο σπίτι του διαβάζοντας συνταγές από το ιντερνέτ και χρησιμοποιώντας το στο αυτοκίνητο του αναγκάζοντας όλους τους υπολοίπους πεζούς και οδηγούς να εισπνέουν τα καρκινογόνα καυσαέρια του καθώς τις διάφορες οσμές όπως καλαμαράκι, πατάτες ή κεφτέδες που αναδύουν στο πέρασμα του και πιστέψτε με δεν υπερβάλω. Όμως αυτό δεν είναι το σοβαρότερο πρόβλημα, τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται πιο σοβαρά όταν κάποιος επιτήδειος αποφασίσει είτε γιατί παράγει ο ίδιος μεγάλες ποσότητες τηγανελαίων (Εστιατόριο, ξενοδοχείο και γενικα κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος) είτε γιατί μπορεί να αγοράσει παράνομα τηγανέλαια (από Εστιατόρια, ξενοδοχεία, και καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος), να παράξει μαζικά βιοντίζελ σε παράνομες εγκαταστάσεις και στη συνέχεια να το διοχετεύσει και να το πουλήσει στη μαύρη αγορά κάνοντας λαθρεμπορία καυσίμων.
Τα υπολείμματα λιποσυλλεκτών (βούτυρα) παρότι υπάρχει ειδική μνεία στο υγειονομικό κανονισμό για την χωριστή συλλογή τους από τα τηγανέλαια, δεν αναφέρεται πουθενά ποιοι είναι οι φορείς διαχείρισης, που πρέπει να καταλήγουν καθώς και ποιες είναι οι υποχρεώσεις των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος σχετικά με τον τύπο και μέγεθος του λιποσυλλέκτη, το αρχείο καθαρισμού του και συντήρησης του αλλά και τον συνεργασμένο φορέα παραλαβής αυτών των υπολειμμάτων. Εάν ο λιποσυλλέκτης δεν είναι ο κατάλληλος, τότε δεν λειτουργεί καθόλου διότι το υπόλειμμά – λύμα δεν προλαβαίνει να έρθει σε κατάσταση ηρεμίας προκειμένου να συγκρατηθεί από αυτόν, με αποτέλεσμα να καταλήγει στο δίκτυο αποχέτευσης ακαθάρτων, με συνέπεια την έμφραξη των αγωγών αποχέτευσης, την αύξηση του κόστους καθαρισμού των δικτυών και των αντλιοστασίων, την αύξηση της πιθανότητας ρύπανσης του περιβάλλοντος και κατά συνέπεια την μείωση της ποιότητας ζωής .
Για τους παραπάνω λογούς όλα τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος θα πρέπει να εγγράφονται στο ΗΜΑ και να καταχωρούν τις ποσότητες τηγανελαίων και υπολειμμάτων λιποσυλλέκτη που παράγουν αλλά και που τις παραδίδουν.
Επίσης καλό θα ήταν αλλά μάλλον πολύ εξεζητημένο να υπάρχει ΗΜΑ τρόπος καταχώρησης ισοζύγιού από τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος μεταξύ αγορασθέντων ποσοτήτων σπορέλαιων και παραγόμενου τηγανελαίου.
Στον ίδιο νομοσχέδιο βλέπουμε δυο αντικρουόμενα πράγματα, παρακάτω βλέπουμε τον ορισμό του παραγωγού αποβλήτων (Άρθρο 3).
Άρθρο 3 Ορισμοί – Τροποποίηση του άρθρου 11 του ν. 4042/2012 (παρ. 2 άρθρου 1 της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/851)5. παραγωγός αποβλήτων: κάθε πρόσωπο, του οποίου οι δραστηριότητες παράγουν απόβλητα, δηλαδή αρχικός παραγωγός αποβλήτων, ή κάθε πρόσωπο που πραγματοποιεί εργασίες προεπεξεργασίας, ανάμειξης ή άλλες οι οποίες οδηγούν σε μεταβολή της φύσης ή της σύνθεσης των αποβλήτων αυτώνΆρθρο 41 – Καταχώριση – Ηλεκτρονικό Μητρώο Αποβλήτων – Τροποποίηση του άρθρου 42 του ν. 4042/2012
Ταυτόχρονα ενώ οι παραγωγοί αποβλήτων οφείλουν να κάνουν εγγραφή στο ΗΜΑ, στην ίδια παράγραφο αυτό αναιρείτε καθώς εντέλει οφειλή εγράφης έχουν μόνο οι επιχείρησης του κεφαλαίου Α του 4014/2011, δηλαδή όλες εκείνες που έχουν περιβαλλοντικό αποτύπωμα και άρα ΜΠΕ ή ΠΠΔ.
Όμως πχ όλες οι ταβέρνες είναι παραγωγοί αποβλήτων (τηγανέλαια, υπολείμματα λιποσυλλέκτη, στερεά απόβλητα) δεν έχει υποχρέωση έκδοσης ΠΠΔ ή ΜΠΕ γιατί δεν εντάσσεται στις επαγγελματίες κατηγορίες του κεφαλαίου Α του Ν. 4014/11
Ως εκ των παραπάνω θα πρέπει να υποχρεωθούν όλες οι επιχειρήσεις υγειονομικού ενδιαφέροντος να ενταχθούν ως παραγωγοί αποβλήτων στο νομοσχέδιο και να έχουν υποχρέωση εγράφης στο ΗΜΑ
Για να γίνει αυτό πρέπει να αλλάξει ο ορισμός του άρθρου 53.
1. Καθιερώνεται Ηλεκτρονικό Μητρώο Αποβλήτων (ΗΜΑ), για τη συστηματική συλλογή και επεξεργασία στοιχείων παραγωγής και διαχείρισης των αποβλήτων, καθώς και την καταχώριση κάθε οργανισμού ή επιχείρησης που παράγει απόβλητα ή πραγματοποιεί εργασίες επεξεργασίας αποβλήτων και εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του Κεφαλαίου Α’ του ν. 4014/2011 (Α’ 209) ή συλλέγει και μεταφέρει απόβλητα σε επαγγελματική βάση σύμφωνα με την παρ. 7 του άρθρου 36. Υποχρέωση καταχώρισης στο ΗΜΑ έχουν και οι έμποροι ή οι μεσίτες, οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Ο.Τ.Α.) Α’ βαθμού, καθώς και οι οργανισμοί ή εταιρίες για τις οποίες εφαρμόζονται εξαιρέσεις από τις απαιτήσεις αδειοδότησης σύμφωνα με το άρθρο 36α.
Όλες οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα είναι παραγωγοί αποβλήτων μηδέ μιας εξαιρουμένης εάν θέλουμε πραγματικά να περιορίσουμε το πρόβλημα παραγωγής αποβλήτων πρέπει όλες οι επιχειρήσεις πρέπει να υποχρεωθούν να εγγραφούν στο μητρώο και να δηλώνουν τι παράγουν και που το πηγαίνουν.
ΜΑΥΡΙΑΝΟΣ ΗΛ. ΚΩΣΤΑΝΤΗΣ, ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΑΝΤΙΡΡΥΠΑΝΣΗΣ, ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ.
#2 Σχόλιο Από Μαυριάνος Κωσταντής Στις 4 Ιούνιος, 2021 @ 12:53
ΛΙΠΟΣΥΛΛΕΚΤΕΣ
Θα πρέπει σε αυτό το νομοσχέδιο να γίνει σαφές πως διαστασιολογείται ο λιποσυλλέκτης για τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος και να είναι υποχρεωτικά σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές νόρμες και κατά ΕΛΟΤ 1825-1&2.
Οι εταιρίες ανακύκλωσης στα πλαίσια συνεργασίας με τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος έχουν συνάψει συμβάσεις για την παραλαβή των τηγανελαίων. Σε αυτές τις συμβάσεις πολλές φορές δίνετε η δυνατότητα να συλλέγονται ξεχωριστά τα υπολείμματα λιποσυλλέκτη προκειμένου αυτά να πάνε για περαιτέρω επεξεργασία. (Α)
Η προμήθεια και τοποθέτηση ενός σωστού λιποσυλλέκτη από οποιοδήποτε κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος απαιτεί την πρότερη εκπόνηση μελέτης αντιρρύπανσης αποχέτευσης και απορριμμάτων την οποία πολύ λίγα καταστήματα διαθέτουν στο αρχείο τους. Ο λόγος για την εκπόνηση μιας τέτοιας μελέτης είναι πέραν των άλλων ο καθορισμός του τύπου και του μεγέθους του λιποσυλλέκτη κάτι το οποίο προκύπτει από πολλούς παράγοντες μεταξύ των οποίων είναι το είδος κουζίνας, τα καθήμενα άτομα, ο αριθμός γευμάτων, και αλλά. Εάν ο λιποσυλλέκτης δεν είναι ο κατάλληλος, τότε δεν λειτουργεί καθόλου διότι το υπόλειμμά – λύμα δεν προλαβαίνει να έρθει σε κατάσταση ηρεμίας προκειμένου να συγκρατηθεί από αυτόν, με αποτέλεσμα να καταλήγει στο δίκτυο αποχέτευσης ακαθάρτων, με συνέπεια την έμφραξη των αγωγών αποχέτευσης, την αύξηση του κόστους καθαρισμού των δικτυών και των αντλιοστασίων και την καταστροφή των αντλιών τους. Η υφιστάμενη κατάσταση που επικρατεί κυρίως διότι δεν έχει δοθεί η απαραίτητη σημασία στο θέμα αυτό από τις ελεγκτικές αρχές (Β), είναι τα καταστήματα να αγοράζουν ένα φρεάτιο με διαχωριστικά, ούτε καν λιποσυλλέκτη, να το βαφτίζουν λιποσυλλέκτη προκειμένου στο πρώτο έλεγχο που διενεργείται από το υγειονομείο, να έχουν κάτι να τους δείξουν μαζί με την σύμβαση τηγανελαίων που έχουν συνάψει για να πάρουν την άδεια. Πέραν της προμήθειας όμως υπάρχει και η συντήρηση κάτι που πολύ αμφιβάλουμε ότι γίνεται καθώς κανένα κατάστημα εάν δεν είναι υποχρεούμενο να το κάνει δεν προσκομίζει στις ανάλογες εγκαταστάσεις (συλλογής, μεταφοράς και διαχείρισης) υπολείμματα – λύματα προς διαχείριση, οπότε είτε τα απορρίπτουν στους δημοτικούς κάδους κάτι που απαγορεύτε, είτε δεν καθαρίζουν ποτέ τον λιποσυλλέκτη τους. Πέραν των παραπάνω στον υγειονομικό κανονισμό όλων των ανάλογων καταστημάτων αναφέρεται ρητά, η υποχρέωση όλων να διατηρούν αρχείο καθαρισμού και απολύμανσης όλου του καταστήματος, ειδικότερα για τα τηγανέλαια και τα υπολείμματα λιποσυλλέκτη αναφέρεται ρητώς η απαγόρευση να μην τα αναμιγνύουν και να έχουν συνάψει συμβάσεις με ανάλογες εταιρείες για την ξεχωριστή συλλογή τους.
Συμπεράσματα
Α) Που πρέπει να καταλήγουν τα υπολείμματα λιποσυλλέκτη, σε ποιες εταιρείες συλλογής – μεταφοράς και διαχείρισης και υπό πιο νομικό πλαίσιο (ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ). Πρέπει να ενταχθεί σε αυτό το νομοσχέδιο.
Β) Ποιοι είναι οι αρμόδιοι εκλεκτικοί φορείς για τον έλεγχο της σωστής προμήθειας, σωστής συντήρησης και λειτουργίας των λιποσυλλεκτών αλλά και των αρχείων καταγραφής καθαρισμού και συλλογής αποβλήτων.
Για όλους και τους παραπάνω λόγους τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος πρέπει να εγγράφονται στο ηλεκτρονικό μητρώο αποβλήτων και να καταχωρούν αν όχι όλα τουλάχιστον τα απόβλητα 20 01 25 (βρώσιμα έλαια και λίπη) και τα υπολείμματα λιποσυλλέκτη 19 08 09 (μείγματα λιπών και ελαίων από το διαχωρισμό ελαίου/ύδατος που περιέχουν φαγώσιμα έλαια και λίπη) διότι είναι παραγωγοί τους.
ΜΑΥΡΙΑΝΟΣ ΗΛ. ΚΩΣΤΑΝΤΗΣ, ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΑΝΤΙΡΡΥΠΑΝΣΗΣ, ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ.
#3 Σχόλιο Από Καλλιόπη Δρούτσα Στις 9 Ιούνιος, 2021 @ 20:08
Πως θα γίνεται η διαχείριση των αποβλήτων ζωικής προέλευσης και αν απαιτείται ο διαχωρισμός των ωμών και επεξεργασμένων ζωικών αποβλήτων.
#4 Σχόλιο Από ΜΕΤΡΟ ΑΕΒΕ Στις 10 Ιούνιος, 2021 @ 09:58
Εφόσον οι ΟΤΑ (Δήμοι) είναι υποχρεωμένοι να συλλέγουν χωριστά τα βιοαπόβλητα, το κόστος των οποίων θα επωμίζονται οι επιχειρήσεις, για ποιο λόγο θα πρέπει οι επιχειρήσεις να συνάπτουν συμβάσεις και με αδειοδοτημένους συλλέκτες;
#5 Σχόλιο Από Ελληνική Ένωση Επιχειρήσεων Οργανωμένης Εστίασης (ΕΠΟΕΣ) Στις 10 Ιούνιος, 2021 @ 12:37
Για σειρά επιχειρήσεων, συμπεριλαμβανομένων των επιχειρήσεων εστίασης, προβλέπεται έως 31.12.2022 η υποχρέωση χωριστής συλλογής βιοαποβλήτων, υπό την προϋπόθεση ότι έχει εκκινήσει η υλοποίηση της χωριστής συλλογής αποβλήτων από τον οικείο Δήμο. Ωστόσο, στην παρ. 4 διαχωρίζονται κάποιες δραστηριότητες, μεταξύ των οποίων οι επιχειρήσεις μαζικής εστίασης «με δυνατότητα άνω των 100 εξυπηρετούμενων ατόμων», οι οποίες υποχρεούνται από 01.01.22 να υλοποιήσουν τη χωριστή συλλογή βιοαποβλήτων, συνάπτοντας σύμβαση «με κατάλληλα αδειοδοτημένες επιχειρήσεις». Δημιουργεί ερωτηματικά η πρόβλεψη υποχρέωσης σύναψης σύμβασης με (ιδιώτες) συλλέκτες και η ανάλογη οικονομική επιβάρυνση επιχειρήσεων που είναι αμφίβολο αν στις αρχές του 2022 θα έχουν ανακάμψει από την παρατεταμένη υγειονομική/οικονομική κρίση, ενώ πρόκειται για αρμοδιότητα των δήμων –ζήτημα που προκύπτει από την αναιτιολόγητη στο παρόν έναρξη ισχύος της υποχρέωσης για τις εν λόγω επιχειρήσεις έναν χρόνο νωρίτερα απ’ ό,τι για τους δήμους άνω των 20.000 κατοίκων (βλ. Άρθρο 37, παρ. 2).
Ως εκ τούτου, εκτιμούμε ότι:
– οι επιχειρήσεις εστίασης δεν θα έπρεπε να συμπεριληφθούν εξαρχής στην παραπάνω λίστα της παρ. 4, πέραν των άλλων λόγων και επειδή ένα μαγαζί εστίασης δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να συγκριθεί με μια βιομηχανική μονάδα, η οποία διαθέτει ήδη όλες τις διαδικασίες και τους συνεργάτες ώστε να μπορεί να συμμορφωθεί με το ζητούμενο. Τα καταστήματα εστίασης αποτελούν μέρος του αστικού ιστού και γι αυτό χρησιμοποιούν διαχρονικά τις ίδιες υποδομές που χρησιμοποιεί και ένα νοικοκυριό ή ένα κατάστημα λιανικής, εξ ου και δεν έχουν ποτέ ενταχθεί στις δραστηριότητες που προβλέπονται στο Ν. 4014/2011. Άλλωστε, το σκεπτικό αυτό υιοθετείται ήδη σε διεθνές επίπεδο, όπως για παράδειγμα στην πρόσφατη δημοσίευση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής «Brief on food waste in the EU», όπου η εστίαση δεν αποτυπώνεται χωριστά στους δείκτες –όπως π.χ. ο πρωτογενής τομέας, η βιομηχανία και το retail τροφίμων– αλλά αντιθέτως, ενοποιείται με τα νοικοκυριά κάτω από το γενικό τίτλο «Κατανάλωση»,
– πρέπει να αποκατασταθεί η στρέβλωση που προκαλείται από την έναρξη ισχύος της υποχρέωσης των επιχειρήσεων έναν χρόνο νωρίτερα απ’ ό,τι για τους δήμους (άνω των 20.000 κατοίκων), και μάλιστα ανεξαρτήτως εάν συντρέχουν οι προϋποθέσεις που τίθενται στο άρθρο 37 (λειτουργία ΜΕΒΑ).
#6 Σχόλιο Από οργάνωση Μπορούμε / Συντονιστής Συμμαχίας για τη Μείωση της Σπατάλης Τροφίμων Στις 10 Ιούνιος, 2021 @ 12:40
παρ.4
Τίθεται το ερώτημα γιατί προβλέπεται υποχρέωση σύναψης σύμβασης με συλλέκτες, ενώ πρόκειται για αρμοδιότητα των δήμων.
Επιπλέον, όπως αναφέρθηκε σε σχόλιο για το άρθρο 37 του παρόντος, προβλέπεται έναρξη ισχύος της υποχρέωσης έναν χρόνο νωρίτερα απ’ ό,τι για τους δήμους (άνω των 20.000 κατοίκων), και μάλιστα ανεξαρτήτως εάν συντρέχουν οι προϋποθέσεις που τίθενται στο άρθρο 37 (λειτουργία ΜΕΒΑ).
#7 Σχόλιο Από Άννα Λεκατσά Στις 10 Ιούνιος, 2021 @ 15:44
Για την Παρ 4 δ): …. με δυνατότητα άνω των εκατό (100) εξυπηρετούμενων ατόμων….
Σύμφωνα με την Υγειονομική Διάταξη, υπ’ αρ. 47829/23.6.2017 (Β΄ 2161), τα στοιχεία δυναμικότητας υπολογίζονται:
α) στη βάση των παραγόμενων μερίδων (αριθμός εξυπηρετούμενων ατόμων επί τρεις μερίδες).
β) στη βάση των καθήμενων πελατών (συνολικός αριθμός εντός-εκτός καταστήματος).
Εκτιμούμε ότι η υποχρέωση χωριστής συλλογής και σύναψης σύμβασης με συλλέκτες για τις κατηγορίες επιχειρήσεων της παρ. 4, πρέπει να καθοριστεί ανάλογα με τον αριθμό των καθήμενων πελατών, που είναι δυνατόν να εξυπηρετηθούν στην επιχείρηση (δυναμικότητα). Για την μέτρηση των εξυπηρετούμενων συνολικά (ειδικά αν πρόκειται για take away/delivery επιχείρηση), δεν υπάρχει ορισμένη μεθοδολογία, παρά μόνο η εκτίμηση της επιχείρησης βάσει των πωλούμενων αγαθών και του τζίρου, ως εκ τούτου δεν θα υπάρχουν κοινοί κανόνες υπολογισμού για τη διάκριση των επιχειρήσεων.